โพสต์
สำหรับผม ผมไม่ค่อยเห็นด้วยซักเท่าไหร่พี่หวีจ๋า...พระธรรมที่ระบุไว้ในพระไตรปิฏกน่ะ ก็เกิดมาจากความเห็นของคนๆนึง(ในที่นี้เชื่อกันต่อๆมาว่า คือของพระพุทธเจ้า)
หรือในความเป็นจริง น่าจะกล่าวได้ว่า เป็นความเห็นของไม่ใช่แค่คนนึง แต่เป็นของหลายๆคน ที่บันทึกเข้าไปอย่างสืบต่อๆกันมา(ย่อมมีเพิ่มนู่น ตัดนี่ ไรต่างๆ)
ซึ่งสาระที่ท่านบันทึกลงไปในนั้น ล้วนแต่เอาความเห็นเข้าไปจับหาสาระนั้นๆ
(ถ้าเรียกพี่หวีขาอาจจะเห็นด้วย 555)
ผมเชื่อว่าสิ่งซึ่งพระพุทธองค์ทรงค้นพบคือสิ่งที่เราเรียกว่า "สัจธรรม"
ไม่ว่าพระองค์ท่านจะทรงค้นพบหรือไม่ก็ยังเป็นความจริงอยู่เช่นนั้นเอง
ธรรมมะของพระพุทธเจ้าจึงไม่มีวันล้าสมัย
ด้วยเหตุนี้ผมจึงไม่เรียกสิ่งที่พระองค์ท่านทรงสั่งสอนว่าเป็น "ความเห็น"
ก่อนที่พระพุทธเจ้าจะดับขันธ์ปรินิพพานนั้น พระองค์ทรงตรัสว่า
"ดูก่อนอานนท์ ธรรมก็ดี วินัยก็ดี ที่เราได้แสดงไว้ และบัญญัติไว้ด้วยดี นั่นแหละจักเป็นพระศาสดาของพวกท่าน สืบแทนเราตถาคต เมื่อเราล่วงไปแล้ว"
ครั้นแล้ว พระพุทธเจ้าตรัสเป็นปัจฉิมโอวาทครั้งสุดท้ายว่า "ภิกษุทั้งหลาย บัดนี้เราจักขอเตือนพวกท่านให้รู้ว่า สิ่งทั้งหลายที่เกิดมาในโลก มีความเสื่อมสลายเป็นธรรมดา ท่านทั้งหลายจงทำหน้าที่อันเป็นประโยชน์แก่ตน และคนอื่น ให้สำเร็จบริบูรณ์ ด้วยความไม่ประมาทเถิด"
ผมเชื่อว่าหลังจากนั้น ด้วยความเกรงว่าพระธรรมที่ท่านได้ทรงสั่งสอนไว้จะสูญสลายหายไป หรือมีความผิดเพี้ยนไปตามกาลเวลา
จึงได้มีการรวบรวมกันขึ้น ผ่านการสังคายนามาหลายต่อหลายสมัย
ทั้งนี้จุดประสงค์หลักก็เพื่อพยายามรักษาคำสอนให้คงเดิมที่สุดเท่าที่จะทำได้
ดังนั้น พระธรรมที่ระบุไว้ในพระไตรปิฎก จึงไม่ใช่ข้อความที่เกิดจาก "ความเห็น" จากพระหลายๆรูป แต่ประการใด
(ผมไม่ได้คิดเอาเอง ผมอ่านจากผลงานของปราชญ์ด้านศาสนาพุทธที่ได้ศึกษาเอาไว้)
ผมขีดเส้นใต้ไว้เพราะว่าใครจะไม่เชื่อเหมือนผมก็ได้
และสิ่งที่ผมเชื่ออาจจะไม่ถูกก็ได้ แต่ผมเชื่อว่ามันถูกและสอดคล้องกับความเป็นจริง
:D :D
จะว่าไปในอดีตก็มีจำนวนมากที่ไม่เห็นด้วย แต่ไม่อาจจะแย้งเพราะไม่เห็นประโยชน์แห่งการกระทำเช่นนั้น จะอย่างไรผมก็เห็นว่าพี่สายลับมีเจตนาดีแต่ก็อดขยาดครั่นคร้ามมิได้ 
:!: :!: 
)
บันทึกไม่สำเร็จ