สิ่งที่เรามักจะนึกเสียใจก่อนเสียชีวิต

[ซากคน]

สัปดาห์นี้เปลี่ยนอารมณ์หน่อยนะครับ เพราะพอดีไปเจอบทความเรื่องหนึ่ง โดย Bronnie Ware ซึ่งเป็นนักเขียนอิสระอยู่ที่ออสเตรเลีย


โดยนักเขียนผู้นี้เคยทำงานดูแลผู้ป่วยที่รู้ตัวว่าจะเสียชีวิตและกลับไปอยู่ที่บ้านเพื่อรอวันตาย โดยเธอจะอยู่กับผู้ป่วยเหล่านี้ในช่วงสามถึงสิบสองสัปดาห์สุดท้ายก่อนที่ผู้ป่วยจะเสียชีวิต โดยในช่วงเวลาดังกล่าว เธอได้มีโอกาสพูดคุย และรับฟังความในใจของผู้ป่วยเหล่านี้ เมื่อถามถึงสิ่งที่เสียใจหรือสิ่งใดๆ ก็ตามที่ถ้าทำได้อยากจะย้อนอดีตไปเปลี่ยนแปลงนั้น เธอพบว่ามีอยู่ห้าประเด็นที่มักจะพบในผู้ป่วยที่กำลังใกล้เสียชีวิตเป็นส่วนใหญ่ครับ


ประเด็นแรก คือ ผู้ป่วยเหล่านี้อยากจะมีความกล้าที่จะใช้ชีวิตตามแบบที่ตนเองอยากหรือต้องการจะเป็น ไม่ใช่ดำรงชีวิตตามความต้องการหรือความคาดหวังของผู้อื่น ซึ่งพบว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้ป่วยอยากจะเปลี่ยนแปลงมากที่สุดครับ เนื่องจากเมื่อผู้ป่วยพบว่าชีวิตตนเองกำลังจะสูญเสียไป และมีโอกาสมองย้อนกลับไปในอดีตนั้น จะพบว่ามีความฝันหลายๆ อย่างที่ยังไม่ได้เริ่มต้นทำหรือยังไม่บรรลุ และเมื่อใกล้จะเสียชีวิตก็จะพบว่าความฝันของตนเองนั้นจะไม่มีวันบรรลุ และส่วนใหญ่ก็มักจะมานั่งนึกเสียใจ เพราะสาเหตุที่ไม่สามารถทำตามความฝันได้นั้น เป็นเพราะตัวเองเลือกที่จะไม่ทำเอง ตัวเองเลือกที่จะทำตามสิ่งที่ผู้อื่นขีดเส้นทางให้เดิน


ถือเป็นบทเรียนที่สำคัญสำหรับทุกๆ ท่านนะครับ ที่ในช่วงชีวิตหนึ่ง ถ้ามีโอกาสและเลือกได้ก็ควรจะเดินตามความฝันของตัวท่านเอง เพราะคนเราหนีไม่พ้น เกิด แก่ เจ็บ ตาย และเมื่อวันนั้นมาถึง เราก็คงจะไม่มีแรงที่จะเดินตามความฝันที่เราต้องการแล้ว การมีสุขภาพที่ดีจะช่วยทำให้ท่านเดินตามความฝันได้ แต่เมื่อใดก็ตาม ที่สุขภาพท่านเริ่มแย่แล้ว อิสระในการเดินตามฝันก็ท่านก็จะลดน้อยลง


ประเด็นที่สอง คือ ผู้ป่วยใกล้เสียชีวิตเหล่านั้น คิดเสียใจว่าในอดีตจะไม่ได้ทำงานหนักเหมือนที่ผ่านมา ซึ่งเหตุการณ์นี้ มักจะเกิดขึ้นกับผู้ป่วยชายเกือบทุกคนเลยครับ คุณผู้ชายเหล่านี้มักจะเสียใจว่าในอดีตที่ผ่านมา ไม่ค่อยได้มีเวลาในการดูแลลูกๆ ของตนเท่าที่ควร รวมทั้งไม่ได้อยู่เป็นคู่ทุกข์คู่ยากภรรยาเท่าที่ควร ผู้ป่วยที่เป็นชายเกือบทุกคนจะรู้สึกเสียดายว่าในอดีตใช้ และให้เวลากับงานมากเกินไป


ข้อสังเกตนี้ก็น่าคิดนะครับ ว่าในปัจจุบันเราให้ความสำคัญกับการทำงานมากเกินไปหรือไม่ เราต้องการแสวงหารายได้ ชื่อเสียง เกียรติยศมากเกินไปหรือไม่ สุดท้ายเมื่อเราใกล้ตายเราจะสำนึกเสียใจว่าเราได้พลาดโอกาสดีๆ ในชีวิตที่ไม่มีวันหวนกลับมาหรือไม่ การมีรายได้ที่พอเพียงอาจจะเป็นทางออกสำหรับทุกท่านนะครับ อีกทั้งการมีที่ว่างในตารางเวลาและชีวิต ที่ไม่ใช่เรื่องของการทำงานเพียงอย่างเดียว จะทำให้เรามีความสุขขึ้น และเมื่อเราใกล้เสียชีวิต จะไม่มานั่งย้อนนึกเสียใจในสิ่งที่เราพลาดไป


ประเด็นที่สาม คือ ผู้ป่วยอยากจะกล้าที่จะแสดงอารมณ์และความรู้สึกที่แท้จริงของตน เนื่องจากคนจำนวนมากจะปิดกั้นอารมณ์และความรู้สึกที่แท้จริงของตน เพื่อให้สามารถอยู่ร่วมกับผู้อื่นได้อย่างสงบและสันติ ทำให้สุดท้ายแต่ละคนรู้สึกว่าอารมณ์ของตนเองถูกเก็บกด และไม่สามารถเป็นตัวตนที่แท้จริง


ประเด็นที่สี่ คือ ผู้ป่วยที่ใกล้เสียชีวิตนั้น มักจะเสียใจที่ไม่ได้ติดต่อเพื่อนฝูงเก่าๆ เนื่องจากเรามักจะไม่ค่อยเห็นถึงคุณค่าของเพื่อนเก่าๆ จนกระทั่งใกล้เสียชีวิต คนจำนวนมากจะมัวแต่ยุ่งและวุ่นวายกับชีวิตประจำวัน จนละเลยต่อความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนฝูง ทำให้เรามักจะไม่ค่อยให้ความสัมพันธ์กับเพื่อนฝูงต่างๆ จนกระทั่งใกล้จะเสียชีวิต ก็จะเริ่มนึกถึงเพื่อนฝูงขึ้นมา


ดูเหมือนว่าเมื่อคนใกล้จะเสียชีวิต เกียรติยศ เงินทอง หรือสถานะทางสังคมต่างๆ กลับดูไปจะด้อยหรือไร้ความหมายนะครับ สุดท้ายดูเหมือนว่า เรื่องของความรัก ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลจะกลายเป็นสิ่งที่ผู้ป่วยที่กำลังใกล้ตายนึกถึง


ประเด็นสุดท้าย ซึ่งค่อนข้างน่าแปลกใจ คือ ผู้ป่วยเหล่านี้กลับสำนึกเสียใจว่าไม่ได้ทำให้ชีวิตที่ผ่านมาของตนเองมีความสุขเท่าที่ควร ผู้ป่วยหลายคนจะไม่เคยนึกถึงมาก่อนนะครับว่าตนเองสามารถที่จะเลือกที่จะทำให้ชีวิตมีความสุขได้ คนจำนวนมากเลือกที่จะอยู่และปฏิบัติในสิ่งที่คุ้นเคย ความกลัวต่อการเปลี่ยนแปลง ทำให้คนเรามักจะหลอกตนเองว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่นั้นมีความสุข ซึ่งจริงๆ แล้วกลับไม่ใช้


ท่านผู้อ่านจะเห็นได้นะครับว่าเมื่อคนเราใกล้จะตายนั้น เรามักจะนึกย้อนกลับไปถึงอดีต และเริ่มสำนึกเสียใจในสิ่งที่ได้ทำหรือไม่ได้ทำมาในอดีต และเราจะพบว่าเมื่อเราใกล้ตายแล้ว เงินทอง ชื่อเสียง สถานะ เกียรติยศต่างๆ กลับไม่มีความหมาย สิ่งที่มีความหมายเมื่อใกล้ตาย คือ เรื่องของความรักและความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล ซึ่งหลายครั้งกลับกลายเป็นสิ่งที่เราละเลยหรือไม่สนใจในขณะที่เรามีชีวิตอยู่


นอกจากนี้ เมื่อใกล้ตาย คนเราจะพบว่าชีวิตในอดีตที่ผ่านมานั้นเรามีสิทธิที่จะเลือก แต่เราดันเลือกในสิ่งที่ไม่ได้ทำให้เรามีความสุข หรือเลือกในสิ่งที่ทำให้เราต้องมาย้อนสำนึกเสียใจ เมื่อเราใกล้ตาย ดังนั้น ในขณะที่เรายังมีชีวิตอยู่และยังแข็งแรง เราจะต้องเลือกอย่างมีสติ เลือกอย่างฉลาด เลือกในสิ่งที่ถูก และเลือกในสิ่งที่ทำให้เรามีความสุขนะครับ

โดย : รศ.ดร.พสุ เดชะรินทร์ [email protected]

[NoiSNC]

ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันครับ :)

[3kbatt]

ขอบคุณมากครับ

[saichon]

ดีจังที่ได้รู้แต่เนิ่นๆ
ขอบคุณที่นำมาให้อ่านครับ

[Paul VI]

ขอบคุณครับ น้องบิ้ก

หลายครั้งก็จริงนะครับ ไม่ต้องถึงใกล้ตาย บางทียังรู้สึกว่า มีเวลาอยู่กับเค้าน้อยไปหน่อย

ลูกสาวคนโต ของผม ตอนเค้าเกิดมาไม่นาน ผมก็ต้องวุ่นๆกับการสร้างเนื่้อสร้างตัว จนมีเวลาอยู่กับเค้าน้อยมาก นึกถึงก็อยากย้อนเวลา ก็ได้แต่ ทำวันนี้ และวันหน้า ใช้เวลาอยู่กับเค้าให้ คุ้มค่า มากที่สุด

[san]

ตั้งแต่อ่านเรื่องของ ท่านบิ๊ก มา
ชอบเรื่องนี้มากที่สุดครับ

[san]

ลืมไปครับ

แฮ่ะๆๆๆ

ขอบคุณครับ

ที่เอามาให้อ่านครับ

....ชีวิตนี้ ช่างแสนสั้น จริงๆครับ

[Juninho]

สรุปว่า ห้าข้อที่มักจะเสียใจก่อนตาย คือ

1. ไม่ได้ตามฝัน
2. ให้เวลากับงานมากเกินไป ควรให้เวลากับลูกและเมียให้มากกว่านี้
3. ไม่ได้แสดงความรู้สึกที่แท้จริงออกมา
(ข้อนี้ไม่ค่อยเข้าใจว่า ต้องเสียใจขนาดนั้นเลยหรือ)
4. ไม่ได้ติดต่อเพื่อนเก่า
5. ไม่ได้ทำให้ตัวเองมีความสุขเท่าที่ควร

[comrade]

สรุปว่า ห้าข้อที่มักจะเสียใจก่อนตาย คือ

1. ไม่ได้ตามฝัน
2. ให้เวลากับงานมากเกินไป ควรให้เวลากับลูกและเมียให้มากกว่านี้
3. ไม่ได้แสดงความรู้สึกที่แท้จริงออกมา
(ข้อนี้ไม่ค่อยเข้าใจว่า ต้องเสียใจขนาดนั้นเลยหรือ)
4. ไม่ได้ติดต่อเพื่อนเก่า
5. ไม่ได้ทำให้ตัวเองมีความสุขเท่าที่ควร

สรุปได้กระชับดีครับ
ผมว่าข้อสามนี้สำคัญสุด คงทำนองว่า อยากบอกรักใครสักคนแต่ไม่ได้ทำ

[m_kok]

ชอบบทความนี้จัง งั้นวันนี้เริ่มโดนงานไปเที่ยวดีกว่า โอเย้ หาเรื่องอู้งาน :lol:

ขอบคุณ คุณVoldtrest ด้วยนะครับ

[Pn3um0n1a]

คนเราเมื่อรู้ว่าถึงเวลา มักจะเสียใจในสิ่งที่ผ่านๆมา
สิ่งที่สำคัญที่ควรทำ (หรือแนะนำให้ทำ) คือ

- ได้ตัดสินใจในชีวิตของตัวเองในช่วงที่เหลืออยู่
ว่าต้องการการดูแลแบบไหน อย่างไร มีเป้าหมายสุดท้ายคืออะไร

- ได้สะสางในธุระที่ยังไม่เสร็จสิ้น หรือปล่อยให้เวลาล่วงเลยมาโดยที่ยังไม่มีโอกาสได้ทำ อาจเรียกได้ว่าเป็น unfinished business
เช่น ไปไหว้พระที่เคารพนับถือ รองานแต่งงานลูกหลาน ไปงานรับปริญญาลูก แบ่งสรรค์มรดก สั่งเสียอะไรต่างๆ เป็นต้น ในช่วงที่รู้แล้วว่ากำลังจะหมดเวลาแห่งชีวิตลง เรื่องเหล่านี้สำคัญมาก เพราะอาจทำได้สำเร็จหรือไม่สำเร็จในเรื่องต่างๆ ควรได้มีการจัดการแบ่งเวลา ทำในกิจที่สามารถทำได้ หากทำไม่ได้อาจทำเป็นบางส่วน หรือฝากฝังผู้อื่นให้ช่วยทำต่อ

- หากเวลาเหลือน้อยเต็มทน และสภาพร่างกายไม่สารมารถที่จะทำอะไรได้สะดวกนัก สิ่งสุดท้ายที่ทำได้ก่อนลาจาก ได้แก่ การพูด อย่างน้อยดังนี้คือ
ขอโทษ ให้อภัย ขอบคุณ และ รักคุณ ซึ่งกันและกัน กับทุกคนที่รัก

สิ่งต่างๆ เหล่านี้มีความสำคัญ ไม่ด้อยไปกว่าการให้ยาราคาแพง เพื่อยืดชีวิตออกไปอย่างไม่รู้ความหมายของการยืดชีวิตออกไปเลยครับ

ขอบคุณสำหรับเรื่องซึ้งๆครับ  :)

[Anti-Aircraft]

ผมสัญญาว่าจะอ่านเรื่องนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก ขอบคุณมากๆ ครับ

[panwasit]

ขอ copy ไป fb นะครับ ชอบครับ

ปล.เคยฝันว่าโรคที่ตัวเองเป็นอยู่จะคร่าชีวิตผมไป ตั้งแต่นั้นมา ผมก็เปลี่ยนวิถีชีวิตไปเลยครับ  

[กล้วยทอด]

สรุปว่า ห้าข้อที่มักจะเสียใจก่อนตาย คือ

1. ไม่ได้ตามฝัน
2. ให้เวลากับงานมากเกินไป ควรให้เวลากับลูกและเมียให้มากกว่านี้
3. ไม่ได้แสดงความรู้สึกที่แท้จริงออกมา
(ข้อนี้ไม่ค่อยเข้าใจว่า ต้องเสียใจขนาดนั้นเลยหรือ)
4. ไม่ได้ติดต่อเพื่อนเก่า
5. ไม่ได้ทำให้ตัวเองมีความสุขเท่าที่ควร

มันขึ้นกับว่าไปสัมภาษณ์ใครอยู่เหมือนกันนะคะ ถ้ามองกลับกัน
ไปสัมภาษณ์ คนนอนตื่นสาย อายทำกิน หมิ่นเงินน้อย คอยวาสนา
เค้าอาจตอบว่า...
+ เสียดายที่ทำๆๆ แต่ความฝัน ลืมดูความเป็นจริง
+ ให้เวลากับความสุขสบายมากไปเลยไม่มีแก่นหรือเป้าหมายชีวิตเลย
+ สังสรรค์ ใจว้าวุ่นวกันเป็นประจำ ทั้งกะเพื่อนและคนทั่วไป เหล้า ไวน์ เบียร์ ใช้เงินเป็นเบี้ย
(บางคนคิด ก็ชั้นมีเยอะนี่ ให้ทำไง  :lol: )
จนต้องมานั่งนึกเสียใจกับการกระทำที่ผ่านไปตอนบั้นปลายชีวิต

ง่า...บทความดีนะคะ เตือนสติกับคนขยันทำงาน กล้วยทอดแค่อยากลองคิดอีกแง่หนึ่งเฉยๆ  :lol:

[pornchai_w]

ขอน้องบิ๊กเอาไปโพสใน FB ด้วยนะครับ

[hsf]

พึ่งได้อ่านบทความดีมากเลยครับ