โพสต์
อากาศครึ้มฟ้า ครึ้มฝน....
คนขับนั่งมองทางสบายๆ ขณะที่มาลัยทองแกว่งไปมา หน้า
กระจกด้านหน้า ผ้ายันห์มหาระรวยปะเต็มหน้ากระจก
"แก๊บๆ!..." เสียงกระบอกเก็บตังค์
"ค่าตั๋วครับ!...ค่าตั๋ว!"
"น้อง ลง ณ ยอดดอยเท่าไหร่"
"200,000 รูตู"
ผู้โดยสารส่งเงินรูตูให้ ก่อนรับตั๋วหุ้น
"อ๊อด!...อ๊อด!..." เสียงผู้โดยสารอีกคนหนึ่ง กดปุ่มหน้าประตู
"ลูกพี่...ป้ายด้วย!" กระเป๋ารถตะโกนบอก คนขับ
สักพัก...
คนขับหันเงยหน้ามองกระจกหลัง ครู่นึง ก่อนจะชะลอ
เทียบศาลาป้าย SP & NP
"น้องๆ...ไม่ใช่ป้ายนี้ ป้ายถัดไป!" อาเฮียร่างท้วมโบกมือ
"อ้าวแล้วก็ไม่บอกผม...นี่ดีนะยังไม่ได้ส่งมอบตั๋วให้ ไม่อย่างงั้น
ได้พักยาวแน่ๆ เพราะ ป้ายนี้ รถส่วนมากไม่ค่อยแวะกัน"
"ทำไมหล่ะ?"
"เจ้าที่แรงนะซิ...ใครผ่านต้องบีบแตร ปิ๋นๆ!...กันทั้งนั้น"
"จ๊ะๆ...พ่อหนุ่ม งั้น ส่งป้ายหน้าใกล้ร้าน น้ำปั่น ด้วยจ๊ะ
กำลังคอแห้ง!"
"ป้ายหน้าพี่...มี้ร้านน้ำปันผล เต็มเลย" เด็กเก็บตั๋วบอก
"จ๊ะๆ ขอบใจมาก กำลังคอแห้งพอดี"
สักครู่ใหญ่...
"ถึงแล้วครับ ศาลาน้ำปั่น!"
คนขับเลี้ยวเข้าป้ายริมทาง
ผู้โดยสารทะยอยลงมาแวะดื่มน้ำปันผลอร่อยๆ กันตามอัธยาศรัย
ก่อนจะรอรถคันต่อไปมารับ....
บันทึกไม่สำเร็จ