กล่องความทรงจำ.....

[Capo]

หลังจากไปลงคะแนนเสร็จในวันนี้ ผมชิงลงมือเก็บกวาดห้องตัวเองก่อนที่หลังจากปีใหม่ไปเขาก็จะเริ่มเก็บล้างบ้านกันแล้ว

ทุกครั้งที่ผมได้รื้อของในอาณาบริเวณของตัวเอง ก็มักจะมีสิ่งของต่าง ๆ ทั้งเล็กทั้งใหญ่ผลัดกันเข้ามาเรียกหาความทรงจำในวันวานของผมขึ้นมา ชิ้นแล้ว ชิ้นเล่า ทั้งหางตั๋วโรงหนัง ตั๋วรถเมล์ สมุดสะสมแสตมป์ สติ๊กเกอร์ภาพ ของขวัญ การ์ดงานแต่งงานของเพื่อน การ์ดอวยพรวันเกิด ภาพถ่าย บัตรค่าธรรมเนียมอุทยานแห่งชาติ ตั๋วเครื่องบิน ตั๋วรถทัวร์ ฯลฯ มันมีมากมายจริง ๆ ครับตามประสาคนชอบเก็บ

จากพื้นที่ที่ผมควรจะใช้เวลาในการเก็บเพียงไม่น่าเกิน 2 ชั่วโมง แต่ผมกลับใช้เวลาไปจริงร่วม ๆ 8 ชั่วโมง

6 ชั่วโมง กับการทบทวนความทรงจำของวันวาน มีทั้งความสุข โหยหา ติดค้าง อิ่มเอิบ รู้สึกผิด ตื้นตัน น้ำตาซึม

ผมบรรจงหากล่องที่ดีที่สุด แข็งแรงที่สุด มาเก็บสิ่งของเหล่านั้นไว้ เผื่อในอนาคตวันใดวันหนึ่ง ผมอยากจะเสพอดีตของผมอีกครั้ง



พรุ่งนี้วันหยุด มาเก็บกวาดห้องกันเถอะครับ ^_^'



ปล. ใส่ผ้าคาดจมูกกันฝุ่นด้วยนะครับ

[por_jai]

8) จริงๆไม่ผูกพันอะไรมากก็ไม่ทุกข์มาก
    แต่ผมคงเหมือนคุณ
    ผมยอมทุกข์ดีกว่า
    ให้ลืมเมมโมรี่กับเพื่อนกับคนรัก
    ไม่เอาด้วยหรอก

[กูรูขอบสนาม]

อย่างนี้ต้องอ่าน "ของขวัญวันวาน" ของ ว.วินิจฉัยกุล
ว่าด้วยการเปิดกล่องของขวัญออกมาที่ละชั้น
แล้วพบเรื่องราวที่เผยขึ้นระหว่างกล่องความทรงจำ

อากัปกิริยา Nostalgia ที่คุณ Capo (คนอื่นๆด้วย)ตื้นตันใจนี้เอง
ได้จุดประกายเป็นแก่นโฆษณาซึ้งๆหลายชิ้น
ที่เด่นมากก็คือ การ์ด Hall Marks
มีอยู่เรื่องหนึ่ง คุณยายกำลังจะย้ายบ้านพร้อมกับลูกสาว
ค้นห้องใต้หลังคา เจอกล่องใส่การ์ดเก่าๆ
ปรากฏว่าเป็นการ์ดที่คุณตา ผู้เป็นสามี เสียชีวิตไปแล้ว
ส่งมาให้คุณยายในวาระต่างๆตั้งแต่เป็นเริ่มรู้จัก ตกลงเป็นคู่รัก
แล้วก็เป็นคู่ชีวิต จนกระทั่งจากไป
เหลือเพียงการ์ดและถ้อยคำที่ผูกพันเยื่อใย

เป็นภาพยนตร์ที่สะกดใจคนดูทุกยุคสมัย

ของเก่าทุกชิ้น ย่อมมีเรื่องราว

เอ..เห็นอย่างนี้แล้วสงสัยต้องเก็บของเก่าๆให้รกๆตามเดิมดีกว่า