Thai VI

ผมว่า เราเดินตาม buffet ก็ดีอยู่แล้ว ไม่รู้ตอนเขาตัดสินใจลงทุนตอนนั้น จะเป็นอย่างที่เขาพูดในตอนนี้หรือเปล่า อาจจะ ฟลุค ก็ได้ เหมือนไปถามเศรษฐีว่าทำอย่างไรคุณถึงรวย แต่เราไม่เคยไปถามขอทานว่า ทำอย่างไรถึงจนได้ เพราะฉะนั้น ขณะที่เราเดินตาม buffet เราควรสนใจในเรื่อง คนที่ลงทุนแล้วเจ้งด้วย น่าจะมีคนหา case มานะ จะได้ตามอ่าน

จริงครับ  ถ้าเรามีเงินเท่าเขา

แต่ตอนนี้มีเงิน  น้อยกว่า

ทำไงดีล่ะ

ตอนอายุ 13 ขวบ Buffet ประกาศว่าเขาจะทำเงิน 1 ล้านเหรียญเมื่อเขาอายุ 30 พอตอน Buffet อายุ 30 พอร์ตของ Buffet ก็มีมูลค่า 1 ล้านเหรียญจริงๆ

หลักๆคือเขารู้ว่าเขาทำอะไรอยู่ แล้วเขาก็มั่นใจในสิ่งที่เขาทำว่ามันจะเวิร์ก เพราะมันเป็นหลักการที่มีเหตุผล ไม่ใช่การคาดเดา Buffett คงไม่ฟลุ้กเพราะเลือกหุ้นถูกตัวหรอกครับ  

Buffet บอกว่าเขา lucky มากกว่าที่เกิดมาในประเทศอเมริกา ณ เวลานั้น ณ ครอบครัวแบบนั้น ณ สิ่งแวดล้อมแบบนั้น ที่หล่อหลอมและให้โอกาสเขาจนกลายเป็นมหาเศรษฐี

Bill Gate บอกว่าถ้า Buffet ไปเกิดที่บังกลาเทศ ป่านนี้คงโดนสัตว์ป่าจับกินเป็นอาหารไปแล้ว

อีกอย่าง ไม่ใช่ว่า buffet ไม่เคยพลาดนะครับ เขาก็เคยขาดทุนมหาศาลจากธุรกิจบางตัวเหมือนกัน แต่ก็ไม่ใช่เหตุผลที่เกิดจากหลักการที่ Buffet ใช้ในการลงทุน อย่างหุ้นธุรกิจ Textile ของ Berkshire ตอนซื้อแกคงไม่คาดคิดว่าอีกยี่สิบสามสิบปีนับจากวันที่แกซื้อมันจะย้ายฐานการผลิตออกไปในประเทศเอเชียทำให้ made in america สู้ไม่ได้ ที่ว่าขาดทุนก็รวมถึงธุรกิจรองเท้าที่ made in america ด้วยเพราะเหตุผลเดียวกัน  

ลองถาม Value Investor ที่ประสบความสำเร็จในนี้หลายๆคนดูสิครับ ไม่มีใครฟลุ้กหรอกครับ

อ้อ อีกนิดครับ ตัวอย่างของคนที่เจ๊ง มีให้เห็นเยอะครับ แล้วเราส่วนใหญ่ก็พอจะรู้ด้วยว่าเจ๊ง กับจน มันเพราะเหตุผลอะไร  :lol:

ผมเชื่อว่าแต่วิธีในการลงทุนเป็นศิลปะซึ่งแต่ละคนมีความชอบไม่เหมือนกัน อยู่บนพื้นฐานของนิสัย ประสบการณ์ และวิธีคิดของแต่ละคน...ดังนั้นแต่ละคนก็มีวิถีในการลงทุนต่างกันไป ไม่เหมือนกันเป๊ะๆร้อยเปอร์เซ็นต์
...สำหรับผม ผมเชื่อว่าวิธีการลงทุนของบัฟเฟตต์ก็เป็นการลงทุนที่มีลักษณะเฉพาะตัว และผมเชื่อว่า เป็นวิธีที่รวยช้า ต้องอาศัยปัจจัยเรื่องเวลา แต่น่าจะเป็นวิธีที่สามารถสะสมความมั่งคั่งแบบถาวรได้. สิ่งเดียวที่ผมไม่สามารถลอกเลียนแบบบัฟเฟตต์ได้คือ ความสามารถในการตีหรือประเมินทรัพย์สินที่ไม่มีตัวตน(Intangible asset) ซึ่งผมถือว่าเป็นสิ่งที่บัฟเฟตต์พัฒนาไปมากกว่าเกรแฮม ซึ่งเกรแฮมมักจะเน้นมูลค่าในเวลาปัจจุบันเป็นหลักและเป็นทรัพย์สินที่ต้องสามารถตีราคาออกมาได้ ณ ตอนนั้น คือเป็นทรัพย์สินที่มีตัวตน.บัฟเฟตต์มีความโดดเด่นในเรื่องของการสามารถตีมูลค่าของทรัพย์สินที่ไม่มีตัวตนและมีความชำนาญในการซื้ออนาคต สิ่งนี้เป็นสิ่งที่ต้องอาศัยประสบการณ์ที่สะสมมานานพอสมควร คือต้องเป็นนักธุรกิจที่ประกอบกิจการ ถึงจะมีความสามารถด้านนี้.แต่สิ่งที่บัฟเฟตต์ยังยึดถือตามหลักของเกรแฮมก็คือ Margin of Safety ซึ่งข้อนี้เป็นสิ่งที่วัดวินัยในตนเองอย่างที่สุด---คุณจะทำอย่างไรเมื่อคุณมีเงินสดในมือ หุ้นตัวที่คุณสนใจวิเคราะห์มาว่าดีจริงๆ แถมราคาในตลาดก็เพิ่มเอาๆ แต่ราคาในตลาดเกินราคาที่เหมาะสมที่คุณคำนวณไว้ วัดใจกันจริงๆครับ...ในที่สุดผมก็ยังเชื่อมั่นในวิถีการลงทุนของบัฟเฟตต์ครับ และผมเชื่อว่า ความเชื่อมั่นและศรัทธาต้องสามารถทนการพิสูจน์ได้

ลงทุนแบบ buffet แล้วประสบผลสำเร็จจริงไหม?

กว่าวอร์เรนจะมีวันนี้ เป็นผลสำเร็จจากการตัดสินใจหลายๆครั้ง ลงทุนในหลายๆบริษัท ไม่น่าจะเป็นการบังเอิญ  แต่หากเราไปถามเศรษฐีสักคน ว่ารวยได้อย่างไร อาจจะได้รับคำตอบว่าเป็นผลจากการตัดสินใจ(ทางธุรกิจ)ครั้งเดียวก็ได้

ตอนที่วอร์เรนเริ่มมีชื่อเสียงใหม่ๆ ก็คงมีคำถามอย่างนี้เช่นกัน ทุกวันนี้บางทีคนเหล่านั้นก็ยังสงสัยอยู่ :lol: