*** สามสัปดาห์"สยองขวัญ" ของ"ไข้หวัดนก"

[Britannica]

ความรู้สึกของคนไทยทั่วไปในตอนนี้เกี่ยวกับไข้หวัดนกเป็นความชาชิน หงุดหงิด มากกว่าจะเป็นความรู้สึกกลัว

หวัดนกซึ่งเกิดจากเชื้อไวรัส เอชไฟว์เอ็นวัน น่ะยังน่ากลัวเหมือนเดิม หรือบางทีอาจน่ากลัวกว่าเดิมด้วยซ้ำไปในความรู้สึกของบรรดาผู้เชี่ยวชาญ แต่ในความรู้สึกของชาวบ้าน ไข้หวัดนกชวนหงุดหงิดเพราะก่อปัญหาไม่รู้จักหยุดหย่อน และส่งผลกระทบต่อเงินในกระเป๋ากับวิถีการดำรงชีวิตของพวกเขาไม่รู้จักจบสิ้น ความรู้สึกกลัวกลายเป็นความชาชิน เพราะมีเพียงแค่การระบาดเพิ่มไม่มีผู้ได้รับเชื้อล้มป่วยเพิ่มเติม

[Britannica]

แต่ในความรู้สึกของผู้เชี่ยวชาญยิ่งการแพร่ระบาดทอดเวลายาวนานออกไป ไข้หวัดนกทวีความน่ากลัวมากขึ้นเรื่อยๆ ที่เป็นอย่างนั้นเพราะโอกาสที่จะเกิดการกลายพันธุ์ของไวรัสสายพันธุ์นี้ยิ่งมีมากขึ้นเรื่อยๆ เช่นเดียวกัน เมื่อมันกลายพันธุ์ก็จะยิ่งคาดเดายากมากว่าจะเกิดอะไร เป็นอันตรายแค่ไหนและจะควบคุมหรือยับยั้งมันอย่างไร

[Britannica]

ความกลัวที่ว่านี้มีเหตุผลนะครับ ไม่ใช่กลัวโดยไร้สาเหตุหรือพยายามขยายความน่ากลัวของไวรัสชนิดนี้ออกไปเกินจริงอย่างที่บางคนคิด เพื่อสะท้อนความน่ากลัวที่พวกเขามองเห็นออกมาให้คนอื่นๆ เห็นกันเป็นรูปธรรม ทีมนักวิทยาศาสตร์ 2 ทีม สร้างแบบจำลองของสถานการณ์การระบาดในหมู่มนุษย์ขึ้นมาให้เราดู

นอกจากจะเป็นการสะท้อนความน่ากลัวออกมาเป็นรูปธรรมแล้ว การจำลองแบบการแพร่ระบาดดังกล่าวยังมีวัตถุประสงค์สำคัญก็คือเพื่อหารูปแบบและแนวทางปฏิบัติในอันที่จะจำกัด และกำจัดการแพร่ระบาดที่ว่านี้

[Britannica]

ทั้ง 2 ทีมแยกกันทำงาน ใช้ตัวอย่างในการจำลองสถานการณ์แตกต่างกัน แต่ผลสรุปที่ได้ออกมาใกล้เคียงกันจนในทางวิทยาศาสตร์แล้วถือว่าเป็นข้อสรุปเหมือนกันนั่นแหละครับ ทีมหนึ่งนำโดย นีล เฟอร์กูสัน ศาสตราจารย์ด้านชีวคณิตศาสตร์จากมหาวิทยาลัยอิมพีเรียล คอลเลจ ในกรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ ส่วนอีกทีมนำโดย ไอร่า ลอนกินี่ ศาสตราจารย์ด้านชีวสถิติ ของมหาวิทยาลัยเอโมรี่ ในเมืองแอตแลนต้า รัฐจอร์เจีย สหรัฐอเมริกา

[Britannica]

ผมขอเน้นไปที่งานของศาสตราจารย์เฟอร์กูสัน เพราะใช้เมืองไทยเป็นตัวอย่างในการจำลองสถานการณ์ดังกล่าวขึ้นมา โดยใช้ข้อมูลเชิงประชากรทั้งหลายของไทยที่เป็นไปตามความเป็นจริง อาทิ จำนวนครัวเรือน โรงเรียน ธุรกิจ รูปแบบการเดินทาง ฯลฯ มาใช้ในการทำนายเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้น ใครอยากอ่านเต็มๆ หาอ่านได้ในจุลสาร เนเจอร์ ของอังกฤษฉบับประจำวันที่ 3 สิงหาคมที่ผ่านมา

[Britannica]

ศาสตราจารย์เฟอร์กูสันสมมติให้เหตุการณ์เริ่มต้นในหมู่บ้านในชนบท เริ่มจากที่มีชายผู้หนึ่งติดเชื้อไข้หวัดนกที่กลายพันธุ์แล้วและสามารถส่งผ่านไปสู่ผู้อื่นได้เป็นรายแรก เขาบอกว่าหากไม่มีการทำอะไรทั้งสิ้น จะด้วยเพราะไม่รู้หรือรู้แล้วไม่ใส่ใจก็ตามที ภายใน 2 เดือนเท่านั้น ไวรัสหวัดนกสายพันธุ์ย่อยใหม่นี้จะแพร่ระบาดมาถึงกรุงเทพฯ ซึ่งจากตรงนั้นก็จะเริ่มระบาดออกไปยังต่างประเทศ ภายใน 1 ปี ประมาณ 50 เปอร์เซ็นต์ของคนไทยซึ่งเขาระบุว่ามี 85 ล้านคนจะได้รับเชื้อเข้าไป ในขณะเดียวกัน การระบาดครั้งใหญ่ก็จะเกิดขึ้นและลุกลามไปทั่วโลก

[Britannica]

ถ้าจะถามว่าภายใต้สถานการณ์จำลองนี้ จะมีคนไทยตายเท่าไหร่ ท่านศาสตราจารย์ไม่ได้ให้ตัวเลขไว้ครับ เหตุผลก็คือ ไม่มีใครแน่ใจว่าเชื้อที่พัฒนาขึ้นมาแพร่ระบาดจากคนสู่คนได้ดังกล่าวนี้นั้นจะร้ายแรงแค่ไหน

แต่เขาฟันธงเอาไว้ว่า แม้แต่ถ้าหากกำหนดให้เชื้อไวรัสไข้หวัดนกที่ระบาดนั้นร้ายแรง "น้อยกว่า" ที่แพร่ระบาดกันอยู่ในขณะนี้สัก 10 เท่าตัว ก็สามารถทำให้คนไทยตายได้หลายล้านคน !

[Britannica]

หนทางป้องกันไม่ให้เกิดการแพร่ระบาดครั้งใหญ่ไปทั่วโลกนั้นขึ้นอยู่กับการจัดการกับสถานการณ์อย่างเฉียบขาดภายในช่วงไม่กี่วันแรกที่มีการติดเชื้อ หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่มีเวลาเพียง 3 สัปดาห์ ในการจำกัดการแพร่ระบาด ไม่อย่างนั้นแล้วจะเกิดลุกลามแพร่ไปทั่วโลก และถ้าคำทำนายเป็นจริง "สแปนิช ฟลู" ที่เคยระบาดเมื่อปี 1918-1919 และทำให้คนตายไประหว่าง 20-50 ล้านคนนั้นจะ "เด็กๆ" ไปเลยถ้าเทียบกับความตายที่เกิดจากการระบาดของหวัดนกในครั้งนี้

[Britannica]

ศาสตราจารย์เฟอร์กูสันย้ำว่า ถ้ามาถึงอังกฤษเมื่อไหร่ก็ทำอะไรไม่ได้แล้วละครับ อย่างดีที่สุดก็คือ ลดการตายลงได้เหลือเพียงครึ่งหนึ่งของคนติดเชื้อ

เขาบอกว่าวิธีที่จะจำกัดไม่ให้เกิดการแพร่ระบาดก็คือ ทันทีที่มีรายงานผู้ติดเชื้อจะต้องมีการตั้งเขตกักกันโรคในรัศมี 5-10 กิโลเมตรโดยรอบตัวผู้ป่วย คนที่อยู่ในรัศมีดังกล่าวต้องได้รับยา "ทามิฟลู" ยาชนิดเดียวที่สามารถฆ่าเชื้อเอชไฟว์เอ็นวันได้ หลังจากนั้นจะต้องสั่งปิดโรงเรียน หยุดงาน ห้ามการคมนาคมติดต่อ ซึ่งมาตรการที่ว่านี้จะต้องเริ่มต้นก่อนที่ผู้ป่วยจะเพิ่มมากขึ้นเกิน 30-40 คน และผู้ที่อยู่ในรัศมีกักกันโรคอย่างน้อย 90 เปอร์เซ็นต์ต้องได้รับยาจริงๆ

[Britannica]

**** ทั้งหมดนี้ต้องทำภายใน 3 สัปดาห์ เกินจากนั้นแค่สัปดาห์เดียวโอกาสป้องกันการระบาดไปทั่วโลกจะลดน้อยลงแทบเหลือศูนย์ทันที ****

[Britannica]

ศาสตราจารย์เฟอร์กูสันบอกว่า ปัจจัยสำคัญในแผนการจำกัดการแพร่ระบาดนี้มีอยู่ 2 อย่าง หนึ่งคือต้องมีการเฝ้าระวังโรคที่ดี รู้เร็ว จัดการเฉียบขาด ฉับไว อีกอย่างก็คือต้องมีทามิฟลู

[Britannica]

เขาบอกว่าองค์การอนามัยโลกต้องกักตุนทามิฟลูไว้อย่างน้อย 3 ล้านโดสพร้อมที่จะจัดส่งให้พื้นที่ที่เกิดการระบาดได้ภายใน 3 วันได้

[Britannica]

*** ข้อเท็จจริงที่รับรู้กันอยู่ในตอนนี้ก็คือ องค์การอนามัยโลกมีทามิฟลูอยู่แค่ 120,000 โดสเท่านั้น ***

[เพื่อน]

ผมเห็นด้วยครับว่าเรื่องนี้น่ากลัวจริงๆ

ผมเคยบอกที่บ้านไว้แล้วว่า ถ้าเริ่มมีข่าวว่าสามารถติดจากคนสู่คนได้จริงๆให้ส่งครอบครัวไปอยู่ต่างประเทศก่อนได้เลย เพราะถ้าช้า จะไม่มีประเทศไหนรับคนไทยเข้าประเทศง่ายๆอีกต่อไป และถ้าต้องอยู่เมืองไทยต่อ คงลำบากมาก ผมคงไม่ให้เด็กๆไปเรียนหนังสือแน่นอน จะไปไหนๆก็ต้องป้องกันตลอด

นี่อาจจะเป็นอีกสาเหตุที่ขอวีซ่าไปอเมริกาตอนนี้โดนแกล้งให้ใช้เวลารอถึง8สัปดาห์.....อันนี้คิดเอาเองครับ

เพี้ยงงงง....ขออย่าได้เกิดจริงๆเลย....น่ากลัวมากๆๆ