มั่งคั่งด้วยหุ้น ลงทุนอย่างมีคุณค่า

[chowbe76]

สวัสดีบ่ายวันเสาร์ครับพี่หมอ

[Paul VI]

สวัสดีบ่ายวันเสาร์ครับพี่หมอ

หวัดดีครับ ผู้หมวด อยู่โคราชหรือเปล่าครับ ตอนนี้

[Paul VI]

ถามหมอแป๊ะเป็นความรู้ให้พวกเราครับ

ธุรกิจที่มีค่าเสื่อมเยอะๆ นี่หมอแป๊ะ พอยกตัวอย่างเป็นกลุ่มๆ หรือ ประเภทสินค้าให้หน่อยได้มั้ยครับ

[Paul VI]

เอาคลิปเด็กเนเธอร์แลนด์ เตะบอลแม่นมาก ๆ

หลังจากโด่งดังจากคลิปเตะบอลลงกล่อง ล่าสุดหนูน้อยนาม “แบร์ก ฟาน เดอ เมจ์” วัยแค่ 18 เดือน ได้จรดปากกาเซ็นสัญญาเป็นนักเตะอาชีพกับสโมสร “วีวีวี-เวนโล” ของฮอลแลนด์เป็นที่เรียบร้อย

โดยข่าวนี้ได้รับการเปิดเผยจากเว็บไซต์สโมสร วีวีวี-เวนโล ทีมในลีกของฮอลแลนด์ ซึ่งประทับใจกับฟอร์มการเตะลูกบอลลงกล่อง ที่กำลังฮิตในเว็บไซต์ดังอย่าง Youtube ทำให้ทีมแมวมองของสโมสรเห็นแวว รีบจับเซ็นสัญญาเป็นเวลาถึง 10 ปี เลยทีเดียว ส่งผลให้ หนูน้อยรายนี้ กลายเป็นนักเตะอาชีพ ที่มีอายุน้อยที่สุดของสโมสรไปแล้ว

ส่วนตำแหน่งของหนูน้อยคนนี้ก็ยังไม่ได้ยืนยันจากสโมสรแต่อย่างใด

เด็กน้อยมหัศจรรย์

[reiter]

ถามหมอแป๊ะเป็นความรู้ให้พวกเราครับ

ธุรกิจที่มีค่าเสื่อมเยอะๆ นี่หมอแป๊ะ พอยกตัวอย่างเป็นกลุ่มๆ หรือ ประเภทสินค้าให้หน่อยได้มั้ยครับ

มักจะเป็นธุรกิจที่ต้องลงทุนกะ asset ขนาดใหญ่ ก่อนที่จะ generate รายได้ออกมา เช่น ห้าง รพ. ระบบสาธารณูปโภค เป็นต้น

[chowbe76]

ตอนนี้เข้ากทม.มาเรียนหลักสูตรสนุกๆอะครับ

[Paul VI]

เอาการ์ตูนตอนใหม่ ของคุณ Maoinvestor มาฝากครับ

SAP

[Paul VI]

[Paul VI]

[Paul VI]

ต่อครับ หลังจากวันหยุด วันแรงงาน ไปทำ scuttlebutt สืบค้นหาข้อมูลหุ้นหลายตัว

ทั้งถาม ทั้งซักข้อมูลจน พนักงานเค้าสงสัยว่าเราจะเปิดแข่งกับเค้าหรือเปล่า

[Paul VI]

No Man's Land บทความของ หมอแป๊ะ

ขออนุญาตเอามาลงนะครับ

สังคม VI ในเมืองไทยใหญ่ขึ้นทุกวัน บรรดานักลงทุนที่เรียกตัวเองว่าเป็น “แวลู อินเวสเตอร์” ก็มีมากขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงที่ตลาดหุ้นคึกคักแบบนี้ และมี “แวลู อินเวสเตอร์” รุ่นก่อนๆ ที่ประสบความสำเร็จให้เห็นเป็นแบบอย่างจำนวนมาก

ผมเองคลุกคลีกับสังคมของ VI มาตลอด มีสิ่งหนึ่งที่ผมสังเกตได้ก็คือ ถึงว่าจำนวนสมาชิกของเวบบอร์ดและคนทีเรียกตัวเองว่าเป็น “แวลู อินเวสเตอร์” จะมีมากขึ้น แต่จำนวนคนที่พัฒนาตัวเองได้มาถึงขั้นที่ VI ท่านอื่นยอมรับให้เป็น”เซียน” กลับมีจำนวนเพิ่มขึ้นไม่มาก และว่ากันตามจริง ถ้าเทียบเป็นจำนวนเปอร์เซนต์ ผมคิดว่าน่าจะน้อยกว่าในสมัยก่อนด้วยซ้ำ

แม้แต่คนใกล้ตัวของผมเอง ซึ่งหลายๆคนผันตัวเองมาจากการเป็นนักเก็งกำไรรายวัน มาใช้หลักการลงทุนแบบเน้นคุณค่า เขาหรือเธอเหล่านี้มักจะมีพื้นฐานของการเป็นแวลู อินเวสเตอร์ที่ดี และมักจะมีความสามารถในการวิเคราะห์กิจการได้ดีในระดับหนึ่ง สามารถอ่าน / ตีความงบการเงิน และใช้ financial ratio ง่ายๆ ได้พอสมควร

แต่ปัญหาของเขาหรือเธอเหล่านี้ก็คือมักจะไม่มีความสามารถในการหาหุ้นขึ้นมาเอง ( ดังนั้นเราจึงไม่ต้องแปลกใจกับปรากฏการณ์ตามแห่ กับหุ้นที่ได้ชื่อว่ามี”เซียน”วีไอ สิงสถิตย์อยู่ ) และมักจะไม่มีความแม่นยำในการประเมินมูลค่าที่เหมาะสมของกิจการ ซึ่งจากปัญหาทั้งสองข้อนี้ ทำให้เขาหรือเธอเหล่านั้น มักจะต้องซื้อหุ้น”แพง” หรือซื้อ”ไม่ทัน” เนื่องจากกว่าที่ตัวเองจะทราบว่าหุ้นตัว”น่าลงทุน” ก็มักจะถูกบรรดา”เซียน”วีไอ ไล่ซื้อไปล่วงหน้าเสียก่อน และเวลาที่จะขาย เขาหรือเธอเหล่านั้นก็มักจะขาย”เร็วไป” หรือ”ช้าไป” อยู่เรื่อยๆ เนื่องจากความไม่เฉียบคมของการประเมินมูลค่าของกิจการนั่นเอง

แวลู อินเวสเตอร์มือใหม่ หรือมือกลางเก่ากลางใหม่ ที่อยู่ในภาวะเช่นนี้ มักจะรู้สึก frustrated อย่างมาก บางคนอาจจะอยู่ในวงการมาแล้วหลายปี แต่รู้สึกว่าตัวเองยังไม่พัฒนาไปไหน ยังต้องเป็น วีไอ ไม้สอง ไม้สาม อยู่ร่ำไป บางคนก็ยังรู้สึกว่าตัวเองหามูลค่าของกิจการไม่เคยได้ และมักจะมีความไม่มั่นใจว่า นี่คือเวลาที่เราควรจะซื้อ หรือควรจะขาย

นี่คือช่วงเวลาที่ยากลำบากสำหรับนักลงทุนที่กำลังจะผันตัวเอง”แมงเม่า”ไปสู่” VI มืออาชีพ” ถ้าจะให้เปรียบเป็นนี่ก็อาจจะเป็น”วัยรุ่น”ของการลงทุน ที่เรากำลังจะเปลี่ยนผ่านจากการเป็นเด็กไปสู่การเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว หรือถ้าจะเปรียบเป็นการเดินทาง นี่อาจจะเป็นช่วงที่เรากำลังผ่านทะเลทรายที่แห้งผาก และไม่มีมนุษย์คนไหนกล้าจะอาศัยอยู่ ( No Man’s Land ) ก่อนจะไปถึงจุดมุ่งหมายที่สวยงามของเรา

ปกตินักเดินทางจะทำอย่างไรหากมาถึง No Man’s Land ? นักเดินทางที่มีแผนที่และเข็มทิศที่ดี ก็มักจะผ่านดินแดนแห่งนี้ไปไม่ยาก แต่บางคนก็หลงในดินแดนนี้ อย่างที่หาทางออกไม่ได้ บางคนเลือกที่จะล่าถอยกลับไปยังดินแดนการเก็งกำไร ซึ่งก็เป็นเรื่องที่น่าเสียดายอย่างยิ่ง เพราะหากเขาหรือเธอเหล่านั้น ฝ่าแดนอันตรายนี้ไปได้ เขาหรือเธอคนนั้นก็จะกลายเป็นแบบอย่างและเป็นคนกรุยทางให้กับนักลงทุนรุ่นต่อๆไป อันจะทำให้สังคมนักลงทุนเน้นคุณค่าของประเทศเรายิ่งเข้มแข็งขึ้นไป

ผมเองก็ยังไม่ค่อยแน่ใจว่าตัวเองผ่านพ้นแดนอันตรายนี้ไปได้หรือยัง แต่ในฐานะของนักลงทุนเน้นคุณค่าที่เคยเข้าถึง No Man’s Land นี้มา ผมมีข้อแนะนำบางอย่างที่จะทำให้เพื่อนนักลงทุนที่กำลังเดินในดินแดนแห่งนี้ หรือที่กำลังจะเข้ามา ได้เดินหน้าฝ่าดินแดนนี้ไปอย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น

ข้อแรกเลยคือ เราต้องมีความรู้ความเข้าใจในการมองธุรกิจมากกว่าเดิม ในฐานะ VI หัดคลาน เราอาจจะเน้นไปที่กิจการง่ายๆ อาศัยงบการเงินและ financial ratio ช่วยตัดสินใจในการลงทุน แต่เมื่อเราจะก้าวไปอีกขั้น เราก็จำเป็นที่จะต้องเพิ่ม circle of competency และว่ากันตามจริงแล้ว VI ที่ประสบความสำเร็จในระยะยาว ก็คือคนที่มอง business model และ megatrend ขาดนั่นเอง

แวลู อินเวสเตอร์หลายคน อาจไม่ได้มีพื้นเพมาจากคนทำธุรกิจหรือแม้แต่ไม่ได้ร่ำเรียนมาทางสายนี้ ( ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น ) อาจจะบอกว่าการที่จะเข้าธุรกิจได้ทะลุปรุโปร่งนั้น เป็นเรื่องยากเกินความสามารถ ซึ่งก็อาจจะจริงในระดับหนึ่ง ว่าเราคงจะไม่สามารถมีมุมมองแบบคนทำธุรกิจจริงๆได้ 100% แต่ผมก็ยังเชื่อว่า ทักษะการมองธุรกิจ เป็นสิ่งที่”ฝึก”กันได้

นักลงทุนที่มาถึง No Man’s Land ผมเชื่อว่ามีหลักของการลงทุนแบบเน้นคุณค่ามากพอสมควรแล้ว ดังนั้นหนังสือเล่มต่อไปที่เขาหรือเธอเหล่านั้นควรจะอ่าน จะไม่ใช่หนังสือการลงทุนเน้นคุณค่าแล้ว หากแต่ควรจะเป็นหนังสือธุรกิจ แนวคิดทางธุรกิจ มาร์เกตติ้ง การบริหารองค์กร หรือบันทึกประสบการณ์ของผู้บริหารที่ประสบความสำเร็จ รวมทั้งหนังสือพิมพ์ธุรกิจ ซึ่งผมมองว่าเราควรจะอ่านอย่างน้อยสัปดาห์ละฉบับ เพื่อติดตามความเคลื่อนไหวของอุตสาหกรรม และภาพของเศรฐกิจมหภาค

ข้อสองคือเราควรจะต้องมีสังคมนักลงทุน ผมมองว่ากิจกรรมการพูดคุยและถกเถียงกันเรื่องของตัวกิจการระหว่างแวลู อินเวสเตอร์ เป็นกิจกรรมที่มีประโยชน์อย่างมาก ทั้งในแง่ที่มีคนช่วยเราตรวจสอบไอเดียในการลงทุน และ valuation ของเราต่อบริษัทใดบริษัทหนึ่ง รวมทั้งเราเองก็อาจจะได้ไอเดียการลงทุนจากคนอื่นมา”ทำการบ้าน”ต่อ

และเหนืออื่นใด การถกเถียงวิพากษ์วิจารณ์ ไม่ว่าคนอื่นจะมาวิพากษ์เรา หรือ เราวิพากษ์ไอเดียคนอื่นนั้น จะช่วย”ลับ”เรา ให้เรา”คม”และ”เฉียบขาด”ขึ้นเรื่อยๆ

ข้อสามคือ เราต้องหมั่นศึกษาหาความรู้เกี่ยวกับกิจการในตลาดหลักทรัพย์ให้มาก การที่เรายิ่งรู้จักกิจการมาก จะยิ่งเพิ่มโอกาสในการลงทุนให้มากขึ้น ถ้ามีเวลาว่าง ผมแนะนำว่าแวลูอินเวสเตอร์ที่ดีควรอ่าน 56 -1 ให้ได้อย่างน้อยเดือนละ 1 – 2 บริษัท หรือถ้าจะให้ง่ายกว่า เราก็อาจจะศึกษาบริษัทจากปากของผบห.โดยตรงผ่านงาน opportunity day หรือ company visit ซี่งนอกจากจะทำให้เรารู้จักกิจการนั้นๆ ลึกซึ้งขึ้นแล้ว เราจะเห็นภาพการแข่งขันของอุตสาหกรรม กลยุทธ์ที่ผบห.บริษัทต่างๆนำออกมาใช้ รวมถึงเราจะได้เห็นถึงสไตล์การบริหารองค์กรที่แตกต่างกัน อันจะเป็นการเสริมมุมมองการวิเคราะห์ธุรกิจให้กับเราอีกทาง

ข้อสี่ที่ผมอยากจะแนะนำคือพยายามจดบันทึกข้อผิดพลาดของตัวเองไว้ และนำข้อผิดพลาดมาวิเคราะห์ว่าเราพลาดไปเพราะอะไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่อง valuation ยกตัวอย่างเช่น หุ้นตัวหนึ่งเรามองว่าเป็นหุ้นงั้นๆและขายไปตอน PE 10 แต่ในที่สุดตลาดก็ให้ราคามันถึง PE 15 เช่นนี้เราก็ควรกลับไปมองว่า valuation ของเรามีปัญหาตรงไหนทั้งในเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณ ( ผมเองก็ตกผลึกกับแนวคิดหุ้นถูกเรื้อรังหลังจากที่ผมเคย”พลาด”โดนหุ้นถูกจำนวนเรื้อรังจำนวนหนึ่งเล่นงาน )

และสุดท้ายที่ผมอยากจะฝากไว้คือ”อย่าท้อ” และ”อย่าเลิก” การเดินทางใน No Man’s Land อาจจะยากลำบากและชวนให้หันหลังกลับ แต่สิ่งหนึ่งที่ผมอยากจะแนะนำไว้คือว่า ประสบการณ์คือครูที่ดีที่สุด การเดินหลงทางใน No Man’s Land อาจจะเป็นความเจ็บปวด แต่นั่นก็คือบทเรียนที่จะไม่ทำให้เราเดินหลงทางนั้นซ้ำสอง ผมเชื่อในศักยภาพของพวกเราทุกคน ผมเชื่อถ้าพวกเราอยู่ในดินแดนแห่งนี้นานพอ ประสบการณ์จะหล่อหลอมให้เราแข็งแกร่งขึ้น จนฝ่าดินแดนแห่งนี้ออกไปได้

บทความดีครับ

เคยมีคนถามผมเรื่องสังคมของชาว VI ว่าเราจะเข้ากลุ่มหรือมีสังคมอย่างไร

เพราะมีภาษิตว่า นกไร้ขน คนไร้เพื่อน บินขึ้นที่สูงไม่ได้

ซึ่งหลายคนก็เลยชื่นชอบที่จะมีสังคมเยอะๆ แต่หลายคนก็ไม่สามารถที่จะมีอย่างนั้นเนื่องจากติดเรื่องครอบครัว เรื่องเวลา เรื่องงาน เป็นต้น

ขอถามความเห็นของหมอแป๊ะครับ

[sorn adis]

พี่มุขและหมอแป๊ะ นับเป็นดาวเหนือให้นักลงทุนรุ่นใหม่ๆ

หาทางออกจาก no Man's land ได้เป็นอย่างดีครับ

[Croyoty]

บทความดีมากครับ

[Paul VI]

ดูสรยุทธ เมื่อสักครู่ น้องธันย์ สุดยอดของความคิดบวก เจอเหตุการณ์ขนาดนี้ยังคิดบวกได้

นับถือใจน้องเค้าจริงๆ ตัวผมเองถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้ยังไม่รู้ว่าจะคิดได้ขนาดนี้หรือเปล่า

ข่าวตรัง - พ่อน้องธันย์ เด็กนร.หญิงชาวตรัง เหยื่อรถไฟฟ้าสิงคโปร์ทับขาขาด ออกมาเปิดใจต่อเพื่อนสมาชิกและสื่อในการประชุมสมาคมโรตารี่เป็นครั้งแรก โดยบอกลูกกำลังใจดี เข้มแข็งมาก เป็นขวัญใจวัยรุ่นสิงคโปร์ไปแล้ว ขอบคุณทุกกำลังใจ

จากกรณีที่ด.ญ.ณิชรีย์ เป็นเอกชนะศักดิ์ อายุ 14 ปี นร.ชั้น ม.2 รร.จุฬาภรณ์ราชวิทยาลัยตรัง ที่เพิ่งเดินทางมาเรียนภาษาอังกฤษในประเทศสิงคโปร์ได้เพียง 3 สัปดาห์ได้ถูกรถไฟฟ้าในประเทศสิงคโปร์ชนได้รับบาดเจ็บสูญเสียขาทั้ง 2 ข้าง ขณะนี้พักรักษาตัวอยู่ที่ร.พ.ตานโต๊กเซ็ง ในความดูแลของแพทย์อย่างใกล้ชิด เหตุเกิดเมื่อเช้าวันเสาร์ที่ 3 เม.ย.ที่ผ่านมา ขณะรอรถไฟฟ้าที่สถานีอั้งม้อเกี้ยว ก็เกิดอาการหน้ามืด และเป็นลมพลัดหล่นลงไปบนราง เป็นช่วงเวลาที่รถไฟฟ้าแล่นเข้าสู่ชานชาลา กระทั่งเกิดเหตุสลดขึ้น

ล่าสุด มีรายงานว่า นายกิจธเนศ เป็นเอกชนะศักดิ์ ซึ่งเป็นบิดาของด.ญ.ณิชรีย์ หรือน้องธันย์ นร.หญิงชาวไทยที่โชคร้าย ได้ออกมาเปิดใจต่อเพื่อนสมาชิกสมาคมโรตารีตรังและสื่อมวลชน ถึงเหตุการณ์ดังกล่าวที่เกิดขึ้นกับบุตรสาวในการประชุมประจำสัปดาห์ ครั้งที่ 41 ที่ห้องประชุมชั้น 2 รร.ธรรมรินทร์ธนา ว่า ได้ทราบเรื่องราวที่เกิดขึ้นจากน้องธันย์ทางโทรศัพท์ โดยบอกว่า ในวันเกิดเหตุได้นัดเจอเพื่อนที่รถไฟฟ้าเพื่อไปเที่ยว แต่จู่ๆก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น ก็รู้สึกตกใจจนช็อคทำใจไม่ได้และคาดไม่ถึงว่าเหตุการณ์ที่เลวร้ายเช่นนี้ จะเกิดขึ้นกับลูกสาวตนได้ เมื่อตั้งสติได้ก็โทรศัพท์ติดต่อให้พี่สาว ให้เดินทางไปดูแลน้องธันย์ที่ รพ.ล่วงหน้าแทนก่อน

ส่วนตนยังเดินทางไปไม่ได้ เพราะยังไม่รู้จะหาวิธีใดบอกกับภรรยาให้เข้าใจยอมรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับลูกสาว เพราะทราบดีว่าเมื่อพูดความจริงไปแล้ว ภรรยาอาจทำใจรับสภาพไม่ได้ และอาจเป็นลมหมดสติศรีษะกระแทกพื้นจนเป็นอัมพาตไปอีกคน ซึ่งจะทำให้เกิดปัญหาวุ่นวายเกิดขึ้นในครอบครัว จึงตัดสินใจปิดบังไม่บอกภรรยา

สุดท้ายเมื่อทำใจได้แล้ว ก็วางแผนกับลูกสาวคนโตที่จะบอกเรื่องราวที่เกิดขึ้น ให้ภรรยาทราบอย่างนิ่มนวลที่สุด โดยใช้โอกาสพาภรรยาขึ้นรถยนต์ เปิดเพลงเบาๆ เพื่อผ่อนคลายบรรยากาศที่ตึงเครียด และเมื่อได้จังหวะก็บอกภรรยาว่า ลูกได้รับบาดเจ็บ ขณะนี้พักรักษาตัวอยู่ที่ รพ.แต่ไม่ได้บอกถึงสาเหตุของอาการบาดเจ็บ เพราะกลัวภรรยาทำใจไม่ได้ กระทั่งพยายามทำใจอยู่นานจึงรวบรวมความกล้าขอร้องให้ภรรยาทำใจดีไว้ ก่อนจะค่อยๆเล่าเรื่องที่เกิดขึ้น ซึ่งก็เป็นไปตามที่คาด เมื่อภรรยาทราบเรื่องแล้ว ถึงกับช็อคร้องไห้นาน 2-3 ชั่วโมง ไม่สามารถทำใจยอมรับสภาพลูกถูกตัดขาได้

ซึ่งในจังหวะนั้น ตนก็ได้ปลอบว่า ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็มักจะเกิดอุบัติเหตุได้เสมอ แต่ถือว่ายังโชคดีที่เกิดเหตุในประเทศที่มีความเจริญแล้ว อีกทั้งวิวัฒนาการทางด้านขาเทียมมีการพัฒนาก้าวหน้าไปมาก โอกาสที่ลูกจะรอดเป็นไปได้สูง หากเกิดในเมืองไทย ลูกสาวตนคงจะไม่รอดแน่นอน เพราะการช่วยเหลือล่าช้าแตกต่างกับประเทศสิงคโปร์มาก ซึ่งคำพูดของตนไม่ได้ดูถูกเมืองไทย แต่ทุกครั้งที่เกิดเหตุขึ้นมักจะเป็นเช่นนั้นเสมอ

ทั้งนี้เมื่อเห็นภรรยายังคงซึมเซา ก็พยายามปลอบใจอีกว่า หากคนเป็นพ่อแม่หมดกำลังใจแล้วลูกจะอยู่อย่างไร เพราะขณะนี้ลูกมีกำลังใจดีขึ้นมาก และเข้มแข็งขึ้นมาก แถมยังพูดหยอกล้อกับตนอย่างอารมณ์ดีว่า หลังจากหมอตัดขาทั้งสองข้างและใส่ขาเทียม ก็สามารถกระโดดลอยไปไกล 1-2 เมตรได้

จากความที่น้องธันย์เป็นเด็กที่มีพื้นฐานมองโลกในแง่ดีมาตลอด และมีจิตใจเข้มแข็ง อดทนยอมรับในสภาพนี้ได้ ทำให้เป็นขวัญใจของวัยรุ่นในสิงคโปร์เป็นอย่างมาก และสิ่งที่ครอบครัวตนปลาบปลื้มปิติเป็นล้นพ้น เมื่อสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ทรงทราบข่าว ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมพระราชทานกระเช้าดอกไม้ให้คุณหญิงอารยา พิบูลนครินทร์ เป็นผู้แทนพระองค์เข้าเยี่ยมด้วย พร้อมกันนั้นได้ทรงมีเมตตาให้คุณหญิงซักถามเรื่องการเรียนและอาการบาดเจ็บด้วยความเป็นห่วง ขณะที่ศูนย์สิรินธร ได้ติดต่อมายังตนที่จะให้ความช่วยเหลือเรื่องขาเทียมเป็นกรณีพิเศษ ซึ่งแพทย์ระบุว่า น้องธันย์จะพักฟื้นใน รพ.ประมาณ 1 เดือนเศษ จากนั้นออกมาทำกายภาพบำบัด เชื่อไม่นานลูกจะกลับมาเดินได้ภายในไม่เกิน 4 เดือน และหลังจากนี้ก็คงให้ลูกอยู่ที่สิงคโปร์ต่อไปจนกว่าอาการจะหายดี

การที่สมเด็จพระเทพฯทรงพระราชทานกระเช้าดอกไม้ให้ผู้แทนพระองค์เข้าเยี่ยม ทำให้น้องธันย์ตกใจและไม่คาดไม่ถึงว่า ทรงมีพระเมตตาต่อบุคคลสามัญชนธรรมดาโดยไม่เลือกชั้นวรรณะ ซึ่งได้ทำให้ตนนำมาสอนลูกว่า เป็นบุญกุศลส่วนหนึ่งที่เราได้มาหลังจากสูญเสียบางส่วน แต่ก็ได้กลับมามากว่าที่เสียไป ส่วนเงินบริจาคที่มีเข้ามาน้องธันย์ได้แบ่งเงินส่วนหนึ่งไปให้กับครอบครัวที่อยู่อาศัยในสิงคโปร์ เพื่อรักษาอาการเจ็บป่วยของบิดาบุญธรรม

โดยทีมข่าวภาคใต้โฟกัส

http://songkhlatoday.com/paper/81349

[reiter]

เทคโนโลยีสมัยนี้ดีครับพี่มุข แม้ว่าเราจะไม่สามารถออกไปพบปะเพื่อนนักลงทุนด้วยตัวเองได้ แต่เราก็ยังมีมือถือ อีเมล์ pm msn

[Paul VI]

นำเที่ยว ดิสนีย์แลนด์ต่อครับ

Small World ครับ

[Paul VI]

Small World ต่อครับ

ทุกคนที่ไป ถ้าไม่เข้าชม small world ถือว่ายังมาไม่ถึงดิสนีย์แลนด์

[Paul VI]

ต่ออีกนิดครับ

[Paul VI]

ต่อเนื่องครับ สวยดีน่ารักมากๆ

มาดิสนีย์แลนด์ทุกครั้ง มาเยี่ยม small world แล้วมีความสุขทุกทีเลย

[Paul VI]

Small world ข้างนอกครับ ช่วงที่ไป มีตุ๊กตาออกมาวิ่งรอบเป็นลานนาฬิกา น่ารกดี

[Paul VI]

ขบวนพาเหรดเดินภาคกลางวัน รอตอนเย็นไม่ได้

เดี๋ยวตกทัวร์ เพราะหนีกันมากับครอบครัว ตอนค่ำๆเค้านัดกันเพื่อเดินทางไปต่อที่ เซินเจิ้น

[Paul VI]

ลาก่อน ดิสนีย์แลนด์ เจอกันเมื่อพอร์ตโตตามเป้าหมาย ( ซึ่งตั้งไว้แบบ conservative ^^ )

[Paul VI]

เดินทางต่อที่ เซินเจิ้น

กว่าจะผ่าน ตม. เมืองจีน สุดยอดจะนาน แถมพวกล้วงกระเป๋าก็ตรึม ไปเดินห้างยังมีวิ่งราวให้เห็นต่อหน้าต่อตา

ตอนแรกนึกว่าถ่ายละครอยู่

ภาพที่เอามาเป็น เมืองจำลอง ผมไปตอนนั้นมรสุมเข้า พี่เล่นฝนตกทั้งวัน เลยเอารูปมาฝากได้แค่ถ่ายวิว

[Paul VI]

เมืองจำลอง เป็นสถานที่สำคัญที่เป็นสัญลักษณ์ของเมือง หรือมณฑลของจีน

ถ้าไปเที่ยวเอง 2 ปีก็เที่ยวไม่ครบ

ขออภัยที่ได้รูปไม่ค่อยสวย เพราะฝนตกหนักมากได้แต่นั่งรถชมรอบๆอย่างเดียว

พร้อมกับขอจบภาพการนำเที่ยวทริปนี้

ทริปหน้าไปไหนค่อยมาว่ากันอีกทีครับ

[Paul VI]

ทึ่ง! หนูน้อยหัวใจเพชร วาดรูปหาเงินรักษามะเร็งตัวเอง

http://news.mthai.com/world-news/112395.html

เผยทำรายได้ไปแล้ว 895,950 บาทหลังขายไปกว่า 3,000ภาพ
3 พ.ค.54 สำนักข่าวต่างประเทศได้รายงานว่า ไอแดน รีด หนูน้อยชาวอเมริกัน วัย 5 ขวบ ได้วาดรูปสัตว์ประหลาดจำนวนกว่า 3,000รูป บนเตียงผู้ป่วยในโรงพยาบาล ก่อนจะนำไปขายเพื่อหาเงินมารักษาโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวของตัวเอง
โดย เคที และไวลี รีด พ่อและแม่ของหนูน้อย เล่าว่าหลังจากตรวจพบมะเร็ง ในตัวไอแดน เมื่อวันที่ 13 ก.ย. ของปีที่แล้ว ทางครอบครัวก็ต้องประสบปัญหาอย่างหนักในการหาเงินมารักษา จนต้องประกาศขายบ้าน แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อหนูน้อยหัวใจเพชร เสนอความคิดที่จะวาดรูปสัตว์ประหลาดที่เขาชื่นชอบออกไปจำหน่าย และนำเงินที่ได้มาใช้รักษาตัวเองแทน จนทำให้ครอบครัวเขาประกาศยุติการขายบ้านในที่สุด
“ไอแดน สามารถวาดสัตว์ประหลาด และขายภาพไปแล้วมากกว่า 3,000 รูป เขาทำเงินได้มากกว่า 30,000 ดอลลาร์สหรัฐฯ หรือราว 895,950 บาท”
สำหรับโรคมะเร็งที่ไอแดน ประสบอยู่เป็นโรคมะเร็งชนิดที่พบในตัวของไอแดน และมีอัตราการรักษาหายสูงถึงร้อยละ 90 ทีเดียว




เราเรียนรู้อะไรได้จากประสบการณ์ชีวิตของคนอื่นบ้าง

หลายคนทึ่ง หลายคนประทับใจ หลายคนเอาเป็นกำลังใจ

อะไรก็ได้ครับ ที่ทำให้ชีวิตเรามีความหวัง มีแรงบันดาลใจในการเดินทางไปข้างหน้า

[viหัดคลาน]

มาเยี่ยมตามคำแนะนำครับ ถึงรู้ว่า มีอีกหลายห้องที่ไว้เก็บเกี่ยวความรู้ (ว่าแต่เมื่อไหร่ผมจะว่างมาอ่านให้หมดซะทีหนอ)

[Paul VI]

โฆษณาดูแล้วกินใจดี ชอบมากเลยขอเอามาแปะให้เพื่อนๆดูครับ

[โอรสสวรรค์]

โฆษณาสุดยอดเลยครับพี่หมอ ดูแล้วกระตุ้นพลังได้เยอะ
มนุษย์เราอยู่ได้ด้วยความหวังและแรงบันดาลใจนี่แหล่ะครับ (แม้ในโฆษณามันจะใช้คำว่า Dream แต่ผมคิดว่ามันสื่อความหมายได้มากกว่านั้น)

ดูแล้วดีใจอีกอย่างที่ดาราไทยโกอินเตอร์อีกแล้ว
หมอคนที่ถือฟิลม์เอ็กซเรย์คือคนที่เล่นเป็นพ่อคริส หอวังในรถไฟฟ้ามาหานะเธอครับ

[sorn adis]

ดูโฆษณา dream แล้วน้ำตาซึม

ขอบคุณพี่มุขและพี่ป้อม ที่นำสิ่งดีๆ มาแบ่งปันกัน

อีก 40 ปี เจอกันแบบนั้นนะพี่มุข ถ้าโชคดีอายุยืนอย่างในหนัง Let's ride

[Paul VI]

โฆษณาสุดยอดเลยครับพี่หมอ ดูแล้วกระตุ้นพลังได้เยอะ
มนุษย์เราอยู่ได้ด้วยความหวังและแรงบันดาลใจนี่แหล่ะครับ (แม้ในโฆษณามันจะใช้คำว่า Dream แต่ผมคิดว่ามันสื่อความหมายได้มากกว่านั้น)

ดูแล้วดีใจอีกอย่างที่ดาราไทยโกอินเตอร์อีกแล้ว
หมอคนที่ถือฟิลม์เอ็กซเรย์คือคนที่เล่นเป็นพ่อคริส หอวังในรถไฟฟ้ามาหานะเธอครับ

ยังไม่เคยดู รถไฟฟ้าเลยครับ

แต่มี่แน่ๆเห็นในดฆษณาบ่อยครับ บทจะเป็นพ่อหวงลูกสาว น่าจะใช่นะครับ