สดุดี ชื่นชมคุณหมอ และพยาบาลทุกๆท่าน

[san]

ยินดีด้วยนะครับ
หัวอกคนเป็นพ่อแม่ที่มีต่อเด็กน้อย คนที่เราเลี้ยงมากับมือ คงสุดจะทน

ดีใจด้วยนะครับ ท้ายที่สุด ก็ ผ่านมาได้ด้วยดีนะครับ
ขอให้มีความสุขในครอบครัวมากๆครับ

ก็คงต้องร่วมขอบคุณคุณหมอ หลายๆ ท่านที่ใส่ใจนะครับ
ถ้าหมอดีๆมีมาก โลกเราคงดีไม่น้อยทีเดียวครับ

สมัยเด็กๆผมพึ่งแต่ยาหม้อครับ เรื่องจริงๆครับ หุหุหุ
คุณหมอจีน ที่ท่านแม่ะผม พ่อพาผมข้ามอำเภอเพื่อไปหาหมอแม่ะ แถวนั้นมันมีแต่ระเบิด แต่จิตใจหมอจีนท่านนั้น ก็เมตตามากมาย

คิดถึงหมอดีๆ ที่มีจิตใจเมตตา ครับ ขอให้หมอที่ทำความดี มีความสุขมากๆ ทุกๆท่านนะครับ

[VI Jr.]

ยินดีด้วยที่น้องหายค่ะ อาจารย์ท่านสรุปว่าเป็น คาวาซากิ รึเปล่าคะ แล้วต้องกิน Aspirin ไปอีก 2 เดือน อย่างน้อยรึเปล่า

สมัยเรียนจบหมอปีแรก เคยได้ไปปฏิบัติงานเป็นแพทย์ใช้ทุน กับ อ.ธีรพงศ์ บุญลีพรรณ อาจารย์เป็นแพทย์ที่ดี เป็นอาจารย์ที่ดี และเป็นรุ่นพี่ที่เป็นตัวอย่างที่ดีแก่รุ่นน้องค่ะ ยินดีกับอาจารย์ด้วยที่มีผู้ป่วยและครอบครัว ซาบซึ้งกับอาจารย์ขนาดนี้ค่ะ ถ้าได้เจออาจารย์อีก คงจะได้เอาเรื่องใน webboard นี้ไปเล่าให้อาจารย์ฟังค่ะ

สัปดาห์ที่ผ่านมา น้องดิน ได้ไปตรวจเกร็ดเลือด และ หัวใจ ซ้ำ ก็ไม่พบสิ่งบ่งชี้ว่าเป็น คาวาซากิ ครับ คุณหมอ Ano

ได้พบ อ.ธีรพงศ์ บุญลีพรรณ ก็เป็นเรื่องบังเอิญของชีวิตดิน เพราะคุณหมอที่ตั้งใจจะพบไม่มา ก็เลยได้ตรวจกับอาจารย์ท่าน
จากการตรวจครั้งแรก ก็รับรู้ถึงความเอาใจใส่ ให้เวลาปรึกษาเรื่องป่วยไข้มากมาย นอกจากเรื่องป่วยไข้ ยังให้คำปรึกษาวิธีการเลี้ยงลูก
การปรับเปลี่ยนนิสัยไม่พึงประสงค์ การส่งเสริมความสามารถพิเศษ แนวทางวางแผนการเรียนของลูกในระยะยาว ฯลฯ
ครั้งนึงไม่เคยต่ำกว่า 30 นาที มารับทราบภายหลังว่าอาจารย์ออกตรวจ 7 วันต่อสัปดาห์ ได้พักครึ่งวันอาทิตย์ จะออกตรวจ 07.00-22.00 เกือบทุกวัน
เคยถามอาจารย์ว่า ทำไมถึงต้องทำงานหนักขนาดนั้น อาจารย์ก็ได้แต่ยิ้มๆ หลังๆไม่กล้าปรึกษากับอาจารย์นาน เห็นคิวรอตรวจบางวันหลายสิบคิวแล้วเกรงใจจริงๆ
ความใจดีอารมณ์เย็น ใบหน้ายิ้มแย้ม เป็นคุณสมบัติประจำตัวของอาจารย์ ไม่ว่าจะมาตรวจ ตอนเช้าหรือดึกดื่น ก็เห็นแต่ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของท่าน ไม่เคยแสดงความเหนื่อยหงุดหงิดให้เห็นเลย
จะมีแต่ช่วงวันที่ดินป่วยหนัก ถึงเห็นใบหน้าที่หนักใจ เคร่งเครียดของท่าน ถามท่านว่าเคสนี้ยากไหม ท่านบอกยากมาก ไม่อยากเจอเลย

[K-invest]

นอกจากเรื่องป่วยไข้ ยังให้คำปรึกษาวิธีการเลี้ยงลูก
การปรับเปลี่ยนนิสัยไม่พึงประสงค์ การส่งเสริมความสามารถพิเศษ แนวทางวางแผนการเรียนของลูกในระยะยาว ฯลฯ

รบกวนคุณ VI Jr. ถ่ายทอดให้ฟังหน่อยซิครับ กำลังหาข้อมูลเรื่องลูกอยู๋พอดี
ขอบคุณล่วงหน้าครับ

[san]

ยินดีด้วยที่น้องหายค่ะ อาจารย์ท่านสรุปว่าเป็น คาวาซากิ รึเปล่าคะ แล้วต้องกิน Aspirin ไปอีก 2 เดือน อย่างน้อยรึเปล่า

สมัยเรียนจบหมอปีแรก เคยได้ไปปฏิบัติงานเป็นแพทย์ใช้ทุน กับ อ.ธีรพงศ์ บุญลีพรรณ อาจารย์เป็นแพทย์ที่ดี เป็นอาจารย์ที่ดี และเป็นรุ่นพี่ที่เป็นตัวอย่างที่ดีแก่รุ่นน้องค่ะ ยินดีกับอาจารย์ด้วยที่มีผู้ป่วยและครอบครัว ซาบซึ้งกับอาจารย์ขนาดนี้ค่ะ ถ้าได้เจออาจารย์อีก คงจะได้เอาเรื่องใน webboard นี้ไปเล่าให้อาจารย์ฟังค่ะ

สัปดาห์ที่ผ่านมา น้องดิน ได้ไปตรวจเกร็ดเลือด และ หัวใจ ซ้ำ ก็ไม่พบสิ่งบ่งชี้ว่าเป็น คาวาซากิ ครับ คุณหมอ Ano

ได้พบ อ.ธีรพงศ์ บุญลีพรรณ ก็เป็นเรื่องบังเอิญของชีวิตดิน เพราะคุณหมอที่ตั้งใจจะพบไม่มา ก็เลยได้ตรวจกับอาจารย์ท่าน
จากการตรวจครั้งแรก ก็รับรู้ถึงความเอาใจใส่ ให้เวลาปรึกษาเรื่องป่วยไข้มากมาย นอกจากเรื่องป่วยไข้ ยังให้คำปรึกษาวิธีการเลี้ยงลูก
การปรับเปลี่ยนนิสัยไม่พึงประสงค์ การส่งเสริมความสามารถพิเศษ แนวทางวางแผนการเรียนของลูกในระยะยาว ฯลฯ
ครั้งนึงไม่เคยต่ำกว่า 30 นาที มารับทราบภายหลังว่าอาจารย์ออกตรวจ 7 วันต่อสัปดาห์ ได้พักครึ่งวันอาทิตย์ จะออกตรวจ 07.00-22.00 เกือบทุกวัน
เคยถามอาจารย์ว่า ทำไมถึงต้องทำงานหนักขนาดนั้น อาจารย์ก็ได้แต่ยิ้มๆ หลังๆไม่กล้าปรึกษากับอาจารย์นาน เห็นคิวรอตรวจบางวันหลายสิบคิวแล้วเกรงใจจริงๆ
ความใจดีอารมณ์เย็น ใบหน้ายิ้มแย้ม เป็นคุณสมบัติประจำตัวของอาจารย์ ไม่ว่าจะมาตรวจ ตอนเช้าหรือดึกดื่น ก็เห็นแต่ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของท่าน ไม่เคยแสดงความเหนื่อยหงุดหงิดให้เห็นเลย
จะมีแต่ช่วงวันที่ดินป่วยหนัก ถึงเห็นใบหน้าที่หนักใจ เคร่งเครียดของท่าน ถามท่านว่าเคสนี้ยากไหม ท่านบอกยากมาก ไม่อยากเจอเลย

นอกจากน้องดินที่โชคดีแล้ว
ผมว่า ประเทศยังโชคดีด้วยครับ ที่มีคุณหมอที่จิตใจงามครับ
คุณหมอคงมีพื้นฐานจิตใจที่ดีมากๆครับ
คนที่มีพื้นฐานจิตใจงามของคนที่ดีๆแบบนี้ ดีมากๆครับที่คุณ VI Jr. เอามาเผยแพร่ นะครับ
ขอปรบมือให้คุณ VI Jr. ด้วยนะครับที่เอามาเผยแพร่
ขอปรบมือดังๆ ให้คุณหมอธีรพงศ์ บุญลีพรรณ ด้วยนะครับ
รวมทั้งคุณหมออื่นๆ ที่มีพื้นฐานจิตใจที่ดี ขยัน และตั้งใจช่วยเหลือคนไข้นะครับ

[noooon010]

ทุกๆอาชีพมีคุณค่าในตัวเองครับ

หลายครั้งที่คนจะรู้สึกว่าวิชาชีพชีพแพทย์เป็นอาชีพที่ได้บุญ เป็นการรักษาอาการเจ็บไข้
และหลายครั้งที่ผู้ประกอบวิชาชีพเสียกำลังใจ

เนื่องจาก การออกนโยบาย / กฏหมายบางอย่าง / การนำเสนอที่มีแต่อคติ ฯลฯ

คนที่จะประกอบวิชาชีพแพทย์ได้นั้น จะต้องมีใจรักในงานที่ทำ

ผมคิดว่า อาชีพทุกๆอาชีพ มีข้อดี และข้อด้อยต่างกัน
ใครเลยจะรู้สึกได้เท่ากับตอนที่เราทำงานนั้นๆจริงๆ

อาจารย์ของผมท่านหนึ่งเคยบอกว่า แม้เราจะไม่ได้ทำงานในสิ่งที่เรารัก
แต่ให้หาจุดที่เรารัก ในสิ่งที่เราทำ

คนเราจะทำสิ่งใดก็ตาม
สิ่งที่สำคัญมากๆอันหนึ่งคือ กำลังใจ ครับ

แพทย์ที่ยังทำวิชาชีพแพทย์ และไม่ได้ทำวิชาชีพแพทย์แล้ว
แต่ละท่านก็มีเหตุผลให้กับตนเองในการตัดสินใจเหล่านั้น

อาจารย์แพทย์ท่านหนึ่งเคยกล่าวไว้เมื่อเกือน กค. 2546 ท่านบอกว่า
แม้แพทย์บางท่านจะไม่ได้เป็นแพทย์ที่รักษาผู้ป่วยแล้ว

ก็ขออย่าให้มีการกลับมาทำร้ายวงการแพทย์เลย
การออกนโยบายบางอย่าง บางครั้งทำเหมือน ไม่เคยตรวจคนไข้มาก่อน

ซึ่งสิ่งเหล่านั้นบั่นทอนกำลังใจของบุคลากรครับ
(ผมคิดว่า ทุกอาชีพก็ไม่ชอบที่มีนโยบายอะไรที่เหมือน ออกมาจากคนที่ไม่เคยทราบว่าอาชีพนั้นๆปฏิบัตืงานอย่างไร)

เป็นกำลังใจให้เพื่อนแพทย์ และเพื่อนๆทุกท่านในการประกอบอาชีพที่ท่านรักครับ

มีความสุขกับการทำงาน และการลงทุนครับ

บุญรักษาครับ

[VI Jr.]

นอกจากเรื่องป่วยไข้ ยังให้คำปรึกษาวิธีการเลี้ยงลูก
การปรับเปลี่ยนนิสัยไม่พึงประสงค์ การส่งเสริมความสามารถพิเศษ แนวทางวางแผนการเรียนของลูกในระยะยาว ฯลฯ

รบกวนคุณ VI Jr. ถ่ายทอดให้ฟังหน่อยซิครับ กำลังหาข้อมูลเรื่องลูกอยู๋พอดี
ขอบคุณล่วงหน้าครับ

พี่ K-invest ครับ ผมเล่าเป็นเรื่องเป็นราวยาวๆ ไม่ได้หรอกครับ
เพราะทุกครั้งที่ไปปรึกษาท่าน ก็มักจะเป็นเรื่องที่เราประสบกับลูกในช่วงนั้นๆ รายละเอียดจำได้บ้าง จำไม่ได้บ้าง

ถ้าพี่ K-invest มีเรื่องจะถาม ก็ลองถามเป็นเรื่องๆ มาครับ ในเวปเรานี้มีพ่อลูกอ่อนเยอะมาก เดี๋ยวก็มาช่วยกันตอบเองแหละครับ

ตั้งกระทู้ถามในห้องนั่งเล่น เนี่ยแหละครับ จะได้เห็นกันชัดๆ

[Croyoty]

ขอขอบพระคุณมากๆครับ ที่มี คนไข้น้องดินและญาติคนไข้แบบพี่ VI Jr.
ที่เข้าใจพวกเราๆ หมอและพยาบาล รวมถึงเจ้าหน้าที่ในการอุทิศตน เพื่อผู้ป่วย
ทั้งๆที่ไม่ใช่ญาติเรา หรือคนรู้จักกันมาก่อน ทำให้เป็นการเสริมสร้างกำลังใจในการทำงานได้อย่างมากมาย

พวกเราเจ้าหน้าที่ต่างๆล้วนมีสิ่งที่เต็มหัวใจอยู่ตลอดคือ ความเมตตา และกรุณา อย่างบริสุทธิ์ใจ
ที่ตั้งใจจะมอบให้กับผู้ป่วยที่เรามีหน้าที่รับผิดชอบดูแลอยู่

หลายๆครั้งที่ความยากไม่ตรงไปตรงมาของโรคต่างๆ ที่พบเจอ ต่างจากตำราหรือ รรแพทย์
แต่ผมเชื่อว่า ทุกหน้าที่ทุกตำแหน่ง ในการดูแลผู้ป่วย ล้วนทำอย่างเต็มที่และใส่ใจอย่างแท้จริง
ทุกคนต้องการผลที่ออกมาดี แต่หลายๆครั้ง มันสุดวิสัย หรือสุดความสามารถหรือสุดความรู้ ทางการแพทย์ ณ ปัจจุบันนี้ครับ

เราๆเองโดยเฉพาะคนที่เป็นแพทย์ รู้ดีเสมอ ความรู้ต่างๆที่วงการเรายังไม่ค้นพบ วิจัย เจอยังมีอีกมากมายนัก
และไม่อาจรู้เลยว่า องค์ความรู้ทั้งหมดที่เรามีอยู่ในปัจจุบันนั้น เทียบได้เป็นกี่% ของทั้งหมด แต่เรายังพร้อมที่จะเสี่ยง
เพื่อชีวิตของผู้ป่วยหรือบาดเจ็บ

แต่หลายครั้งไม่ว่าการรับรู้ที่เปลี่ยนไปของสังคม การคาดหวัง กระแสจ้องเล่นงาน หรือการหาแพะเพื่อมารองรับความสูญเสียทางจิตใจของญาติ มันกลับมาย้อนทำลายหรือบั่นทอนกำลังใจในการทำงานของแพทย์และบุคลากรยิ่งนัก
และรวมถึงการออกข้อบังคับหรือกฏหมายมาจากผู้ใหญ่ในวงการเดียวกัน ออกมาเสมือนไม่ได้เป็นคนที่มีคำนำหน้าว่านพ.หรือพญ.เลย เหมือนลืมกำพืดความเป็นแพทย์ในเชิงการรักษาไปเลย สิ่งเหล่านี้ ย่อมทำให้ แพทย์หลายคน
ถอยห่าง ลด ละ เลิก ทิ้ง การเป็นหมอไป เพราะกลัวระเบิดเวลาที่สักวันแจ๊กพ๊อตเจอ ยิ่งรักษาคนมากเท่าไร ยิ่งหาโอกาสเสี่ยงกับตัวเท่านั้น

ในทรรศนะของผม ผมทำงานเป็นแพทย์ห้องฉุกเฉิน ซึ่งนับว่าเสี่ยง แต่ผมกลับไม่สนใจความเสี่ยงนั้น ผมพยายามทำหน้าที่ให้ดี่ที่สุด และ เคยให้คำมั่นกับตัวเองว่า จะไม่ละทิ้งการทำหน้าที่ของ "หมอ" อย่างถาวร อาจจะลงทุน หรือทำธุรกิจ ควบคู่ไปด้วย
แม้กระทั่งการลงทุนซึ่งผมเคยหวังว่า สักวัน จะพบอิสรภาพทางการเงิน เพื่อ จะได้ ทำงานเป็นแพทย์ อาสาเดินสาย ในที่ขาดแคลนไกล โดยไม่ต้องพะวงเรื่องการต้องทำงานหมอเพื่ออาชีพเงินเลี้ยงตัวเอง
แต่ได้ทำหน้าที่ของหมอ เพื่อ คนป่วย ตลอดไป....

[ruggest_vi]

แวะมายินดีและชื่นชมด้วยคนครับ...