ผมส่งภรรยาที่ทำงาน บ.หนังสือพิมพ์ แห่งหนึ่งเสร็จ ก็เตรียมตัวไปเข้าร่วมฟังงานแถลงข่าวของ
ฝ่ายบริหาร บ.บางจาก ซึ่งตามกำหนดการ คือ ๙:๓๐ น.
ขับรถจากย่านประชาชื่น วนขึ้นทางด่วน (ฺBECL) ซึ่งกำลังจะปรับค่าทางด่วนในไม่ช้า
รถจี๊บ ผมวิ่งตากลมสบายๆ ผ่านฝูงรถอันแน่ขนัด บนทางด่วนไปเรื่อยๆ แวะลงที่สุขุมวิท ๖๒
โทรฯถามเส้นทาง...เค้าบอกให้เลี้ยวขวาที่สุขุมวิท ๖๔ โรงกลั่นบางจาก ตั้งอยู่ในซอยลึกๆ แห่งนี้
ยามรักษาการ ต้อนรับอย่างแข็งขันหน้าทางเข้า และ ขอแลกบัตร Visitor พร้อมบอกทางให้ไปจอดรถ
ที่ลานหน้าตึก ที่เชิญแขกกลุ่มต่างๆมาเข้าฟัง ไปถึงทันเวลาพอดี....
นักข่าวสื่อมวลชน, นักลงทุน, นักวิเคราะห์, และ ผู้ถือหุ้น ลงทะเบียนหน้าห้องกันเสียงลั่นไปหมด คงมีผู้
แวะมาเข้าร่วมฟังสักราว ๑๐๐ ท่านได้ มีโต๊ะแถลงการด้านหน้า พร้อม การนำเสนอรายงานขึ้นจอ
ขนาดใหญ่ เค้าแจกที่บังกระจกรถ และ สติกเกอร์มาเป็นที่ระลึก คนละชุดๆ
ผมนั่งฟังเงียบๆที่มุมหนึ่งในห้อง นั่งไปก็ฟังเค้าอธิบายการปรับโครงสร้างหนี้ไป พลิกดูเอกสารแจก
ประกอบการบรรยายพลางๆ รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง
"หุ้นของเรามันจะขึ้นหรือลงแน่หนอ!..." นั่งฟังไปก็นึกไปพลางๆ หุ้นขึ้นก็ยิ้มออก ถ้าหุ้นตกก็ยิ้มแห้งๆ
ฟังบรรยายพอทราบว่า...
โรงกลั่นบ้านเรา มี ๕ ราย คือ ระยอง (Shell ถือหุ้นหลัก), สตาร์, เอสโซ่, ไทยออยส์, และ บางจาก
โรงกลั่นพวกนี้ เค้ามีอายุการใช้งานของเค้า ตามระยะเวลาราว ๔๐ - ๗๐ ปี แล้วแต่โรงกลั่น บางแห่ง
ก็ปรับปรุงใหม่ (Rebuilt) ที่บางจากจะผลิตอยู่ราว ๑๒๐,๐๐๐ บาร์เรล/วัน
ที่ โรงกลั่นบางจากนี่เค้าสต๊อกน้ำมันได้ราว ๔ ล้านบาร์เรล ขณะที่ราคาน้ำมันทุกๆ ๑ เหรียญสหรัฐ
จะมีผลต่อ EฺBITDA ของบริษัทราว ๑๖๐ ล้านบาท
กว่าจะบรรยายเสร็จก็กินเวลาราว ชั่วโมงเศษ ได้เกร็ดความรู้เรื่องโรงกลั่นเล็กๆน้อยๆ... .
ส่วนมากก็นั่งนิ่งฟังกัน ผู้เข้าร่วมฟังบางท่านก็สอบถามข้อสงสัยกันก่อนเลิกการประชุม
ฟังแถลงการณ์ การลดทุน และ เตรียมปรับโครงสร้างหนี้ เพื่อเพิ่มทุน กว่าจะเตรียมการเรียบร้อย
จนแล้วเสร็จ คาดว่าคงถึงเดือน พฤศิจิกายน ศกนี้
"ขอเชิญ ทุกท่านพักทานของว่างกันก่อน ไปชมโรงกลั่นนะครับ" เสียงทีมงานประกาศปาวๆ
ผมรีบเดินตามขบวนเค้าไป ทานของรองท้องด้วย น้ำกระเจี๊ยบ กับ เค้กใบเตยหนึ่งชิ้น และขึ้น
นั่งฟังบรรยายในรถโค้ชขนาดใหญ่ ซึ่งจัดเตรียมไว้ ๓ คันด้วยกัน
ผู้ใหญ่, สื่อมวลชน, และ นักวิเคราะห์ ทะยอยกันขึ้นมานั่งกันจนเกือบเต็มรถ รถวิ่งช้าๆไปรอบๆโรงกลั่น
ซึ่งเต็มไปด้วยหอกลั่นขนาดต่างๆ และ ถังน้ำมันขนาดต่างๆ แบบทรงกระบอก, ทรงกลม ถ้าเป็นน้ำมันดิบ
ถังจะเป็นสีเงินๆ
เจ้าถังเก็บน้ำมันบางแบบฝาปิดเค้าเลื่อนขึ้นลงได้ตามระดับของน้ำมันที่เก็บไว้ในถัง (Floating Roof)
บางแบบก็ปิดตายซึ่งเอาไว้เก็บพวกน้ำมันเครื่องบิน (น้ำมันที่ระเหยยาก)
แม้แต่ BAFS ก็มาสั่งน้ำมันจากที่โรงกลั่นนี้ไปเช่นกัน ถ้าสนามบินสุวรรณภูมิสร้าง บางจากเค้าก็จะจัดส่ง
ให้เช่นเดียวกัน
ฟังบรรยายพลางๆ ดูรอบๆโรงกลั่นซึ่งมีเนื้อที่ราว ๔๐๐ กว่าไร่ แต่เรามิได้วนไปไกลนัก บางส่วนก็เป็น
สถานีบรรจุน้ำมัน และ สถานีดับเพลิงยามฉุกเฉินสำหรับโรงงานและบริเวณใกล้เคียง
"แล้วไฟที่เห็นตรงปล่องนี้มันเพระอะไรครับ" ผมนั่งถามด้านหน้า รถโค้ช
"...โดยปกติ ถ้าหอกลั่นคุมมาตรฐานดีๆ จะไม่เกิดไฟที่ปล่องออกมาหรอกครับ!..." ผู้บรรยายตอบ
สักพักใหญ่ รถก็แวะมาส่งผู้เข้าชมโรงกลั่น ณ ลานหน้าตึกฟังบรรยาย เราต่างเตรียมตัวแยกย้ายกัน
กลับไปภารกิจต่อ ผมก็เช่นกัน ..... 8)
บันทึกไม่สำเร็จ