เก็บเงินแต่งงานทำยังไง

[.way]

พี่หมอครับ ผมอยากจะหาที่ปรึกษาที่เป็นผู้ใหญ่จังเลย

เพื่อนผมก็เห็นไปในทางเดียวกับผมหมด ผมจะเอาปัญหา

ชีวิตไปปรึกษาพี่หมอในกระทู้ หมอเจ็บ ได้ไหมครับมีอีกหลาย

อย่างที่ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมทำมันถูกไหม ถ้าพี่หมออนุญาต

เดียวผมจะไปโพตล์ถามนะครับ แต่ถ้าจะเป็นการรบกวน

พี่เกินไป ผมกราบขออภัยไว้นะที่นี่ครับ

[Paul VI]

ตามสบายครับ จริงๆ ไม่จำเป็นต้องเป็นที่ กระทู้หมอเจ็บ หรอกครับ ในเวป มคนที่มีวุฒิภาวะ เยอะแยะที่จะแนะนำ

เพียงแต่น้องต้องเปิดใจฟังด้วย

แต่ขอย้ำอีกครั้งครับ คุณพ่อคุณแม่น้องนี่ล่ะครับ เป็นคนที่ ให้คำปรึกษาได้ที่สุด

และขอย้ำอีกครั้งครับ น้องเน้น เรื่อง เรียนก่อน สำคัญที่สุด ครับ

มันควรมาก่อนอย่างอื่นครับ พี่อาจเป็น พวกหัวโบราณนะ

[.way]

ถ้าพ่อแม่ไม่มีเวลาให้ละครับ

เดือนหนึ่งถ้าผมโชคดีก็จะได้เจอหน้าพ่อซักครั้ง

พ่อผมต้องบินไปดูงานที่นั้นที่นี้

แม่ผมก็วุ่นวายปวดหัวกับลูกน้อง

ผมเลิกเรียนมา ก็เห็นหน้าแม่บูดบึ้ง

ทุกวัน แค่นี้ก็ไม่กล้าเข้าไปคุยแล้วครับ

ถ้าแม่ไม่ด่าลูกน้อง ก็จะเครียจกับเรื่อง

ที่ปล่อยเงินกู้ แล้วตามเก็บไม่ได้มีอยู่ 2 อย่าง

พี่ๆผมก็ กดดันวางท่า ได้เป็นใหญ่เป็นโต

ก็ชอบมาคุยโว ให้ผมฟัง ไม่รู้จะหันหน้าไปพึงใคร

คนที่ปลอบใจผมและเข้าใจผมที่สุดก็คนใช้เนี่ยละครับ

เข้าใจผมที่สุด แม้จะเป็น พม่าก็เถอะ ชีวิตแต่ละวัน

ไม่มีรสชาติ อนาคตก็ถูกกำหนดไว้ ขาดความเป็นตัวของ

ตัวเอง ต้องทำแบบนั้นแบบนี้ ต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้

แถมพี่ๆผมชอบดูถูกคน เห็นเด็กจบใหม่ก็นินทาเขา

"น้องอยากเป็นแบบนั้นหรอ เงินเดือน หมื่น 2 หมื่นน้องทนได้หรอ"

ครอบครัวที่เกิดมาดีพร้อมเรื่องเงิน แต่ไม่ดีพร้อมเรื่องความอบอุ่น

           

[Paul VI]

ถึงจะน่าเห็นใจ จากประวัตินะครับ

แต่ยังไง พี่ก็ว่า น่าจะคุยอยู่ดี

เปิดใจคุยกัน พอได้น่า

ถ้าอยากได้ที่ปรึกษา ก็มางาน มีตติ้ง ของเวป คราวหน้า มาแนะนำตัวให้พี่ๆรู้จัก ก็น่าจะมีพี่ๆ ที่คอยแนะนำ  :D

[กล้วยไม้ขาว]

ตามสถิติคนที่คบกันตั้งแต่มัธยม
95% จะเลิกกันเมื่อเข้ามหาวิทยาลัย ยิ่งอยู่คนละมหาลัยยิ่งโอกาสสูง

คนที่คบกันตอนปี 1
80% จะเลิกกันเมื่อขึ้นปีสอง


คนที่คบกันตอนปี 2 ปลายๆขึ้นไปโอกาสได้แต่งานจะสูงขึ้นตามปี



แต่คนที่ไม่มีแฟนตอนมหาสัย มากกว่าครึ่งจะได้แฟนตอนเกือบๆ 30 หรือมากกว่า  :lol:

[.way]

กลัวจะโดนด่ามากกว่าครับ

ผมว่ามีคนในนี้เกียจผมเยอะ

สังเกตุได้ในหลายๆกระทู้ที่ผมตั้ง

บางคนติอันนี้ผมรับได้ แต่บางคนด่าผมเลย

ยิ่งใน M คนชมก็มี แต่คนด่าเนี่ยซิเยอะ

บางคนก็ว่าผมโอ้อวด บางคนก็ว่าผมไม่รับฟัง

ทั้งๆที่ในความเป็นจริงผมไม่มีเจตนาตามที่

เขากล่าวหาเลย      

แล้วงานที่ว่าจัดที่ไหนครับ แล้วมีคนรุ่นเดียวกับผมรึเปล่า

เผื่อผมจะปลอมตัวไป กวนโดนตืบครับ

[Paul VI]

ทุกอย่างอยู่ที่ความจริงใจ เจอหน้ากัน ถ้าน้องอยากแก้ปัญหาจริงๆ ไม่ต้องกลัว

ความจริง จะ แก้ ได้ทุกสิ่ง

อีกอย่าง คนเตือน ก็เพราะหวังดี อย่าไปคิดอะไรเลย เปิดใจรับฟัง ก็จะเห็นทางสว่าง

อย่าลืม แก้ไข ง่ายที่สุด อยู่ที่ตัวเราเอง

แค่นี้นะครับ

[.way]

ขอบคุณพี่หมอและพี่ๆทุกคนนะครับที่สละเวลามาให้คำแนะนำ ข้อความที่อยู่ในกระทู้นี้จะไม่เปล่าประโยชน์แน่นอนผมน้อมรับไปปฎิบัติครับ

แต่ผมเป็นคนขี้สงสัยตามสไตส์นักเรียนกฎหมาย บางอย่างผมอยากได้คำตอบแบบลึกซึ้งจนถึงขั้นปรัชญา ผมอาจจะดูเป็นเด็กมีปัญหา แล้วผมจะมาขอความรู้ขอคำแนะนำในอีกหลายๆเรื่องนะครับ แม้ว่ากระทู้นี้ไปๆมาๆจะไม่ได้คำตอบตามที่ถามก็ตาม แต่ได้คำตอบในสิ่งที่ผมต้องการรู้พอดี ยังไงก็ต้องขอรบกวนพี่ๆทุกคนนะครับ

ด้วยความเคารพครับ

[กล้วยไม้ขาว]

เรื่องเรียนต้องถามก่อนว่าอยากทำอะำไรในอนาคต
ตอนที่ผมเรียนจบ เรื่องนี้เป็นสิ่งแรกเลยที่เป็นปัญหาของเด็กไทยที่ผมมองเห็น

ไม่มีใครในรุ่นผมรู้เลยว่าตัวเองอยากเป็นอะไรในอนาคต
รวมทั้งตัวผมเองด้วย

ตอนนั้นผมเลยต้องเลือกระหว่างหมอกับวิศวะตามค่านิยม
ผมเลยเลือกวิศวะเพราะผมรู้ว่าตัวเองเป็นคนขึ้เกียจและไม่อยากรับผิดชอบชีวิตคนอื่น

ผมแนะนำว่าถ้าอยากจะเป็นนักลงทุนอยู่แล้ว ทำไมไม่เรียนด้านนี้ไปเลย
แต่ต้องไปเรียนต่างประเทศนะ

เพราะนิสัยคุณเหมาะกับวิธีการเรียนรู้ที่นั่นมากกว่า น่าจะส่งเสริมให้คุณประสบความสำเร็จได้ไว

แล้วอย่าลืมกลับมาช่วยเพื่อนคนไทยด้อยโอกาสอย่างผมมั่งนะครับ  :D

[.way]

^
^
^
ในความคิดผม ผมอยากทำงานอะไรก็ได้ที่ทำให้คุณภาพชีวิตคนอื่นดีขึ้น

แต่ไม่ใช่ไปดูถูกเขาด้วยการบริจาคเงิน แต่ผมอยากจะสร้างระบบให้เขา

มองๆไปผมก็สนใจ รัฐศาสตร์อยากทำงานด้านการเมืองดูบ้าง อีกใจก็

อยากตั้งสำนักกฎหมายเพื่อประชาชน และที่สำคัญเงินลงทุนทุกๆบาท

หากมันเกินจำเป็นสำหรับผม ผมก็จะตั้งกองทุนสวัสดิการชุมชนให้ชาวบ้าน

อะไรประมาณนี้ครับ

และเรื่องเรียนต่อต่างประเทศ ผมก็โดนพ่อแม่บังคับอยู่แล้ว ผมเลยไม่สนใจ
ภาษาอังกฤษเลย อันนี้ก็คงจะทำให้ผมไปเรียนต่อต่างประเทศไม่ได้ ดีใจสุดๆ

ตอนนี้เลยโดนบังคับให้เรียนหมอที่จุฬา ผมก็คงจะสอบไม่ได้อีกละ บังคับผมดีนัก เรียนพิเศษผมก็โดดประจำ แต่สิ่งที่ผมถนันสุด ก็จะเป็นกฎหมาย ประวัติศาสตร์ รัฐศาสตร์ ประมาณนี้ครับ

[Undead]

ผมก็เคยมีปัญหาคล้ายๆกับน้อง .way ก็ผ่านกับมันมาได้

ส่วนตัวแนะนำให้หันหน้าเข้าหากัน ถึงทางผู้ใหญ่ไม่ค่อยเปิดใจรับฟังบางที

อย่าท้อนะครับ เป็นกำลังใจให้

[Renne]

ทุกคนเกิดมามีปัญหากันหมดครับ ไม่มีหรอกครับทางที่เดินเรียบเหมือนคอนกรีตราดยางมะตอย ส่วนปัญหาหนักเบาแต่ละคนคงไม่เหมือนกัน หนักสำหรับบางคนก็อาจจะเบาสำหรับบางคนก็ได้

บางครั้งเจอปัญหา แทนที่จะลงไปขลุกกับมัน ลองพาตัวเองออกมาข้างนอก มองหาเหตุดูก่อน

- ทำอย่างไรให้พ่อแม่ยอมรับเราและเห็นด้วยกับเรา? ผมเชื่อครับว่าพ่อแม่ทุกคนหวังดีกับลูก แต่ประสบการณ์ที่ทุกคนต้องเจอต้องเรียนรู้มันไม่เหมือนกัน น้องเกิดมาในครอบครัวมีอันจะกิน พ่อแม่คงปูพื้นฐานครอบครัวมาดีระดับนึง มุมมองน้องต่อการใช้ชีวิต ความกดดันต่างๆมันก็เป็นอีกแบบหนึ่ง ซึ่งมันอาจจะต่างกับที่พ่อแม่เจอมา ผมเห็นด้วยกับพี่หมอนะ ลองหาเวลาคุยดู ถามถึงเหตุผลและพูดด้วยเหตุผลดีัๆ พยายา่มตัดอารมณ์ทิ้งไป รวมทั้งหาจังหวะเข้าไปคุยดีๆ อะไรมันอาจจะไม่แย่อย่างที่คิด มีหลายครั้งที่ผมคิดว่าการเข้าพูดคุยเผชิญหน้ามันต้องทำให้ผมต้องเจอกับเรื่องแย่ๆ แต่กว่า7-8ใน10ครั้งเท่าที่ผมเจอมา การเข้าพูดคุยปรับความเข้าใจ ผลลัพธ์ที่ไ้ด้มันเป็นแง่บวกและได้มากกว่าลบครับ

- ทำอย่างไรให้คนชอบเรา? ทำไมคนในเว็บบางส่วนเห็นด้วยกับเรา แต่บางส่วนก็ไม่เห็นด้วยกับเรา? ลองมองย้อนลงไปดูว่าการกระทำแบบไหนทำให้คนบางส่วนชอบเราหรือไม่ชอบเรา ด้านไหนที่ไม่ดีก็ปรับปรุง ไม่มีคนไหนหรอกครับที่ไม่มีจุดอ่อน ข้อด้อยหรีือด้านไม่ดี จุดอ่อนมันมีไว้แก้ไข ทุกครั้งที่แก้ไขได้1เรื่อง เราก็ก้าวหน้าไป1ขั้น มองให้ออกแล้วลองปรับปรุงครับ เวลาในชีวีต รวมทั้งโอกาสในชีวิตยังมีอีกเยอะให้เราได้แก้ไข จนวันหนึ่งเราโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้น เราจะเป็นผู้ใหญ่ที่ประสบความสำเร็จและคนอื่นๆเคารพเองครับ

ถ้าท้อหรือรู้สึกไม่ดีมากๆ คิดไว้เสมอครับ คนที่แย่กว่าเรา เจอมาเยอะกว่าเรามีอีกเยอะ และเยอะมากๆเมื่อเทียบกับคนทั้งโลก

-บางครอบครัวมีหนี้หลายสิบล้านแต่อาจจะยังมีความรักความอบอุ่นในครอบครัวอยู่

-บางครอบครัวอาจจะแย่ไปกว่านั้น มีหนี้ไม่พอ ครอบครัวก็ใกล้จะแตกเหมือนแก้วที่ร้าวๆอีก นอกจากเงินไม่มี ความอบอุ่นยังหาไม่ได้

-บางชีวิตอาจจะยิ่งกว่า เพราะคำว่าครอบครัวยังหาไม่ได้เลย

ผมเชื่อว่าถ้าเราใช้สติและเหตุผลรวมทั้งความพยายาม ปัญหาทั้งหลายมันจะผ่านไปได้ครับ ปัญหาที่เจอตอนนี้มันอาจจะเล็กไปเลยก็ได้เมื่อเทียบกับปัญหาในอนาคตที่เราอาจจะเจอ พอถึงตอนนั้นแล้วเราอาจจะมานั่งหัวเราะว่าแต่ก่อนเรามันตลกจริงๆ มานั่งเครียดกับปัญหาเล็กๆ ทั้งๆที่ปัญหาที่ใหญ่กว่านั้นเราก็ผ่านมาได้หมดแล้ว

[chowbe76]

น้องเวย์
พี่ว่า
อ่านกระทู้พี่นิสสสสสส นึง นะครับ

เนื่องจาก80%ของว่าที่พ่อตาแม่ยาย จะเป็นมนุษย์เงินเดือนในสนามแข่งหนู
เค้าย่อมมองหาลูกเขยที่"เรียนเก่ง"  มีงานที่"มั่นคง"
ยิ่งสมัยก่อนนี่ เค้าว่าพวกนายร้อยจบใหม่ โคตรเนื้อหอม(ตอแหลทั้งเพ 555)

และอย่างที่พี่ว่าครับ ถ้าน้องอยากแต่งงานตอนอายุ28 และน้องวางแผนจะเป็นนักลงทุนหรือนักธุรกิจ
อายุ28ยังไม่น่ามีกระแสเงินสดไปโชว์แม่ยาย(ยังกะกู้แบงค์)
เค้าจะดูหลักประกันอื่นๆมากกว่าครับ เช่น Growthในหน้าที่การงาน(นี่แหละที่เค้าว่านายร้อยเนื้อหอม) เป็นต้น

ดอกเบี้ย(สินสอด)ก็จะถูกลงแน่ๆครับ
ดีงนั้น จงเพิ่มมูลค่าให้ทรัพย์สิน(หน้าที่การงาน)ของตัวเองเถอะครับ
เพราะแม่ยายน้องก็น่าจะเป็นคนหัวโบราณพอๆกับพี่หมอพอลน่ะแหละ :lol:

แซวเล่นครับพี่ โทษฐานที่ไม่โทรมาแจ้งข่าวเรื่องหุ้นตัวนั้น

คิดมูลค่าที่แท้จริงของสินทรัพย์ที่จับต้องไม่ได้นี่ เป็นเรื่องยากนะครับ
พี่ให้มูลค่าของตำแหน่งหน้าที่การงานพี่มากกว่าเงินเดือนหลายสิบเท่า
เชื่อมั้ย
เพื่อนพี่ไปยื่นกู้แบงค์มาซื้อรถเจ็ดแสน แทบจะประเคนเงินให้ทีเดียว ทั้งๆที่เงินเดือนไม่ถึงแปดพันนะครับ

[.way]

ก่อนอื่นต้อง กราบขอบพระคุณพี่ Renne อ่านแล้วมีกำลังใจ และก็ สาธุไปซัก 10 รอบ

พี่ chowbe76 แม่ยายแกยังหัวสมัยใหม่อีก และก็ยังเป็นแฟนหนังสือ พ่อรวยสอนลูกอีก เกมส์ 101 202 แกก็ซื้อให้ลูกเล่น หลอกยากครับ แม่ยายชอบคนมีตัง แกบอกไม่เอาแบบ มีเกียรติ แต่กินไม่ได้ครับ ( แซวเล่นครับ )  แม่แฟนผมเขาทำงานธนาคารครับ ผมว่าเรื่องการเงินเขาคงจะรู้ครับ

ที่ผมคิดไกลถึงเรื่อง แต่งงาน ซื้อบ้าน เพราะผมคิดว่าผมอยากหาเงินเอง ไม่ต้องพึ่ง พ่อแม่ แต่พอมาดูแล้วถ้ากินเงินเดือนจะเก็บเงินยังไงให้ได้ขนาดนั้น  

[.way]

เชื่อมั้ย
เพื่อนพี่ไปยื่นกู้แบงค์มาซื้อรถเจ็ดแสน แทบจะประเคนเงินให้ทีเดียว ทั้งๆที่เงินเดือนไม่ถึงแปดพันนะครับ

ขอแสดงความเสียใจกับเพื่อนพี่ด้วยนะครับ ถ้าผมจะสร้างหนี้ ต้องเป็น หนี้ดีครับ เรื่องผ่อนบ้าน ผ่อนรถ ผ่อนเมีย ไม่เอาเด็ดขาด ไปไปมามา สงสัยต้องพึ่งเงิน พ่อแม่เหมือนเดิม หมดหนทางจริงๆ

[chowbe76]

เกาะแม่ยายกินเลยครับน้อง
:lol:  :lol:  :lol:

[Anti-Aircraft]

คุณโชเบ เล่นเกมหนเดียวเห่อจังเรยนะ 555

ถึงน้องเว

พี่เป็นหนึ่งที่ถูกบีบบังคับด้านการศึกษาและความคาดหวังจากทางบ้านเหมือนกัน พี่อาจให้คำแนะนำไม่เหมือนท่านอื่นๆ แต่พี่ก็ไม่ได้อยากจะปลูกฝังความก้าวร้าว น้องอ่านแล้วใช้วิจารณญาณนิดนึงนะ โตๆ กันแล้ว

1. พ่อแม่ไม่ได้ถูกเสมอ พ่อแม่ก็เป็นแค่มนุษย์คนนึง มีดี มีชั่ว มีโลภโกรธหลง อายุขนาดนี้ถ้าเป็นสมัยก่อนน้องเวก็จะมีลูกอายุราว ๆ 2 - 3 ขวบแล้ว น้องไม่ใช่เด็กๆ แล้ว คิดเองแล้วจงเชื่อมั่นในสิ่งที่คิด ทำในสิ่งที่ถูกต้อง และอย่าเอาครอบครัวหรือคนรอบข้างมาเป็นข้ออ้าง

2. ในขณะที่น้องรู้สึกว่าไม่อยากรบกวนพ่อแม่ อยากสร้างเนื้อสร้างตัวด้วยตัวเองลำพังคนเดียว คนหลายคนต้องสู้ด้วยทุกสิ่งที่มีจึงจะลืมตาอ้าปากได้ คนตีนเปล่าจะตั้งบริษัทก็ต้องหาหุ้นส่วน ต้องกู้เงิน ต้องพึ่งพาคนอื่น เปิดใจนิดนึง อย่าไปอคติกับทางบ้าน

3. ถ้าน้องค้นหาตัวเองพบแล้ว และมีความมั่นใจว่าจะต้องไปถึงฝันให้ได้ คำพูดน้องจะมีน้ำหนักอย่างประหลาด พ่อแม่ที่ไม่เคยฟังเรา ก็อาจจะยอมฟังเราได้ในที่สุด (แต่ไม่ใช่ 100% แน่นอน เผื่อใจไว้ด้วย) พี่มองย้อนกลับไปในอดีตตอนที่มีปัญหาเดียวกับน้อง พี่รู้เลยว่าที่ไม่มีใครฟังเรา เพราะเราไม่รู้จักตัวเอง เราไม่มีจุดยืน เราจึงไม่น่าเชื่อถือ เราก็ไม่ต่างจากกุ๊ยขี้แพ้ที่หาข้ออ้างไปวันๆ (พี่มองตัวเองในอดีตแล้วคิดอย่างนี้จริงๆ ถ้าคำพูดรุนแรงไปก็ขอโทษ)

4. จงอภัยให้ตัวเอง ลืมความผิดพลาดแล้วเริ่มต้นใหม่ได้แล้ว เรื่องเก่าๆ ก็เห็นน้องพูดอยู่นั่นแหละ ทั้งที่จริงๆ พี่ว่าคนในเว็บส่วนใหญ่ก็ไม่ได้สนใแล้วด้วยซ้ำ วัยเด็กเป็นวัยแห่งความผิดพลาด เราทุกคนก็เป็นกันทั้งนั้น เสียเวล่ำเวลาเปล่าๆ

5. แล้วก็เปิดใจกับพี่ๆ ที่มาคุยด้วยนิดนึง ทุกคนก็มีดีมีชั่ว ทุกคนก็แตกต่าง บางอย่างก็ถูก บางอย่างก็ผิด บางคนเห็นโพสในเว็บ ดูน่าหมั่นไส้ พอเจอตัวจริงกลับเป็นอีกแบบก็มีเยอะแยะ แต่ไหนๆ เค้าเข้ามาคุยด้วย ก็อ่านซะนิดนึง ถ้าเราไม่แคร์ใคร แล้วใครจะแคร์เรา ถ้าเข้าสู่โลกธุรกิจ น้องจะไม่อยากมีศัตรูหรอกครับ เพราะใครๆ ก็สามารถเป็นหุ้นส่วนเราได้ ใครๆ ก็เป็นลูกค้าเราได้ ธุรกิจที่เป็นศัตรูกับลูกค้ากับหุ้นส่วนมันจะมี DCA ได้ยังไงจริงมะ

ถ้ามีโอกาสคงได้พบกัน สู้เค้าทาเคชิ (เด็กสมัยนี้จะรู้จักทาเคชิไหมหว่า 555+)

เกาะแม่ยายกินเลยครับน้อง

ผู้หมวดแน่ใจเรอะว่าแม่ยายท่านจะสร้างกระแสเงินสดให้น่ะ คิดให้ดีนะ

[.way]

ขอบคุณพี่ Anti-Aircraft มากนะครับที่ให้คำแนะนำดีๆ

5. แล้วก็เปิดใจกับพี่ๆ ที่มาคุยด้วยนิดนึง ทุกคนก็มีดีมีชั่ว ทุกคนก็แตกต่าง บางอย่างก็ถูก บางอย่างก็ผิด บางคนเห็นโพสในเว็บ ดูน่าหมั่นไส้

ผมรบกวนถามเรื่องหนึ่งซิครับ ทำไมพี่ๆส่วนใหญ่มักจะพูดกับผมว่าให้เปิดใจฟัง ทั้งๆที่ผมก็รับฟังและอ่านทุกกระทู้อย่างละเอียดแต่ถ้าบางอย่างไม่เข้าใจหรือยังไม่หมดประเด็นผมก็จะถามต่อ

พี่ๆแนะนำหน่อยนะครับ เพราะบางทีการเรียบเรียงข้อความของผมอาจจะทำให้อารมณ์ความรู้สึกจากใจจริงเปลี่ยนไป บางทีผมคิดว่าข้อความที่ผมเขียนไม่น่าจะมีอะไรเพราะเวลาผมพูดกับเพื่อนก็ทำนองนี้ แต่พอมันออกมาเป็นข้อความโดยที่ไม่มีน้ำเสียงมันก็อาจทำให้ดูแข็งกระดางได้ หรือบางทีพี่ๆก็มองว่ามันก้าวร้าวไปเลย

อันนี้ขอคำแนะนำด้วยนะครับเรื่องการสื่อความหมายไม่ให้คาดเคลื่อนกับความรู้สึกอะครับ

[san]

[quote=".way"][quote="san"]น้องครับ

[san]

เปิดใจคือ....

อย่าพึ่งไปบอกว่าเราถูก หรือว่า ผิด
ฟังไปเรื่อยๆ  อย่าพึ่งไปปฏิเสธ

ซักวันเราอาจจะได้ใช้สิ่งที่เราเรียนรู้ หรือว่า ที่ได้ฟังในวันนี้  อาจจะได้เอาไปใช้นะครับ

เปิดใจไม่เสียอะไรเลย  ไม่ใช่เปิดตู้เซพซักหน่อย  อย่างนั้นมันจะเสียวครับ  อิอิอิ

[.way]

[quote="san"]เปิดใจคือ....
อย่าพึ่งไปบอกว่าเราถูก หรือว่า ผิด  ฟังไปเรื่อยๆ

[san]

เพื่อนพี่ไปยื่นกู้แบงค์มาซื้อรถเจ็ดแสน แทบจะประเคนเงินให้ทีเดียว ทั้งๆที่เงินเดือนไม่ถึงแปดพันนะครับ

แถวบ้านเมียผม  เค้ากู้ 5000 เจ้าหนี้ห่อผ้ามาให้อย่างดีเลย  บริการดีจริงๆ  อิอิอิ  ลูกหนี้ยิ้มแฉ่ง
พอจ่ายเงินต้นได้  24 วัน  อีก  6 วันที่เหลือเป็นค่าดอก  โฮ่ะๆๆๆ
ว่างๆ  พี่หมวดไปจับ ที ดิ ครับ  แถวนั้นมีกองบินครับ  อิอิอิ

[Zionism]

แล้วพี่วางแผนแบบไหนครับ ค่าสินสอดประมาณเท่าไร เพราะงานแต่งแถวบ้านผมก็ไม่มีใครต่ำกว่านี้แล้วครับ ผมไม่แน่ใจเหมือนกันว่าที่อื่นจะเป็นเหมือนกันไหม อันนี้เป็นเพียงแผนที่ผมวางเอาไว้ ยังไงก็แนะนำด้วยนะครับ
1.อายุเท่าไรดีที่เหมาะสมกับการแต่งงาน ผมวางแผนไว้ที่ 28
2.ค่าสินสอดที่เหมาะสมหรือโดยส่วนใหญ่ประมาณเท่าไร
3.ค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องประมาณเท่าไร

ยังไม่เคยแต่งครับ
ทั้ง3ข้อนั้นเป็นเรื่องอนาคต ไม่มีอะไรแน่นอน อย่าคิดมากครับ
ถ้ากลัวว่าไม่มีเงินแต่งก็ควรออมเงินเก็บไว้ ฐานะครอบครัวก็ดี น่าจะเก็บได้ไม่ยาก

[thaloengsak]

ผมว่าไม่จำเป็นต้องเสียค่าสินสอดมากมายครับ
ถ้าเราเป็นคนที่มีคุณค่า พ่อตาแม่ยายก็แทบอยากให้เราดูแลลูกสาวแก
สำหรับผม เก็บตังค์เข้าบัญชีผมไปลงทุนร่วมกันตั้งแต่ 20 แล้วครับ

[กล้วยไม้ขาว]

เวลาเขียนในเว็บบอร์ด
ไม่ควรเขียนต่อๆ กันยาวๆ เพราะบางคนจะอ่านรวดเดียว
ให้ความรู้สึกเหมือนคนพูดเร็วๆ รัวๆ

ลองใช้การเว้นบรรทัดช่วย เวลาจะเว้นวรรค
ก็จะช่วยได้เยอะครับ  :lol:

[AuI_a VI]

ควรจะพิมพ์ขอบคุณทุกๆคำแนะนำ ไม่ว่าเราจะชอบหรือไม่ชอบใจ ยกเว้นว่ารุ้จักหน้าตากัน สนิทกัน เพราะคนอื่นเค้าพิมพ์เค้าก้อเหนื่อย ถ้าโดนด่า ใครจะอยากแนะนำ

แต่พี่ก็เข้าใจ วัยรุ่น เลือดมันร้อน 55 เใื่อก่อนพี่ก็เป็น (จิงๆวันนี้ก็เป็น เกือบทำลายข้าวของ55)

เรื่องแต่งงาน เปนเรื่องไกลจริงๆสำหรับคนอายุแบบน้อง ในโลกสังคมปัจจุบัน ตั้งใจเรียนให้ดีที่สุด และเรียนสิ่งที่ชอบที่สุด แค่นั้นพอครับ จบ  :8)

[.way]

ควรจะพิมพ์ขอบคุณทุกๆคำแนะนำ ไม่ว่าเราจะชอบหรือไม่ชอบใจ ยกเว้นว่ารุ้จักหน้าตากัน สนิทกัน เพราะคนอื่นเค้าพิมพ์เค้าก้อเหนื่อย ถ้าโดนด่า ใครจะอยากแนะนำ

พิมพ์ไว้แล้วครับด้านบนครับ

ขอบคุณพี่หมอและพี่ๆทุกคนนะครับที่สละเวลามาให้คำแนะนำ ข้อความที่อยู่ในกระทู้นี้จะไม่เปล่าประโยชน์แน่นอนผมน้อมรับไปปฎิบัติครับ

[.way]

ถ้าเกิดมี กองทุน THAIVI ขึ้นมาน่าจะดีไหมครับ
ตั้งแข่งกับกองทุนอื่นเลย แล้วเทียบผลระยะยาว
ซัก 50 ปี      
คิดเล่นๆก็น่าสนุกดี

[ซากคน]

พี่ขออวยพรให้น้อง beat expectation ได้มากสุดเท่าที่จะทำได้  

เพื่อก้าวไปสู่ Super Thai Youngterg ในอนาคตให้ได้นะครับ  

เป็นความฝัน ที่พี่ย้อนเวลากลับไปทำไม่ได้แล้ว  ขอให้น้องตั้งหลักดีๆน่ะครับ

ว่าแท้จริง น้องต้องการอะไรมากสุดและรองลงๆมา จดใส่กระดาษ แล้วหยิบ

มันขึ้นมาอ่านเรื่อยๆว่า เรายังต้องการมันอยู่ไหม  เดี๋ยวก็รู้ครับ  


ส่วนพี่เหลือแต่ปัจจุบันที่ต้องประคับประคองให้ดี เพื่อไม่ให้ความฝันสำคัญนั้นต้องล่าช้าไปอีก  

[.way]

^
^
^
ผมเริ่มจดสิ่งที่ผมอยากทำต้องแต่ตอน ป.6 แต่พอหยิบมันขึ้นมาดูก็มีหลายๆอย่างที่ผมขีดฆ่ามันออกไป เป็นเพราะบางครั้งทำไม่ได้ หรือว่าพอถึงจุดๆหนึ่งเราคิดว่ามันพอแล้วมันไม่ใช่สิ่งที่เราชอบ

พี่เตือนสติผมได้ดีมากเลยครับ ผมคงต้องหยิบสมุดเล่มนั้นมาเขียนต่อ เมื่อถึงวันๆหนึ่งเราหยิบมันขึ้นมาดูแล้วมองย้อนกลับไปมันอาจจะกลายเป็นเรื่องตลกเลยก็ได้

ผมชอบพี่เวลาแสดงความคิดเห็นมากเลย พี่มักจะสนทนากับพี่หมอบ่อยๆ บางเรื่องที่ผมอยากรู้ก็ได้พี่นี่ละครับที่ถามแทน ผมจำได้พี่เคยแสดงความคิดเห็นใน ปรัชญาการลงทุนในโลกเสมือนของผม แม้ความคิดเห็นพี่จะไม่เหมือนผมก็ตาม แต่ความคิดเห็นพี่มันก็ทำให้ผมเกิดไอเดียใหม่ๆตลอดเวลา

ขอบคุณจากใจจริงครับ

แต่พี่ครับถ้าใช่ภาษาไทยจะดีมากเลยผมไม่เก่ง อังกฤษอะครับ