คุณมือเก่า เล่าเรื่องที่คุณพ่อสอนเล่นหุ้น มาเป็นฉากๆได้หรือ

[Jeng]

ดี

[enokwan]

ปักเลยจ้ะ ปักเลย...

[มือเก่าหัดขับ]

(ต่อ)
ผมเดินไปหยิบแว่นบนโต๊ะทำงานของพ่อ ที่มีหนังสือวางอยู่ราวๆ สิบกว่าเล่มแต่เป็นระเบียบเรียบร้อย พ่อเป็นคนรักษาความสะอาด เรียกว่าเป็นระเบียบสมกับหน้าที่การงานจริงๆ หนังสือที่วางอยู่ส่วนใหญ่เป็นหนังสือเกี่ยวกับธรรมะและการใช้ชีวิต พวกปรัชญาและประวัติศาสตร์ก็มีบ้างเหมือนกัน ส่วนหนังสือพิมพ์หรือหนังสือเกี่ยวกับหุ้นนั้น เรียกได้ว่าไม่ค่อยมีเอาเลย หรือหาได้ยากมาก พ่ออาศัยวิธีการดูหุ้นจากเนื้อแท้ของธุรกิจจริงๆ มากกว่า อาศํยการคุยกับเพื่อน การเดินช็อปปิ้ง (เดินจริงๆ ครับ ไม่ค่อยได้ซื้ออะไรหรอก บางทีคนที่ไปด้วยก็ถามว่าพ่อมาดูอะไรเนี่ย? พ่อก็บอกว่ามาซื้อของใช้เท่าที่จำเป็น แต่มาแล้วก็ดูๆ หน่อย) พ่อไม่ค่อยซื้อของสุรุ่ยสุร่าย นานๆ จะเห็นพ่อซื้ออะไรที่ไม่ใช่ของจำเป็นสักครั้งหนึ่ง จริงๆ แล้วพ่อไม่ใช่คนขี้เหนียว แต่จะจ่ายในสิ่งที่จำเป็นเท่านั้น อย่างรถยนต์ รถเบนซ์อะไรนี้พ่อก็ซื้อมาใช้ แต่ว่าไม่ใช่ว่าเปลี่ยนบ่อยๆ ตามรุ่นที่ออกมา บางทีพ่อบอกว่า ไม่อยากซื้อของเข้าบ้านมาก เพราะเกะกะบ้าน (ผมก็เห็นจริง เพราะหากของเยอะ บ้านสวยๆ ก็รกไปหมด ดูแลยาก ทำความสะอาดก็ยาก)

นอกเรื่องไปเสียมาก แต่แม้เรื่องที่เล่ามานี้จะไม่เกี่ยวกับหุ้นเท่าไรนัก แต่แสดงให้เห็นได้ว่า การที่เราเข้าใจสิ่งต่างๆ รอบตัว และมีความรู้รอบตัวที่ดี มีการควบคุมความคิด มีระเบียบวิธีในการคิดและไม่ฟุ้งซ่านไปเรื่อยเปื่อย ก็ทำให้เรามีปัญญาให้การตัดสินใจได้ในหลายๆ เรื่อง ไม่เว้นแม้กระทั่งการลงทุนนะครับ หลายๆ ท่านเคยเปรยไว้ว่า คนที่ประสบความสำเร็จในการลงทุนหลายๆ คน ไม่ได้มีความรู้มากมายทางด้านเศรษฐศาสตร์หรือการเงินเป็นหลักหรอก เพียงแต่เข้าใจพอใช้งานได้ หากแต่มีความเข้าใจในความคิดมนุษย์ โลกที่เปลี่ยนแปลงไป และปรัชญาต่างๆ เป็นต้น ซึ่งหากเราคิดจริงจังแล้วก็อาจจะเห็นเป็นจริงได้ เพราะหลักการที่กล่าวมานั้น ล้วนเป็นสิ่งที่ทำให้โลกและธุรกิจต่างๆ ดำเนินไปได้ทั้งสิ้น

[มือเก่าหัดขับ]

หลังจากหยิบแว่นตาให้พ่อแล้ว ผมก็มานั่งกับพื้นไกล้ๆ พ่อที่อยู่บนเก้าอี้หนังตัวโปรด แล้วก็ยื่นเอกสารให้พ่อไปทีละชิ้น พ่อหยิบดูชิ้นแรกแล้วก็เริ่มถาม

พ่อ: เอ้า.. นี่อะไรน่ะ ไหนลองสรุปให้ฟังซิ (พ่อพูดถึงเอกสารเกี่ยวกับงบการเงินของบริษัท mno - ชื่อสมมติ - ที่ผมยื่นให้เป็นชิ้นแรก)
ผม: อันนี้งบการเงินนะพ่อ โดยสรุปคือ บริษัทนี้ยังมีหนี้อยู่ เพิ่มทุนไปแล้วครั้งแรกทำให้หนี้สินน้อยลง แต่ยังไม่หมดดี ยังมีโอกาสที่จะเพิ่มทุนอีกเป็นครั้งที่สอง แต่ดูไม่ดีนักที่การเพิ่มทุนเป็นเรื่องของการใช้หนี้
พ่อ: อืมม์... แล้วถ้าไม่เพิ่มทุนครั้งที่สอง เมื่อไรจะใช้หนี้หมด พ่อว่า จริงๆ แล้วไม่มีใครเขาเพิ่มทุนกันง่ายๆ หรอกนะ เพราะเจ้าของเดิมก็ต้องเอาเงินมาเพิ่มด้วย ไม่งั้นสัดส่วนการถือหุ้นก็จะน้อยลงไปใช่ไหมล่ะ?
ผม: ใช่ครับ จริงๆ แล้วการเพิ่มทุนก็รบกวนผู้ถือหุ้นเดิมอย่างที่พ่อว่านั่นแหละ ไม่มีใครชอบแน่ๆเลย หุ้นก็เพิ่มขึ้นเยอะ เกิดไดลูทอีก นอกจากกู้ที่ไหนไม่ได้แล้วหรือไม่ค่อยอยากคิดเรื่องการแบกภาระหนี้สินเท่านั้น ถึงดุ่ยๆ เพิ่มทุนเอา
พ่อ: เอางี้ ไหนลองดูซิว่า ถ้าไม่เพิ่มทุน แล้วหนี้ที่มีอยู่มันดอกเบี้ยเท่าไร กำไรที่หาได้ตอนนี้ หรือตอนหน้า ใช้ดอกเบี้ยพอหรือเปล่า นี่เอาแค่ดอกเบี้ยก่อนนะ ยังไม่ต้องใช้เงินต้น (พ่อยิ้มแล้วก็พูดต่อ...) อย่างนี้เจ้าหนี้ยิ้มไปเลย ถ้าได้ดอกเบี้ย
ผม: กำไรก็พอมีนะครับ ราวๆ สักสามสี่เท่าของที่ต้องจ่ายดอกเบี้ยได้
พ่อ: โห... ไม่ไหวมั้ง ถ้าสักเจ็ดแปดเท่าน่าจะดีกว่านี้เยอะ
ผม: ใช่ๆ แต่อย่างว่าแหละพ่อ เจ้าสินค้านี้มันกำไรไม่มาก จะขึ้นราคาตามใจก็ไม่ได้มียี่ห้ออะไรชักจูงลูกค้าอีก
พ่อ: อืมม์... พวกนี้ขึ้นกับ demand/supply (อุปสงค์/อุปทาน) นั่นแหละ แต่ตอนนี้มันก็ติดที่รัฐอาจจะควบคุมราคาอยู่ ลำบากหน่อย แต่อย่างว่าแหละ ถ้าขึ้นราคาของพวกนี้ตามใจ ประเทศก็แย่ ค่าใช้จ่ายรัฐก็มาก ไม่ดีหรอก เขาก็ต้องควบคุม

ถึงตรงนี้พ่อกำลังสอนผมว่าให้คิดถึงคนอื่นด้วย การที่เราจะรวยคนเดียว ไม่คิดถึงใคร ไม่คิดถึงคนที่เดือดร้อนที่เป็นส่วนใหญ่ เป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องนัก เรียกว่านอนไม่หลับเต็มตาก็ได้ เพราะเบียดเบียนคนอื่นไว้ แล้วพ่อก็ถามต่อ

[มือเก่าหัดขับ]

พ่อ: แล้ว p/e เท่าไรล่ะ? ในเอกสารเขาบอกไว้ว่าเท่าไร แกว่าเขาคิดถูกหรือเปล่า
ผม: ปีนี้ก็น่าจะราวๆ 20 นะครับ ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง คือยอดขายและอัตรากำไรเท่าเดิม เพราะดูเหมือนบริษัทไม่ได้วางแผนใช้จ่ายเงินอะไรเพิ่มในระยะนี้ และไม่ได้มีกำไรพิเศษด้วย เขาก็คิดมาไกล้เคียงกับที่ผมประมาณน่ะพ่อ สำหรับปีนี้นะ ปีหน้าไม่รู้จริงๆ มันเป็นเรื่องอนาคต ฮ่าๆๆ (ผมพูดพร้อมกับหัวเราะ)
พ่อ: (พูดสวนมาทันที) เฮ้ย! กำไรพิเศษไม่พูดถึงสิ มันได้กันครั้งเดียว ถ้าไม่ได้มากมายขนาดไปทำอะไรได้ถาวร หรือใช้หนี้ให้หมดไปได้มากๆ ก็ไม่ได้มีความหมายอะไรนัก ระยะยาวแล้วพวกนี้ไม่เกี่ยวหรอก
ผม: ใช่พ่อ ได้มาครั้งเดียว บางทีนิดๆ หน่อยๆ เราก็ตื่นเต้นกันไปได้มาก สุดท้ายหลายบริษัทก็กลับไปขาดทุนอีกก็มี ถ้าพื้นฐานของสินค้า บริการ และต้นทุนไม่แน่นพอ จริงๆ แล้วเราเห็นกันได้บ่อยๆ ด้วยซ้ำไป มีเยอะพ่อ พ่อก็เห็น
พ่อ: เออสิ ถึงไม่ต้องไปสนใจมากไง อ่ะ มาดูต่อ แล้วมูลค่าทางบัญชีเท่าไรล่ะ?
ผม: ราวๆ ครึ่งหนึ่งของราคาหุ้นครับ
พ่อ: (เงียบไปหนึ่งวินาที) อะไรนะ p/e เกือบยี่สิบกับ p/bv เกือบสองเนี่ยนะ ทำไมแพงจัง ราคาอยู่อย่างนี้ได้ไงเนี่ย มีวอลลุ่มหรือเปล่า ซื้อขายวันละมากไหม

[มือเก่าหัดขับ]

พ่อถามตรงนี้เพราะพ่อรู้ว่า โดยทั่วไปหุ้นที่สภาพคล่องต่ำ ราคาจะขยับไปมาได้มาก แต่หากสภาพคล่องสูง ราคาจะกระโดดไปมาไม่ได้มากนักหากไม่มีโวลลุ่มมาประกอบ อันนี้ว่ากันโดยทั่วไปนะ แต่หากเป็นหุ้นที่มี "ความนิยม" ที่เข้ามาซื้อขายกันมาก หุ้นที่สภาพคล่องสูงๆ ก็อาจจะถูก "พา" ให้ราคาเปลี่ยนแปลงไปได้มากเช่นกัน

ผม: สภาพคล่องเยอะนะพ่อ เพราะว่าราคาไม่กี่บาท (คนทั่วไปมักเรียกว่าไม่แพง แต่จริงๆ แล้วเป็นคนละเรื่องกับความถูกหรือแพงของหุ้นตามผลตอบแทน อันนี้พ่อรู้ดีว่าหุ้นราคา 80 สตางค์อาจจะแพงกว่าหุ้นราคาสองร้อยบาทอยู่มากๆ ก็ได้) คนก็เข้ามาซื้อขายเยอะ
พ่อ: แพงไปหน่อยนะ หนี้ก็มี สินค้าก็เป็นของทั่วไป ซื้อของใครก็ได้ถ้าไม่ถึงกับขาดตลาด จะเพิ่มทุนหรือเปล่ายังไม่รู้เลย ทำไม p/e ยี่สิบนี่ยังมีคนมาซื้ออีก
ผม: อาจจะเก็งกำไรก็ได้นะ
พ่อ: เก็งอนาคตน่ะสิ อย่างนี้ไม่เรียกว่าซื้ออนาคตไปหน่อยหรือ? อนาคตดีขึ้นสองเท่า ยังแพงไปนิดเลย ไม่พูดถึงหนี้ที่เหลือนะ แล้วราคาสินค้าจะเพิ่มขึ้นสองเท่าได้ที่ไหนเล่า นอกจากจะเพิ่มยอดขายให้มากขึ้น
ผม: นั่นน่ะสิครับ (ผมพูดพร้อมกับยื่นเอกสารให้พ่ออีกสองสามแผ่น) อาจจะเพราะเจ้านี่ก็ได้ ที่มีนักวิเคราะห์เขาให้ความเห็นว่าราคาเหมาะสมมันอาจจะสูงกว่านี้อยู่เฉียดๆ สองเท่าน่ะ
พ่อ: ไหนดูหน่อย

[มือเก่าหัดขับ]

พ่อหยิบไปอ่าน อ่านแบบอ่านออกเสียงด้วยนะ ดีนะที่พ่อไม่แกล้งอ่านผิดแล้วให้ผมท้วง ประมาณว่าถ้าผมไม่ท้วงแสดงว่าไม่ได้อ่านมาก่อน แต่ขอโทษทีนะพ่อ... เรื่องหุ้นนี่ผมชอบอ่านอยู่แล้ว ไม่เหมือนกับหนังสือวิชาคำนวณที่พ่อจ้ำจี้จ้ำไชสอนผมตอนผมอยู่ประถมแต่ผมก็ไม่สนใจเพราะห่วงเล่นอยู่หรอก (ตอนนั้นรักก็รักพ่อนะ กลัวก็กลัว เพราะพ่อสอนเอาจริงเอาจัง อันไหนคิดไม่ออก หรือคิดช้าอาจจะโดนดุเอาได้ง่ายๆ) แต่จะว่าไป ผมนี่แหละเป็นหนี้ชีวิตพ่ออย่างทดแทนไม่ได้หรอก แบบว่าจะรีไฟแนนซ์กี่รอบก็คงใช้ไม่หมดครับ ไม่ได้พ่อและแม่ ผมจะได้เรียนดีๆ เป็นผู้คนอย่างนี้ได้อย่างไร (ฮ่าๆๆ ขอยอมรับสภาพหนี้และชดใช้ไปเรื่อยๆ จ้ะ) แล้วพ่อก็ถามผมต่อ

พ่อ: แล้วแกเชื่อไหมล่ะ
ผม: ผมไม่ค่อยเชื่อนะพ่อ เงื่อนไขมันเยอะเหลือเกินที่จะได้อย่างนั้น อีกสองอย่างที่น่าสงสัยแต่ผมยังหาข้อมูลไม่ได้ ก็คือเรื่องการขาดทุนที่ทำให้มีหนี้สินนั้นเกิดขึ้นได้อย่างไร และก็อนาคตเรื่องของยอดขายอีก ว่าจะดีอย่างนี้ได้เรื่อยๆ หรือเปล่า
พ่อ: ใช่ๆ อย่างยอดขายเขาบอกว่าจะเพิ่มขึ้นอีก 50% แล้วกำไร.... (อันนี้พ่อเริ่มคิดในใจแล้ว ราวๆ กับว่าประมาณตัวเลขของกำไรที่จะได้ กับหนี้สินที่มีอยู่ บวกกับดอกเบี้ยอีก แล้วก็พูดต่อ) ราคาหุ้นมันไม่น่าจะขึ้นมาสองเท่าได้ง่ายๆ เลยนะ ยิ่งมีเรื่องหนี้กับความเสี่ยงเรื่องเพิ่มทุนอีก แล้วราคามันจะเพิ่มขึ้นเกือบสองเท่าง่ายๆ ได้ไง
ผม: นั่นน่ะสิพ่อ ผมว่านะ เราคอยดูหุ้นตัวนี้ก่อนก็แล้วกันนะครับ อย่าเพิ่งรีบซื้อมันเลย
พ่อ: อืมม์ พ่อก็ว่างั้นแหละ ก็ไม่เป็นไร ดีแล้วที่เราได้มาดูตัวเลขพวกนี้ แกเอาเอกสารนี่ไว้ให้พ่อก่อนก็แล้วกัน
ผม: ได้พ่อ พ่อเอาไว้เถอะ ไว้อ่านเล่นๆ ผมหาได้จากอินเทอร์เน็ตอยู่แล้วครับ

นับจากวันที่ผมได้ดูหุ้นตัวนั้นกับพ่อ จนถึงวันนี้ หุ้นตัวนั้นราคาตกลงมากว่า 20% และเคยตกต่ำสุดไปถึงกว่า 30% และยังไม่ไกล้เคียงกับที่นักวิเคราะห์ได้บอกไว้เลย

(ไว้มาต่อกันนะครับ)

[Tongue]

เคยอ่านแต่กระทู้ร้อนแรง

แต่กระทู้อ่านแล้ว เย็นดีจัง ดีครับๆ

[pa_chit]

อ่านเพลินดีจริงๆ ครับ เป็นนักเขียนรึเปล่าเนี่ย

[ต.หยวนเปียว]

ขอบคุณครับพี่มือเก่าฯ
รออ่านต่อครับ

[Jeng]

เขียนเก่งอย่างนี้ ต้องขอเชิญเป็นวิทยากรด้วยนะท่าน มือเก่า

[thaweesak]

ขอบคุณครับพี่มือเก่าฯ
รออ่านต่อครับ

[มือเก่าหัดขับ]

ยินดีครับที่ได้เล่าให้ฟัง
เมื่อคืนติดธุระ ไปคิดเงินคิดทองอยู่ คืนนี้มีงานเลี้ยงอีก
เดี๋ยวเล่าให้ฟังต่อนะครับ ขอตั้งตัวก่อน... :lol:

[S&K Fund]

จะรออ่านนะครับ เป็นการเล่าเรื่องที่น่าติดตามมากนะ

[thumbman2001]

อ่านสนุกดีครับ แถมได้ความรู้ด้วย น่ารวมเป็นเล่มให้นักลงทุนอ่านกันครับ

[มือเก่าหัดขับ]

ช่วงนี้ผมยุ่งๆ อยู่กับโปรเจ็คท์บางอย่างครับ เดี๋ยวจะเขียนเพิ่มให้อ่านกันเล่นๆครับ
ก็ได้ความรู้ไปด้วย เพราะคุณพ่อเป็นผู้ใหญ่ และสุขุมมาก ที่สำคัญมากๆ คือหนักแน่น
แบบสุดๆ ไม่หวั่นไหวกับราคาหุ้นที่วิ่งไปมา (เลยจริงๆ) เพราะท่านเล็งเห็นผลระยะยาว
มากกว่าระยะสั้นๆ ครับ

[Kao]

ยังมีของดีใน Websiteของคุณมือเก่าฯ อีกหลายอย่างครับ
http://www.geocities.com/muegaohudkub/

[มือเก่าหัดขับ]

ขอบคุณครับคุณ Kao ที่ช่วยแนะนำเว็ป (อยากให้เป็นประโยชน์น่ะครับ)
วันนี้ก็ได้โอกาสพอว่าง มานั่งเขียนเล่าเรื่องต่อครับ

(ต่อ)
วันหนึ่งผมนั่งดูทีวีอยู่กับพ่อ ในวันที่ไปเยี่ยมตามปกติ ผมก็ชวนพ่อคุยเรื่องหุ้นตัวหนึ่ง เป็นหุ้นมาร์เก็ตแคปขนาดค่อนข้างใหญ่ สภาพคล่องปานกลาง ซึ่งมีผลิตภัณฑ์เป็นของตัวเองและส่งออกขายยังต่างประเทศด้วย ประกอบกับผมเคยพบผู้บริหารของบริษัทนี้ ซึ่งทีแรกแล้วดูเหมือนว่าเป็นเพียงบริษัทครอบครัว (ก็เป็นบริษัทครอบครัวจริงๆ นั่นแหละ) แต่ก็มีบางอย่างที่น่าสนใจ โดยเฉพาะเรื่องของการพยายามพัฒนาคนในครอบครัวให้มีความรู้เรื่องธุรกิจเป็นอย่างดี ที่สำคัญคือ เรื่องราวของการซื้อหุ้นตัวนี้ ได้ให้ข้อคิดทางด้านเทคนิคกับผมบางอย่าง (ไม่ใช่เทคนิคอลนะครับ ผมยอมรับว่าไม่สันทัดเรื่องนั้น)

ผม: พ่อสนใจหุ้นของบริษัท jkl (ชื่อสมมติครับ อย่าไปตามหานะ) บ้างหรือเปล่า?
พ่อ: อืมม์... เคยได้ยินชื่อ แต่ไม่แน่ใจว่าทำอะไร
ผม: ก็ทำ - - - (ขออนุญาตเว้นไว้ครับ ถ้าบอกไปจะเป็นการบอกบริษัท) ครับ ตอนนี้มีโรงงานใหญ่มาก ส่งออกไปหลายประเทศด้วย และกำลังขยายตลาดเพิ่มอีก เพื่อส่งออกไปหลายประเทศมากขึ้นด้วยครับ
พ่อ: ไหนเอาข้อมูลมาดูหน่อยสิ ตอนนี้ราคาเท่าไร กำไรดีไหม ที่ผ่านๆ มา แล้วก็อนาคตน่าจะเป็นอย่างไร โบร๊กเกอร์แกมีข้อมูลอะไรบ้าง

[มือเก่าหัดขับ]

พ่อรัวถามเป็นชุด
แต่ด้วยความที่พ่อเป็นพ่อผมมาสามสิบกว่าปี ผมเลยรู้ทัน ผมหยิบข้อมูลที่พิมพ์มาอ่านเล่น (เผื่อพ่อไม่สนใจ - ก็กะว่าจะซื้อเองล่ะ) ตอนไปคุยกับพ่อยื่นให้

ผม: แหะๆ นี่ครับ รู้แล้วว่าพ่อต้องถาม
พ่อ: ถามสิฟะ จะซื้ออะไรลงทุนอะไร ก็ต้องดูตาม้าตาเรือบ้าง ต้องศึกษาให้ดี เราไม่ดูถูกเงินนะลูก ไอ้ซื้อส่งเดชน่ะไม่ได้กลัวขาดทุนนะ แต่ไม่อยากมาเจ็บใจทีหลังว่าไปซื้ออะไรก็ไม่รู้ต่างหาก

พ่อให้ความสำคัญใน "วิธีการ" และ "หลักการ" ในการที่เราจะทำอะไรสักอย่างหนึ่ง ไม่ใช่ดูแต่ที่ผลของมันเพียงอย่างเดียว โดยเชื่อว่าถ้าเรามีหลักการ วิธีการที่ถูกต้องและทันกับกาลสมัย เราจะต้องได้ผลงานที่ดีในระดับหนึ่ง ซึ่งแน่นอนว่าการลงทุนในหุ้นสามัญ เราต้องการกำไรทั้งจาก Capital Gain และจากเงินปันผล แต่ถ้าเราเลือกไม่ดี ก็จะทำให้เราเสียโอกาสได้ไม่น้อยเช่นกัน โดยเฉพาะเมื่อเราลงทุนเป็นเงินก้อนใหญ่
ผมพูดต่อ

ผม: เงินปันผลเท่าที่ผ่านๆ มาก็อยู่ในระดับ 6-7% เทียบกับราคาตอนนี้ และดูว่าจะเติบโตได้ในอนาคตไปอีก ราคาหุ้นตอนนี้ p/e ต่ำกว่าสิบอยู่พอสมควร และมีเงินสำรองในการทำงานมาก ผู้บริหารมีความรู้ดีในกิจการ และถือหุ้นใหญ่คงไม่หนีไปไหนแน่ๆ มูลค่าหุ้นต่อมูลค่าทางบัญชีก็ไม่ถึงสองเท่าครับ
พ่อ: อืมม์.. แล้วโบร๊กเกอร์ให้ Fair Price เท่าไรล่ะ (พ่อจะเรียกว่า Fair Price แทนคำว่า Target Price ซึ่งผมก็ออกจะเห็นด้วย เพราะ Target ที่ว่านั่น ฟังดูแล้วเหมือนว่าต้องมีใครมา "ทำ" ให้มันถึงราคานั้นมากกว่าด้วยพื้นฐานของมันเอง)
ผม: ก็ขึ้นไปได้อีกราวๆ 20% จากราคาตอนนี้ครับ
พ่อ: แล้วแกว่าไง? เขาวิเคราะห์ไว้ถูกหรือเปล่า
ผม: ก็ไกล้เคียงนะ เราก็ซื้อไว้บ้างก็ได้นี่ครับ ยังไงๆ ปันผลก็มากกว่าดอกเบี้ยธนาคารอยู่และมากกว่าอัตราเงินเฟ้อ ดูแล้วปัจจัยที่จะมากระทบกับผลการดำเนินงานของบริษัทก็ไม่น่าจะมากนัก ถึงจะมีก็คงไม่ทำให้ถึงกับขาดทุน และดูจากที่สามารถเติบโตได้อีก ก็น่าจะลองดูได้
พ่อ: อ้ะ ลองดู ยังไงๆ ก็ยังมีผลิตภัณฑ์เป็นของตัวเอง พ่อชอบของที่มีผลิตภัณฑ์เพราะมันจับต้องได้น่ะ แล้วก็เป็นของที่ต้องกินต้องใช้เสียด้วย ลองดูๆ

[มือเก่าหัดขับ]

ผมไม่ได้คุยกับพ่อสองสามวันในระหว่างสัปดาห์ วันหนึ่งพ่อโทรศัพท์เข้าโทรศัพท์มือถือผม แล้วบอกว่าได้เริ่มซื้อหุ้นนั้นแล้ว ไอ้คำว่าลองของพ่อที่คุยกันไว้น่ะ มันไม่น้อยเหมือนกัน ผมมารู้ทีหลังยังตกใจ จริงๆ แล้วเป็นความผิดของผมเหมือนกันที่ว่าไม่ได้วางแผนการซื้อให้พ่อด้วย เพียงแต่บอกว่าให้ซื้อที่ราคาไม่เกินเท่าไรเท่านั้น แต่หลังจากวันแรกที่เข้าไปซื้อหุ้นนั้น มันก็ตกลงมาเรื่อยๆ ชนิดที่เรียกว่าทรงกับทรุด แต่ไม่ทรุดมากนะ เรียกว่าทรุดทีละนิดๆ ให้คอยกังวล จนวันหนึ่งผมไปหาพ่อ เราก็คุยกันเรื่องนี้

ผม: พ่อจะขายหุ้น jkl ออกไปก่อนหรือเปล่าครับ แล้วเราค่อยรับกลับมา (ผมยังคงมั่นใจในการดำเนินการของบริษัทนี้ ถ้าเราขายหุ้นนี้ ซึ่งสำหรับเราถือว่าเป็นหุ้นลงทุนออกไป เราจะต้องรับกลับมา ไม่เช่นนั้นจะเท่ากับเสียของและขาดทุนไปเปล่าๆ)
พ่อ: เฮ้ย ขี้เกียจขาย เก็บมันไว้ก่อน เดี๋ยวลงมาแล้วซื้ออีกหน่อย
ผม: เอางั้นหรือพ่อ (คิดในใจว่าเป็นงั้นไปได้ไงฟะ ผมมาชวนขายขาดทุนแท้ๆ)
พ่อ: เอางั้นแหละ ก็ถ้ามันยังได้กำไรเรื่อยๆ มีปันผล พ่อไม่ขายทิ้งหรอก ขายไปเดี๋ยวขาดทุนฟรี ตอนซื้อกลับไม่ทัน แล้วถ้าราคามันต่ำลงมา แสดงว่าปันผลต่อราคาจะต้องมากขึ้นไม่ใช่หรือ?
ผม: ก็ใช่นะพ่อ เดี๋ยวเราดูมันไปก่อน อย่าเพิ่งซื้อ

[มือเก่าหัดขับ]

หลังจากนั้นอีกสองสัปดาห์ เจ้าหุ้นนั้นมันก็ตกต่ำมาต่อเนื่อง ผมเจอพ่ออีกที พ่อทักทายอารมณ์ดีตามปกติ คุยกันสัพเพเหระ ได้ที่ (ไม่ใช่เมานะครับ) พ่อก็ถามว่า

พ่อ: เฮ้ย! เจ้าหุ้น jkl ทำไมราคามันหล่นมาเรื่อยๆ อย่างนี้ฟะ แกไปหาข้อมูลมาหน่อย จะกำไรขาดทุนน่ะมันไม่เท่าไรหรอก ไม่ขายก็ยังไม่ได้ขาดทุนอะไร แต่ไม่รู้เหตุผลแบบนี้ทำให้เป็นทุกข์นะ พระพุทธเจ้าท่านเรียกว่า "อวิชชา" คือความไม่รู้ ความไม่รู้ทำให้เป็นทุกข์
ผม: รู้แล้วล่ะพ่อ เพราะว่าเจ้าหุ้นตัวนี้เป็นหุ้นที่มีตลาดต่างประเทศเยอะ รายได้ก็ว่ากันเป็นดอลล่าร์ พอเงินไทยแข็งขึ้น คนก็คงกลัวว่ารายได้จะน้อยลง
พ่อ: แล้วมันจะน้อยลงจริงหรือเปล่า รายจ่ายล่ะ จ่ายเป็นเงินไทยหรือไง
ผม: เปล่าครับ วัตถุดิบก็เป็นดอลล่าร์เหมือนกัน แถมยังมีการประกันค่าเงินไว้อีกส่วนหนึ่ง
พ่อ: อ้าว งั้นก็ไม่น่าจะเป็นอะไรนี่นา เอางี้ แสดงว่าที่กลัวๆ กันก็เป็นเพราะเรื่องค่าเงิน ซึ่งเราคิดว่าไม่น่าจะกระทบมากนัก ยังไงก็ไม่ถึงกับขาดทุนหรือกำไรลดจนจ่ายปันผลไม่ได้ใช่ไหม จะขายตอนนี้ก็ขาดทุนเยอะ ถ้างั้นถือเฟ้ยถือ เดี๋ยวซื้อเพิ่มอีกหน่อย
ผม: ... (ยังไม่รู้จะพูดว่าไง ยอมรับว่าคิดไม่ทัน... ฮ่าๆๆ)

[มือเก่าหัดขับ]

ผมไม่เจอพ่ออีกหนึ่งสัปดาห์ พอมาพบกันอีกครั้งหนึ่งพ่อก็บอกว่าพ่อซื้อหุ้นตัวนั้นเพิ่มที่ราคาต่ำกว่าเดิมราวๆ 15%

พ่อ: พ่อซื้อเจ้า jkl เพิ่มมาอีก . . . หุ้นนะ เก็บๆ เอาไว้
ผม: อ้าว! ซื้อแล้วหรือพ่อ อ่ะ ไม่เป็นไรครับ คงไม่เสียหายหรอก ที่แน่ๆ บริษัทมีกำไรและไม่เจ๊งแน่นอน คิดง่ายๆ เดี๋ยวเราถือรับปันผลเล่นๆ แล้วพอมันเด้งขึ้นมาเท่าทุน เราขายทิ้งก็เท่ากับได้ปันผลฟรีๆ
พ่อ: เอาน่า ดูมันสักพัก ให้โอกาสหน่อย เห็นโตมาได้ตั้งนานนี่นาตามที่แกบอก พื้นฐานบริษัทจะดีเลวมันไม่ได้เปลี่ยนไปเพียงแค่ข้ามวันหรอก มันต้องใช้เวลา อาจจะนานเป็นปีๆ ก็ได้ หุ้นที่ขึ้นๆ ลงๆ นี่เป็นการคาดการณ์อนาคตและซื้อขายอนาคตกันนานๆ บางทีนานเกินไปมากด้วย
ผม: ก็จริงนะพ่อ เห็นราคาหุ้นที่วิ่งขึ้นลงแต่ละวันแล้วปวดหัว เรียกว่าไม่ได้เป็นไปตามพื้นฐานของมันเลย ธุรกิจอะไรจะเปลี่ยนสภาพได้เร็วขนาดนั้น วิ่งตามข่าวชัดๆ เพราะข่าวไม่ต้องใช้เวลา...

เราถือหุ้นตัวนั้นไว้ จนจ่ายปันผลรอบครึ่งปีมาหนึ่งครั้ง ก่อนหน้านั้น หุ้นราคาตกต่ำสุดลงไปกว่า 30% ของราคาแรกที่เราเข้าซื้อ แต่ว่าเราวางแผนที่จะซื้อหุ้นนี้ในจำนวนเงินหนึ่งๆ จึงไม่ได้เข้าซื้อเพิ่มเติมอีก ปันผลที่ได้ก็เอาเข้าธนาคารแล้วก็ไม่ได้สนใจหุ้นนี้อีกเลย แล้วราคาก็กระเตื้องขึ้นเรื่อยๆ ผมนึกในใจว่า ถ้าวันที่หุ้นตกลงมากว่า 30% นั้น เรายังมีงบประมาณสำหรับหุ้นตัวนี้อยู่ ผมคงต้องบอกให้พ่อซื้อเพิ่มแน่นอน แต่เมื่อเราได้ซื้อมันตามงบประมาณแล้ว ก็จะไม่ซื้อเพิ่มอีก จนราคาหุ้นตัวนี้ค่อยๆ ขยับขึ้นมาเท่าๆ กับราคาทุนเฉลี่ยที่ซื้อเข้ามา เท่ากับได้ปันผลมาฟรีแล้ว โดยใช้เวลาไม่นานนัก สุดท้ายเราก็รู้ว่าเราคิดไม่ผิด และรู้ดีว่าการรอ เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดในหลายขณะ ตลอดจนสิ่งที่เราได้เรียนรู้จากการซื้อหุ้นตัวนี้ก็คือการที่เราวางกลยุทธ์การเข้าซื้อไม่ดีพอ นับว่าเป็นเรื่องที่ผมกับพ่อต่างกันเอามาก เพราะผมจะวางแผนการเข้าซื้อในคนละลักษณะกับพ่อ (โดยเป็นการทะยอยเข้าสะสมในลักษณะกึ่งพื้นฐาน โดยซื้อจำนวนมากขึ้นๆ ที่แนวรับทางพื้นฐานและผลตอบแทน) แต่อาจจะเป็นเพราะว่าพ่อไม่มีโอกาสรู้ราคาเคลื่อนไหวของหุ้นอยู่ตลอดเวลาเหมือนกับผม แต่ข้อเสียนั้นกลับกลายเป็นข้อดีได้ในหลายโอกาส เพราะการที่ไม่ต้องจับจ้องกังวลอยู่ทุกๆ วันนั่นเอง

(วันหลังมาต่อนะครับ)

[beecool69]

ชอบกระทู้นี้มากครับ

[FOREVERYOUNG]

เพิ่งเข้ามาเจอกระทู้ดีดี
อยากอ่านต่ออีกง่ะ
ใครเห้นด้วยช่วยกันโหวต
ตามหาคุณมือเก๋าหัดขับหน่อยค่ะ :lol:

[Raphin Phraiwal]

ขอบคุณครับ

[thaloengsak]

+1ครับ

[bubble145]

ขอบคุณมากๆ เลยครับ  :D

[mik0o]

เพิ่งได้เข้ามาอ่าน ดีมากๆเลยครับ อ่านแล้วมือที่สั่นๆอยากวิ่งตามกระทิงก็นิ่งขึ้นเยอะ  :lol:

ขอบคุณมากครับ

[chrisac118]

ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันครับ

[ake3004]

thanks kab.