เสาร์ มิ.ย. 26, 2010 2:38 pm | 0 คอมเมนต์
A man from the Islay เขียน:
ตั้งแต่ที่ได้โทรไปขอคำแนะนำจากพี่เรื่องรองเท้า ผมวิ่งได้เกือบทุกวันมาเกือบปีครับ หลังๆได้เกือบ 2 รอบสวนลุมด้วย สำหรับผม ผมพอใจมาก
ช่วงนี้มีตัวเล็กเพิ่มมาอีกพระหน่อ โดนตัวใหญ่ประกบตายครับ หลังๆมา ไม่ได้วิ่งอีกแล้วครับ ไม่งั้นไปทำงานไม่ทัน............
เสียดายจังครับ รอลูกโตอีกหน่อยและกัน...........
ตอนกลับไปวิ่งอีกครั้ง ของเก่าที่ฝึกมาจะหายหมดครับ
วิ่งนั้นเป็นกีฬาเหมือนที่น้องกล้วยบอก
คือเล่นคนเดียว น่าเบื่อเป็นอย่างยิ่ง (สำหรับท่านที่ไม่ถูกจริต)
พอดีผมเองก็เป็นคนน่าเบื่อพอๆกัน ก็เลยพอวิ่งได้
ผมอยู่กับมันจนชินแล้วครับ
ตอนเริ่มวิ่งมันจะถามเราก่อนว่าเอาจริงหรือ
เอาปวดไปก่อน ขาหนักปึ๊ก
เอาเจ็บตามไปอีกนิด
เอาเืบื่อๆไปเลยเยอะๆ
วิ่งไปก็ถามตัวเองไป กรูมาิทำไรอยู่ฟระเีนี่ย
แต่พอเลยครึ่งชั่วโมงไปแล้ว
ได้สมาธิมา ไม่ฟุ้ง
เจ็บหาย ขาเบาสบาย เหงื่อซึม
ร่างกายเริ่มทำงานระบบออโต้ หายใจคล่อง ขาก้าวได้ยาวๆเร็วๆคล่องแคล่วขึ้น
ครึ่งชั่วโมงหลังแห่งการวิ่งจึงเป็นตรงกันข้ามกับช่วงแรก
จะว่าไปก็เหมือนกับลงทุนเล่นหุ้นเหมือนกัน
อยากยืนระยะได้นานๆ
เบสิคก็ต้องแน่นๆ
ระยะแรกก็ต้องเหนื่อยหน่อย
มีอะไรให้ลำบากเยอะแยะ
พอผ่านช่วงนี้ไปได้
ช่วงหลังก็สบายหน่อย
ยิ่งถ้ารู้จักเซียนให้ลอกหุ้นได้ยิ่งสบายหนักเข้าไปอีก...ฮ่า...