รุ้งกินน้ำ

[smith_sanguan]

น้องหมอ บอกนานแล้วว่า พี่พอใจดูจริงใจสุดในเวปนี้ ไม่เชื่อหมอแล้วจะเชื่อใคร 555 ผมว่าจริง

ชีวิตพี่น่าจะสู้มามาก ผมไม่ได้สู้อะไรเลย พ่อแม่ทำให้ตลอด ตอนนี้ก็นั่งเฝ้า อยากทำอะไรที่อยากทำ ก็ไม่ได้ทำ ก็นั่งเฝ้าไป เบื่อล่ะ จะขายทิ้ง ถ้าได้ราคา แล้วก็ไปสร้างใหม่ พอดีผมชอบอสังหาริมทรัพย์ ตั้งแต่เด็ก เห็นก่อสร้างแต่เด็ก ก็เลยยังไงก็ได้ครับ

สิ้นปีก็จะลงอีกโปรเจ็กนึง เหนื่อยสิครับ เหนื่อยครับ ก็ยังไม่แน่ใจ จะเหลือเงินเล่นหุ้นเท่าไร และจะมีเวลาเล่นหุ้นเท่าไหร่ แต่ไม่ไกลจากที่ทำงานเดิม เล่นหุ้นไม่ใช้อาชีพหลักของผม แต่พอดี มีเวลาดูมากกว่าคนอื่นๆครับ จะว่าไปก็ดูมันทั้งวัน ต่างตรงที่ไม่ได้นั่งที่ห้องค้าครับ แต่ยังไงคงไม่เลิกเล่นหุ้น กั๊กไว้ส่วนนึง ดูอย่างเดียวไม่มัน แต่คงไม่เล่นหนักมากครับ

[por_jai]

สมิทธพูดถึงเรื่องเล่นหุ้น
     จิตผมคิดไปโน่่น
     ผมเข้าตลาดต้นปี47

[smith_sanguan]

ทำบุญมามาก ก็มีเงินมาก ทำบุญกับเพื่อนมาก เพื่อนดีก็มาก

ทำบุญกับฉลามมาก ก็เกาะฉลามเป็นเหาสบาย ฮิฮิฮิ ที่แท้พี่พอใจเอาอาหารปลาไปให้ฉลามที่บึงฉวากบ่อยนี้เอง ฮิฮิฮิ

[por_jai]

ต้นปี 1997 นิตยสารฟอร์ปส์รายงานว่า
โซรอสมีสินทรัพย์ถึง 2.5 พันล้านดอลลาร์ในวัย 66 ปี
เขาใช้เงินถึงปีละ 350 ล้าน ดอลลาร์
ไปในการสร้างระบบสังคมเปิดในยุโรปตะวันออกและดินแดนโซเวียตเดิม
รวมทั้งส่วนอื่น ๆ ของโลก
เครือข่ายมูลนิธิของเขาครอบคลุมถึง 25 ประเทศ
ในยุโรปตะวันออก ดินแดนโซเวียตเดิม
ในประเทศแอฟริกาใต้และไฮติ

โซรอสบริจาคเงินจำนวน 1 ล้าน ดอลลาร์ให้กับโครงการฟื้นฟูสภาพนักโทษหลายโครงการ
ได้แก่โครงการหาที่พักพิงให้แก่นักโทษหญิงที่พ้นโทษ
โครงการหางานให้กับนักโทษที่เพิ่งมีความผิดครั้งแรกและไม่ร้ายแรงที่พ้น โทษมาแล้ว
ยังมีโครงการที่น่าสนใจกว่านี้อีกคือ
สนับสนุนโครงการยาเสพติดของสหรัฐในการที่จะทำให้การใช้ยาเสพติดถูกกฏหมายโดย
มีใบสั่งยาและจดทะเบียนผู้ติดยาไม่ว่าจะเป็นเฮโรอีนหรือยาเสพติดอื่นใด
โซรอสเขียนในเดอะโพสต์ว่า
"การทำให้การเสพยาเสพติดเป็นสิ่งผิดกฏหมายก่อให้เกิดโทษมากกว่าประโยชน์
เป็นอุปสรรคต่อการรักษาที่ถูกวิธี
และทำให้คนต้องถูกจำคุกไปเป็นจำนวนมาก"
โซรอสถูกโจมตีทั้งจากรัฐบาลและสื่อมวลชนในการเสนอความคิดนี้

เหลี่ยมที่เฮียเขามองสังคมยังไม่เหมือนคนทั่วๆไปเลยครับ

[por_jai]

หนึ่งในเกมที่โซรอสโปรดปรานมากที่สุดคือ
การถือหุ้นหรือหลักทรัพย์แบบชอร์ต เซล (short sale)
บทบาทของโซรอสต่อหุ้นเอวอน
นับเป็นตัวอย่างที่คลาสสิคอย่างหนึ่งของการสร้างกำไรจากการทำชอร์ต เซล
โดยโซรอสได้ขอยืมหุ้นจำนวน 10,000 หุ้นในราคาตลาดคือ 120 ดอลลาร์ต่อหุ้น
หลังจากนั้นราคาหุ้นทรุดตัวลง

สองปีต่อมา

โซรอสจึงซื้อหุ้นคืนแต่ในราคาเพียง 20 ดอลลาร์ต่อหุ้น
และส่งผลให้กองทุนของเขามีรายได้ถึง 1 ล้าน ดอลลาร์
ซึ่งโซรอสประสบความสำเร็จด้วยการติดตามแนวโน้มวัฒนธรรม กล่าวคือ
ก่อนหน้าที่รายได้ของเอวอนจะเริ่มลดลง
เขาสังเกตเห็นว่าประชากรเริ่มสูงวัยมากขึ้น
ส่อเค้าให้เห็นว่ายอดขายของอุตสาหกรรมเครื่องสำอางจะน้อยลงอย่างมาก

เห็นใครๆชอบบอกว่าอนาคต
     ทำนายไม่ได้บ้าง
     ไม่มีใครรู้บ้าง
     ผมว่ามีคนรู้อนาคตนะ

[por_jai]

ปัญหาของโซรอสกับพันธบัตรอเมริกันเริ่มขึ้นช่วงปลายปี 1979
โซรอสคาดการณ์ว่า
อัตราดอกเบี้ยระยะสั้นจะขึ้นสูงกว่าอัตราดอกเบี้ยระยะยาว
ซึ่งไม่เป็นผลดีต่อเศรษฐกิจ
และจะบีบให้ธนาคารกลางแห่งสหรัฐฯ ต้องลดอัตราดอกเบี้ย
อันจะส่งผลดีต่อพันธบัตรที่เขาถือครองไว้
ทว่าเศรษฐกิจกลับแข็งแกร่งกว่าที่เขาคิดไว้
และอัตราดอกเบี้ยกลับสูงขึ้นไปอีก

โซรอสต้องขาดทุนจากพันธบัตรที่ถือไว้ทุกตัวประมาณตัวละ 3-5 เปอร์เซ็นต์
ประมาณกันว่าลูกค้าในกองทุนของเขาต้องขาดทุนประมาณ 80 ล้าน ดอลลาร์
จากการที่กู้ยืมเงินมาลงทุนในพันธบัตรจำนวนมาก
ทำให้ลูกค้าหลายรายเริ่มไม่พอใจ
และลูกค้าจากยุโรปรายสำคัญ ๆ ได้ถอนตัวออกจากกองทุนของเขา

ในปี 1980 เป็นปีที่แย่ที่สุดสำหรับกองทุนของเขา
หุ้นควันตั้มร่วงลง 22.9 เปอร์เซ็นต์
นับเป็นครั้งแรกและเป็นปีเดียวที่กองทุนไม่มีกำไรสูงกว่าปีก่อน
นักลงทุนในกองทุนของเขาจึงพากันถอนตัวออกไปประมาณหนึ่งในสาม
การจากไปของพวกเขาเท่ากับหั่นมูลค่าของกองทุนลงไปเกือบครึ่งหนึ่งจนเหลือ
ประมาณ 193.3 ล้านดอลลาร์

แฮ่...มีพลาดเหมือนกานนน...

[TeChz]

แวะมาทักทายครับพี่ป้อม

มาคอนเฟิม เห็นพี่ป้อมครั้งแรก สัมผัส ได้ว่าเป็นคนตรงไปตรงมา มีน้ำใจ กับรุ่นน้อง

[por_jai]

อ่านเต็มๆจากหน้านี้ครับ
http://www.templeboxing.com/index.php?topic=1289.75

[BeSmile]

เข้ามาทักทาย พี่พอใจครับ

ผมเข้าตลาดจริง ๆ หลัง พี่ นิดเดียวครับ ก่อนนั้นแวบไป แวบมาครับ

แล้วมาหมด Port  เอาปีที่แล้ว (หมดเลยนะครับ)  :D


เลยกลับไปตั้งหลักใหม่ (ยืมเงินภรรยามาใหม่ :lol:)

ปีนี้พอจะมีฝีมือ + โชค บ้าง เลยกลับไป ที่จุดเดิม คือ ปี 48



ผมก็คิดคล้าย ๆ พี่เลยว่า

เพื่อนดี ๆ ก็จะพากันไปในทางที่ดี  -> แม้ว่าเราจะออกนอกลู่ นอกทางไปบ้าง

[nanchan]

เอาช่วงวอลุ่มพีคมาให้พี่พอใจดูนะครับ เผื่อจะเก็บไว้เป็นกรณีศึกษา

เวปนี้โพสต์รูปลำบาก จะโพสต์ทีต้องแปะโน้นมาใส่นี่ ไงก็โทษด้วยนะครับ

http://www.templeboxing.com/index.php?topic=188.new#new

[Amadeus]

คู่แข่งหลินปิง ที่เขาใหญ่ครับ มาแรงจริงๆ  :lol:

[por_jai]

เอาช่วงวอลุ่มพีคมาให้พี่พอใจดูนะครับ เผื่อจะเก็บไว้เป็นกรณีศึกษา

เวปนี้โพสต์รูปลำบาก จะโพสต์ทีต้องแปะโน้นมาใส่นี่ ไงก็โทษด้วยนะครับ

http://www.templeboxing.com/index.php?topic=188.new#new

จัดให้ครับ
   

[i_sarut]

สวัสดีครับ พี่พอใจ

ผมไม่ค่อยได้เข้าห้องนี้ เพิ่งเห็นกะทู้พี่เลยแวะมาทักทายครับ เดี๋ยวว่าจะไล่อ่านตั้งแต่หน้าแรกครับ

ปลายปีที่แล้วเพิ่งเริ่มลงทุนก็เจอตลาดขาลงครั้งแรก  :lol:

มาปีนี้ก็เจอตลาดขาขึ้นครั้งแรกในชีวิต

รู้สึกตื่นเต้นยังไงชอบกลครับ  :oops:

ทำตัวไม่ถูกครับ แต่กอดหุ้นไว้แน่นเลย 555+

[smith_sanguan]

[quote="i_sarut"]สวัสดีครับ พี่พอใจ

ผมไม่ค่อยได้เข้าห้องนี้ เพิ่งเห็นกะทู้พี่เลยแวะมาทักทายครับ เดี๋ยวว่าจะไล่อ่านตั้งแต่หน้าแรกครับ

ปลายปีที่แล้วเพิ่งเริ่มลงทุนก็เจอตลาดขาลงครั้งแรก

[nanchan]

ผมมีมาฝากพี่พอใจอีกรูป เผื่อชอบ  :lol:

[por_jai]

มีนักเขียนญี่ปุ่นดังระดับโลก ชื่อ มูราคามิ หนังสือเขาแปลขายทั่วโลก
เดิมอยากเป็นนักวิ่งมาราธอน
วิ่งไปวิ่งมาไม่รู้ทำไมอยากเป็นนักเขียน เลยเขียนแล้วดัง
ตอนนี้เห็นเขียนบันทึก when i am running
ผมจะซื้อส่งไปให้พี่ป้อมละกัน
แต่หมายเหตุเล็กน้อยว่า หนังสือไอ้หมอนี่ ผมอ่านไม่เคยรู้เรื่องเลย

ผมอ่านหนังสือของมูราคามิ เล่มทีุ่คุณส่งมาให้เกือบจบแล้วครับ
     หนังสือเล่มอื่นๆของเ้ฮียเขามีคนนำมาแปลเป็นไทยหลายเล่มเชียวครับ
     ผมจะไปกว้านซื้อในงานสัปดาห์หนังสือเดือนตุลาที่่จะมาถึงในไม่กี่วันนี้
     ภาษาสละสลวยมากครับ
     เนื้อหายิ่งงดงาม บอกไมุูุ่ถูกเลย
     นับเป็นบุญของชีิวิตอย่างยิ่งที่ได้อ่านหนังสือของเฮียแก
     โดยเฉพาะมาเริ่มที่หนังสือเล่มนี้ที่เกี่ยวกับการวิ่งมาราธอน
     ซึ่งไม่ยากที่จะ้้เข้าใจมากนัก
     เพราะผมก็ชอบวิ่งเช่นกัน

[por_jai]

ลองอ่านลิ๊งนี้มีคนเก่งเขียนอะไรไว้นิดๆหน่อยๆ

[por_jai]

สามสหายยุทธจักร

[por_jai]

Flooded Manila 26.9.09

http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/t ... 76575.html

[smith_sanguan]

โอ๋ สูตรพี่พอใจใช้ไม่ได้แล้วครับ ห้ามนับซอยเล็ก หรือทางลัด ท่วมเละเลย

[por_jai]

โอ๋ สูตรพี่พอใจใช้ไม่ได้แล้วครับ ห้ามนับซอยเล็ก หรือทางลัด ท่วมเละเลย

สูตรใครก็คงใช้ไม่ได้ครับ
น้ำมันมาซะเยอะขนาดน้าน...ฮ่า...

[por_jai]

รวมหนังสือที่มูราคามิเขียนไว้ในบรรณพิภพแห่งนี้

• Hear the Wind Sing - novel, 1979
• Pinball, 1973 - novel, 1980
• A Wild Sheep Chase - novel, 1982
• Hard-Boiled Wonderland and the End of the World - novel, 1985
• Norwegian Wood - novel, 1987
• Dance Dance Dance - novel, 1988
• South of the Border, West of the Sun - novel, 1992
• The Elephant Vanishes - stories
• The Wind-Up Bird Chronicle - novel, 1994
• Underground - non-fiction, 1997/8
• Sputnik Sweetheart - novel, 1999
• After the Quake - stories, 2000
• Kafka on the Shore - novel, 2002
• Blind Willow, Sleeping Woman - stories
• After Dark - novel, 2004
• What I Talk About When I Talk About Running - autobiographical, 2007
• 1Q84 - novel, 2009

[por_jai]

ลิ๊งนี้อ่านมูราคามิได้ชัดเจนดี
http://www.nysun.com/arts/haruki-muraka ... alk/83730/
     ผมสรุปย่อๆให้
     เพื่อผมจะได้ไม่ต้องเขียนเอง....ฮ่า...
   
Who hits the pavement day after day, mile after mile — keep going?
There is a myth that Tibetan monks run 300 miles in 30 hours
by fixating on a distant object and repeating a mantra with each footfall.
Last year's New York City Marathon winner, Paula Radcliffe,
says that she makes it through a tough race by counting her steps.
How do you prepare? How do you begin? What goes through your head?

มูราคามิ ชอบฟังเพลงขณะวิ่ง เขาใช้เครื่องเล่นมินิดิสก์

Motionless intellectual activity might seem the opposite of repetitive physical exertion
For Mr. Murakami, running is not only connected to writing in its dark-art aura,
it is essential to his literary productivity.
It gives him routine, instills discipline, and regulates his life.
Mr. Murakami commits himself to extreme physical activity
in order to pursue pure intellectual activity.
"Writing novels ... is basically a kind of manual labor," Mr. Murakami writes.
"The whole process ... requires far more energy, over a long period,
than most people ever imagine."
Running, he says, is the best training.

เขาหล่อหลอมการวิ่งเข้ากับชีวิตการทำงานได้ ยอดมาก

He runs from Athens to Marathon in the middle of the summer, by himself,
passing no fewer than 14 flattened cats and dogs by the side of the highway.
He realizes that he is asking his body to do things it assertively does not want to do,
but does not let the signals stop him.
While running a 62-mile ultramarathon he begins to feel
"like a piece of beef being run, slowly, through a meat grinder ... my whole body was rebelling.
It felt like a car trying to go up a steep slope with the parking brake on.
My body felt like it was falling apart and would soon come completely undone.
" The pursuit of health and the pursuit of self-destruction
are not as far apart as they seem
tying his shoes, picking the songs for his Walkman, feeling a twinge in his knee —
sidles up against philosophical inquiry into obsession.

มูราคามิมีสันดานซามูไรชัดเจน
เขาไปวิ่งที่เอเธนส์คนเดียวบนทุ่งมาราธอน
เส้นทางเดียวกับที่มาราธอนถือกำเนิด
แต่ิวิ่งย้อนทางคือวิ่งจากจุดสต๊อปไปจุดสตาร์ท
เราลองอิมเมจจิ้นตาม
การวิ่ง42กิโลกว่าผ่านสภาพอากาศร้อนๆอย่างนั้นไม่ใช่งานที่ใครก็ได้จะทำได้

ต่อมาไปวิ่งอุลตร้าแมนเอ๊ยอุลตร้ามาราธอน 62ไมล์(เกือบๆ100กม.)
งานนี้ยิ่งgo so big ไปกันใหญ่เลยครับ
วิ่ง100กม.ภายในวันเดียว

แกอาศัยความคิดที่ว่า
1.กรูมาวิ่งไม่ใช่มาเดิน แกไม่เคยหยุดเดินแม้ซักครั้ง (แต่มีหยุดนวด)
2.กรูมาวิ่งให้จบ ตายกรูก็ยอม
  อันนี้คล้ายๆธรรมะครับ
  คนที่เข้าถึงธรรม มักมาเล่าให้ฟังอย่างที่ผมฟังแล้วงุนงงไม่ค่อยเข้าใจบ่อยๆว่า
  ธรรมะนั้นอยู่ฟากตาย
  หวังว่าวันนึงผมคงเข้าใจ

Mr. Murakami is at his best in these passages,
fully acknowledging that, while running seems to fall on the bright,
healthy side of life, there are deeper and darker drives behind it.
He cannot keep pace with the ponytailed girls who whiz past him
on the banks of the Charles River,
but this doesn't bother him; he's in it for the suffering.
"Not to brag, but these girls probably don't know as much as I do about pain," he writes.
And in most cases, "learning something essential in life requires physical pain."
Running may be the antidote for the physical inactivity of writing,
but its lessons are not disassociated: Suffering and knowledge often go hand in hand.
"It's precisely because of the pain," Mr. Murakami writes,
"precisely because we want to overcome that pain,
that we can get the feeling, through this process,
of really being alive."

นอกจากซามูไรแล้ว
มูราคามิเข้าใจธรรมะด้วยครับ ไม่ว่าตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ
แกว่าทุกอย่างนะ เจ็บปวดและทุกข์ทั้งนั้น
เราจะเข้าใจชีวิตได้ดีผ่านช่องทางเหล่านั้น

[por_jai]

ความจริง'สถาปนิกต่างดาว'คนให้หนังสือเล่มนี้กับผม

[por_jai]

เมื่อซักครู่ฟังข่าว
     ศาลปกครองสั่งหยุดทุกโครงการอุตสาหกรรมที่เี่กี่ยวข้องกับสภาพแวดล้อมในระยอง
     ใครมีหุ้นที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ดังกล่าวก็ให้ระวังไว้ด้วย
     มันจะหล่นได้ครับ

[por_jai]

แถมเรื่องมูราคามินิดนึงครับ
     ทั้งเล่มที่ผมอ่าน
     ชอบตอนที่มีคนไปถามเรื่องที่แกวิ่งเก่งวิ่งอึดว่าเป็นเพราะ will กระมัง
     ตะแกก็เออๆออๆไป
     แต่พอเงียบๆแกมาคิดออกว่าที่แกวิ่งนี่ เพราะแกชอบครับ
    ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับ willทั้งหลายทั้งเพ
     ที่ท่านๆเสาะๆหามาใส่ให้แม้แต่น้อย

[por_jai]

อ้าว หุ้นก้นบุหรี่ครับ

[por_jai]

ไม่รู้ริวงะหายไปไหน มัวแต่ยุ่งนับเงินให้ชาวบ้านอยู่ละม้าง
    ต้องมาอัพเดตเอง...
    ภาพใหญ่จากแบ๊งค์ชาติ

[por_jai]

[por_jai]

ยานยนตร์ไม่ไ้ด้เลวร้ายอย่างที่คิดแล้วนะครับ