ไม่ใช่สิทธิผู้ป่วย 10 ข้อนั้นครับ อันนั้นน่ะสมเหตุสมผลใช่สิทธิผู้ป่วยที่มีหลายๆ ข้อ ติดตามผนังห้องตรวจต่างๆ หรือตามทางเดินในโรงพยาบาลรัฐรึเปล่าคะ
แต่ที่ผมรับไม่ได้ก็คือ แบบ มีภาวะแทรกซ้อนจากการรักษาเมื่อไหร่ โวยวายแล้วจะได้รับค่าทดแทนไปก่อนเลย รู้สึกจะ 100000 บาท โดยไม่ดูว่าหมอทำอะไรพลาดหรือเปล่า หรือมันสุดวิสัย
แล้วก็อย่างที่ผมโดนมา
ประเภทผิดใจนิดหน่อยก็โทรไปโวยวาย สปสช.จอมบ้าจี้ได้ทันที
หรือไม่ก็ "ฉันจะไปรักษาต่อที่อื่น เขียนใบส่งตัวให้ฉันด้วย เดี๋ยวนี้!" ทั้งที่ไม่มีความจำเป็น
ชาวบ้านน่ะยังไงผมก็ทนครับ แต่ หนังสือพิมพ์คือสิ่งที่อย่างน้อยผมคนนึงที่จะไม่ทนแน่
มีเรื่องใหม่(ไม่ใหม่เท่าไหร่ แต่รายละเอียดที่ผมทราบมาเป็นเรื่องใหม่)
ยังจำเรื่องควักตาโดยที่ผลการวินิจฉัยไม่ได้เป็นมะเร็งที่ดัง ๆ เมื่อหลายเดือนก่อนได้ไหมครับ
เพื่อนผมที่เป็นเจ้าของ case บอกผมว่า รายนี้น่ะมันไม่ใช่เคสธรรมดา มีการปรึกษาขอความเห็นจากหลายฝ่ายแล้ว ให้ information แล้ว ตลอดการรักษาแม่ผู้ป่วยไม่เคยบ่น ไม่เคยมีปัญหาเลย เขางงมากที่อยู่ ๆ มีข่าวร้องเรียนขึ้นหน้าหนึ่ง
ผมอยากรู้นักว่าใครเป็นคนยุให้แม่เด็กร้องเรียน นสพ.หรือเปล่า จะได้มีข่าวขาย
แล้วขอโทษ ผมอยากถาม นสพ.เฮงซวยทั้งหลายว่า ตอนนี้เรื่องไปถึงไหน เงียบหายไปกับสายลม
สรุปแล้วใครผิด หมอไม่ผิดใช่ไหมถึงไม่เอามาลงเพราะขายข่าวแบบนี้ไม่ได้
ถ้าหมอผิดค่อยเอามาสับลงหน้าหนึ่ง
สองสามปีก่อนเพื่อนผมก็โดน ภาวะแทรกซ้อนในการคลอด สุดวิสัย คุยแล้ว คิดว่าเข้าใจ สุดท้ายลงหน้าหนึ่ง
แล้วพวกก็ไม่เคยลงต่อว่าคดี progress ยังไง
ที่ผ่านมาหมอเราไม่อยากไปกัดกับ นสพ. ถือว่าหมากัดไม่กัดตอบ แต่อย่าให้พวกผมหน้ามืดบ้างละกัน ถ้าผมโดนบ้างผมจะฟ้องกลับ นสพ.เฮงซวยทั้งหลายนี่กราวรูดเลย ให้มันลงประกาศขอขมาตัวโต ๆ สักหนึ่งอาทิตย์
โทษครับติดลม แต่ผมเพิ่งรู้ข้อเท็จจริงเรื่องควักตาแล้วแค้นแทนเพื่อน
บันทึกไม่สำเร็จ