คนขายหมี่เป็ด ได้เป็น กวีซีไรต์

[August]

คิ้ว หรือคิ้วแดง ในฉายานามที่เพื่อนพ้องน้องพี่ใช้เรียกขานกันในกลุ่มศิษย์เก่ามหาวชิราวุธสงขลา และเพื่อนนักคิด นักเขียน หรือ ตี๋ ในฐานะชายหนุ่มผู้เดินเข้าไปในตลาดกิมหยง กลางเมืองหาดใหญ่ เพื่อหาซื้อเนื้อหมู ไก่ ผัก เส้นก๋วยเตี๋ยว และเครื่องใช้อื่นๆ หรือ หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก ที่เรียกขานกันในโลกไซเบอร์ แท้จริงแล้วเขาก็คือ มนตรี ศรียงค์ คนขายหมี่ที่กลายเป็น  กวีซีไรต์ ประเภทบทกวีปีล่าสุด ผ่านผลงาน โลกในดวงตาข้าพเจ้า

                   ..............................................................................                  

                    กลายเป็นการงานอันแสนสุข
                    ตื่นปลุกเบิกบานในหน้าที่  
                    วันเป็นวันเดือนเป็นเดือนปีเป็นปี
                    คนขายหมี่จะไปนิพพานแล้ว

                    ....บทกวีที่ชื่อ นิพพานในร้านหมี่เป็ดศิริวัฒน์ เกิดขึ้นจากสตูดิโอแป้งแห่งนี้ มันเกิดขึ้นจากส่วนผสมระหว่างแป้งหมี่ ไข่ไก่ ใส่เข้าไปเครื่องจักร ผ่านสติรับรู้และจินตนาการของคนขายหมี่ จนกลั่นกรองออกมาเป็นบทกวีอย่างที่เห็น...
     
                  เสร็จจากภารกิจอันเหน็ดหน่ายในสตูดิโอแป้ง คนขายหมี่จึงออกมาช่วยหน้าร้าน ในบทบาทของพ่อค้าผู้ลวกเส้นเป็นกวี ภารกิจนี้ดำเนินไปจนบ่ายคล้อย งานที่ง่วนจึงค่อยๆ เพลา พร้อมๆ กับดวงตะวันที่เคลื่อนต่ำลงๆ เขาจึงหลุดไปอยู่ในโลกแห่งความสุขส่วนตัวกับแม่ผู้นิยมอ่านกาพย์กลอน
     
                   เวลาประมาณ 19.00-23.00 นาฬิกา คือช่วงเวลาที่คนขายหมี่เข้าไปโลดแล่นอยู่ในเว็บบอร์ดส่วนตัวhttp://www.softganz.com/meeped/index.php ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นและดำเนินไปเป็นไปอย่างหลวมๆ แต่มันก็มีสัมพันธภาพอยู่จริง ชาวเว็บรู้จักเขาในนาม หมี่เป็ด ผู้ชายในตาสนิมเหล็ก     Duck Noodle Poet'

http://www.manager.co.th/Daily/ViewNews ... 0000103461

[the_add]

อ่านข่าวนี้ แล้วชื่นชมพี่เค้ามากเลยครับ

[ปรัชญา]

:lol: สองมือ  ของทั่น  ปั่นเส้นหมี
กวี  ซีไรต์   ได้คุณค่า
บันทึก  ชีวิต  ลิขิตมา
รู้เถอะว่า..ชมชื่น  และชื่นชม

  สองมือ  ของฉั่น  กลั่นกรองหุ้น
มีคุณ  มีโทษ  โปรดสะสม
บันทึก  ชีวิต  จิตนิยม
รู้เถอะล้ม  ลุกเดินใหม่  ไม่เคยกลัว

๕๕๕

 

[August]

พี่ปรัชญา   กวีวีไอ      :cheers:
Value Investor  Poet