สุดยอดการ์ตูนในดวงใจ

[ดาวหางสีแดง]

ผมมาให้เช็คอายุด้วยการคุยเรื่อง มาชินก้าครับ

มาชินก้า กับ เกรทมาชินก้า เป็นหุ่นคนละตัวกันนะ
แต่อยู่ในเรื่องเดียวกัน

มาชินก้า คนขับชื่อ โคจิ ตามเนื้อเรื่องจะมีการอัพเกรดหุ่น 2 ครั้ง ตอนสุดท้ายพระเอกจะไปขับหุ่นชื่อ มาชินไกเซอร์

ส่วนเกรทมาชินก้า คนขับ(น่าจะ)ชื่อเท็ตซึยะ

ทั้ง 2 ตัวเป็นเพื่อนกันครับ


แล้วก็มา confirm อีก 1 เสียงว่า วัยกระเตาะฯ สนุกด้วยคนครับ

[crazyrisk]

ขอบคุณมากคับ ก้อนหิน

อ่านแล้วรู้สึก สนุกไปอีกแบบคับ

เดิมทีพี่ไม่ค่อยชอบแนวนี้เท่าไหร่  

แต่ อือ ๆ  สนุกดีแฮะ

เพิ่งอ่านเล่มแรกจบ

เดี๋ยวขอเวลาอีกแป๊ปนึงจะรีบเอาไปคืนน้าค้าบบบ  :P  :P  :P  :P

[Ent']

เล่มนี้ เป็นการ์ตูนที่ผมชอบสุดๆอีกเหมือนกันคับ

คนเขียนทำการบ้านเยอะมาก
ข้อมูลแน่นปึ๊ก  อ่านแล้วเข้าใจปัญหาเชิงลึกของแต่ละประเทศ
suspend
อ่านแล้วบางครั้งอยากไปเป็นสายลับเก่งๆมากๆคับ
ยิ่งตอนไขปริศนาแต่ละอันนั้น  รู้สึกว่า มันชวนให้ติดตามมากๆ


ใครเป็นแฟนเรื่องนี้ โชว์ตัวหน่อยคับ
ผมอยากถามมากๆว่า มันอวสานหรือยัง
พี่แกเล่นเขียน เล่มละปีล่ะคับ

เรื่องนี้ผมก็อ่านครับ แต่เสียตรงที่ แปลไม่ค่อยดีนะ

Claymore กับ วัยกะเต๊าะ สนุกจริงๆ confirm เลย

การ์ตูนจีนเรื่องที่ผมชอบมากก็มีเรื่อง นี้ครับ warlord

[crazyrisk]

เรื่องนี้ผมก็อ่านครับ แต่เสียตรงที่ แปลไม่ค่อยดีนะ

Claymore กับ วัยกะเต๊าะ สนุกจริงๆ confirm เลย

การ์ตูนจีนเรื่องที่ผมชอบมากก็มีเรื่อง นี้ครับ warlord

เรื่องแปลไม่ค่อยดี... ผมคิดว่าผมคิดอยู่คนเดียว
ว่าทำไมเรื่องนี้ผมอ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจ ... แหะๆ มัวแต่คิดว่า
ตัวเองโง่มาตลอด เวลาอ่านเรื่องนี้ ก้อ อ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า
แต่ผมว่า เรื่องนี้มันมีเรื่องราวประวัติศาสตร์มาเกี่ยวข้องค่อนข้างเยอะ
คับ บางอย่าง ต้องทำใจ

ส่วน เรื่องอื่นๆ ที่ พี่ ENT' แนะนำ มา
ฝากเล่าเรื่องย่อได้ไหมคับ  

[ก้อนหิน]

พี่เค วัยกระเตาะ ผมก็มี สนใจอีกป่าวครับ
(แต่ถ้าพี่โยแกจะเอา ก็ First come First serve ครับ)

เรื่องก็เป็นเด็กคนนึง เกิดที่ชายป่าซึ่งเป็นย่านโสเภณี แล้วบ้านจะอยู่บนเนิน เหนือ ต้นไม้ วันนึงเด็กคนนี้ตกจากบ้านมา มาเจอ เปียโนหลังนึง ซึ่งใครก็เรียกว่า เปียโนป่า ใครๆก็ไม่สามารถดีดเปียโนหลังนี้ได้ ดีดแล้วไม่ดัง เด็กคนนี้ก็ดีดมาเรื่อยๆ จนมีกำลังนิ้ว จนสามารถ ดีดได้คนเดียวในที่สุด แล้วเด็กคนนี้ก็ไปเข้าโรงเรียน เจออาจารย์สอนดนตรี ที่เงียบขรึม ซึ่งแท้จริงแล้วเป็นนักเปียโน ชื่อดัง ที่เกิด อุบัติเหตุ ซึ่งก็เป็นเจ้าของเปียโนหลังนั้นนั่นเอง

แล้วก็ บลาๆๆๆๆๆ  แต่สนุกมากครับ

[yoyo]

พี่โย ผมว่าแล้วแต่คนนะ แต่คนโดยเฉลี่ยน่าจะชอบนะครับ เพราะว่า ผมเคยลองเอาไปปล่อยในที่ทำงาน ติดกันเกลียว ถ้าสนใจ pm มาบอกผมได้ครับ จะหอบไปให้ครับ ตอนนี้ 13 เล่มยังไม่จบครับ ยังไงพี่น่าจะมา ตลาด บ่อยอยู่แล้ว น่าจะเจอกันได้ไม่ยากครับ

ขอบคุณมากก้อนหิน .. พอดีวันนี้ก็ถามพี่ sunrise กับตัว แกก็บอกว่าหนุกมาก
เลยตัดสินใจแล้วว่าเดี๋ยวจะซื้อทั้ง set เลยครับ  :lol:  ผมเป็นพวกบ้าการ์ตูน .. ขอบคุณมากครับ  :lol:

[sunrise]

คุณ Ryuga

ผมเล่นโกะครับ แต่อ่อนมาก
เพราะตอนนั้นต้องเลือกเล่นระหว่าง โก๊ะกับบริดจ์
แต่ติดเพือนที่ บริดจ์มากกว่าเลยเล่น บริดจ์แทน

บริดจ์คือไพ่ชนิดนึง warren ก็ชอบเล่นครับ
เล่นแล้ว เหมือนมองเกมส์ไปข้างหน้า ซับซ้อนกว่าโก๊ะ
เพราะว่าต้องเล่นเป็นคู่ แล้วอ่านแนวความคิดของทั้ง ฝั่งเราและปรปักษ์ด้วยครับ

แต่ขณะที่โก๊ะอ่านโดยอ่านฝ่ายตรงข้ามเป็นหลัก

[yoyo]

คุณ Ryuga

แต่ติดเพือนที่ บริดจ์มากกว่าเลยเล่น บริดจ์แทน

ติดเพื่อน ... เอ น่าสงกะสัย
ว่าแต่ไอ้บริดจ์ที่ได้ยินมานานแล้ว .. ผมยังไม่เคยเห็นหน้าตาเลยว่ามันเป็นยังไง .. ใช้ไพ่ธรรมดา 52 ใบ หรือว่าเป็นไพ่พิเศษ ... ไม่เคยจะเห็นคนรู้จักเล่นเลยซักกะคน

[ดาวหางสีแดง]

แต่ผมว่าโกะ ซับซ้อนกว่าบริดจ์ นะ

คุณ yoyo ครับ

บริดจ์ ใช้ไพ่ธรรมดา 52 ใบนี่แหละครับ

อืมเคยเล่น จับหมู มั้ยล่ะครับ
มันมีบางอย่างคล้ายๆกัน

แต่บริดจ์ซับซ้อนกว่าเยอะ


ปล.ไอ้จับหมูนี่ ผมว่าเด็กมหาวิทยาลัยที่อยู่หอ ส่วนใหญ่น่าจะรู้จักนะ

[sunrise]

แต่ผมว่าโกะ ซับซ้อนกว่าบริดจ์ นะ

คุณ yoyo ครับ

บริดจ์ ใช้ไพ่ธรรมดา 52 ใบนี่แหละครับ

อืมเคยเล่น จับหมู มั้ยล่ะครับ
มันมีบางอย่างคล้ายๆกัน

แต่บริดจ์ซับซ้อนกว่าเยอะ


ปล.ไอ้จับหมูนี่ ผมว่าเด็กมหาวิทยาลัยที่อยู่หอ ส่วนใหญ่น่าจะรู้จักนะ

โก๊ะเป็นแนวลึกครับ แนวคิดจะเป็นแบบว่า ช่วงแรกๆเหมือน เป็นการวาง strategy ช่วงหลังๆจะ เป็นว่าใครคิดลึก มองไปข้างหน้าได้มากกว่าชนะ
เพราะเป็นสงครามเล็กแล้ว ทุกคนเล่นตามเกมส์

ส่วนบริดจ์นี่เล่นจริงจังครับ
แต่ผมอาจมองผิดก็ไดครับ เพราะเล่นโก๊ะได้แค่ประมาณ 3 เดือน ที่เหลือเป็นการเล่น เล่นๆ

โย เดี๋ยวมีเวลา พี่สอนให้แต่ต้องมีเวลาจริงๆนะ เพราะสอนเริ่มต้นก็ 2 ชม อัพ

[ดาวหางสีแดง]

โก๊ะเป็นแนวลึกครับ แนวคิดจะเป็นแบบว่า ช่วงแรกๆเหมือน เป็นการวาง strategy ช่วงหลังๆจะ เป็นว่าใครคิดลึก มองไปข้างหน้าได้มากกว่าชนะ
เพราะเป็นสงครามเล็กแล้ว ทุกคนเล่นตามเกมส์

ส่วนบริดจ์นี่เล่นจริงจังครับ
แต่ผมอาจมองผิดก็ไดครับ เพราะเล่นโก๊ะได้แค่ประมาณ 3 เดือน ที่เหลือเป็นการเล่น เล่นๆ

โย เดี๋ยวมีเวลา พี่สอนให้แต่ต้องมีเวลาจริงๆนะ เพราะสอนเริ่มต้นก็ 2 ชม อัพ

อืม.. มีเหตุผลดีครับ

[por_jai]

โย เดี๋ยวมีเวลา พี่สอนให้แต่ต้องมีเวลาจริงๆนะ เพราะสอนเริ่มต้นก็ 2 ชม

8) ทำไมโลกนี้ทำอะไรก็ทีละ2ชั่วโมง

[ก้อนหิน]

8) ทำไมโลกนี้ทำอะไรก็ทีละ2ชั่วโมง

ถ้าสอนชั่วคราว ก็ 2 ชั่วโมง สอนค้่างคืน ก็สอนได้หลายรอบหน่อยมั้งครับ

[...]

มีบริดจ์ มีจับหมู แล้วใครเคยเล่นนโปเลียนมั่งครับ

จำได้ว่าถึงขนาดโดนเรียนมานั่งเล่นกันเลย  :oops:

[crazyrisk]

มีบริดจ์ มีจับหมู แล้วใครเคยเล่นนโปเลียนมั่งครับ

มันเจ็บมากไหมคับพี่ ?  :twisted:  :twisted:

[Ryuga]

[quote="crazyrisk"]ไม่อยากบอกว่ากลัวแพ้คับ
(จิงๆ ไม่ว่างคับ อยู่เวรเกือบทุกวันเลย
ถ้าวันไหนไม่ได้อยู่แปลว่า ไปตีแบดกับวิ่งคับ
เดือนหน้าน่าจะว่างขึ้น

[Ryuga]

ไพ่ 1 สำรับ 52 ใบ อาจมีความเป็นไปได้ = 52!
แต่โกะนั้นเขามักจะอ้างกันบ่อยๆ ว่าอาจมีความเป็นไปได้ = 361!  ตามจำนวนที่ที่สามารถวางได้บนกระดาน :lol:
(ถ้านับความเป็นไปได้ที่จะมีโคะอีกก็จะเยอะกว่านี้ )

รู้เขารู้เราร้อยรบมิพ่ายนั้นใช้ได้เสมอครับไม่เฉพาะแค่บริดจ์
สำหรับโกะโดยทั่วไปแล้วมุ่งเน้นที่ประสิทธิภาพครับ ไม่จำเป็นแม้แต่ว่าจะต้องไปอ่านฝ่ายตรงข้าม
(รวมไปถึงด้วยว่าอีกฝ่ายอาจพลาดเองโดยไม่ได้ตั้งใจ แล้วเราก็เข้าไปกระทืบซ้ำจนชนะก็เป็นไปได้ )

ทำให้ดีที่สุดภายใต้สภาวะแวดล้อมที่ต้องเผชิญอาจเป็นคำจำกัดความที่ดีของโกะ
ไม่จำเป็นต้องแนวลึก ไม่จำเป็นต้องวางกลยุทธ์ เคลื่อนไหวสืบเนื่อง พลิกแพลงร่วมประสาน สยบคู่ต่อสู้ทุกกระบวนท่าก็ทำได้
แล้วถ้าตัดสินกันได้ตั้งแต่แรก ท้ายกระดานก็ไม่จำเป็น
(มือใหม่โดยมากมักจะดันทุรัง อยากจะวางหมากให้เต็มกระดาน แพ้แล้วก็ไม่ยอมแพ้ หรืออาจเพราะว่ายังไม่เก่งพอที่จะรู้ว่าตัวเองแพ้ :lol: )

ตามติดสืบเนื่อง ลื่นไหลดุจสายน้ำ สงบนิ่งกำราบเคลื่อนไหว ผันแปรไม่สิ้นสุด
บางครั้งเราก็ไม่จำเป็นต้องทำอะไรมากครับ อาศัยแต่เคล็ดวิชายืมหอกสนองคืนผู้ใช้ก็อาจกำราบคู่ต่อสู้ได้ทุกทิศ :lol:
(แต่เขาต้องพลังวัตรด้อยกว่าเรานะครับ ถ้าเหนือกว่าอาจต้องกระอักโลหิตเพราะจะสนองคืนเราเอง :lol: )

ที่สำคัญโกะนั้นบางทีเรียนกัน 10-20 ปี บางครั้งยังไม่อาจกล่าวได้ว่าเก่ง
ระดับมืออาชีพนั้นต้องพัฒนาตัวเองตลอด ไม่มีคำว่าหยุดเลยทีเดียวครับ

เล่นโกะสนุกนะครับ ชวนพี่พอใจเล่นด้วยดีมั้ยน๊า พี่ดาวหางสีแดงก็คอนิยายจีน
พี่ yoyo ก็ท่าจะไม่เบาเพราะฝีมือโกะวิศวะนั้นร้ายกาจ

[Pn3um0n1a]

จับหมู มันส์มาก

บริดจ์ ที่ศิริราช มีชมรมเลย

แต่ผมไม่เคยเล่นเลย  :oops:

[ดาวหางสีแดง]

ตามติดสืบเนื่อง ลื่นไหลดุจสายน้ำ สงบนิ่งกำราบเคลื่อนไหว ผันแปรไม่สิ้นสุด
บางครั้งเราก็ไม่จำเป็นต้องทำอะไรมากครับ อาศัยแต่เคล็ดวิชายืมหอกสนองคืนผู้ใช้ก็อาจกำราบคู่ต่อสู้ได้ทุกทิศ :lol:
(แต่เขาต้องพลังวัตรด้อยกว่าเรานะครับ ถ้าเหนือกว่าอาจต้องกระอักโลหิตเพราะจะสนองคืนเราเอง :lol: )

คุณ Ryuga ต้องมาจากตระกูล ม่อย้ง(มู่หยง) แน่ๆเลย

[ดาวหางสีแดง]

ทำให้ดีที่สุดภายใต้สภาวะแวดล้อมที่ต้องเผชิญอาจเป็นคำจำกัดความที่ดีของโกะ
ไม่จำเป็นต้องแนวลึก ไม่จำเป็นต้องวางกลยุทธ์ เคลื่อนไหวสืบเนื่อง พลิกแพลงร่วมประสาน สยบคู่ต่อสู้ทุกกระบวนท่าก็ทำได้
แล้วถ้าตัดสินกันได้ตั้งแต่แรก ท้ายกระดานก็ไม่จำเป็น

บริดจ์ก็มีส่วนคล้ายกันนะครับ ในเรื่องการตัดสินกันตั้งแต่แรกๆ

ผู้ชนะในเกมส์บริดจ์ จะต้องสามารถหา intrinsic value ของไพ่เรา + partner เราให้ได้ว่ามีเท่าไร
จากนั้นเมื่อการประมูลจบสิ้น แนวทางการเล่นก็มักจะต้องถูกวางโครงกันไว้ก่อนที่จะเริ่มเล่น

เรียกว่าตัดสินกันตั้งแต่แรกๆเหมือนกัน

ผมว่าจุดที่สำคัญมากๆ ก็คือการหา intrinsic value นี่แหละ

เหตุผลของคุณ sunrise ก็ดีนะครับ แต่ผมว่าโกะ น่าจะซับซ้อนกว่านะ

[miracle]

มีใครอ่านเรื่องต้องรอดไหมครับ
เรื่องนี้กล่าวถึงภัยพิภัยขนาดใหญ่ เกิดขึ้นทั่วโลก
มีคนหนุ่มคนหนึ่งตอนเกิดภัยพิภัยอยู่บนเกาะรอดมาได้
ก็เริ่มตามหาครอบครัว ได้เจออะไรก็หลายอย่างแต่ต้องเอาตัวรอดให้ได้
เพื่อให้กลับไปเจอหน้าครอบครัว
ยาวประมาณ 20 เล่มครับ
เขียนตอนปี 2518 แต่พิมพ์เป็นภาษาไทยตอนประมาณปี 2540-2545 ครับ

[ดาวหางสีแดง]

เขียนตอนปี 2518 แต่พิมพ์เป็นภาษาไทยตอนประมาณปี 2540-2545 ครับ

รู้สึกว่าน่าจะนานกว่านั้นรึเปล่าครับ

จำได้ลางๆว่าเคยเห็นของสำนักพิมพ์วิบูลย์กิจ
(ตั้งแต่ตอนก่อนที่วิบูลย์กิจจะโดนปิดโรงพิมพ์ชั่วคราวเนื่องจากโดนแนวหน้าฟ้องเรื่องลิขสิทธิ์ดราก้อนบอล)

อา...
เวลาช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน

[Basketman]

อันนี้ลอกเค้ามาเลยเอามาโพส์ให้อ่านกันนะครับ.... 8)

ยินดีต้อนรับสู่ลิสต์ความจริง 99 ประการที่เราได้เรียนรู้จากการ์ตูนญี่ปุ่น
คำเตือนก่อนอ่าน

ลิสต์นี้ทำไว้เพื่อให้คนคลายเครียด ไม่ใช่ให้เครียดมากยิ่งขึ้น

หากคุณเป็นคนรักการ์ตูนญี่ปุ่นมาก ไม่ยอมให้ใครมาว่าการ์ตูนญี่ปุ่นได้ เราขอให้คุณเลิกตั้งแต่บัดนี้เลยดีกว่า

ลิสต์นี้ไม่เหมาะกับคนไม่ยอมรับความจริง คนไม่มีอารมณ์ขัน คนชอบจับผิด และคนที่มีสภาวะผิดปกติทางจิต

คำว่า การ์ตูน ในที่นี้ หมายถึงการ์ตูนญี่ปุ่น

1.เดี๋ยวนี้การ์ตูนในบ้านเราราคาจะสาละวันๆสูงขึ้นเรื่อยๆ

2.เนื้อกระดาษของ Siam Inter Comic เหม็นมาก

2.1 แน่นอน กระดาษใน C-Kids ก็ด้วย

3.เราไม่เคยเห็นการ์ตูนของ Siam Inter Comic หนากว่าการ์ตูนของ Vibulkij ซักเล่ม

3.1 ทั้งๆที่ราคามันก็เท่ากัน -_-!

4.การ์ตูนส่วนใหญ่ก่อนขึ้นตอนใหม่จะมีคำนำหน้าเสมอ เช่น ไฟล์ เกมที่ Case. เป็นต้น

5.คนไหนไม่อ่านการ์ตูน ไม่ได้หมายความว่าเค้าเชยซักหน่อย

6.ไม่อ่านการ์ตูนซักวันก็ไม่ตายหรอก

7.เชื่อหรือไม่ มีบางคนซื้อหนังสือการ์ตูนรายสัปดาห์มา เช่น บูม เพื่อจะอ่านการ์ตูนแค่เรื่องเดียว

8.บูมมีหน้าสีมากกว่า C-kids

9.โดเรมอน จัดเป็นการ์ตูนอมตะของคนไทย

10.คุณอาจเคยบ่นว่าการ์ตูนเรื่องนั้นเรื่องนี้ว่า ซาดิส น้ำเน่า เนื้อเรื่องซ้ำซาก ภาพวาด___

10.1 แต่คุณก็ยังไม่พลาดที่จะซื้อมันทุกฉบับ -_-!

11.ยอมรับเถอะ ทุกวันนี้คุณก็ยังอ่านการ์ตูนอยู่ ถึงแม้ว่าแม่คุณจะด่ามันอยู่ทุกวันก็ตาม

12.คุณพอใจที่จะอ่านการ์ตูนเรื่องที่คุณชอบซ้ำไปซ้ำมาโดยไม่เบื่อ ถึงแม้ว่าคุณจะมีการบ้านมากมายรออยู่ก็ตาม

13.การ์ตูนส่วนใหญ่ ลายเส้นมักเปลี่ยนไปเสมอๆเมื่อคนวาดวาดไปนานๆ

13.1 ลายเส้นจะตรงขึ้น คมขึ้น มีเหลี่ยมมุมมากขึ้น -_-!

14.คนวาดการ์ตูนเรื่องซึบาสะ วาดภาพได้___แตกมากๆ

15.ชื่อการ์ตูนไม่ว่าจะเป็นภาษาญี่ปุ่นหรือ ภาษาอังกฤษ เมื่อมาแปลเป็นไทยแล้วความหมายมักไม่ตรงกันเสมอ

15.1 ซึ่งมากกว่า 50% คนไทยมาแต่งเติมเองให้มันน่าอ่านขึ้น

16.การ์ตูนรวมเล่มมากกว่า 95% มักจะมีปกสีเป็นแบบถอดได้เสมอ

16.1 และคุณก็ทำมันหายทุกเล่มทุกฉบับซะด้วย -_-!

17.เมื่อการ์ตูนมีเล่มต่อไปมากๆขึ้น เนื้อเรื่องมักจะออกนอกลู่นอกทางจากตอนแรกเสมอ

18.การ์ตูนรวมเล่มของทุกสำนักพิมพ์ออกช้ามาก

18.1 แต่ยังไง๊ ยังไงคุณก็รอมันได้

19.เมื่อการ์ตูนรวมเล่มออก คุณอาจรอมันมามากกว่า 2 เดือน แต่คุณอ่านมันจบภายในเวลา 20 นาที

20.นิสัยของคุณมักจะคล้ายตัวเอกในการ์ตูนเรื่องโปรดของคุณมากขึ้นเรื่อยๆ -_-!

21.ในการ์ตูนทุกเรื่อง พระเอกมักจะต้องมีฉากเก๊ก อย่างน้อยเล่มละ 1 ฉากเสมอ

22.และพระเอกก็มักจะมีคำพูดประจำตัวด้วยเช่นกัน

22.1 ซึ่งคุณก็นำมันมาใช้บ้างในชีวิตจริง -_-!

[Basketman]

ต่อ ต่อ.....

ยินดีต้อนรับสู่ลิสต์ความจริง 48 ประการที่ได้เรียนรู้จากโคนัน
คำเตือนก่อนอ่าน

ลิสต์นี้ไม่เหมาะกับคนที่ชอบโคนันมาก และมากเกินไปจนไม่ยอมให้ใครมาพูดไม่ดีกับโคนัน

เมื่อได้อ่านลิสต์นี้แล้ว ขออย่า นะครับ ขออย่านำความจริงที่รับไม่ได้มาพาลใส่คนรอบข้างหรือแม้กระทั่งคนแต่งเอง

ลิสต์นี้มีบางข้อที่ถูกปรังแต่งให้ตลก เพราะฉะนั้นจุดประสงค์ขอลิสต์นี้คือ ให้หัวเราะ มิใช่ให้จับผิด


1.อาคาอิ ชูอิจิ กับ ยีน ไม่ใช่คนเดียวกัน

2.คนร้ายในเรื่องมักจะเป็นเงาประหลาดๆ สีดำๆ ตาขาวๆเสมอในตอนแรก

3.เรารู้ได้เลยว่าเหตุการณ์ตั้งแต่เล่ม 1-เล่มปัจจุบัน ในเรื่องเป็นเวลาไม่ถึง 1 ปี เพราะโคนันที่ตอนแรกอยู่ ป.1 จนถึงเล่มปัจจุบันก็ยัง ป.1 อยู่ ไม่เลื่อนชั้นซะที

4.ก่อนขึ้นตอนใหม่ จะต้องมีคำว่า File. นำหน้าชื่อตอนเสมอ

5.ยอมรับเถอะ ทุกวันนี้คุณก็ยังอ่านโคนันภาคพิเศษอยู่ ถึงแม้ว่าคุณจะด่ามันตลอดว่า ภาพไม่สวย เนื้อเรื่อง___ หรืออะไรก็แล้วแต่

6.ไม่อ่านโคนันซักวันก็ไม่ตาย

7.เห็นได้ชัดว่าเดี๋ยวนี้ อ.โกโช ไอเดียตันเรื่องการคิดชื่อตอน

7.1 เช่น Golden apple 1 2 3 เป็นต้น

7.2 รวมถึง Bloody Valentine 1 2 3 ด้วย

8.ภาพตอนขึ้น File. ใหม่ ภาพที่จะไม่มีรูปโคนันอยู่ด้วยนั้นหายากนัก

9.โคนันในอนิเมชั่นจะมีตอนที่แบบหนังสือการ์ตูนไม่มีอยู่มากมาย

10.และภาพวาดในโคนันอนิเมชั่นบางตอนจะ___กว่าในหนังสือมาก

11.คุณอาจสงสัยว่า ทำไมคดีแรกของชินอิจิ (ที่บนเครื่องบินน่ะ) ถึงมีหมวดทาคางิ แต่ตอนเล่ม 1 ที่เป็นเหตุการณ์หลังจากนั้น จนถึงเล่ม 17 หมวดทาคางิดันไม่เคยออกมาเลยซักกรอบเดียว

12.หน้าชินอิจิ ยาวกว่าหน้าโคนัน

13.และคางของชินอิจิก็แหลมกว่าคางของโคนันด้วย

14.เราไม่เคยเห็นหน้าปกการ์ตูนโคนันเล่มไหนที่ไม่มีโคนันเป็นปกหน้าเลย

15.และโคนันก็เป็นการ์ตูนญี่ปุ่นอีก 1 เรื่องที่นำชื่อพระเอกมาเป็นชื่อเรื่อง

16.ถึงแม้ชินอิจิจะเป็นพระเอก แต่บทของเค้านี้แทบจะน้อยกว่าบทของตัวละครทั้งหมด

17.คุณอาจจะเคยเถียงกับเพื่อนว่า ฮัตโตริ กับ เคียวโกขุ ใครคล้ำกว่ากัน

18.คุณและเพื่อนก็ไม่สามารถหาคำตอบได้

19.เว็บ Conanjoint มี popup เยอะมาก

20.โคโกโร่ กับ เอริ ใช้นามสกุลคนละอันกันทั้งๆที่ยังไม่ได้หย่ากัน

21.ในเรื่องนี้มี 5 สิ่งที่เป็นไปไม่ได้ง่ายๆคือ

21.1 การที่จะให้โคโกโร่กับเอริคืนดีกัน

22. การที่จะจับจอมโจรคิด

23. การที่จะให้โคนันและไฮบาระคืนร่างเดิมแบบถาวร

24. การที่จะไล่จับชายชุดดำ

25. และการที่จะให้การ์ตูนเรื่องนี้จบ -_-!!!!!!!

26.ทำไมคนเราถึงอยากรู้ตอนจบของโคนัน ไม่เข้าใจ

27.ปกหลังที่มีรูปตัวละคร นับวันจะยิ่งเป็นตัวละครที่ไม่สำคัญมากขึ้นเรื่อยๆ

28.รหัสของจอมโจร 1412 (KID.) ได้มาด้วยความบังเอิญ (ใครอ่านมาต้องรู้)

29.เพลง OP และ ED ของโคนันอนิเมชั่นมีเยอะมาก

30.ชินอิจิก็คือโคนันที่อายุมากแล้วน่ะแหละ

31.มากกว่า 90% ของคดีในโคนันเป็นคดีฆาตกรรม

32.และคดีฆาตกรรมนั้นก็แบ่งออกเป็น 2 แบบคือ

32.1 คดีฆาตกรรมที่เราเห็นตัวจริงคนร้าย เห็นตอนฉากฆ่า และมีผู้ต้องสงสัยคนเดียว

32.2 อีกแบบคือ คดีฆาตกรรมที่เราเห็นคนร้ายเป็นเงาดำๆ ตาขาวๆ ผู้ต้องสงสัยมี 3 คนเป็นอย่างต่ำ

33.ยังไม่เคยมีฉากไหน เล่มใด ที่รันเคยบอกว่า รักชินอิจิ

34.เช่นเดียวกับที่ว่าไม่มีฉากไหน หรือเล่มใด ที่บอกว่าคาซึฮะรักเฮย์จิ คิดไปเองกันทั้งนั้น

35.เรายังไม่รู้ชื่อจริงของพ่อคาซึฮะเลย เรียกกันแต่ โทยามะ

36.ตอนนี้คุณอาจกำลังสับสนอยู่ว่า ระหว่างรัน กับ ไฮบาระ ใครเป็นนางเอกกันแน่

37.ซึ่งถ้าเป็นไฮบาระ นั่นก็คงเป็นนางเอกที่อายุน้อยที่สุดในรอบปี (น้อยกว่าชิสุกะอีก)

38.โคโกโร่ก็คลี่คลายคดีเองเป็นเหมือนกัน

39.และฮัตโตริก็พูดภาษาอังกฤษเป็น ^_^

40.เมื่อขึ้นคดีใหม่ คำสุดท้ายในไฟล์แรกที่เราพบเห็นได้บ่อยที่สุดคือ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด (เพราะอะไรคุณคงรู้)

41.เตกีล่ากับปิสโก เป็น 2 ชายชุดดำที่มีบทน้อยและสั้นที่สุด

42.คุณอาจสงสัยว่าทำไมแม่ของเฮย์จิ (ชิซึกะน่ะ) ถึงไม่ยอมใช้นามสกุลฮัตโตริ

43.และคุณก็อาจจะเคยสงสัยว่าทำไมครูโจดี้เล่มแรกๆ ชื่อโจดี้ เซนมาริออน แต่พอหลังๆกลายเป็นโจดี้ เซนท์มิลเลี่ยนไปซะนี่

44.โคนันหูยังเล็กกว่า Lets and Go ละกันล่ะ

45.และแขนขาของโคนันก็ยังใหญ่กว่าในเรื่องดิจิมอนด้วย -_-!

46.เมื่อมาถึงตอนนี้คุณอาจได้รู้จักโคนันที่คุณชื่นชอบขึ้นมากกว่าเดิม

47.และคุณคงดีใจที่ลิสต์นี้จบ

48.แต่ แต่มันยังไม่จบแค่นี้หรอก เดี๋ยวมีภาค 2 ต่อแน่ หึๆๆ

[Pn3um0n1a]

43.และคุณก็อาจจะเคยสงสัยว่าทำไมครูโจดี้เล่มแรกๆ ชื่อโจดี้ เซนมาริออน แต่พอหลังๆกลายเป็นโจดี้ เซนท์มิลเลี่ยนไปซะนี่

ไม่แปลกครับ
แล้วแต่คน แปล
อ่านแบบ ภาษาญี่ปุ่น จะได้ อย่างแรก
ถ้าอ่านแบบไทย คงได้แบบหลัง

[ก้อนหิน]

คนที่คิดถึง การ์ตูนเกี่ยวกับบาสนะครับ

เอามาแนะนำให้อ่านแก้ขัดไปก่อนครับ


คนเล็กทะยานฟ้า




Dear Boys



อยากอ่าน Slam Dunk ภาคสองจัง ขอให้มี สาธุๆ

[leksmile]

ตอนเด็กก็บ้าการ์ตูนเหมือนกัน ทุกวันนี้ก็ยังเก็บไว้ในตู้

ถ้าจำได้ที่ชอบมากสุดก็น่าจะเป็น captain tsubasa

แต่ตอนนี้อ่านเหลือเล่นเดียวแล้วครับ คือ อิตโต้ นักเตะเลือดกังฟู แหะๆๆ

[yoyo]

- พี่ไล้ท์ว่างเมื่อไหร่บอกด้วยนะ ... อยากลองเล่นดูเหมือนกัน
- ตอบพี่ริวกะ โกะนี่ฝีมือผมไม่เอาอ่าวเลยครับ .. เคยเล่นกับเพื่อนของอยู่วิดวะ แต่เล่นแบบกระดานเล็กๆ มาถึงกระดานใหญ่ๆนี่เดินไม่ถูกเลยครับ มันกว้างมากๆ คล้ำทางไม่เจอ สงสัยเพราะไม่ค่อยมีเวลาเล่นกระดานใหญ่กับเพื่อนๆเท่าไหร่ ปกติจะเล่นกันเวลารอเรียน แล้วประมาณว่าเพื่อนๆต่อเล่นกันหลายคน เลยเล่นกันแต่กระดานเล็ก

เออไปๆมาๆจะกลายเป็นกระทู้เล่นเกมไปอีกแล้ว .. กลับมาการ์ตูนต่อดีกว่า

- เปลวฟ้าผ่าปฐพี เรื่องนี้ก็มันใช้ได้ แนวคล้ายๆกับ Yuyu Hakuso แต่ช่วงหลังเห็นคนเขียนคนเดียวกันมาเขียนเรื่อง MAR ไม่ค่อยสนุกซะแล้ว
- คุนิมิซิ เป็นการ์ตูนการเมือง แต่มันสุดๆ เหมือนแข่งชิงไหวชิงพริบกันระหว่าง 2 ฝ่าย เหมือนจะเครียด แต่ฮาเป็นบ้า

[Ent']

โกะ นี่ซับซ้อนมากนะครับ  

ผมเคยเขียนโปรแกรมเกมส์ โกะ ทำตั้งนาน  AI ยังโง่ๆ (กระดาน 9x9) เลย มีรางวัลจาก สมาคมอะไรซักอย่างด้วย ว่าถ้าใครเขียน โปรแกรม โกะ ให้ชนะ นักเล่นโกะ 1 ดั้งได้ จะได้ 1 ล้านดอลล่าร์สหรัฐ ตอนนี้ยังไม่มีคนทำได้เลย  

เรื่องย่อของ Claymore เล่มแรกๆ ก็จะไม่ค่อยสนุกเป็น นักสู้ผู้หญิงถือดาบเล่มใหญ่ไปปราบพวก ปีศาจที่กลายร่างจากมนุษย์ ตอนแรกเหมือนได้รับแรงบันดาลใจจาก Berserk ค่อนข้างเยอะ แต่ซัก เล่ม 3 ขึ้นไปจะสนุกขึ้นเรื่อยๆ เพราะคนเขียนปูเรื่องมาพอแล้ว ทำให้พอเล่ม หลังก็เดินเรื่องได้เข้มข้นขึ้น  ได้ข่าวว่าตอนนี้ ฮิตมากที่ญี่ปุ่น  ผมว่า Claymore ฉากต่้อสู้ มันส์พอๆกับ berserk เลยนะครับ

การ์ตูนอีกเรื่องสนุกใช้ได้ ไม่เสียเวลาอ่านก็ D-Grey Man

เรื่องย่อก็คือ การต่อสู้ระหว่าง ท่านเคาส์พันปี ผู้เป็นอมตะ ที่จะเปลี่ยนโลกให้เป็นนรก กับ เหล่าศาสนจักร สาวกของพระเจ้า ที่เป็นคนธรรมดา ที่มีอาวุธ ที่ได้รับจากพระเจ้า ประมาณนี้ครับ   ภาพสวยแต่บางทีก็ดูยาก แปลไม่ค่อยดี

ช่วง 1-2 ปีหลังเนี่ย ผมชอบการ์ตูนจีนเพราะว่า อ่านแล้วไม่ต้องคิด อะไรมากดี ที่แนะนำ ก็ เป็น ซีรี่ยส์ Warlord มี Warlord ธรรมดา , Warlord Phoenix และ Warlord Aero  อีกเรื่องก็ ดาบคลั่งฟ้าสังหาร (ออกจนจบแล้ว) เขียนโดยทีมเดียวกับ Warlord เหมือนกัน  ฉากต่อสู้อลังการ เว่อร์ดี เนื้อเรื่องลื่นไหล สนุกดีครับ ไม่แพ้การ์ตูน ญี่ปุ่นเลย

[Ent']

เกือบลืม เกือบลืม อีกเรื่อง ที่สนุกมากกกกกก ไม่อ่านแล้วจะเสียดายคือ Full Metal Alchemist  ฉบับการ์ตูน สนุกกว่า ภาค Anime ประมาณ 5 เท่า เนื้อเรื่องไม่เหมือนกัน ภาค Anime จบแล้ว แต่การ์ูตูนพึ่งถึง เล่ม 15  สนุกจริงๆ เรื้องนี้ highly recommend ครับ