เคยเป็น Homesick กันไหมครับ

[007-s]

อ่านค่ะพี่ Ryuga  :mrgreen:
ดิฉันชอบอ่านหนังสือแนวนี้เหมือนกัน
ขอจัดให้เลยว่าเป็นหนังสือด้านจิตวิทยาที่ยอดเยี่ยม
เพราะโดยทั่วไป ผู้รู้ หรือผู้คิดค้น ศาสตร์ทางจิตทั้งหลายๆสำนัก ยังไม่เคยทราบว่าจะมีท่านไหนที่เป็นผู้ประสบเหตุอันน่าจะกระทบจิตใจได้มากเท่าท่านนี้ ดังนั้นเล่มนี้ดิฉันจัดให้เลยว่า มีคุณค่าอย่างมากในเชิงนำประสบการณ์จริงมาทำการศึกษาโดยผู้รู้ และผู้ประสบในกรณีเป็นตัวเองเลย

เทียบแล้วเหมือนว่า นักวิทยาศาสตร์ทั่วไป จับหนูมาทดลองแล้วประเมินผล
แต่นักวิทยาศาสตร์ท่านนี้ แปลงร่างไปเป็นหนูทดลองด้วยตัวเอง

[sunrise]

[quote="Ryuga"]อยู่คนเดียวฟุ้งซ่านง่ายครับ ได้พูดได้คุยกับคนอื่นเยอะๆ ก็น่าจะช่วยได้ ยิ่งถ้าหาเรื่องสนุกๆ ทำก็จะยิ่งดีจะได้ลืมความโศกเศร้า

ผมรู้สึกกลัวๆ อยู่เหมือนกันนะว่า depressive disorder จะระบาด ทางที่ดีที่สุดก็คงต้องไปดูที่ต้นเหตุอย่างที่พี่สายลับคนสวยว่าอ่ะครับ ปัญหาเกิดจากใจก็ต้องแก้ที่ใจ ว่าแต่พี่สายลับอ่าน man's search for meaning ด้วยหรือเนี่ย

[007-s]

มีค่า แปลโดย คุณ อรทัย เทพวิจิตร
น่าจะยังมีขายอยู่น๊า อมรินทร์ เป็นผู้จัดจำหน่าย
ชื่อไทย ว่า "มนุษย์ ความหมาย และค่ายกักกัน"

ราคา 220 บาท

ส่วนภาษาปะกิดก็น่าจะมี แต่ไม่ทราบว่าเท่าไหร่
เรื่องนี้ได้รับการแปลแล้ว 33 ภาษาทั่วโลก

ไม่ธรรมดาค่ะ สำหรับดิฉันนี่ แค่อ่านประวัติ ศาสตราจารย์ท่านนี้ตอนแรกก็ควักตังค์จ่ายเลย

[Basketman]

ถ้าเหงามากร้องไห้ออกมา ร้องให้หมดแรง
เราไม่ได้อ่อนแอ เราแค่ระบาย

8) ตอนไปอยู่ที่จีนใหม่ๆก็เป็น คิดถึงบ้าน คิดถึงแฟน เรียนก็ไม่รู้เรื่อง อาหารก็ไม่อร่อย อากาศก็หนาว ห้องน้ำก็แย่ เพื่อนก็ยังไม่ค่อยมี ก็อ่านหนังสือธรรมเพื่อสงบจิตสงบใจ เดินคิดนู้นคิดนี่ชมเมืองไปเรื่อยๆไม่ให้ฟุ้งซ่าน(เคยเดินจากมหาลัยไปถึงจตุรัสเทียนอันเหมิน  :shock: ) เดินมากๆก็เลยมาวิ่ง วิ่งมากๆ ก็ติดเป็นนิสัยเลยวิ่งทุกวัน ก็แข็งแรงทั้งกายทั้งใจ ..... เป็นว่าพออยู่นานๆไปไม่อยากกลับบ้าน หาแฟนใหม่อีกตะหาก :lovl:

[sunrise]

ขอให้คุณ energizer หายไวๆ

คนในเว๊ปเป็นกำลังใจนะ

ส่วนหนังสือเดี๋ยวผมไปค่อยๆหาดู  

[bankniti]

มีเรื่องเปิ่นๆ มาเล่าให้ฟังครับ ไม่รู้ว่าท่านอื่นเป็นคล้ายๆ กับผมไหม

1) เรื่องแรก ตอนที่ไปอยู่ต่างประเทศใหม่ๆ ภาษาอังกฤษก็ไม่ค่อยแข็งแรง ไปเริ่มทำงานที่ร้านอาหารไทย วันแรกเลยก็หน้าแหกแล้ว ฝรั่งเขากินข้าวเสร็จเราเข้าไปเก็บจานเขาก็เลยเรียกเก็บเงิน แต่เขาไม่ใช้คำว่า bill กับไปใช้คำว่า check แทน

ฝรั่ง "Execute me, may I have a check?"

ไอ้เราก็ซื่อ จำได้ว่าเจ้าของร้านบอกว่าไม่รับเช็ค ให้จ่ายเป็นเงินสดหรือเครดิตการ์ดเท่านั้น เราก็เลยตอบไปว่า

"I am sorry. We don't accept check. Only cash or credit card."

ฝรั่งมันก็ทำหน้างงนิดหนึ่งก่อนจะพูดว่า "No, I mean check please" เราก็ตอบกลับไปอีกว่า "Cash or credit card, please. No Check." วกไปวนมาอยู่เกือบ 4 รอบจนคนที่ร้านคนอื่นมาแปลให้ ถึงได้เข้าใจสักทีว่าเขาเรียกเก็บตังค์

2) เรื่องที่สองเป็นเรื่องเกี่ยวกับการตอบคำถาม yes-no ผมเอามือถือไปให้ศูนย์ซ่อมเพราะว่าคนรับสายจะไม่ได้ยินเสียงผมพูดแต่ผมได้ยินเขาชัดเจน หลังจากอธิบายปัญหาให้เจ้าฝรั่งคนรับเรื่องฟัง เขาก็เลยถามคล้ายๆ กับย้ำอีกที่ว่า "So, it doesn't work?" ไอ้เราก็ติดนิสัยคนไทย พอเขาถามว่า "ตกลงมันเสียแน่นะ" เราก็ต้องตอบว่า "ใช่" สิครับ ผมก็เลยตอบไปว่า "YES" แบบมั่นใจเต็มที่ ฝรั่งทำหน้างงนิดๆ แล้วก็พูดว่า "So, it work?" ผมก็ตอบว่า "No, it doesn't work" ฝรั่งก็เลยยิ่งงงเข้าไปใหญ่ "It doesn't work?" "Yes" พูดกันอยู่ประมาณ 3 รอบ ได้ "Yes" กับ "No" และ "Work" กับ "Doesn't work" ไม่กี่คำนี้แหละ มาเอ่ะใจนึกถึงหนังสือครูเคทได้ว่า ฝรั่งจะถามมาอย่างไรก็ตาม หากจะปฏิเสธ ก็ต้อง NO อย่างเดียว ก็เลยถึงบางอ้อ เฮ้ย! กว่าจะเข้าใจกันได้

3) เรื่องสุดท้ายนี้อ่านมาจากอินเตอร์เน็ทอีกที เห็นว่าฮาดีเลยเอามาฝาก ปัทมาพึ่งจะมาอยู่เมืองนอกได้ไม่นาน ภาษาอังกฤษก็ยังไม่เก่ง วันหนึ่งอยู่ห้องคนเดียวแล้วมีโทรศัพท์มา หลังจากรับสาย ฝรั่งที่โทรมาซึ่งเป็น tele marketing ขายของก็พูดอย่างช้ำชองและรวดเร็ว ปัทมาฟังก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่อง ทันมั้งไม่ทันมั้ง จนมาถึงคำถามที่ฝ่ายนั้นถามมาว่า "Are you married?" ปัทมาก็ตอบกลับไปว่า "No, I am not Mary. I am ปัทมา" ฝรั่ง???

หวังว่าคงช่วยคุณ energizer แก้เหงาได้บ้างนะคร้าบ

[energizer]

ขอบพระคุณพี่ๆมากๆเลยครับ ตอนนี้ผมมีเรี่ยวแรงกลับคืนมามากแล้วครับ และต้องขอขอบคุณ THAIVI ด้วยนะครับ นอกจากจะทำให้ฐานะทางการเงินดีขึ้นแล้วยังช่วยให้สภาวะจิตใจดีขึ้นได้ด้วยครับ เว็บอะไร"ดีเหลือเกิน"

ฮิฮิ วันนี้ลองไปคาสิโนมา(ตามคำแนะนำ) ได้ Pocket Money ติดกระเป๋ากลับมาพอสมควรด้วยครับ

[artvr4]

ตอนไปเรียนต่อ   ก็เหงาครับ    สอบielts ผ่านแล้วแต่อยาก take course ภาษาสัก 10 week

  ที่เรียน ภาษา  กับมหาลัยที่เรียน อยู่กันคนละทิศ   เลยต้องไปอยู่Homestay ก่อน  เจอ เข้าไป นี่ก็นรกครับ

   เจ้าของบ้านเป็นพวกขายตรง  ไปถึงปุ้บ พี่แกจะขายยาสีฟัน แชมภูให้ทันที :lol:   ก็มีพวก  หนุ่มอินโด   โปแลนด์   แล้วก็สายญี่ปุ่นอยู่คน  (เค้าทำเป็นธุรกิจ เลย) กับพวกบ้าศาสนา สวยมนต์ประจำ

    ไอ้หนุ่มอินโด ก็ไม่ยอมคุยกันเท่าไหร่  จ้องแต่หาเรื่องจะ ฟัน ส่าวญี่ปุ่น(ทั้งที่ตัวเองมี เมียมีลูกแล้ว)

    ส่วนสาวญี่ปุ่น ก็ภาษาไม่ค่อยคล่อง  พูดเล่าอะไรให้ฟังก็ Really  really บลาๆ  ไม่ได้คุยกัน

  ส่วน โปแลนด์ นี่ก็ sport man ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่

 ตัวเราเอง ก็เลยไม่รู้จะคุยกับใคร  มาถึงแล้วกว่ามหาลัยจะเปิดเรียนก็อีกอาทิตย์  

   เอ่อ ตอนแรกนึกว่าตายแน่ อยู่10สัปดาห์ ก่อนต้องไปหาที่อยู่ใหม่แถวมหาลัย นึกไม่ออก
    ช่วงนันเหงามา  จะนั่งรถไฟเข้าเมืองก็ไม่ไหวแพง กับข้าวโฮมสเต ก็ไม่ได้เรื่อง  เลยฝึกทำกับข้าวแก้เหงาครับ   :lol:  ไม่อยากบอกว่าตอนนี้ เหอๆ เป็นพ่อศรีเรือนได้  ทำกับข้าวเป็นเยอะ   อยากให้สาวๆ มาขอจัง :lol:

  ตอนช่วงเรียนภาษา ผมก้ไม่คุยกับคนไทย เห็นแต่ชอบเข้ากลุ่มกัน แล้วภาษามันจะได้เหรอเนี่ย  โชคดี ได้เพื่อนสนิท เป็น บังคลาเทศ กับจีน  เลยเกาะกลุ่มกัน ก็หนุกดีแก้เหงาได้   นั่งเล่นเนตถึง ห้องคอมปิด ค่อยกลับบ้านทบทวนความรู้

 จะว่าไป  สมัยนี้  โชคดียังมีอินเตอเนต   ดูกันทาง กล้องเวปแคมก็ได้  น่าจะดีกว่าสมัย รุ่นพ่อรุ่นแม่เราเยอะเลยนะครับ

[...]

มีเรื่องเปิ่นๆ มาเล่าให้ฟังครับ ไม่รู้ว่าท่านอื่นเป็นคล้ายๆ กับผมไหม

เล่ามั่งครับ

ตอนนั้นต้อง present งานหน้าห้องเป็นครั้งแรก ต่อหน้าฝรั่งกว่าครึ่งร้อย ขนาดเตรียมตัวมาอย่างดีแค่ไหน ยังไงก็ต้องมีตื่นเต้น

หลังจาก present เสร็จ ตามคาดเลยครับถามกันพรึ่บพรั่บ ไม่รู้ว่าเพราะสงสัยเพิ่มเติมหรือผมพูดไม่รู้เรื่องกันแน่ - -"  แต่ที่แน่ๆคือตอนนั้นทั้งตื่นเต้นทั้งล่กมั่กๆ ถามตอบกันไปตั้งนานจนเริ่มเครียดได้ที่ก็มีฝรั่งคนนึงยกมือขึ้นอยู่หลังห้อง ไอ้เรากำลังมึนๆเลยชี้หน้ามันแล้วถาม

"Do you have a problem?"

เอาล่ะสิครับ เคยเห็นฝรั่งอึ้งแ_กมั๊ยครับ มองตากันเลิ่กลั่กทั้งห้อง Professor นี่เงียบไปเลยไม่กล้าพูดอะไร
ผมก็งงๆว่าเกิดอะไรขึ้น อยากถามก็เรียกให้ถามแล้ว มีปัญหามีคำถามอะไรก็ถามมาเซ่ะ เงียบอยู่ได้

ฝรั่งคนนั้นทำหน้างงๆแล้วบอก

"I don't have any problem. I just have a question."

โอย... ไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกไว้ที่ไหนเลยครับ คนอื่นเค้าฮากันคิสแตกคิสแตน แต่ผมคิดออกอยู่อย่างเดียว






อีกเรื่องครับ จาก(อดีต)คนใกล้ตัว  

หลังจากที่เจ๊แกเสิร์ฟอาหารผู้โดยสารบนเครื่องเสร็จ ก็มีสาวญี่ปุ่นหน้าตาดีคนหนึ่งยกมือเรียก
พอเข้าไปถึงสาวญี่ปุ่นคนนั้นก็ทำท่าทำทางเหมือนจะขออะไรบางอย่าง (คงลืมไปว่าพูดญี่ปุ่นออกมาก็ได้)

สงสัยคงเห็นเจ๊ทำหน้างง สาวหมวยเลยชี้ไปที่แก้วน้ำ ทำมือเป็นแท่งๆ แล้วทำปากดูด หลับตาพริ้มบอก

"Can I have something to suck?"

อูย... ฟังแล้วอยากไปอยู่ตรงนั้นขึ้นมาทันที  :oops:

[bankniti]

ฮามากครับคุณ 3 จุด

[javidol]

[007-s]

พี่สามจุดนี่ฮาจริงๆ

   

[py106]

ของผมไปต่างเมืองแค่ 2 อาทิตย์นี่ก็ miss thai food แระคับ
ยังไม่เคยไปยาวๆเลย...อิอิ...

เอาอีกครับ คุณ 3จุด

[Ano]

พี่สามจุดคะ  Do u have any problems  ???   And something to suck??? :lol:  :D  :lol:

ฮาจริงๆ  เอาอีก ๆๆๆ