|0 คอมเมนต์
มาเปิดกระปุกดูใบชา ไม่มีแล้วค่ะ เหลือแต่กระปุก แถมไม่มีเขียนอะไรไว้เลย มีแต่รูปเฉยๆ

จำได้แค่ว่าไปซื้อมาเองจากยูนนาน กระปุกสีเขียวๆ ส่วนชาที่คุณอาเอามาก็ไม่รู้จะไปถามใครเพราะคุณอาท่านเสียไปหลายปีแล้วค่ะ รสชาติตามที่คุณ CK บรรยาย สงสัยจะเป็นหลงจิ่งน่ะค่ะ
ส่วนร้านที่คุณคลอโรฟิลบอก ชื่อร้านใบชาจิ้นฮั้วค่ะ อยู่เลยจากศาลเจ้าพ่อเห้งเจียซึ่งเป็นห้องแถวไป 2 ห้อง ถนนชื่อพระรามสี่แต่เลยจากหัวลำโพงข้ามสะพานจะเข้ามาทางเยาวราชแล้วค่ะ ร้านและศาลเจ้าอยู่ทางซ้ายมือเป็นห้องแถวห้องเดียว หาไม่ยากค่ะแต่หาที่จอดรถยากมาก
ไหนๆหาชื่อชาไม่ได้แล้ว เลยแก้ตัวไปแปลเรื่องชนิดของชาจีนและชาชื่อดัง 10 ชนิดของจีนมาฝากคุณวิบูลย์และทุกๆท่าน เวลาไปซื้อจะได้บอกคนขายได้ใกล้เคียงค่ะ
ชาจีนแบ่งได้เป็น
ชาเขียว เป็นชาที่เก่าแก่ที่สุด ไม่ผ่านการนวด ที่ขึ้นชื่อมี
*1หลงจิ่ง หรือ Dragon Well จากหมู่บ้านหลงจิ่ง เมืองหางโจว มณฑลเจ้อเจียง ลักษณะใบจะเรียว ยาว สีเขียว ดังเพราะความหอมหวน และสรรพคุณชานี้ใช้ถอนพิษได้ด้วย จักรพรรดิเฉียนหลงเมื่อได้ชิมถึงกับให้คนไปหาต้นตอที่ปลูกของชานี้เลยที่เดียว
*2ปีหลัวชุน จากจังหวัดหวู่ มณฑลเจียงซู่
*3หวงซานเหมาเฟิง จาก เขาหวงซาน ในมณฑลอันฮุย
*4จุนซานหยินเจิน หรือเข็มเงิน จากเกาะฉิ่งหลัว เขาจุนซาน
หยุนวู่ หรือเมฆและหมอก จากเขาลู่ซาน
ชาดำ หรือ ชาแดง ผ่านการนวด ที่ขึ้นชื่อมี
*5ชาดำฉีเมิน จาก จังหวัดชีเหมิน มณฑล อันฮุย
ฉีหง จากมณฑลอันฮุย
เตี้ยนหง จากยูนนาน
หยิงหง จาก กว่างตง
ซู่หง จากเจียงซู่
ฉวนหง จากซื่อชวน
หูหง จาก หูหนาน
ชาอู่หลง เป็นชาพิเศษจาก ชายฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ของจีน ปลูกได้ดีตามหน้าผา ซึ่งปลูกยาก ทำมห้มีราคาสูง ปลูกได้ดีในมณฑลฝูเจี้ยน กว่างตง และไต้หวัน
ชาอัดแท่ง เหมาะสำหรับการเดินทาง และเก็บง่าย สีของชามักจะเป็นสีดำ ในเมืองจีนรู้จักกันในชื่อ ชาดำ ส่วนใหญ่จะอัดเป็นแท่งสี่เหลี่ยม หรือมีรูปทรงอื่นๆเช่นรูปชาม รูปเค๊ก ผลิตจากมณฑล หูเป่ย หูหนาน เสฉวน กวางสี และที่ขึ้นชื่อที่สุดชื่อ ชาพูเอ้อ จากมณฑลยูนนาน
ชากลิ่น จะผสมกลิ่นต่างๆลงไปด้วยเช่นกลิ่นดอกไม้ เช่นมะลิ และแม็กโนเลียซึ่งเป็นดอกไม้จำพวกมณฑา ชามะลิที่มีชื่อเสียงจะอยู่ทางภาคเหนือของจีน
ส่วนอีก 5 อันดับชาชื่อดังคือ
*6 ลิ่วอัน กวาเพี่ยน จากจังหวัดลอ่วอัน มณฑลเหอหนาน
*7 ซินหยาง ซินหยาง เม่าเจียน จากซินหยาง มณฑลเหอหนาน
*8 ตู้อวิ้น เม่าเจียน จากเขาตู้อวิ้น มณฑลกุยโจว
*9 ชาภูเขา หวู่ยี จากเขาหวู่ยี มณฑลฝูเจี้ยน
*10 เตียกวานอิน จากจังหวัด อันซี มณฑลฝูเจี้ยน
ส่วน ปาเป่าฉา คือชาที่มีเครื่องผสม ๘ อย่าง อาทิ ชาเขียว เมล็ดบัว พุทราแห้ง ดอกเก๊กฮวย เก๋ากี้ น้ำตาลกรวด ฯลฯ
การดื่มชาในภาคเหนือ หรือกรุงปักกิ่งนั้น มักนำชามาใส่ในแก้วชา ซึ่งเป็นถ้วยกระเบื้องที่ทำจากดินเผา และเติมน้ำเดือดลงไป หลังจากนั้นปิดฝา สักระยะหนึ่งจึงดื่ม
มณฑลเสฉวน จะชงชาใส่ถ้วยที่มีฝาปิด และมีจานรองถ้วยชา เมื่อใส่ชาลงถ้วยแล้ว เติมน้ำเดือด ปิดฝา เมื่อจะดื่มชาก็จะใช้ฝาถ้วยชาช่วยเขี่ยใบชาให้ไปอยู่ที่ขอบถ้วยอีกด้านหนึ่ง ซึ่งจะทำให้ดื่มชาได้โดยที่ใบชาและไม่ปะปนกับน้ำชาเข้าไปในปาก
ซัวเถา มักใช้ป้านชาดินเผาเล็ก ๆ ใส่ชา เติมน้ำร้อน และรินทิ้งก่อน ที่จะใส่น้ำร้อนเข้าไปใหม่ นับว่าการรินน้ำชาทิ้ง นอกจากจะเป็นการทำความสะอาดใบชาแล้ว ยังทำให้ชาตื่นตัว และมีรสชาติดีขึ้น
ส่วนทางภาคใต้ นิยมถ้วยชากระเบื้องเคลือบขนาดเล็ก ใบหนึ่งทรงสูง อีกใบทรงเตี้ยคล้ายถ้วยตะไล เมื่อชงชาในป้านชา จนได้เวลาแล้ว ก็จะรินใส่แก้วชาทรงสูง ก่อนที่จะจับคว่ำลง ในถ้วยชาทรงเตี้ย และดื่ม ส่วนถ้วยชาทรงสูง ก็จะมีกลิ่นหอมของชาปะปนอยู่ และบางคนก็นิยมที่จะสูดดมความหอมของชาจากแก้วทรงสูงด้วย
หมายเหตุ
ชื่อแต่ละชื่ออาจออกเสียงผิดเพี้ยนไปบ้าง เพราะแปลจากภาษาอังกฤษ ไม่มีภาษาจีนมาให้ ท่านใดทราบช่วยแก้ไขด้วยนะคะ
