ชีวิตแบงค์ 1000

[humdrum]

นักพูด..ที่เป็นที่รู้จักกันดีท่านหนึ่ง..
ได้เริ่มหยุดการสัมมนาของเขา..
โดยการหยิบแบงค์ 1,000 ขึ้นมา
ในห้องที่มีผู้เข้าฟัง..ร่วม 200 ท่าน

แล้วเขาก็พูดว่า..
"ใครอยากได้แบงค์ 1,000 นี้บ้าง?"
มีมือ..ได้ถูกยกขึ้นเป็นจำนวนมาก

เขาก็พูดต่อว่า..
"ฉันจะให้เงินแบงค์1,000 นี้..
แก่หนึ่งในพวกท่าน..
แต่ครั้งแรกนี้..ฉันจะทำอย่างนี้"

เขาเริ่มที่จะขยำๆ เงินนั้น
แล้วเขาก็ถามอีกว่า ..
"ใครจะยังต้องการมันอีก?"

ยังคงมีมือที่ยกขึ้นอีก
"ดี" ..เขาตอบ

"แล้วถ้าฉันทำอย่างนี้ล่ะ"
และเขาก็ทิ้งมันลงที่พื้น..
เริ่มที่เหยียบย่ำมัน..ด้วยรองเท้าของเขา
แล้วเขาก็เก็บขึ้นมา
ขณะนี้..มันทั้งยับยู่ยี่และสกปรก

"ตอนนี้.. ใครยังต้องการมันอีก?"
ก็ยังคงมีคนยกมืออีก..

"เพื่อนๆ ..คุณได้เรียนรู้บทเรียน
ที่มีคุณค่ามากที่สุดบทหนึ่งแล้วว่า..
ไม่ว่าฉันจะทำอะไรกับเงิน ...
คุณก็ยังต้องการมันอยู่
เพราะว่า..
มันไม่ได้ลดคุณค่าในตัวมันลงเลย
มันก็ยังคงมีค่า1,000 บาทอยู่นั่นเอง

เหมือนกับหลายๆครั้ง..ในชีวิตของเรา
ที่ถูกทิ้ง.. ถูกเหยียบย่ำ ..
และถูกทำให้สกปรก..
โดยสิ่งที่เราตัดสินใจทำมัน
และสภาพแวดล้อมที่เราเจอ
ทำให้เรารู้สึกว่า..
คุณค่าของเรา--ลดน้อยลง

แต่ไม่ว่าอะไร..ที่ได้เกิดขึ้น
หรืออะไร..ที่จะเกิดขึ้น
คุณไม่เคยสูญเสีย--คุณค่าในตัวเอง

คุณเป็นคนพิเศษ..
อย่าลืมมันตลอดไป...

อย่านำความผิดหวัง..ของเมื่อวาน
มาบดบังความฝัน..ในวันพรุ่งนี้

[chatchai]

อ่านแล้วก็ข้อคิดที่ดีนะครับ

แต่เพียงว่า  อ่านถึงตอน

"แล้วถ้าฉันทำอย่างนี้ล่ะ"
และเขาก็ทิ้งมันลงที่พื้น..
เริ่มที่เหยียบย่ำมัน..ด้วยรองเท้าของเขา

รู้สึกไม่ดีเลยครับ  เพราะในใบธนบัตรมีรูปของบุคคลที่คนไทยนับถืออยู่อยู่ครับ

ถ้าจะดัดแปลงก็คงดีขึ้นนะครับ

ด้วยความเคารพ

[triathlon]

ขอบคุณมากๆคะ

[Onokung]

[quote="chatchai"]อ่านแล้วก็ข้อคิดที่ดีนะครับ

แต่เพียงว่า

[akekarat]

เขาก็พูดต่อว่า..
"ฉันจะให้เงินแบงค์1,000 นี้..
แก่หนึ่งในพวกท่าน..
แต่ครั้งแรกนี้..ฉันจะทำอย่างนี้"

ไม่ใช่แนวคิดที่เกิดขึ้นในเมืองไทยหรอกครับ พี่ฉัตรชัยไม่ต้องคิดมาก เพราะถ้าเป็นเรื่องของคนไทย จะต้องเขียนว่า  "ผม" จะให้เงินแบงค์ 1000 นี่

แต่ว่าก็ไม่น่าจะเป็นเรื่องของอเมริกาหรืออังกฤษเช่นกัน เพราะลุงแซมน่าจะมีแค่แบ๊งค์ร้อย ผู้ดีผมเห็นใหญ่สุดแค่แบ๊งค์ห้าสิบ

เอาเป็นว่าแบ๊งโดเรมอนละกัน  :lol:   :lol:

[beammy]

8)  8)  8)  ...

[chatchai]

[quote="akekarat"]ไม่ใช่แนวคิดที่เกิดขึ้นในเมืองไทยหรอกครับ พี่ฉัตรชัยไม่ต้องคิดมาก เพราะถ้าเป็นเรื่องของคนไทย จะต้องเขียนว่า

[naris]

จะจำเอาไว้สอนลูกครับ

[Accidental Hero]

[ShexShy]

แก่นของเรื่องนี้ดี ครับ พยายามจะสอนเรา และเหมาะกับไปเป็นคำแนะนำ ให้อีกหลายคนครับ

แต่เหมือนอย่างที่ พี่ฉัตรชัย comment ... กระบวนการสื่อบางอย่าง ก็อาจจะทำให้เป้าหมายที่เราต้องการสื่อ เพี้ยนไปในด้านตรงกันข้ามเลยก้ได้ครับ

บางที่ การที่เราจะรับเรื่องราว ไปสอน ใคร ก็ลองปรับกระบวนการให้เหมะสม เพื่อให้ เขาได้สิ่งดี ๆ มากที่สุด

... เรื่อง ย่ำแบงค์ ... ก็อาจเปลี่ยนแปลงเป็นอย่างอื่นแทน ก็ได้ครับ ...

[Series7]

Intrinsic Value never die.  :o

[macarian]

"เพื่อนๆ ..คุณได้เรียนรู้บทเรียน
ที่มีคุณค่ามากที่สุดบทหนึ่งแล้วว่า..
ไม่ว่าฉันจะทำอะไรกับเงิน ...
คุณก็ยังต้องการมันอยู่
เพราะว่า..
มันไม่ได้ลดคุณค่าในตัวมันลงเลย
มันก็ยังคงมีค่า1,000 บาทอยู่นั่นเอง

ในตลาดหุ้น
เป็นโชคดีมั่กๆ ที่บางที Mr.Market ให้ราคาต่ำกว่า 1000 อีก

[สามัญชน]

ชอบครับพี่แว่น  

คราวนี้ลองเปลี่ยนตัวอย่างใหม่(ตามทฤษฎีค้นหาความเท็จ ของ คาร์ล ป็อบเปอร์ครับ)

สมมติตัวอย่างเปลี่ยนจากแบงค์พันเป็นหูฉลามสักชาม  ทุกคนอยากกินมั้ยยยยยย    อยากคร้าบบบบบ.......

ทีนี้มีคนเอาสิ่งสกปรกใส่ลงไป  คุณค่าของหูฉลามเปลี่ยนไปหรือไม่  บางคนอาจจะบอกว่าพอหยวนๆน่า  ยังพอไหวอาจจะยังสกปรกไม่มาก

คราวนี้เอาแมลงวันหย่อนลงไป  อืม  เริ่มลังเลใช่ไหมครับ  หรือเอาให้หนักกว่านี้  ใส่จุดๆๆลงไป  

เอ๊ะ......เรื่องทำนองเดียวกัน  ทำไมคำตอบไม่เหมือนกัน

เอ๊ะ.......มีสุภาษิตบอกว่า  "ช้าๆได้พร้าเล่มงาม"  นั่นแปลว่าให้ใจเย็นๆ
แต่เอ๊ะ.......ก็มีสุภาษิตบอกว่า "น้ำขึ้นให้รีบตัก"  อ้าว.....ใจเย็นไม่ได้นี่นา

แล้วยังมีสุภาษิตจีน "ช่วยคนรีบร้อนดุจดับไฟ" นั่นต้องรีบเลยนะ

ฮ่า ๆ เคยลองค้นสุภาษิตไทยแล้วปรากฏว่ามีทุกรูปแบบเลยที่ดูคล้ายๆกับจะแย้งกันเอง  แต่จริงๆแล้ว "ไม่แย้ง" ขึ้นอยู่กับว่าเราเอาไปใช้ในกรณีไหนอย่างที่พี่แว่นบอกนั่นเอง

[MarginofSafety]

[quote="สามัญชน"]
สมมติตัวอย่างเปลี่ยนจากแบงค์พันเป็นหูฉลามสักชาม