วันนี้ไปดู ตำนานสมเด็จพระนเศวร มาครับ

[คนเรือ VI]

เพิ่งเข้า แต่มีคน 1/3 ของโรงเองอ่ะ

เข้าจำนวนจอมากไป หรือ คนมาดูหนังน้อยลงนะ
เพื่อนๆไปดูมาเป็นไงมั่งครับ

แต่ที่แน่ๆ หนังดีครับ

[iambuffet]

ตอนสุริโยไทย ผมบอกชอบ อีกคนบอกไม่ค่อยสนุก
ถ้าถามพระเนรศวร ควรจะมีแทรกเรื่องของความสนุกเข้าไปด้วย
เช่นน่าจะมีตัวโจ๊กบ้างอะไรพวกนี้ถ้าทำเรื่องต่อ ๆ ไปนะครับ
เพราะความเป็นหนัง คนก็ต้องการความเพลิดเพลินด้วยนะ

[นายสต็อก]

ผมไม่ได้ดูหนังตามโรงภาพยนตร์มา 4-5เดือนแล้ว...

อาทิตย์นี้ พี่สาวชวนครอบครัวผมไปดูเรื่อง ตำนานสมเด็จพระนเรศวรมหาราช
เห็นว่าเป็นภาพยนตร์มหากาพย์ มีนักแสดงชั้นนำมากมาย
แถมผู้กำกับหนังรุ่นใหญ่ ผลงานมากมายทำด้วย ก็เลยแวะไปดูกับเค้า
ยอมรับว่าเค้าถ่ายทำได้ดีจริงๆครับ มุมภาพ ฉาก การแต่งกายยอดเยี่ยมจริงๆ
แต่ถ้าใครไม่รู้เรื่องประวัติศาสตร์ชาติไทยคงเวียนหัวเหมือนกันครับ เพราะ
ไม่รู้ใครเป็นใครกัน เสียดายว่า ผมไม่รู้ว่าเป็นหนังสองภาคจบ นึกว่าภาค
เดียว นั่งดูไปก็รอว่า พระองค์ดำเมื่อไหร่จะเจริญวัยเป็นหนุ่มใหญ่ กับนางเอก
ของเรื่องโตเป็นสาวก็ปรากฏว่าจบตอนซะก่อน ก็คงต้องไปชมต่อในภาคสอง
กันอีกทีครับ!!!!

นี่ถ้าท่านมุ้ยมาเห็นพี่ชายผมนอนกรน..."คร๊อกฟี้ๆ!!!! "ตลอดเรื่อง
ท่านคงฉุนน่าดู (ฮิๆ...) :lol:

[สุมาอี้]

รู้สึกจะมีสามภาคนะครับ

เสี่ยงนะเพราะถ้าคนดูภาคแรกแล้วไม่ชอบก็จะไม่ดูภาคต่อ

การมีหนังฟอร์มยักษ์เข้าฉาย นี่ไม่จำเป็นต้องทำให้ MAJOR มีรายได้มากขึ้นเสมอไป เพราะปกติไม่ฉายเรื่องโน้น เขาก็เอาโรงไปฉายเรื่องนี้อยู่แล้ว โรงหนังมีหนังฉายอยู่แล้วตลอดเวลาไม่ว่าจะมีหนังฟอร์มยักษ์หรือไม่มี

รายได้จะดีกว่าเดิมก็ต่อเมื่อมีหนังที่ทำให้คนดูเต็มโรงได้เท่านั้น  :roll:

[conseto]

สนุกดีครับ ตอนแรกกะไว้ว่าต้องมีหลับในโรงแน่เลย แต่ผิดคาด น่าติดตามตลอดเรื่อง รู้สึกเวลาผ่านไปเร็ว รายได้ของเรื่องนี้ถวายในหลวงด้วยโดยไม่หักค่าใช้จ่าย ไปดูให้ได้นะครับ

[สุมาอี้]

ตกลงเนื้อเรื่องสนุกเหรอครับ ถ้างั้นจะหาโอกาสไปดู

[คนเรือ VI]

ตอนแรกคิดว่าหนังเรื่องนี้น่าจะทำให้โรงเต็มอ่ะครับ

ปรากฎว่าไปซื้อตั๋วได้ อีก 5นาทีฉายแถมคนไม่เต็มโรงอีก เลยแปลกใจอ่ะครับ

[jaychou]

เด๋วได้มี webboard effect แบบ"โหมโรง"?!?

[Dr.T]

ผมยังไม่ได้ดู แต่หนังที่มีแนวโน้มเป็นสารคดีอย่างนี้ไม่น่ามี webboard effect แบบโหมโรงหรอกครับ

[miracle]

ไปดูมาเมื่อวานนี้ไปดูโรงหนังเก่าแก่แห่งหนึ่งของสยาม คือ สกาลา รอบที่ดูก็ 14.50 น. เข้าไปดูก็คนดูมากเหมือนกัน ตอนออกมาก็มีคนรอดูอยู่จำนวนมากกว่าที่เข้าไป

ภาพยนต์เรื่องนี้ แบ่งออกมาสองภาค ดีแล้วครับ
เนื่องจากเรื่องหน้านี้คือสมเด็จพระสุริโยทัย มันยาวจริงๆๆ
นั่งดูเหมือนไปดูLord of The Ring (สามภาค ภาคละ 3 ชั่วโมงในโรงน่าครับ Extendtionอีก) ทำให้คนดูทรมานมากๆๆๆ

มารอบนี้ทำสั้นลงก็ดีแล้วครับ เนื้อหากระฉับ มีข้อคิดเพียบ ซึ่งหนังเรื่องนี้เป็นประวัติศาสตร์ ที่เมื่อไม่กี่ปีนี้ก็ได้ฉายภาพกลับมาเหมือนกัน

คือ คนสยามประเทศนั้น ยามมีศึกเข้ามา ต่อสู้เก่งมากๆ ไม่ยอมแพ้โดยง่ายดาย
แต่เมื่อไรที่แตกความสามัคคีเมื่อนั้น เราก็สู้ใครก็ไม่ได้
ในเรื่องก็สอนกลศึกไว้เหมือนกัน คืออย่าไว้ใจ ในขุนนางตอนที่หนีออกจากกองทัพอีกฝ่าย (อันนี้ใครอ่านสามก๊กจะรู้ดีตอนที่จิวยี่เผาทัพเรือของโจโฉ ก็เเหมือนกันเลย)

สอนเรื่อง ใจ ว่า ถ้าใจเราไม่สู้ซักอย่าง ก็แพ้แล้ว ไม่มีวันที่จะเริ่มตาอ้าปากได้

ส่วนเรื่องภาพนั้น แสงแว๊ป ถือว่าเป็นการเปลี่ยนฉาก ซึ่งบ้างครั้ง ทำให้สายตาคนดูอาจจะพร่าได้ เพราะแสงที่ขาวในที่มืด ทำให้รูเรตินาหด แต่ฉากต่อมามืดต่อจะทำให้รูเรตินาปรับไม่ทันเท่าไร

ส่วนดนตรี okทั้งเรื่องขัด อยู่อย่างเดียวตอนจบ ถ้าเป็นเพลงไทยจะดีเยี่ยม แต่ดันเป็นเพลงสากล (ถ้าเป็นเพลงทำนองไม่ว่ากัน แต่นี้มันผิดปกตินิดหน่อย ต้องย้อนกลับไปดูตอนสมเด็จพระสุริโยทัย ว่าเป็นแบบนี้หรือเปล่า)

ส่วนเรื่องตัวแสดง ยังคงมาจากสมเด็จพระสุริโยทัย ถ้าใครจำได้ก็มาดูต่อเรื่องนี้ได้เลย ตำแหน่งยศต่างๆๆเหมือนเดิม คนแสดงก็คนเดิม ส่วนใหญ่ (เพราะเนื้อหาประวัติศาสตร์ต่อกันนั้นเอง ถ้าเปลี่ยนตัวแสดงเดี๋ยวงงแย่เลย)

ให้ 3 ครึ่งจาก 4 ดาว (5ดาวฝรั่งไม่ให้กันอ่ะ) หรือB+เกือบจะA

[bsk(มหาชน)]

คิดว่าถ้าได้อ่านเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ช่วงระยะเวลาดังกล่าว

น่าจะช่วยเพิ่มอรรถรสในการชมขึ้นมั้ยคับ..

ก่อนดูเรื่องสุริโยไท ผมก็อ่านไปหลายเล่ม ดูแล้วเข้าใจดียิ่งขึ้น เพราะตัวละครเยอะ ถ้าไม่อ่านก่อนก็งงเหมือนกัน ถามเพื่อนหลายคนว่างั้น..

เห็นตอนนี้มีออกมาหลายเล่ม

ผมมีเล่มที่ท่านมุ้ยประพันธ์จากประสบการณ์ออกสนามตามรอยประวัติศาสตร์

หลายปีก่อนก็เคยอ่าน"บุเรงนองกะยอดินนรธา กษัตริย์พม่าในโลกทัศน์ไทย"

โดย ดร.สุเนตร ชุตินธรานนท์

ข้อมูลดีคับ รวมทั้งเล่มอื่นๆโดยผู้เขียนคนเดียวกัน..เช่น

- พม่ารบไทย : ว่าด้วยการสงครามระหว่างไทยกับพม่า

- พม่าอ่านไทย : ว่าด้วยประวัติศาสตร์และศิลปะไทยในทัศนะพม่า

- สงครามคราวเสียกรุงศรีอยุธยา ครั้งที่ 2 พ.ศ. 2310
ศึกษาจากพงศาวดารพม่าฉบับราชวงศ์คองบอง

ฯลฯ

ทั้งหลายทั้งปวง ผมคืนให้อาจารย์ท่านเกือบหมดแล้วคับ(ความจำ) :lol:

[chatchai]

ภาพยนต์เรื่องนี้มีทั้งหมด 3 ภาคครับ

เริ่มฉายภาคแรกไปแล้ว  ภาคสองจะเริ่มฉายปลายเดือนนี้

ส่วนภาคสุดท้ายรู้สึกว่าจะฉายปลายปีนี้นะครับ

ประเทศเรามีประวัติศาสตร์ที่ยาวนานพอควร  แต่คนไทยน้อยคนนักที่จะสนใจและศึกษาประวัติศาสตร์  มักจะวิ่งหาอนาคตกันส่วนใหญ่

[คนเรือ VI]

ส่วนเรื่องภาพนั้น แสงแว๊ป ถือว่าเป็นการเปลี่ยนฉาก ซึ่งบ้างครั้ง ทำให้สายตาคนดูอาจจะพร่าได้ เพราะแสงที่ขาวในที่มืด ทำให้รูเรตินาหด แต่ฉากต่อมามืดต่อจะทำให้รูเรตินาปรับไม่ทันเท่าไร

เห็นด้วยครับ ทำเป็นฉากเลื่อนเหมือน star wars น่าจะดีกว่า
แสงวาบ บวกเสียงเข้าไป ทำให้รำคาญใจมากครับ - อยากให้ปรับอ่ะครับ

[miracle]

ขอบคุณครับพี่ชิดชัย
ผมผิดครับเรื่องจำนวนภาค
ทั้งหมดคือ ไตรภาคถูกต้องแล้วครับ

ฉายเสร็จแล้วก็ต้องออก DVD แต่ละภาค
จากนั้นก็ออกExtendtion DVD
และออกpack รวมออกมาอีกครั้งหนึ่ง ในแต่ละภาค
และของExtendtion Dvdชุดใหญ่
พร้อมของแถมอีกมากมาย
(อันนี้มันการตลาดของDVDน่าครับ)

[por_jai]

ขอบคุณครับพี่ชิดชัย
ผมผิดครับเรื่องจำนวนภาค
ทั้งหมดคือ ไตรภาคถูกต้องแล้วครับ

ฉายเสร็จแล้วก็ต้องออก DVD แต่ละภาค
จากนั้นก็ออกExtendtion DVD
และออกpack รวมออกมาอีกครั้งหนึ่ง ในแต่ละภาค
และของExtendtion Dvdชุดใหญ่
พร้อมของแถมอีกมากมาย
(อันนี้มันการตลาดของDVDน่าครับ)

8) พี่มหัศจรรย์ครัับ พี่ฉัตรชัยครับ
    ลุงคิดกับชิดชัยนี่มันเพลงของธเนศ วรากุลนุเคราะห์ นาครับ
   
    หนังประวัติศาสตร์ที่ท่านมุ้ยเป็นคนสร้างกำกับนี่ยิ่งใหญ่มากนะครับ
    เห็นพี่จิก ประภาส ชล
    เขียนวิจารณ์ชมเชยไว้เป็นอย่างสูง ตอน สุริโยไท
    ผมเพิ่งทราบจากแกว่า ชื่อสุริโยไท ภาษาอังกฤษนี่ชื่อ The sun & moon
    sun ก็คือพระสุริิโยไท
    moon ก็แม่หยัวศรีสุดาจันทร์
   
    เมื่่อวานเห็นหนังจีนฝีมือคนสร้าง ฮีโร่ (จะฉายหรือฉายแล้วก็ไม่รู้ครับ)
    ผมไปยืนดูตัวอย่างอยู่
    มี โจวหยวนฟะ เจย์โชว กงลี่
    เรื่อง curse of the golden flower
    ยิ่งใหญ่น่าดูชมเหมือนกัน
    เจย์โชว หน้าเหมือน เดวิดเจียง ซุปเปอร์สตาร์ในอดีตเลยครับ
    ผมคงไม่พลาดแน่ เรื่องนี้

[bsk(มหาชน)]

เจย์โชว = jaychou  

[chatchai]

[quote="por_jai"]เมื่่อวานเห็นหนังจีนฝีมือคนสร้าง ฮีโร่ (จะฉายหรือฉายแล้วก็ไม่รู้ครับ)

[Capo]

[quote="chatchai"][quote="por_jai"]ไม่รู้พี่พอใจเห็นอะไรใหญ่

[jaychou]

[quote="bsk(มหาชน)"]เจย์โชว = jaychou

[naris]

:lovl:

[jaychou]

มาเฉลยเรื่องความยิ่งใหญ่ของหนังเรื่องนี้ครับ



ซินหัวเน็ต16/01/07ตกอยู่ในห้วงกระแสวิพากษ์วิจารณ์ไม่หยุดหย่อน สำหรับภาพยนตร์ฟอร์มยักษเรื่อง ศึกโค่นบัลลังก์วังทอง ที่ในภาพยนตร์มีภาพชวนสยิวใจของสาวๆ ในเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายอันเพริศพริ้ง แต่กลับปนความเซ็กซี่ นมตู้ม เกลื่อนจอ ทำให้ที่จีนถึงขนาดต้องจัดเรทติ้งกันเลยทีเดียว

นี่ไม่ใช่การกวนกระแสแต่อย่างใด เมื่อนักข่าวได้ไปพบเบื้องหลังความ ตู้ม ครั้งนี้ นั่นเป็นเพราะเทคโนโลยีการออกแบบเสื้อผ้าและเสื้อชั้นในของสไตลิสต์มากความสามารถนั่นเอง โดยเฉพาะเสื้อชั้นในที่สามารถเน้นสัดส่วนได้อย่างสวยงาม ทั้งนี้ก็ไม่ได้ทำเพื่อขายสรีระของนักแสดงสาวในเรื่องแต่เพียงอย่างเดียว เพราะผู้กำกับจางอี้โหมวย้ำแล้วย้ำอีกว่าตั้งใจจะให้คนดูดูที่ความอลังการของเนื้อเรื่องและเอฟเฟคอันตระการตามากกว่า

อีกทั้งเรื่องราวในภาพยนตร์นี้นั้น อยู่ในสมัยราชวงศ์ถังตอนปลาย อันเป็นยุคที่รุ่งเรืองฟู่ฟ่าที่สุด ฉะนั้นอาภรณ์การแต่งกายนอกจากต้องให้สวยงามแล้ว การแสดงถึงส่วนเว้าส่วนโค้งของหญิงสาวในสมัยนั้น ก็น่าจะเป็นการแสดงถึงความมั่งคั่งอีกอย่างหนึ่งด้วยเช่นกัน

[por_jai]

เรื่องนี้มีหลายอย่างที่ใหญ่นะครับ  

ไม่รู้พี่พอใจเห็นอะไรใหญ่  จนน่าดูชม   :lol:    :lol:    :lol:

8) จากรูปที่พี่เจย์โชว นำมาให้ดู
    ฮ่า..
    กงลี่ นี่ถือว่าใช้ดันออกมาครับ
    ยังไม่ยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง

[nanchan]

[quote="por_jai"][quote="chatchai"][quote="por_jai"]เมื่่อวานเห็นหนังจีนฝีมือคนสร้าง ฮีโร่ (จะฉายหรือฉายแล้วก็ไม่รู้ครับ)

[por_jai]

8) เอ..ผมคงไม่ดีเองนะ
    เขาคุยเรื่องไทยๆ
    ดันพาไปถึงราชวงศ์ถัง โน่น
    เลยโดนลากไป ลากมา
    แต่เวบนี้ท่าทางชอบพวกลักษณะนามนะัครับ
    บางทีก็คุยกันเรื่อง ซ้ายๆขวาๆ
    วันนี้ก็คุยกันเรื่องเล็กๆใหญ่ๆ
    ดันๆถอยๆ
    ฮ่า...

[wiras]

ดูหนังของท่านมุ้ยแล้วมาเทียบกับพงศาวดารของกรมพระยาดำรงฯ ที่คุณ CAPO ทำลิงค์ไว้ข้างบนแล้ว รู้สึกว่าไม่ค่อยตรงกัน โดยเฉพาะตอนที่สมเด็จพระนเรศวร ทรงหนีจากกรุงหงสาวดีกลับไปกรุงศรีอยุธยา  แต่ในพงศาวดารบอกว่า  สมเด็จพระนเรศวรทรงตามเสด็จพระเจ้าบุเรงนองเข้ามาตีกรุงศรีอยุธยาในศึกหงสาวดีครั้งที่ 3 ซึ่งครั้งนี้กรุงศรีฯถูกตีแตก  พระเจ้าบุเรงนองจึงสถาปนาให้สมเด็จพระมหาธรรมราชาขึ้นครองกรุงศรีฯ แล้วให้สมเด็จพระนเรศวรทรงอยู่ช่วยพระราชบิดาครองกรุงศรีฯ  เลยไม่ทราบว่า เวอร์ชั่นไหนถูกผิดกันแน่

[bsk(มหาชน)]

มีทั้งเอกสารที่เป็นพงศาวดาร จดหมายเหตุชาวต่างชาติ คำบอกเล่าชาวกรุงเก่า ฯลฯ จากหลายๆแหล่ง

บวกกับการตีความและจินตนาการของผู้สร้าง

ไม่ 100%ทุกหลักฐาน

ในอนาคตหากพบหลักฐานใหม่ๆเพิ่มเติมก็อาจปรับเปลี่ยนกันใหม่

ภาพยนต์ก็คงไม่เป๊ะๆตรงเผง เพื่อความบันเทิงด้วยส่วนหนึ่ง

เรื่องราวในพงศาวดารไทยโดยมากมักจะเป็นการยกย่องเชิดชูพระเกียรติพระมหากษัตริย์ในฐานะสมมติเทพ จึงมีเรื่องราวของกฤษฎาภินิหารมากมายหลายตอน ทั้งนี้อาจมีเหตุผลทางการเมืองการปกครองเป็นสำคัญ ประกอบกับความเชื่อทางศาสนาก็มีส่วนด้วย

แต่ไม่ควรลืมว่า ในอดีตกาลยังไม่มีรัฐชาติ

การสงครามทั้งสิ้นทั้งปวงเกิดจากการช่วงชิงและแสดงแสนยานุภาพระหว่างอาณาจักรต่ออาณาจักร

ระหว่างราชวงศ์ต่อราชวงศ์  ....

[chatchai]

ถ้าดูประวัติศาสตร์พม่าก็คงไม่เหมือนกับของไทย  แล้วแต่ใครจะเขียน

[bsk(มหาชน)]

ในช่วงการสู้รบครั้งใหญ่บริเวณชายแดนไทย-รัฐฉาน เมื่อเดือนเมษายน 2548 ที่ผ่านมา ระหว่างกองกำลังว้าแดง(UWSA-United Wa State Army)-กองพล 171 ของเหวยเซียะกังทีมีเป้าหมายเข้ายึดพื้นที่ดอยไตแลงของกองกำลังกู้ชาติไทใหญ่(SSA-Shan State Army) ภายใต้การนำของพันเอกเจ้ายอดศึก

 ระหว่างช่วงสงครามครั้งนี้ สื่อมวลชนไทยและสำนักข่าวตปท.หลายแห่งทั้งเอพี รอยเตอร์ บีบีซี ได้มีโอกาสขึ้นไปยอดดอยไตแลง ที่ตั้งของกองบัญชาการสูงสุดกองทัพ SSA และได้เข้าไปจนถึง"หน้าศึก" หรือ "จุดสู้รบ" บริเวณฐานป่าไม้ และฐานเนินกองคา ซึ่งไม่กี่วันก่อนคือสนามรบอันดุเดือด มีทหารว้าแดงขึ้นมาตายนับร้อยศพ และทางว้าแดงกับพม่าเพิ่งใช้ปืน ค.120 ปืน ค.81 ปืน ค.82 ยิงถล่ม บางวันมากกว่า 3000 ลูก ร้อยเอกจายกอน ซึ่งรับผิดชอบควบคุมดูแลฐานป่าไม้เล่าให้ฟังว่า ลูกปืนใหญ่ตกทั่วไปหมด พอทหารไทใหญ่ได้ยินเสียงปล่อยลูกปืนก็วิ่งลงบังเกอร์ กลางคืนถึงค่อยเงียบลง รุ่งเช้าพอแสงสว่างพ้นขอบฟ้าก็เริ่มยิงกันใหม่

 การรบยืดเยื้ออยู่เป็นเดือน ร้อยเอกจายกอนยังยืนยันด้วยความมั่นใจ "เป็นไปไม่ได้ที่ดอยไตแลงจะแตก ไม่มีทางที่เขาจะยึดได้ เพราะเราเป็นคนรักชาติเราต้องป้องกัน"

 ถามว่าสิ่งใดเล่าที่ช่วยสร้างขวัญและกำลังใจให้ทหารไทใหญ่ สามารถต่อสู้อย่างอดทนเข้มแข็ง และตรากตรำมาได้ยาวนานหลายสิบปีอย่างนี้

 ร้อยเอกจายกอนยิ้มสดใส หยิบเหรียญทองแดงรมดำให้ดูและบอกว่า ขุนศึกต้องมีพระดี แต่"ของดี"สำคัญที่สุดที่คุ้มครองทหารไทใหญ่ให้มั่นใจและปลอดภัยกันทั่วทุกคนก็คือ

        "เหรียญพระนเรศวร"
...


"พระนเรศวรฯกับเจ้าคำก่ายน้อยเจ้าฟ้าของไทใหญ่ ท่านเป็นเพื่อนกัน มีจุดมุ่งหมายเหมือนกัน คือต้องการรบพม่า ต้องการขับไล่พม่าออกจากแผ่นดินไทยและแผ่นดินไทใหญ่ คนไทใหญ่ถือว่าถ้าพระนเรศวรฯยังอยู่ ไทใหญ่จะไม่ลำบากอย่างนี้ เพราะท่านมีนโยบายปราบพม่าให้หมดสิ้น คนไทใหญ่ทุกคนรู้เรื่องนี้ ผมศึกษาประวัติศาสตร์ ได้รู้ และเชื่อถือมาก ทหารไทใหญ่ทุกคนเชื่อเพราะรู้ประวัติศาสตร์ ผมอธิบายให้ฟังทุกคน"

"เจ้าคำก่ายน้อย"ที่พันเอกเจ้ายอดศึกกล่าวถึง คือเจ้าฟ้าวีรบุรุษคนหนึ่งของชาวไทใหญ่ ผู้เป็นสหายร่วมรบกับสมเด็จพระนเรศวรฯ มีปรากฏในประวัติศาสตร์ที่คนไทใหญ่รับรู้มายาวนาน

...

จากบท"สมเด็จพระนเรศวรกับคนไทใหญ่"
หน้าที่ 128-149

ชื่อหนังสือ: ไทรบพม่า

ผู้เขียน: นิพัทธ์พร เพ็งแก้ว และ นวลแก้ว บูรพวัฒน์

พิมพ์ครั้งแรก: มกราคม 2549

ราคา: 180 บาท




นับถึงบัดนี้ย่างเข้าปีที่ ๔๘ แล้ว ที่เผด็จการทหารพม่าทรยศหักหลังเจ้าฟ้าและประชาชนไทใหญ่ ไทใหญ่ได้ใช้ทุกหนทางเพื่อหาทางออกจากความรุนแรงนี้ ทั้งการทำข้อตกลงอย่างสุภาพบุรุษในสมัยเจ้าฟ้า การเจรจาทางการเมือง การจับอาวุธของขบวนการกู้ชาติ การยอมหยุดยิงของกลุ่มกู้ชาติไทยใหญ่บางกลุ่ม ในช่วงประมาณ ๑o ปีที่ผ่านมาเพื่อหาทางออกด้วยสันติวิธี แต่ขีดความรุนแรงที่พม่ากระทำต่อประชาชนไทใหญ่ ไม่เคยมีทีท่าจะลดลง หากกลับทวีความทารุณหนักมากยิ่งขึ้น

เกือบห้าสิบปีของความทุกข์ยาก ได้ทำให้คนไทใหญ่ที่มีพื้นฐานนิสัยรักสงบ นุ่มนวลและอ่อนโยน ลุกขึ้นจับอาวุธ ติดเขี้ยวเล็บ และใช้สติปัญญาทุกทางเพื่อต่อสู้ ป้องกันญาติพี่น้องและประชาชนของตนอย่างกล้าหาญ ผู้นำและพลทหารนักรบไทใหญ่รุ่นปัจจุบันคือประชาชนชาวนาที่ถูกพม่าทำให้จนตรอก ไม่มีทางเลือก ไม่มีโอกาสใดๆ ที่คอบครัวลูกหลานของพวกเขาจะมีชีวิตที่ดีกว่านี้ พวกเขาจึงปักหลักต่อสู้อยู่ในรัฐฉานอย่างไม่ยอมวางอาวุธจนกว่าจะตายดับไปคนละข้าง ผู้นำทุกคนไม่ใช่เจ้าฟ้าตกบัลลังก์ที่มากอบกู้สิทธิธรรมของตัวเองคืน เรื่องโรแมนติกในละครทีวีหลังข่าวของคนไทยจบไปนานแล้ว การต่อสู้ของขบวนการกู้ชาติไทใหญ่ที่มาจากครอบครัวชาวนาชาวไร่ทั่วรัฐฉานในขณะนี้ จึงเป็นการต่อสู้ของขบวนการประชาชนอย่างแท้จริง

เป้าหมายในการต่อสู้ทุกวันนี้ของกองกำลังกู้ชาติไทใหญ่ จึงมีเพื่อสิ่งเดียวที่จะประกันความร่มเย็นผาสุกของประชาชนบนแผ่นดินฉานได้

นั่นคืออิสรภาพและเอกราชของประเทศไทใหญ่ เท่านั้น

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


ถ้าผมพิมพ์คล่องสักหน่อย จะนำมาให้อ่านกันเต็มๆเลยคับ มีภาพเหรียญและศาลสมเด็จพระนเรศวรฯที่ชาวไทใหญ่เคารพบูชา และเรื่องราวที่เจดีย์พระนเรศวรซึ่งคนไทใหญ่เรียก"กองมูเจ้านเรศวรฯ"  ต่อมาฝ่ายพม่าได้ระเบิดเจดีย์นี้จนเหลือเพียงเศษซากอิฐ เพื่อทำลายขวัญกำลังใจไทใหญ่ ปัจจุบันเศษอิฐเหล่านั้นเป็นส่วนหนึ่งของเจดีย์องค์ใหม่ ที่ตั้งอยู่ในเขตไทย ที่ตำบลเมืองงาย อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่

แม้กระทั่งวันครบรอบ 400 การเสด็จสวรรคตของพระองค์ ชาวไทใหญ่ก็จัดงานรำลึกถึงพระองค์ด้วย

ราวปี 2547 ทางกองกำลังไทใหญ่ประสงค์จะสร้างอนุสาวรีย์สมเด็จพระนเรศวรฯขึ้นที่ยอดดอยไตแลง ฝั่งรัฐฉาน แต่ถูกทางทหารไทยที่ดูแลภาคเหนือระงับไว้ ด้วยในช่วงเวลาดังกล่าว รัฐบาลไทยมีสัมพันธไมตรีที่ดีกับทางการพม่า แม้ก่อนนั้น อดีตไทใหญ่จะเคยเป็นรัฐกันชนให้ไทยมาตลอด รวมทั้งใช้หาข่าว ต่อต้านคอมมิวนิสต์

ยังมีเรื่องราวที่น่าสนใจมากมาย ไม่เฉพาะบทที่ว่าด้วยพระนเรศวรฯกับไทใหญ่

แต่ทั้งเล่มจะทำให้เราเข้าใจ เข้าถึงความยากลำบากในการต้องต่อสู้ของไทใหญ่ การถูกรังแก ข่มเหง กดขี่ หรือแม้กระทั่งความโดดเดี่ยว

หวังว่า ไทยน้อยทั้งหลายจะสัมผัสได้ถึงจิตใจของไทใหญ่บ้าง...

[bsk(มหาชน)]

วันที่ 05 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2550 ปีที่ 30 ฉบับที่ 10558

ไทยรบพม่า ไม่ใช่ประเทศไทยรบประเทศพม่า

คอลัมน์ สยามประเทศไทย

สุจิตต์ วงษ์เทศ



หนังสือ ไทยรบพม่า ของสมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ คนทั่วไปยกย่องเป็น "ตำราประวัติศาสตร์ไทย" เล่มสำคัญ มีผู้อ่านกว้างขวาง ใช้อ้างอิงมากที่สุดเล่มหนึ่ง

ที่อ้างอิงอย่างเข้าใจความสัมพันธ์ในอดีตก็ดีไป และมีประโยชน์อย่างยิ่ง แต่ที่อ้างอิงอย่างไม่เข้าใจ แล้วใช้ในทาง "ล้าหลัง-คลั่งชาติ" ก่อให้เกิดความ บาดหมางระหว่างพม่ากับไทยและเพื่อนบ้านอื่นๆ ย่อมไม่ถูกต้อง ไม่ดีงาม ไม่เกื้อกูลให้เกิดความรัก ความเมตตา และความเข้าใจซึ่งกันและกัน ทั้งไม่ใช่ความปรารถนาของผู้ทรงพระนิพนธ์ คือสมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ ที่ทรงชี้แจงไว้ในคำนำ เมื่อ พ.ศ.2471 ชัดเจนแล้ว

ชื่อหนังสือเล่มนี้ สมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ ทรงตั้งไว้เต็มๆ ว่า พงศาวดารเรื่องไทยรบพม่า เพราะทรงพระนิพนธ์ขึ้นมาเพื่อ "ให้เปนประโยชน์ในทางความรู้พงศาวดารเปนสำคัญ" แต่คนทั่วไปเรียกตัดอย่างสั้นๆ ว่า ไทยรบพม่า เลยชวนให้คิดว่าเป็นหนังสือ "ตำรารบพุ่ง" ของทหารไปเสีย ฉะนั้นขอให้เข้าใจด้วยว่า ไม่ใช่ตำรารบพุ่ง แต่เป็นหนังสือ "พงศาวดาร" เพื่อสืบทอดความรู้อันเป็นรากเหง้าแท้จริง เพื่อความเข้าใจตนเอง จะได้เคารพคนอื่น และเพื่อให้ รู้เขา รู้เรา รู้โลก เป็นสำคัญ

ที่เป็นปัญหาอย่างยิ่งคือชื่อหนังสือที่เรียกกันติดปากเป็นสามัญว่าไทยรบพม่า ชวนให้คิดแล้วเชื่อด้วยสำนึกของ "รัฐชาติ" อย่างปัจจุบันว่าหมายถึง ประเทศไทย รบกับ ประเทศพม่า

ตรงนี้จะต้องเข้าใจร่วมกันก่อนว่า บ้านเมืองสมัยก่อนไม่ได้รวมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันเป็น "รัฐชาติ" อย่างปัจจุบัน

สมัยกรุงศรีอยุธยายุคแรก ศูนย์กลางอยู่ที่พระนครศรีอยุธยา แต่อำนาจปกครองจริงมีอยู่เพียงบริเวณที่ราบลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาฟากตะวันออกเท่านั้น เพราะฟากตะวันตกมีแคว้นสุพรรณภูมิอยู่ที่เมืองสุพรรณบุรี-เมืองเพชรบุรี เหนือขึ้นไปทางลุ่มแม่น้ำปิง-ยม-น่าน มีแคว้นสุโขทัย แล้วเหนือขึ้นไปอีกยังมีแคว้นล้านนา ศูนย์กลางอยู่ที่เมืองเชียงใหม่ แคว้นเหล่านี้ไม่ได้อยู่ในอำนาจของกรุงศรีอยุธยา แต่เป็นแคว้นอิสระที่มีพระเจ้าแผ่นดินปกครองตนเองต่างหากออกไป

สมัยต่อมาพระเจ้าแผ่นดินกรุงศรีอยุธยาอาศัยความสัมพันธ์ทาง "เครือญาติ" ขยายอำนาจปกครองทั้งแคว้นสุพรรณภูมิกับแคว้นสุโขทัย มีศูนย์กลางอยู่ที่พระนครศรีอยุธยาแห่งเดียว แต่ก็เรียกชื่อประเทศว่า กรุงศรีอยุธยา ส่วนชาวต่างชาติเรียกว่า ราชอาณาจักรสยาม

ครั้งนั้นไม่มีใครเรียกประเทศไทย เพราะยังไม่มีประเทศไทย

ถึงกระนั้น กรุงศรีอยุธยาหรือราชอาณาจักรสยามก็ไม่ได้มีอำนาจเหนือแคว้นล้านนาที่มีศูนย์กลางอยู่เชียงใหม่ ขณะนั้นแคว้นล้านนาเป็นอีกประเทศหนึ่ง ไม่ใช่ประเทศกรุงศรีอยุธยา และไม่ใช่ประเทศไทย

[bsk(มหาชน)]

วันที่ 06 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2550 ปีที่ 30 ฉบับที่ 10559

หงสาวดีรบกับกรุงศรีอยุธยา ไม่ใช่ประเทศพม่ารบประเทศไทย

คอลัมน์ สยามประเทศไทย

สุจิตต์ วงษ์เทศ

พม่า (เอกสารโบราณเขียนว่า พะม่า) มีชนเผ่ามากมายหลายชนเผ่าอาศัยอยู่ในดินแดนนี้ มีทั้งพวกพม่า (โบราณเรียกพะยู หรือ ผิ่ว) พวกมอญ พวกไทยใหญ่ พวกต่องสู้ พวกกะเหรี่ยง พวกล้า กับพวกว้า ฯลฯ

แต่เมื่อว่ากันรวมๆ กว้างๆ แล้ว พวกมอญอยู่ทางใต้ใกล้ทะเล มีศูนย์กลางอยู่เมืองหงสาวดี ส่วนพวกพม่าอยู่ทางเหนือห่างทะเล มีศูนย์กลางเปลี่ยนไปตามยุคสมัย คืออยู่ที่เมืองพุกามบ้าง เมืองอังวะบ้าง เมืองตองอูบ้าง เมืองแปรบ้าง และ ฯลฯ

ต่อมาพวกพม่ามีอำนาจเหนือพวกมอญ ก็ย้ายศูนย์กลางลงมาอยู่ที่เมืองหงสาวดี แต่บางยุคบางสมัยก็ย้ายราชธานีกลับไปอยู่ที่เดิม เช่น เมืองตองอู เมืองอังวะ เป็นต้น ชื่อประเทศก็เรียกเปลี่ยนไปตามศูนย์กลางหรือราชธานีที่ตั้งอยู่ ไม่ได้เรียกประเทศพม่า

เรื่องการเรียกชื่อประเทศ เช่นประเทศพม่านี้ สมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ ทรงมีพระนิพนธ์อธิบายไว้แล้วในหนังสือเรื่องเที่ยวเมืองพะม่า (ในตอนที่ 7 วินิจฉัยเคราะห์กรรมเมืองพะม่า-ฉบับพิมพ์ครั้งแรก เมื่อ พ.ศ.2489)

ความขัดแย้งที่ก่อให้เกิดสงครามรบพุ่งกัน ล้วนเป็นเรื่องของพระเจ้าแผ่นดินขณะนั้นต้องการขยายอำนาจเพื่อแสดงพระองค์เป็นจักรพรรดิราชาธิราชเหนือพระเจ้าแผ่นดินของบ้านเมืองอื่น และเพื่อกวาดต้อนคนกับสินค้า ซึ่งเป็นทรัพยากรสำคัญสมัยนั้น

สงครามที่เกิดขึ้นจึงเป็นสงครามระหว่างพระเจ้าแผ่นดินกับพระเจ้าแผ่นดิน และเป็นสงครามระหว่างราชธานีกับราชธานี คือระหว่างกรุงศรีอยุธยากับหงสาวดี หรือตองอู หรืออังวะ ไม่ใช่สงครามระหว่างประเทศไทยกับประเทศพม่า ฉะนั้นเราจะพบว่าหลายครั้งพระเจ้ากรุงหงสาวดีมารวบรวมกำลังที่เมืองเชียงใหม่ ฝ่ายพระเจ้าเชียงใหม่ก็เกณฑ์พลเข้ากองทัพช่วยพระเจ้ากรุงหงสาวดีมาตีกรุงศรีอยุธยาจนแตกพ่าย

ไม่ใช่แต่พระเจ้าแผ่นดินเมืองเชียงใหม่เท่านั้น แม้เชื้อสายราชวงศ์พระเจ้าแผ่นดินเมืองสุโขทัยมาแต่เดิมก็มิได้คิดว่าพระองค์เป็นพวกกรุงศรีอยุธยา หากมีสำนึกว่าเป็นพวกกรุงสุโขทัยที่ถูกพระเจ้าแผ่นดินกรุงศรีอยุธยาริบอำนาจไป จึงร่วมกับพระเจ้าแผ่นดินเมืองหงสาวดียกเข้าตีกรุงศรีอยุธยาสำเร็จ แล้วรับราชสมบัติเป็นพระเจ้าแผ่นดินครองกรุงศรีอยุธยาในพระนามสมเด็จพระมหาธรรมราชาธิราช

ที่ยกมานี้ก็เพื่อแสดงให้รู้ว่า แต่ก่อนนั้นยังไม่มีสำนึกอย่าง "รัฐชาติ" เหมือนปัจจุบัน ยังไม่มีประเทศไทย ยังไม่มีประเทศพม่า มีแต่ "เมืองใคร เมืองมัน" เป็นสำคัญที่สุด