แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel

[ดร.โหน่ง]

โลกแห่งอาชญากรรม ไม่ว่าชีวิตจริง ในนิยาย
หรือแม้แต่ในหนัง พัฒนาล้ำไปมาก  มีความสลับซับซ้อน
เพิ่มขี้นทุกวันเรื่อยๆ อย่างน่ากลัว สังเกตได้จากข่าวๆต่างๆที่เกิดขั้นในหนังสือพิมพ์
ล้วนเป็นฝีมืออาชญากรรมระดับมืออาชีพผู้เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมและความฉลาดแกมโกง
ได้ทิ้งปมปริศนาอันยากต่อการคลี่คลายเงื่อนปมนั้นไว้ให้ขบคิดเสมอ

และบางที.......อาชญากรอาจเป็นคนใกล้ตัวที่คุณนึกไม่ถึง ก็เป็นได้"

   ขุดหลุมพรางกับดักล่อลวงให้คิดเป็นอื่น เรื่องราวล้วนซับซ้อนกลอกกลิ้ง สถาพจริงกลับหลวง สภาพหลวงกลับจริง แท้จริงอารมณ์ผู้อ่านกลับไม่ได้รับความเสียหาย ที่แท้ผู้ลอบสังหารเป็นผู้ใดได้ เท็จจริงเป็นอย่างไรไม่มีใครทราบได้
      นอกจากตัวพี่ห่านเอง

[ปุย]

พี่โหน่ง

แล้วคำภาษาอังกฤษ นี่ ถือเป็น โลกกลับหลัง ด้วยหรือเปล่า

พี่ goosehuntsman  นี่   คนล่าห่าน  หรือว่า   ห่านล่าคน  ?

ห่านที่ว่านี้ต้องเป็น golden goose แน่ๆ แต่ว่ามัน ห่านทองคำ  หรือว่า  คำทองห่าน  ??


:lol:   :lol:

[ดร.โหน่ง]

ไปค้นมาสนุกๆ มาฝากเพื่อนๆ รายคนคงทราบแล้ว คำ หรือประโยคอ่านกลับหน้ากลับหลัง ยังไงก็ได้ประโยคเดิม ยังบ้านเราก็อาทิคำว่า นอน ฝรั่งเค้าเรียกว่า palindrome อ่านเต็มๆที่
http://www.palindromelist.com/a.htm


Amen, I call a cinema.
A Dan, a clan, a canal - Canada!
A berry tastes O so 'set', satyr Reba
A bot in a macadam was I ere I saw Madaca, Manitoba
A buck cabs back, Cuba
A dad dabs bad dada
A Dan acts Niagara war against Canada
Add 'A'
A Danish custard--drat such sin, Ada
"A dim or fond 'No' from Ida?"
A dim lap and I did napalm Ida
A Goth saw Ada wash toga
A man appals--I slap Panama
Am I drawn inward, Ima?
Am I loco, Lima?
"Am I mad, eh?" Giselle sighed, "Am I, Ma?"
Amen, I call a cinema.

[goosehuntsman]

โลกแห่งอาชญากรรม ไม่ว่าชีวิตจริง ในนิยาย
หรือแม้แต่ในหนัง พัฒนาล้ำไปมาก  มีความสลับซับซ้อน
เพิ่มขี้นทุกวันเรื่อยๆ อย่างน่ากลัว สังเกตได้จากข่าวๆต่างๆที่เกิดขั้นในหนังสือพิมพ์
ล้วนเป็นฝีมืออาชญากรรมระดับมืออาชีพผู้เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมและความฉลาดแกมโกง
ได้ทิ้งปมปริศนาอันยากต่อการคลี่คลายเงื่อนปมนั้นไว้ให้ขบคิดเสมอ

และบางที.......อาชญากรอาจเป็นคนใกล้ตัวที่คุณนึกไม่ถึง ก็เป็นได้"
  ขุดหลุมพรางกับดักล่อลวงให้คิดเป็นอื่น เรื่องราวล้วนซับซ้อนกลอกกลิ้ง สถาพจริงกลับลวง สภาพลวงกลับจริง แท้จริงอารมณ์ผู้อ่านกลับไม่ได้รับความเสียหาย ที่แท้ผู้ลอบสังหารเป็นผู้ใดได้ เท็จจริงเป็นอย่างไรไม่มีใครทราบได้
     นอกจากตัวพี่ห่านเอง

..........

ดูเหมือนว่าผมคงต้องหาคำเฉลยด้วยตัวผมเองแล้วซิ....... อิอิ


แล้วจะมีใครติดตามหาคำเฉลยไปกับผมไหมครับเนี่ย.... เอิ๊กๆๆ


เอางี้ ...ถ้าใครอยากรู้ ก็ตามไปด้วยกันกับผมเลยดีก่า...........   :lol:


จนเมื่อไรที่ผมสังเกตุว่าไม่มีคนตามแล้ว.....  ผมค่อยหยุดก็แล้วกัน....อิอิ  

[goosehuntsman]

..........
สามทุ่มแล้ว

ดาริกายังคงตั้งหน้าตั้งตาอธิบายกลไกต่างๆ ในตลาดหุ้นให้ม่ายตังเหลาฟัง เกือบสองอาทิตย์มานี้ เขายอมรับว่าสิ่งที่หญิงสาวพยายามบอกและยัดเยียดให้เขาได้รับรู้นั้นมันเข้าไปอยู่ในสมองน้อยกว่าใบหน้าและท่วงท่าอากัปกิริยาของหล่อนเสียอีก

เขาเหมือนตกอยู่ในความฝัน ทุกลมหายใจเข้าออกของเขาเจือไปด้วยความสุขจากการได้อยู่ใกล้ๆ สาวงามทั้งใบหน้า กริยา และวาจาอย่างดาริกา

จริงอย่างที่เอี่ยมโตได้ว่า เขาไม่เหมาะกับผู้หญิงคนนี้ เขาจึงขอแค่ได้อยู่ใกล้ๆ  ได้สัมผัสกลิ่นอาย กลิ่นกายสาว ได้ลอบชมวงหน้าสวยซึ้ง ปอยผมยาวสยาย คิ้วโก่งเข้มรับกับหน้าผากลาดกว้างได้รูป สันจมูกโด่งรั้นคมตัดกับสองข้างแก้มเรื่อที่เจือไปด้วยเลือดใสของวัยสาว ริมฝีปากอิ่มจิ้มลิ้ม เปี่ยมไปด้วยสีสัน บางวันก็แดงสด บางวันก็ชมพูระยับ ดูช่างประทับใจไปซะหมด

ชีวิตของม่ายตังเหลาผ่านแต่ความโสมมมาอย่างโชกโชน จนไม่อยากจะให้ความแปดเปื้อนนั้นต้องกลายไปเป็นความสกปรกเปรอะเลอะเทอะแก่ความสดใสของดาริกา

คิดอะไรอยู่เหรอคะ  เสียงใสกระชากเขาออกจากภวังค์

เอ้อ... ไม่ครับ  แค่งงนิดหน่อย  ผมว่าวันนี้คุณดาเหนื่อยมากแล้ว จะพอแค่นี้ก่อนดีไหมครับ

ก็ดีค่ะ  นี่ก็สามทุ่มกว่าแล้ว  เรื่องวันนี้ก็เข้าใจยากด้วย  แต่สองสามวันมานี่คุณเหลาเก่งขึ้นนะคะ   เธอส่งยิ้มให้เขาในขณะที่ค่อยๆ รวบเก็บเอกสารรวมเข้าด้วยกัน

ไม่หรอกครับ คุณดาต่างหากที่สอนเก่ง   เขายิ้มตอบพร้อมๆ กับช่วยเก็บเอกสารที่เหลือ

มือกับมือมาชนกันอย่างไม่ตั้งใจ ดาริการู้สึกเหมือนมีกระแสไฟที่ผ่านแปร๊บจากขั้วบวกไปขั้วลบ หล่อนรีบชักมือกลับ ก่อนจะก้มหน้าซ่อนสายตาเขินอายเอาไว้  ม่ายตังเหลาลอบสูดลมหายใจแรงๆ  กดข่มความฟุ้งซ่านให้กลับไปอยู่ยังก้นบึ้งของหัวใจ ทั่งคู่นิ่งงันกันไปอยู่ครู่หนึ่ง

เอ้อ  คุณดาจะกลับเลยไหมครับ ผมจะไปส่งที่รถ

ค่ะ ...  เสียงของดาริกาเบาหวิว จนเกือบจะเห็นแต่อาการพยักหน้ารับ

ทั้งคู่เดินตามกันออกมาอย่างเงียบๆ

อุ้ย  ดาลืมกระเป๋าคะ  ขอตัวดาไปหยิบกระเป๋าก่อนนะคะ   เธอพูดพร้อมกับหันตัวก้าวเข้าไปในห้องอีกครั้ง

ม่ายตังเหลาถอนหายใจแรงๆ  ถ้าไม่ใช่เพราะเจียมเนื้อเจียมตัว เขาคงไม่คิดมากขนาดนี้หรอก

..............

ยาริสคันกะทัดรัดสีแดงสดแล่นออกจากสำนักงานไปแล้ว  ม่ายตังเหลาเดินช้าๆ กลับไปยังที่จอดรถ ใจของเขาเลื่อนลอยอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เขารู้ดีว่าเขามีหวัง แต่คนที่ยังสับสนกับชะตาชีวิตของตัวเองอย่างเขา ที่ไม่รู้ว่าวันพรุ่งจะอยู่อย่างไร อะไรเป็นเป้าหมายในชีวิต  เขาก็คงได้แค่ทำใจ  ดาริกาสูงเกินกว่าที่เขาจะดึงเธอให้ลงมาต่ำได้

กริ๊ก..  

เสียงสับไกปืนแม้จะค่อนข้างจะเบา แต่ด้วยสัญชาติญาณและความเคยชิน ทำให้ม่ายตังเหลารีบพุ่งตัวหมอบลงกับพื้น

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!........

ทันทีที่ทิ้งตัวลง หัวกระสุนปืนก็เฉียดเหนือหัวเขาไป แล้วตามด้วยอีกหลายนัดที่ตกกระทบลงบนพื้นถี่ยิบ ไล่ไปตามการกลิ้งตัวอย่างรวดเร็วของเขา  จังหวะสุดท้ายเขาสามารถผลักตัวเองเข้าไปข้างมุมเสาได้สำเร็จ  มือซ้ายของเขาตบลงไปที่ข้างรองเท้า ท่อกลมยาวประมาณห้านิ้วพุ่งออกมาสู่ผ่ามือ เขารีบจับมันให้ประกบกับตลับเหล็กทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดพอเหมาะในมือขวาที่หยิบมารอเตรียมไว้แล้ว เพียงชั่วขณะเขาก็พร้อมที่จะตอบโต้ได้ทันที

บรึ่ม บรึ่ม บรื่น น น ...  

เสียงรถมอเตอร์ไซค์ก็ดังขึ้น ม่ายตังเหลารีบเบี่ยงตัวออกมาจากมุมพร้อมกับเล็งปืนออกไปตามเสียง พลันเขาก็เห็นแค่แสงไฟจากหน้ารถมอเตอร์ไซค์ที่วาบขึ้น แล้วพุ่งออกไปยังถนนนอกสำนักงานอย่างรวดเร็ว ความพลุกพล่านของสถานที่ทำให้เขาไม่กล้าจะปล่อยกระสุนออกไป

............

ผมตามมันไม่ทัน พี่โต

ม่ายตังเหลาเอ่ยขึ้นเมื่อเอี่ยมโตวิ่งลงมาจากสำนักงานจนถึงลานจอดรถที่เขายืนรออยู่

คงเป็นสมุนอ้ายเกา ไม่นึกว่ามันจะกัดไม่ปล่อยขนาดนี้ เออ แล้วยามไปไหนวะ    เอี่ยมโตถามขึ้นเมื่อนึกได้ว่าปกติจะต้องมียามคอยเฝ้าดูแลอยู่บริเวณปากทางเข้าออกเสมอ

เอ...  นั่นซิไม่เห็นมีใครอยู่ตรงปากทางเลยซักคน  ม่ายตังเหลามองตรงไปยังป้อมยามที่อยู่บริเวณทางเข้าด้านหน้า

อ้ายนี่ มันร้าย ใจกล้ามาเหยียบถิ่น พอพลาดก็ชิ่งหนีเลย พี่ว่าเราต้องระวังตัวมากขึ้นแล้วล่ะ

ม่ายตังเหลาพยักหน้ารับก่อนจะพูดว่า

แล้วคุณดาล่ะ... ผมชักไม่มั่นใจว่าเธอจะพลอยฟ้าพลอยฝนไปด้วยหรือเปล่า

อืมม์ คงไม่นะ  เพราะดูอ้ายเกามันจ้องจะเล่นงานแค่เราสองคน

ผมก็หวังว่า คงเป็นแบบนั้นนะ  น้ำเสียงของม่ายตังเหลาค่อนข้างวิตก

เอาน่า ตอนนี้คงต้องคิดในแง่นี้ไว้ก่อน มันคงไม่ใช่หมาบ้าที่กัดดะไปหมดหรอก แต่ถ้าแกไม่สบายใจ ก็ไปนอนเฝ้าซิวะ

เฮ้ย!  พี่โตพูดเป็นเล่นไป เกิดมันตามผมไปมิซวยไปถึงคุณดาเลยน่ะซิ  

อ้ายนี่ จริงจังแฮะ  เอี่ยมโตหัวเราะเอิ๊กอ๊ากลงคอ พลางตบไหล่ อย่าคิดมาก อ้ายน้อง เดี๋ยวพี่ไปรายงานท่านประธานก่อน ดูท่าอ้ายเกามันชักจะหนักข้อขึ้นทุกวันแล้ว

สองหนุ่มพากันกอดคอหันเดินกลับเข้าไปในสำนักงาน โดยไม่ได้สังเกตว่ากำลังตกเป็นเป้าสายตาของใครบางคนที่กำลังมองพวกเขาผ่านกล้องส่องทางไกลจากอาคารสูงที่อยู่ฝั่งตรงกันข้าม
.......................

[por_jai]

8) ผมว่าดร.โหน่งก็ดี
    ท่านห่านก็ดี
    เลิกแจกลูกยอกันได้แล้ว
    รีบๆเขียนตอนต่อไปเร็วๆได้แล้ว อยากอ่านต่อ อ่ะ...

[goosehuntsman]

โค้ด: เลือกทั้งหมด

 ผมว่าดร.โหน่งก็ดี 
    ท่านห่านก็ดี 
    เลิกแจกลูกยอกันได้แล้ว 
    รีบๆเขียนตอนต่อไปเร็วๆได้แล้ว อยากอ่านต่อ อ่ะ... 
 

:lol:   ได้เลยครับ  ยินดีครับ  ต่อเลย......... โลด  :lol:

คุณพี่ ดร.โหน่ง หรือท่านอื่นๆ คิดอะไรออก ก็มาแจมต่อด้วยนะครับ  ช่วยๆ กันสร้างสีสันให้ตัวละคร สนุกดี

[goosehuntsman]

ดาริกานั่งนิ่งอยู่หน้ากระจกเงาบานใหญ่ในห้อง

เงาสะท้อนในกระจกส่องให้เห็นแววตาหม่นหมองไปจากปกติ

"อย่างนี้หรือเปล่าหนอ ที่เขาเรียกว่ารัก"  หล่อนรำพึงขึ้นในใจ

ชั่วครู่ดาริกาจึงค่อยเอื้อมมือไปหยิบขวดน้ำมันทำความสะอาดผิวหน้าเทลงบนฝ่ามือพลางลูบไล้ไปทั่วบริเวณหน้า จากนั้นก็หยิบสำลีในกล่องข้างโต๊ะแล้วเช็ดคราบน้ำมันและความสกปรกออกไป  

ใบหน้ายามปราศจากร่องรอยของเครื่องสำอางของเธอดูเปล่งปลั่งสดใสไม่แพ้เมื่อตอนกลางวัน

หากม่ายตังเหลาได้เห็นเธอในยามนี้เขาก็คงอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาด้วยความตรึงใจเป็นแน่

ดาริกาหมุนกายหันมาปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ดอย่างช้าๆ  แล้วบรรจงปล่อยเสื้อให้เลื่อนไหลออกไปจากท่อนแขนขาวที่ไขว้ไปด้านหลัง เสื้อสวยพริ้วไสลด์ตัวลงไปตามน้ำหนักของมันจนหลุดจากปลายนิ้วมือของหล่อนตกไปกองอยู่บนพื้นเบื้องล่าง

วาโก้นู๊ดสกินโทนขับให้หนั่นเนื้อคู่ดูนูนเด่นเป็นพิเศษ เอวคอดกิ่วดูงามยามเธอเอี้ยวตัวหยิบผ้าผืนใหญ่มาห่อหุ้มกาย ก่อนจะปลดเปลื้องชุดชั้นในกองทับไว้บนเสื้อที่พื้นแล้วย่างกรายก้าวเข้าไปในห้องน้ำ

เสียงน้ำผ่านฝักบัวดังอยู่นานพอสมควร ประตูกระจกก็เลื่อนเปิดออก หยดน้ำเล็กๆ เกาะกระจายอยู่เต็มไหล่สล้าง ไล่ลงมาตามท่อนแขน แผ่นหลังขาวและเนินอกอวบนอกร่มผ้าที่พันกายอยู่อย่างหลวมๆ

ยังไม่ทันที่ดาริกาจะแต่งตัว เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น

เอ๊ะ  ป่านนี้ยายแจงยังไม่นอนอีกเหรอ...  

เธอสงสัยว่าจะเป็นสาวน้อยข้างห้องที่ชอบมาคุยด้วยบ่อยๆ  

เดี๋ยวจ้า เดี๋ยว

ขณะที่มือกำลังแตะลูกบิดประตู ตาของดาริกาก็พลันชำเลืองผ่านเลนส์ตาปลาเล็กๆ กลางบานประตู  เงาสะท้อนที่เห็นนั้นไม่ใช่สาวน้อยข้างห้องอย่างที่คิด แต่กลับเป็นชายร่างสูงใหญ่ดูน่ากลัว เธอใจหายวาบ มือที่แตะลูกบิดกลับเปลี่ยนเป็นผลักสลักกลอนประตูให้เข้าที่อย่างรวดเร็ว

ตัวของเธอเริ่มสั่น ใจเต้นระรัวถึ่ขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ ดาริกาหันหลังพิงกับผนังห้องค่อยๆ ทำใจให้กล้ามากขึ้นแล้วเพ่งมองไปยังเลนส์ตาปลาอีกครั้ง

ไม่มีใครยืนอยู่ที่หน้าห้องแล้ว มันคงได้ยินเสียงสลักกลอนประตูที่ถูกล็อคแน่น คงรู้ว่าเธอไหวตัวทันจึงได้ผละจากไป

โชคดีที่คอนโดแห่งนี้ได้ซ่อนเลนส์ส่องด้านนอกประตูห้องไว้มิดชิดจนยากต่อการสังเกต เจ้าคนดำตัวใหญ่เลยเพิ่งรู้สึกตัวว่ามันพลาด

เนิ่นนานให้หลัง ดาริกาจึงตัดสินใจหยิบโทรศัพท์แจ้งไปยังฝ่ายรักษาความปลอดภัยของอาคารด้วยน้ำเสียงที่ยังคงสั่นเทา

.

ม่ายตังเหลารู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นหลังจากได้ฟังเรื่องราวจากปากของดาริก เอี่ยมโตหันไปสบตากับม่ายตังเหลาแว่บหนึ่งก่อนเอ่ยขึ้นว่า

พี่ว่านะ  ต่อไปดาคงต้องระวังตัวมากขึ้นนะ เดี๋ยวนี้คนเราไว้ใจไม่ได้ ไม่รู้ว่ามันต้องการอะไร แต่ที่แน่ๆ มันไม่ประสงค์ดีแน่นอน

สงสัยดาคงต้องกลับไปอยู่บ้านแม่ซักพักแล้วล่ะ ดารู้สึกกลัว.."
แววตาของเธอในขณะนั้น ยิ่งทำให้ม่ายตังเหลาเกิดความรู้สึกอยากจะปกป้องสาวงามคนนี้ขึ้นมาอย่างจับใจ

".... ยิ่งดูภาพในกล้องวงจรปิด มันเหมือนจงใจจะมาที่ห้องดาเลยนะคะ แล้วหน้าตามันก็ดูโหดเหี้ยม ดุดันยังไงก็ไม่รู้

แล้วคุณดาไปแจ้งตำรวจหรือยังครับ   ม่ายตังเหลาถามขึ้นอย่างเป็นห่วง

ทางคอนโดเขาแจ้งเรียบร้อยแล้วค่ะ  ตำรวจก็นำหลักฐานวีดีโอเทปจากคอนโดไปแล้วด้วย

เอี่ยมโตถอนหายใจ ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วตบบ่าสาวน้อยเบาๆ เป็นเชิงปลอบใจ ก่อนจะก้าวออกไป ม่ายตังเหลาอดไม่ได้ที่จะจับมือนุ่มนิ่มของดาริกาขึ้นมากุมไว้ แล้วบีบเบาๆ ก่อนจะปล่อยออกพร้อมกับนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะ

วันนี้ผมงดเรียนก็ได้นะครับ คุณดานั่งพักทำใจให้สบายก่อนดีกว่า ท่าทางคุณเพลียๆ เหมือนนอนหลับไม่เต็มที่

ค่ะ ดานอนหลับไม่สนิทด้วย ระแวงอยู่ตลอดคืน แต่ไม่เป็นไรค่ะ ดาอธิบายต่อได้  

แม้ดูเธอจะเหนื่อยแต่ด้วยความรับผิดชอบทำให้การเรียนหลักสูตรพิเศษของทั้งคู่ก็ดำนินต่อไปเช่นเคยจนถึงเย็น

................

ให้อ๊ะเหลาไปส่งดีกว่า  เอี่ยมโตเอ่ยขึ้นหลังจากก้าวเข้ามาในห้อง

เอ่อ ไม่เป็นไรมั๊งคะ ดาแค่จะไปเก็บของแล้วก็ไปค้างที่บ้านแม่เลย  เธอเอ่ยปฏิเสธพร้อมๆ กับสาละวนเก็บของที่วางกระจายอยู่บนโต๊ะให้เข้าที่เรียบร้อย

ให้ผมไปส่งนะดีแล้ว ผมกับพี่โตต่างก็เป็นห่วงคุณดาจริงๆ  

ม่ายตังเหลาทำเสียงนุ่มจนเอี่ยมโตรู้สึกหมั่นไส้จนต้องกระแอม อะแฮ่ม ออกมาเบาๆ จนหนุ่มสาวทั้งคู่หน้าแดงขึ้นพร้อมกัน

เอาเถอะน่า จะได้สบายใจกันทุกฝ่าย ให้อ๊ะเหลาไปส่งน่ะดีแล้ว  พูดจบเขาก็ไม่อยู่ฟังคำตอบ รีบก้าวเดินออกจากห้องไปทันที

ดาริกาบ่นอุบ ลำบากคุณเหลาแย่เลย  เทียวไปเทียวมา  

ไม่เป็นไรครับ คุณดา ผมจะได้สบายใจ พี่โตก็จะได้สบายใจ แล้วทุกเย็นผมก็ไม่ได้มีธุระปะปังอะไรที่ไหนด้วย เล็กน้อยครับแค่ไปส่งคุณดา ดีเสียอีกผมจะได้มีเพื่อนคุยตอนเย็น เบื่อฟังพี่โตจะแย่แล้ว

เขาจบประโยคยาวด้วยรอยยิ้มนุ่มนวล ทำเอาดาริกาปฏิเสธต่อไปไม่ได้

[ดร.โหน่ง]

เรียนถามพี่ห่านเป็นคนเดียวกับพี่ เทพ รุ่งธราภิรมย์ เจ้าของกลยุทธ์หุ้นห่านทองคำใช่หรือปล่าวครับ

       พี่ห่านเขย่าเรื่องได้อย่างรวดเร็วกว่าผมหลายเท่านัก  พล็อตผมเหมือนกรงขังที่มองไม่เห็นต้องซุกซ่อนตามหาทั้งนั่งนึกนอนนึกกินนึกเดินนึกกว่าจะได้มาสักบท  แต่พี่ห่านเขียนเหมือนคนเปรื่องปราดโบยบินตัวอักษรตามแต่ใจจะปรารถนา ไม่ทราบเบื้องหลังเคล็ดลับการเขียนเรื่องของพี่ห่านอยู่ที่ใด

[goosehuntsman]

คนละคนกันครับ  

อาจารย์เทพ  เป็นนักลงทุนที่ผมนับถือคนหนึ่ง เคยไปอบรมกับท่านด้วย แล้วก็เป็นที่มาของชื่อ คนล่าห่าน นี่แหละครับ

แนวการเล่นหุ้นของผมตอนแรกๆ ก็มาจากกลยุทธ์หุ้นห่านทองคำที่ท่านนี่แหละครับ

สุดท้ายก็มาเติมเต็มด้วย DSM.... อิอิ (จะผิดจากคอนเซ็บของ TVI ไปหน่อย)  :lol:


ผมชอบที่คุณพี่ ดร.โหน่ง เขียนนะครับ ดูมันรวดเร็ว คำทีใช้ก็ดูวัยรุ่นสวิงสวาย ทันสมัย


เรื่องที่ผมเขียน จะใช้ตัวละครเป็นคนพาไปเองครับ  เหมือนทฤษฏีเกม  มีทางเลือกให้  เมื่อเลือกทางนี้แล้ว ผลก็จะเป็นแบบนี้  ก็แค่นั้นเองครับ ไม่มีอะไรพิเศษ......  อิอิ  (มือใหม่ครับ)  :oops:

[por_jai]

[quote="ดร.โหน่ง"]เรียนถามพี่ห่านเป็นคนเดียวกับพี่ เทพ รุ่งธราภิรมย์ เจ้าของกลยุทธ์หุ้นห่านทองคำใช่หรือปล่าวครับ

[goosehuntsman]

มัวปลื้มอยู่กับคำยอ "ไขว้เกี่ยม" ซะเพลิน จนไม่ได้คิดอะไรต่อ...อิอิ

แต่เห็นเรทติ้งยังไม่ตก  (ไม่ทราบว่าผมจะเข้าใจถูกไหมที่เห็นว่าจำนวนตัวเลขข้างหลังในช่อง View ของแต่ละหัวข้อสามารถยึดเป็นตัวเลขแสดงเรทติ้งได้)

ก็เลยพยายามหากบมาเหลาดินสอ  (ทั้งๆ ที่ใช้แป้นพิมพ์อยู่หน้าคอมพ์ 5555)  :lol:

ก็คงทู่ๆ ทื่อๆ ได้เท่านี้ก่อนละครับ....

รูปภาพนับสิบใบวางเรียงอยู่บนโต๊ะเบื้องหน้าเกาจิ้ง

ดูรูปร่างแล้วก็คงไม่ผิด โครงหน้าก็ยังพอมีเค้าอยู่บ้าง...  

เกาจิ้งพูดเหมือนบ่นงึมงำอยู่คนเดียว เขาเอื้อมมือไปหยิบรูปใบหนึ่งขึ้นมา เป็นภาพถ่ายครึ่งตัวของชายหนุ่มคนหนึ่ง เห็นโครงหน้าชัดเจน คิ้วดกดำหน้าเข้ม แม้จะไม่หล่อเหมือนนายแบบ แต่ก็ดูมีเสน่ห์

เขายกรูปขึ้นมาดูจนใกล้ ในขณะที่ใบหน้าค่อยๆ เคร่งเครียด หางตาของเขาเต้นระริก ฟันในปากขบกันแน่น แววตาสะท้อนเพลิงแค้นออกมาราวกับจะปะทุเป็นไฟเผารูปถ่ายให้มอดไหม้เป็นจุณไปในบัดดล

อ้ายเหลา... มึงไม่ตายดีแน่นอน...  อ้าย..นรก!

เขาคำรามลั่น แล้วพลันสะบัดรูปในมือลงกับพื้นโต๊ะอย่างรุนแรง จนรูปถ่ายบนโต๊ะกระจายออก ใบหนึ่งกระเด็นหล่นลงมาบนพื้นก่อนที่เกาจิ้งจะเห็น แล้วเอาส้นเท้าเหยียบ ขยี้ซ้ำแล้วซ้ำอีกจนใบหน้าคนในรูปถ่ายยับย่นเลอะเลือนคาส้นเท้าข้างนั้น

อ้ายเหนือเมฆ มึงว่ามันเป็นพวกในค่ายงั้นรึ

ไม่น่าผิด เมื่อวันก่อนผมไปหยั่งเชิงดูแล้ว กะว่าถ้าเก็บได้ก็จบ แต่มันกลับหลบวิถีกระสุนได้ ฝีมือแบบนั้นไม่ใช่คนทำงานออฟฟิศธรรมดาแน่นอน

อ้ายเหนือเมฆทบทวนเหตุการณ์ที่ไปลอบยิงม่ายตังเหลาให้เกาจิ้งฟังอีกครั้ง

อ้ายเวรนี่ ไม่เห็นมันบอกเลยว่าเคยอยู่ในค่าย บัดซบจริงๆ กูก็น่าจะเอะใจตั้งแต่แรกแล้ว ฝีมือทอดเต๋า เขย่าไพ่ แบบนั้นถ้าไม่ใช่คนในค่ายแล้วมันจะฝึกมาจากไหน

แล้วอีผู้หญิงนั่นล่ะ ... เกาจิ้งชี้ไปบนรูปดาริกาที่วางปะปนอยู่บนโต๊ะ

คนนี้คิดว่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง ผมให้อ้ายยักษ์ตามไปสืบดูแล้ว อยู่คอนโดแถวๆ ลาดพร้าว จากสายเรารายงานว่าเป็นเพียงหัวหน้าหน่วยวิจัยหลักทรัพย์ของบริษัทไทวีไอ-ซิเคียวริตี้

เกาจิ้งหยิบรูปดาริกาขึ้นมาดูใกล้ๆ อย่างพินิจพิเคราะห์

อืมม์ ยัยนี่สวยนี่หว่า หุ่นดีอีกต่างหาก เป็นถึงหัวหน้าหน่วยเชียวรึ...  

เสียงหัวร่อ เหอ เหอ ปนไปด้วยความหื่นอย่างน่ารังเกียจดังเบาๆ ออกจากปากของเกาจิ้ง  เขาเผลอเอามือเช็ดปากพร้อมกับสูดน้ำลายที่เริ่มไหลย้อยออกมาจนเกิดเสียง ซู๊ด ด ดังขึ้นอย่างชัดเจน

มันจะทำอะไรของมัน แค่บทวิเคราะห์ของเด็กๆ มันจะช่วยอะไรได้ ต้องกูนี่เว้ย คนที่จะชี้นำตลาด ชี้ชะตาพวกมึง แล้วคอยดูก็แล้วกัน

เหนือเมฆ มีความอดทนอย่างมาก เขายืนนิ่งเหมือนรูปปั้นอยู่ตลอดเวลา เมื่อเห็นเจ้านายเหมือนจะหมดธุระแล้ว เขาก็เอ่ยขึ้นว่า

เฮียเกา ผมสงสัยอย่างหนึ่ง ภาพอ้ายเหลาเมื่อสามปีก่อนที่ส่งมาถึงมือผม เฮียได้มาจากไหน

เกาจิ้งชะงักก่อนจะตอบว่า  

อืมม์ สายของเราส่งมาให้ แต่ไม่คิดว่ามันจะเป็นรูปของคนอื่นไปได้

แสดงว่ามันรู้ตัวตั้งแต่แรกแล้วว่าเราจ้องจะเล่นงานมัน อย่างนี้ฝ่ายเราก็ต้องมีสายของมันอยู่ด้วย

กูก็คิดเหมือนกัน แต่นับว่ามันเก่ง สามปีมานี่กูจับมือใครดมไม่ได้ แถมเมื่อเร็วๆ นี้ กูก็ได้เบาะแสใหม่ แล้วให้อ้ายตี๋ใหญ่ไปจัดการ ก็ดันผิดตัวอีก แต่อ้ายตี๋ใหญ่มันก็ยืนยันว่าดูรูปชัดเจนแล้ว  

เกาจิ้งทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ เอนหลังแล้วยกขาขึ้นไขว้ไว้บนโต๊ะเบื้องหน้า พร้อมกับยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาลูบเบาๆ ที่ใต้คาง

"มันค้นภาพจากแฟ้มในบริษัทเองแท้ๆ ก็ยังผิดตัว ถ้าอ้ายตี๋ใหญ่ไม่โง่เง่า ก็แสดงว่ามีคนจงใจสร้างข่าวให้มาถึงหูเรา"

แล้วเฮียว่าพวกมันจะรู้ตัวคนที่เป็นสายของพวกเราไหม

อืมม์ กูชักไม่แน่ใจ... เกาจิ้งขยับตัวมาข้างหน้าแล้วพูดเหมือนบ่นพึมพำกับตัวเอง  มันได้ข่าวมาผิด หรือมันจงใจส่งข่าวมาให้กูผิดๆ

พลันเขาก็หันมาทางนักฆ่ามืออาชีพที่ยังคงยืนนิ่งเหมือนรูปปั้น

อ้ายเหนือเมฆ มึงไปสืบให้กูทีแล้วกัน ส่วนเรื่องอ้ายเหลา ปล่อยมันไว้ก่อน กูชักอยากรู้ว่าอ้ายโตจะใช้มันมาต่อกรกับกูได้ซักแค่ไหน ชะช้า อ้ายพวกเน้นคุณค่าริจะเก็งกำไร   พูดจบเกาจิ้งก็หัวเราะ ฮ่า ฮ่า  เหมือนสะใจที่ตนอ่านแต้มได้เหนือกว่าศัตรู

[por_jai]

8) วันอาทิตย์ผมได้ไปนั่งฟังพี่ห่าน พูดที่ตลท.ด้วยครับ
    จะออกไปซื้อหนังสือ"คนล่าห่าน"
    หมดครับ
    ทำไมเอามาน้อยจังครับ
    เหมือนพี่ web ของผมเลย
    คนมาฟัง2ร้อย พี่แกเอามา20เล่ม เฮ้อ...
    ไม่เป็นไรครับ ผมไปซื้อที่ ซีเอ็ดก็ได้

[goosehuntsman]

ทราบว่าคุณพี่พอใจจะไปนั่งวิปัสสนา ขออนุโมทนาบุญด้วยนะครับ

..............

แล้วก็ดีใจครับ ที่ทราบว่าคุณพี่พอใจไปฟังเรื่องเล่าฯ เมื่อวันอาทิตย์ด้วย  

แต่เรื่องเล่าก็คงเป็นแค่เรื่องเล่าฯ นะครับ  จะอ่านสนุกๆ ก็ได้ หรือถ้าเอาสาระก็อาจจะพอมีอยู่บ้าง แต่ส่วนใหญ่จะเป็นการเตือนใจมือใหม่ๆ น่ะครับ .... อิอิ  

(คือหวังว่า คงให้แง่คิดได้สะกิดใจกับนักลงทุนใหม่ๆ บ้างซักนิดก็ยังดี แต่สำหรับคุณพี่พอใจ คงจะเป็นแค่สิวๆ ไปแล้ว....เอิ๊กๆๆ)  :lol:

.................


วันนี้ ผมขอฝากตอนต่อไปแทนคำขอบคุณให้กับคุณพี่พอใจแล้วกันนะครับ  (ขอบคุณที่จะกรุณาไปซื้อหนังสือ....   )

ตัวเลขที่หน้าจอวิ่งสลับสับเปลี่ยนกันไปมา จากเขียวเป็นแดง จากแดงเป็นเขียว ชั่วครู่ให้หลัง ก็เหมือนกับมีใครนำเอาหมึกสีแดงสดมาสาดใส่เข้าที่หน้าจอ ตัวเลขที่กระพริบวูบไหวอยู่พลันปรากฎแต่สีแดงวิ่งปรู๊ดปร๊าดเลื่อนลงอย่างรวดเร็ว

เฮ้ย....  ไม่ทันที่เอี่ยมโตจะยันตัวเองขึ้นนั่งตัวตรง ตลาดก็ขึ้นเครื่องหมายปิดทำการชั่วคราวเป็นเวลา 1 ชั่วโมง  เขากดโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว

พัฒน์ คุณเช็คข่าวจากตลาดด่วนว่าเกิดอะไรขึ้น  

จากนั้นเขาก็คว้าโทรศัพท์อีกสายหนึ่งขึ้นมา

ณรงค์ พิมพ์รายงานสรุปพอร์ทของบริษัทเราออกมาทั้งหมด ด่วนเลยนะ  

ยังไม่ทันที่จะวางหู เขาก็กดทิ้งสายแล้วต่อสายใหม่ขึ้นมาอีก

ดาริกา ตรวจสอบซิว่าสมาชิกเรามีใครทิ้งหุ้นออกไปบ้าง ผมขอดูสรุปภายในสิบนาทีนะ  

เมื่อเขาวางสายเสียงกริ่งโทรศัพท์ก็ดังสวนขึ้นมาทันที

ผมอินทรรับสายครับ...  เอี่ยมโตรับสายด้วยชื่อที่เป็นทางการ

เอี่ยมโต ฉันคาดว่าเกาจิ้งมันเริ่มลงมือแล้ว เธอรีบประชุมสมาชิกหาทางรับมือด่วนนะ หากจำเป็นฉันอนุมัติเงินสำรองไว้ให้เธอแล้ว น่าจะโอนจากเคย์แมนมาภายในสองชั่วโมงนี้

น้ำเสียงเนิบๆ ช้าๆ ดูสุขุมไม่ใช่ใครอื่น คนโทรมาก็คือ ประธานสมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่า วเรน เบิกไพรหาเทวี นั่นเอง

ครับ แต่ผมคิดว่าจะรอดูท่าทีไปก่อน เพราะหากโต้ตอบตอนนี้ผมเกรงว่าจะเข้าทางมันพอดีนะครับ..  เอี่ยมโตตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างสุภาพ

เอาอย่างนั้นก็ได้ แต่อย่าประมาทเด็ดขาด  

เพียงขาดคำโทรศัพท์ก็ถูกวางสายไปทันที  เอี่ยมโตเม้มริมฝีปาก ตามองตรงไปยังภาพพยัคฆ์พันตูที่อยู่บนผนังห้อง ขณะที่มือก็ลูบคางไปมาอย่างคนที่กำลังใช้พลังความคิดอย่างหนัก

เสียงเคาะประตูดังขึ้น พร้อมกับประตูถูกเปิดออก

ผู้จัดการคะ จากรายงานในช่วงก่อนปิดตลาด สมาชิกเรายังไม่มีใครขายหุ้นออกไปเลยค่ะ  แต่จากตัวเลขที่คุณณรงค์แจ้งมาพบว่ามูลค่าพอร์ทเราลดลงไปเกือบสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว

ขอบคุณ ดาริกา คุณไปเตรียมประชุมสมาชิกด่วนเลยนะ บอกให้ทุกคนพร้อมกันที่หน้าจอภายในสิบห้านาทีนี้

ดาริการับคำแล้วเดินกลับออกไป  เอี่ยมโตเอื้อมมือเปิดบานเลื่อนข้างโต๊ะ แล้วผลักคันโยกเล็กๆ อันหนึ่ง  พลันภาพพยัคฆ์พันตูที่ผนังเบื้องหน้าก็ค่อยๆ ขยับออกจากกัน เสือสองตัวที่กำลังจ้องห้ำหั่นถูกแยกไปอยู่คนละฝั่ง เปิดทางให้กล้องโทรทัศน์ตัวย่อมค่อยๆ โผล่ออกมาอย่างช้าๆ

กริ่งโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เขากดรับสายโดยไม่ยกหู ได้ยินเสียงลอยมาตามสายว่า

ผู้จัดการครับ .. ผมเช็คไปที่ตลาดแล้วครับ ยังไม่มีรายงานข่าวผิดปกติ แต่เท่าที่รู้ ตลาดกำลังเข้าตรวจสอบนักลงทุนกลุ่มหนึ่งอยู่ครับ

อืมม์ ขอบใจมาก พัฒน์ คอยตามข่าวทุกระยะแล้วรายงานเข้ามาเรื่อยๆ นะ

เสียงตามสายรับคำแล้วก็วางสายไป เอี่ยมโตกดปิดโทรศัพท์ แล้วเอื้อมมือไปผลักคันโยกเล็กๆ ที่ข้างโต๊ะอีกอันหนึ่ง  พลันไฟสัญญาณที่กล้องโทรทัศน์ก็สว่างวาบเขียวขึ้น ในขณะที่จอคอมพิวเตอร์บนโต๊ะของเอี่ยมโตก็ถูกปรับเปลี่ยนจากตารางหุ้นกลายเป็นภาพสัญญาณถ่ายทอดใบหน้าของเอี่ยมโต  เมื่อเขาผลักคันโยกเล็กๆ อีกอันหนึ่งสัญญาณภาพบนหน้าจอก็ถูกแบ่งออกเป็นส่วนๆ แต่ละส่วนมีภาพคนที่นั่งอยู่บนโต๊ะบ้าง นั่งอยู่ในรถบ้าง และยังมีอีกบางภาพที่เหมือนกับอยู่ริมทะเล

แหม คุณวิสุทธ์ กำลังเพลินอยู่ชายหาดเชียวนะ

เอี่ยมโตหยอกเย้าสมาชิกผ่านทางจอวีดีโอคอนเฟอเรนท์

ผู้จัดการ ถึงผมอยู่ริมทะเลแต่ผมก็ติดตามข่าวอย่างใกล้ชิดนะครับ  เสียงหัวเราะผ่านมาตามสัญญาณ อย่างไม่น่าเชื่อว่าภาพและเสียงจะคมชัดเหมือนกับว่าคนทั้งคู่นั้นอยู่ไม่ห่างกันนัก

เมื่อทุกท่านพร้อม ผมขอเปิดประชุมเลยนะครับ...  เอี่ยมโตกวาดตามองไปทั่วหน้าจอเมื่อเห็นสัญญาณแสดงว่าการเชื่อมต่อทุกจุดสมบูรณ์ดีแล้ว เขาก็กล่าวต่อว่า

เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนหน้า ทุกคนคงทราบแล้วว่า มีความผิดปกติเกิดขึ้นในตลาด โดยเฉพาะกับหุ้นที่สมาคมเราถืออยู่ ผมเคยเรียนให้ทุกท่านได้ทราบแล้วว่า สมาคมเรากำลังถูกคุกคามโดยกลุ่มทุนข้ามชาติกลุ่มหนึ่ง ที่ไม่ทราบวัตถุประสงค์แน่ชัด แต่ไม่ประสงค์ดีกับสมาคมเราอย่างชัดเจนแน่นอน ตลอดระยะเวลาสามปีที่ผ่านมา ทุกท่านคงทราบดีว่าเราได้แก้เกมกับกลุ่มทุนกลุ่มนี้อยู่หลายครั้ง มาวันนี้คาดว่าจะเป็นฝีมือของกลุ่มนี้อีก และครั้งนี้ดูเหมือนจะเป็นการประกาศที่จะเริ่มสงครามครั้งใหญ่กับสมาคมเรา  ผมจึงอยากให้ทุกท่านเตรียมตัวไว้ให้พร้อม และที่สำคัญนับแต่นี้ต่อไปขอให้ทุกท่านระมัดระวังเรื่องความปลอดภัยส่วนตัวให้มากขึ้น ผมไม่แน่ใจว่าเอกสารที่มันได้ไปครั้งก่อนจะถูกถอดรหัสออกมาได้มากน้อยแค่ไหน

สีหน้าของสมาชิกทุกคนที่มองเห็นผ่านทางจอคอมพิวเตอร์ขนาดใหญ่บนโต๊ะเอี่ยมโตไม่มีใครแสดงอาการตื่นตระหนก ทุกคนเหมือนเป็นหนึ่งในหน่วยรบที่ถูกฝึกมาอย่างดีทั้งในด้านการเงินและการต่อสู้  ทุกคนยังคงนิ่งฟังเอี่ยมโตพูด

หลังจากตลาดเปิดแล้วสถานการณ์ยังมีแนวโน้มเป็นแบบเดิม ขอให้ทุกคนเริ่มแผนแรกได้ทันที ท่านใดมีอะไรจะเพิ่มเติมหรือไม่ครับ

พลันที่หน้าจอก็มีไฟกระพริบสีแดงขึ้นรอบกรอบช่องๆ หนึ่งบนจอแสดงการส่งสัญญาณเสียง

ทางเบตง มีข่าวว่าค่ายรหัส 32 ของ พกค.ถูกทหารถล่มราบไปแล้ว แต่หัวหน้าค่ายกับลูกน้องคนสนิทหนีรอดไปได้ และทราบว่ากำลังหาทางหนีขึ้นไปทางชายแดนฝั่งเขมรอยู่  สมาชิกคนหนึ่งเอ่ยขึ้น

เอี่ยมโตนั่งนิ่ง ค่ายรหัส 32 แม้ไม่ใช่ค่ายที่เขาเคยถูกจับตัวไป แต่เขาก็รู้ดีว่า หัวหน้าที่คุมค่ายนี้ไม่ใช่หมูที่จะถูกต้อนได้ง่าย

เอ๊ะ แล้วทำไมไม่ไปสมทบกับค่ายอื่น กลับจะหนีไปฝั่งเขมร

ข่าวทางลึกแจ้งมาว่า เหมือนมีการหักหลังกันเองในหมู่ พกค. คาดว่าทางหัวหน้าค่าย 32 ได้รับการสนับสนุนอย่างลับๆ จากนายทุนใหญ่ฝั่งโน้นอยู่ครับ

อืมม์  ท่าทางพวกเราต้องระมัดระวังตัวให้มากขึ้นกว่าเดิม ผมฝากคุณลีช่วยติดตามข่าวนี้อย่างใกล้ชิดด้วยนะ เอาละมีข่าวอะไรเพิ่มเติมอีกไหมครับ ถ้าไม่มีผมขอจบการประชุมแต่เพียงเท่านี้ อ้อ ให้คุณลีส่งรายงานที่บอกผมสักครู่ให้ท่านประธานด้วยนะครับ

สิ้นเสียงรับคำสัญญาณทั้งหมดก็ถูกตัดออก จากนั้นเอี่ยมโตก็ผลักคันโยกอุปกรณ์ทั้งหมดถูกเก็บเข้าที่เดิม เขาเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ท่าทางเกาจิ้งตั้งใจจะถล่มสมาคมให้ราบเป็นหน้ากลองไปจริงๆ เขาเริ่มรู้สึกว่าตนเองชักจะประเมินเกาจิ้งต่ำเกินไปจริงๆ  แล้ว

[ดร.โหน่ง]

ขอคั่นโฆษณาครับพี่ห่าน พี่ห่านมี ROA สูงขนาดนี้ สนใจพิมพ์เป็นเล่มไหมครับ  book value (cost of publishing) ยังไงผมก็มั่นใจว่าน้อยกว่า intrinsic value ของหนังสือเล่มนี้ ที่สำคัญ retained earnings ทุกหนึ่งบาทที่ใส่เข้าไปในหนังสือเล่มนี้ออกมามีค่ามากกว่าหนึ่งบาทแน่นอนครับ  

[goosehuntsman]

ขอโทษคุณพี่ ดร.โหน่ง ด้วยครับ ที่เพิ่งตอบ  พอดีช่วงนี้ไม่ได้แวะเข้ามาน่ะครับ

(1. คือยังไม่ได้เขียนตอนต่อไปออกมา  2. ติดภาระกิจอื่นๆ ... อิอิ...แก้ตัว)



ถ้าได้พิมพ์เป็นเล่มก็คงดีครับ  ขาดแต่ทุนทรัพย์  เอิ๊กๆๆ  ...   :lol:

อีกอย่างหนึ่งผมก็ยังไม่มั่นใจตัวเองเท่าไรด้วย

เพราะผมไม่เคยเขียนนิยายจริงๆ จังๆ มาก่อน  (เรื่องที่เขียนต่อจากคุณพี่ ดร.โหน่ง ในเวบนี้ เพิ่งเป็นเรื่องที่สองในชีวิตผมเองครับ ...เรื่องแรกก็เรื่องเล่าคนล่าห่าน)

กังวลอยู่ 2 เรื่อง คือ...  1) ขายไม่ออก .... กะ 2) เขียนไม่ออก....เอิ๊กๆๆ   :lol:


คุณพี่ ดร.โหน่ง มีคำแนะนำไหมครับ  


(สรุปคือสนใจน่ะครับ แต่ยังไม่มั่นใจตัวเองนัก...   )

[ดร.โหน่ง]

หวัดดีครับพี่ห่าน

        พี่ห่านชอบกินหูฉลามไหมครับ ถ้าชอบผมจะชวนพี่ห่านไปกินด้วยกัน    เร็วๆนี้ผมไปเจอบริษัทหนึ่งในตลาด mai หลังจากที่ได้อ่านข้อมูล insight โดยคำแนะนำของรุ่นพี่คนหนึ่งในเว็บนี้ หลังจากอ่านเสร็จ ผมตัดสินใจลงทุนทันที ตอนนี้รวมๆ ทั้งหมดคิดเป็นสัดส่วนเกือบ 90 เปอร์เซ็นต์ของพอร์ตแล้ว เหมือนได้กินหูฉลามแต่จ่ายราคาบะหมี่ชายสี่หมี่เกี้ยวยังไงยังนั้น ผมมีความเชื่อมั่นในบริษัทนั้นยังไง ผมก็มีความเชื่อมั่นในตัวพี่ห่าน มากพอๆกัน และผมก็เชื่อว่าความสำเร็จของพี่ห่านในอนาคตที่กำลังจะตามมาจะมากกว่าความเชื่อมั่นที่ผมให้กับพี่ห่านในวันนี้ด้วยซ้ำ นักธุรกิจที่เก่งมากๆท่านหนึ่งเคยกล่าวไว้ว่า "ผลของปัจจุบันคือเหตุของอดีตที่ได้กระทำไว้" ฉันใดฉันนั้น ทรัพย์สินในวันนี้คือรายจ่ายในวันหน้า และรายจ่ายในวันนี้ก็คือรายได้ในอนาคต ขอบเขตความสามารถผมมีเพียงแค่นี้ พี่ห่านต้องหารุ่นพี่ที่ผมเอ๋ยถึงให้เจอ ท่านนี้แหละที่จะแนะนำเกี่ยวพี่ห่านเกี่ยวกับการออกหนังสือได้ดีที่สุด  

                                         โหน่ง

[goosehuntsman]

คุณพี่ ดร.โหน่ง ครับ

ผมชอบกินหูฉลามเหมือนกัน แต่ไม่ได้กินบ่อย (เพราะเดี๋ยวนี้ไม่ได้ไปงานแต่งใครเลย...อิอิ)  ผมพยายามคลิ๊กอยู่หลายกระทู้เหมือนกัน แต่ยังไม่เจอรุ่นพี่ที่แนะนำเลยครับ...เอิ๊กๆๆ (สืบหารหัสลับหูฉลาม)  ....

ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มาพร้อมความมั่นใจให้กับผมครับ  อย่างน้อยที่สุด ผมก็เริ่มจะมองดูเส้นทางนี้อย่างจริงจังขึ้นมาบ้างแล้ว..

แล้วผมจะพยายามคลิ๊กหาต่อนะครับ...    :lol:   (ไม่ได้ชื่อคนก็ขอให้ได้ชื่อหุ้นมั่งก็ยังดี...... เอิ๊กๆๆ)


ขอขอบคุณอีกครั้งครับ

[goosehuntsman]

ตอนนี้สั้นนิดหนึ่งนะครับ และอาจจะต้องขึ้นสัญญลักษ์ สายฟ้าแล้วมี "ฉ" อยู่ข้างๆ...อิอิ

ร่างบึกบึนใหญ่ยักษ์ที่กำลังถาโถมตะโบมทับอยู่บนร่างเธอนั้น ไม่ได้ทำให้น้อยหน่ารู้สึกว่าหนักหรืออึดอัดเลยแม้สักน้อยนิด  จิตใจของเธอโลดแล่นเผ่นโผนโจนทะยานไปกับอารมณ์ที่กระเจิดกระเจิงจนแทบจะกู่ไม่กลับ  ราวกับตกไปในเหวลึกของหุบผาสูงตะหง่านง้ำที่พลันฉ่ำชื้นตื้นเต็มด้วยแรงแห่งพายุที่พัดผ่านพาดมาอย่างรวดเร็ว

ชั่วพริบตาสายฟ้าพลันแลบแปลบปลาบ จากนั้นเสียงกึกก้องกัมปนาทก็ดังสนั่น สาวน้อยสะท้านเฮือก เหมือนตกใจกับเสียงฟ้านั้น ร่างของเธอสั่นสะท้านเบาๆ ก่อนจะเขม็งเกร็ง แล้วผ่อนคลายลงอย่างช้าๆ

ละอองฝนยังคงโปรยปรายอยู่ภายนอก ลมพัดแรงมาเป็นบางครั้ง หลังพายุใหญ่ได้เริ่มสงบลง

คราวนี้ พี่เมฆมากี่วันคะ  

มือของสาวน้อยลูบไล้ไปมาตามร่องกล้ามเนื้อบึกบึนบนแผงอกหนาของชายร่างยักษ์ที่นอนนิ่งอยู่ด้านข้าง

เดี๋ยวก็จะไปแล้ว  

เขายังคงหลับตาไม่ขยับกายทำตัวราวกับเป็นแบตเตอรี่ที่กำลังเก็บกลืนประจุไฟกลับเข้าไปในตัว

ทำไมคราวนี้มาแป๊บเดียวเอง น้อยหน่ายังไม่ทันจะหายคิดถึงเลย

มีข่าวอะไรคืบหน้าไหม    

เขาถามกลับแทนคำตอบ ในขณะพลิกตัวตะแคงแล้วมองตรงมายังร่างอวบอรชรที่นอนหันข้างเอียงคอหนุนมือต่างหมอนมองมายังเขาอยู่เช่นกัน

มือใหญ่หยาบกร้านของเขาวางไปบนข้างลำตัวนุ่มนิ่มที่อยู่ตรงหน้า แล้วลากไปมาตามส่วนโค้งเว้าของสะโพก หลังมือสีคล้ำตัดกับหนั่นเนื้อขาวราวกับถ่านที่กลิ้งไปกลิ้งมาบนผ้าสำลี  

เห็นว่าจะมีโอนเงินเข้ามาอีกก้อนใหญ่ . อืมม์...  

เจ้าหล่อนพลันทำตาปรือ ประกายตาเชื่อมวาวระยับ เมื่อมือหยาบหนาซุกซนไปมาไม่เลือกที่

ข่าวนี้มาจากใคร  เชื่อถือได้ไหม  

เหนือเมฆชะโงกหน้าเข้าไปถามจนปากเขาเกือบจะถึงใบหู แต่ดูเหมือนว่าจมูกเขาจะไปติดอยู่ที่ข้างซอกคอของหล่อนเสียก่อน

เชื่อได้แน่ หน่าได้มาจากคนใกล้ชิดท่านประธานเอง.... อือ..

เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้ปลายจมูกกร้านวิ่งวนไปมาใต้คางได้สะดวกขึ้น

เหนือเมฆขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะช้อนร่างระหงขึ้น หน้าของเขาพลันเลื่อนลงต่ำ แล้วดูเหมือนจะจมหายไปในซอกภูเขาย่อมๆ ที่วางอยู่คู่กัน เสียงอู้อี้ดังออกจากปาก

คราวก่อนโน้น รู้สึกว่าข่าวจะผิดพลาดนะ  

อือ.. อือ.. น้อยหน่าทำท่าเหมือนใช้ความพยายามอย่างมากก่อนจะพูดว่า ..อื้อ พี่เหนือเมฆ ...ก็... ทั้งถาม...ทั้ง.... อื้อ หน่า..พูดไม่ออกแล้วนะ   สาวน้อยจิกเล็บลงไปที่ร่างยักษ์เหมือนกับโกรธ

เหนือเมฆเอี้ยวตัวขึ้นก่อนจะหัวเราะ ฮ่า ฮ่า. แล้วพลิกตัวออกมาทางด้านข้าง

เอ้าๆ  ถามอย่างเดียวก็ได้...

เฮ้อ....  หญิงสาวถอนใจ ขยับตัวให้นั่งถนัดขึ้นพร้อมกับรวบผมยุ่งๆ ทางด้านหลังไปม้วนกระจุกไว้บนศรีษะ แล้วเอื้อมมือหยิบกิ๊บตัวใหญ่บนหัวเตียงติดแป็กไปบนก้อนผมนั้น

คราวก่อนหน่าก็รู้สึกแปลกๆ อยู่เหมือนกัน. จู่ๆ ก็พลันมีข่าวของม่ายตังเหลาขึ้นมา แต่หน่าเช็คข่าวแล้วเห็นว่าไม่ผิดแน่ เลยส่งไป ก็ไม่นึกว่าจะพลาดอีก แต่มาคิดอีกทีก็แปลกอยู่นะพี่เมฆ

หือ...  เขาเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง ก่อนจะยันตัวขึ้นจากเตียงแล้วคว้ากางเกงขึ้นมาสวม

ก็หน่าได้ข่าวจากคนสนิทของท่านประธาน ที่ปกติไม่เคยจะพูดอะไรซักคำให้ได้ยิน  

น้อยหน่ายังคงพูดไปเรื่อยพร้อมกับดึงผ้าห่มที่กองอยู่ปลายเตียงขึ้นมาห่มตัว

อืมม์...  เหนือเมฆสวมเสื้อแล้วกลัดกระดุม พลางหยีตาเหมือนกำลังคิด  แสดงว่าเป็นข่าวปล่อย...  

แต่หน่าเช็คแล้วนะ ....พี่...  พลันสีหน้าน้อยหน่าก็ซีดเผือดลง  

.. นี่พี่คงไม่ได้คิดว่าหน่า......  

เธอหันขวับมาประจันหน้าเขาทันที แต่แล้วก็ต้องร้องขึ้นอย่างตกใจ  

อย่านะพี่.....โอ้ย  

เสียงสุดท้ายดังออกจากปากหล่อนก่อนที่ร่างจะก้มฟุบลงกับเตียง  ผ้าห่มที่อยู่ข้างใต้พลันเปียกเปื้อนเป็นรอยกว้างอย่างช้าๆ จากการซึมของเลือดสีแดงสดที่ทะลักออกมาจากปากแผลกลางหน้าอกนูนไม่หยุด คมกระสุนนั้นแม่นยำพอที่จะพุ่งตัดตรงขั้วหัวใจหล่อนพอดี

เหนือเมฆถอดลำกล้องเก็บเสียงออกจากปากกระบอกปืน แล้วยัดเข้าไปในกระเป๋าข้างกางเกงพร้อมกับเหน็บตัวปืนไว้ด้านหลัง เขาเอื้อมมือลูบไล้เบาๆ ไปบนเส้นผมของร่างที่ก้มหน้าแน่นิ่งอยู่บนเตียงเหมือนสั่งลาเป็นครั้งสุดท้าย  ใบหน้าเขายังคงเรียบเฉยไร้ความรู้สึก จากนั้นก็ก้าวเดินออกไปจากห้อง

ฝนยังคงโปรยปรายไม่หยุด ลมพัดกรรโชกมาเป็นระยะๆ  ความหนาวเย็นเริ่มกรายเข้ามาเยี่ยมเยียนเมืองกรุงอีกครั้ง แต่คราวนี้น้อยหน่าไม่ต้องกลัวหนาวอีกต่อไปแล้ว

[goosehuntsman]

เพิ่มเติมให้ด้วยเลยครับ.... ก่อนจะติดภาระกิจอีก

เฮ้ย.......  เกาจิ้งอุทานเสียงดัง เมื่อได้รับรายงานจากเหนือเมฆ  ทำอะไร โฉ่งฉ่าง อีกแล้ว..  อ้าย.....เอ้ย..  

สายที่ไม่ลับ ทิ้งไว้ก็อันตราย...   เสียงเรียบๆ ตอบกลับมาทางโทรศัพท์   ผมจะข้ามไปฝั่งโน้นก่อนสักพัก ถ้าเฮียมีธุระด่วนให้คนไปตามที่เดิมแล้วกัน

เกาจิ้งได้แต่ตอบรับแล้วกดสายวางหู  สีหน้าเขาดูเคร่งเครียดจริงจังมากขึ้น  เพียงไม่กี่วันมีคนตายด้วยคนของเขาถึง 3 ศพ เรื่องนี้ถ้าให้คนภายนอกดูเผินๆ อาจจะเห็นว่าไม่น่าจะเกี่ยวกัน แต่ลางสังหรณ์เขารู้สึกได้ถึงเงาจางๆ ที่เริ่มจะชัดเจนขึ้นของผู้พิทักษ์สันติราษฎร์

.......................

บนผนังด้านหนึ่งภายในห้องประชุมแห่งนั้นมองเห็นตราครุฑใหญ่เด่นสะดุดตา ติดตั้งเป็นสง่าอยูกึ่งกลางผนังห้อง ..

ชายในชุดสีกากีที่นั่งอยู่หัวโต๊ะใต้ตราครุฑ ผู้เป็นประธานการประชุมมีสีหน้าเคร่งขรึม กล่าวขึ้นด้วยสุ้มเสียงเด่นดังฟังชัดมีอำนาจว่า

บทสรุปของสำนวนคดีทั้งหมด แสดงว่ามีส่วนเกี่ยวข้องโยงใยกัน อย่างแน่นอน น้ำเสียงตอนท้ายดูเหมือนจะเป็นคำถาม

ครับ จากข้อสันนิษฐานคาดว่าผู้ตายทั้งหมดมีส่วนพัวพันอยู่กับขบวนการลับๆ สองกลุ่ม

ผู้ตอบอยู่ในชุดตำรวจประดับเครื่องหมายแสดงยศนายพัน  

โดยเฉพาะรายสุดท้ายเมื่อวานซืนนี้ จากพยานแวดล้อมทั้งหมด พบว่าฆาตกรน่าจะเป็นนักฆ่าอาชีพจากชายแดนฝั่งบุรีรัมย์ฉายาเหนือเมฆ หมอนี่มีคดีอยู่มากมายครับ ทางตำรวจเราพยายามตามจับตัวหลายๆ ต่อหลายครั้ง แต่ไม่เคยสำเร็จเลย

ทั้งห้องประชุมเงียบกันไปครู่หนึ่ง จากนั้นผู้เป็นประธานการประชุมจึงเอ่ยปาก

จำเป็นด้วยหรือที่จะโอนคดีพวกนี้มาให้กรมคดีพิเศษเป็นผู้ทำ  

กระผมเห็นว่าจำเป็นครับ โดยเฉพาะหน่วยงานใหม่ในกรมคดีพิเศษ น่าจะมีศักยภาพเพียงพอที่จะปิดคดีพวกนี้ได้

ประธานการประชุมมีสีหน้าครุ่นคิดอย่างเคร่งเครียดในขณะที่มือก็พลิกแฟ้มตรงหน้าไปเรื่อยๆ ก่อนจะเบือนหน้าไปทางซ้าย แล้วถามนายตำรวจวัยกลางคนที่นั่งอยู่ถัดไป

ท่านเจ้าของกรมคดีพิเศษจะว่าอย่างไร

ไม่น่าเชื่อว่ากรมเล็กๆ ที่เกิดขึ้นใหม่ในกระทรวงมหาดไทยจะมีผู้ควบคุมดูแลเป็นนายตำรวจที่มียศถึงระดับชั้นนายพล

เขายิ้มรับพลางตอบสั้นๆ ว่า

ยินดีครับ

ถ้าอย่างนั้น มติที่ประชุมอนุมัติโอนคดีทั้งหมดนี้เข้าไปอยู่ในความดูแลของกรมคดีพิเศษตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป

การประชุมเสร็จสิ้นลงแล้ว นายตำรวจชั้นผู้ใหญ่ที่เข้าร่วมประชุมทั้งหมดต่างทยอยเดินออกมาจากห้อง

ท่านผู้พันที่เสนอโอนคดีรีบเดินเข้าไปหาท่านนายพลผู้บังคับบัญชากรมคดีพิเศษพลางเอ่ยว่า

ท่านครับ ผมจะรีบส่งสำนวนทั้งหมดไปที่กรมโดยเร็ว

ดีซิ  อืมม์  ถ้าจำไม่ผิด เหนือเมฆนี่เป็นมือปืนจากฝั่งชายแดนเขมรมาก่อนใช่ไหม

ทั้งคู่เดินพลางคุยพลางไปด้วยกัน

ใช่ครับ ฝีมือร้ายกาจมาก เราสูญเสียตำรวจไปหลายนายพอสมควรในการล้อมจับครั้งก่อน เมื่อประมาณสองปีที่แล้ว

คดีที่นครปฐมล่ะซิ  เห็นว่าปิดคดีแล้วไม่ใช่หรือ

ท่านนายพันไม่นึกว่าท่านนายพลจะรู้เรื่องนี้ แต่ก็ไม่ประหลาดใจนัก เพราะได้ยินกิติศักดิ์ของท่านนายพลผู้นี้ดี ว่าเขาเป็นมือดีของกรมตำรวจมานาน มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกันตั้งแต่ก่อนที่กรมตำรวจจะถูกเปลี่ยนเป็นสำนักงานตำรวจแห่งชาติเสียอีก

ดคีนั้นมีคนสมอ้างรับเป็นจำเลยแทนครับ ร้อยเวรเจ้าของคดีเลยรีบสรุปปิดสำนวนไปก่อน แต่ทางสำนักงานตำรวจแห่งชาติตรวจพบพิรุธหลายอย่างในภายหลัง จึงได้ย้ายเจ้าของคดีมาส่วนกลางแล้ว จากพยานแวดล้อมยืนยันว่าเป็นฝีมือของเหนือเมฆเช่นกัน

คดีนี้ก็ถูกโอนมาพร้อมกันแล้วซินะ  ท่านนายพลถามยิ้มๆ  ท่านนายพันหัวเราะตอบ  ก็รวมอยู่ด้วยครับ  เป็นคดีที่มีส่วนเกี่ยวโยงกันครับ

ท่านนายพลหยุดเดิน ก่อนจะพูดจริงจังขึ้น  

เป็นคดีที่มีส่วนเกี่ยวพันกันอย่างแน่นอนอยู่แล้ว ก็ผู้ที่ถูกฆ่าตายสองรายทั้งที่นครปฐมและตลาดหลักทรัพย์นั้นเป็นอดีตนายตำรวจกองกำกับการสืบสวนทั้งคู่ ไม่ทราบว่าการแฝงตัวเข้าไปในองค์กรนั้นได้ข้อมูลอะไรมาบ้าง

ท่านนายพันยืนนิ่งนึกอยู่อึดใจ  ท่านอ่านสำเนาแฟ้มที่ส่งไปล่วงหน้าหมดแล้วหรือยังครับ  เมื่อเห็นท่านนายพลพยักหน้ารับเขาจึงกล่าวต่อว่า

เท่าที่สายทั้งสองคนส่งข้อมูลมาให้ปะติดปะต่อกันได้ว่า มีกลุ่มองค์กรที่เรียกตัวเองว่าเป็นสมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่า มีประธานใหญ่คนหนึ่งความเป็นมาไม่ชัดเจน คอยควบคุมงานอยู่เบื้องหลัง ฉากหน้าจัดตั้งธุรกิจหลักทรัพย์ในนาม บริษัทไทวีไอ-ซิเคียวริตี้ และมีที่ปรึกษาอิสระคนหนึ่งคอยให้คำแนะนำแก่นักลงทุนในบริษัทชื่ออินทร หรือที่รู้จักกันในนามเอี่ยมโต

ทั้งสองนั่งลงตรงเก้าอี้ยาวที่วางอยู่ข้างทางเดินนั้น ได้ยินท่านนายพันกล่าวต่อ

เอี่ยมโตนี่มีประวัติโชกโชนมากเคยอยู่ในค่าย พกค.ที่เบตง อยู่ช่วงหนึ่ง ตอนหลังไปจบการศึกษาด้านการเงินจากสิงคโปร์ ก่อนจะผันตัวเองมาเป็นที่ปรึกษาการลงทุนอิสระ แต่ลึกๆ สันนิษฐานว่าจะมีความสัมพันธ์กับประธานสมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่าอย่างใกล้ชิด

ท่านนายพลนั่งฟังอย่างตั้งใจ

ในขณะที่สายของเราที่นครปฐมเริ่มให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์มากขึ้นว่า โครงข่ายของสมาคมนี้โยงไปทั่วทุกภาคของประเทศไทย ผ่านทางสาขาของหลักทรัพย์ไทวีไอ และกำลังทยอยส่งรายชื่อของผู้ที่เป็นโครงข่ายมายังเรา ก็โดนเจ้าเหนือเมฆสังหารไปเสียก่อน ด้วยสาเหตุที่ไม่ทราบชัด

เหนือเมฆกับสมาคมนี่คนละกลุ่มเดียวกันใช่ไหม  ท่านนายพลถามขึ้นแต่น้ำเสียงคล้ายกับจะบอกข้อมูลแก่ตัวเองมากกว่า ท่านนายพันจึงชะงักไปนิดก่อนจะพยักหน้ารับ

ครับ คนละกลุ่มเหนือเมฆจะทำงานกับเจ้าของบ่อนคาสิโนใหญ่ในปอยเปต ซึ่งขณะนี้สายของเราทางฝั่งชายแดนรายงานว่า หัวหน้าสาขาของคาสิโนคนหนึ่งที่ชื่อกำจร หรือที่รู้จักกันในฉายาเกาจิ้ง พักหลังจะมีความถี่ในการเข้าออกด่านค่อนข้างมากผิดปกติ

อืมม์  เกาจิ้งกับเหนือเมฆนี่ทำงานด้วยกันซิท่า

แน่นอนครับ จะว่าไปเมื่อเร็วๆ นี้มีอีกคดีนึงที่แถวร่มเกล้า สันนิษฐานว่าจะมีส่วนพัวพันกับเกาจิ้งอยู่เหมือนกันแต่ยังไม่พบพยานหลักฐานที่ชัดเจน

อื้อ คดีนั้นผมก็เข้าไปมีส่วนอยู่บ้าง  ท่านนายพลพูดต่อพร้อมกับยิ้มน้อยๆ  แล้วสายคนที่พลีชีพที่ตลาดหลักทรัพย์ล่ะให้ข้อมูลอะไรเพิ่มเติมไหม

ท่านนายพันยิ้มรับแล้วรายงานต่อว่า

ก็เป็นไปในทำนองเดียวกันครับ แต่ยังไม่แน่ชัดว่าคนพวกนี้กำลังจะทำอะไร ก็ถูกเก็บเสียก่อน แต่คาดว่าต้องมีความเกี่ยวพันกับตลาดหุ้นบ้านเราอย่างแน่นอนที่สุด เพราะข้อมูลสุดท้ายที่สายส่งมาดูเหมือนว่ากลุ่มคนเหล่านี้เป็นตัวจักรสำคัญที่โยงใยไปถึงขบวนการปั่นหุ้นที่มีทุนมหาศาลคอยหนุนอยู่

ท่านนายพลพยักหน้าถี่ๆ แล้วลุกขึ้นบิดซ้ายบิดขวาเหมือนจะขับไล่ความเมื่อยขบ ก่อนจะเอื้อมมือตบบ่าของผู้ที่มียศและอาวุโสน้อยกว่าเบาๆ

ขอบคุณมากนะ ผมจะขอดูข้อมูลทั้งหมดอีกทีก่อน แล้วจะเร่งจัดการคดีพวกนี้ให้เสร็จโดยเร็ว

[goosehuntsman]

 สงสัยคุณพี่ ดร.โหน่ง ไม่มีคำใบ้เพิ่มอีก.... การตามล่าหารหัสลับหูฉลาม ..  อาจจะกลายเป็นภารกิจที่ยากมากขึ้นเสียแล้ว.......เอิ๊กๆๆ


พอๆ กับภารกิจที่ม่ายตังเหลาต้องแบกรับเลยนะเนี่ย.... คริๆๆ  :lol:

อ๊ะเหลา....อย่าว่าอย่างโง้นอย่างงี้เลยนะ

เอี่ยมโตเปิดฉากเทศนา เมื่อเห็นม่ายตังเหลานั่งนิ่ง ตลอดสองสามอาทิตย์มานี่ แม้ม่ายตังเหลาจะรู้เรื่องกลไกในตลาดหุ้นมากขึ้น  แต่ไม่ใช่ของง่ายสำหรับเขาที่จะทำความเข้าใจให้ได้อย่างลึกซึ้ง

แกคิดว่ากำลังทำอะไรอยู่ฟ๊ะ   มันเป็นเรื่องที่คอขาดบาดตายเลยเชียวนะแกเอ๋ย

เอี่ยมโตตบโต๊ะตรงหน้าแรงๆ ด้วยนิ้วชี้เพียงนิ้วเดียวเสียงดัง ปั๊กๆ เหมือนกับจะให้กระแทกเข้าไปถึงใจของม่ายตังเหลา  เขาก้มหน้าเหมือนเด็กที่ทำผิด แล้วลอบถอนหายใจ

ฉายา เต๋าเทวดา ของเขาได้มาจากทักษะและฝีมือก็จริง แต่จะมาใช้ในตลาดหลักทรัพย์นี่มันคนละสนามกันนะ เขานึก เหมือนจะให้จ๊อกกี้ที่ขี่ม้าแข่งในสนามนางเลิ้ง หันมาขับเฟอรารี่แข่งกับชูมาคเกอร์  แล้วหวังว่าจะใช้ทักษะขี่ม้ามาเป็นประโยชน์กับการแข่งรถ ฮ่วย! มันคนละทางกันนะเฟ้ยพี่  

เขาคงเพียงได้แต่คิดโดยไม่ปริปาก  เสียงของเอี่ยมโตยังคงดังเข้ามาในสองรูหู

ท่านประธานเขาหวังในตัวแกไว้มาก เขาต้องการให้แกดูแลพอร์ทฟิวเจอร์ของสมาคม แต่จนบัดนี้แกยังงกๆ เงิ่นๆ  ทำเป็นทองไม่รู้ร้อน อ้ายเหลาเอ้ย  

ยิ่งพูดเอี่ยมโตยิ่งรู้สึกโมโห หลายๆ เรื่องในหลายๆ วันที่ผ่านมานี้ กดดันเขาอย่างหนัก ไหนจะเรื่องของพอร์ทที่ดูเหมือนจะยับเยินไม่เป็นท่า เขาเคยรับสถานการณ์แบบนี้ได้ดีมาก่อน  แต่คราวนี้ดูเหมือนอีกฝ่ายจะมีทุนหนามากขึ้น

ไม่ว่าเขาพยายามให้ทีมช่วยกันดันหุ้นขึ้นอย่างไร แต่เพียงชั่วโมงเดียวราคาก็ถูกทุบลงมาอีก เขามั่นใจว่า ถ้าฝ่ายตรงข้ามไม่ได้มีทุนที่หนุนหลังในจำนวนมหาศาลแล้ว ก็คงจะทำไม่ได้ง่ายนัก

อ้ายเหลา...  น้ำเสียงของเอี่ยมโตเข้มขึ้น  ไม่ว่ายังไงก็ตาม ... อาทิตย์หน้าจะมีเงินโอนเข้าบัญชีแกร้อยล้าน

ม่ายตังเหลาค่อนข้างตระหนกและเริ่มรู้สึกหนักใจกับภาระรับผิดชอบที่มาพร้อมกับปริมาณเงินมากมายมหาศาลขนาดนี้ มันไม่ใช่เรื่องดีสำหรับมือใหม่อย่างเขาแน่นอน

เงินจำนวนนี้จะทำให้ลงเล่นในตลาดฟิวเจอร์ได้สองพันสัญญา  เสียงเอี่ยมโตยังคงเคร่งเครียด แกไม่ต้องกังวลเรื่องค่าคอมเพราะทีวีไอเราจะหักกลบกันเอง  

เอี่ยมโตลุกขึ้นแล้วเดินอ้อมโต๊ะมายืนข้างหลังม่ายตังเหลา ก่อนจะเน้นเสียงหนัก

จำไว้ว่าในสองพันสัญญานี้มันเท่ากับเดิมพันการเต้นของดัชนีจุดละสองล้านบาทเลยทีเดียว

เหงื่อเริ่มซึมออกจากฝ่ามือของม่ายตังเหลาตั้งเมื่อไรเขาก็ไม่ทันสังเกต แต่ขณะนี้ดูเหมือนว่ามันจะซึมออกมามากเกินไปจนเขาต้องแอบขยับมือไปมา  เอี่ยมโตเอื้อมมือตบบ่าของม่ายตังเหลาเบาๆ

พี่รู้ว่ามันยาก...  

น้ำเสียงเขาเริ่มผ่อนคลายขึ้น  

แต่แกทำให้ดีที่สุดก็แล้วกัน ไม่อย่างนั้นพี่คงไม่สามารถปกป้องแกต่อไปได้อีก  

หางเสียงสุดท้ายเป็นน้ำเสียงที่ม่ายตังเหลาไม่เคยได้ยินจากปากของเอี่ยมโตมาก่อน แก้วตาของม่ายตังเหลาหดเล็กลงโดยฉับพลัน สัญชาติญาณเถื่อนของเขาเตือนว่ากรงเล็บพยัคฆ์ได้กางออกและได้เล็งมายังเขาเข้าแล้ว  

บัดนี้เขาสำนึกแล้วว่า สนามฟิวเจอร์ที่เขาจะลงไปประลองในครั้งนี้ไม่ใช่เดิมพันเพียงแค่เงินจำนวนร้อยล้านเท่านั้น แต่มันหมายถึงชีวิตทั้งชีวิตของเขาอีกด้วย

เอี่ยมโตก้าวออกไปจากห้องแล้ว  แต่ม่ายตังเหลายังนั่งขบกรามและกำมือแน่นอยู่บนเก้าอี้ตัวเดิม...

[goosehuntsman]

จะว่าไปผมนี่เหลวไหลจนไม่น่าอภัยอยู่เหมือนกัน..

เรื่องของเรื่องก็คือ ผมเพิ่งใช้เวลากว่าสองชั่วโมงอ่านกระทู้ ซ้าย ซ้าย ซ้าย ขวา ซ้าย จนจบ

ซึ่งกระทู้นั้นเป็นที่มาของหัวเรื่องนิยายนี้

ทำไปทำมา คุณพี่ ดร.โหน่ง มีโครงเรื่องไว้แล้ว เป็นโครงเรื่องที่น่าติดตามอย่างดีทีเดียวเชียวแหละ

และถ้าเป็นฝีมือ ดร.โหน่งเขียนตามโครงเรื่องนั้นไปจนจบ ผมเชื่อว่าพี่ๆ ทุกท่านจะได้อรรถรสในนิยายมากกว่านี้อีกเยอะแยะ

อิอิ ผมไม่รู้จะแก้ตัวในความผิดพลาดนี้ยังไง ... เอิ๊กๆๆ

ผมได้แต่หวังว่า การเข้ามาร่วมสนุกโดยไม่ได้เจตนาของผมคงไม่ได้ทำให้พี่ๆ ทุกท่านเสียโอกาสอีกในอนาคต

และหวังว่าคุณพี่ ดร.โหน่ง จะเขียนนิยายด้วยพล็อตเรื่องอื่นต่อไปอีก (เพราะเหตุพล็อตเรื่องนี้ถูกผมมายำซะเละเป็นเต้าหู้ตกติดดินไปแล้ว   )  

ทั้งนี้ ผมเชื่อว่าพี่ๆ ทุกท่านต่างต้องการรออ่านผลงานจากปลายนิ้ว คุณพี่ ดร.โหน่ง อย่างใจจดใจจ่ออยู่นะครับ (ซึ่งถ้าผมไม่ได้เข้ามาป่วนซะก่อน ทุกท่านก็คงไม่ต้องรอนานขนาดนี้..   )

และเพื่อเป็นการแก้ตัวสำหรับความป่วน ผมคงจะได้แต่พยายามสร้างสานเรื่องราวต่อให้จนถึงที่สุด คือ เห็นจำนวนเรทติ้งที่ได้แสดง คิดว่ายังพอมีพี่ๆ ติดตามอ่านอยู่บ้าง ก็เลยขออาสาสานเรื่องต่อ (จนกว่าเรทติ้งตก... ) อย่างน้อยเพื่อเป็นการแสดงความรับผิดชอบต่อการไม่ดูตาม้าตาเรือของผมในครั้งนี้  


สุดท้าย พี่ๆ ทุกคนคงให้อภัยในความผิดพลาดของผมด้วยนะครับ

[goosehuntsman]

เสียงหัวร่อ กร๊ากๆๆ  ดังออกมาจากปากของเกาจิ้ง เมื่อได้เห็นราคาหุ้นบนกระดานเต็มไปด้วยสีแดงเจิดจ้าประดุจดังเปลวเพลิงที่กำลังมอดไหม้เหล่าแมงเม่าจนย่อยยับหายลับไปกับตา

สัญญาซื้อฟิวเจอร์หลายต่อหลายสัญญาพากันแย่งปิดสถานะ ในขณะที่สัญญาขายก็ถูกเปิดขึ้นเป็นจำนวนมาก

ไม่มีใครรู้ว่าทำไมวันนี้ตลาดหุ้นถึงได้ปล่อยให้ราคาหุ้นร่วงลงทะรูดทะราดโดยไม่มีการกำหนดมาตรการใดๆ ออกมาแก้ไข

เพียงสองอาทิตย์ให้หลังจากที่เกาจิ้งสั่งทุบหุ้นตัวที่สมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่ามีนอมินีถืออยู่ก็ราวกับว่าดัชนีตลาดได้ถูกชี้นำโดยหมีตัวโตและมีกำลังมากสามารถบุกขย้ำและคว่ำกระทิงลงได้ภายในเวลาข้ามคืน  ตลาดหุ้นประเทศนี้อ่อนแอถึงเพียงนั้นทีเดียว และนั่นก็เป็นเหตุสำคัญที่ทำให้เกาจิ้งเกิดเบิกบานขึ้นมาในอารมณ์อย่างช่วยไม่ได้

หลังจากหัวร่อจนพอใจ เกาจิ้งก็เอื้อมมือยกหูโทรศัพท์

สั่งทีมเชียงใหม่กับหาดใหญ่เปิดสัญญาซื้อฟิวเจอร์ ที่จุด 536 ตอนบ่ายสามสิบห้าเต็มบัญชีทุกคน

เขาวางสาย แล้วลุกเดินไปยืนที่ข้างหน้าต่างพลางจ้องไปยังตึกฝั่งตรงข้ามซึ่งเป็นที่ตั้งสำนักงานชั่วคราวของไทวีไอ-ซิเคียวริตี้

อ้ายโตเอ๋ย อ้ายโต แกก็เป็นเพียงหมากบนกระดานเท่านั้นแหละ  เกาจิ้งพึมพำ พลันสัญญาณโทรศัพท์มือถือในกระเป่าเสื้อสูทก็ดังขึ้น เขารู้ทันทีว่าสายนี้จะเป็นของใครไม่ได้นอกจากนายใหญ่แห่งวงการคาสิโนในปอยเปต

ครับท่าน..  เกาจิ้งรับสายเสียงนุ่ม  หลังจากเปิดเครื่องรับโทรศัพท์

.......

ผมจะโอนไปได้อย่างช้าอาทิตย์หน้าครับ งวดนี้คงได้ไม่ต่ำกว่าพันห้าร้อยล้านครับ

.......

ผมอัดเต็มที่แล้วครับ... ติดอยู่ที่ทางฝ่ายโน้นพยายามดันไม่เลิก แต่ถึงวันนี้ดูหมดสภาพไปแล้วครับ

......

ได้ครับ ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ผมจะสั่งโอนไปก่อนครึ่งหนึ่งครับ

......

ขอบคุณครับ  เกาจิ้งแสยะยิ้มเหี้ยมเกรียมพร้อมกับพับโทรศัพท์เก็บเข้ากระเป๋าตามเดิม

เขาเดินมาที่โต๊ะกดสัญญาณโทรศัพท์ แล้วส่งเสียงหนักๆ ไปตามสาย

พรุ่งนี้สั่งทีมทั้งหมดทยอยโอนเงินไปเคย์แมนให้ครบแปดร้อยล้าน

..

ตลาดปิดแล้วเอี่ยมโตนั่งหน้าเครียดอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ที่วางอยู่บนโต๊ะทำงาน เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่า เพียงครึ่งเดือน ราคาหุ้นในพอร์ทที่สมาชิกไทวีไอถือทั้งหมด จะมีมูลค่าเหลือเพียง 40%

แถมสมาชิกทุกคนก็ซื้อหุ้นกลับจนเต็มพิกัดแล้ว นั่นหมายความว่า เงินโอนจากท่านประธานไม่สามารถดันราคาให้กลับคืนไปยังจุดเดิมได้

เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเกาจิ้งจึงได้ทุ่มเงินอย่างมากมายมหาศาลขนาดนี้ จะเป็นไปได้ไหมว่าเกาจิ้งไม่ได้ตามเขามาเพื่อแก้มือในเรื่องที่ไปถล่มบ่อนคาสิโนเมื่อสามปีก่อนแต่เพียงอย่างเดียว มันอาจจะมีจุดประสงค์อื่นอีกอย่างแน่นอน  เขาจะต้องรู้ให้ได้ว่าจุดประสงค์จริงๆ ของมันคืออะไร

เพียงแต่ตอนนี้นอกจากถอนหายใจแล้วดูเหมือนเขาจะไม่สามารถทำอะไรอย่างอื่นได้อีก

ท้องฟ้าภายนอกเริ่มมืดแล้ว สนามรบทางการเงินได้ถูกยุติเป็นการชั่วคราวมาหลายชั่วโมงแล้ว เขาก็ควรจะพักผ่อนบ้างได้แล้ว

[ดร.โหน่ง]

"I can't be involved in 50 or 70 things. That's a Noah's Ark way of investing----you end up with a zoo that way. I like to put meaningful amounts of money in a few things."

               Warren Buffet, The Wall Street Jornal, Sepetmber 30, 1987

     เรื่องการลงทุนหรือการเขียนหนังสือผมว่ามีส่วนคล้ายกันมากนะครับพี่ห่าน ถ้าได้นั่งคุยกับพี่ห่านสงสัยเราจะได้นั่งคุยกันเป็นวัน พี่ห่านเป็นคนดูเหมือนไม่มี shells รอบตัวเลย เปิดเผยตรงไปตรงมา ผมเคยมี close friend ยังนี้คนหนึ่ง มันเหมือนดอกกุหลาบมีเสน์แต่ก็มีหนามในตัวโผล่ออกมาให้เห็นใครระวังก็จะไม่เจ็บตัวจากมัน ใครไม่ระวังทั้งๆที่เห็นก็ไม่รู้จะพูดยังไง ดีกว่าต้นไม้บางชนิดไม่มีหนามแต่มีพิษระวังยากเหลือเกิน ถ้าเปรียบเป็นคนน่าจะเป็นคนตรงๆ คิดยังไงพูดยังนั้น ไม่เคยพูดหลับหลังใครและพี่ห่านก็มีพรสวรรค์ในเรื่องนี้ทั้งเรื่องการพูดและการเขียน ส่วนผมเอียงซ้ายครับ  

[goosehuntsman]

คุณพี่ ดร.โหน่ง ประเมินผมสูงเกินไปครับ..


ผมไม่ได้มีเสน่ห์ขนาดนั้นแน่นอน.......อิอิ... แต่ถ้าโผงผาง ขวานผ่าซาก ละก็  นั่นคือผมมากกว่า...เอิ๊กๆๆ


:lol:

[goosehuntsman]

เป็นนิยายที่ไม่ได้กำหนดบทตอนอย่างเป็นกิจลักษณะ....เอิ๊กๆๆ

ขออนุญาตปล่อยตามอำเภอใจคนเขียนไปก่อนนะครับ....  :oops:

ยามเช้าที่สดใส

ม่ายตังเหลาเดินทอดน่องไปเรื่อยๆ ตามสะพานไม้ที่ทอดยาวลงไปในทะเล ร่วมกับกลุ่มคนอีกหลายๆ คนที่กำลังไปขึ้นเรือเพื่อข้ามไปยังเกาะที่พอจะมองเห็นได้อยู่ลิบๆ  ลมเหนียวเหนอะหนะพัดเข้ามาไม่ขาดระยะ แต่ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกรำคาญตัวแต่อย่างใด  เป้ที่สะพายอยู่บนบ่าถูกดันให้กระชับเข้ากับช่วงหัวไหล่มากขึ้น

กว่าจะบอกให้เอี่ยมโตเข้าใจได้ว่าการมาที่ระยองในครั้งนี้เป็นเรื่องจำเป็นจริงๆ เขาต้องยืนยันด้วยสัจจะของลูกผู้ชายใจนักเลงอย่างหนักแน่นว่า การมาครั้งนี้ไม่ได้เป็นการหาทางเพื่อหลีกหนีหรือเลี่ยงหลบจากภาระที่จะได้รับในวันจันทร์ที่จะถึงนี้อย่างแน่นอน ไม่ว่าอย่างไรเขาต้องกลับเพราะบุญคุณที่เอี่ยมโตหยิบยื่นให้กับเขามันเพียงพอต่อการยอมตายถวายชีวิตให้ถ้าหากเอี่ยมโตต้องการ

พี่ๆ เรือข้ามฟากไปเกาะเสม็ดจะออกแล้วเร็วๆ หน่อย  

เสียงเร้ากระตุ้นให้หลายๆ คนเดินเร็วขึ้น รวมทั้งม่ายตังเหลาที่เร่งฝีเท้าจนถึงปลายสะพานเขาก็กระโดดลงไปที่กราบเรือเป็นคนสุดท้ายพอดี

เกือบชั่วโมงให้หลัง เขาก็มาเดินลอยชายอยู่ที่ริมหาดวงเดือน วันนี้ดูเหมือนผู้คนจะพลุกพล่านอยู่บ้างเนื่องจากเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ช่วงปลายเดือนพอดี หลังจากหันซ้ายหันขวาอยู่ครู่ใหญ่ เขาก็ออกเดินตรงไปทางแหลมเรือแตกซึ่งเป็นจุดหมายปลายทางที่เขาต้องการ

ตลอดทางเต็มไปด้วยต้นเสม็ดขึ้นรวมกันเป็นดงๆ ยาวคู่ไปตลอดสองข้างทาง นานๆ จึงจะเห็นต้นโพธิ์ทะเลแซมอยู่บ้างพอประปราย เส้นทางนี้ดูไม่ค่อยจะมีผู้คนเดินผ่านมามากนักเนื่องจากพื้นที่ด้านนี้ไม่ได้มีหาดทรายสวยเหมือนด้านอื่นๆ  แถมยังเป็นหน้าผาชัน ยกเว้นว่าต้องการจะชมวิวทิวทัศน์ของท้องทะเลยามพระอาทิตย์ตกดินเป็นการเฉพาะส่วนบุคคลหรือสองคน

น่าแปลกตรงที่เกือบจะถึงสุดทางที่เป็นจุดชมวิวเขาก็เดินแยกออกไปตามทางเล็กๆ ที่แทบจะสังเกตร่องรอยการเดินไม่ออก เพียงระยะทางไม่กี่ร้อยเมตรจากทางแยกนั้นกลับมีบังกะโลหลังเล็กๆ ซ่อนอยู่หลังพุ่มไม้เบญจพรรณ เมื่อม่ายตังเหลาเดินเข้ามาใกล้มากขึ้นจึงเห็นว่าเป็นบังกะโลเดี่ยว ที่ตีฝาด้วยปีกไม้เรียงกันเป็นตับในไสตล์ยุโรป แม้จะดูขัดๆ กับบรรยากาศอยู่บ้างแต่ด้วยสีน้ำตาลเก่าๆ ปอนๆ ของปีกไม้ และสภาพโดยรอบที่ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ จึงทำให้แลดูกลมกลืนกับสภาพป่าเสม็ดที่ขึ้นรกชัฏอยู่รอบข้าง และดูเหมือนจะเป็นจุดเดียวบนเกาะแล้วกระมังที่ยังมีต้นเสม็ดทั้งขาวและแดงขึ้นปะปนกันให้เห็นมากมายขนาดนั้น

ม่ายตังเหลานึกในใจหากเป็นยามค่ำคืนคงจะมีน้อยคนนักที่จะสังเกตเห็นว่ายังมีบังกะโลตั้งอยู่ในบริเวณนี้ด้วย

อาจารย์เฒ่า  

ม่ายตังเหลาไม่กล้าผลีผลามที่จะเดินเข้าไปข้างใน เขาตะโกนเสียงดังออกไปก่อนในขณะที่ตัวเองหยุดยืนห่างจากตัวบังกะโลอยู่พอสมควร

อาจารย์เฒ่า อยู่หรือเปล่า ผมอ๊ะเหลา มาตามที่นัดไว้ครับ

ประตูบังกะโลเปิดออก ก่อนที่เสียงแหบๆ  แต่มีกังวานจะดังขึ้น

เข้ามาซิ อ๊ะเหลา มาๆ  ครูรออยู่นานแล้ว  

คำว่าครูที่เปล่งออกจากปากผู้เฒ่าทำให้ม่ายตังเหลารู้สึกอบอุ่นเหมือนตนเองได้กลับมาพบญาติผู้ใหญ่อีกครั้งหลังจากที่ได้ห่างไปเสียนาน

ม่ายตังเหลารีบเดินจนแทบจะเหมือนถลาเข้าไปจนใกล้ถึงตัว แล้วพนมมือขึ้นกราบจนชิดติดหน้าอกของชายชราที่เปิดประตูออกมาต้อนรับ

เด็กน้อยโตเป็นหนุ่มใหญ่มากแล้ว พลางผู้เฒ่าก็ลูบเบาๆ ไปที่หัวของชายหนุ่ม  นานแล้วนะที่ไม่ได้เจอกันเลย  ได้เห็นวันนี้นับว่าผิดคาดมากพอดูนะ เมื่อก่อนไม่ได้กำยำล่ำสันบึกบึนขนาดนี้ ไป ไป เข้าไปในบ้านกันก่อน

ผู้เฒ่าจับสองไหล่ของม่ายตังเหลาแล้วดันตัวเขาให้ผละออกจากอก

บ๊ะ เจ้านี่ ทำขี้แยเป็นเด็กๆ ....  ผู้เฒ่าหัวเราะเมื่อเห็นคราบน้ำตาเป็นทางอยู่บนข้างแก้มของม่ายตังเหลา

อืมม์  โครงหน้าก็เปลี่ยนไปมาก ถ้าไม่บอก ไม่ออกเสียงก่อนก็คงจำแทบไม่ได้ หมอสมัยนี้เก่งแฮะ   ม่ายตังเหลาได้แต่ยิ้มเมื่อได้ยินผู้เฒ่าพูดในขณะที่กวาดสายตาไปมาอยู่บนใบหน้าของตน

ก็ใช้เวลาอยู่นานเหมือนกันครับอาจารย์กว่าแผลจะหายสนิท  เขาประคองอาจารย์เฒ่าเดินเข้าไปในบังกะโล

ลักษณะภายในกับภายนอกแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ภายในกลับดูสะอาดสะอ้านได้รับการดูแลอย่างดี ประตูอีกด้านเป็นบานพับซึ่งเปิดกว้างรับลมที่โชยผ่านเข้ามาตลอดเวลา เมื่อมองออกไปไม่ไกลนักก็เห็นว่าด้านนั้นเป็นหน้าผาขาดริมทะเล ที่แท้บังกะโลหลังนี้ซ่อนอยู่ระหว่างแนวต้นแสมกับริมหน้าผาขาด จึงไม่ค่อยมีใครเข้ามารุกล้ำกล้ำกรายอย่างใกล้ชิด เรียกได้ว่าเป็นมุมสงบที่สงัดเงียบบนเกาะเสม็ดเลยทีเดียว

โอ้โห อาจารย์ย้ายมาอยู่ที่ตรงนี้นานแล้วหรือครับ  ม่ายตังเหลามองไปรอบๆ บังกะโลที่ดูภายนอกเหมือนทึบแต่เมื่อมาอยู่ภายในกลับสามารถมองลอดออกไปได้รอบทิศ ดูโปร่งโล่งสะอาดและน่าอยู่

ก็เกือบห้าปีแล้ว มีคนมาคอยปัดกวาดเช็ดถูทำความสะอาดให้ทุกวัน ก็เลยดูสะอาดสะอ้านอย่างที่เห็นนี่แหละ  ชายชราพูดพลางเดินไปนั่งที่เก้าอี้โยกข้างหน้าต่าง ไม่น่าเชื่อว่าบนโต๊ะใกล้ๆ กันนั้นมีโน้ตบุ๊คกระทัดรัดวางอยู่  ถัดไปอีกนิดบนผนังถ้าไม่เห็นจะแทบจะนึกภาพไม่ออกเลยว่า เวกาจอแบนจะเข้ากันกับสภาพภายในได้อย่างกลมกลืนขนาดนั้น

อาจารย์ใช้ไฟจากไหนครับนี่   ม่ายตังเหลาถามขึ้นเมื่อเห็นอุปกรณ์เครื่องใช้ไฟฟ้าภายในบ้าน

ก็แผงโซลาเซลล์ที่ติดอยู่บนโขดหินใหญ่ริมแหลมด้านโน้นส่วนนึง กับที่ติดอยู่บนหลังคาบ้านนี่อีกส่วนนึง แค่นี้ก็เหลือพอที่จะใช้แล้ว แถมยังโยงไปให้คนอื่นๆ ใช้ได้อีก

เจ้าหน้าที่อุทยานเขาไม่ว่าเอาเหรอครับเนี่ย ม่ายตังเหลานึกสงสัย

ผู้เฒ่าหัวเราะ หึ หึ ก่อนจะกล่าวยิ้มๆ ว่า  เขายินดีซะด้วยซ้ำไป ที่มีตัวอย่าง รอเพียงว่าเมื่อไรที่แผงโซล่าเซลล์ราคาถูกกว่านี้อีกหน่อยเถอะ รีสอร์ทบนเกาะนี้ก็จะมุงด้วยกระจกทำไฟทั้งหมด  

ม่ายตังเหลาหัวเราะ อาจารย์เฒ่าแม้จะเป็นคนประหลาดในสายตาของใครอีกหลายๆ คน แต่แกกลับมีบารมีอย่างน่าแปลกต่อคนรอบข้าง ใครซักกี่คนที่จะมาอาศัยอยู่บนเกาะนี้ได้อย่างกลมกลืนกับธรรมชาติอย่างทันสมัยโดยไม่มีใครคัดค้านเหมือนอาจารย์เขาได้บ้าง

แม้ลึกๆ เขาแอบประหลาดใจอยู่เหมือนกันว่า อิทธิพลสารพัดอย่างที่รายล้อมอยู่รอบตัวอาจารย์เฒ่าบนเกาะนี้กลับไม่เคยทำอะไรแกได้ แถมยอมปล่อยให้แกได้ทำตามที่แกต้องการได้อย่างใจชอบ

เหมือนจะรู้ใจ อาจารย์เฒ่าชิงพูดลอยๆ ออกมาว่า

บางครั้งเราก็ต้องมีจุดแข็งที่ใช้ประโยชน์ได้ทั้งต่อตนเอง ต่อคนอื่น และต่อส่วนรวม ทำให้คนเขาเกรงใจ ให้ความเชื่อถือ และเชื่อมั่นว่าเรามีแต่ประโยชน์ไม่มีโทษต่อเขา เมื่อนั้นถึงจะทำอะไรใครเขาก็ไม่ว่า เพราะมันจะมีแต่ประโยชน์ ใช่ไหมอ๊ะเหลา

เอ้อ  ครับ  แม้เขายังไม่ทันได้ตีความแต่ก็เหมือนเข้าใจจึงรีบรับคำอาจารย์เฒ่าไว้ก่อน

เอ้า พักผ่อน กินน้ำกินท่าก่อน เดี๋ยวเอากระเป๋าไปเก็บไว้ห้องโน้นแล้วกัน บ้านนี้ก็มีอยู่แค่สองห้องนี้แหละ ครูน่ะชอบนอนแถบๆ นี้ ผู้เฒ่าชี้ไปบนตั่งที่ตั้งวางอยู่มุมหนึ่ง

ส่วนห้องนั้นก็ไว้รับรองแขก กับเก็บหนังสือเล็กๆ น้อย เท่านั้นเอง แต่ส่วนใหญ่ไม่มีใครมาพักหรอก เพิ่งจะมีเธอนี่แหละเป็นแขกในรอบปี  

ทั้งคู่หัวเราะขึ้นเบาๆ ก่อนที่ม่ายตังเหลาจะลุกขึ้นแล้วขอตัวเอาเป้เดินเข้าไปในห้องที่อยู่อีกด้านหนึ่ง

[goosehuntsman]

ก่อนอื่นต้องขออภัยเพื่อนๆ พี่ๆ ทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามาอ่านเสมอๆ


สำหรับเนื้อเรื่องที่เงียบหายไปร่วมสองสัปดาห์


ต้องขอแก้ตัวว่า....


1.  ตั้งกะวันที่ 19 ธค.  หุ้นร่วงอย่างวินาศสันตะโร ....  ผมรู้สึกบรรยากาศนักลงทุนค่อนข้างจะซีเรียสก็เลยหยุดเพิ่มเติมเนื้อเรื่องชั่วคราว

2.  พออารมณ์เริ่มคลาย และคิดว่าจะเพิ่มเนื้อหาใหม่ ก็ปรากฏข่าววางระเบิดขึ้นมาเสียอีก

3.  สถานการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในขณะนี้ ผมเริ่มรู้สึกถึงแรงกดดันบางอย่าง ที่มองไม่เห็น  ซึ่งทำให้ผมต้องเฝ้าระวังพอร์ทอยู่พอสมควร  (คือผมไม่ใช่ชาววีไอแท้น่ะครับ  ก็เลยอดเป็นห่วงพอร์ทอยู่บ้าง...อิอิ)

ผมก็เลยคิดว่า  ...


จะขอชะลอเนื้อเรื่องไปอีกซักระยะหนึ่งก่อน  เมื่อบรรยากาศอยู่ตัวแล้วจะกลับมาใหม่... (หากยังไม่ลืมกันซะก่อนนะครับ)



จึงขอบอกกล่าวไว้ ณ โอกาสนี้..


และขอฉวยเวลาในนาทีนี้ส่งความสุขสำหรับปี 2550 มายังทุกๆ ท่านด้วยครับ ...

_/|\_ ขออาราธนาอำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ โปรดดลบันดาลให้สรรพสิ่งที่ดีๆ มีคุณและประโยชน์จงบังเกิดขึ้นแก่ ประเทศไทย ตลอดจนสรรพสัตว์ทั่วโลก ให้มีแต่ความร่มเย็นและสันติสุขตลอดไปทั่วทั้งพิภพ

และขอให้พี่ๆ และเพื่อนๆ (รวมผมด้วย  :lol: ) ทุกท่าน ประสบแต่ความสุข สมหวัง ตลอดทั้งปีและตลอดไปด้วยเทอญ



สวัสดีปีใหม่ครับ