ธรรมเนียมปฏิบัติที่หลงทาง

[ดร.โหน่ง]

^O-O^

       
     เห็นกรณีที่โรงเรียนซิกแซ็กมีสอนวิชาพิเศษต่างๆให้เด็กๆ
โดยเก็บเงินเพิ่มวิชาต่อเทอมละ 2500 บ.
ผมเองอยู่ในหลายฐานะ ทั้งเป็นพ่อ สมาชิกสมาคมผู้ปกครอง นักลงทุน หลากหลายบทบาท
รับรู้แล้วก็ต้องบอกว่ามีความกังวลที่เดียว
ทำไมต้องรดน้ำพรวนดินใส่ปุ๋ยในวัยเด็กจากครูมากมายขนาดนี้
หรือเป็นเพราะเด็กๆยังเป็นสิ่งที่ควบคลุมกดตาประทับได้ง่าย
ชั่วประเดี๋ยวสักนิดก็ยังดีนะหรือ?
ต้นทุนที่ตามมาอีกมากมายกลับไม่พูดถึงกัน
     
ทำไมเราไม่ปลูกฟังค่านิยมแห่งความกล้าหาญ ความจริงใจ ความเด็ดเดี๋ยว ความซื่อสัตย์
นี่คือคุณธรรมที่สร้างคนดี มากกว่าที่จะสอนการกอบโกยวิชาความรู้ตั้งแต่เด็กๆ
การใช้ชีวิตอย่างฟุ้งเฟ้อ และมุ่งแต่ทฤษฎีรวยเร็ว เสื้อชูชีพทางคุณธรรมทำไมไม่สอนกัน

         
ยามเริ่มต้นของชีวิตวัยเด้กคือช่วงเวลาที่กำลังถูกบ่มเพาะนิสัยใจคอ
นี่เป็นห้วงเวลาที่สำคัญยิ่งและเป็นช่วงเวลาที่อุดมคติแห่งความเยาว์วัยถูกก่อร่างขึ้น
เพราะอุดมคติที่เด็กๆนำไปวัดสิ่งต่างๆจะเป็นตัวตัดสินนิสัย
ตราบเท่าที่เขาถูกดึงเข้ามาเกี่ยวข้องในทุกๆเรื่องที่พบเห็น

ไม่ใช่ความร่ำรวยของเราหรือระบบการศึกษาที่โรงเรียนที่สร้างวิสัยทัศน์ให้เด็กๆหรอก
แต่จริงๆแล้วมันคือศีลธรรมที่ดีงามต่างหากที่เป็นรากฐานระบบที่พ่อแม่อย่างเราๆสร้างขึ้นมา

[por_jai]

8) ดร.โหน่งครับ
    การที่สังคมเทเสียงไปข้างหนึ่งข้างใดแล้ว
    แปลว่าคนส่วนใหญ่คิดว่าสิ่งนั้นมีประโยชน์
    ให้คุณกับเขาหรือครอบครัวเขานะครับ
    ไม่ใช่แค่เมืองไทยหรอกครับ
    อ่านข่าวว่าเกาหลี ญึ่ปุ่นที่เจริญกว่าเรา
    ก็กวดวิชากันแหลกเหมือนกัน

    ผมเคยถามลูกชาย(ที่เรียนอยู่มหาลัยปีหนึ่งแล้ว)
    ว่า ต้องทำไง
    ถึงจะไม่ต้องไปกวดวิชาแข่งกัน
    เขาบอกว่า พ่อ ก็ถ้าทางโรงเรียนมีครูที่เก่งๆเท่ารร.กวดวิชา
    ก็ไม่ต้องไปกวดวิชาก็ได้
    ผมว่าแก้อย่างนี้มันปลายเหตุนี่นา    
    เขาพูดต่อว่างั้นพ่อก็สร้างมหาลัยดีๆ
    ที่เด็กต้องการสอบเข้าให้มีที่พอเพียงสิ
    ผมก็ว่าจะเป็นไปได้ไง ไงๆมันก็ไม่มีวันพอดีกันได้หรอก
    มันก็บอกผมว่า นั่นนะสิ เนอะ พ่อ เนอะ
    มันก็ต้องแข่งกันอยู่ดี เพราะมันไม่พอดีไง เนอะ พ่อ เนอะ

[por_jai]

8) ดร.โหน่งอย่าไปคิดมากเลยครับ
    เด๋วหัวล้านหมด
    ทำครอบครัวเราให้ดี
    มีสภาพเหมาะกับที่เด็กต้องการ
    ให้เขาเรียนตามที่เขาถนัดและเหมาะสมกับวัย
    ความจริงเรื่องกวดวิชานี่มีหลายส่วนที่ไปเรียน
    ไม่ใช่เรื่องวิชาการนะครับ
    ส่วนใหญ่เห็นเพื่อนไปเรียนก็ตามๆกันไป
    ติดเพื่อนบ้าง,กลัวเพื่อนเก่งกว่าบ้าง
    พวกนี้เป็นเหตุผลทางจิตวิทยานะ
    ลูกผมเคยไปกวดวิชาบ้าง
    ผมก็นั่งคุยกับเขาๆเรียนพอใช้ได้ครับ
    ผมว่าถามจริงๆเหอะ มันได้ไรเยอะไหม กวดวิชานี่อ่ะ
    เขาว่าถ้านั่งเรียนกับเจ้าของจริงได้ประสบการณ์ดีเหมือนกัน
    แต่เขาว่าที่แย่คือมันมักจะต้องเรียนกับวีดีโอซะละมากกว่า
    มันเอาเปรียบกันขนาดนั้นนะ
    ผมเห็นหลังๆตอนม.6 เขาแทบไม่ไปเรียนกวดวิชาเลยนะ
    เขาขยันทำแบบฝึกหัดมากกว่า
    มีเปิดสอบที่ไหน ก็พยายามไปลองสอบดู หาประสบการณ์
    ความจริงลองนึกย้อนไปสิครับ
    รุ่นดร.โหน่งนี่ก็กวดกันแหลกแล้วเหมือนกันนี่ครับ
    มีประสบการณ์เองแท้ๆ
    ผมว่าการใกล้ชิดกับลูกน่าจะสำคัญกว่าอะไรทั้งนั้น
    อีกอย่างคือเด็กชอบแข่งขันจะอยู่ในสังคมได้ดีกว่านะครับ

    ทำสังคมเล็กๆรอบตัวเราให้ดี
    สังคมใหญ่ๆมันก็ดีตามไปเองแหละครับ

[ดร.โหน่ง]

^O-O^

   
       ขอบคุณครับพี่
การคิดมากไปก็ทำให้สภาพร่างกาย อารมณ์ และจิตใจเสื่อมลงไปจริงๆครับ
ผมกลุ้มเรื่องลูกมากกลับมาจากต่างจังหวัดคราวนี้ติดกรูมึงมาที่เดียว
หวังว่าคงมีทางออกที่ดีในไม่ช้า
อีกไม่นานเรื่องนี้ก็คงผ่านไปทิ้งสิ่งต่างๆไว้เบื้องหลัง
ขอบคุณครับพี่สำหรับคำแนะนำที่อบอุ่นเสมอ
ผมสวดมนต์ถึงพระเจ้าบ้างช่วงนี้เพื่อรักษาจิตใจที่ดีครับ