อนาคตของประเทศไทย/ดร.นิเวศน์ เหมวชิรวรากร

[Thai VI Article]

เมื่อคืนและจนถึงนาทีที่กำลังเขียนบทความนี้ คือเช้าวันที่ 17 ตุลาคม 2563 ผมกำลังนั่ง “ร้องให้” จากเหตุการณ์ “น่าเศร้า” ของการเมืองในประเทศไทยที่กำลังเกิดขึ้น ที่จริงผมเคยร้องให้แบบนี้มาอย่างน้อยครั้งหนึ่งเมื่อวันที่ 14 ตุลาคม 2516 ที่เกิดเหตุการณ์ “มหาวิปโยค” ในวันนั้นผมกำลังนั่งอยู่บนรถเมล์เพื่อที่จะกลับบ้าน คนทั้งคันรถต่างก็ร้องให้ ผมจำได้ว่าควักเงินที่มีอยู่น้อยนิดใส่ลงในกล่องที่มีคนเดินขอรับบริจาค นั่นเป็นเวลา 47 ปีมาแล้วและผมอายุ 20 ปี เรียนอยู่ชั้นปีที่ 2 ในมหาวิทยาลัย ในช่วงนั้น เหตุการณ์ต้องบอกว่ารุนแรงกว่าครั้งนี้มาก มีคนตายและบาดเจ็บจำนวนมาก หลังจากเหตุการณ์ บ้านเมืองก็ “เปลี่ยน” กลายเป็นประเทศที่มีประชาธิปไตยมากขึ้น แต่ก็เป็นแค่ช่วงสั้น ๆ หลังจากนั้น ประเทศไทยก็มีการปกครองแบบ “ลุ่ม ๆ ดอน ๆ” มาตลอดจนถึงทุกวันนี้ แต่ทางด้านสังคมนั้น คนไทยก็พัฒนามาเรื่อย ๆ ตามการเปลี่ยนแปลงของโลกและการพัฒนาการทางเศรษฐกิจของไทย

ทางด้านเศรษฐกิจนั้น ต้องบอกว่าเราทำได้ดีมากจนถึงวันนี้ เราใกล้จะถึงจุดที่มีรายได้สูงพอที่จะเป็นประเทศร่ำรวยแล้ว ทางด้านสังคมนั้น ก็ต้องบอกว่าสังคมไทยมีความก้าวหน้าขึ้นไม่น้อย เรามีแนวความคิดเรื่องสิทธิเสรีภาพในการทำอะไรหลาย ๆ อย่างได้ตามสถานะทางเศรษฐกิจ คนคิดว่าเพศสภาพนั้นเป็นสิทธิของแต่ละคนที่จะเลือกได้และทุกคนต่างก็ยอมรับ การนับถือศาสนานั้นก็เปิดกว้าง และแม้ว่าเรายังมีกฎหมายที่ห้ามกิจกรรมหลายอย่างเช่น การขายบริการทางเพศ แต่ในทางปฏิบัติจริงทุกคนก็รับรู้ว่าสามารถทำได้ เพียงแต่อาจจะต้องมี “ต้นทุน” บางอย่างเพิ่มขึ้นเท่านั้น สรุปก็คือ เรื่องของเศรษฐกิจและสังคมนั้น ประเทศไทยมีการพัฒนาค่อนข้างจะสอดคล้องกับระดับการพัฒนาของประเทศ แต่ทางด้านของการเมืองนั้น ไทยยัง “ล้าหลัง” มาก ซึ่งในความคิดของผมแล้ว ภาวะแบบนี้ไม่ใช่เรื่องปกติ เพราะจากการสังเกตของผม ในประเทศหรือสังคมนั้น โดยปกติแล้ว การพัฒนาทุกอย่างมักจะต้อง “ไปด้วยกัน” และเราแทบสังเกตได้เพียงแต่แค่ไปเยี่ยมเยือนประเทศเหล่านั้น เราก็พอจะมองออกว่าเขาพัฒนาไปไกลแค่ไหน



เริ่มตั้งแต่ถนนหนทางและตึกรามบ้านช่อง ความสะอาดของสถานที่ คุณภาพของบริการและการต้อนรับ อาหารที่ขาย คุณภาพของบริการสาธารณะเช่นรถเมล์ แท็กซี่ และรถไฟฟ้าบนดินและใต้ดิน ในด้านของสังคมก็ดูถึงผู้คนว่ามีความคิดและมุมมองอย่างไร เคารพสิทธิและความคิดของคนอื่นแค่ไหน และแน่นอนว่าระบบการเมืองการปกครองเองนั้นก็มักจะบอกถึง “ระดับ” ของการพัฒนาของประเทศ ซึ่งในปัจจุบันนั้น การเป็น “ประชาธิปไตย” ซึ่งก็มักจะส่งผลต่อระดับของการคอร์รัปชั่นว่าประเทศมีมากน้อยแค่ไหน ก็เป็นตัววัดที่สำคัญอย่างหนึ่ง เช่น ถ้าประเทศเป็นประเทศ “พัฒนาแล้ว” ประเทศนั้นก็มักจะต้องเป็นประเทศที่ใช้ระบบ “ประชาธิปไตยที่แท้จริง” ไม่มีประเทศไหนที่พัฒนาแล้วแต่ใช้ระบบ “เผด็จการ” และถ้าประเทศไหนที่เคยเป็นประเทศกำลังพัฒนาและเป็นเผด็จการมาก่อน เช่น เกาหลีใต้ เมื่อ 30 ปีก่อน แต่ตอนนี้กลายเป็นประเทศพัฒนาแล้ว เขาก็กลายเป็นประเทศประชาธิปไตยอย่างแท้จริงอย่างทุกวันนี้

เหตุผลที่ว่าทำไมระดับการพัฒนาของประเทศจึงมาเกี่ยวกับระบบการปกครองแบบประชาธิปไตยนั้นน่าจะมีมากมาย แต่สิ่งหนึ่งที่ผมคิดก็คือ เวลาที่คนรวยขึ้น มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นแล้ว สิ่งที่เขาต้องการต่อไปก็คือ เขาอยากจะมี “ศักดิ์ศรีของความเป็นคน” มากขึ้นและเท่าเทียมกับคนอื่น ๆ ในทุกด้าน และถ้าสังคมไม่สามารถให้เขาได้ เขาก็จะเรียกร้องและต่อสู้เพื่อให้ได้มา ดังนั้น เมื่อมาถึงจุดหนึ่งที่ คนส่วนใหญ่มีรายได้สูงพอก็จะออกมาเรียกร้องและก็ “ชนะ” ในที่สุด และนั่นก็ส่งผลให้คนทุกคนในประเทศหรือในสังคมนั้นต่างก็ได้อานิสงค์ คือถึงยังมีรายได้ต่ำก็จะมีสิทธิมีเสียงเท่า ๆ กับคนอื่นทุกคน และนี่ก็คือระบอบประชาธิปไตยที่จะไม่มีใครมีสิทธิเหนือกว่าคนอื่น ทุกคนจะมี 1 เสียงเท่ากันเวลาจะตัดสินอะไรต่าง ๆ ของสังคมหรือของประเทศ

ข้อสรุปของผมก็คือ “อนาคตของประเทศไทย” นั้น ถ้าเราจะพัฒนาต่อไปได้จนกลายเป็นประเทศพัฒนาแล้ว สิ่งหนึ่งที่จะต้องเกิดขึ้นก็น่าจะเป็นว่าเราต้องเป็นประเทศที่ใช้ระบอบประชาธิปไตยอย่างแท้จริง แต่ถ้าเราไม่สามารถที่จะพัฒนาต่อไปได้แล้ว ประเด็นก็จะเป็นอย่างอื่น แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ผมเองก็คิดว่าด้วย “ระดับความเป็นประชาธิปไตย” ในปัจจุบันที่ยังต่ำกว่าระดับของการพัฒนาประเทศทางด้านเศรษฐกิจและสังคม ก็มีความเป็นไปได้ว่า ประชาธิปไตยของไทยก็จะต้องมีการ “ยกระดับขึ้น” และด้วยอิทธิพลของ “สื่อยุคใหม่” ก็น่าจะช่วยให้กระบวนการเปลี่ยนแปลงนี้เร่งตัวเร็วขึ้นมากอย่างที่ดูเหมือนว่ากำลังจะเกิดขึ้นในช่วงเร็ว ๆ นี้



การเป็นประชาธิปไตยนั้นเกิดขึ้นตามการพัฒนาทางเศรษฐกิจ แต่ในทางกลับกัน ผมก็คิดว่าการพัฒนาการทางเศรษฐกิจเองก็อาจจะดีขึ้นหรือเร่งตัวขึ้นได้จากการที่ประเทศเป็นประชาธิปไตยมากขึ้น เหตุผลนั้นคงมีมากมาย แต่เหตุผลที่สำคัญอย่างหนึ่งก็คือ การเป็นประชาธิปไตยนั้น จะช่วย “ปลดปล่อยศักยภาพของคน” ออกมาได้เต็มที่ เพราะคนจะรู้สึกและมีแรงกระตุ้นที่จะทำงานและสร้างผลงานที่เป็นตัวตนของตนเอง ไม่ถูก “กดทับ” โดยกฎหมายหรือสังคมที่ไม่เท่าเทียมกัน นอกจากนั้น ค่าที่ว่าประเทศอื่น ๆ โดยเฉพาะที่พัฒนาแล้วส่วนใหญ่ใช้ระบอบการปกครองแบบนี้ ดังนั้น การที่ใช้ระบบเดียวกันย่อมทำให้เป็นที่ต้อนรับมากว่าในด้านของการค้าและความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ

อาจจะมีข้อถกเถียงว่าทำไมประเทศอย่างจีน และอาจจะรวมถึงเวียตนามที่ใช้ระบอบการปกครองอื่นจึงเจริญเติบโตเร็วมากได้ ประเด็นนี้ผมขอเถียงว่าที่เขาเติบโตเร็วทางเศรษฐกิจนั้นเป็นเพราะปัจจัยทางด้านอื่น โดยเฉพาะในด้านคุณภาพและกำลังแรงงานของคนมากกว่า ที่จริงถ้าเขาเป็นประชาธิปไตยอาจจะยิ่งโตเร็วกว่านี้ และไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ผมเองคิดว่า ในที่สุดเมื่อรายได้ต่อหัวของคนมากขึ้นเรื่อย ๆ จนกลายเป็นประเทศพัฒนาแล้ว ผมคิดว่าจีนและเวียตนามก็จะต้องเป็นประชาธิปไตย แม้แต่พรรคคอมมิวนิสต์ที่แข็งแกร่งแค่ไหนก็ไม่สามารถคุมประเทศได้เมื่อคนทั้งประเทศไม่ต้องการ

การที่ผม “ร้องไห้” นั้น ไม่ใช่เพราะผมรู้สึกว่าผู้ประท้วงเป็นฝ่าย “พ่ายแพ้” การเมืองเป็นเรื่องระยะยาวที่ต้องใช้เวลาและผมก็ผ่านเวลามามาก ผมรู้ว่าการเมืองก็คล้าย ๆ กับสงคราม มี “ศึก” หรือ “สนามรบ” นับไม่ถ้วน บางทีการพ่ายแพ้ในศึกหนึ่งอาจจะนำไปสู่ชัยชนะได้ง่ายขึ้น โดยเฉพาะการเมืองนั้น สนามรบที่แท้จริงกลับอยู่ในหัวหรือจิตใจของคน การพ่ายแพ้หรือชนะทางการเมืองนั้น ที่แท้จริงก็คือต้องดูว่า “คนจะเปลี่ยนไปอยู่ฝ่ายไหนมากขึ้น” ไม่ใช่สงครามที่จะต้องทำลายศัตรูให้ย่อยยับหรือจับเป็นเชลยได้มากกว่า แต่ที่ผมร้องไห้นั้นคงเป็นเพราะสื่อที่นำเสนอที่ทำให้เราเห็นทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นและมันประทับเข้าไปอยู่ในใจ ผมเองคิดว่าไม่ใช่ผมคนเดียวที่ร้องไห้ แม้แต่คนที่เป็นอนุรักษ์นิยมหลาย ๆ คนรุ่นราวคราวเดียวกับผมก็ร้องไห้เมื่อเห็นเด็กที่ยังแต่งเครื่องแบบนักเรียนที่ไม่ได้มีหรือสร้างความรุนแรงใด ๆ ถูกกระทำโดยไม่มีเหตุผลและไม่มีความปราณี ผมไม่รู้ว่าจะต้องร้องไห้ไปอีกกี่ครั้งก่อนที่ศึกครั้งนี้จะจบ



สภาวะการเมืองในช่วงเร็ว ๆ นี้ อาจจะกลายเป็น “Country Risk” หรือ “ความเสี่ยงของประเทศ” ในเรื่องของการลงทุนถ้ามันยังลุกลามต่อไป สื่อหลัก ๆ ของต่างประเทศต่างก็รายงานข่าวเป็นข่าวใหญ่และ “ข่าวด่วน” บางทีอาจจะมากกว่าข่าวจาก “สื่อรุ่นเก่า” ของประเทศไทยด้วยซ้ำ ข่าวที่กระจายไปทั่วโลกนั้นย่อมทำให้นักลงทุนจากต่างประเทศชะลอหรือขายเงินลงทุนในประเทศไทยออกไปซึ่งจะกระทบทั้งตลาดหุ้นและพันธบัตรรวมถึงการลงทุนโดยตรง ส่งผลให้ราคาหลักทรัพย์ตกลงมาและเศรษฐกิจตกต่ำลงซ้ำเติมจากที่เป็นอยู่แล้วเนื่องจากวิกฤติโควิด-19

แต่โดยส่วนตัวผมเองก็ไม่ได้ทำอะไรกับพอร์ตของตนเอง ผมคิดว่าราคาหุ้นมันลงมามากแล้ว “ขายไม่ลง” เหนือสิ่งอื่นใดก็คือ ขายไปก็ต้องเก็บเป็นเงินสดที่ไม่ได้ผลตอบแทนอะไรและมีความเสี่ยงเหมือนกันถ้าประเทศเป็นอะไรไป เงินสดก็อาจจะหมดค่าเหมือนกันเพราะแท้จริงมันเป็นแค่กระดาษ เทียบกับหุ้นที่เป็นกิจการและโรงงานการผลิตต่าง ๆ ที่ยังเป็นสิ่งที่จำเป็นของสังคม นอกจากนั้นแล้ว ลึก ๆ ผมเองก็ยังมีความหวังหรือความฝันว่าเรา “แย่ที่สุด” แล้ว รอไปอีกสักพัก สิ่งต่าง ๆ ก็อาจจะดีขึ้นได้ เหนือสิ่งอื่นใดก็คือ ผมเห็นพลังและความมุ่งมั่นของคนรุ่นใหม่ที่พร้อมที่จะนำพาสังคมไทยไปสู่โลกที่ดีกว่า และผมจะรอ เวลาอยู่ข้างพวกเขา หน้าที่ผมก็คือ มีชีวิตให้ยาวพอที่จะเห็นสังคมที่ก้าวหน้า เสมอภาคและ ภราดรภาพ ในประเทศไทย

[wj]

ผมก็เสียใจครับ ดร. น้ำตาริน

[atitus.b]

อ่านแล้วร้องไห้ตามเลยครับ ไม่ผิดหวังเลยจริงๆที่ติดตามและนับถือ ดร. มาโดยตลอด สำหรับคนวัย 67 ที่เข้าใจถึงเพียงนี้

"เหนือสิ่งอื่นใดก็คือ ผมเห็นพลังและความมุ่งมั่นของคนรุ่นใหม่ที่พร้อมที่จะนำพาสังคมไทยไปสู่โลกที่ดีกว่า และผมจะรอ เวลาอยู่ข้างพวกเขา"

ผมจะรอและจะอยู่ข้างพวกเขาเช่นกันครับ

[TATAKUNAKORN]

เศร้าใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นจริงๆครับ

[apinan_11]

ไม่ว่าจะเห็นต่างอย่างไร การทำร้ายเพื่อนมนุษย์ด้วยกันเป็นสิ่งที่ควรประนามครับ

[ดำ]

คลิปนี้จริงรึเปล่าครับ? ใช่เหตุการณ์ไม่กี่วันนี้รึเปล่า?
https://m.facebook.com/story.php?story_ ... 1579425464

[CutlossX7]

เขาอยากจะมี “ศักดิ์ศรีของความเป็นคน” มากขึ้นและเท่าเทียมกับคนอื่น ๆ ในทุกด้าน

ชอบอันนี้

[WONGWIT]

ภาพเมื่อคืน เห็นแล้วใจมันสั่นจริงๆครับ

[quinquin]

สุดยอดเลย อยากเห็น สังคมที่ก้าวหน้า เสมอภาคและ ภราดรภาพ อย่างที่ดร.ว่าครับ

[Merida]

รักอาจารย์ครับ ไม่ผิดหวังที่มีอาจารย์เป็นแรงบัลดาลใจ

[IndyVI]

เหนือสิ่งอื่นใดก็คือ ผมเห็นพลังและความมุ่งมั่นของคนรุ่นใหม่ที่พร้อมที่จะนำพาสังคมไทยไปสู่โลกที่ดีกว่า และผมจะรอ เวลาอยู่ข้างพวกเขา หน้าที่ผมก็คือ มีชีวิตให้ยาวพอที่จะเห็นสังคมที่ก้าวหน้า เสมอภาคและ ภราดรภาพ ในประเทศไทย

รอเช่นกันครับ

[ผู้สันโดษ]

เมื่อวานร้องไห้รอบนึง วันนี้ได้อ่านที่อาจารย์เขียนก็ร้องไห้อีกรอบหนึ่ง

ดีใจที่มีท่านเป็นอาจารย์ ขอบคุณอาจารย์มากๆครับ

[Yaknoi]

ผมกลับมองว่าที่จีนโตใหญ่เป็นมหาอำนาจโลกได้ขนาดนี้เพราะระบอบคอมมิวนิสต์และโชคดีได้ผู้นำดีมาตลอดที่เห็นแก่ชาติบ้านเมืองของตนเองไม่ใช่จะเอาอำนาจเพื่อมากอบโกยผลประโยชน์อย่างเดียวแล้วกดคนเอาไว้ใต้อำนาจตัวเองโดยที่ไม่ให้เค้าลืมตาอ้าปากได้เลยจนต้องยอมรับชะตากรรมและต้องยอมก้มหัวให้อยู่อย่างนั้น ถ้าย้อนไปในอดีตจีนเป็นประเทศที่มีคนจำนวนมากมายมหาศาล ไม่เคารพกฎ ไม่มีระเบียบวินัย คอรัปชั่นสูงตั้งแต่บนยันล่าง ถ้าเป็นประชาธิปไตยคงบริหารยากมากเพราะคุมคนไม่อยู่ต่างฝ่ายต่างแย่งกันมีอำนาจ อาจอาศัยประชาชนเป็นเครื่องมือเหมือนหลายๆประเทศที่ยังเป็นอยู่ตอนนี้ก็เป็นได้แต่สิ่งนั้นมันไม่เกิดขึ้นก็ได้แต่คาด สิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆตอนนี้คือคอมมิวนิสต์จีนมหาอำนาจโลกที่มหาอำนาจโลกอีกข้างหนึ่งต้องออกแอคชั่นสู้ยิบตาจนเป็นสงครามการค้า ถ้ามองในอนาคตจีนก็มีสิทธิ์เป็นประชาธิปไตยได้อย่างที่ ดร. กล่าวถ้าคนในสังคมส่วนใหญ่เค้ามีคุณภาพสูงพอแล้ว
ขณะที่เวียดนามเป็นคอมมิวนิสต์เหมือนกันแต่ดูมีปัญหาคอร์รัปชั่นเยอะมาก ตรงนี้ถ้าไม่จัดการให้เด็ดขาดจะเป็นตัวฉุดให้ประเทศพัฒนาในทุกๆด้านรวมถึงด้านเศรษฐกิจได้ไม่เร็วเท่าจีน
และอีกหนึ่งประเทศคืออินเดียที่เป็นประชาธิปไตยที่มีประชากรมากสุดในโลก อันนี้ผมไม่มีข้อมูลระบบเศรษฐกิจ การเมืองเค้าเท่าไรแต่ก็น่าศึกษาว่าทำไมยังเป็นประเทศกำลังพัฒนาคนจนยังมีเยอะอยู่ทั้งที่เป็นประชาธิปไตยที่มีเศรษฐกิจโตดีมากๆมาต่อเนื่อง จากที่ผมเคยเจอคนอินเดียระดับผู้บริหารของบริษัทมานิดหน่อยผมคิดว่าคนของเค้ามีความฉลาดไหวพริบดีมาก ดูคนออก อ่านใจเก่ง มีเล่ห์เหลี่ยมและก็รู้ว่าเรารู้ทันเค้าก็จะเปลี่ยนวิธีการอย่างไว

[untrataro25]

ธรรมชาติของทุกสิ่ง มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา
เวลาเดินไปข้างหน้าอยู่เสมอ หากคิดจะฝืนธรรมชาติ โดยการหยุดเวลาไว้
ทำไม่ได้หรอกครับ สุดท้ายเวลาก็จะเดินไปข้างหน้าอยู่ดี

[goodcare]

อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยครับ

[zirkanat]

ผมเป็นคนรุ่นใหม่คนนึงที่เข้ามาในตลาดทุนแห่งนี้เพราะอยากสร้างความมั่งคั่ง และคนที่เป็นแนวทางในการลงทุนคือ ดร.นิเวศน์ และวันนี้ผมคิดว่าผมมองคนไม่ผิดจริงๆ แนวคิดของ ดร. ยังมองโลกได้เฉียบแหลมเหมือนเดิม ขอบคุณมากครับอาจารย์ที่อยู่ข้างเด็กๆ

[wj]

ผมกลับมาจาก mod ราดพร้าววันนี้ ได้พูดคุยกับเด็กๆที่เผชิญการถูกฉีกน้ำใส่ในวันที่16ตค. (อายุ 14-22 ปี) กำลังใจในวันนี้ดีมากครับ และไม่มีคำว่ากลัว พอบอกว่า รถฉีดน้ำมา พวกเขาเดินไปข้างหน้า และเตรียมชุด หมวก แว่นพร้อม แต่ทุกคนก็เตรียมการณ์ไว้แล้วครับ ว่าถ้าเริ่มเข้ามาใกล้ ต้องกลับบ้าน ผมอยู่ตั้งแต่เริ่มต้นจนจบครับ
เล่าให้ฟังครับ

[dome@perth]

อ่านแล้วเศร้ามากครับ

[jack_jack]

ชอบบทสรุปครับ
ภูมิใจในตัว ดร.ครับ
ภูมิใจในตัวเองด้วยครับ อย่างน้อยเราก็ศิษย์มีครู
ถึงแม้จะลงทุนไม่ค่อยได้เรื่องก็เถอะ

[vim]

เป็นสิ่งพิสูจน์ว่าคนรุ่นใหม่เรามีคุณภาพ เศรษฐกิจยังสามารถดำเนินได้ ประเทศยังมีอนาคต หากโครงสร้างที่ไม่เท่าเทียมได้รับการแก้ไขครับ

[A59738]

https://pantip.com/topic/40264552

[f.escape]

การชุมนุมมีความเสี่ยง ผู้ชุมนุมควรศึกษาข้อมูลก่อนการชุมนุม

[IndyVI]

FM.96.5 | รู้ใช้เข้าใจเงิน | การเงินการลงทุนวันนี้ | ( 19-10-63)

พูดคุย กับ ดร.นิเวศน์ เหมวชิรวรากร

https://youtu.be/BFuNx7OXiRQ

phpBB [video]

[Nevercry.boy]

ขอบคุณกับบทความนี้มากครับ
ขอบคุณมากจริง ๆ

กระแสลมแรง ต้านด้วยกังหัน ไม่ใช่กำแพง

[luckyman]

อาจารย์วิเคราะห์ได้ น่าสนใจ มากครับ

สถานการณ์แบบนี้ ผมไม่ค่อยชอบเลย
- บางคนก็ให้ข้อมูล ไม่รู้จริง ไม่รู้ปลอม ตรวจสอบยากมากๆครับ
- การบิดเบือนข่าว ใช้อำนาจปิดสื่อ ban สื่อ ปิดกั้นข่าวสาร ให้ข่าวด้านเดียว อันนี้แย่มากๆ เลยครับ นี่คือ วิถีเผด็จการนะครับ ไม่ใช่ประชาธิปไตย
- บางคน ใครเห็นต่างกับตัวเอง = คนเลว คนชั่ว แต่ถ้าใครเห็นด้วยกับตัวเอง = คนดี
- บางคน รู้ข้อมูลนิดเดียว ไปด่าคนอื่น
- บางคนปิดกั้นตัวเอง ไม่รับรู้ข่าวสารอะไรทั้งนั้น

ผมอยากให้มีสื่อกลาง ช่องทางกลาง แล้วเราทุกคน ทุกสี มาช่วยกัน รวบรวมข้อมูล หาข้อมูลร่วมกัน แล้วมาถก มารีวิวกัน มาตรวจสอบความถูกต้องร่วมกัน โดยใช้เหตุผล ไม่ใช้อารมณ์

ถ้าทำได้ และไม่โดนเผด็จการสั่งแบน สั่งปิด น่าจะดีนะครับ

[wj]

ผมเชื่อว่าปัญหามันต้องจบด้วยการเจรจาด้วยความจริงใจ รับฟังแก้ไขในสิ่งที่มันผิดชัดเจนก่อน
- หากฝ่ายหนึ่งคิดว่าการไม่กำหนด สว.250คน ด้วยอำนาจ ก็จะสูญเสียอำนาจตนและคิดว่าผู้ที่จะมาเป็นรัฐบาลนั้นเป็นปรปักษ์และต้องกำจัด และยืนยันว่าเสียอำนาจนี้ไม่ได้=>จะไม่มีการเจรจาเลย เพราะธงมันชัดเจนทำให้ต้องดำเนินการทุกวิธีให้ไปถึงจุดนั้น
- ผู้มีอำนาจตัวจริงต้องยอมเสียสละ เพราะว่าเคลือบแคงสงสัยหลายประการที่ปชช.มีนั้นไม่ได้รับคำตอบเลย
- และสุดท้ายประเทศจะเข้าสู้จุดหายนะเพราะกฎหมายปกครองทั้งหลายนั้นล้วนแต่ถูกเขียนด้วยผู้ปกครอง ซึ่งต่างจากประเทศที่พัฒนาแล้วที่ต้องมีปรัชญาที่ดีก่อนแล้วนำมาเขียนเป็นกฎหมาย
-ในอีก 10 ปีข้างหน้าประเทศจะเผชิญกันปัญหาเรื่องค่าใช้จ่ายประเทศที่สูงขึ้นในขณะที่รายได้ภาษี/เงินเข้ากองทุนประกันสังคมสูงขึ้นไม่ทัน ได้แก่เงินบำนาญข้าราชการ, กองทุนประกันสังคม,สังคมผู้สูงอายุ .
- การขาดความสามารถในการแข่งขันที่ดีในอนาคต เกิดจากปัญหาในปัจจุบัน ฝ่ายราชการไม่มีความสามารถที่จะนำพาการพัฒนาประเทศ รวมถึงปัญหาคอรัปชั่นที่มีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ(ตัวผมเองทำงานใกล้ชิดกับงานโครงการขนาดใหญ่ของประเทศ รู้ได้เลยว่าโกงกินกันเชิงสัญญา และทั้งทุกอย่างเกิดจากข้าราชการรวมมือกับนักการเมืองที่แฝงมากับผู้รับจ้างหรือเราเรียกว่าผู้รับเหมาหรือรับสัมปทานแล้วแต่กรณี) ตัวอย่างที่เราเห็นง่ายๆคือการขุดทำถนนทั่วประเทศในช่วง5ปีที่ผ่านมาทั้งๆที่บางส่วนยังใช้งานได้ และน่าตกใจคือการเปิดใช้งานไม่ถึง 1 เดือนถนนพังแล้วแต่อ้างว่ารถวิ่งเกินน้ำหนัก ทำให้เงินที่นำไปพัฒนาประเทศสูญเปล่าและไร้ประสิทธิภาพ
- การโกงกินทำให้การแข่งขันภาคเอกชนนั้นตกต่ำ งานหลายๆอย่างเกิดจากวิ่งเต้น ไม่ใช่การแข่งขันกันลดต้นทุนด้วยการ พัฒนาเครื่องมืออุปกรณ์ การพัฒนาความสามารถแรงงานให้มีทักษะสูงขึ้น เพื่อที่จะกลับไปแข่งขันในครั้งต่อไป เพราะการแข่งขันนั้นไม่สำคัญเท่ากับวิ่งเต้น
- สภาพการศึกษาในต่างจังหวัดนั้นเละเทะ ผมเป็นนักเรียนตจว. มีความเข้าใจบริบทนี้ในระดับที่ดี ผมอ่านหนังสือภาษาไทยได้ลำบากแม้อยู่ม.4 ไม่ต้องพูดถึงภาษาอังกฤษ บวกเลขเศษส่วนยังไม่เป็นเลยในขณะที่อยู่ม.4, ครูเฉลยวิชาฟิสิกส์ผิดแบบง่ายๆ ทำไมในช่วงชีวิต ป1-ม3 ผมถึงมีอคติต่อการเรียน เพราะผมเห็นว่าครูนั้นใช้อำนาจในการปกครองในโรงเรียน ทำอะไรก็ได้ตามใจ และทำร้ายจิตใจผมเป็นอย่างมาก ผมต่อต้านครูเป็นอย่างมาก
ครูส่วนใหญ่เห็นว่าอาชีพครูคือ"อาชีพ"เท่านั้น เมื่อตกเย็นก็ไปทำอย่างอื่น ไม่มีความคิดว่าจะทำอย่างไรถึงทำให้เด็กๆเก่งขึ้นไป แข่งขันได้ ปัญหาเหล่านี้เป็นปัญหาที่ใหญ่มาก ทัศนคติของความเป็นจิตวิญญาครูตกต่ำ(ไม่ทุกคนนะครับ) ผมเคยโดนครูตีหัวแตก โดนครูด่าว่าไอ้โง่ ผมเริ่มอ่านหนังสือในช่วงที่ผมเข้าม.4 ถึงช้าแต่ก็ได้เริ่ม และได้ย้ายโรงเรียนได้สิ่งแวดล้อมที่ดีขึ้นจากครูที่ดีกว่า แต่ก็เป็นโรงเรียนรัฐที่ครูยังไม่เก่งด้านวิทยาศาตร์เท่าที่ควร
แม้กระทั้งในสมัยที่ผมจบวิศว(รัฐ) ผมเข้าสมัครเป็นอาจารย์เพื่อรับทุนไปเรียนตปท.ยังโดนบังคับให้ "คืนใบสมัคร" เพราะหัวหน้าภาควิชาโยธาได้รับใบสมัครจากเพื่อนผมซึ่งพ่อมีบริษัทรับเหมาและอจ.คนนี้ไปทำงาน part time ด้วย แต่ถ้าว่ากันในเรื่องเกรดวิชาหลักๆคงสู้ผมไม่ได้ นี่คือวิธีการกำจัดคู่แข่งอีกอย่างที่ทำกันในหมู่ข้าราชการ
- กฎหมายที่บิดเบี้ยว การตัดสินของศาล รัฐธรรมนูญทำให้การเรียนกฎหมายเกิดความงง แต่นักศึกษาจะเข้าใจดีว่า มันคือการใช้อำนาจที่บิดเบี้ยวของฝ่ายผู้มีอำนาจเหนือกฎหมายที่ดี (พวกเขาไม่สนใจ rule of law) เช่น "ให้ไปทำถนนลูกรังให้หมดก่อน ค่อยไปสร้างรถไฟความเร็วสูง" คำตัดสินเหล่านี้เสมือนใบสั่ง และไร้ตรรกะอย่างมาก
ดัวยปัญหาเหล่านี้มันจะทำให้ไทยมีบริษัทใหญ่ๆที่ดีๆยากในอนาคตเพราะประเทศมันพุพังด้วยปัญหาโครงสร้างการปกครองแบบวัฒนธรรมโกงกินแบบหน้าด้านๆ เราในฐานะของนักลงทุนก็ตะหนักดีว่าหากชาติโดยรัฐบาลไม่สามารถใช้ทรัพยากร เป็นผู้นำ ให้การศึกษา สร้างปรัชญาที่ดีให้แก่ปชช.แล้วประเทศจะพัฒนาได้อย่างไร มีแต่เป็นฝ่ายเป็นกกและไม่ได้คุยกันด้วยตรรกะที่เหมาะสม เราจะอยู่กันยังไงครับ ไม่ใช่แค่สังคมที่พังสิ่งแวดล้อมก็จะพังไปด้วย

นับแต่นี้สังคมเราจะเข้าสู่สังคมสูงวัย ในช่วงนี้ประเทศเราควรจะมีความมั่งคั่งสะสมเหมือนประเทศพัฒนาแล้วแต่เราก็ไม่สามารถทำได้ (เสมอกับหุ้น cash cow)
ผมก็เหมือนเด็กๆอยากให้ประเทศพัฒนา แข่งขันกันอย่างเสรี และกฎหมายเป็นสิ่งศักดิ์ให้เหมือนประเทศอื่นๆที่พัฒนาแล้วซะที

[Highway_Star]

ผมไม่ค่อยห่วงเรื่องน้องๆ เท่าไหร่ สุดท้ายพวกเขาชนะแน่นอน เพราะพวกเขาคืออนาคต
และโลกมันหมุนไปทางเค้า ไม่ว่าจะระบบการปกครองหรือยุคสมัย
เพียงแต่ไม่อยากให้มันนานเกินไปเท่านั้น ยิ่งนานประเทศยิ่งโดนทิ้งห่าง
ทุกความทิ้งห่างที่เกิดขึ้น คือความยากลำบากของประชาชนในอนาคต
สังคมผู้สูงอายุ(ที่ไม่มีเงิน)
และเด็กๆ ที่โดนปิดโอกาส ....ประเทศเรามันจะขับเคลื่อนด้วยอะไร

ผมทึ่งมากที่ประเทศเรามาถึงจุดนี้ได้ แม้ระบบมันจะพิกลพิการขนาดนี้ คนเก่งในไทยนี่มันก็เก่งจริงๆ
ถ้าทุกอย่างลงตัวประเทศเราไปไกลแน่ๆ

แค่คิดหัวใจก็พองโตและเปี่ยมไปด้วยความหวังแล้วครับ

[luckyman]

ผมสงสัยว่า การโกง การคอรัปชั่น มันตรวจสอบไม่ได้เหรอครับ แล้วฝ่ายค้าน ทำไมไม่รู้ว่ามีการโกง หรือรวมหัวกันโกง

ผมเชื่อว่าปัญหามันต้องจบด้วยการเจรจาด้วยความจริงใจ รับฟังแก้ไขในสิ่งที่มันผิดชัดเจนก่อน
- หากฝ่ายหนึ่งคิดว่าการไม่กำหนด สว.250คน ด้วยอำนาจ ก็จะสูญเสียอำนาจตนและคิดว่าผู้ที่จะมาเป็นรัฐบาลนั้นเป็นปรปักษ์และต้องกำจัด และยืนยันว่าเสียอำนาจนี้ไม่ได้=>จะไม่มีการเจรจาเลย เพราะธงมันชัดเจนทำให้ต้องดำเนินการทุกวิธีให้ไปถึงจุดนั้น
- ผู้มีอำนาจตัวจริงต้องยอมเสียสละ เพราะว่าเคลือบแคงสงสัยหลายประการที่ปชช.มีนั้นไม่ได้รับคำตอบเลย
- และสุดท้ายประเทศจะเข้าสู้จุดหายนะเพราะกฎหมายปกครองทั้งหลายนั้นล้วนแต่ถูกเขียนด้วยผู้ปกครอง ซึ่งต่างจากประเทศที่พัฒนาแล้วที่ต้องมีปรัชญาที่ดีก่อนแล้วนำมาเขียนเป็นกฎหมาย
-ในอีก 10 ปีข้างหน้าประเทศจะเผชิญกันปัญหาเรื่องค่าใช้จ่ายประเทศที่สูงขึ้นในขณะที่รายได้ภาษี/เงินเข้ากองทุนประกันสังคมสูงขึ้นไม่ทัน ได้แก่เงินบำนาญข้าราชการ, กองทุนประกันสังคม,สังคมผู้สูงอายุ .
- การขาดความสามารถในการแข่งขันที่ดีในอนาคต เกิดจากปัญหาในปัจจุบัน ฝ่ายราชการไม่มีความสามารถที่จะนำพาการพัฒนาประเทศ รวมถึงปัญหาคอรัปชั่นที่มีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ(ตัวผมเองทำงานใกล้ชิดกับงานโครงการขนาดใหญ่ของประเทศ รู้ได้เลยว่าโกงกินกันเชิงสัญญา และทั้งทุกอย่างเกิดจากข้าราชการรวมมือกับนักการเมืองที่แฝงมากับผู้รับจ้างหรือเราเรียกว่าผู้รับเหมาหรือรับสัมปทานแล้วแต่กรณี) ตัวอย่างที่เราเห็นง่ายๆคือการขุดทำถนนทั่วประเทศในช่วง5ปีที่ผ่านมาทั้งๆที่บางส่วนยังใช้งานได้ และน่าตกใจคือการเปิดใช้งานไม่ถึง 1 เดือนถนนพังแล้วแต่อ้างว่ารถวิ่งเกินน้ำหนัก ทำให้เงินที่นำไปพัฒนาประเทศสูญเปล่าและไร้ประสิทธิภาพ
- การโกงกินทำให้การแข่งขันภาคเอกชนนั้นตกต่ำ งานหลายๆอย่างเกิดจากวิ่งเต้น ไม่ใช่การแข่งขันกันลดต้นทุนด้วยการ พัฒนาเครื่องมืออุปกรณ์ การพัฒนาความสามารถแรงงานให้มีทักษะสูงขึ้น เพื่อที่จะกลับไปแข่งขันในครั้งต่อไป เพราะการแข่งขันนั้นไม่สำคัญเท่ากับวิ่งเต้น
- สภาพการศึกษาในต่างจังหวัดนั้นเละเทะ ผมเป็นนักเรียนตจว. มีความเข้าใจบริบทนี้ในระดับที่ดี ผมอ่านหนังสือภาษาไทยได้ลำบากแม้อยู่ม.4 ไม่ต้องพูดถึงภาษาอังกฤษ บวกเลขเศษส่วนยังไม่เป็นเลยในขณะที่อยู่ม.4, ครูเฉลยวิชาฟิสิกส์ผิดแบบง่ายๆ ทำไมในช่วงชีวิต ป1-ม3 ผมถึงมีอคติต่อการเรียน เพราะผมเห็นว่าครูนั้นใช้อำนาจในการปกครองในโรงเรียน ทำอะไรก็ได้ตามใจ และทำร้ายจิตใจผมเป็นอย่างมาก ผมต่อต้านครูเป็นอย่างมาก
ครูส่วนใหญ่เห็นว่าอาชีพครูคือ"อาชีพ"เท่านั้น เมื่อตกเย็นก็ไปทำอย่างอื่น ไม่มีความคิดว่าจะทำอย่างไรถึงทำให้เด็กๆเก่งขึ้นไป แข่งขันได้ ปัญหาเหล่านี้เป็นปัญหาที่ใหญ่มาก ทัศนคติของความเป็นจิตวิญญาครูตกต่ำ(ไม่ทุกคนนะครับ) ผมเคยโดนครูตีหัวแตก โดนครูด่าว่าไอ้โง่ ผมเริ่มอ่านหนังสือในช่วงที่ผมเข้าม.4 ถึงช้าแต่ก็ได้เริ่ม และได้ย้ายโรงเรียนได้สิ่งแวดล้อมที่ดีขึ้นจากครูที่ดีกว่า แต่ก็เป็นโรงเรียนรัฐที่ครูยังไม่เก่งด้านวิทยาศาตร์เท่าที่ควร
แม้กระทั้งในสมัยที่ผมจบวิศว(รัฐ) ผมเข้าสมัครเป็นอาจารย์เพื่อรับทุนไปเรียนตปท.ยังโดนบังคับให้ "คืนใบสมัคร" เพราะหัวหน้าภาควิชาโยธาได้รับใบสมัครจากเพื่อนผมซึ่งพ่อมีบริษัทรับเหมาและอจ.คนนี้ไปทำงาน part time ด้วย แต่ถ้าว่ากันในเรื่องเกรดวิชาหลักๆคงสู้ผมไม่ได้ นี่คือวิธีการกำจัดคู่แข่งอีกอย่างที่ทำกันในหมู่ข้าราชการ
- กฎหมายที่บิดเบี้ยว การตัดสินของศาล รัฐธรรมนูญทำให้การเรียนกฎหมายเกิดความงง แต่นักศึกษาจะเข้าใจดีว่า มันคือการใช้อำนาจที่บิดเบี้ยวของฝ่ายผู้มีอำนาจเหนือกฎหมายที่ดี (พวกเขาไม่สนใจ rule of law) เช่น "ให้ไปทำถนนลูกรังให้หมดก่อน ค่อยไปสร้างรถไฟความเร็วสูง" คำตัดสินเหล่านี้เสมือนใบสั่ง และไร้ตรรกะอย่างมาก
ดัวยปัญหาเหล่านี้มันจะทำให้ไทยมีบริษัทใหญ่ๆที่ดีๆยากในอนาคตเพราะประเทศมันพุพังด้วยปัญหาโครงสร้างการปกครองแบบวัฒนธรรมโกงกินแบบหน้าด้านๆ เราในฐานะของนักลงทุนก็ตะหนักดีว่าหากชาติโดยรัฐบาลไม่สามารถใช้ทรัพยากร เป็นผู้นำ ให้การศึกษา สร้างปรัชญาที่ดีให้แก่ปชช.แล้วประเทศจะพัฒนาได้อย่างไร มีแต่เป็นฝ่ายเป็นกกและไม่ได้คุยกันด้วยตรรกะที่เหมาะสม เราจะอยู่กันยังไงครับ ไม่ใช่แค่สังคมที่พังสิ่งแวดล้อมก็จะพังไปด้วย

นับแต่นี้สังคมเราจะเข้าสู่สังคมสูงวัย ในช่วงนี้ประเทศเราควรจะมีความมั่งคั่งสะสมเหมือนประเทศพัฒนาแล้วแต่เราก็ไม่สามารถทำได้ (เสมอกับหุ้น cash cow)
ผมก็เหมือนเด็กๆอยากให้ประเทศพัฒนา แข่งขันกันอย่างเสรี และกฎหมายเป็นสิ่งศักดิ์ให้เหมือนประเทศอื่นๆที่พัฒนาแล้วซะที

[luckyman]

อันนี้สำนักข่าวรอยเตอร์ เขาเขียนข่าวเรื่องเหตุการขบวนเสด็จครับ

https://uk.reuters.com/article/uk-thail ... WPWBTcTgjY