เรื่องแปลชั้นดี

[por_jai]

8) เห็นมีทไวไล๊ท์โซน กะ ตาที่สาม มาเขย่าขวัญ
    ชาววีไอ จนนอนไม่หลับขวัญผวาไปตามๆกัน
    ทำให้ผมมีกำลังใจนำเรื่องสั้นชั้นดีที่ผม
    เก็บรวบรวมไว้มาพิมพ์ให้อ่านเพื่อความชื่นมื่นในอารมณ์
    แต่คงทยอยพิมพ์ให้อ่านวันละนิดละหน่อย
    เพราะฝีมือในการพิมพ์ละอ่อนไปไม่หน่อย
    แหมถ้ามันมีโปรแกรมที่สแกนจากหนังสือ
    แล้วเอามาโพสลงเวปได้โดยไม่ต้องพิมพ์
    คงจะดีไม่น้อย
    หรือมันมีแล้ว แต่ผมไม่รู้ไม่ทราบ
    ถ้าใครมีวิธีบอกกันหน่อยก็ดี
    เรื่องสั้นแปลดีๆนำมาแบ่งกันอ่านนี่สุดๆเลยนะครับ

    เรื่องแรกที่ขอนำเสนอคือ..

    สมบัติคุณทวด  
     รูปปั้นชาวจีนขนาดเล็กที่วางอยู่ใกลค้อนของพ่อค้าเลหลังสินค้าชุดที่103นี้ เรียกเสียงพึมพำจากผู้คนรอบข้างที่สนใจผลงานศิลปะชั้นยอดชิ้นนี้ได้มาก ผู้ช่วยพ่อค้าเลหลังยกรูปปั้นแกะสลักทำจากงาช้าง ชูให้ผู้ชมที่แน่นขนัดได้ชื่นชมกันชัดๆ ในขณะที่พ่อค้าเลหลังเหลียวมองรอบๆห้อง เพื่อให้แน่ใจว่าผู้ประมูลที่ชอบให้ราคาสูงๆนั่งกันตรงไหนบ้างนั้น    ผมก็เปิดแค๊ตตาล้อคอ่านรายละเอียดเกี่ยวกับรูปปั้นและได้รู้ประวัติความเป็นมาของมัน
     รูปปั้นถูกซื้อขายใน  ฮาลีชวน เมื่อ คศ.1871  ในรายการระบุว่ามันเป็นสมบัติของสุภาพบุรุษคนหนึ่ง นั่นหมายความว่าผู้ดีเก่าเจ้าของรูปปั้นไม่พึงประสงค์จะได้คนอื่นรู้ว่า เขาเอามรดกมาขายทอดตลาด ผมนึกสงสัยเรื่องนี้ไม่หาย จึงตกลงใจจะสืบสาวให้รู้แน่ชัดว่าอะไรทำให้รูปปั้นชาวจีนถูกขายทอดตลาดในเช้าวันพฤหัสบดี หลังจากถูกเก็บรักษาอย่างดีมานานนับร้อยปี
   สินค้าชุดที่ หนี่ง-ศูนย์-สาม พ่อค้าเลหลังประกาศ ผมขอเริ่มราคาของชิ้นนี้ที่....
***********************************************
   เซอร์อเล็กซานเดอร์ ฮีธค็อด เป็นสุภาพบุรุษเจ้าระเบียบสูง6ฟุต3นิ้ว3กระเบียด ตื่นนอนตอน7 โมงเช้าทุกวัน
ลงมาทานไข่ต้มหนึ่งฟองที่ต้มนานแค่4นาทีกับขนมปังปิ้ง2แผ่นทาด้วยแยมผิวส้มหนึ่งช้อนโต๊ะ และน้ำชาหนึ่งถ้วย เขาทานอาหารเช้าพร้อมภรรยาทุกวัน หลังจากนั้นจะนั่งรถม้าจากบ้านในคาโดแกน การ์เด้นตอน8โมง20นาที
มาถึงกระทรวงต่างประเทศเวลา8โมง59นาทีเมื่อเลิกงานแล้วเขาจะกลับถึงบ้านตอน6โมงเย็นพอดี
      เซอร์อเล็กซานเดอร์เป็นคนเจ้าระเบียบ มาตั้งแต่หนุ่มเพราะเป็นลูกชายคนเดียวของนายพลคนหนึ่ง
แต่เขาผิดกับพ่อตรงที่มารับใช้สมเด็จพระบรมราชินีนาถ ในด้านการทูตแทนด้านการทหาร เขาได้เลื่อนตำแหน่งจากข้าราชการประจำในกระทรวงต่างประเทศที่ไวท์ฮอล ขึ้นเป็นเลขานุการตรีประจำกรุงกัลกัตตา ต่อมาก็เป็นเลขานุการโทประจำกรุงเวียนนา เป็นเลขานุการเอกประจำกรุงโรม เป็นผู้ช่วยเอกอัครราชทูตประจำกรุงวอชิงตัน
ในที่สุดก็เป็นเอกอัครราชทูตประจำกรุงปักกิ่ง เขาดีใจมากที่คุณแกลดสโตน แต่งตั้งให้เป็นผู้แทนรัฐบาลในประเทศจีน เพราะจะได้มีโอกาสศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับศิลปะของราชวงศ์หมิง ที่เขาสนใจอย่างเต็มที่
การได้รับมอบหมายตำแหน่งอันทรงเกียรติ จะเป็นใบเบิกทาง ทำให้ได้สิทธิพิเศษที่จะเข้าไปศึกษาดูรูปปั้น ภาพวาด และภาพเขียนสำคัญๆซึ่งเขาเคยชื่นชมจากรูปภาพในหนังสือ
     เมื่อเซอร์อเล็กซานเดอร์ มาถึงกรุงปักกิ่ง หลังจากพาคณะเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลมาเกือบ2เดือน เขาก็ได้ทำการถวายสาส์นตราตั้งเป็นเอกอัครราชทูตกับ พระราชสาส์นส่วนพระองค์ของสมเด็จพระนางเจ้าวิคตอเรีย แต่พระนางซูสีไทเฮา จักรพรรดินีแห่งจีนอยู่ในฉลองพระองค์สีทองกุ๊นขาวยาวกรอมพระบาท เมื่อเสด็จออกรับเอกอัครราชทูตคนใหม่ในท้องพระโรงของพระราชวังหลวง พระนางทรงอ่านพระราชสาส์นจากประเทศอังกฤษ
ในขณะที่เซอร์อเล็กซานเดอร์ยืนสงบคอยด้วยใจเต้นระทึก พระนางไม่ได้เปิดเผยข้อความในพระราชสาส์นให้รู้
แต่ทรงประทานพรให้ประสพความสำเร็จในหน้าที่การงาน ตลอดเวลาที่มาปฏิบัติราชการในประเทศจีน หลังจากนั้นพระนางทรงขยับมุมพระโอษฐ์ขึ้น เซอร์อเล็กซานเดอร์เข้าใจเอาเองว่านั่นเป็นสัญญาณบอกให้ผู้เข้าเฝ้าถวายบังคมลากลับได้แล้ว เมื่อขุนนางจีนคนหนึ่งซึ่งสวมชุดยาวสีดำปักดิ้นทอง เดินนำเขาไปตามทางเดินในพระราชวัง
เซอร์อเล็กซานเดอร์พยายามเดินทอดน่อง เพื่อชื่นชมความงดงามของรูปปั้นแกะสลักจากหยกและงาช้างที่วางเรียงรายประดับอยู่ทั่วเขตพระราชวัง
     เขาได้รับแต่งตั้ง ให้ดำรงตำแหน่งเอกอัครราชทูตอยู่ในประเทศนี้เพียงแค่3ปีเท่านั้น เซอร์อเล็กซานเดอร์ไม่คิดจะไปพักผ่อนที่ไหน ในยามว่างจากงานที่สถานทูตเขาชอบขี่ม้าออกไปเที่ยวตามหมู่บ้าน เพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับท้องถิ่นและผู้คนในละแวกนั้น โดยมีขุนนางชาวจีนคนหนึ่งคอยติดตามเพื่อเป็นทั้งล่ามและไก๊ด์ทุกครั้ง
     ในระหว่างการเดินทางครั้งหนี่งพวกเขาลุยผ่านถนนโคลนในหมู่บ้าน ฮาลีชวนซึ่งอยู่ห่างจากปักกิ่งออกไป50ไมล์ เซอร์อเล็กซานเดอร์มีโอกาสได้แวะไปเยี่ยมบ้านช่างแกะสลักชราคนหนึ่ง เขาทิ้งคนใช้และผู้ติดตามไว้ข้างนอก แล้วลงจากหลังม้าเข้าไปในบ้าน เพื่อชมหยกกับงาช้างแกะสลักสวยงามประณีตที่อยู่บนชั้นสูงจากพื้นจรดหลังคา งานทุกชิ้นถูกประดิษฐ์โดยช่างฝืมือแกะสลักผู้ชำนาญงาน แล้วใจก็นึกอยากได้ของที่ระลึกติดมือไปบ้าง ตั้งแต่เหยียบย่างเข้าไปในกระท่อมหลังนั้นเขาไม่กล้าเดินเพ่นพ่านตามใจชอบเพราะกลัวชนของแตก รูปร่างเขาสูงเกินไปสำหรับโรงงานแกะสลักแห่งนี้ เซอร์อเล็กซานเดอร์จึงได้แต่ยืนสูดกลิ่นมะลิที่หอมตลบอบอวล
     ชายชราเจ้าของกระท่อมสวมชุดทำงานสีน้ำเงินเข้มหมวกสีดำ ออกมาโค้งคำนับต้อนรับ แล้วเงยหน้ามองดูยักษ์ใหญ่จากประเทศอังกฤษ เซอร์อเล็กซานเดอร์โค้งตอบในขณะที่ขุนนางชาวจีนพูดแนะนำแล้วแจ้งความประสงค์ของเขาที่ต้องการจะเยี่ยมชมงานแกะสลัก แต่ชายชราพยักหน้าอนุญาตก่อนขุนนางผู้นั้นจะพูดจบด้วยซ้ำ
ท่านทูตเดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ชมผลงานของช่างแกะสลักชราอย่างชื่นชอบ และกลับมาสรรเสริญเยินยอยกใหญ่
ช่างแกะสลักโค้งรับคำชมพลางยิ้มอายๆ เผยให้เห็นเหงือกแดงเพราะฟันหักจนหมดปาก แกชี้มือไปทางหลังร้าน พร้อมทั้งพาแขกผู้ทรงเกียรติทั้งสองเข้าไปในห้องมืดที่ดูเหมือนถ้ำ ในนิทานเรื่องอลาดินกับตะเกียงวิเศษ
มีรูปปั้นจักรพรรดิจีนหลายพระองค์ ตั้งเรียงรายอยู่เป็นแถวท่านทูตตื่นเต้นชื่นชมผลงานเลิศล้ำเหล่านั้นมาก เขาคุยจ้อกับชายชราผ่านล่าม โดยแสดงความสนใจรอบรู้ในราชวงศ์หมิงออกมาอย่างเปิดเผย ใบหน้าชายชราปลาบปลื้มเมือตระหนักในความจริงข้อนี้ จึงหันไปทางขุนนางชาวจีนพร้อมทั้งพูดเป็นเชิงขอร้องอะไรบางอย่าง ขุนนางผู้นั้นพยักหน้าเห็นด้วยแล้วแปลให้ท่านทูตฟฟัง
     ท่านทูตครับ ช่างแกะสลักบอกว่ามีสมบัติของราชวงศ์หมิงที่ท่านอาจสนใจอยากดูก็ได้ สมบัติชิ้นนี้ตกทอดอยู่ในครอบครัวของแกมาเจ็ดชั่วคนแล้ว
   บอกเขาว่าผมยินดีที่ได้รับเกียรตินี้จากเขา เซอร์อเล็กซานเดอร์พูดด้วยความปิติอย่างยิ่ง
     ช่างแกะสลักบอกว่า แกต่างหากเป็นฝ่ายได้รับเกียรติ ขุนนางจีนกำลังแปลคำพูดของชายชราร่างเล็กขณะที่แกรีบร้อนออกทางประตูหลัง จนเกือบชนสุนัขจรจัดตัวหนึ่ง เซอร์อเล็กซานเดอร์กับขุนนางชาวจีนยืนคอยอยู๋ในห้องหลังร้าน ระหว่างยืนคอยอยู่นั้นเซอร์อเล็กซานเดอร์ก็เข้าใจดีว่า ชายชราคงไม่เชิญแขกผู้มีเกียรติเข้าไปในบ้านอันคับแคบจนกว่าจะรู้จักคุ้นเคยกันดี หรือหลังจากแกถูกเชิญไปบ้านของเซอร์อเล็กซานเดอร์ก่อน เวลาผ่านไปครู่หนึ่งชายชราร่างเล็กก็อุ้มบางอย่างแนบอกกลับมา มันคงเป็นสมบัติล้ำค่ามาก เซอร์อเล็กซานเดอร์ตื่นเต้นจนอ้าปากค้าง ของสิ่งนั้นสูงไม่เกิน6นิ้วเป็นรูปปั้นของจักรพรรดิราชวงศ์ คังแห่งราชวงศ์หมิง สวยงามมากทีเดียวในสายตาท่านทุต เซอร์อเล็กซานเดอร์แน่ใจว่าผู้แกะสลักรูปปั้นนี้ต้องเป็น เพ็น คิว ผู้ยิ่งใหญ่ ที่จักรพรรดิองค์นี้ทรงชุบเลี้ยงไว้ มันคงถูกสร้างขึ้นในศตวรรษที่15 ตำหนิอย่างเดียวของรูปปั้นคือฐานงาช้างแตกกะเทาะออกไปนิดหนึ่ง มีไม้เท้าเล็กๆโผล่ออกมาจากชายเสื้อคลุมของจักรพรรดิ แต่ในสายตาของเซอร์อเล็กซานเดอร์นั้นไม่มีอะไรลบรัศมีความงามของรูปปั้นนี้ได้เลย แม้ริมฝีปากของช่างแกะสลักจะไม่ขยับเขยื้อน แต่ดวงตาได้ฉายแววปิติ เมื่อพบว่าแขกสนใจพินิจดูรูปปั้นจักรพรรดิแกะสลักจากงาช้างนั่นมาก
      ท่านคิดว่ารูปปั้นนี้ดีมั๊ยครับช่างแกะสลักถามผ่านล่าม
      ยอดเยี่ยมมาก เฉียบขาดไปเลย ท่านทูตตอบผ่านล่าม
      งานของผมดูไร้ค่าไปทีเดียว ถ้าเอามาวางเทียบกับมัน ชายชราเห็นด้วยเต็มที่
      ไม่จริงหรอก เซอร์อเล็กซานเดอร์รีบบอก แต่ชายชรารู้ดีว่าบุรุษผู้ยิ่งใหญ่นี้มีใจเมตตา จึงไม่ยอมพูดตามความจริง
แกมองท่าทางที่ท่านทูต อุ้มประคับประคองรูปปั้นอย่างรักใคร่เช่นเดียวกับแก
       ท่านทูตก้มลงยิ้มให้ช่างแกะสลัก พลางส่งรูปปั้นจักรพรรดิคัง คืนให้แก แล้วพูดพึมพำจากใจจริงเป็นครั้งแรกไม่ใช่วาจานักการทูตซึ่งเคยใช้มาตลอด35ปีที่รับราชการสนองพระมหากรุณาธิคุณในสมเด็จพระบรมราชินีนาถ และประเทศบ้านเกิดของตัวเอง
       "แหม น่าเสียดาย ผมอยากได้เป็นของผมจังเลย"
       เซอร์อเล็กซานเดอร์นึกเสียใจ ที่ตัวเองเผลอหลุดปากออกไปอย่างนั้น เพราะรู้ดีว่าตามธรรมเนียมจีนเก่าแก่ ถ้าหากแขกผู้มีเกียรติออกปากขออะไร เจ้าของบ้านต้องมอบให้ด้วยความเต็มใจ
       ใบหน้าของชายชราสลดลงด้วยความเศร้าใจ ขณะยื่นรูปปั้นคืนให้ท่านทูต
       " ไม่...ไม่ต้องหรอก ผมพูดเล่นน่ะ" เซอร์อเล็กซานเดอร์รีบส่งรูปปั้นคืนให้เจ้าของ
       "ท่านทูตครับ ถ้าท่านไม่ยอมรับรูปปั้นจักรพรรดิ ก็แสดงว่าท่านรังเกียจบ้านซอมซ่อของผม" ชายชราอ้อนวอนผ่านล่ามและขุนนางจีนพยักหน้าเห็นด้วย
       เซอร์อเล็กซานเดอร์นิ่งเงียบไปครู๋ใหญ่ "เออ ..ก็ได้ผมจะรับ" เขาบอกพลางปรายตามองขุนนางจีนที่ยืนสงบเฉยอยู่
       ช่างแกะสลักร่างเล็กโค้งกายอีก  "ผมต้องซ่อมฐานรูปปั้นให้ท่านก่อน หรือท่านจะเปลี่ยนอันใหม่ก็ได้นะครับ"
       ชายชราเดินไปยังมุมห้องแล้วเปิดลังไม้สูงแค่อก  ซึ่งเก็บ
ฐานรูปปั้นขนาดต่างๆไว้มากมาย แกรื้อค้นลังไม้อยู่พักนึงจึงได้ฐานที่มีขนาดแทนกันได้พอดี เซอร์อเล็กซานเดอร์ไม่ได้สนใจประวัติความเป็นมาของฐานรูปปั้นที่แกะสลักงดงามนั้น
       ท่านทูตรับของขวัญจากชายชรา ด้วยความรู้สึกอีหลักอีเหลื่อ และข่มความอายก่อนกล่าวขอบคุณ ชายชราโค้งคำนับอีกครั้ง เมื่อเซอร์อเล็กซานเดอร์กับขุนนางจีนหน้าตาเฉยเมย
เดินออกไปจากบ้านของแก.............

      (โปรดติดตามตอนต่อไป...)

[MarginofSafety]

[quote="por_jai"]8)

[Dech]

Scan เป็น .pdf แล้วใช้ Acrobat เลือกใช้เครื่องมือ select text
แล้ว copy แล้วมา paste ได้เลยนะครับพี่

ง่ายดี

[por_jai]

8) ขอบคุณทั้งน้องเฮ็ชแลท่านcopywriter
    ผมลองเลยดีกว่า
    ถ้าทำได้ชีวิตการโพสของผมคงก้าวหน้าไปอีกขั้น

[por_jai]

8) ของน้องเฮ็ช ผิดเยอะไปไม่หน่อย
    พิมพ์เองเร็วกว่าครับ
    คงต้องรอเวอร์ชั่นที่เก่งกว่านี้

   ส่วนของท่านcopywriter
   ผมสแกนเป็น.pdf แล้วใช้acrobat reader4.0อ่าน
   แต่หาคำสั่งที่ว่า(select text)ไม่เจอเลยครับ
   อธิบายเพิ่มหน่อยได้ไหมครับ

[Dech]

ผมใช้ Acrobat 6 ครับ
ล่าสุดที่ผมเคยเห็นน่าจะไป 7 แล้วนะครับ

เอาชัวร์พี่ download มาใหม่ดีกว่าครับ

เข้า www.download.com ก็ได้ครับ มี functions นี้แน่ๆ

แต่ต้องลองดูนะครับ เพราะผมไม่เคยใช้กับงานที่เป็นการ scan จากหนังสือมาก่อน

ปกติผมใช้กับ pdf ที่แปลงมาจากเอกสาร word หรือ text แบบอื่นมาก่อน
ซึ่ง copy มาได้เลยครับ

[MarginofSafety]

เดี๋ยวนี้ Acrobat Reader มัน version 7 แล้วนะครับ  :D
(ถ้าพี่พอใจอยากอินเทรนด์ ก็ download มา install ได้จาก link ข้างล่างนี้)
http://www.download.com/3000-2378-10000062.html

พี่พอใจลองดู Tool Bar, Icon ที่เป็นรูปตัว "T" อยู่ข้างๆ icon รูปมือนั่นแหละครับ (Text Select Tool)

หลังจาก Click แล้วก็ highlight แล้ว Copy Paste ได้ แต่ผมว่าก็มีปัญหาอีกนั่นแหละ สำหรับภาษาไทย ...  :lol:

เดี๋ยวรอทั่น CopyWriter มาแนะนำต่อดีกว่า...

[ก้อนหิน]

ผมใช้ Acrobat 6 ครับ
ล่าสุดที่ผมเคยเห็นน่าจะไป 7 แล้วนะครับ

เอาชัวร์พี่ download มาใหม่ดีกว่าครับ

เข้า www.download.com ก็ได้ครับ มี functions นี้แน่ๆ

แต่ต้องลองดูนะครับ เพราะผมไม่เคยใช้กับงานที่เป็นการ scan จากหนังสือมาก่อน

ปกติผมใช้กับ pdf ที่แปลงมาจากเอกสาร word หรือ text แบบอื่นมาก่อน
ซึ่ง copy มาได้เลยครับ

ผมเคยใช้ Acrobat แล้ว Select Text ออกมาไม่ได้ด้วยอะครับ ออกมาเป็นตัวยึกยือ อะไรไม่รู้ พอมีทางแก้มั้ยครับ

[CK]

ถ้าเป็น image scan ไม่สามารถ select text ออกมาครับ

และถ้าจะ select text ควรใช้ acrobat (ตัวเต็ม)
ไม่ใช่ acrobat reader

ภาษาไทย OCR ที่พี่พอใจโหลด พัฒนามาเกือบ 10 ปีแล้ว
เข้าใจว่า nectec คงไม่ได้สานต่อแล้วครับ

เพื่อนผมเป็นคนเขียนเอง เห็นบอกว่า
ถูก assign งานอื่นไปแล้ว
(คุยกันครั้งสุดท้ายก็เกือบ 10 ปีแล้ว ไม่รู้มี ีupdate ไหม)

[por_jai]

8) ตัวเวอร์ชั่น7 ผมก็มีครับ
    ผมเดินพันทิพบ่อย
    แต่ก็แปลงไม่ได้เหมือนที่ท่านซีเคว่าอยู่ดี
    คงจะต้องพิมพ์เองเหมือนเดิม
    แหม เสียดายนะมีเรื่องดีๆเยอะเลย
    ม่ายรู้จะแบ่งกันอ่านได้อย่างไร
    พิมพ์เยอะๆก็มะไหวเหมือนกัน...

    จะจำไว้ครับแล้วรอให้มันมีโปรแกรมดีๆที่สามารถแปลงได้ออกมา ผมว่าเรื่องมีประโยชน์พวกนี้ไม่น่านานเป็นสิบๆปี
เลยหนอ...

[MarginofSafety]

TLUXE Annual Report (pdf)

อุตสาหกรรมอาหารสัตว์น้ำเกี่ยวพันโดยตรงกับการบริโภคสัตว์น้ำของประชากร ยิ่งมีการบริโภคเพิ่มขึ้น ...

ใช้ Text Select Tool แล้ว Copy Paste ได้

Õÿµ À°√√¡ÕÀ√ µ«åπȇ°Ë¬«æπ‚¥¬µ√ß°∫°√∫√‚¿§ µ«åπÈ¢Õߪ√™°√ ¬Ëß¡°√∫√‚¿§‡æË¡¢÷Èπ

ผมเจอปัญหาแบบนี้ครับ ไม่ทราบว่าพี่ CK พอทราบวิธีแก้ไขหรือเปล่าครับ

(pdf นี้ผมคิดว่าเขาแปลงมาจาก word อีกที)

[MarginofSafety]

[quote="por_jai"]8)

[CK]

ผมเจอปัญหาแบบนี้ครับ ไม่ทราบว่าพี่ CK พอทราบวิธีแก้ไขหรือเปล่าครับ

(pdf นี้ผมคิดว่าเขาแปลงมาจาก word อีกที)

แก้ได้ครับ แต่ยุ่งยากพอควร

การ encode pdf ในภาษาไทย ทำได้หลายรูปแบบครับ
ดูเหมือนว่าแบบที่ copy มาแสดงนี่ เป็นการแสดงภาษาไทย
โดยใช้ html encoding แบบมาตรฐาน
และ map กลับไปเป็น iso-8859-1
แล้วใช้ true type font ภาษาไทยในแบบ windows 874
แสดงเป็นภาษาไทย

[por_jai]

8) มาต่อครับได้โปรแกรมของน้องหวีมาช่วย  
       สลับกะพิมพ์เองบ้างสนุกดี
       ขอเชิญหาความสำราญต่อได้ครับ
       แฮะ...ยังไม่จบนะครับ  

ระหว่างเดินทางกลับกรุงปักกิ่ง ขุนนางจีนสังเกตเห็น
สีหน้าใม่สบายใจของทานทูต จึงพูดขึ้นต้วยน้ำเสียงราบเรี็ยบ
เป็นครั้งแรก
ท่านทูตคงรู้เรื่องประเพณีจีนโบราณที่ว่า เมื่อแขก
แปลกหน้ามีน้ำใจให้ คุณต้องตอบแทนความใจดี มี น้ำใจนั้นด้วย
เซอร์อเล็กชานเดอร์ยิ้มขอบคุณเขา พลางใคร่ครวญคำ
พูดของขุนนางนั้นไปตลอดทาง เมื่อกลับมาถึงสถานทูต ตรง
เข้าใปในห้องสมุดทั นที เพื่อค้นหาคุณค่าราคาอันแท้จริ งของ
รูปปั้นทีใด้ หลังจากค้นหาอย่างขะมักเขม้นอยู่พักใหญ่ ก็พบ
ภาพวาดรูปปั้นเกือบเหมือนรูปปั้นทีไต้มา จึงขอความช่วย
เหลือจากขุนนางจีนผู้นั้นจนได้รู้ค่าที่แท้จริง ราคาของมันเกิอบ
เท่าเงินเดือนรวมกัน 3 ปีของข้าราขบริพารคนหนึ่ง ท่านทูต
ได้ปรึกษาเรืองนี้กับเลดี้ ฮีธค๊อต แต่ทว่าเธอยกให้สามีเป็นผู้
พิจารณาตัดสินใจเองทั้งหมด
สัปตาห์ต่อมาท่านทูตใด้มอบหมายให้คนรับใช้นำ
จดหมายไปส่งให้นายธนาคารในลอนดอน เพื่อขอร้องให้ส่ง
เงินเก็บสะสมส่วนใหญ่มาให้เขาที่กรุงปักกิ่งโดยเร็ว เวลา 9
สัปดาห์ผ่านไปเงินจำนวนนั้นก็ เดินทางมาถึงมีอเขา ท่านทูต
ไปพบขุนนางจีนและขอร้องอะใรบางอย่าง ขุนนางผู้นั้นขอผลัด
ให้คำตอบในอีก 7 วันข้างหน้า

ขุนนางจีนที่คอยติดตามเป็นล่ามให้เซอร์้อเล็กซาน
เดอร์สืบพบว่า ชายชราช่างแกะสลักผู้เป็นเจ้าของุรูปปั้นชื่อ ยัง ลี
สืบเชื้อสายมาจาก ยังไช ครอบครัว แกเป็นตระฎลเก่าแก่ยึด
อาชีพแกะสลักมาร่วม 500ปีแล้ว จากการสืบหาประวัติ็ ทำ ให้
เซอร์อเล็กชานเดอร์ได้รู้ว่า ผลงานแกะสลักมากมายของ
บรรพบุรุษ ยัง ลี ถูกเก็บใว้ตามพระราชวังขององค์ชายแมนจู
หลายพระองค์ เมื่อ ยัง ลี เริ่มแก่ลงจึงอยากปลดเกษียณต้วเอง
ไปอยู่บนเนินเขาเหนือหมู่บ้านขึ้นใป ซึ่งเป็นสถานที่ที่บรรพบุรุษ
ได้ใช้เป็นเรือนตาย ลูกชายของแกพร้อมที่จะรับทำงานนี้ต่อ เพื่อ
สืบทอดมรตกฝีมือของตระฎลเ่อาใว้ ท่านได้ขอบุคุณ
ขุนนางจีนที่ช่วยจัตการหำตามคำขอ เขาฟังท่านทูตพูดด้วย
ความเห็นอกเห็นใจ แล้วกล้บใปขอคำแนะนำจากราชสำนัก

หลายวันต่อมาพระนางซูสีใทเฮาทรงยินยอมตามคำ
ขอของเซอร์อเล็กซานเดอร์

เกือบหนึ่งป็เต็มกว่าจะกีงวันที่ท่านทูต และขุนนาง
จีนออกเตินทางจากกรุงป้กกิ่งใปยังหมู่บ้านฮา ลี ชวน อีกครั้ง
เมื่อเซอร์อเล็กซานเตอร ไปถึง เขารีบลงจากหลังม้าเดินเข้าใป
ในบ้านซึ่งรู้้สึกคุ้้นเคยเป็นอย่างดี ชายชราผู้นั้น นั่งอยู่บนม้ายาว
หมวกบนศีรษะเอียงไพล่ไปเล็กน้อย มีงานชิ้นหนึ่งอยู่ในมือ แก
เงยหน้าจากงานและขยับตัวลุกขึ้นเดินมาหาท่านทต ตอนแรก
แกจำ แขกผู้มาเยือนใม่ใต้ จนกระทั่งเดินเข้าใปเกือบถึงตัวชาว
ต่างชาติร่างยักษ์แล้วแกก็โค้งคำนับ ท่านทูตพูดผ่านล่าม

ผมกลับมาแล้ว เพื่อใช้หนี้ของผมภายในปีนี้
ไม่จำเป็นเลยครับท่านทูต ครอบครัวผมรู้สึกเป็น

เกียรติมากที่รูปปั้นเล็กๆของเราไปอยู่ในครอบครองของสถานทูตใหญ่โต
และซักวันผู้คนบนแผ่นดินของท่านจะได้ชื่นชมมัน
ชายชราพูดตอบผ่านล่ามเช่นกัน
         ท่านทูตนึกหาคำพูดมาโต้ตอบไม่ทัน จึงขอร้องให้ชายชรา
ออกใปข้างนอกกับเขาสักครู่
       ช่างแกะสลักยอมตกลงโดยใม่ซักถามอะใร ชายทั้ง
สามขี่ลาขึ้นเหนือแล้วเลาะใปตามทางเดินแคบๆที่มีลมพัดอู้
พวกเขาต้องใช้เวลาถึง 2 ชั่วโมงกว่า จึงเดินทางถึงเนินเขา
ซึ่งอยู่หลังบ้านของช่างแกะสลัก  เมื่อทุกคนเดินทางใปถึง
หมู่บ้าน มา เหียน  พวกเขาได้เจอขุนนางชาวจีนอีกคนมาคอย
ต้อนรับท่านทูต แล้วขุนนางผู้นี้ก็ขอร้องให้เซอร์อเล็กซานเดอร์
ก้บช่างแกะสลักเดินเท้าตามเขาใป ทั้งหมดเตินเงียบกันไปตลอต
ทางจนสุดหมู่บ้านอีกฟากหนึ่ง แล้วหยุดแวะเมื่อถึงเวิ้งบน[นิน
เขา จากที่นั่นทุกคนสามารถมองเห็นทิวทัศน์ของหมู่บ้านทั้ง
หมตรวมทั้งหมู่บ้านฮา ลี ชวนด้วย   และไม่ใกลจากบริเวณนั้นมี
บ้านสีขาวปลูกใหม่พร้อมเฟอร์นิเจอร์ครบถ้วน สิงห์โตหินคู่หนึ่ง
นั่งตระ หง่านตรงทางเข้าประตูหน้า ชายชราไม่ได้พูตอะใรเลยตั้ง
แต่ยอมออกจากบ้านเตินทางมาด้วย จนกระท่งท่านทูตหันใป
พูดกับแกผ่านทางล่าม
ของขวัญเล็กน้อยจากผมเพื่อตอบแทนความมี
น้ำใจของคุณ
ช่างแกะสลักทรุดตัวลงคุกเข่าและขอให้ขุนนางชาวจีน
ยกโทษให้ด้วยความหวาดกลัว เพราะประเทศจีนมีกฎห้าม
ไม่ให้ศิลปินรับของขวัญจากชาวต่างชาติ ขุนนางชาวจีนประคองชายชราลุกขึ้น
พร้อมทั้งอธิบายให้เข้าใจว่า จักรพรรดินีทรงยินยอมตามคำขอของท่านทูตแล้ว
ใบหน้าของชายชราปรากฏรอยยิ้มอย่างมีความสุข แกค่อยๆเดินกระย่องกระแย่ง
ไปที่ประตูบ้านหลังเล็กสวยงามนั่น
แต่อดแวะลูบไล้สิงโตหินหน้าบ้านไม่ได้
พวกเขาทั้งหมดเสียเวลาชื่นชมบ้านเล็กหลังนั้นกว่าชั่วโมง
จึงเดินทางกลับบ้านใน ฮา ลี ชวน ด้วยความสุขใจ
หลังจากแยกทางกับขุนนางชาวจีนแล้ว
เซอร์อเล็กซานเดอร์ก็ขี่ม้ากลับสถานทูตในคืนนั้น
เลดี้ ฮีธค๊อต เห็นดีเห็นงามกับการกระทำของเขาเช่นเดียวกับขุนนางชาวจีน

[CK]

เอ เหมือนๆ ว่ายังไม่จบนิ

[por_jai]

8) ยังครับยังไม่จบ
    ตอน3ครับ
    เอ แต่มันเป็นเรื่องสั้นจริงๆนะครับ

ท่านทูตอยู่ดำรงตำแหน่งที่กรุงปักกิ่ง จนครบวาระ
จักรพรรดินีพระราชทานดาวเงินของจีน และพระราชสาสน์
ประกาศเกียรติคุณในการทำงานให้แก่เขาด้วย สองสามสัปดาห์
ต่อมาเขาก็กลับใปรายงานผลการปฏิบัติหน้าที่ในประเทศจีน
ที่กระทรวงการต่างประเทศ เซอร์อเล็กซานเตอร์ตัตสินใจ
ลาออกจากราชการใปพักผ่อนอยู่ในยอร์คเชียร์ เขตที่ใครๆก็
อยากเกิตและตายในที่เดียวกัน ชึ่งไม่เหมือนกับชาวจีนผู้นั้น
เซอร์อเล็กซานเดอร์ใช้ชีวิตบั้นปลายร่วมกับภรรยาอยู่ใน
บ้านของบิดาผู้ล่วงลับไปแล้ว เขาวางรูปปั้นจักรพรรติราชวงศ์
หมิงโชว์ไว้ในห้องรับแขกเพื่ออวดทุกคน
                  เซอร์อเล็กซานเดอร์ใด้เขียนพินัยกรรมอย่างละเอียด
ระบุถึงทรัพย์สมบัติทุกชิ้นของเขา รวมทั้งรูปปั้นด้วย เขายกรูป
ปั้นจักรพรรดิคัง ให้บุตรชายคนโต และขอร้องให้ยกมันเป็น
มรดกตกทอด แก่บุตรชายคนโตของตระกูลสืบต่อกันใป ถ้าใม่มี
ทายาทชายเลย ให้ยกให้ทายาทผู้หญิงคนโตแทน
เซอร์อเล็กซานเดอร์ ฮีธค๊อต ถึงแก่กรรม ตอนเที่ยงคืนของวันหนึ่งรวมอายุได้ 70ปี

*********************************************


                ในระหว่างนั้นพันตรีเจมส์ ฮีธค๊อต บุตรชายคนโตของเซอร์อเล็กซานเดอร์
กำลังทำสงครามอยู่ใน ไบเออร์
เพื่อสนองพระมหากรุณาธิคุณ ในสมเด็จพระราชินีนาถ
ผู้พันเป็นนักสู้ชายชาตรี สังกัดกองกำลังของดุ๊คแห่งเวลลิงตัน
แม้ว่าเขาจะไม่ใคร่ใส่ใจในศิลปวัฒนธรรมมากนัก แต่ก็ยังเห็นคุณค่าของมรดกตกทอดชิ้นนี้
จึงขนย้ายรูปปั้นไปวางโชว์ไว้ในห้องอาหารที่ฮาลิแฟกซ์ เพื่อให้เพื่อนนายทหารด้วยกันได้มี
โอกาสชื่นชมมันบ้าง
           เมื่อเจมส์ ฮีธค๊อตได้เลื่อนยศเป็นพันเอก รูปปั้นจักรพรรดิก็ตั้งเด่นเป็นสง่า
อยู่รวมกับเหรียญรางวัล จากสงครามวอเตอร์ลู เซบาสโทโพลไครเมีย และแมดริด
รูปปั้นถูกวางไว้ตรงนั้นจนผู้พันปลดเกษียณ แล้วกลับไปอยู่บ้านเดิมของบิดาในยอร์คเชียร์
มันจึงถูกวางโชว์ในห้องรับแขกดังเดิมอีกครั้ง  ผู้พันไม่ต้องการฝ่าฝืนคำสั่งของบิดาผู้ล่วงลับ
เขาได้เขียนพินัยกรรมยกรูปปั้นให้แก่บุตรชายคนโต พันตรีเจมส์ ฮีธค๊อต ไม่ได้ตายในขณะ
ปฏิบัติหน้าที่ แต่เขานั่งหลับตายใกล้เตาผิง โดยมีหนังสือพิมพ์ ยอร์คเชียร์ โพสท์
วางคาอยู่บนตัก

***********************************************


           บาทหลวงอเล็กซานเดอร์  ฮีธค๊อตบุตรชายคนโตของผู้พันกำลังปฏิบัติศาสนกิจอยู่ที่
มัช แฮดแดมในเฮิร์ตฟอร์ตเชียร์หลังจากทำพิธีฝังศพบิดาอย่างสมเกียรติแล้ว
เขาก็วางรูปปั้นไว้บนแท่นเหนือเตาผิงในบ้านพัก คริสต์ศาสนิกชนหลายคนพากันชื่นชมมัน
แต่มีไม่กี่คนที่รู้ประวัติความเป็นมาของงานแกะสลักชั้นยอดนี้ จนกระทั่งบาทหลวงอเล็กซานเดอร์
ได้เลื่อนชั้นเป็นพระราชาคณะ รูปปั้นเล็กๆนี้จึงถูกนำไปไว้ในพระตำหนักของบิช็อป หลายคนพากัน
ให้ความสนใจเป็นพิเศษ   ผู้คนที่แวะเยี่ยมชมพระตำหนัก และได้ยินเรื่องราวความเป็นมาของรูปปั้น
จักรพรรดิราชวงศ์หมิง ต่างพากันเพ่งเล็งความแตกต่างระหว่างตัวรูปปั้นกับฐานที่ตั้งมันได้กลาย
เป็นเรื่องคุยกันเพื่อย่อยอาหาร
           ในที่สุดพระเจ้าทรงเรียกทูตของพระองค์กลับขึ้นไปอยู่ด้วย หลังจากทรงให้เวลาท่านบิช็อป
ได้มีโอกาสเขียนพินัยกรรมยกรูปปั้นให้แก่บุตรชายตามคำสั่งของทวด ร้อยเอกเจมส์ ฮีธค๊อตคือ
บุตรชายของท่านบิช็อป รับราชการทหารในกองพลเดียวกับปู่ ดังนั้นรูปปั้นราชวงศ์หมิง จึงถูกนำ
กลับไปตั้งบนโต๊ะในฮาลิแฟกซ์อีกครั้ง ก่อนหน้านั้นกองพบนี้กำลังทำสงครามกับพวกเยอรมัน
ร้อยเอกเจมส์ ฮีธค๊อต ถูกฆ่าตายระหว่างการรบที่ชายหาดในดันเคิร์ค ตามกฎหมายอังกฤษและ
เจตนารมณ์อันแน่วแน่ของบรรพบุรุษผู้ล่วงลับ รูปปั้นจึงตกเป็นสมบัติของลูกชายวัยสองขวบของเขา

[por_jai]

8) ตอนที่4 ตอนจบแล้วนะครับ
    พลาดไม่ได้
    ชอบแนวนี้ก็บอกกันมานะครับ
    จะได้จัดให้อีก

**************************************
          อเล็กซ์  ฮีธค๊อตไม่เหมือนบรรพบุรุษของเขา หลังจากร้อยเอกเจมส์ถึงแก่กรรม
แม่ของเขาปรนเปรอทุกอย่างเท่าที่รายได้ของเธอจะอำนวย เด็กน้อยจึงเติบโตขึ้นมาอย่างเด็กนิสัย
เสียเห็นแก่ตัวที่สุด
        อเล็กซ์ ชิงลาออกจากโรงเรียน ก่อนที่ทางโรงเรียนจะคัดชื่อออก เขาทำงานที่ไหนไม่ใด้นานเกินสองสามสัปตาห์
และควรประหยัดเงินค่าใช้จ่ายแต่กลับใม่ทำอย่างนั้น ในที่สุ ด
แม่ผู้แสนดีก็ทนใม่ใหว จึงตัดสินใจละทิ้งสภาพชีวิตเยี่ยงนึ้
ใปอยู่บนสวรรค์กับบรรพบุรุษฮีธค็อตคนอื่นๆ

ในช่วงทศวรรษ 60 มีการเปิดคาสิโนขึ้นที่อังกฤษ
อเล็กซ์มั่นใจว่าตัวเองค้นพบวิธ็หาเล็้ยงชีพแบบใหม่ โดย
ใม่ต้องทำงานได้แล้ว เขาเริ่มหัดเล่นุรูเล็ต การพนันที่ดูท่าว่าจะ
ได้มากกว่าเสีย แต่ เขาก็็เสีย จึงลองเล่นใหม่เพื่อจะให้ได้คืนมาบ้าง
แต่กล้บเสียหนักขึ้นจนต้องหยิบยืมเงินคนอื่นมาใช้เขาบอก
ตัวเองว่าถ้าทกอย่างเลวร้ายถึงที่สุต ก็จะขายรูปปั้นจักรพรรดิ
ราชวงศ์หมิงทอดตลาต
ในทีุ่สุดทกอย่างก็เลวร้ายจนหาทางแก้ไขไม่ได้ อเล็กซ์
มึหนึ้สินล้นพ้นตัว จนกระทั่งบ่อนคาสิโนเริ่มทวงหนี้ ในเช้าว้น
จันทร์วันหนึ่งชายแปลกหน้าสองคน ได้แวะมาเยี่ยมอเล็กซ์
พร้อมทั้งทวงหนี้ 8 พัน ปอนด์ และยังขู่อีกว่าถ้าหามาให้ไม่ใดั
ภายใน 14 วัน เขาจะ เจ็บตัวหนักอย่างแน่นอน อเล็กซ์กลัว
จนหัวหด บรรพบุรุุษของเขาสั่ง กำชับหนักหนาว่าถ้าเป็นเรี่อง
เสี่ยงกับเกียรติยศของวงศ์ตระฎลแล้ว ให้ขายุรูปปั้นทอดตลาตได้
อเล็กซ์ยกรูปปั้้นมาดูความละเอียดสวยงาม ทำให้นึก
เสียดายที่ต๋ื่วเองจะต้องสูญเสียสมบัติตกทอด ของวงศ์ตระกูลไป
เขาขับรถใปแถวถนนบอนด์ แล้วแวะที่ไซเธอะบี้ เพื่อ
แจ้งความจำนงขายทอดตลาตรูปปั้้นเก่าแก่
ชายร่่างขาวผอมบาง ห้วหน้าฝายสินค้าตะวันออกได้
มาพูดคุยก้บอเล็กซ์เรื่องุรูปป้้น ที่เขาอุ้มไว้อย่างหวงแหนเหลือเกิน

***********************************************

คงต้องเสียเวลาประเมินราคาจริงสักสองสามวันนะ
แต่ผมมั่นใจว่ารูปปั้นนี้คงขายได้ราคาแน่
เรื่องนั้นไม่มีปัญหาหรอก คุณมีเวลา14วันที่จะบอกราคาแน่นอนให้ผมรู้
ตกลงครับ ผมแน่ว่าคงจะรู้ราคาขั้นต่ำในวันศุกร์นี้แหละ
ดีครับ
ตลอดสัปดาห์นั้น อเล็กซ์เที่ยวผลัดเจ้าหนี้ทุกรายให้คอยฟัง
ข่าวเรื่องนี้ก่อน แล้วจะใช้หนี้ให้ทุกคน วันศุกร์อเล็กซ์กลับไปที่ถนนบอนด์อีก
ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เขารู้ดีว่าบรรพบุรุษของตัวเองต้องจ่ายค่างานศิลปะ
ชิ้นนี้สูงเพียงใด และมั่นใจว่ามันจะต้องมีค่ามากกว่าหมื่นปอนด์ เงินจำนวนนี้
ไม่มากพอจะชำระค่าหนี้สินทั้งหมดได้
แต่คงทำให้มีเวลาและเงินเพียงพอไปเสี่ยงเล่นรูเล็ตอีก
บางทีอาจได้เงินมาพอใช้หนี้สินทั้งหมดก็ได้
เมื่อก้าวเข้าไปในไซเธอะบี้ อเล็กซ์นึกขอบคุณบรรพบุรุษอยู่ในใจ
เขาไปหาพนักงานประชาสัมพันธ์และขอพบหัวหน้าฝ่ายสินค้าตะวันออก
เธอติดต่อแจ้งให้ทางโน้นทราบ ครู่ต่อมาผู้เชี่ยวชาญคนนั้นเชิญอเล็กซ์
           เข้าไปในห้องทำงาน เขาใจหายวูบเมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย
             รูปปั้นของคุณสวยมาก อายุราวสองร้อยหรือสองร้อยห้าสิบปีแน่นอน
              แต่เป็นรูปจำลองจากของจริงเท่านั้น มีการทำรูปจำลองยังงี้กันเยอะแยะ                  
                         เพราะ.............
                 ราคามันเท่าไหร่ครับ............อเล็กซ์ชิงขัดขึ้นก่อนด้วยความอยากรู้เป็นที่สุด
                      เจ็ดร้อยปอนด์ มากที่สุดแค่แปดร้อยปอนด์
                  พอซื้อปืนกับกระสุนเลย อเล็กซ์นึกเยาะตัวเองแล้วหมุนตัวจะเดินกลับ
                      ผมคิดว่า......ผู้เชี่ยวชาญเอ่ยขึ้น
                      เชิญขายไอ้รูปปั้นบ้าๆนั่นไปเลย อเล็กซ์บอกโดยไม่หันกลับมามอง
                     คุณต้องการให้ผมขายฐานของรูปปั้นด้วยหรือเปล่าครับ
                ฐานรูปปั้น...อเล็กซ์ย้ำคำถามนั้นพลางหันหน้ากลับมาด้วยความสงสัย
                    ใช่ครับมันยอดเยี่ยมมาก อยู่ในราวศตวรรษที่สิบห้า เป็นงานฝีมือชั้นยอด ผมนึกไม่ออกว่ามัน......

***********************************************


                 สินค้า ชุดที่ หนึ่ง-ศูนย์-สาม พ่อค้าเลหลังประกาศผมขอเปิดการประมูลของแสนสวยชิ้นนี้ด้วยราคา.................
                 ผู้เชี่ยวชาญคนนั้นพูดถูกต้อง ในการประมูลเมื่อวันพฤหัสบดี ผมขอซื้อรูปปั้นเล็กๆนั้นได้ในราคา720ปอนด์ ส่วนฐานน่ะเหรอ            สุภาพบุรุษชาวอเมริกันคนหนึ่งซื้อไปในราคา 22,000ปอนด์

**********************************************

[CK]

ชอบครับ

[ดร.โหน่ง]

พี่พอใจคุยกันกะผมที่ห้องโน้น

เป็นหนังสือไพเรต
   ประมาณสมัยสุวิทย์ ขาวปลอด
   สมัยสมพล สังขะเวส
   ดร.โหน่งเกิดทันไหมครับ
   แปลยุคที่ไม่ได้ซื้อลิขสิทธิ์มาแปล
   ตอนนั้นกระดาษพิมพ์มันจะเหลืองๆหน่อย
   ถูกมากๆเลยครับหนังสือแปลสมัยก่อน
   เล่มที่ผมเอามาพิมพ์แบ่งๆกันอ่านเนี่ย
   ผมจำได้แม่นว่าซื้อที่ดวงกมล เดอะมอลล์รามฝั่งพลาซ๋าชั้น4
   ประมาณปี27หรือไม่ก็28นี่แหละ
   เชื่อไหมครับเขาลดราคาเล่มนี้แบบถล่มทลาย
   10บาทครับ เมื่อเทียบกับคุณภาพแล้ว อู้ฮุย....
   เป็นเรื่องสั้นของเซอร์เจฟฟรี อาร์เช่อร์
   ชื่อภาษาอังกฤษ A quiver full of arrows
   เป็นรวมเรื่องสั้นยังมีเรื่องสนุกๆอีกเยอะเลย
   แต่พิมพ์ดีดไม่เก่งนี่มันเสียเวลามากนะ
   ไว้ผมจะลองสแกนแล้วเอารูปมาแปะดูว่าคุณภาพพอไหวไหม
   ถ้าพอดูได้ จะได้อ่านเรื่องดีๆที่หาอ่านได้ยาก(เก่ามาก)
   กันง่ายขึ้น

ว้าว....อ่านอีกรอบ.....เห็นมะ
กำไรเห็นๆ......กำไรที่อ่านนะครับ
ผมกำไรมหาศาล.......ฮิ
เรื่องนี้คงหาอ่านไม่ได้อีกแล้ว

ถ้าพี่พอใจไม่ภูมิใจนำเสนอไม่รู้จะหาอ่านที่ไหน
ถือเป็นวาสนาผมที่ได้เจอรุ่นพี่ดีๆอย่างพี่พอใจ...........
:lol:

[Mon money]

ไม่ยักกะรู้ว่าพี่ใหญ่ของผมชอบสะสมของเก่า หนังสือเก่าที่ฟิวเจอร์ปาร์คบางแคนี่ร้านเบ๊อเร๊อเลย แวะว่าคุ้ยค้นกับผมก็จะมันยิ่ง

อ้อ อ.โหน่งก็ด้วยนิ มาช่วยกันคุ้ยดีไหม

[por_jai]

8) ลองแบบสแกนแล้วมาแปะแบบน้องหวีว่านะครับ
    ไม่ต้องพิมพ์นี่สบายขึ้นเยอะเลย

[MisterK]

พี่พอใจสแกนหนังสือเป็นแฟ้ม .gif จะเล็กกว่ามากนะครับ    เร็วและประหยัดเนื้อที่กว่า .jpg เยอะ   อย่างหน้านี้หกหมื่นกว่าไบต์  ถ้าเป็น gif น่าจะเหลือไม่กี่พัน


Jpeg เหมาะสำหรับสแกนรูปภาพ   แต่ gif เหมาะกับพวกลายเส้น

[por_jai]

[CK]

แล้ว scan แบบ gray-scale จะยิ่งช่วยครับ

หรือ scan แบบ back & white ไปเลย
แล้ว save เป็น gif ครับ

[por_jai]

[por_jai]

8) ต้องลองเรื่องหน้าแล้วละครับ
    สแกนมาจนจบแล้ว
    ขอบคุณทั้งท่านซุปเปอร์ ดร.K และคุณเล็กผู้รอบรู้

[por_jai]

[por_jai]

[por_jai]

[por_jai]