เวลาหมดไฟ ทำอะไรกันครับ :(

[raynus]

ช่วงนี้ รู้สึกสมาธิไม่มี

เหมือนง่วงๆตลอดเวลา

แต่นอนก็ไม่หลับ

ไม่มีแรงแม้กระทั่งเล่นเกม Facebook , หรือ อ่านนิยาย

ออกกำลังกายมาหลายวันแล้วไม่ได้ผล

ว่าจะออกไปเที่ยวเร็วๆนี้ก็ไม่รู้จะช่วยได้หรือเปล่า

ใครมีวิธีเด็ดๆแนะนำมั่งครับ

หรือว่าผมจะทำงานหนักเกินไปหว่า

[BaggerStocks]

ผมก็มีเวลาแบบนี้เหมือนกันครับ มันจะผ่านมาเป็นพักๆ
คือเบื่อแบบไม่มีสาเหตุ ไม่ค่อยอยากทำอะไร

ผมจะแก้ปัญหาด้วยการนัดเพื่อนไปกินเบียร์ครับ หรือไม่ก็นัดสาวไปเที่ยว
ผมว่าเวลาอยู่กับตัวเองมากจะทำให้ฟุ้งซ่าน ลองออกไปพบปะผู้คนบ้างน่าจะดี

หรือวิธีอีกอย่างหนึ่งก็คือลองหาอะไรที่ไม่เคยทำมาลองทำ เช่น ปกติผมจะดูหนังน้อยมาก
3-4 เดือนจะได้ดูหนึ่งเรื่อง แต่เดือนที่ผ่านมาลองหัดดูหนังที่ไม่เคยดูซัดไป 8 เรื่อง
ก็ได้อะไรใหม่ๆเหมือนกัน

หวังว่าวิธีผมคงช่วยได้บ้าง

[superboy]

อยากมีเวลาแบบ จขกท บ่อยๆง่ะ ฮาๆๆๆ
อาการแบบนี้ น่าจะเป็นอาการคนว่างงานครับ ผมเคยเป็นสมัยวัยรุ่น ไม่ได้ทำงาน ครับ
อยู่บ้านนั่งๆนอนๆ ตั้งแต่มีครอบครัว อาการแบบนี้หายสนิท มีแต่เรื่องให้คิดให้แก้ตลอด อยากมีเวลาว่างๆบ้าง

สมัยที่ผมมีอาการคล้ายๆกันผมหันไปตีกอล์ฟครับ เน้นๆตอนนั้น ไทเกอร์ วู้ด ดังมาก อยากตีให้ไกลๆแบบเขา เด๋วก็สนุกเองครับ กีฬากอล์ฟพอตีได้ วงติดมาถึงทุกวันนี้เลยครับ

[picatos]

เป้าหมายในการดำเนินชีวิตยังไม่ชัดรึเปล่าครับ? ถ้าเป้าหมายในการดำเนินชีวิตชัด รู้ว่าตัวเองเกิดมา ใช้ชีวิตไปเพื่ออะไรชัดเจน อาการเบื่อแบบนี้จะอยู่ไม่ค่อยนาน มาสักพักก็จากไป

แต่ถ้าเป้าหมายในชีวิตชัดแล้ว ก็ลองพักบ้าง หาหนังสือ หรือกิจกรรมที่สร้างแรงบันดาลใจ ให้เรามุ่งหน้าไปสู่เป้าหมาย ก็จะช่วยให้อาการเบื่อเหล่านี้ลดน้อยลงไปบ้าง

อย่างไรก็ตาม เป็นธรรมดาของจิตที่จะมีอาการเบื่ออยู่แล้ว เวลาทำกิจกรรมอะไรเดิมๆ นานๆ แต่ธรรมชาติของความเบื่อเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไป ซึ่งจริงๆ แล้วเราไม่ต้องทำอะไรกับมันมาก มันก็จะดับไปของมันเอง พยายามเข้าใจธรรมชาติของความเบื่อ อย่ากังวลกับมันจนเกินไป ที่สำคัญระวังอย่าให้ความเบื่อเป็นเหตุให้เราไปทำสิ่งที่ไม่ดี ไม่เป็นประโยชน์ หรือเบียดเบียนคนอื่นนะครับ ผมเห็นคนหลายๆ คนทำหลายๆ สิ่ง หลายๆ อย่างพลาดไป ก็เพราะ เบื่อๆ ไม่มีอะไรทำนี่เอง

[dr1]

สองสามปีเนี่ย
เวลามีคนมาถามว่าสบายดีมั้ย
ผมมักตอบว่าเบื่อมาก
ล่าสุดตอบไปว่า ถ้าพ้นวัฏฏได้ คงสบายมั้ง

อยากให้ความเบื่อเนี่ย เป็นนิพพิทาญานอยู่หรอก
แต่ผมว่าน่าจะเป็นยานโทงเทง เพราะความแก่มากกว่า

เฮ้อ..

[vim]

สำรับผมอาการอย่างนี้มักจะมาจากงานเป็นหลัก ผมเลือกที่จะเปลี่ยนงานครับ

[ลูกหิน]

กำหนดเป้าหมายที่เราทำแล้วรู้สึกสุขใจแล้วปฏิบัติครับ ไม่ได้กำหนดโดยคนอื่นแต่มาจากจิตเราว่าอะไรที่เราต้องการ ผมเดาว่าเป็นอาการที่รู้สึกซึมเศร้ามีเงินมากขึ้นแล้วก็ไม่มีความสุข ไม่รู้ว่าเกิดมาทำไม แต่ถ้ารับรู้จุดประสงค์ที่เราเกิดมาเป็นคนได้อาจจะทำให้เราค้นพบอะไรบางอย่างที่อธิบายไม่ได้แต่มีความสุขครับ ส่วนตัวผมตั้งใจอยากจะสร้างโรงเรียนให้เด็กด้อยโอกาสในตจว.ซักหนึ่งที่ครับ ถ้าสวรรค์ให้โอกาสก่อนตายผมคงมีโอกาสได้ทำนะครับ นั้นคือความสุขที่อยากทำก่อนตายครับ ลองหาสิ่งที่คนเราต้องเกิดมาแล้วเดินไปหามันครับนั้นแหลัความสุขที่แท้จริงครับ บางคนพาคนแก่ข้ามถนนยังมีความสุขกว่าบางคนที่ได้รถสปอร์ตอีกนะครับ อย่าท้อครับ ค้นหาให้เจอครับ โชคดีครับ

[Saiko]

ของผมออกไปให้อาหารหมาแมวจรจัดครับ เห็นแลัวมันปิ๊งขึ้นมาในหัวเลยว่าพวกนี้แค่หาข้าวมื้อต่อมื้อก็ลำบากมากแล้ว เห็นเค้ากินข้าวอย่างเอร็ดอร่อยๆทั้งๆที่ข้าวแค่นี้บางทีเราก็ไม่ให้คุณค่ามันเลย เราเกิดเป็นคนมีโอกาสมากมายกว่าพวกนี้มากนัก ต้องใช้ให้คุ้ม ไฟจะมาเองครับ

วิธีนี้อาจจะใช้ได้กับผมคนเดียวนะครับ ฮ่าๆ

แปลกหน่อยนะครับ

[kazekaze]

จุดไฟเผาตัวเองมั้ง

[theenuch]

เมื่อก่อนที่ยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องความว่าง จิตว่าง เป็นกลาง

เคยรู้จักชีวิตอยู่แค่ 2 ด้าน ที่ตรงข้ามกัน
คือด้านที่มีอารมณ์ลบเช่น เบื่อ ไม่ชอบใจ เซ็งๆ บ้าง
และด้านบวก เช่น มีความสุข ตื่นเต้น ดีใจ

หลังๆ มาการอ่านหนังสือที่หลากหลายรวมทั้งหนังสือธรรมะ
แต่ไม่ได้อ่านชนิดนั่งสมาธิ วิปัสนากรรมฐานอะไรขนาดนั้นนะคะ
แค่ระดับหนังสือของ ท่าน ว.วชิรเมธี ท่านพุทธทาส

ทำให้เรารู้ว่าจริงๆ แล้วมันมีสภาวะที่กลางๆ อยู่
ตอนที่เราไม่รู้ เมื่อเราอยู่ในสภาวะกลางๆ เราไม่รู้จะเรียกมันว่าอะไร
เหมือนมันใกล้ๆ กับคำว่าเบื่อ ไม่แน่ใจว่าจะใกล้ๆ กับคำว่าหมดไฟด้วยหรือเปล่า

ในภาวะนี้ ถ้าได้ออกไปเที่ยวตามสถานที่ที่เป็นธรรมชาติ
จะดื่มด่ำกับธรรมชาติได้มากเป็นพิเศษ
หรือแม้แต่ถ้าต้องนั่งอยู่ในที่ที่วุ่นวายเช่นในห้าง ตอนเดินไปเลือกซื้อของ
เราจะแค่มองเห็นความเป็นไปรอบตัว ย้ำว่า "จะแค่มองเห็น ไม่มีอารมณ์ร่วม"
เหมือนเรายืนมองมันจากที่ไกลๆ แม้แต่มองเห็นตัวเองกำลังเดินหยิบขวดแชมพูใส่ตระกร้า
เห็นตัวเองกำลังเดินไปจ่ายเงินที่แคชเชียร์เลยหละ

หรือแม้แต่การมองตัวเอง หรือเส้นทางที่ผ่านมาของตัวเองได้แบบไม่มีส่วนร่วม

และทำให้เข้าใจเรื่องของ "เพราะสิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี"

ช่วงเวลนี้แหละที่ใช้ทบทวนตัวเองได้อย่างดี
เพราะเราสามารถมองเห็นแม้แต่ตัวเราเองตรงตามความเป็นจริงอย่างที่สุด

หรือกับทุกๆ เรื่อง เราจะสามารถมองและรับรู้ได้ว่า
มันเกิดอะไรขึ้นมาบ้าง.....ตรงตามความจริง

อธิบายยากพอสมควรค่ะ

ยิ่งหลังๆ มายิ่งเหมือนมีสภาวะว่างๆ อย่างนี้บ่อยขึ้น
แต่เราอยู่กับมันได้ดี เพราะเรารู้แล้วว่ามันคืออะไร

ถ้าเมื่อก่อนเราอาจคิดว่าเราเบื่อ หรือเซ็ง
พยายามจะตั้งชื่อมาเรียกสภาวะที่เราไม่รู้จักนี้ (เลยออกมาเป็นลบ)

ทั้งที่จริงๆ แล้ว มันคือสภาวะ "จิตว่าง" นั่นเอง

ในภาวะนี้...ถ้าต้องไปลงมือทำอะไรจะทำได้ดีไปหมดค่ะ

อาจไม่ตอบโจทย์เจ้าของกระทู้
ไม่แน่นะคะ เจ้าของกระทู้อาจกำลังอยู่ในภาวะใกล้ๆ กับภาวะจิตว่าง
แต่เนื่องจากไม่รู้จักเลยนึกว่ากำลังหมดไฟอยู่ก็ได้นะคะ

ดีจังที่ได้เห็นกระทู้นี้....ทำให้นึกอะไรขึ้นมาได้
จะขออนุญาตนำคำบอกเล่าของตัวเองนี้ไปใส่ในกระทู้ "VI บ้าน ๆ" ด้วยนะคะ...ขอบคุณค่ะ

[kanxit]

ดีใจจังเจอกระทู้นี้ เป็นเหมือนผมตอนนี้เลยครับ. กำลังหาคำตอบให้กับตัวเองพอดีครับ

[Dech]

เมื่อก่อนที่ยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องความว่าง จิตว่าง เป็นกลาง

เคยรู้จักชีวิตอยู่แค่ 2 ด้าน ที่ตรงข้ามกัน
คือด้านที่มีอารมณ์ลบเช่น เบื่อ ไม่ชอบใจ เซ็งๆ บ้าง
และด้านบวก เช่น มีความสุข ตื่นเต้น ดีใจ

หลังๆ มาการอ่านหนังสือที่หลากหลายรวมทั้งหนังสือธรรมะ
แต่ไม่ได้อ่านชนิดนั่งสมาธิ วิปัสนากรรมฐานอะไรขนาดนั้นนะคะ
แค่ระดับหนังสือของ ท่าน ว.วชิรเมธี ท่านพุทธทาส

ทำให้เรารู้ว่าจริงๆ แล้วมันมีสภาวะที่กลางๆ อยู่
ตอนที่เราไม่รู้ เมื่อเราอยู่ในสภาวะกลางๆ เราไม่รู้จะเรียกมันว่าอะไร
เหมือนมันใกล้ๆ กับคำว่าเบื่อ ไม่แน่ใจว่าจะใกล้ๆ กับคำว่าหมดไฟด้วยหรือเปล่า

ในภาวะนี้ ถ้าได้ออกไปเที่ยวตามสถานที่ที่เป็นธรรมชาติ
จะดื่มด่ำกับธรรมชาติได้มากเป็นพิเศษ
หรือแม้แต่ถ้าต้องนั่งอยู่ในที่ที่วุ่นวายเช่นในห้าง ตอนเดินไปเลือกซื้อของ
เราจะแค่มองเห็นความเป็นไปรอบตัว ย้ำว่า "จะแค่มองเห็น ไม่มีอารมณ์ร่วม"
เหมือนเรายืนมองมันจากที่ไกลๆ แม้แต่มองเห็นตัวเองกำลังเดินหยิบขวดแชมพูใส่ตระกร้า
เห็นตัวเองกำลังเดินไปจ่ายเงินที่แคชเชียร์เลยหละ

หรือแม้แต่การมองตัวเอง หรือเส้นทางที่ผ่านมาของตัวเองได้แบบไม่มีส่วนร่วม

และทำให้เข้าใจเรื่องของ "เพราะสิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี"

ช่วงเวลนี้แหละที่ใช้ทบทวนตัวเองได้อย่างดี
เพราะเราสามารถมองเห็นแม้แต่ตัวเราเองตรงตามความเป็นจริงอย่างที่สุด

หรือกับทุกๆ เรื่อง เราจะสามารถมองและรับรู้ได้ว่า
มันเกิดอะไรขึ้นมาบ้าง.....ตรงตามความจริง

อธิบายยากพอสมควรค่ะ

ยิ่งหลังๆ มายิ่งเหมือนมีสภาวะว่างๆ อย่างนี้บ่อยขึ้น
แต่เราอยู่กับมันได้ดี เพราะเรารู้แล้วว่ามันคืออะไร

ถ้าเมื่อก่อนเราอาจคิดว่าเราเบื่อ หรือเซ็ง
พยายามจะตั้งชื่อมาเรียกสภาวะที่เราไม่รู้จักนี้ (เลยออกมาเป็นลบ)

ทั้งที่จริงๆ แล้ว มันคือสภาวะ "จิตว่าง" นั่นเอง

ในภาวะนี้...ถ้าต้องไปลงมือทำอะไรจะทำได้ดีไปหมดค่ะ

อาจไม่ตอบโจทย์เจ้าของกระทู้
ไม่แน่นะคะ เจ้าของกระทู้อาจกำลังอยู่ในภาวะใกล้ๆ กับภาวะจิตว่าง
แต่เนื่องจากไม่รู้จักเลยนึกว่ากำลังหมดไฟอยู่ก็ได้นะคะ

ดีจังที่ได้เห็นกระทู้นี้....ทำให้นึกอะไรขึ้นมาได้
จะขออนุญาตนำคำบอกเล่าของตัวเองนี้ไปใส่ในกระทู้ "VI บ้าน ๆ" ด้วยนะคะ...ขอบคุณค่ะ

Cool มากมาย
มีครบทั้งสุดโต่งสองด้านและทางสายกลาง

"ทั้งที่จริงๆ แล้ว มันคือสภาวะ "จิตว่าง" นั่นเอง
ในภาวะนี้...ถ้าต้องไปลงมือทำอะไรจะทำได้ดีไปหมดค่ะ"

พี่นุชไม่ธรรมดาจริงๆ

[charliewong]

อ่านหนังสือและสัมมนาครับ