ตั้งแต่เกิดมาคุณได้เรียนรู้อะไรในชีวิตบ้าง

[Jeng]

อิอิ อยากเขียนระบายอะไรก็เขียนเถิดครับ

[Jeng]

เยอะมากเนอะ จนไม่รู้จะเริ่มเขียนตรงไหน

สำหรับผมแล้ว ผมสนใจตรงวิวัฒนาการ

อย่างกรณี ปลาวาฬ ที่เคยอยู่บนบก แล้วก็ลงไปอยู่ในน้ำ คงใช้เวลาในการปรับตัวเยอะมากเลย กว่าจะเป็นปลา

หรือกรณีต้นไม้ ที่ทำให้ตัวเองมีสีสัน ดูเหมือนอวัยวะเพศตรงข้าม เผื่อให้แมลงบินเข้าไปหา และอวัยวะเพศนั้นต้องดูใหญ่ด้วยนะ เพราะเวลาอยู่ไกล จะได้มองเห็น เรื่องที่แปลกคือ ต้นไม้ เรียนแบบได้อย่างไร อย่ามาบอกว่า เป็นความบังเอิญนะ

ปลาทองตาบอดที่บ้าน บอดทั้งสองข้าง แต่ก็ว่ายน้ำไม่ชนกระจก และกินอาหารได้ตามปกติ

เรื่องหลายเรื่อง เป็นเรื่องที่น่าสนใจ และคงต้องใช้เวลาในการศึกษา

อย่างกรณีระบบการเงินของเมกา ว่าจะไปจบลงตรงไหน ในเรื่องที่บอกว่าพิมพ์แบงค์เอง

หรือ ในเรื่องการแพทย์ที่พยายามจะโคลนอวัยวะเก็บไว้ซ่อมแซม แล้วทำให้มนุษย์มีอายุยืนยาวขึ้น ถ้าทำสำเร็จ ก็คงเหมือนในพุทธประวัติ ที่บอกว่ายุคพระศรีอริยะเมตไตร มนุษย์อายุยืนยาวมาก

ชีวิตก็ว่ากันไปเรื่อยๆตามแต่ละช่วงที่เราอยู่นะผมว่า ช่วงนี้จะเอาอะไร ช่วงนี้จะเน้นอะไร ช่วงนี้เจออะไร

ทุกอย่างก็ยังคงดำเนินไป ไม่ว่าเราจะอยู่หรือไม่อยู่ก็ตาม

[SmileGraycop]

ขอแสดงความเห็นกับพี่เจ๋งนะครับ
เมื่อก่อนผมเองสงสัยอะไรรอบๆตัวมากเกี่ยวกับมนุษย์ต่างดาว เรื่องของสังคม จิตวิทยา แต่ตอนนี้ผมว่าผมได้คำตอบที่เต็มที่แล้วนะ คือจากพระพุทธศาสนานี่เอง ผมเคยสงสัยเกี่ยวกับพฤติกรรมสัตว์ เคยมองแมวที่แสนรู้มากๆ เมื่อผมแสดงความรักต่อแมวอีกตัว มันทำหน้าเศร้าและตบเจ้าแมวที่ผมเพิ่งลูบหัวไปด้วยความโกรธ แต่เมื่อศึกษาจากพระศาสนาแล้วก็ทำให้รู้ว่า แท้จริงวิญญานของสัตว์มนุษย์และเดรัจฉานมันก็คือวิญญาณในรูปของมนุษย์นี่เอง ดังนั้นมันก็มีโลภ โกรธ หลง เหมือนเรา ผมจึงไม่ค่อยแปลกใจเมื่อดูดิสโคเวอรี่อีกต่อไป เรื่องไดโนเสาร์และมนุษย์ต่างดาว มีข้ออธิบายที่สามารถยกมาได้จากพระไตรปิฎกด้วยครับ ส่วนเรื่องการเอาชนะกันทางสงครามดูเผินๆเหมือนว่าใครเก่งก็ชนะไป แต่เมื่อกรรมหมุนกลับคนที่เคยทำร้ายคนอื่นก็ต้องกลับมาอยู่ในสภาพถูกทำร้าย ดังนั้นผมจึงคิดว่าคำตอบจากศาสนาน่าจะอธิบายได้ทุกสิ่งครับ

[Jeng]

ท่าน hatorihunso ว่าไว้ก็ถูกอีก

อิอิ โม้ต่อ

ผมคิดว่า หนังเรื่อง matrix นี่เขาก็ต้องศึกษาทางพุทธมานะ ตอนที่ พระเอกมองอะไร ก็เป็นสายๆ สีเขียว มีอักษร วิ่งไปหมด ทั้งคน ทั้งสิ่งของ

มีหลวงพ่อท่านนึง ครั้งนึงตอนท่านเดินอยู่ เห็นผู้หญิงเดินนำหน้า ผู้หญิงคนนั้นค่อยๆ กลายเป็นกระดูกกำลังเดิน ท่านเห็นแล้วก็อัศจรรย์ใจ เพราะปกติถ้าจะเห็นก็ต้องนั่งสมาธิ แต่ครั้งนี้เห็นกลางวัน ขณะกำลังเดิน ไปวัดธรรมดา

[สามัญชน]

ผมเรียนรู้ว่า

" การเรียนรู้ย่อมไม่มีจุดสิ้นสุด "

ไม่เชื่อดูลายเซ็นต์ดิ อิอิ  

พระพุทธเจ้าท่านยังบอกว่า

" ธรรมที่ท่านค้นพบเปรียบเสมือนใบไม้หนึ่งใบจากใบไม้ทั้งป่าใหญ่ "

ศาสตร์เป็นอนันตะ (ไม่มีสิ้นสุด)

ส่วนมนุษย์เป็นอันตะ (เขียนถูกหรือเปล่า ไม่แน่ใจ อันที่แปลว่ามีที่สิ้นสุด)

ดังนั้นสิ่งที่มีขีดจำกัดย่อมไม่มีทางไล่ตามสิ่งที่ไร้พรมแดนได้หมด

และดังนั้นจึงไม่สมควรเสียเวลากับสิ่งที่ผิดๆ  หรือความรู้ที่ผิดๆ หรือกระทั่งศาสตร์ที่ผิดๆ   อย่าให้อัตตาของตนเองมาเป็นอุปสรรคสำหรับการเรียนรู้สิ่งที่ถูกต้องของเรา  เพราะเวลาสำหรับการเรียนรู้ช่างน้อยเหลือเกินในชีวิตคนหนึ่งคน

กระบวนการในการเรียนรู้ก็เช่นเดียวกัน  ถ้าใช้ศรัทธานำหน้าโดยไม่ใช้ปัญญาก็มีโอกาสผิดพลาดสูง

ความเพียรก็เช่นกัน  การผัดวันประกันพรุ่งก็เช่นเดียวกัน

การเลือกประเภทของสิ่งที่จะเรียนรู้ก็เช่นเดียวกัน  มีความสำคัญอย่างมาก ถ้าเลือกในสิ่งที่ไร้คุณค่า ก็เสียดายเวลาเปล่าๆ

ผมคิดว่าสิ่งที่พระพุทธเจ้าค้นพบ  ซึ่งเรียกว่า พระธรรม(ชาติเจ้า)  น่าเรียนรู้ที่สุด ในฐานะที่ได้เกิดเป็นคน

[ปุย]

ตอนเด็กๆ ผมมีคำถามกับตัวเองว่า "คนเราเกิดมาทำไม?"

เพราะทุกอย่างมี เกิด แก่ เจ็บ ตาย
ในเมื่อเกิด แล้ว สุดท้าย ต้องตาย แล้วจะเกิดมาทำไม?

เกิดมาเพื่อสร้าง ในที่สุดสิ่งนั้นก็ต้องถูกทำลาย

โลกในอีก 1 ปี ข้างหน้าจะเป็นยังไง
โลกในอีก 100 ปี คงไม่มีประโยชน์สำหรับ คนรุ่นปัจจุบัน

แล้วโลกในอีก 100 ล้านปีเล่า จะยังมีสิ่งมีชีวิตหลงเหลืออยู่หรือเปล่า

แล้วคนเราจะเกิดมาทำไม?

ถ้าโลกก่อนหน้านี้เป็นเหมือน ดวงจันทร์ ตอนนี้ก็คงไม่มีอะไร

แต่ในที่จริง โลกมีคนเป็นพันๆล้านคน

บางคนอายุสั้น บางคนมีสุข บางคนเป็นนายก
บางคนนั่งเล่นอินเตอร์เนตอยู่ บางคนต้องกินดิน

ทุกคนเกิดมาทำไม?????


นั่นตอนเป็นเด็ก ตอนนี้ก็ยังไม่มีคำตอบ
คำถามต่อมาก็คือ เมื่อเกิดมาแล้ว ใช้ชีวิตคุ้มค่าหรือยัง?

[ด๊กดิงด่าง]

การทำอะไรแบบเดิมๆเป็นเวลานานๆทำให้ชีวิตเสียหาย

[SmileGraycop]

ตอบคุณ บางกอกนะครับ
           เนื่องจากผมอ้างอิงความรู้จากพระพุทธศาสนาจึงขออธิบายดังนี้ครับ1. เนื่องจากเวลาในทางพระศาสนาไม่มีจุดเริ่มต้นและไม่มีจุดสิ้นสุด หน่วยเวลาจึงไม่ใช้ล้านปีกัน แต่ใช้เป็น กัป ซึ่งยาวนานกว่าล้านล้านปี
2. โลกนี้เกิดและดับหลายหน มีมนุษย์บังเกิดและดับไปไม่รู้กี่ล้านๆครั้ง
3. สิ่งที่เราเห็นบนโลกนี้ทั้งคนหกพันล้านและสัตว์รวมถึงแมลงเป็นแค่ส่วนหนึ่งของวิญญาณซึ่งส่วนใหญ่อยู่ในรูปของสิ่งที่มองไม่เห็น
4. ความเชื่อเทวนิยมมีทุกครั้งที่มนุษย์บังเกิดขึ้น
5. แต่ปรากฎการณ์น้อยครั้งคือมีพระพุทธเจ้าบังเกิดขึ้นซึ่งถือกันว่าเป็นผู้นำความรู้ข้างต้นมาเผยแผ่ ไม่อย่างนั้นเราจะงงๆกันว่าเกิดมาได้ยังไงมาทำไมอะไรทำนองนี้นะครับ หรือไม่ถ้าตอบแบบในด้านเทวนิยมก็จะปฎิเสธเรื่องเวียนว่ายตายเกิด ซึ่งทางพุทธถือว่านั่นเป็นความรู้ที่ไม่สมบูรณ์
6. ถ้าตอบแบบตามหลักวิชาก็น่าจะเป็นว่า เกิดมาเพื่อทำพระนิพพานให้แจ้ง แสวงบุญสร้างบารมีน่ะครับ
7. เพื่อเป็นหลักประกันว่าจะไม่พลัดไปอบาย ซึ่งทุกคนก็ไม่มีหลักประกันว่าชาตินี้เกิดเป็นคน แล้วชาติหน้าจะได้เป็นคนอีกหรือเปล่า
                   ตอบไปตามประสางูๆปลาๆน่ะครับ เมื่อก่อนก็งงๆเหมือนกัน ตอนนี้เข้าใจว่าตัวเองน่าจะได้คำตอบที่อธิบายความสงสัยแล้ว

[miracle]

ผมสังเกตได้อย่างหนึ่งว่า คนที่มีอันจะกินหรือค่อนข้างจะมีฐานะหรือมีฐานะนั้น
ต้องผ่านอุปสรรคอะไรมากเยอะจริงๆๆ

แต่สิ่งที่ผมตอนนี้มอง
คือ คำสอนของพระพุทธองค์ ว่าทำไมมันคือสิ่งที่ให้ข้อคิดเอาว่า คำกล่าวของพระพุทธองค์เป็นจริงตลอด
สิ่งนี้ตอนนี้ที่ผมกำลังศึกษาอยู่

และอีกเรื่องหนึ่ง ที่ผมมองคือ ใครจะทำหน้าแทนUS เพราะว่า ตั้งแต่1900's ตอนสงครามโลกครั้งที่1 2
นั้นUSได้ถูกว่าตัวเป็นมหาอำนาจทางด้านการเงิน
แทนอังกฤษ ซึ่งเรียกได้ว่า USล้มไม่ได้ ถ้าล้ม ผลมันคือเงินเป็นแค่กระดาษเอาเขียนเล่นเลยในทุกประเทศ
จุดนี้น่าศึกษาเนื่องจาก มีหนังสือหลายเล่มเขียนไว้ แต่เป็นคำทำนายว่าจะเกิดสุดท้ายก็ไม่เกิด แต่จะมีปัญหาอื่นๆเกิดขึ้นมาแทน ยิ่งแก้ยิ่งเกิดปัญหา ทำให้แก้ไขไม่มีที่สิ้นสุดอ่ะ

[ด๊กดิงด่าง]

จิตเป็นประธาน เมื่อจิตปรุงแต่งก็ไม่สงบมีทั้งอยากและไม่อยาก(ที่จริงอันเดียวกันแต่มองคนละฝั่ง)  ส่วนความเคลื่อนไหวภายนอกที่มากระทบจิตมันเป็นไปของมันอย่างนั้นเอง เปลี่ยนแปลง ขัดแย้ง พึ่งพิง(อนิจัง ทุกขัง อนัตตา)  ถ้าจิตเพียงแต่รับรู้ว่ามันเป็นของมันอย่างนั้นไม่ปรุงแต่งว่าแบบนี้ดีแบบนี้ไม่ดีแบบนั้นใช้ได้แบบนั้นใช้ไม่ได้จนเกินควร(เป็นไปได้ตามความจำเป็น)ก็ไม่สงบ

ถ้ามองว่าเกิดมาแล้วมีชิวิตอยู่  ผมว่าเราควรเรียนรู้อะไรหลายๆอย่างให้มากที่สุด สิ่งที่มากระทบกับจิตเราที่หลากหลายจะทำให้เรารู้เท่าทัน  รู้จักหาประโยชน์หรือไม่ตกเป็นเหยื่อของมัน  เพราะไม่มีอะไรที่ยั่งยืนเราไม่มีทางควบคุมสิ่งใดสิ่งหนึ่งให้คงที่ได้  การพยายามควบคุมก็เป็นทุกข์  ฉนั้นเปลี่ยนแปลงไปตามมันซะเลยแต่เราไม่ให้มันคุมเรา  จิตเราจะมั่นคงขึ้นเรื่อยๆไม่ยินดียินร้ายมากเกินไป เพราะผ่านมาเยอะใช้ชีวิตคุ้มค่า  ที่สำคัญชีวิตจะไม่น่าเบื่อทำให้มองโลกในแง่ดี   ผมจึงมองว่าการทำอะไรแบบเดิมๆเป็นเวลานานๆทำให้ชีวิตเสียหาย

[Tao Investor]

"สิ่งที่เราได้เรียนรู้ มักเปลี่ยนวิธีชีวิตเรา"


สิ่งที่ผมได้เรียนรู้

ในตอนที่ผมยังเป็นเด็กน้อย

ได้เรียนหนังสือ โรงเรียนประถมแห่งหนึ่งเป็นโรงเรียนเอกชน

ตอน ป.1-2 ผมสอบได้ ที่ 4 และที่ 10 จากทั้งหมด 50 คน

สิ่งที่ผมได้เรียนรู้สิ่งแรก มันเกิดขึ้นตอน ป. สาม

มันเปลี่ยนวิธีชีวิตและแนวคิดของผม ครั้งแรก

เด็ก ป. สามคนหนึ่ง เรียนหนังสือวันหนึ่ง แปด ชม. เหมือนๆ เด็ก ป. สามคนอื่นๆ

ธรรมชาติของผม คือ ไม่ชอบการจำแล้วนำไปใช้  แต่ผมชอบที่จะทำความเข้าใจ แล้วใช้อย่างเป็นธรรมชาติมากกว่า

ซึ่ง มันขัดกับ การเรียนการสอนของโรงเรียน ที่เน้นให้เด็ก จำๆๆๆ

มันก่อให้เกิด อคติ เล็กๆ ขึ้นภายใจหัวใจน้อยๆของเด็กน้อย

เริ่มไม่ทำการบ้าน  

ไม่ทำการบ้าน

ไม่ทำการบ้าน

เด็กน้อยไม่ทำการบ้านเลย ตลอดทั้งเทอม เกือบทุกวิชา

โดยที่ครูผู้สอน ไม่ทราบเลยแม้แต่น้อย ใน ขณะที่ เพื่อนๆ ที่ไม่ได้ทำโดนลงโทษ

แต่เด็กน้อยรอด!  

เด็กน้อยไม่ทำการบ้าน วันแล้ววันเล่า

รอด ไป ทุกครั้ง

แต่ครั้งนี้เด็กน้อยโดนจับได้  เนื่องจากเพื่อนหวังดี มาค้นกระเป๋าเพื่อจะนำสมุดการบ้านไปส่งให้ โดยคิดว่าเด็กน้อยทำการบ้านเสร็จแล้ว แต่วันนี้เด็กน้อยไม่สบายปวดท้องนอนอยู่ห้องพยาบาล(แผนการที่ทำให้เด็กน้อยรอดทุกครั้ง..อิอิ)

เห้อ...โลกช่างเล่นตลกสิ้นดี

เด็กน้อยรำพึงรำพัน

เมื่อเรื่องแดงขึ้นมา

การเช็คบิลจึงเกิดขึ้น   ปรากฏว่า อ. ทุกวิชาเพิ่งจะทราบว่ามีนักเรียนไม่ทำการบ้าน มาตลอดปี

เด็กน้อยโดนทำโทษ   เพื่อให้หลาบจำ  แต่การเรียนไม่เป็นปัญหาของเด็กน้อย  ที่วันๆหนึ่ง อ่านหนังสือมากกว่าเพื่อนๆ ที่ เรียนหนังสือเก่ง+ขยันทำการบ้าน  เพียงแต่ว่าอ่านหนังสือทั่วไปมากกว่าหนังสือเรียน

อ. บรรณารักษ์ประจำห้องสมุด ต้องเปลี่ยน บัตรยืมหนังสือให้ 3 ครั้งในหนึ่งเทอม  เนื่องจาก ไม่มีช่องที่จะเขียน

ป.สามได้ผ่านพ้นไป  

ป.สี่ได้ผ่านเข้ามา เหตุการณ์เหมือนเดิม และผ่านพ้นไป

ป.ห้า และ ป. หก ก็เช่นเดียวกัน

รอด ต่อมาโดนจับได้ และผ่านพ้นไป

โดยผลการเรียนของเด็กน้อย ไม่ได้ด้อยไปกว่าเพื่อนๆ ซักเท่าไหร่เลย 20-30/50 คน

สิ่งที่เด็กน้อยได้เรียนรู้ ในตอนนั้น คือ

1) ทุกคนประณาม เด็กน้อย คนนั้น โดยไม่มีใครช่วยเหลือให้ปรับปรุง หรือสอบถามปัญหา เพื่อหาสาเหตุ  นำมาแก้ไข

2) เป็นการง่ายมาก ที่จะหลอกผู้ใหญ่ โดยเฉพาะ อ.    อาศัยความนิ่ง เคล็ดลับคือ นั่งโต๊ะติดกับ อ. เลย  เพราะ อ. จะมองไปที่ด้านหลัง และเล่นงานพวกนั้นก่อน

3)มันทำให้ เด็กน้อย จำ ว่าตัวเองไม่เก่ง ไม่ฉลาด ไม่ขยัน

4)ทุกคนโยนความผิดให้ เด็ก ป. 3  

นั่นคือสิ่งที่ผมได้เรียนรู้ เรื่องแรก

[Jeng]

555 เด็กน้อยฉลาดหลบหลีก

อืม ตอนสมัยพี่เรียนเตรียมอุดม เทอมสุดท้าย พี่เข้าห้องเรียนทุกห้องเลย ที่พี่อยากเข้า ยกเว้นห้องของพี่เองที่เป็นห้องบ๊วย

บ่อยครั้ง ที่อาจารย์เขาแซว ว่า หน้านี้มันคุ้นๆนะ

อืม แต่พี่ไม่ได้นั่งหน้านะ นั่งหลัง ตลอด

แล้วเอาหนังสือบังๆไว้

คือ อ่านไม่ทันครับ ท่าน เต๋า ก็เลย อยากเรียนอะไรก็ไปเข้าเรียนเลย โดยไม่จำกัดห้องเรียน

ตอนนั้น เรียนมศ.5 มีนักเรียน 1600 คน 40 ห้องครับ อาจารย์คงจำไม่ได้

เออ มีพี่คนเดียวนะที่ทำแบบนี้ ไม่ค่อยกล้าชวนเพื่อน เดี๋ยวไม่ทันการเรียน

[Shimafuguro]

สำหรับสิ่งที่ผมเรียนรู้เป็นเรื่องเกี่ยวกับโรงเรียนคล้ายๆเรื่องข้างบนครับ ตอนเด็กๆ บ้านผมฐานะไม่ค่อยดี พ่อทำงานคนเดียว จึงทำให้มีปัญหาเรื่องค่าเทอม สิ่งที่ผมจำได้ดีคือวันประกาศผลสอบตอน ป. 2 ครับ ผมไปฟังผลสอบกับแม่ ดูที่กระคานกระกาศผลสอบ ปรากฎว่าผมสอบได้ที่ 1 ดีใจมากครับ จึงรีบไปหาครูเพื่อจะเอาสมุดพกมาดูให้ชื่อใจ พอไปถึงสิ่งที่พบคือ ครูบอกว่าให้สมุดพกไม่ได้เพราะค่าเทอมยังไม่จ่าย คิดดูสิครับ สำหรับเด็ก ป.2 มันจะมีความรู้สึกยังไง
ครั้งนั้นทำให้ผมถามตัวเองว่านี่หรือคือสิ่งที่สถาน ที่เรียกว่าโรงเรียนให้กับผม เงินสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ โหดร้ายมากครับสำหรับเด็ก ป.2 ในตอนนั้น

[Jeng]

ป.2 คิดได้ขนาดนั้นเชียวหรือ อืม

แต่คุณครูนี่แสบจริงๆ

[Shimafuguro]

ป.2 คิดได้ขนาดนั้นเชียวหรือ อืม

แต่คุณครูนี่แสบจริงๆ

ในตอนนั้นยังเด็กอาจจะไม่ได้คิดอะไรออกมาเป็นคำพูดได้แบบนี้หรอกครับพี่ แต่ความรู้สึกที่ว่าไอ้เงินเนี่ยมันสำคัญขนาดนี้เลยเหรอมันทำให้ผมน้อยใจในชีวิตเล็กๆ ครับ ในตอนนั้น

[ForrestGump]

ตอนนี้ผมเรียนรู้ได้ว่า

สิ่งที่ผมเคยคิดว่ารู้ กลับเหมือนไม่รู้อะไรเลย

และยังมีสิ่งต่างๆ อีกมากมายที่ผมยังไม่รู้

ดีครับ กระทู้กระตุ้นความคิด

[por_jai]

ป.2 คิดได้ขนาดนั้นเชียวหรือ อืม

แต่คุณครูนี่แสบจริงๆ

8) ผมจำได้ว่าวิชาที่ตัวเองรัก
    และเอาดีได้มากกว่าวิชาอื่นๆ
    ตั้งแต่เด็กจนโต(แก่)
    คือภาษาอังกฤษ
    มีสาเหตุมาจากตอนป.3
    ผมทำคะแนนภาษาอังกฤษได้ดีกว่าคนอื่น
    ครูสอนภาษาแกซื้อหนังสือปกแข็งบางๆมา
    ให้เป็นรางวัล ก็เป็นเหตุให้รักมันกว่าวิชาอื่น
    และก็แปลกมันก็ทำให้เราทำคะแนน
    ได้ดีมาตลอด ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ
    ชื่อครูคนดังกล่าวทุกวันนี้ยังจำได้เลยครับ
   -ผมว่าอะไรที่ประทับใจเรามากๆ
    เราไม่ค่อยลืมมันหรอกครับ