หุ้นโมนาลิซ่า/คนขายของ

[Thai VI Article]

โค้ด: เลือกทั้งหมด

หุ้นโมนาลิซ่า โดย คนขายของ

“โมนาลิซ่า”  เป็นรูปวาดของสตรีนางหนึ่ง  สร้างสรรค์โดยจิตรกรชั้นเอก ลีโอนาโด ดาวินชี เมื่อห้าร้อยกว่าปีมาแล้ว จากการหาข้อมูลในอินเตอร์เนตพบว่า มูลค่าของภาพโมนาลิซ่า นั้นเขาใช้คำว่า “Priceless” หรือแปลเป็นไทยว่า “ประเมินค่ามิได้”

ในปี 1964 ทางพิพิธภัณฑ์ลูฟของฝรั่งเศสได้ทำการประกันภัยภาพวาดนี้เนื่องจากต้องนำภาพไปแสดงที่อเมริกา เป็นวงเงินมูลค่า 100 ล้านเหรียญสหรัฐในสมัยนั้น หากคิดเป็นเงินในตอนนี้ก็ตกประมาณ 768 ล้านเหรียญ ซึ่งก็ประมาณ 23,808 ล้านบาท ให้เห็นภาพชัดขึ้นก็คือ รูปหนึ่งรูป แลกกับนิคมเหมราชได้ทั้งบริษัท รูปวาดของจิตกรที่มีชื่อเสียงนั้นเป็นที่ต้องการอย่างมากของตลาด เพราะมีคุณค่าทางศิลปะ มีชิ้นเดียวในโลก และทำใหม่ขึ้นมาไม่ได้อีกแล้ว ปัญหาก็คือ ถ้าบังเอิญเมื่อห้าร้อยปีที่แล้วมีคนเอารูปโมนาลิซ่ามาให้เรา เราจะมองออกไหมว่า รูปวาดนั้นในกาลต่อมาจะมีมูลค่ามากกว่า ผึนผ้าใบ และ สีน้ำมันที่ลีโอนาโดใช้ไม่รู้กี่แสนกี่ล้านเท่า เราจะพอมีสิ่งที่เรียกว่า “ความซาบซึ้งทางศิลปะ” เพื่อที่จะรักษารูปนี้จนถึงลูกถึงหลานไหม

ในเรื่องของการลงทุนในหุ้น หลายคนพบกับอาการที่เรียกว่า “ขายหุ้นไปก่อนวัยอันควร” หรือเรียกกันเล่นๆว่า “ขายหมู” อยู่บ่อยๆ ทั้งนี้เป็นไปได้หรือไม่ว่า ที่เราขายหมูนั้นเพราะปัญหาของเราก็คือ เราขาดสิ่งที่คล้ายๆกับ……..“ความซาบซึ้งเชิงธุรกิจ”? การมองดูแต่ตัวเลขผลต่างของราคาซื้อขายอย่างเดียว อาจบดบังมูลค่าที่ยิ่งใหญ่ซึ่งมากกว่าอิฐหินปูนทรายที่ใช้สร้างโรงงานมากกว่าหม้อกะทะต้นหอมผักชีที่ใช้ในร้านอาหารเรื่องนี้ทำให้ผมนึกถึงเรื่องเมื่อนานมาแล้ว ผมแนะนำเพื่อนผมคนหนึ่งให้ซื้อหุ้นของกิจการค้าปลีกสมัยใหม่ตัวหนึ่งที่ราคาสี่บาท รอไม่นานหุ้นก็ขึ้นมาห้าบาท เพื่อนผมขายทันที ทำกำไรไปกว่า 25% แต่ถ้าหากเขาถือต่อมาเรื่อยๆถึงตอนนี้เขาก็น่าจะได้กำไรเกิน 15 เท่า 

อ่่านมาถึงตอนนี้หลายคนคงมีคำถามว่า แล้ว “ความซาบซึ้งเชิงธุรกิจ” มันต้องดูอะไรบ้าง? แบบไหนถึงเรียกว่าสวยงาม? แบบไหนที่เรียกว่าพิมพ์นิยม? ถ้าตอบรวมๆแบบง่ายก็คือ ให้ดูกิจการที่สร้างขึ้นใหม่ได้ยาก และ ไม่สามารถทำเลียนแบบได้ง่ายๆ เช่น ถ้าตอนนี้มีคนเอาเงิน แสนห้าหมื่นล้านมากองให้ ให้สร้างโรงพยาบาลทั่วประเทศไทย มีเครือข่ายในทุกภาค มีชื่อเสียงเป็นที่ยอมรับในต่างประเทศ ภายในสามปี  ผมเชื่อว่าไม่มีใครทำได้ ถึงจะสร้างตึกได้ ซื้อเครื่องมือได้ แต่จะหาหมอที่มีฝีมือมาจากไหน จะหาผู้บริหารโรงพยาบาลที่มีประสบการณ์ และไว้ใจได้มาได้อย่างไร ชื่อเสียงกว่าจะเป็นที่ยอมรับในต่างประเทศกว่าจะสร้างได้ ต้องใช้เวลาขนาดไหน….อย่างนี้ละครับผมว่าสวยงาม 

อีกกิจการเป็นร้านสุกี้ที่เปิดเพลงแล้วมีพนักงานมาเต้นๆ และ คอยเติมน้ำชา น้ำจิ้มให้โดยที่แทบไม่ต้องเรียก มีสาขามากมายทั่วประเทศ อาหารดูดี ร้านดูสะอาดสะอ้าน ราคาย่อมเยา ผู้บริหารมีธรรมาภิบาลสูงมาก ธุรกิจอย่างนี้ผมว่าสวยงาม ถ้าใครเคยทำร้านอาหารจะรู้ดึว่ามันยากแค่ไหนที่จะทำให้พนักงานทุกคนบริการลูกค้าด้วยใจ บริหารสาขาเดียวก็ปวดหัวแย่แล้ว จะทำอย่างไรถ้าต้องบริหาร 400 สาขา

แต่การเข้าซื้อหุ้นในกิจการเหล่านี้ ถ้าจะให้ได้ผลตอบแทนที่ดีเราไม่ควรซื้อตอนที่ตลาดให้ความนิยมไปมากแล้ว นักลงทุนที่ดีควรมีจินตนาการเห็นในสิ่งที่ตลาดยังไม่เห็น ระยะเวลาที่ดีในการลงทุนก็คือเวลาที่บริษัทที่สวยงามเหล่านั้นยังเป็นดักแด้อยู่ และกำลังกลายเป็นผีเสื้อในไม่ช้า เพราะราคาที่เราได้จะเป็นราคาที่มี margin of safety พอสมควร ในกรณีที่มีอุบัติเหตุกับดักแด้เราจะยังพอกลับตัวทัน ส่วนเราจะรู้ได้อย่างไรว่าดักแด้ตัวนี้กำลังจะเปลี่ยนไปเป็นผีเสื้อ มีอะไรที่เราพอสังเกตุได้บ้าง ไว้มาต่อกันในบทความต่อไปนะครับ

[/size]

[kabu]

พี่คนขายของ ยอดเยี่ยมเช่นเคยครับ ^^
ผมก็ชอบขุดหาดักแด้เหมือนกันครับ

[tigerroad197]

ขอบคุณมากครับสำหรับบทความดี ๆ ครับ

[kraikria]

เป็นบทความที่ตกผลึกความคิดทางการลงทุนที่มากที่สุดที่ผมเคยอ่านเลยครับ...

[akindle]

หา ดักแด้ ตัวต่อไป

[ศิษย์เซียน007]

ขอบคุณมากๆคับ

อ่านแล้วเกิดแรงบันดาลใจขึ้นมาว่า มาหาหุ้นดักแด้ที่กำลังจะกลายเป็นผีเสื้อกันเถอะคับ อ่านแล้วทำให้ผมนึกถึงธุรกิจที่สวยงามขึ้นมาได้อีกธุรกิจหนึ่งคับ^^

[torpongpak]

ขอบคุณครับ อ่านเเล้วปะติดปะต่อจุดด้อยของตนเองได้เลย ผมยังขาด"ความซาบซึ้งในธุรกิจ" เลยต้องยึดติดกับราคาเป้าหมายตลอดเวลา หลายครั้งที่ขายไปเมื่อถึงราคาเป้าหมายของผมเอง จากนั้นก็เสียดาย ธุรกิจดีๆ เสียดายที่ลงทุนลงเเรงวิเคราะห์ ลงทุนลงเเรงไปสำรวจเเละทดลองใช้ผลิตภัณฑ์

มีความสุขมากที่ได้อ่านบทความนี้ครับ

[chatchai]

ความซาบซึ้งเชิงธุรกิจนั้น เราต้องมีความเข้าใจในตัวอุตสาหกรรมได้ดีมากๆ ต้องรู้ว่าอะไรเป็นจุดชนะ จุดตาย ของอุตสาหกรรม

ถ้าเรารู้แล้ว หน้าที่ต่อไป ก็คือ บริษัทไหนเข้มแข็งที่สุดในจุดชนะ และถ้ายิ่งเป็นจุดที่บริษัทอื่นๆไม่มี และพัฒนาขึ้นยากเย็น และยาวนาน แน่นอนว่า บริษัทนั้นย่อมอาจจะเป็น ผู้ชนะในอุตสาหกรรมนี้ได้ยาวนาน

[akindle]

[quote="chatchai"]ความซาบซึ้งเชิงธุรกิจนั้น เราต้องมีความเข้าใจในตัวอุตสาหกรรมได้ดีมากๆ ต้องรู้ว่าอะไรเป็นจุดชนะ จุดตาย ของอุตสาหกรรม

ถ้าเรารู้แล้ว หน้าที่ต่อไป ก็คือ บริษัทไหนเข้มแข็งที่สุดในจุดชนะ และถ้ายิ่งเป็นจุดที่บริษัทอื่นๆไม่มี และพัฒนาขึ้นยากเย็น และยาวนาน แน่นอนว่า บริษัทนั้นย่อมอาจจะเป็น ผู้ชนะในอุตสาหกรรมนี้ได้ยาวนาน[/quote]


มันก้คือ DCA ที่เราต้องการในตัวบริษัทที่เราลงทุน

[kongkiti]

ขอบคุณมากครับ ปูเสื่อรออ่านตอนต่อไป ครับ ^^

[Notelio]

ขอบคุณมาก บทความนี้เปรียบเทียบได้ดีจริงๆ ครับ

[luangrit]

[quote="chatchai"]ความซาบซึ้งเชิงธุรกิจนั้น เราต้องมีความเข้าใจในตัวอุตสาหกรรมได้ดีมากๆ ต้องรู้ว่าอะไรเป็นจุดชนะ จุดตาย ของอุตสาหกรรม

ถ้าเรารู้แล้ว หน้าที่ต่อไป ก็คือ บริษัทไหนเข้มแข็งที่สุดในจุดชนะ และถ้ายิ่งเป็นจุดที่บริษัทอื่นๆไม่มี และพัฒนาขึ้นยากเย็น และยาวนาน แน่นอนว่า บริษัทนั้นย่อมอาจจะเป็น ผู้ชนะในอุตสาหกรรมนี้ได้ยาวนาน[/quote]


เรียนถามพี่ฉัตรชัยสัก 2 ข้อนะครับ

1. ตอนนี้ผมกำลังวางแผนเรียน MBA อยู่
ถ้าผมต้องการที่จะเข้าใจ ศึกษา Bissiness model
เพื่อวิเคราะห์ว่า บริษัทไหนมีความสามารถในการแข่งขันดีที่สุด
ไม่ทราบว่าผมควรเลือกเรียนสาขาไหนดีครับ?

2. ในเบื้องต้น ผมสนใจด้านการเงินครับ
เพราะดูแล้วน่าจะมีประโยชน์ในการวิเคราะห์เชิงปริมาณต่างๆ
แต่หลังจากที่ศึกษาแนว VI นานเข้า
ก็เริ่มรู้สึกว่า เราควรจะศึกษาตัวธุรกิจ(ปัจจัยเชิงคุณภาพ)
ก่อนที่เข้าไปลงรายละเอียดในเชิงของตัวเลข
ไม่ทราบว่าพี่มีความเห็นอย่างไรเกี่ยวกับประเด็นนี้ครับ?

[chatchai]

ความซาบซึ้งเชิงธุรกิจนั้น เราต้องมีความเข้าใจในตัวอุตสาหกรรมได้ดีมากๆ ต้องรู้ว่าอะไรเป็นจุดชนะ จุดตาย ของอุตสาหกรรม

ถ้าเรารู้แล้ว หน้าที่ต่อไป ก็คือ บริษัทไหนเข้มแข็งที่สุดในจุดชนะ และถ้ายิ่งเป็นจุดที่บริษัทอื่นๆไม่มี และพัฒนาขึ้นยากเย็น และยาวนาน แน่นอนว่า บริษัทนั้นย่อมอาจจะเป็น ผู้ชนะในอุตสาหกรรมนี้ได้ยาวนาน

เรียนถามพี่ฉัตรชัยสัก 2 ข้อนะครับ

1. ตอนนี้ผมกำลังวางแผนเรียน MBA อยู่
ถ้าผมต้องการที่จะเข้าใจ ศึกษา Bissiness model
เพื่อวิเคราะห์ว่า บริษัทไหนมีความสามารถในการแข่งขันดีที่สุด
ไม่ทราบว่าผมควรเลือกเรียนสาขาไหนดีครับ?

2. ในเบื้องต้น ผมสนใจด้านการเงินครับ
เพราะดูแล้วน่าจะมีประโยชน์ในการวิเคราะห์เชิงปริมาณต่างๆ
แต่หลังจากที่ศึกษาแนว VI นานเข้า
ก็เริ่มรู้สึกว่า เราควรจะศึกษาตัวธุรกิจ(ปัจจัยเชิงคุณภาพ)
ก่อนที่เข้าไปลงรายละเอียดในเชิงของตัวเลข
ไม่ทราบว่าพี่มีความเห็นอย่างไรเกี่ยวกับประเด็นนี้ครับ?

ผมไม่แน่ใจหลักสูตรของแต่ละมหาวิทยาลัยแตกต่างกันอย่างไร

ที่ผมเรียนเป็น MBA รอบค่ำที่ธรรมศาสตร์ ซึ่งจะไม่มีการแบ่งสาขา มีวิชาเรียนหลักๆเหมือนกันทุกคน แต่จะมีวิชาเลือกเพิ่มเติม ซึ่งวิชาเลือกส่วนใหญ่ที่ผมเลือกก้เป็นวิชาเกี่ยวกับบัญชีการเงินครับ เช่น การวิเคราะห์งบการเงิน การเงินต่างประเทศ

วิชาที่เกี่ยวกับการวิเคราะห์ธุรกิจนั้น จะเป็นวิชากลยุทธ ที่เรียนเป็นวิชาสุดท้าย เป็นวิชาที่เรียนหนักมาก เพราะจะมีกรณีศึกษาบริษัทต่างประเทศมาให้นักศึกษาวิเคราะห์และทำรายงานทุกอาทิตย์ครับ

[pakhakorn]

เนื้อๆ อีกแล้ว ยอดเยี่ยมจริงๆ

ต้องรอตอนต่อไป อีกแล้ว

ขอบคุณมาก ครับ

[ake3004]

The article is really great kab.waiting to read more^^

[**fun^-^]

ชอบมาก รอตอนต่อไปอยู่คะ

[chukieat30]

ยอดเยี่ยมครับ

[Nevercry.boy]

บอกได้คำเดียวสุดยอด และ

ขอตอนต่อไปด้วยครับ ผมชื่นชมและชื่นชอบมากครับ

[itnas]

สุดยอดมากครับพี่

[jupiterwin]

ขอบคุณครับ

[tip142]

ขอบคุณสำหรับบทความ และ แง่คิดดีๆ

[monsoon]

หาดักแด้ตัวนั้นให้เจอ ก่อนที่มันจะกลายเป็นผีเสื้อที่สวยงาม
หา good company ให้เจอก่อนที่มันจะเป็น great company

ซาบซึ้งและสวยงาม....ขอบคุณเช่นเคยครับ^^