Thai VI

ครั้งหนึ่งพุทธองค์เสด็จไปบนชายหาดแห่งหนึ่งพร้อมกับพระอานนท์ พระอานนท์ได้กล่าวถามพระพุทธเจ้าว่า ดวงวิญญาณทั้งหมดทั้งปวงในโลกนี้ได้มาเกิดเป็นมนุษย์จำนวนมากน้อยเท่าใด พุทธองค์จึงได้เอาปลายนิ้วจิ้มไปบนทรายที่พื้นแล้วชูนิ้วขึ้นให้พระอานนท์ดูละอองทรายที่ติดอยู่บนปลายนิ้ว ตรัสถามพระอานนท์ว่า ทรายที่ติดอยู่บนปลายนิ้วของพระองค์กับทรายที่อยู่บนชายหาดแห่งนี้มีจำนวนมากน้อยต่างกันเท่าใด

พระอานนท์ตอบว่า จำนวนทรายบนปลายนิ้วนั้นช่างน้อยนิดจนเทียบไม่ได้กับทรายบนชายหาดแห่งนี้เลย พระศาสดาจึงตรัสว่า นั่นแหละ จำนวนทรายบนปลายนิ้วนี้เปรียบได้ดั่งวิญญาณที่ได้มาเกิดเป็นมนุษย์ และทรายบนชายหาดเปรียบได้ดั่งวิญญาณที่ไม่มีโอกาสได้เป็นมนุษย์ แต่ตกอยู่ในอบายภูมิทั้งสี่ ได้แก่ เปรต สัตว์นรก อสูรกาย เดรัชฉาน

...........................................................

คิดดูเถอะ พวกเราวาสนาดีแค่ไหนที่ได้เกิดเป็นมนุษย์ ทั้งยังได้เกิดในพุทธศาสนาซึ่งเป็นศาสนาเดียวที่มีหนทางดับทุกข์ แต่เวลาของพุทธศาสนาก็มีอยู่อย่างจำกัด นับถึงตอนนี้ก็เหลืออยู่เพียงแค่ครึ่งเดียวตามพุทธทำนาย ซึ่งภายในเวลา 2,453 ปีที่เหลืออยู่นี้เราจะเข้าถึงกระแสของนิพพานได้หรือเปล่า ถ้ายังคงปล่อยเวลาให้ผ่านไปวัน ๆ ไม่พอบางครั้งยังพยายามฆ่าเวลาที่มีน้อยอยู่แล้วลงไปอีก

ขอจงอย่าได้ปล่อยเวลาให้ล่วงเลยไปโดยไม่ได้ทำตามคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เวลานั้นเป็นของที่มีอยู่อย่างจำกัด ผ่านไปแล้วก็เอากลับคืนมาไม่ได้อีกต่อไป เวลาของแต่ละคนก็ไม่อาจขอเพิ่มได้ เท่าไหร่ก็เท่านั้น ทั้งยังไม่สามารถรู้ได้ว่าความตายจะเข้ามาถึงวันพรุ่งนี้หรือมะรืนนี้

ชีวิตที่เหลืออยู่ก็ไม่ได้นานเท่าที่เราคิดแต่อย่างใด ใครจะรับประกันได้ว่าเราจะมีชีวิตอยู่จนได้แก่ตาย ขอจงอย่าได้ใช้ชีวิตอยู่ในความประมาท ปล่อยเวลาให้ล่วงเลยไปโดยไม่ได้ทำความดี

อย่างน้อยที่สุดก็ควร ทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา

บักห่าคือเฮ็ดจั่งซี่