Thai VI

ขอความเห็น เพื่อนๆพี่ๆ เกี่ยวกับ "รายได้ต่อครัวเรือนในกรุงเทพ" ครับ

เห็นแม่ค้าหลายคนตอนนี้บ่นว่าคนไทยไม่ค่อยซื้อของ .. ผมก็เลยสงสัยว่าจริงหรือเปล่า แต่ถามมาหลายคนเค้าก็บอกเป็นเสียงเดียวกันนะ

ก็เลยมานั่งคิดว่าทำไมคนไม่ค่อยซื้อของ และทำไมคนจำนวนมากที่ซื้อของก็เป็นหนี้บัตรเครดิตเยอะ ..

มันแสดงว่าคนไม่มีเงินพอจะจับจ่าย หรือเปล่า?

เลยอยากให้ช่วยคิดเล่นๆหน่อยครับ ว่าจริงๆ รายได้ต่อครัวเรือนสำหรับคนที่ทำงานกินเงินเดือนในกรุงเทพ ควรจะอยู่ที่เท่าไหร่ ถึงจะพอต่อการใช้ชีวิตอย่างมีคุณภาพครับ ?

อย่างมีคุณภาพ เหอๆ ขนาดพี่ยังไม่มีเลย

เฮ้อ

ผมลองคิดนะ สำหรับครอบครัว สามีภรรยาตั้งตัวเพิ่งแต่งงานใหม่ มีลูก 1 คน

ค่าผ่อนรถ 10,000
ค่าน้ำมันรถ 4,000
ค่าผ่อนบ้าน 10,000
ค่ามือถือสำหรับ 2 คนไม่รวมลูก 4,000
ค่าอาหารนอกบ้านและในบ้าน เขียมสุดๆ 6,000 ต่อเดือน (วันละ 200)
ค่าน้ำค่าไฟ 1,000 เอาแบบถูกๆ
ค่า Internet เท่าไหร่ดี 600 แล้วกัน

รวม 35,600 บาท เอ ... ยังไม่มีค่าจิปาฐะอีก ทั้งบ้านไม่มีทีวีตู้เย็น ไม่ใส่เสื้อผ้าเหรอ เอาไป จิปาฐะ เดือนละ 4,400 แล้วกัน

จะได้ลงตัวเป็น รวมเดือนละ 40,000 บาท

เอลืมๆ ลืมลูก ... ค่าเล่าเรียนลูก เท่าไหร่ ผมยังไม่มีลูก .... ช่วยเติมให้ทีครับ

Jeng เขียน:อย่างมีคุณภาพ เหอๆ ขนาดพี่ยังไม่มีเลย

เฮ้อ

พี่เจ๋ง คุณภาพสูงไปอะเป่าครับ 555

เออ แต่ว่าไป ที่ผมคิดไปเนี่ย มันไม่ค่อยมีคุณภาพเอาซะเลยนะครับ :lol: :lol: :lol:

อืม ถ้าขนาดที่คุณคัดท้ายว่ามายังไม่มีคุณภาพ ของผมคงระดับยาจกเลยอะ

ผมยังอยู่กับที่บ้านน่ะครับ ค่าที่อยู่อาศัย กับค่าน้ำค่าไฟ ก็คงประหยัดไปได้พอควร เท่าที่จดไว้ใน MS money ไว้ก็ประมาณนี้อะครับ (เฉลี่ยต่อเดือน)

มือถือ + โทรศัพท์บ้าน + อินเตอร์เนต 850
บริจาค 90
เสื้อผ้า รองเท้า ตัดผม 160
ค่าอาหาร 2050
สมทบให้ที่บ้าน 1000-1500
ดูหนัง ฟังเพลง ซื้อหนังสือ 750
ค่ารถโดยสารต่างๆ 1500-1600
เที่ยว สังสรรค์ พักผ่อน 900

รวมแล้วประมาณ 8000 บาทครับ ของผมที่ไม่ค่อยซื้อของเพราะ ที่เหลือเอาไปซื้อหุ้นหมดอะ 8) แต่โดยรวมแล้วก็ happy ดีครับ

ส่วนคนทั่วไปที่ไม่ค่อยซื้อของผมว่า ก็คงเรื่องหนี้ด้วย แล้วก็คงมีบางส่วนที่ ระมัดระวังมากขึ้นด้วยครับ เคยคุยกับคุณน้าที่เป็นญาติห่างๆ เค้าบอกว่าต้องเก็บเงินมากขึ้น เพราะเดี๋ยวนี้ได้ดอกเบี้ยน้อย จะไม่มีเงินพอใช้หลังเกษียณ ...

Minesweeper เขียน:อืม ถ้าขนาดที่คุณคัดท้ายว่ามายังไม่มีคุณภาพ ของผมคงระดับยาจกเลยอะ

ผมยังอยู่กับที่บ้านน่ะครับ ค่าที่อยู่อาศัย กับค่าน้ำค่าไฟ ก็คงประหยัดไปได้พอควร เท่าที่จดไว้ใน MS money ไว้ก็ประมาณนี้อะครับ (เฉลี่ยต่อเดือน)

มือถือ + โทรศัพท์บ้าน + อินเตอร์เนต 850
บริจาค 90
เสื้อผ้า รองเท้า ตัดผม 160
ค่าอาหาร 2050
สมทบให้ที่บ้าน 1000-1500
ดูหนัง ฟังเพลง ซื้อหนังสือ 750
ค่ารถโดยสารต่างๆ 1500-1600
เที่ยว สังสรรค์ พักผ่อน 900

รวมแล้วประมาณ 8000 บาทครับ ของผมที่ไม่ค่อยซื้อของเพราะ ที่เหลือเอาไปซื้อหุ้นหมดอะ 8) แต่โดยรวมแล้วก็ happy ดีครับ

ส่วนคนทั่วไปที่ไม่ค่อยซื้อของผมว่า ก็คงเรื่องหนี้ด้วย แล้วก็คงมีบางส่วนที่ ระมัดระวังมากขึ้นด้วยครับ เคยคุยกับคุณน้าที่เป็นญาติห่างๆ เค้าบอกว่าต้องเก็บเงินมากขึ้น เพราะเดี๋ยวนี้ได้ดอกเบี้ยน้อย จะไม่มีเงินพอใช้หลังเกษียณ ...

อันนี้เป็นตัวอย่างชีวิตหนุ่มโสดครับท่าน .. คุณ Minesweeper ลองสมมุติว่าตัวเองมีภรรยา 1 คน (ไม่ควรเกินนี้ ) และลูก 1 คนครับ อยากรู้ว่าผลการสมมุติออกมาเท่าไหร่ครับ

เอาชีวิตบ้านนอกไหมคุณคัดท้าย

ปรัชญา เขียน:เอาชีวิตบ้านนอกไหมคุณคัดท้าย

เอาด้วยครับพี่

คัดท้าย เขียน:อันนี้เป็นตัวอย่างชีวิตหนุ่มโสดครับท่าน .. คุณ Minesweeper ลองสมมุติว่าตัวเองมีภรรยา 1 คน (ไม่ควรเกินนี้ ) และลูก 1 คนครับ อยากรู้ว่าผลการสมมุติออกมาเท่าไหร่ครับ

สมมุติไม่ถูกเหมือนกัน ยังไม่เคยคิดเลยอะครับ เพราะรู้สึกว่ายังอีกห่างไกล :lol:

เดาคร่าวๆ คงประมาณ 20000 มั้ง แต่ก็จะมีรายได้สมทบจากแฟนด้วยนะครับ

จริงๆ VI น่าจะรู้นาครับ เพราะไร .. เพราะผมเคยมานั่งคิดนะ ว่าคนเมืองเนี่ย มันมีเรื่องต้องใช้เป็นสิ่งจำเป็น(หรือคนคิดว่าจำเป็น) อยู่ส่วนหนึ่ง .. แล้วเมื่อตังค์เหลือ .. ค่อยเอาไปใช้จ่ายอย่างอื่น ..

จากที่ผมมองเนี่ย สำหรับคนที่เพิ่งตั้งตัวใหม่ ... บ้าน รถ มือถือ ไฟฟ้า น้ำประปา เป็นสิ่งที่เค้าคำนึงถึงก่อน บางคนกระเบียดกระเสียน เรื่องการกิน เพื่อบ้าน หรือ รถ ด้วยซ้ำ

.. ผมเลยมานั่งคิดว่า จริงๆคนกรุง และ คนไทยในเมืองใหญ่ต่างๆ ใช้เงินกันแบบไหน มีเงินเหลือหรือไม่ .. ถ้าเหลือ เค้าใช้อะไรกัน ...

ชีวิตคุณ mine คล้ายๆผมเลย
ของผมตัดค่ารถเหลือพันนึง แล้วเอาไปทบเป็นค่าหนังสือ แทน

ผมไม่เที่ยว ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ทุ่นไปเยอะ มีความสุขกับการเก็บเงิน แล้วเห็นมูลค่าพอร์ตโตมากกว่า

เรื่องภรรยา ยังไม่มี (หาไม่ได้ด้วย ) ประมาณไม่ถูกอะ

คัดท้าย เขียน:
เอาด้วยครับพี่

ล้อเล่นครับ หุหุ

ปกติผมก็รับจ้าง(เป็นเถ้าแก่)
ไม่มีเงินเดือน ภรรยากระเป๋าให้วันละพัน
กับบัตรเครดิต1ใบ
เงินเดือนไม่มี
มีแต่บัญชีโอดี ส่วนตัวไว้เล่นหุ้น
เกือบเต็มตลอด (เล่นหุ้นได้ ก็ไปตัดดอกเบี้ย)
เป็นอย่างนี้ตลอดมาตั้งแต่มีครอบครัว
ถูกยึดกิจการไปหมดแล้ว (เหลือแต่ตัว)
เลยไม่เคยรู้รายรับรายจ่าย ครับคุณคัดท้าย

และสุดท้ายอยากเตือนผู้เป็นชายโสดทั้งหลาย

ก่อนท่านจะเสียความเป็นโสดให้กับสาวไหนก็ดี

ความรับผิดชอบเป็นหน้าที่
ที่ยากต่อการปัดความรับผิดชอบ
นี่ละชีวิตนกน้อยในกรงเหล็ก
สงสัยชีวิตจะคล้ายๆกับ ท่านผู้พันซิกกี้นะ

จบข่าวประจำวัน

เอลืมๆ ลืมลูก ... ค่าเล่าเรียนลูก เท่าไหร่ ผมยังไม่มีลูก .... ช่วยเติมให้ทีครับ

ค่าเล่าเรียน ขึ้นอยู่กับว่าเรียนโรงเรียนอะไรนะคะ
รัฐบาล.........................?
เอกชนธรรมดา...............20,000+ /ปี
สองภาษา......................50,000+ /ปี
อินเตอร์.........................150,000+ /ปี

อ้อ ค่าเรียนพิเศษเช่น ดนตรี ภาษา คณิต กีฬา และอื่นๆอีกมากมาย

เฮ้อ.....

ต้องเงินเดือยเรือน แสนครับ ถึงจะอยู่ได้อย่างมีคุณภาพ อย่าลืมภาษีสังคมนะครับ ไหนจะ ค่า fitness ค่า health club ค่า sport club

คุณภาพ ต้องรวมถึง สังคม ด้วยนะครับ !!!!!!

ปรัชญา เขียน: และสุดท้ายอยากเตือนผู้เป็นชายโสดทั้งหลาย

ก่อนท่านจะเสียความเป็นโสดให้กับสาวไหนก็ดี

ความรับผิดชอบเป็นหน้าที่
ที่ยากต่อการปัดความรับผิดชอบ
นี่ละชีวิตนกน้อยในกรงเหล็ก
สงสัยชีวิตจะคล้ายๆกับ ท่านผู้พันซิกกี้นะ

จบข่าวประจำวัน

Oh... I will think about it carefully krub..

!!!Thanks!!!

ความรับผิดชอบเป็นหน้าที่
ที่ยากต่อการปัดความรับผิดชอบ
นี่ละชีวิตนกน้อยในกรงเหล็ก
สงสัยชีวิตจะคล้ายๆกับ ท่านผู้พันซิกกี้นะ


อืม ขนาดนั้นเชียวหรือ

ร่วมด้วยคนนะ
ตอนนี้อยุ่ต่างจังหวัด เกาะพ่อกะแม่อยู่
จากบันทึกรายจ่ายประจำวันที่ำมีอยู่นะครับ
ค่ากินประมาณ 6700 บาท
ค่าน้ำมันรถกับซ่อมบำรุง 3000 บาท
ค่าโทรศัพท์มือถือ เน็ต 2000 บาท
ให้มะม๊า 2000 บาท บวกกับอาหารนอกบ้าน สามมื้อ ต่อเดือน
จิปาถะ 3000 บาท
รวม 16700 บาทครับผม
ส่วนเงินที่เหลือ จะเอาไปฝากก่อนนะครับให้ได้เงินก้อนก่อน

โห ถือว่าชาวหุ้นแต่ละท่านนี่ใช้จ่ายประหยัดกันพอสมควรเลยนะครับเนี่ย สมกับเป็น Value Investor จริงๆครับ

แต่ จริงๆที่ยังใช้ประหยัดได้ น่าจะมาจาก ยังไม่มีครอบครัว ไม่ต้องซื้อบ้าน และไม่ต้องซื้อรถขับเอง

มีคนเคยบอกว่า คนกรุงนั้นส่วนใหญ่รายจ่ายหลักคือ ผ่อนบ้าน ผ่อนรถ

และสุดท้ายอยากเตือนผู้เป็นชายโสดทั้งหลาย

ก่อนท่านจะเสียความเป็นโสดให้กับสาวไหนก็ดี

ความรับผิดชอบเป็นหน้าที่
ที่ยากต่อการปัดความรับผิดชอบ
นี่ละชีวิตนกน้อยในกรงเหล็ก
สงสัยชีวิตจะคล้ายๆกับ ท่านผู้พันซิกกี้นะ

"พลังอันยิ่งใหญ่ มาพร้อมกับความรับผิดชอบอันใหญ่ยิ่ง" - Uncle Ben

เห็นด้วยกับคุณ ForrestGump ครับ

"พลังอันยิ่งใหญ่ มาพร้อมกับความรับผิดชอบอันใหญ่ยิ่งเสมอ" - Uncle Ben , Spiderman the Movie

เตรียมวางแผนมีลูกแล้วหรือท่าน 555

Hammock เขียน:เตรียมวางแผนมีลูกแล้วหรือท่าน 555

ขอความเห็นท่านด้วย อยากให้ท่านลองคำนวณ ตามความคิดท่านว่าถ้าท่านมีภรรยา 1 ลูก 1 รายจ่ายครอบครัวจะมีหน้าตาออกมายังไงครับ

แต่ละคนแต่ละครอบครัวไม่มีตัวเลขตายตัวหรอกครับ ของผมมีหลักง่ายๆครับ คือ ใช้เท่าที่มี จ่ายให้น้อยกว่ารายได้ เพียงเท่านี้ก็อยู่ได้สบายๆแล้วครับ

Hammock เขียน:แต่ละคนแต่ละครอบครัวไม่มีตัวเลขตายตัวหรอกครับ ของผมมีหลักง่ายๆครับ คือ ใช้เท่าที่มี จ่ายให้น้อยกว่ารายได้ เพียงเท่านี้ก็อยู่ได้สบายๆแล้วครับ

แล้ว พ่อแม่ ลูกและภรรยา ?

พ่อ แม่ ลูกและภรรยา รวมอยู่ในประโยคที่ว่า "ใช้เท่าที่มี จ่ายให้น้อยกว่ารายได้" แล้วครับ

เคยคิดไหมครับ ว่าบางทีสิ่งที่เราคิดว่าจำเป็นจ่ายหรือที่ใครๆต่างคิดว่าจำเป็นต้องจ่าย บางทีอาจไม่ได้จำเป็นจริงๆสำหรับชีวิตเราก็ได้ อาจไม่ต้องจ่ายเลยหรือหลีกเลี่ยงไปใช้อย่างอื่นหรือวิธีอื่นทดแทน ถ้าคุณคิดออกคุณจะรู้ว่า ทำไม แค่ประโยค "ใช้เท่าที่มี จ่ายให้น้อยกว่ารายได้" จึงพอเพียงแล้วสำหรับผม

Hammock เขียน:พ่อ แม่ ลูกและภรรยา รวมอยู่ในประโยคที่ว่า "ใช้เท่าที่มี จ่ายให้น้อยกว่ารายได้" แล้วครับ

เคยคิดไหมครับ ว่าบางทีสิ่งที่เราคิดว่าจำเป็นจ่ายหรือที่ใครๆต่างคิดว่าจำเป็นต้องจ่าย บางทีอาจไม่ได้จำเป็นจริงๆสำหรับชีวิตเราก็ได้ อาจไม่ต้องจ่ายเลยหรือหลีกเลี่ยงไปใช้อย่างอื่นหรือวิธีอื่นทดแทน ถ้าคุณคิดออกคุณจะรู้ว่า ทำไม แค่ประโยค "ใช้เท่าที่มี จ่ายให้น้อยกว่ารายได้" จึงพอเพียงแล้วสำหรับผม

แปลว่าถ้าต้องจ่ายมาก ก็ต้องหาให้มากใช่หรือไม่ท่าน ?

แล้วถ้าพ่อแม่เจ็บไข้ละ แล้วถ้าอยากพาพ่อแม่ไปเที่ยวเพื่อให้ท่านมีความสุขบ้างตามอายุไขละ

แล้วถ้าอยากให้ภรรยาท่านได้มีความสุขดูแลพ่อตาแม่ยายตามฐานะละ

แล้วเราควรดูและภรรยาให้สมฐานะและเกียรติของเธอหรือไม่ หรือว่าเป็นแฟนพี่ต้องอดทน?

แล้วอนาคตลูกของท่านละ .. โรงเรียนที่ลูกท่านจะเรียน ... คอร์สอบรมต่างๆ ที่จะส่งเสริมลูกท่าน ...

มันคือ คำว่าใช้จ่ายเท่าที่มี "ใช้เท่าที่มี" หรือไม่

ท่านได้สำรองไว้ยาม บิดา มารดา ลูกเมีย พ่อตา แม่ยาย ท่านเจ็บไข้หรือไม่ และเท่าไหร่

ผมว่าท่านตอบกำปั้นทุบดินเกินไปนะ คนเรามันก็ต้องใช้จ่ายเท่าที่มีอยู่แล้ว ไม่ควรไปกู้หนี้ยืมสิน แต่ความจำเป็นในการใช้จ่ายมันต้องมี จริงมั้ย?
หลายๆครอบครัวเค้าก็ไม่ได้ฟุ่มเฟือย แต่ไม่พอจ่ายนะท่าน

คำถามของผมคือ ประมาณเท่าไหร่ครับ ?

คนเราความสามารถ บุญกรรม วาสนา มีไม่เท่ากันครับ
ผมจึงบอกตั้งแต่แรกแล้วว่าแต่ละคนแต่ละครอบครัว
ต่างก็ไม่ได้มีตัวเลขที่ตายตัว เอาอะไรมาเป็นเกณฑ์
เป็นมาตรฐานหาค่าประมาณกันไม่ได้หรอกครับ
ขอเพียงเราไม่งอมืองอเท้า พยายามขยันแสวงหารายได้
ให้มากที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ จากนั้นก็อยู่ที่ตัวเราแล้วละครับ
ว่ารายได้ที่มี เราจะสามารถมีความสุขกับมันไหม
ขอเพียง "ใช้เท่าที่มี จ่ายให้น้อยกว่ารายได้"
ไม่ว่าคุณจะหาได้มาก หาได้น้อย
คุณก็จะมีความสุขกับชีวิตของคุณครับ

ใครๆก็อยากร่ำรวยมีเงินเยอะๆทั้งนั้นแหละครับ
แต่จะมีสักกี่คนที่ทำได้ และรวยมีเงินมากอย่างที่ใจต้องการ
ถ้าไม่รู้จักพอ มีเท่าไหร่ก็ไม่พอ ตัณหา ความทะยานอยากทำให้เป็นทุกข์
แต่มนุษย์ก็ยังพยายามดิ้นรน แสวงหาอยากมีอยากเป็นไม่สิ้นสุด

ถ้าพ่อแม่เจ็บไข้ ก็ปล่อยให้ตายไปเพราะมันเป็นกรรมเก่าของท่าน ช่วยไม่ได้ อยากป่วยเป้นโรคที่ค่ายาแพงเองทำไม
ส่วนภรรยา ก็ต้องอยู่อย่างพอเพียง เพราะเป็นแฟนพี่นั้นต้องอดทน
พ่อตาแม่ยาย เมื่อภรรยาต้องอดทนแล้ว ท่านๆก็ควรอดทนด้วย
ส่วนลูก ก็เป็นพระคุณอันเหลือล้นแล้ว ที่ได้ให้ชีวิต ส่วนต่อไปจะเป็นยังไง แล้วแต่กรรม

เพราะตัณหา ความทะยานอยากทำให้เป็นทุกข์ ?

ถ้าต้องการทำข้างบนให้สมบูรณ์ดีนี่ถือว่าไม่รู้จักพอหรือท่าน ?

คนเราเดินทาง ยังต้องมีแผนที่ คนเราเดินทางไม่มีแผนที่ และเป้าหมาย จะไปถูกได้อย่างไร

ชีวิต ก็คงเหมือนกันนะ ผมว่า ถ้าเราไม่ประมาณเป้าหมายไว้เลย .. ก็เหมือนคนเดินทางโดยไม่มีแผนที่นะ จริงหรือไม่

แผนที่ มันลงรายละเอียดไม่ครบหรอก แต่ว่าการมีแผนที่นั่นจำเป็น

ถ้าคิดแบบคุณคัดท้าย อย่างนี้คนทำงานกินเงินเดือนรับราชการเดือนไม่กี่พันบาท เขาก็คงปล่อยให้พ่อแม่ที่เจ็บไข้ล้มตายกันหมดแล้วสิครับ รวมถึงลูกจ้างทั่วไปที่มีเงินไม่กี่พัน ไม่กี่หมื่นที่เป็นคนส่วนใหญ่ก็คงไม่ได้แต่งงาน เพราะคงไม่มีใครอยากมาอดทนลำบากด้วย ผมถึงบอกไงครับว่าแต่ละคนแต่ละครอบครัวเอาอะไรมาเป็นเกณฑ์หาค่าประมาณไม่ได้หรอก บุญกรรมวาสนาแต่ละคนไม่เท่ากัน ความสุขความพอใจของแต่ละคนไม่เท่ากัน ขอเพียงเราทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดก็พอ

ตั้งเป้านะตั้งได้ อย่างตัวอย่างคุณคัดท้าย คือให้ได้เดือนละ 40,000 ถ้ามันทำดีที่สุดแล้วไม่ได้ ดิ้นรนแสวงหาอย่างเต็มที่แล้วก็ยังไม่ได้ คุณจะให้คนเหล่านั้นทำยังไงหรือครับ ?

Hammock เขียน:ถ้าคิดแบบคุณคัดท้าย อย่างนี้คนทำงานกินเงินเดือนรับราชการเดือนไม่กี่พันบาท เขาก็คงปล่อยให้พ่อแม่ที่เจ็บไข้ล้มตายกันหมดแล้วสิครับ รวมถึงลูกจ้างทั่วไปที่มีเงินไม่กี่พัน ไม่กี่หมื่นที่เป็นคนส่วนใหญ่ก็คงไม่ได้แต่งงาน เพราะคงไม่มีใครอยากมาอดทนลำบากด้วย ผมถึงบอกไงครับว่าแต่ละคนแต่ละครอบครัวเอาอะไรมาเป็นเกณฑ์หาค่าประมาณไม่ได้หรอก บุญกรรมวาสนาแต่ละคนไม่เท่ากัน ความสุขความพอใจของแต่ละคนไม่เท่ากัน ขอเพียงเราทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดก็พอ

ตั้งเป้านะตั้งได้ อย่างตัวอย่างคุณคัดท้าย คือให้ได้เดือนละ 40,000 ถ้ามันทำดีที่สุดแล้วไม่ได้ ดิ้นรนแสวงหาอย่างเต็มที่แล้วก็ยังไม่ได้ คุณจะให้คนเหล่านั้นทำยังไงหรือครับ ?

ผิดประเด็นแล้วคุณ Hammock ผมถามให้แต่ละท่านออกความเห็น เพราะถ้าทุกคนเท่ากัน ผมคงไม่ต้องถาม จริงหรือไม่?

แต่การที่ไม่ประเมินรายจ่ายที่จำเป็นของครอบครัว ผมว่าไม่ถูกต้องนักนะ ไอ้ที่บอกว่า "จ่ายเท่าที่มี" อันนี้ผมคงไม่เห็นด้วย

คำสอนของพระพุทธเจ้า มีอยู่ข้อนึงคือ "การดำรงตนอยู่ในความไม่ประมาท"

ถ้าท่านคิดแค่ว่า "ท่านจะใช้เท่าที่มี จ่ายเท่าที่หาได้" ผมว่าท่านประมาทเกินไป ... เพราะถ้าคิดแบบท่าน มันก็แค่อยู่ไปวันๆนะผมว่า

เป้าหมายไม่มี .. แผนที่ไม่มี .. นี่ไม่ประมาทหรือท่าน

ผมว่าคนเราลิขิตชีวิตตัวเองส่วนหนึ่ง และฟ้าดินก็ลิขิตอีกส่วน แต่ท่านจะรู้ได้อย่างไร ว่าฟ้าดินลิขิตชีวิตท่านไว้อย่างไร ?ใครละรู้ลิขิตฟ้า

ผมว่าคนเรามีสิทธิที่จะลิขิตชีวิตตัวเองนะ เท่าที่ทำได้

ท่านอาจจะทำได้ หรือไม่ได้ ก็แล้วแต่ แต่คนเราควรมีเป้าหมายในการพยายาม ไม่ใช่ปล่อยลอยเหมือนปลาที่ตาย โดนพัดไปตามกระแสน้ำอันนี้ ผมไม่เห็นด้วยนะ