นายรู้แล้ว!
โพสต์แล้ว: พุธ ก.พ. 16, 2005 9:32 am
นายรู้แล้ว!
ม้าเฉียว 16/02/2005
นายรู้แล้ว เป็นนักลงทุนหน้าใหม่ในตลาดหลักทรัพย์แห่งสยามประเทศ เขาศึกษาเรื่องการลงทุนมาไม่น้อย และคิดว่าเขาพร้อมแล้วที่จะท่องยุทธภพ แม้หลายคนจะเตือนเสมอว่า สมรภูมิแห่งนี้มีเพียง 10%เท่านั้นที่เป็นผู้ชนะ ทั้งๆที่เขามีโอกาสที่ชนะเพียง 10% หรือน้อยกว่านั้น แต่เขาก็ไม่รู้สึกกลัวแม้แต่น้อย เขากลับยิ้ม และเฝ้าฝันว่าเขากำลังจะรวยแล้ว เพราะเขาแข็งแรงมากพอที่จะชนะตลาดได้ เขาศึกษามาดีแล้ว ไม่เช่นนั้นจะได้ชื่อว่า นายรู้แล้ว ได้อย่างไรกัน
นายรู้แล้ว เริ่มลงทุนอย่างสนุสนาน แต่เขาแพ้ เขาขาดทุนกว่าครึ่งพอร์ต แต่เขายังยิ้มอยู่ และบอกกับตัวเองว่า โอ่ย! มันเป็นต้นทุนของการเรียนรู้ เขาอาจจะศึกษามามาก แต่เพราะเขายังขาดประสบการณ์ไง ถึงได้ขาดทุน อย่าคิดมากMoney comes and money goes ต่อไปนี้เขาต้องชนะบ้างแล้วหละ เขาต้องหาอาวุธมาเพิ่มอีก เท่าที่มีอยู่ตอนนี้มันไม่พอ เขาฮึดสู้ใหม่ พร้อมทั้งเปลี่ยนชื่อเป็น นายเจ็บพอแล้ว เพื่อเอาฤกษ์เอาชัย
นายเจ็บพอแล้ว เริ่มลงทุนอีกครั้งด้วยแนวทางต่างๆเท่าที่มีการคิดค้นกันขึ้นมาได้ในโลก ลองใช้เทคนิคสารพัดของบรรดาเซียนต่างๆ เทคนิคหรือวิธีไหนไม่ได้ผลก็เปลี่ยน เปลี่ยนไปเรื่อยๆ พยายามพูดคุยกับเพื่อนนักลงทุนด้วยกัน ว่าวิธีหรือเทคนิคไหนที่ใช้แล้วสำเร็จบ้าง ก็ลองใช้ตามเค้าดู ไม่ว่าจะเป็นสายเพลงทวน หอก กระบองที่เก่งอาวุธยาว สายเพลงกระบี่ ดาบ มีดบิน ที่ชำนาญอาวุธสั้น รวมทั้งสายการต่อสู่ด้วยอาวุธลับต่างๆ เป็นเช่นนั้นอยู่นานหลายปี แต่สุดท้ายเขาก็ยังขาดทุนเหมือนเดิม ร่างกายบอบช้ำไปทั่ว เลือดลมแตกซ่าน เขาเริ่มโกรธ และหงุดหงิด ฉันทำบ้าอะไรอยู่นี่ มันผิดพลาดตรงไหน What the hell am I doing? นายเจ็บพอแล้ว สบถกับตัวเอง
นายเจ็บพอแล้ว ตัดสินใจขอเวลานอกจากผู้คุมกฎ (Mr. Market) เพื่อนั่งพินิจพิเคราะห์เรื่องราวต่างๆอยู่นานปี แล้วต่อมใต้สมองและไขสันหลังของเค้าก็กระซิบบอกว่า เทคนิควิธีการในการลงทุนต่างๆที่เจ้าลองใช้มาทั้งหมดนั้น มันไม่ได้ฆ่าเจ้าหรอก เจ้าต่างหากที่ฆ่าตัวเอง เจ้านะเหมือนนักรบที่เรียนรู้วิชาการต่อสู้มานับไม่ถ้วน แต่ละเลยที่จะเรียนรู้ตัวเอง ออกศึกด้วยอาวุธเป็นพันๆชิ้น แถมยังรู้ดีว่าควรใช้อาวุธชนิดไหนในสถานการณ์ใด เจ้าคิดว่าเจ้าไม่ใช่นายหมูที่จะให้ใครๆมาเชือดง่าย ไม่ใช่นายแมงเม่าที่จะให้ใครล่อลวงได้ แต่สิ่งที่ขาดหายไปคือ เจ้าไม่เคยเรียนรู้ตัวเอง มันทำให้เจ้าขาดเพลงดาบของตัวเอง เมื่อไม่มีเพลงดาบของตัวเอง เจ้าจะมีความเคารพนับถือในตัวเองได้อย่างไร เรียกร้องเท่าไหร่ ชัยชนะคงจะไม่มาหาหรอก ทันใดนั้น หลอดไฟก็ปรากฎอยู่เหนือหัวของเขา ตอนนี้ฉันคือ นายรู้แจ้ง ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ม้าเฉียว 16/02/2005
นายรู้แล้ว เป็นนักลงทุนหน้าใหม่ในตลาดหลักทรัพย์แห่งสยามประเทศ เขาศึกษาเรื่องการลงทุนมาไม่น้อย และคิดว่าเขาพร้อมแล้วที่จะท่องยุทธภพ แม้หลายคนจะเตือนเสมอว่า สมรภูมิแห่งนี้มีเพียง 10%เท่านั้นที่เป็นผู้ชนะ ทั้งๆที่เขามีโอกาสที่ชนะเพียง 10% หรือน้อยกว่านั้น แต่เขาก็ไม่รู้สึกกลัวแม้แต่น้อย เขากลับยิ้ม และเฝ้าฝันว่าเขากำลังจะรวยแล้ว เพราะเขาแข็งแรงมากพอที่จะชนะตลาดได้ เขาศึกษามาดีแล้ว ไม่เช่นนั้นจะได้ชื่อว่า นายรู้แล้ว ได้อย่างไรกัน
นายรู้แล้ว เริ่มลงทุนอย่างสนุสนาน แต่เขาแพ้ เขาขาดทุนกว่าครึ่งพอร์ต แต่เขายังยิ้มอยู่ และบอกกับตัวเองว่า โอ่ย! มันเป็นต้นทุนของการเรียนรู้ เขาอาจจะศึกษามามาก แต่เพราะเขายังขาดประสบการณ์ไง ถึงได้ขาดทุน อย่าคิดมากMoney comes and money goes ต่อไปนี้เขาต้องชนะบ้างแล้วหละ เขาต้องหาอาวุธมาเพิ่มอีก เท่าที่มีอยู่ตอนนี้มันไม่พอ เขาฮึดสู้ใหม่ พร้อมทั้งเปลี่ยนชื่อเป็น นายเจ็บพอแล้ว เพื่อเอาฤกษ์เอาชัย
นายเจ็บพอแล้ว เริ่มลงทุนอีกครั้งด้วยแนวทางต่างๆเท่าที่มีการคิดค้นกันขึ้นมาได้ในโลก ลองใช้เทคนิคสารพัดของบรรดาเซียนต่างๆ เทคนิคหรือวิธีไหนไม่ได้ผลก็เปลี่ยน เปลี่ยนไปเรื่อยๆ พยายามพูดคุยกับเพื่อนนักลงทุนด้วยกัน ว่าวิธีหรือเทคนิคไหนที่ใช้แล้วสำเร็จบ้าง ก็ลองใช้ตามเค้าดู ไม่ว่าจะเป็นสายเพลงทวน หอก กระบองที่เก่งอาวุธยาว สายเพลงกระบี่ ดาบ มีดบิน ที่ชำนาญอาวุธสั้น รวมทั้งสายการต่อสู่ด้วยอาวุธลับต่างๆ เป็นเช่นนั้นอยู่นานหลายปี แต่สุดท้ายเขาก็ยังขาดทุนเหมือนเดิม ร่างกายบอบช้ำไปทั่ว เลือดลมแตกซ่าน เขาเริ่มโกรธ และหงุดหงิด ฉันทำบ้าอะไรอยู่นี่ มันผิดพลาดตรงไหน What the hell am I doing? นายเจ็บพอแล้ว สบถกับตัวเอง
นายเจ็บพอแล้ว ตัดสินใจขอเวลานอกจากผู้คุมกฎ (Mr. Market) เพื่อนั่งพินิจพิเคราะห์เรื่องราวต่างๆอยู่นานปี แล้วต่อมใต้สมองและไขสันหลังของเค้าก็กระซิบบอกว่า เทคนิควิธีการในการลงทุนต่างๆที่เจ้าลองใช้มาทั้งหมดนั้น มันไม่ได้ฆ่าเจ้าหรอก เจ้าต่างหากที่ฆ่าตัวเอง เจ้านะเหมือนนักรบที่เรียนรู้วิชาการต่อสู้มานับไม่ถ้วน แต่ละเลยที่จะเรียนรู้ตัวเอง ออกศึกด้วยอาวุธเป็นพันๆชิ้น แถมยังรู้ดีว่าควรใช้อาวุธชนิดไหนในสถานการณ์ใด เจ้าคิดว่าเจ้าไม่ใช่นายหมูที่จะให้ใครๆมาเชือดง่าย ไม่ใช่นายแมงเม่าที่จะให้ใครล่อลวงได้ แต่สิ่งที่ขาดหายไปคือ เจ้าไม่เคยเรียนรู้ตัวเอง มันทำให้เจ้าขาดเพลงดาบของตัวเอง เมื่อไม่มีเพลงดาบของตัวเอง เจ้าจะมีความเคารพนับถือในตัวเองได้อย่างไร เรียกร้องเท่าไหร่ ชัยชนะคงจะไม่มาหาหรอก ทันใดนั้น หลอดไฟก็ปรากฎอยู่เหนือหัวของเขา ตอนนี้ฉันคือ นายรู้แจ้ง ฮ่า ฮ่า ฮ่า
