เวลาที่เด็กเล็กๆ เค้าวิ่งเล่นกัน หลายครั้งมักจบลงด้วยน้ำตา
โพสต์แล้ว: เสาร์ ก.พ. 05, 2005 2:46 pm
ผมสังเกตหลายครั้งหลายหน เวลาที่มีเด็กเล็กๆ วิ่งเล่น ไม่ว่าที่ไหนๆ เช่น ตามงานเลี้ยง ตามห้างสรรพสินค้า ตามร้านอาหาร หน้าบ้าน หรือแม้แต่ในบ้าน ในห้องครัว
แรกๆ จะเป็น วิ่งเล่นไป หัวเราะไป (ยิ่งถ้าเล่นกันหลายคนเป็นก๊วน ก็จะยิ่งเสียงดังมาก จนบางครั้งน่ารำคาญในความเห็นของผู้ใหญ่)
บางครั้งการเล่นของเด็กๆ ก็จะเลยเถิดไปบ้าง เช่น ปีนโต๊ะ ปีนเก้าอี้ หรือทำในสิ่งที่น่าจะเป็นอันตราย เช่น เล่นของมีคม จนผู้ใหญ่ต้องคอยห้ามปราม (แน่นอนว่า เด็กๆ ย่อมไม่เชื่อ เพราะกำลังสนุกกันสุดเหวี่ยง และไม่รู้ถึงผลร้ายที่จะตามมา)
ตอนจบ หลายครั้งที่จบลงด้วยการที่ได้ยินเสียงร้องไห้จ้า ไม่ว่าจะตามมาหลังจากการหกล้มบ้าง ตกเก้าอี้บ้าง มีดบาดบ้าง จนผู้ใหญ่ต้องช่วยเข้ามาดูแล ปลอบโยน หรือบางครั้งก็ดุเอาว่า เห็นมั้ย บอกแล้วว่าอย่าเล่นแบบนี้ เตือนแล้วไม่ฟัง ต้องเจ็บตัวแล้วถึงรู้สึก
เด็กบางคนก็สะอื้นไห้ พร้อมกับรับฟัง แต่บางครั้งก็กลับไปซุกซนแบบเสี่ยงๆ อีก ขึ้นอยู่กับว่า ผลร้ายที่เกิดขึ้นมันร้ายแค่ไหน และคิดว่าคุ้มกับความสนุกที่ได้หรือไม่ เช่น ถ้าแค่หกล้มก็อาจกลับไปวิ่งเล่นใหม่ แต่ถ้าตกจากที่สูง หรือโดนมีดบาด ก็อาจแหยงจนเลิกเล่นไปเลย
แรกๆ จะเป็น วิ่งเล่นไป หัวเราะไป (ยิ่งถ้าเล่นกันหลายคนเป็นก๊วน ก็จะยิ่งเสียงดังมาก จนบางครั้งน่ารำคาญในความเห็นของผู้ใหญ่)
บางครั้งการเล่นของเด็กๆ ก็จะเลยเถิดไปบ้าง เช่น ปีนโต๊ะ ปีนเก้าอี้ หรือทำในสิ่งที่น่าจะเป็นอันตราย เช่น เล่นของมีคม จนผู้ใหญ่ต้องคอยห้ามปราม (แน่นอนว่า เด็กๆ ย่อมไม่เชื่อ เพราะกำลังสนุกกันสุดเหวี่ยง และไม่รู้ถึงผลร้ายที่จะตามมา)
ตอนจบ หลายครั้งที่จบลงด้วยการที่ได้ยินเสียงร้องไห้จ้า ไม่ว่าจะตามมาหลังจากการหกล้มบ้าง ตกเก้าอี้บ้าง มีดบาดบ้าง จนผู้ใหญ่ต้องช่วยเข้ามาดูแล ปลอบโยน หรือบางครั้งก็ดุเอาว่า เห็นมั้ย บอกแล้วว่าอย่าเล่นแบบนี้ เตือนแล้วไม่ฟัง ต้องเจ็บตัวแล้วถึงรู้สึก
เด็กบางคนก็สะอื้นไห้ พร้อมกับรับฟัง แต่บางครั้งก็กลับไปซุกซนแบบเสี่ยงๆ อีก ขึ้นอยู่กับว่า ผลร้ายที่เกิดขึ้นมันร้ายแค่ไหน และคิดว่าคุ้มกับความสนุกที่ได้หรือไม่ เช่น ถ้าแค่หกล้มก็อาจกลับไปวิ่งเล่นใหม่ แต่ถ้าตกจากที่สูง หรือโดนมีดบาด ก็อาจแหยงจนเลิกเล่นไปเลย
