Thai VI

การพักชำระหนี้ ตอนนี้ อินเทรนสุดๆ เลยครับ
ทั้งพักให้แก่ประเทศยากจน ประเทศที่ถูกสึนามิ
เกษตรกรทั้งหลาย จะรวมพวก NPL ด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้

ยิ่งตอนนี้เปิดทีวีในช่องไหนก็เจอ โดยเฉพาะโฆษณาของ ธกส.

เนื้อหา OK เพลงประกอบดีซะด้วย ผมชอบเลยละ

แต่เบื้องหลังอันนั้น ทำไปทำไม เพื่ออะไร ใครได้ใครเสีย
ทั้งที่ก่อนหน้านี้ ก็หยุดไปรอบนึงแล้ว
แล้วก็มีโฆษณาให้ไปชำระหนี้แล้วด้วย
บอกว่าพักไปตั้งนานมีเงินแล้ว ถึงเวลาชำระหนี้แล้วนะ

คราวนี้มาใหม่ พักอีกแล้ว เป็นการพักเพื่อหาเสียง พักเพราะคราวก่อนที่หยุดไปยังไม่มีใครไปชำระ จึงต้องพักต่อไป

หรือเป็นแค่โฆษณา ชวนเชื่อ ทั่วไปครั้งใหม่ ถึงดูดีไปหมด
เหมือนโฆษณาบันไดปลา บนเขื่อนปากมูลของ กฟผ.เมื่อก่อนนี้

พูดเฉพาะของ ธกส ก่อนละกันครับ

ส่วนหนึ่งอาจมาจากนโยบายประชานิยม ซึ่งถ้ามาจากส่วนนี้ผมไม่เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง
เพราะเป็นการทำลาย วินัยทางการเงินของ เกษตรกร เหล่านี้ทำให้วินัยที่เคยมี ลดลงไปอีก จากที่ไม่ค่อยมีอยู่แล้ว

โลกทุนนิยมกับคนขาดความรู้และการวางแผนทางการเงินที่ดี คิดหรือว่าพักไว้แล้ว คนเหล่านี้จะสามารถเก็บเงินเป็นเงินก้อนเพื่อมาชำระหนี้ได้ หรือเอาเงินที่ไม่ได้ใช้หนี้ ไปเพิ่มพูนผลผลิต แล้วทำให้ประสิทธิภาพในการชำระดีขึ้น คงมีบ้างแต่จะคิดเป็นกี่เปอร์เซ็นต์ผมไม่มีข้อมูล คาดว่าน้อยมากๆ แต่รู้แน่นอนว่าคนเหล่านี้ เอาเงินที่ไม่ได้จ่ายหนี้ ไปบริโภคของฟุ่มเฟื่อยเพิ่มขึ้นแน่ๆ เช่น โทรศัพท์มือถือ อาจรวมถึงยานพาหนะต่างๆด้วย

แล้วหนี้ที่พักไว้ ก็ยังเป็นหนี้อยู่ ไม่ได้สูญหายไปไหน ดีไม่ดีพักไว้ แต่คิดดอกเบี้ยเพิ่มอีกอย่างไรก็ตาม คนที่เป็นหนี้ ก็ยังเป็นหนี้ อยู่วันยังค่ำ ต้องมาจ่ายอยู่ดี แล้วทำไมต้องรอด้วย

แถมหยุดพักหนี้ แล้วยังอนุญาติให้ก่อหนี้เพิ่มได้อีกด้วย ครานี้หนี้พอก งอกเต็มตัว
ทั้งเก่าและใหม่ ทั้งในระบบ นอกระบบ สงสารประเทศชาติ ไทยแลนด์แดนสยาม หนี้ที่พอจะดีกลายเป็น NPL ไปอีก อะไรที่ไปค้ำหนี้เอาไว้ โดนยึดไป อะไรที่ยึดไม่ได้ เพราะเอาของหลวงไปกู้ จะทำไง จะมิแย่กว่าเดิมหรือครับ จะเป็นงูกินหางหรือเปล่าเนี้ย

แต่ข้อดีอาจจะมีต่อไปเมื่อหนี้มาก ไม่ไหวจริง อาจมีการยกหนี้ให้ก็ได้ ใครจะไปรู้ อ้าวไปกู้กัน ไม่จ่าย รอไปรอมา เค้าจะยกหนี้ให้เอง 555555

ธนาคารพานิชย์น่าจะมีมั่งนะครับ ผมว่าเป็นผลดีกับการลงทุนภาคเอกชน
ถ้า BBL SCB KBANK เกิดพักชำระหนี้ลูกค้า ผมว่าหุ้นขึ้นกระจาย (ยกเว้นหุ้นแบงค์)

อันนั้นคงต้องรอไปก่อน ท่านนักดูดาว
ช่วงนี้ชมของกระทรวงคมนาคมที่ท่านสุริยะเป็นพรีเซ็นเตอร์ไปก่อนนะครับ


แต่เริ่มมีเสียงกระแนะกระแหนแล้วนะครับ
พอดีอ่านเจอ


ใช้งบฯรัฐโฆษณาพ่วงหาเสียง ไม่เหมาะสมและควรยุติ
บทบรรณาธิการ

หลังจากเทศกาลเลือกตั้ง 2548 เปิดฉากขึ้นอย่างเป็นทางการ โดยผู้สมัครแต่ละพรรคการเมืองยื่นเอกสารเพื่อลงสมัครรับเลือกตั้งกันตั้งแต่วันที่ 7 มกราคม 2548 เป็นต้นมา ดูเหมือนกระบวนการตรวจสอบจากคณะกรรมการการเลือกตั้งหรือ กกต. รวมถึงสื่อมวลชนและประชาชนทั่วไป ก็เริ่มจับตาดูความเคลื่อนไหวหลายๆ ด้านแบบเกาะติดกันมากขึ้น

เป็นที่น่ายินดีที่หลายๆ ฝ่ายให้ความร่วมมือและแสดงความจริงใจที่จะดำเนินกลยุทธ์การแข่งขันทางการเมืองอย่างรอบคอบ และไม่ฉกฉวยโอกาสชิงความได้เปรียบเหนือคู่แข่งขัน บุคคลสาธารณะที่มีบทบาทเป็นดารา นักแสดง พิธีกร ผู้จัดรายการ หรือแม้กระทั่ง พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร นายกรัฐมนตรี ซึ่งเป็นผู้จัดรายการวิทยุทุกเช้าวันเสาร์ ก็แสดงสปิริตด้วยการงดกิจกรรมในลักษณะที่จะเอื้อต่อความนิยมเหล่านั้นเสีย

แต่น่าแปลก ที่บนหน้าจอโทรทัศน์หลายๆ ช่องยังคงปรากฏภาพยนตร์โฆษณาของหน่วยงานภาครัฐเผยแพร่ออกสู่สาธารณะอย่างต่อเนื่อง แม้เนื้อหาที่นำเสนอจะมุ่งเน้นไปที่ความสำเร็จและผลงานของกระทรวงนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งกระทรวงคมนาคม พร้อมทั้งนำเสนอภาพของนักการเมืองที่เป็นผู้บริหารกระทรวงควบคู่กันไปด้วย แต่นั่นก็ทำให้เกิดคำถามติดตามมามากพอสมควร

คำถามประการแรกก็คือ เหมาะสมหรือไม่ที่เลือกใช้จังหวะในการโฆษณาเผยแพร่ความสำเร็จในการดำเนินนโยบายของกระทรวง และประชาชนที่รับชมโฆษณาดังกล่าวอาจจะเข้าใจไปได้ว่า ความก้าวหน้าที่เกิดขึ้นเป็นฝีมือและความสามารถของนักการเมืองผู้บริหารกระทรวง

ประการถัดมาก็คือ เหมาะสมหรือไม่ที่จะนำเงินของภาครัฐซึ่งได้มาจากภาษีของประชาชนส่วนใหญ่เอาไปใช้เพื่อประชาสัมพันธ์ความก้าวหน้า และแง่มุมที่ประสบความสำเร็จของหน่วยงานนั้น ทั้งๆ ที่ในความเป็นจริงแล้ว หากนำไปใช้ในการเผยแพร่ รณรงค์เพื่อสร้างความรู้ความเข้าใจ ตลอดจนวิธีปฏิบัติที่ถูกต้องเหมาะสมในการใช้ระบบคมนาคมประเภทต่างๆ น่าจะเกิดประโยชน์มากกว่า

ช่องทางอื่นๆ ที่จะโฆษณานโยบายหรือผลงานของพรรคการเมืองยังมีอีกมาก และเปิดกว้างอย่างยุติธรรม สำหรับทุกพรรคอยู่แล้ว ดังนั้นเพื่อความโปร่งใส วิธีการใช้งบประมาณของรัฐเพื่อโฆษณาผลงานขององค์กรอันเข้าข่ายหรือใกล้เคียงกับการโฆษณาหาเสียงทางอ้อมนั้น จึงเป็นสิ่งที่ไม่สมควรนำมาเผยแพร่ในช่วงนี้ และควรจะถูกระงับโดยเร็วที่สุด

ผมว่าเกษตรกร ส่วนใหญ่ ถ้าไม่ตาย หนี้ก็คงไม่หมด
(สังเกตุจากคนรอบข้าง)

พูดถึงเรื่องเกษตร เกษตรกรส่วนใหญ่ทํากันแบบอุตสาหกรรม
ปลูกอะไรก็ปลูกมันทั้งแปลงแบบพืชเชิงเดี่ยว
มีที่100ไร่ข้าวก็ข้าว100ไร่ อ้อยก็อ้อย100ไร่
แบบนี้ปลูกง่าย ดูแลง่าย เก็บเกี่ยวง่าย
แต่ไม่มีการกระจายความเสี่ยงถ้าว่ากันตามแบบนักลงทุนว่ากัน


ไม่เหมือนพืชเชิงผสมหรือเกษตรผสมผสานหรือทฤษฎีใหม่ของในหลวงเรา
เก็บเกี่ยวลําบากหน่อย เพราะมันจะได้ที่ไม่พร้อมๆกัน
แต่มีกินมีขายตลอดปี
ชีวิตไม่ได้ขึ้นกับพืชตัวใดตัวหนึ่ง
แบบนี้เป็นการกระจายความเสี่ยงแบบที่นักลงทุนว่ากัน

ในนี้ไม่ทราบมีใครอ่านประวัติของผู้ใหญ่วิบูลย์ เข็มเฉลิมบ้างนะ(ปัจจุบันเป็นสว.ครับ)

ถ้าแค่เห็นโฆษณาแล้ววิจารณ์เลยผมว่าเราอาจจะใจเร็วไปหน่อย ประเด็นที่สำคัญที่ผมมองก็คือ การพักหนี้มีทีมที่ปรึกษาเข้าไปประกบด้วยหรือไม่ คือผมมองว่านโยบายนี้แม้ในนัยแฝงจะเป็นเพื่อประชานิยมแต่ถ้าสามารถนำไปใช้ได้อย่างถูกทางเช่นทุกคนที่พักชำระต้องเข้าแผนฟื้นฟูอะไรประมาณนี้ ซึ่งสิ่งนี้จะทำให้เกิดความแข็งแรงในระยะยาว และอีกประเด็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเชิงเศรษฐศาสตร์ก็คือ การพักหนี้ก็ดีหรือกองทุนหมู่บ้านก็ดีจะทำให้การบริโภคและเม็ดเงินกระจายออกไปสู่ภูมิภาค(โดยสมมุติว่าไม่มีการคอรัปหรือมีในระดับต่ำ) ซึ่งหากเรามองตามความเป็นจริงแล้วจะเห็นว่าการบริโภคก็ดีเม็ดเงินก็ดีต่างกระจุกตัวอยู่ในกรุงเทพฯ ซึ่งเมื่อเป็นในลักษณะนี้แน่นอนไม่พ้นการอพยพเข้าสู่เมืองหลวงอันทำให้เกิดชุมชนแออัดและการเพิ่มขึ้นของอาชญากรรมตามมา แต่สิ่งหนึ่งที่สังเกตุเห็นก็คือโครงการคู่ขนานนั่นก็คือโครงการรักบ้านเกิด อันเป็นการสนับสนุนให้ knowledge worker ไม่ไปกระจุกตัวในกรุงฯซึ่งแน่นอนการที่จะไม่ทำให้กระจุกตัว ในส่วนภูมิภาคต้องมีเม็ดเงินและการบริโภคจึงจะสามารถดึงแรงงานเหล่านี้ได้ ทั้งหมดนี้ไม่ได้หมายความว่าผมเชียร์ ทรท. นะครับแต่ผมวิจารณ์ตามความคิดเห็นส่วนตัว ซึ่งสิ่งที่ผมคาดหวังคือการทำให้นโยบายสัมฤทธิ์ผลอย่างมีประสิทธิภาพมากกว่าเป็นแค่สร้างภาพ

คน 50% ไม่มีวินัยทางการเงิน
คน 80% ไม่มีความรู้ทางการเงิน

ลองสำรวจดูก็ได้ว่า:
1. ผู้เป็นหนี้ มีข้อคิดเห็น หรือเห็นประโยชน์ของการ "พักชำระหนี้" หรือ "ระยะปลอด
หนี้/ดอกเบี้ย" อย่างไร

หรือสนุกกว่านั้น

2. หากตอบคำถามตามข้อ 1 ได้, ก็ถามต่อไปว่า "ทำได้ตามนั้นหรือไม่"
คงเดาคำตอบกันออกนะครับ

เอาล่ะน่า จะแก้ปัญหาอะไร ก็ต้องให้รู้ก่อนว่า ปัญหาที่แท้จริงนั้นคืออะไร หรือว่ากลัวแต่
คนจะฉลาดขึ้น แล้วชักจูงยาก ต้องการที่พึ่งน้อยลง ก็เลยต้องกดๆ ไว้แบบนี้ คนนะ
ไม่ใช่หุ้น

กระแส ทุนนิยม ค่านิยม ต้องการมีต้องการเป็น เหมือนกันไปหมด
แข่งกันรวย ไม่รวยก็ทำตัวรวย

ไม่มีใครจนเพื่อรวย มีแต่รวยเพื่อจน กันทั้งนั้น

เค้ามีมือถือ อยากมีมือถือ
เค้ามีรถ อยากมีรถ
เค้ามีเครื่องเล่น CVD DVD ก็อยากมี
เค้ามีนู้น นี้ ก็ อยากมีไปหมด

แล้วชาวบ้านที่ไหนจะมีตังค์เก็บ ไปชำระหนี้ที่พักไว้ได้

อาจจะมีผมนี่แหละมั้ง ที่จนเพื่อรวย
ตอนนี้จนมากๆ เลยครับ ไม่มีตังค์ มีแต่หุ้น

โถ.. ก็มันถูกนี่นา ปันผลก็เยอะ โตได้เรื่อยๆ
ไม่ซื้ออย่างไงไหว พวกโทรศัพท์จอสี ทีวีพลาสมา รถยนต์หรูๆ นู่น นี่ นั่น เอาไว้ก่อน
ก็แล้วกัน มีค่าเสื่อมราคาเต็มไปหมด ซื้อแบบที่มีค่าทวีราคาดีกว่า

อาจจะมีผมนี่แหละมั้ง ที่จนเพื่อรวย
ตอนนี้จนมากๆ เลยครับ ไม่มีตังค์ มีแต่หุ้น

โถ.. ก็มันถูกนี่นา ปันผลก็เยอะ โตได้เรื่อยๆ
ไม่ซื้ออย่างไงไหว พวกโทรศัพท์จอสี ทีวีพลาสมา รถยนต์หรูๆ นู่น นี่ นั่น เอาไว้ก่อน
ก็แล้วกัน มีค่าเสื่อมราคาเต็มไปหมด ซื้อแบบที่มีค่าทวีราคาดีกว่า

เมื่อก่อนก็คิดอย่างนี้ครับ เพราะว่า อยากรวย ซื้อแต่ทรัพย์สินที่ทำเงิน สร้างกระแสเงินสดให้เรา

แต่มาคิดอีกทีว่า ตายเมื่อไหร่ไม่รู้ แบ่งเงินออกมาซื้อความสุขก่อนครับ

ผมแบ่งๆ กันครับ

ใช่จ่ายพอสมควรแบบว่าอยากใช้อะไรที่ไม่เกินไปนักก็ใช้
แต่เก็บในหุ้นให้เยอะ 555

ประมาณว่าใช้เงินไม่เกิน 50 % ของรายได้ ที่เหลือก็เก็บลงในหุ้นโลดด

:lol:

ก็จริงนะคุณน้อง Harry
ผมก็ไม่ได้หมายความว่าอดอยากหรอกนะ
เพียงแต่เอาแค่พอดี แบ่งๆ มาอย่างที่ว่านั่นแหละ (อาจจะตอบเว่อร์ไปหน่อย แบบว่า
เพื่อนอ่านแล้วคิดว่าอดอยากปากแห้ง) เรียกว่ามีความสุขตามอัตภาพมากกว่า

ผมก็ทำเหมือนคุณ Sunrise ว่านั่นแหละ ได้เงินมา ก็ซื้อสิ่งที่อยากได้บ้าง แต่ส่วนใหญ่
มักจะซื้อหุ้น หรือลงทุนอย่างอื่นมากกว่าครับ (เพราะรู้ว่าจะได้ผลตอบแทนมากกว่าเอา
ไปใ้ช้) แต่ก็ไม่ถึงกับขี้เหนียวหรอก

ผมว่า VI แทบทุกคนมีการดำรงชีวิต แบบ ที่ ดร นิเวศน์ บอกครับ คือ เรา ประหยัด และ มัสยัทธ์ แต่ไม่ขี้เหนี่ยว
เราจะจ่ายเฉพาะที่สมควรจ่าย

house เขียน:ผมว่า VI แทบทุกคนมีการดำรงชีวิต แบบ ที่ ดร นิเวศน์ บอกครับ คือ เรา ประหยัด และ มัสยัทธ์ แต่ไม่ขี้เหนี่ยว
เราจะจ่ายเฉพาะที่สมควรจ่าย

เห็นด้วยครับ แต่บางทีภาพก็ออกมาในทางขี้เหนียว ในสายตาคนทั่วไปนะครับ

CopyWriter เขียน: เห็นด้วยครับ แต่บางทีภาพก็ออกมาในทางขี้เหนียว ในสายตาคนทั่วไปนะครับ

ใช่ครับ ใครๆ มักว่าหรือมองเราว่าขี้เหนียว จริงๆ แล้วผมว่าไม่ใช่หรอก เราเพียงแต่ เห็นวิธีการนำเงินไปทำให้งอกเงย มากกว่าที่คนอื่นเห็น (หรือคนส่วนมาก ที่ไม่แม้แต่จะคิดด้วยซ้ำไป) เราก็เลยเอาเงินของเราไปทำงานอย่างหนักให้เราแทน เพราะจะได้ผลตอบแทนมากกว่า หรือหลายๆ ครั้ง เราอาจจะมีเงินมากเกินกว่าที่จะอยากได้ในสิ่งต่างๆ เหล่านั้นไปแล้ว เรียกว่ามันเกินระดับนั้นไปแล้วมากกว่า ถ้าถามว่าอยากได้ของต่างๆ เหล่านั้นไหม อาจจะตอบว่าอยากได้บ้างนะ แต่ก็ไม่ซื้อ เพราะของเหล่านั้นมันเพียงแต่ซื้อได้ด้วยเงิน เมื่อมีเงินแล้ว ซื้อเมื่อไรก็ได้มากกว่า เพียงแต่เราไม่ซื้อ เพราะไม่รู้จะเอามาทำไม (?) ไม่ค่อยจำเป็นกับชีวิต เอามาซื้อมาแล้ว อาจจะไม่มีความสุขอีก เช่นซื้อโทรศัพท์มาแล้ว รุ่นใหม่ล่าสุดเลย พรุ่งนี้มะรืนนี้ก็ตกรุ่น เป็นต้น)

เหมือนวอร์เรน นั่นแหละ เพื่อนผมหลายๆ คนยังบอกว่าขี้เหนียว แต่ผมว่าผมเข้าใจป๋าบัฟเฟตนะ ถึงจุดหนึ่ง เมื่อคนเรามีเงินมากกว่ากิเลสของตัวเองแล้ว คนนั้นแหละจะมีความสุขมากๆ ครับ ต่างจากคนที่มีกิเลสหนา มีเงินเท่าไรก็ไม่มีความสุขหรอก