Thai VI

ผมอ่านเจอในหนังสือปรัชญาของ คาริล ยิบราน ว่า จงเป็นผู้ให้ก่อนที่จะเป็นผู้ขอ

ผมชอบมาก ในนี้มีหลายท่านที่เป็นผู้ให้ครับ แม้ว่าผมจะไม่ได้ให้อะไรมากนัก แต่ก็อยากให้ท่านอื่นที่เอาแต่ขอไม่เคยให้ ช่วยกันให้หน่อยครับ แค่ความเห็นจากประสบการณ์ของคุณก็ยังดีครับ

อ่านแล้ว ว้าบบบ ถึงบางคนในนี้ :lol: :lol:
ไม่รู้ว่ากำลังคิดถึงคนเดียวกันอยู่หรือเปล่า หุหุ 8) 8)

ผมเองมีความรู้น้อยมากในทางการลงทุน เลยไม่ค่อยได้ให้ แต่ก็ไม่ค่อยได้เอ่ยปากขอเหมือนกัน

พี่ครรชิตนี้มีแต่ให้ ให้

CK เขียน:พี่ครรชิตนี้มีแต่ให้ ให้

ใช่ครับ ให้เป็นบุคคลแห่งปีเลยครับ

พี่ ๆ ในนี้เป็นผู้ใช้เยอะแยะครับ หลายท่าน

ตัวผมเองก็ไม่มีความรู้อะไรจะให้ได้ เป็นผู้ขอไปก่อนละกันนะครับ

ขอบคุณทุกท่าน

อยากจะให้เหมือนกันครับ มีความรู้และประสบการณ์ไม่พอ เดี๋ยวให้ในสิ่งที่ผิด ๆ จะเป็นบาปไปกันใหญ่ ขอเป็นผู้แอบขโมยความรู้เรื่องการลงทุนไปก่อนก็แล้วกันครับ จนกว่าจะสั่งสมประสบการณ์เพื่อให้แน่ใจว่าจะแนะนำคนอื่นได้

ขอเวลาสั่งสมประสบการณ์ก่อนครับ ตอนนี้ความรู้แค่หางอึ่ง

แล้วถึงวันหนึ่งผมก็หวังว่าจะสามารถแบ่งปันความรุ้ได้
วันนั้นจะเป็นอีกก้าวหนึ่งที่มั่นคงในชีวิตครับ

มา vote กันเล่นๆดีเปล่าครับ ผม vote คุณครรชิตครับ จริงๆ ประทับใจหลายท่านในนี้

สวัสดีครับเพื่อนๆ

ผมไม่ได้เข้า post ข้อความเป็นเวลานานหลายเดือน แต่ก็ได้แวะมาอ่านเป็นครั้งคราว ต้องขอชื่นชมทุกๆ ท่านที่ช่วยกัน ทำให้ web นี้มีคุณภาพมากขึ้น

เห็นกระทู้นี้ ผมนึกถึงหนังสืออนุสรณ์งานฌาปนกิจของเพื่อนที่ทำงานซึ่งเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งเมื่อไม่นานมานี้ด้วยวัยไม่ถึง 40 ปี

ผมอ่านแล้วรู้สึกประทับในคำสอน/คำบันทึกสุดท้ายถึงลูกทั้งสองคน ถึงแม้ลายมือของผู้เสียชีวิตอาจจะไม่อยู่ในสภาพที่อ่านง่าย แต่ผมคิดว่าเนื้อหานั้นกินใจ และน่าจะเป็นประโยชน์ต่อเพื่อนๆ ในห้องนี้ ทั้งในแง่ของการให้ (ดังเช่นหัวข้อกระทู้) และด้านการลุงทุนที่เพื่อนๆ ในห้องนี้ถือปฎิบัติอยู่

ขอนำมาเผยแพร่เผื่อจะเป็นประโยชน์ โดยมิได้มีจุดประสงค์อื่น

คัดลอกจากหนังสืออนุสรณ์งานฌาปนกิจ ขออานิสงส์ผลบุญนี้จงมีแด่ นายนรินทร์ โกษาคาร (หนึ่ง)
______________________________________________________________________
บันทึกสุดท้ายถึงลูก

23 กรกฎาคม 2547

ม่อน และ ขมิ้น ลูกรัก


พ่อเขียนบันทึกนี้ ในขณะที่มะเร็งที่พ่อเป็นได้กลับมาแสดงอาการอีกครั้งหนึ่ง ทำให้พ่อไม่แน่ใจว่าพ่อจะมีโอกาสได้สอนบางเรื่องให้ลูกทั้งสองด้วยตัวของพ่อเองหรือไม่
หากพ่อมีอันเป็นไป ลูกทั้งสองคงได้มรดกจากพ่อจำนวนหนึ่ง เพื่อเป็นทุนการศึกษา และตั้งต้นในสิ่งที่ลูกอยากทำ
แต่การจะรักษามรดกนั้นให้ คงอยู่ หรือ งอกเงย ขึ้นนั้น จำเป็นต้องอาศัยปัจจัยหลักอยู่ 3 ประการคือ

1) ปัญญา : ลูกสามารถหาความรู้ (ทั้งด้วยตนเอง หรือปรึกษาผู้อื่น) เพื่อวิเคราะห์แนวทาง , ทางเลือก , ข้อดี ข้อเสีย , ความเสี่ยง , สภาพคล่อง ของการลงทุนแต่ละประเภทให้เหมาะสมกับความต้องการในแต่ละช่วงเวลา
* การลงทุนต้องก่อให้เกิดรายได้เพิ่มเสมอ, หากไม่เกิดรายได้ จะเรียกว่า หนี้สิน

2) วินัย : เป็นสิ่งสำคัญมากในทั้งหมด ลูกต้องมั่นคงในสิ่งที่ลูกกระทำ อย่าหวั่นไหวไปกับสิ่งเร้าใจ นั่นคือ สาเหตุว่าทำไมพ่อถึง ดุ ลูกเสมอๆ ก็เพื่อปลูกฝังความมีวินัยให้ลูกตั้งแต่เล็กๆ นั่นเอง

3) สังคม และการแบ่งปัน : หากเราอยากอยู่ในสังคมอย่างมีความสุข จะต้องรู้จัการ ให้ และต้องให้ก่อนเขาร้องขอเสมอ และให้ในสิ่งที่เขาอยากได้ด้วย

ทั้งหมดนี้ลูกจงทำอยู่บนบรรทัดฐานของศีลธรรม , วัฒนธรรม, กฎหมาย และขอให้ลูกทั้งสองมี
ความสุข ความเจริญ ยิ่งๆ ขึ้นไป ตลอดกาล


รักลูกสุดหัวใจ
พ่อหนึ่ง
_______________________________________________________________________

:lol: :lol: :lol: :lol:

ผมเพิ่งเล่นหุ้นได้สองปีเศษเท่านั้นเองจึงไม่มีอะไรจะให้ แต่ก็จะพยายามศึกษาหาความรู้เพิ่มเติม เพื่อที่จะเป็นผู้ให้ที่ดีในอนาคตครับ ( หวังว่านะครับ )

เคยได้ยินเขาพูดกันว่า " การรับที่ดี ก็เป็นการให้ที่ดี " ตอนนี้ขอเป็นผู้รับที่ดีไปก่อนนะครับ


:lol: :lol: :lol: :lol:

สวัสดีครับพี่ Thanwa
กำลังจะสอบถามครับว่าเป็นอย่างไรบ้าง เพราะพี่หายไปซะนาน
(ที่หายไปเหมือนกันคือ คุณ solo คุณ Fitch ได้อ่านแล้วตอบด่วนครับ.. )

และขอบคุณที่นำข้อความดีๆ มาให้อ่านครับ
ความรักจะรู้ค่า เมื่อถึงเวลาจากลา ครับ



ประสบการณ์ไม่มาก ความรู้ยังไม่มาก ก็อาจจะให้ได้น้อยครับ
แต่ประสบการณ์มาก ความรู้มาก แต่ให้เพียงน้อยนิด หรือไม่แบ่งปันเลย
คงเป็นได้แค่คนรวยครับ แต่ไม่ใช่คนที่ยิ่งใหญ่..

สวัสดีครับ คุณลูกอิสาน

ไม่ได้หายไปไหนหรอกครับ พอดีมีเรื่องที่วุ่นวายอยู่บ้าง ก็เลยขอหยุดพักชั่วคราว แต่ก็ยังลงทุนอยู่และยังอยากจะเป็นอิสรภาพทางการเงินเหมือนคุณลูกอิสานเหมือนเดิมครับ

ประสบการณ์ไม่มาก ความรู้ยังไม่มาก ก็อาจจะให้ได้น้อยครับ
แต่ประสบการณ์มาก ความรู้มาก แต่ให้เพียงน้อยนิด หรือไม่แบ่งปันเลย
คงเป็นได้แค่คนรวยครับ แต่ไม่ใช่คนที่ยิ่งใหญ่..

ชอบประโยคข้างบนที่คุณลูกอิสานเขียนมาครับ
ผมคิดว่าที่นี่มีคนที่ยิ่งใหญ่หลายท่านที่เดียว
พี่ครรชิต พี่ปรัชญา คุณ CK คุณลูกอิสาน คุณวิบูลย์ คุณมน คุณ chatchai น้อง harry และท่านอื่นๆ ที่ไม่ได้เอ่ยนาม เอ... คุณ aye ก็รู้สึกเงียบๆ ไปนา..

ถึงคุณ enokwan ครับ ผมยังติดค้างหนังสืออยู่ครับ ได้ลายเซ็นต์คุณวิบูลย์แล้ว ยังเหลือของ ดร.นิเวศน์ ครับ ขอโทษที่ทำให้รอนานมากๆ ครับ :lol:

[quote="thanwa

ชอบประโยคข้างบนที่คุณลูกอิสานเขียนมาครับ
ผมคิดว่าที่นี่มีคนที่ยิ่งใหญ่หลายท่านที่เดียว
พี่ครรชิต พี่ปรัชญา คุณ CK คุณลูกอิสาน คุณวิบูลย์ คุณมน คุณ chatchai น้อง harry และท่านอื่นๆ ที่ไม่ได้เอ่ยนาม เอ... คุณ aye ก็รู้สึกเงียบๆ ไปนา..

ถึงคุณ enokwan ครับ ผมยังติดค้างหนังสืออยู่ครับ ได้ลายเซ็นต์คุณวิบูลย์แล้ว ยังเหลือของ ดร.นิเวศน์ ครับ ขอโทษที่ทำให้รอนานมากๆ ครับ :lol:[/quote]

สวัสดีครับคุณธันวา
ไม่ได้คุยกันซะนาน ได้แต่เข้าไปดูในกระทู้ ตะแกรงร่อนหุ้น
ขอบคุณที่ให้เกียรติคนแก่ขี้บ่นคนนี้ครับ

harry เขียน:ผมอ่านเจอในหนังสือปรัชญาของ คาริล ยิบราน ว่า จงเป็นผู้ให้ก่อนที่จะเป็นผู้ขอ

ผมชอบมาก ในนี้มีหลายท่านที่เป็นผู้ให้ครับ แม้ว่าผมจะไม่ได้ให้อะไรมากนัก แต่ก็อยากให้ท่านอื่นที่เอาแต่ขอไม่เคยให้ ช่วยกันให้หน่อยครับ แค่ความเห็นจากประสบการณ์ของคุณก็ยังดีครับ

เตรียมพร้อมที่จะเป็นผู้ให้
และจะเป็นผู้ให้ที่ไม่หวังผลตอบแทน

สวัสดีครับพี่ปรัชญา

ต้องขอบคุณพี่ที่ช่วยเตือนสติ พี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ในห้องนี้เป็นประจำ
ยอมรับว่า ประสบการณ์ของพี่นี่ใครๆ ก็ต้องรับฟัง อย่าคิดว่าเป็นการบ่นเลยครับ

thanwa เขียน:สวัสดีครับพี่ปรัชญา

ต้องขอบคุณพี่ที่ช่วยเตือนสติ พี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ในห้องนี้เป็นประจำ
ยอมรับว่า ประสบการณ์ของพี่นี่ใครๆ ก็ต้องรับฟัง อย่าคิดว่าเป็นการบ่นเลยครับ

มีผิดพลาดบ่อยครับชีวิตผม
แบบที่ตั้งใจและแบบที่ไม่ตั้งใจ
อย่างไงก็อย่างด่าผม-เบื่อผมมากๆ
ก็อยากเล่าประสพการณ์แลกเปลี่ยนกันครับ
ที่ไม่รู้ไม่เห็น จะได้รู้เห็นเพิ่มขึ้น
คงต้องรับฟังทุกความคิดเห็นครับ
สะสมเป็นเสบียงในการเดินทางไปถึงที่หมาย