สรุปสัมมนา ไขรหัสเซ๊ยน คุณ เคน โสรัตน์
โพสต์แล้ว: พฤหัสฯ. ม.ค. 28, 2016 11:01 am
สรุปงานสัมนา ไขรหัสเซียน จาก บล กสิกรไทย โดย คุณ กวี ชูกิจเกษม
คุณ เคน โสรัตน์
จุดเริ่มต้นตอนแรก เราอยากทำงานให้ดีที่สุด อ่านหนังสือพิมพ์เยอะ น่าจะมีความรู้เยอะ เราน่าจะเก่งกว่าคนอื่น ตอนนั้นอายุประมาณ 22-23 ปี ตอนเรียนเราก็เป็นประธานนักเรียน การที่เราเล่นหุ้น ก็ต้องชนะคนอื่นแน่นอน ก็เลยเริ่มเล่นหุ้นโดยถามหุ้นกับ marketing เล่นตามมาร์แรกๆขาดทุน หลังๆหมดเลย เลยกลับมานั่งทบทวนกับตัวเองว่า เราไปฟังคนที่มีศักดิ์ศรีน้อยกว่า เราเป็นเจ้าของกิจการ เขาเป็นพนักงาน ทำไมเราถึงไม่ใช้จุดแข็งที่เรามี ที่เรามีพื้นฐานในด้านการวิเคราะห์กิจการ แต่เรายังไม่คุ้นเคยคือเรื่องการประเมินมูลค่าว่าถูกหรือแพง เราไม่เข้าใจว่าเป็นนักธุรกิจทำอย่างไรให้กำไรมากขึ้น ความไม่คุ้นเคย จึงทำให้ผมงงสักพัก เลยปรับกลยุทธ์ต่อ ดีใจที่เกิดความผิดพลาดกลับมาคิดแบบ โยชิโสมนัสการ ผมจึงหันไปพึ่งกราฟ เลยคิดว่าตัวเองต้องสำเร็จอีกแน่ๆ ถ้าผมเรียนกราฟผมจะต้องเรียนให้เก่งกว่าทุกคน แต่มานั่งนึกดู เอ๊ะแล้วผมต้องมานั่งเฝ้ากราฟทุกวันเลยเหรอ ผมจึงเลิกผมน่าจะเหมาะกับ Fundamental มากที่สุด เพราะเราเป็นนักธุรกิจ แต่อยากบอกว่า
1. ท่านต้องมีความมั่นใจในตัวเองว่าทำอย่างไรก็ชนะ อย่าดูถูกตัวเอง กราฟก็ทำได้ดีที่สุด
2. ต้องเข้าใจตัวเอง จริตของเรา ผมกับป๋องไม่เหมือนกัน เราเป็นนักธุรกิจ ชำนาญตลอดเมื่อเราประสบความสำเร็จแล้ว ชีวิตคนดูกราฟและFundamental เป็นอย่างไร ผมไม่ชอบให้หมอดูมาดูผม แต่ผมชอบดูว่าหมอดูทำนายแม่นไหม ซึ่งส่วนใหญ่หมอดูก็มักจะดูไม่ถูก
การลงทุนมีเป้าหมายแบ่งเป็น3ส่วน
1.กำไร อันนี้แน่นอนมีความหมายในตัวเอง
2.ความสุข แบ่งออกเป็น สุขภาพตัวเอง และ ความรักของคนรอบข้าง ไม่อยากให้เสีย เราทุ่มเทแรกๆ สุดท้ายก็ดูห่างๆ เวลาเรา
หาหุ้นที่แตกต่างไป ไม่เจอปีนี้ เจอปีอื่นก็ได้
3.ความรู้
ภาพรวมทั้ง3เป้าหมายที่แบ่งเพราะเราเป็นนักคิด เงินได้มาสุขภาพเสีย แต่เจอความทรมาน เจ็บปวด ลูกเมียแม่ก็ทรมาน เจ็บปวดไปด้วย เราต้องดูแลท่าน ผมเลือกที่จะเล่นพื้นฐานเพราะผมทุ่มเทในการหาหุ้นแค่ครั้งเดียวแล้วผมถือไปได้นาน ถ้าผมดูกราฟผมจะเข้าห้องน้ำได้ไหม ป๋องก็เคยเป็น ไม่กล้าเข้าห้องน้ำ หรือหากผมลงทุนแล้วขาดทุนอย่างน้อยสิ่งที่ผมได้ก็คือความรู้ ปีที่แล้ว Happy มาก หลังจากไม่เจอหุ้นเปลี่ยนชีวิตเจอตัวเดียว ก็ชนะไป500 ปี เล่นหุ้นไม่ต้องเยอะ ถ้าใช่ระยะยาวก็เจอแจ๊คพอต กำไรเพียงพอกับการใช้จ่าย 500 ปี ปีที่แล้วไม่ได้กำไร แต่มีความสุขเยอะ ร่างกายแข็งแรง ครอบครัวรักกันขยายครอบครัว ช่วยเหลือผู้คนมากขึ้น กำไรในบริษัท เช่น RS จะเอา10%ของกำไร ไปช่วยคนอื่น วีไอ เป็นเจ้าของธุรกิจ ต้นทุนสำคัญ ทุกครั้งเวลาตลาดลงก็จะเก็บหุ้น บางครั้งยังเก็บไม่ครบ คือประเด็น การลงทุนแบบ fundamental &กราฟ ไม่เกี่ยว เกี่ยวกับระบบความคิด สุดท้ายตอนซื้อหุ้นลงหนักๆ ภาวนาขอให้ไม่ได้ แต่สุดท้ายได้มาหมดเลย รับไป200ล้านหุ้น เฮียฮ้อถามคิดอย่างไรกับRS ผมก็บอกว่าถือยาว
เฮียบอกว่าอย่าปล่อยนะ รับไม่ไหว 555 พอราคาไปที่ 13-17 บาท ผมปล่อยไปครึ่งนึง
ป๋องถามว่า จากราคา 22 ไปที่ 8 บาท เสียใจไหม ส่วนคุณกวีเสริม ไม่กล้าถามคำถามนี้เลย คุณเคนตอบว่า คิดว่ามันไม่ใช่ของเรา ก็ไม่เครียด ไม่เดือดร้อน หลักการลงทุนของผมถ้าหุ้นขึ้นได้กำไร3เด้งผมจะขายออกครึ่งนึง ที่เหลือผมคือกำไร ฉะนั้นหุ้นที่เหลือผมจะไม่ยึดติด เพราะผมคิดว่าผมจะเก็บไว้ให้ลูก มันทำให้เราเห็นราคาขึ้นลงเฉยๆ เวลาถึงจุดขาย ก็เอาเงินไปซื้อตัวอื่น หาเจอก็ซื้อและถือ5ปี พอถึงเวลาก็ขายออกไป
สุดท้ายขอขอบคุณ คุณเคน โสรัตน์ที่มาให้ความรู้มากๆครับ
คุณ เคน โสรัตน์
จุดเริ่มต้นตอนแรก เราอยากทำงานให้ดีที่สุด อ่านหนังสือพิมพ์เยอะ น่าจะมีความรู้เยอะ เราน่าจะเก่งกว่าคนอื่น ตอนนั้นอายุประมาณ 22-23 ปี ตอนเรียนเราก็เป็นประธานนักเรียน การที่เราเล่นหุ้น ก็ต้องชนะคนอื่นแน่นอน ก็เลยเริ่มเล่นหุ้นโดยถามหุ้นกับ marketing เล่นตามมาร์แรกๆขาดทุน หลังๆหมดเลย เลยกลับมานั่งทบทวนกับตัวเองว่า เราไปฟังคนที่มีศักดิ์ศรีน้อยกว่า เราเป็นเจ้าของกิจการ เขาเป็นพนักงาน ทำไมเราถึงไม่ใช้จุดแข็งที่เรามี ที่เรามีพื้นฐานในด้านการวิเคราะห์กิจการ แต่เรายังไม่คุ้นเคยคือเรื่องการประเมินมูลค่าว่าถูกหรือแพง เราไม่เข้าใจว่าเป็นนักธุรกิจทำอย่างไรให้กำไรมากขึ้น ความไม่คุ้นเคย จึงทำให้ผมงงสักพัก เลยปรับกลยุทธ์ต่อ ดีใจที่เกิดความผิดพลาดกลับมาคิดแบบ โยชิโสมนัสการ ผมจึงหันไปพึ่งกราฟ เลยคิดว่าตัวเองต้องสำเร็จอีกแน่ๆ ถ้าผมเรียนกราฟผมจะต้องเรียนให้เก่งกว่าทุกคน แต่มานั่งนึกดู เอ๊ะแล้วผมต้องมานั่งเฝ้ากราฟทุกวันเลยเหรอ ผมจึงเลิกผมน่าจะเหมาะกับ Fundamental มากที่สุด เพราะเราเป็นนักธุรกิจ แต่อยากบอกว่า
1. ท่านต้องมีความมั่นใจในตัวเองว่าทำอย่างไรก็ชนะ อย่าดูถูกตัวเอง กราฟก็ทำได้ดีที่สุด
2. ต้องเข้าใจตัวเอง จริตของเรา ผมกับป๋องไม่เหมือนกัน เราเป็นนักธุรกิจ ชำนาญตลอดเมื่อเราประสบความสำเร็จแล้ว ชีวิตคนดูกราฟและFundamental เป็นอย่างไร ผมไม่ชอบให้หมอดูมาดูผม แต่ผมชอบดูว่าหมอดูทำนายแม่นไหม ซึ่งส่วนใหญ่หมอดูก็มักจะดูไม่ถูก
การลงทุนมีเป้าหมายแบ่งเป็น3ส่วน
1.กำไร อันนี้แน่นอนมีความหมายในตัวเอง
2.ความสุข แบ่งออกเป็น สุขภาพตัวเอง และ ความรักของคนรอบข้าง ไม่อยากให้เสีย เราทุ่มเทแรกๆ สุดท้ายก็ดูห่างๆ เวลาเรา
หาหุ้นที่แตกต่างไป ไม่เจอปีนี้ เจอปีอื่นก็ได้
3.ความรู้
ภาพรวมทั้ง3เป้าหมายที่แบ่งเพราะเราเป็นนักคิด เงินได้มาสุขภาพเสีย แต่เจอความทรมาน เจ็บปวด ลูกเมียแม่ก็ทรมาน เจ็บปวดไปด้วย เราต้องดูแลท่าน ผมเลือกที่จะเล่นพื้นฐานเพราะผมทุ่มเทในการหาหุ้นแค่ครั้งเดียวแล้วผมถือไปได้นาน ถ้าผมดูกราฟผมจะเข้าห้องน้ำได้ไหม ป๋องก็เคยเป็น ไม่กล้าเข้าห้องน้ำ หรือหากผมลงทุนแล้วขาดทุนอย่างน้อยสิ่งที่ผมได้ก็คือความรู้ ปีที่แล้ว Happy มาก หลังจากไม่เจอหุ้นเปลี่ยนชีวิตเจอตัวเดียว ก็ชนะไป500 ปี เล่นหุ้นไม่ต้องเยอะ ถ้าใช่ระยะยาวก็เจอแจ๊คพอต กำไรเพียงพอกับการใช้จ่าย 500 ปี ปีที่แล้วไม่ได้กำไร แต่มีความสุขเยอะ ร่างกายแข็งแรง ครอบครัวรักกันขยายครอบครัว ช่วยเหลือผู้คนมากขึ้น กำไรในบริษัท เช่น RS จะเอา10%ของกำไร ไปช่วยคนอื่น วีไอ เป็นเจ้าของธุรกิจ ต้นทุนสำคัญ ทุกครั้งเวลาตลาดลงก็จะเก็บหุ้น บางครั้งยังเก็บไม่ครบ คือประเด็น การลงทุนแบบ fundamental &กราฟ ไม่เกี่ยว เกี่ยวกับระบบความคิด สุดท้ายตอนซื้อหุ้นลงหนักๆ ภาวนาขอให้ไม่ได้ แต่สุดท้ายได้มาหมดเลย รับไป200ล้านหุ้น เฮียฮ้อถามคิดอย่างไรกับRS ผมก็บอกว่าถือยาว
เฮียบอกว่าอย่าปล่อยนะ รับไม่ไหว 555 พอราคาไปที่ 13-17 บาท ผมปล่อยไปครึ่งนึง
ป๋องถามว่า จากราคา 22 ไปที่ 8 บาท เสียใจไหม ส่วนคุณกวีเสริม ไม่กล้าถามคำถามนี้เลย คุณเคนตอบว่า คิดว่ามันไม่ใช่ของเรา ก็ไม่เครียด ไม่เดือดร้อน หลักการลงทุนของผมถ้าหุ้นขึ้นได้กำไร3เด้งผมจะขายออกครึ่งนึง ที่เหลือผมคือกำไร ฉะนั้นหุ้นที่เหลือผมจะไม่ยึดติด เพราะผมคิดว่าผมจะเก็บไว้ให้ลูก มันทำให้เราเห็นราคาขึ้นลงเฉยๆ เวลาถึงจุดขาย ก็เอาเงินไปซื้อตัวอื่น หาเจอก็ซื้อและถือ5ปี พอถึงเวลาก็ขายออกไป
สุดท้ายขอขอบคุณ คุณเคน โสรัตน์ที่มาให้ความรู้มากๆครับ