Thai VI

สำหรับผมแล้ว หากถามว่ามีอิสระภาพทางการเงินหรือยัง คงต้องบอกว่า "ยังครับ" เมื่อตีความหมายจากคำจำกัดความต่าง ๆ ในปัจจุบัน
แต่อย่างไรก็มีพอที่จะทำอะไรหลายๆ อย่างได้พอสมควร

ที่ผมตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา ไม่ได้หมายความว่า การมีอิสระภาพทางการเงินไม่ดีนะครับ เพียงแต่ว่า " เรากำลังให้ความสำคัญกับเงินมากเกินไปหรือไม่? "
เนื่องจาก ผมเห็นหลายคน ที่ถือว่ามีเงินมาก ร่ำรวยกว่าคนโดยทั่วไป แต่ไม่เห็นมี "ความสุข" เท่าที่ควร เมื่อเทียบกับเงินที่มีอย่างนับไม่ถ้วน

ในขณะที่คนอื่นๆ... หรือ เราอาจเรียกว่า "ชาวบ้าน" ในต่างจังหวัด เขาเหล่านั้น ไม่ได้มีเงินทองมากเท่าไหร่ แต่กลับมีความสุข มีรอยยิ้มที่พร้อมจะแบ่งปัน
มีน้ำใจที่พร้อมจะให้อย่างไม่ขาดสาย และมีชีวิตอย่างที่คนที่มีเงินทองหลายๆ คน อิจฉา

ผมจึงกลับมาถามตัวเองว่า... แล้วสิ่งที่เรา Focus อยู่นั้น (อิสระภรพทางการเงิน) ใช่คำตอบของชีวิตจิงหรือไม่?
เรามีเงินมากขึ้น เพื่อที่จะเป็นอิสระทางการเงิน

แต่กลับ "ติดกับดักทางความคิด" ... "ติดกับดักเรื่องการใช้ชีวิต" ... จนในที่สุด ไม่ได้มีความสุขอย่างที่ควรจะมี

ผมคิดทบทวนอยู่หลายครั้ง ถามตัวเองหลายครั้งว่า อะไรคือสิ่งที่มีคุณค่าที่สุดสำหรับชีวิตผม
ในที่สุด ผมรู้สึกว่า... สำหรับตัวผมเองนั้น "การให้" เป็นสิ่งที่มีคุณค่าสำหรับผมมากที่สุด ุกครั้งที่ผมติวเพื่อนๆ สอนน้องๆ ทำให้ผมมีความสุขมากในทุกๆ วัน
ในขณะที่ผมลงทุนหุ้นแล้วได้กำไร ความรู้สึกที่มีความสุขจากการได้เงินมา ไม่ได้ทำให้รู้สึกสุขมากมายอย่างที่คิดไว้

ดังนั้น แนวทางของผมคือ
ผมตั้งใจที่จะเรียน ปริญญาเอก เพื่อเป็นครู อาจารย์ เพื่อมอบสิ่งดีๆ ให้กับสังคมได้มากที่สุด... สิ่งนี้ทำให้ผมมีความสุขตั้งแต่วินาทีแรก โดยไม่ต้อรอให้มีอิสระภาพทางการเงินก่อน
แต่อย่างไรก็ตาม "อิสระภาพทางการเงิน" ของผม ก็จะทำต่อไปพร้อมๆ กัน เพียงไม่ ไม่ Focus กับเงินจนเกินไป... จนไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่าและมีความสุข อย่างที่ควรจะเป็น

ท้ายที่สุด ผมในฐานะนักลงทุนที่ยังถือว่า มีประสบการณ์น้อย แต่อยากใจะ Share ความรู้สึกของผม ให้ักับ พี่ๆ เพื่อนๆ และโดยเฉพาะน้องๆ ที่กำลังจะเข้ามาในตลาดหุ้น
ที่ซึ่งทุกๆ คนคิดว่า เป็นทางออก สำหรับอิสระภาพของชีวิตครับ

ในขณะที่คนอื่นๆ... หรือ เราอาจเรียกว่า "ชาวบ้าน" ในต่างจังหวัด เขาเหล่านั้น ไม่ได้มีเงินทองมากเท่าไหร่ แต่กลับมีความสุข มีรอยยิ้มที่พร้อมจะแบ่งปัน
มีน้ำใจที่พร้อมจะให้อย่างไม่ขาดสาย และมีชีวิตอย่างที่คนที่มีเงินทองหลายๆ คน อิจฉา

ถ้าไม่ได้คิดอะไรมากมายอยู่ไปแบบนั้นก็ดูเหมือนจะมีความสุขดีครับ

แต่โลกจริงๆมันไม่ได้สวยหรูอย่างที่คิด ลองนึกภาพตามนะครับ

- ถ้าคนไม่ได้มีเงินทองมากเท่าไหร่ แล้ว พ่อ แม่ พี่ น้อง ลูก หลาน หรือคนใกล้ชิดป่วยใข้ในโรคที่ทุกข์ทรมาน ถ้าได้รับการรักษาในโรงพยาบาลเอกชนน่าจะประคองอาการให้ไม่ต้องทรมานมากนัก ทำอย่างไรดีครับ

- ถ้าคนไม่ได้มีเงินทองมากเท่าไหร่ แล้ว ลูกของคนนั้นเรียนเก่ง หรือมีพรสวรรค์ด้านใดด้านหนึ่งเป็นพิเศษ ต้องการทุนทรัพย์สำหรับการเรียนต่อ ทำอย่างไรดีครับ

ยกตัวอย่างเห็นๆ แค่ 2 ข้อก็แล้วกันครับ

บางทีเราอาจจะคิดไปเองว่าคนต่างจังหวัดมีชีวิตสบายๆ ไม่ต้องโน่นไม่ต้องนี่มาก ไม่ต้องใช้เงินก็มีความสุขได้ แต่โลกจริงมันอาจไม่สวยหรูแบบนั้นก็ได้

สำหรับผมเดินสายกลางครับ บาลานซ์ทั้งทำงานและหาความสุข
ใช่ครับชาวบ้านก็ไม่ได้สุขตลอดเวลา มีทุกข์บ้าง
เราก็ไม่ได้ทุกข์ตลอดเวลา มีสุขบ้าง
ชีวิตก้เป็นแบบนี้เสมอ อะไรทำแล้วมีความสุขก้ทำไปครับ
เราอยู่กับการทำงาน1/3ของชีวิต เลือกงานที่ทำแล้วมีความสุข เราก็มีความสุขไปสามส่วนแล้วครับ
เห้นด้วยกับการให้ ทำให้เรามีความสุขและชีวิตมีความหมายมากขึ้น
แต่ปริญญาเอกไปสอนปริญญาโทในมหาลัยก็ไม่น่าจะนับเป็นการให้นะครับ
ผมว่าการให้ทางการศึกษาน่าจะเป็นให้กับคนที่ขาดแคลนมากกว่า

ขอให้โชคดีในการใช้ชีวิคครับ

ยินดีด้วยกับคุณ donnyvi ที่ค้นพบว่าอยากเป็นอะไร ทำอะไรแล้วมีความสุข
และสิ่งที่อยากเป็น ก็เป็นประโยชน์มากกับสังคม
การเงินเป็นส่วน ที่จะทำให้เราได้ทำ ในสิ่งที่อยากทำ อย่างเต็มที่
มีเงินเท่าไหร่พอ ก็ต่างจิตต่างความคิด เป็นกำลังใจให้ครับ

สำหรับผมแล้ว อิสรภาพการทางเงินเป็นแค่ส่วนหนึ่ง ในบรรดาอิสรภาพทั้งหมดที่ผมปรารถนา อิสรภาพที่ผมปรารถนาได้แก่
1 อิสรภาพทางการเงิน มีเงินเพียงพอที่จะใช้จ่ายตลอดชีวิต ทำให้มีอิสระในการเลือกทำในสิ่งที่อยากทำ โดยไม่ต้องแคร์เรื่องเงิน
2 อิสรภาพทางเวลา ไม่มีภาระ หน้าที่ ความจำเป็นอะไรมากมาย ในการต้องทำกิจกรรมหนึ่งๆ เป็นระยะยาวเวลายาวนานเกินกว่า 3 เดือน จนไม่สามารถปลีกตัวไปทำอะไรอย่างอื่น อยากที่ตัวเองอยากทำได้จริงๆ
3 อิสรภาพทางจิตใจ มีอิสระทางความคิด ไม่จำเป็นต้องตามกระแส ทำตามคนอื่น สามารถแสวงหา เข้าถึงความสุขทางใจได้อย่างถึงที่สุด โดยไม่ต้องแคร์ว่าคนอื่นจะคิดอย่างไรกับเรา

อิสรภาพทั้ง 3 ผมคิดว่า หากยังคงใช้ชีวิตในทางโลกอยู่ มันน่าจะมาเป็นลำดับขั้น ไม่สามารถข้ามขั้นได้ ยกเว้นเสียแต่ว่าจะสละโลก ออกบวช อิสรภาพข้อ 1 จะได้โดยสมบูรณ์ เพราะ หาเลี้ยงชีพด้วยการขอ ตามมาด้วยข้อ 2 เพราะ สละโลก ตัดความสัมพันธ์ทางโลกออกเสียหมดแล้ว จึงได้ข้อ 2 โดยอัตโนมัติ เหลือภาระแค่การแสวงหาอิสรภาพของจิตใจ ให้ปราศจากเครื่องพันธนาการ ที่ร้อยรัดตัวเรา ให้ต้องติดอยู่ในทุกข์ ติดอยู่ในสังสารวัฏ

แต่หากว่าเรายังมีความติดใจยินดีกับทางโลกอยู่บ้าง โลกใบนี้ ในปัจจุบันนี้ ยังคงขับเคลื่อนด้วยเงินอยู่ หากปราศจากอิสรภาพทางการเงินแล้ว อิสรภาพทางเวลา และจิตใจ คงจะไม่สามารถมีได้

ผมเป็น"ชาวบ้าน"ในต่างจังหวัดครับ ไม่ได้อยู่อำเภอเมือง ทั้งยังอยู่ในหมู่บ้านนอกตัวอำเภอด้วยหละ แต่ผมก็ไม่ค่อยจะเห็นใครแบ่งปันรอยยิ้มให้กันสักเท่าใดนะ

picatos เขียน:สำหรับผมแล้ว อิสรภาพการทางเงินเป็นแค่ส่วนหนึ่ง ในบรรดาอิสรภาพทั้งหมดที่ผมปรารถนา อิสรภาพที่ผมปรารถนาได้แก่
1 อิสรภาพทางการเงิน มีเงินเพียงพอที่จะใช้จ่ายตลอดชีวิต ทำให้มีอิสระในการเลือกทำในสิ่งที่อยากทำ โดยไม่ต้องแคร์เรื่องเงิน
2 อิสรภาพทางเวลา ไม่มีภาระ หน้าที่ ความจำเป็นอะไรมากมาย ในการต้องทำกิจกรรมหนึ่งๆ เป็นระยะยาวเวลายาวนานเกินกว่า 3 เดือน จนไม่สามารถปลีกตัวไปทำอะไรอย่างอื่น อยากที่ตัวเองอยากทำได้จริงๆ
3 อิสรภาพทางจิตใจ มีอิสระทางความคิด ไม่จำเป็นต้องตามกระแส ทำตามคนอื่น สามารถแสวงหา เข้าถึงความสุขทางใจได้อย่างถึงที่สุด โดยไม่ต้องแคร์ว่าคนอื่นจะคิดอย่างไรกับเรา

อิสรภาพทั้ง 3 ผมคิดว่า หากยังคงใช้ชีวิตในทางโลกอยู่ มันน่าจะมาเป็นลำดับขั้น ไม่สามารถข้ามขั้นได้ ยกเว้นเสียแต่ว่าจะสละโลก ออกบวช อิสรภาพข้อ 1 จะได้โดยสมบูรณ์ เพราะ หาเลี้ยงชีพด้วยการขอ ตามมาด้วยข้อ 2 เพราะ สละโลก ตัดความสัมพันธ์ทางโลกออกเสียหมดแล้ว จึงได้ข้อ 2 โดยอัตโนมัติ เหลือภาระแค่การแสวงหาอิสรภาพของจิตใจ ให้ปราศจากเครื่องพันธนาการ ที่ร้อยรัดตัวเรา ให้ต้องติดอยู่ในทุกข์ ติดอยู่ในสังสารวัฏ

แต่หากว่าเรายังมีความติดใจยินดีกับทางโลกอยู่บ้าง โลกใบนี้ ในปัจจุบันนี้ ยังคงขับเคลื่อนด้วยเงินอยู่ หากปราศจากอิสรภาพทางการเงินแล้ว อิสรภาพทางเวลา และจิตใจ คงจะไม่สามารถมีได้

แนวคิดพี่ตี่สุดยอดจริงๆ ครับ

แต่ผมขออนุญาตแย้งนิดนึง

ตรงที่ว่า ผมว่าข้อ 3 นั้นสามารถทำได้โดยไม่จำเป็นต้องมี 1 หรือ 2 ก่อนครับ

ขอบคุณครับพี่ๆ ทุกท่าน สำหรับแนวคิดเพิ่มเติม
ผมจะนำไปพิจารณา และปรับใช้ครับ

ได้เห็นอะไรอีกหลายมุมเลยคับ ^^

tanapol เขียน:

picatos เขียน:สำหรับผมแล้ว อิสรภาพการทางเงินเป็นแค่ส่วนหนึ่ง ในบรรดาอิสรภาพทั้งหมดที่ผมปรารถนา อิสรภาพที่ผมปรารถนาได้แก่
1 อิสรภาพทางการเงิน มีเงินเพียงพอที่จะใช้จ่ายตลอดชีวิต ทำให้มีอิสระในการเลือกทำในสิ่งที่อยากทำ โดยไม่ต้องแคร์เรื่องเงิน
2 อิสรภาพทางเวลา ไม่มีภาระ หน้าที่ ความจำเป็นอะไรมากมาย ในการต้องทำกิจกรรมหนึ่งๆ เป็นระยะยาวเวลายาวนานเกินกว่า 3 เดือน จนไม่สามารถปลีกตัวไปทำอะไรอย่างอื่น อยากที่ตัวเองอยากทำได้จริงๆ
3 อิสรภาพทางจิตใจ มีอิสระทางความคิด ไม่จำเป็นต้องตามกระแส ทำตามคนอื่น สามารถแสวงหา เข้าถึงความสุขทางใจได้อย่างถึงที่สุด โดยไม่ต้องแคร์ว่าคนอื่นจะคิดอย่างไรกับเรา

อิสรภาพทั้ง 3 ผมคิดว่า หากยังคงใช้ชีวิตในทางโลกอยู่ มันน่าจะมาเป็นลำดับขั้น ไม่สามารถข้ามขั้นได้ ยกเว้นเสียแต่ว่าจะสละโลก ออกบวช อิสรภาพข้อ 1 จะได้โดยสมบูรณ์ เพราะ หาเลี้ยงชีพด้วยการขอ ตามมาด้วยข้อ 2 เพราะ สละโลก ตัดความสัมพันธ์ทางโลกออกเสียหมดแล้ว จึงได้ข้อ 2 โดยอัตโนมัติ เหลือภาระแค่การแสวงหาอิสรภาพของจิตใจ ให้ปราศจากเครื่องพันธนาการ ที่ร้อยรัดตัวเรา ให้ต้องติดอยู่ในทุกข์ ติดอยู่ในสังสารวัฏ

แต่หากว่าเรายังมีความติดใจยินดีกับทางโลกอยู่บ้าง โลกใบนี้ ในปัจจุบันนี้ ยังคงขับเคลื่อนด้วยเงินอยู่ หากปราศจากอิสรภาพทางการเงินแล้ว อิสรภาพทางเวลา และจิตใจ คงจะไม่สามารถมีได้

แนวคิดพี่ตี่สุดยอดจริงๆ ครับ

แต่ผมขออนุญาตแย้งนิดนึง

ตรงที่ว่า ผมว่าข้อ 3 นั้นสามารถทำได้โดยไม่จำเป็นต้องมี 1 หรือ 2 ก่อนครับ

มันมีปัญหาว่า ถ้าเรายังต้องทำงานเป็นลูกจ้างอยู่ สุดท้ายก็ต้องทำตามคำสั่งเจ้านายเป็นต้น ในขณะที่หากเรายังต้องเลี้ยงลูกเล็กๆ อยู่ การจะหนีไปเที่ยวต่างประเทศนานๆ เป็นเดือนๆ คงจะทำไม่ได้ เป็นต้น

ผมเคยคิดนะ เรื่อง "อิสรภาพทางการเงิน" เนี่ย ตามที่เข้าใจกันธรรมดา ก็คือ เรามีเงินระดับที่จะไปทำอะไรก็ได้ ฟรีจากการคิดเรื่องหาเงิน มีกระแสเงินสดพอใช้จ่ายสบายๆ อิสระด้านเวลา ฯลฯ แต่พอคิดให้ลึกๆจริงๆ มันเป็นแค่อิสระของตัวเราเท่านั้นหรือเปล่า ในแง่หนึ่งมันช่วยเหลือจุนเจือคนรอบข้างได้ก็จริง ... แต่เอาจริงๆแล้ว ถ้าฝันคุณใหญ่กว่านั้น ถ้ามองภาพในการช่วยเหลือคนหมู่มากล่ะ เช่น เรื่องของการปรับปรุงโรงพยาบาล การให้ทุนการศึกษาเด็กอีกนับหมื่นนับแสน คุณจะเริ่มคิดล่ะว่าเงินในจำนวนที่ถือว่ามีอิสระภาพสำหรับ "เรา" อาจจะยังไม่พอสำหรับการช่วยเหลือ "พวกเขา" ผมเลยมานั่งคิดตั้งแต่ปีแรกๆที่ลงทุนว่า ถ้าเกิดเรามีศักยภาพที่จะหาเงินมาลงทุนแล้วเงินงอกเงยได้ จะดีกว่าไหม ถ้าเราจะต่อยอดเงินของเราไปเรื่อยๆ แล้วหาเงินมาช่วยเหลือคนอื่น ในเมื่อเราทำได้ (เงินโตต่อไปโดยสามารถดึงกระแสเงินออกมาได้ในแต่ละปีเพื่อพัฒนาสังคมและคนที่ขาดโอกาสรอบด้าน) และนั่นก็เป็นเป้าหมายปณิธานสำคัญสุดของการลงทุนของผมมาจนทุกวันนี้ครับ ถ้าเปลี่ยนโลกได้ ผมก็จะทำ

นับถือคุณคืนนี้ดาวสวย เป้าหมายคล้ายผมมากเลยครับ ถ้าเกิดมาแล้วเรามีศักยภาพมากเท่าใด เราก็ควรช่วยเหลือคนอื่นๆให้เต็มศักยภาพ แบบที่ทุ่มเทในการลงทุนนะครับ ซึ่งช่วงแรกเราอาจจะเต็มที่ด้านการลงทุน แต่พอถึงจุดนึงเราก็ต้องช่วยเหลือผู้อื่นอย่างเต็มศักยภาพเช่นเดียวกันครับ

donnyvi เขียน: ในขณะที่คนอื่นๆ... หรือ เราอาจเรียกว่า "ชาวบ้าน" ในต่างจังหวัด เขาเหล่านั้น ไม่ได้มีเงินทองมากเท่าไหร่ แต่กลับมีความสุข มีรอยยิ้มที่พร้อมจะแบ่งปัน
มีน้ำใจที่พร้อมจะให้อย่างไม่ขาดสาย และมีชีวิตอย่างที่คนที่มีเงินทองหลายๆ คน อิจฉา

ผมคิดว่าที่คุณจขกท.บอกว่าในต่างจังหวัด ชาวบ้านทั่วไปที่ไม่ได้มีเงินทอง เค้าดูมีความสุขนั้น ผมเองไม่แน่ใจว่ามันจะเป็นแบบนั้นจริงหรือเปล่านะครับ จริงอยู่ครับว่า เงินไม่ใช่คำตอบของความสุขในชีวิต แต่ถ้าไม่มีเงินเลยผมคิดว่ามันคงสร้างความทุกข์ให้แน่ ๆ ครับ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องชีวิตที่ต้องปากกัดตีนถีบ ฯลฯ

ถ้าชีวิตเราไม่มีอุปสรรคอะไรเลย เงินมันก็คงไม่จำเป็นมากนัก แต่บางครั้งสิ่งที่ผมเห็นก็คือ เวลาชาวบ้านเหล่านั้นมีความเจ็บป่วย จริงอยู่สิทธิขั้นพื้นฐานในการรักษาทุกคนมีอยู่ แต่ยังไงมันก็ต้องมีค่าใช้จ่ายในการเดินทาง ค่าเสียรายได้ประจำวัน หลายครั้งพอมีเรื่องใหญ่ ๆ แบบนี้ มันก็กลายเป็นต้องกู้หนี้ยืมสิน เป็นหนี้นอกระบบน่ะครับ

สิทธิขั้นพื้นฐานของรัฐเน้นการรักษาโรคที่เป็นเรียบร้อยแล้ว แต่ไม่ค่อยจะเห็นการครอบคลุมเรื่องการป้องกันโรคครับ

ผมเห็นด้วยกับทุกๆ ท่านเลยครับ
ผมเองเป็นคนลำปางครับ มาเรียนต่อ กทม 6 ปีได้แล้ว
ชาวบ้านต้องมีเงินเป็นพื้นฐาน ถูกต้องเลยครับ
แต่ผมอยากชี้ประเด็นว่า เค้ารู้จักที่จะมีความสุขในจุดที่เค้ามี เท่านั้นเองครับ

ผมอยากสื่อเพียงว่า บางครั้งเรา Focus เรื่องเงิน หรืออิสรภาพทางการเงินมากไปหรือเปล่าเท่านั้นเองครับ
ยังมี คุณค่าอื่นๆ ที่ไม่ใช้ คุณค่าของเงินอีกมากมาย

ซึ่งแต่ละท่านเอง เท่านั้นครับที่จะรู้

ไม่ได้มีเจตนาอื่นใดครับ ^^

ผมก็อยู่บ้านนอก (แต่ตอนนี้ทำงานในเมือง) รู้สึกได้เลยว่า ชาวบ้านส่วนมากไม่มีความสุขกันจริงๆหรอก น้อยมากที่จะอยู่แบบวิถีชีวิตพอเพียง กระแสทุนนิยมแพร่เข้าสู่บ้านนอกจากสื่อต่างๆ(อินเตอร์เน็ตนี่แหละตัวดี) ปัจจัยสี่-ห้า-หก-เจ็ดมันต้องใช้เงินมากขึ้น สาเหตุหลักที่ทำให้รอยยิ้มของชาวบ้านนอกลดน้อยลงก็เพราะเขาไม่มีเงินนั่นแหละผมว่านะ .. (หรือผมคิดไปเอง?)

donnyvi เขียน:ผมเห็นด้วยกับทุกๆ ท่านเลยครับ
ผมเองเป็นคนลำปางครับ มาเรียนต่อ กทม 6 ปีได้แล้ว
ชาวบ้านต้องมีเงินเป็นพื้นฐาน ถูกต้องเลยครับ
แต่ผมอยากชี้ประเด็นว่า เค้ารู้จักที่จะมีความสุขในจุดที่เค้ามี เท่านั้นเองครับ

ผมอยากสื่อเพียงว่า บางครั้งเรา Focus เรื่องเงิน หรืออิสรภาพทางการเงินมากไปหรือเปล่าเท่านั้นเองครับ
ยังมี คุณค่าอื่นๆ ที่ไม่ใช้ คุณค่าของเงินอีกมากมาย

ซึ่งแต่ละท่านเอง เท่านั้นครับที่จะรู้

ไม่ได้มีเจตนาอื่นใดครับ ^^

จริงครับ ผมเห็นด้วยครับ ความสุขของคนมีได้หลายด้าน บางคนสุขที่มีเงินมาก ๆ บางคนไม่ใช่

ผมเห็นด้วยครับว่า ถ้าเราหมกมุ่นเรื่องเงิน วิธีการหาเงิน วิธีการไปสู่อิสรภาพทางการเงิน มากจนเกินไป บางครั้งเรากำลังสร้างความทุกข์ให้กับตัวเองโดยไม่รู้ตัวน่ะครับ

แต่การไม่สร้างตัวเองเลย บางครั้งมันจะกลายเป็นความประมาทเหมือนกันครับ

ฉะนั้น สิ่งที่ดีที่สุดคือการอยู่ในทางสายกลางครับ ไม่หมกมุ่นเรื่องใดเรื่องหนึ่งจนเรื่องอื่น ๆ เสียหายครับ

สำหรับผมนะ การทำบุญ ทำทาน ก็ทำอยู่เป็นนิจ แล้วแต่โอกาส บางทีก็ไม่ต้องใช้เงินก็ใช้แรงทำทานได้ ผมยึดหลัก [/u]ทำตามกำลัง ไม่เคยยึดติดกับจำนวนตัวเลขใดๆ

คำถามปลายเปิด ต่างคนก็มีคำตอบต่างกันไป

จริงๆไม่แยก ต่างจังหวัด ในเมือง คนเมือง ชาวบ้าน ไทยเทศ เพราะ ปลายทางความต้องการก็เดียวกัน อยู่ที่เวลาเท่านั้น

ความสุขคืออะไร อันนี้ผมตอบยาก ผมรู้แต่พยายามทำทุกวันให้ทุกข์น้อยที่สุด โดยมองความเป็นจริง
และสร้างเป้าหมายใน 3 ส่วนนี้ตามลำดับ ซึ่งถ้าทำได้ ความทุกข์คงน้อยสุดขีด(หวังว่าความสุขคงบังเกิดขึ้นเอง)

1) พอตามจริง = เช่น มีกิน มีใช้ บลาๆ คือ ต้องมีพวกปัจจัย4 อาจมี5 มี6 ตามสมัยปัจจุบัน เป็นเบื้องต้นก่อน ถ้าคุณยังดิ้นรนทุกๆวัน เพื่อสิ่งเบื้องต้นพวกนี้ ครั้นจะคิดถึงสิ่งอื่น โดยให้ความสำคัญมากกว่าคงยาก

2) พอตามใจ = เมื่อไม่ต้องคิดถึง(1) ใจคงมั่นคง สงบ ก็จะแสวงหาความหมายของชีวิต? เกิดมาเพื่อ? สนองความต้องการส่วนบุคคล? เช่น ชอบเที่ยว ชอบทำบุญ ชอบนั้นชอบนี้ ตามศรัทธา ตามหานิยามชีวิต บลาๆ

3) เกินพอ = 2อันบน ในโลกความจริง เป็นสิ่งที่ทุกคนต้องการเพื่อสนองตนเอง รวมผมด้วย แต่ถ้าเราหลุดจาก2อันบน แล้วสามรถเผื่อแผ่ผู้อื่นได้

สิ่งที่ผมพบเจอจริงคือ สังคมที่เกิดมา ขาดโอกาส ขาดการศึกษา ขาดอาหาร ขาดปัจจัย4พื้นฐาน ถ้าสามารถยกระดับและเติมเต็มส่วนนี้ได้ คงเป็น การให้อย่างแท้จริง ที่ยิ่งใหญ่ต่อโลกใบนี้ที่เรากำเนิดมา

จริงๆ 1/2/3 ก็ปนๆกันไปในแต่ละจังหวะช่วงชีวิต ส่วนจะเน้นตรงไหนก่อนหลัง ก็แล้วแต่ความสามารถ และวาสนา แต่ละคน

หากเป้าหมายที่(1)อิสรภาพเค้าก็ตรง(1)
หากเป้าหมายที่(2)อิสรภาพเค้าก็ตรง(2)
หากเป้าหมายที่(3)อิสรภาพเค้าก็ตรง(3)
ต่างคนก็ต่างเป้าหมาย สู้ๆครับ ชีวิตต้องสู้

ขออภัยหากสาระบ้างไร้สาระบ้าง พิมพ์ไปเรื่อยครับ

ขอบคุณที่ Share กันครับพี่ๆ

คนที่มีความสุขจริงๆมักจะเป็นคนที่มีความสุขกับเรื่องง่ายๆที่ไม่ต้องใช้เงิน การใช้เงินมักจะเป็นการใช้เพื่อลดความทุกข์มากกว่า

ขอบคุณครับสำหรับแนวคิดที่ดี ทุก Comments

สิ่งที่จำเป็นจริงๆกับชีวิต มักไม่แพง

ความสุขที่แท้จริง แทบไม่ต้องจ่าย

มีใครเคยศึกษาทฤษฎีของมาสโลว์ไหมครับ

ผมว่ารูปนี้ (Maslow) คือ คำตอบแหละครับ เมื่อได้ชั้นล่างๆแล้ว เป้าหมายก็จะเปลี่ยนเป็นชั้นบนๆขึ้นมา

สิ่งสูงสุดที่มนุษย์ค้นหากัน คือ "ความสุข" หรือ อีกนัยหนึ่ง คือ "พ้นจากความทุกข์"
"ความสุข" และ "ความทุกข์" มีหลายระดับ และหลากหลายรูปแบบ
บางอย่าง "เงิน" ก็เป็นปัจจัยที่สามารถใช้จัดการได้ เช่น ความเป็นอยู่ที่ดีตามความปรารถนา
แต่หลายๆ อย่าง ก็ไม่ได้ เช่น ซื้อเวลาหรือชีวิตกลับคืนมาไม่ได้
ดังนั้นการสร้างสมดุลในชีวิตแต่ละด้าน คือ สิ่งสำคัญ โดยมีจุดมุ่งหมายที่ "การสร้างสุข พ้นจากความทุกข์" เป็นที่ตั้ง
"เงิน" หรือ "อิสระภาพทางการเงิน" ควรถูกมองในฐานะเครื่องมืออันหนึ่งที่จำเป็น แต่มิใช่สิ่งสำคัญสูงสุด
สิ่งสำคัญที่สุด คือ การพัฒนาจิตใจ ความรู้ ทักษะ ประสบการณ์ เพื่อให้ "การสร้างสุข พ้นจากความทุกข์" ก้าวหน้าอย่างต่อเนื่อง

ผมนึกถึง เพื่อนมันส่งข้อความเหมือนเป็นสติกเกอร์ประมาณนั้น มาทางไลน์ ข้อความมีอยู่ว่า
"เงินซื้อทุกอย่างไม่ได้ แต่...
ทุกอย่างที่ตรูอยากได้ต้องใช้เงินซื้อ แง ๆ ๆ ๆ"

ผมว่าหลายๆคนก็มีความสุขได้ตามอัตภาพโดยไม่ต้องมีอิสรภาพทางการเงินนะครับ แค่บริหารเงินเป็นก็พอ

ดังนั้นความสุขของผมไม่ได้อยู่กับอิสรภาพทางการเงิน แต่อิสรภาพทางการเงินเป็นเป้าหมายที่ผมต้องทำให้ได้

ส่วนเรื่องความสุข เราต้องรู้จักบริหารใจตัวเองนะครับ คนมีอิสรภาพทางการเงิน และเวลา ไม่ได้หมายความว่าจะมีความสุขนะครับ

บางคนรวยมาก ไม่ต้องทำอะไรก็มีกิน เค้าก็ทุกข์ได้ ถ้าบริหารจิตใจไม่เป็น

ผมกลับมองว่า บางทีคนเอาเรื่องโน่นนี่ มาโยงกันให้วุ่นวายกันไปเองมากกว่า ถ้าเราบาลานซ์เรื่องต่างๆได้ มันก็มีความสุขได้ตามสมควรครับ

ขอร่วมแสดงความคิดเรื่องอิสรภาพทางการเงินด้วยคนนะครับ
ผมเชื่อว่ามนุษย์ทุกคนถ้าเลือกได้ ทุกคนอยากมีอิสรภาพทางการเงินทุกคน
เพราะเมื่อมีอิสรภาพทางการเงิน เราทุกคนก็จะมีเวลาว่างเยอะมากขึ้นทำให้
สามารถ คิด ทำ หรือ ไม่ทำ ไม่คิด ใดๆ ก็ได้
ก็หมายความว่า เรามีเวลามากมาย ที่ดำเนินชีวิต ตามที่ใจเราปรารถนา ที่จะทำ
เพื่อ ตนเอง เพื่อ ครอบครัว เพื่อ สังคมและ เพื่อน มนุษย์
แต่อย่างที่เราทุกคนทราบกัน การที่จะลงทุนและไปให้ถึงเป้าหมายของการมีอิสรภาพทางการเงินนั้น
- ยาก ถึง ยากมาก
- ใช้เวลา นานหลายๆปี
- ต้องมีความอดทน ในการควบคุมจิตใจ ความโลภ ความกลัว
- ต้องมีสติ รู้คิดตลอดเวลา
- ต้องมีความรู้ ทั้งรู้เรื่องการวิเคราะห์หุ้น ธุรกิจ เศรษฐกิจ

จะเห็นได้ว่า การที่จะมีอิสรภาพทางการเงินนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายดาย ที่ใครๆก็ทำได้ แค่ได้ทำและทำให้ดีก็ยากแล้ว
ผมเชื่อว่าใครก็ตามที่มีอิสรภาพทางการเงินอย่างแท้จริงแล้ว เขานั้นก็จะได้โอกาสมากมายในการที่จะทำสิ่งต่างๆเพื่อ ตนเอง เพื่อ ครอบครัว. เพื่อสังคม และเพื่อนมนุษย์