R35: ทำงานหนักแต่เงินน้อย
โพสต์แล้ว: พุธ พ.ค. 23, 2012 9:10 am
ความเชื่อของคนทั่วไปอาจจะเชื่อว่าคนที่ “ทำงานหนัก” จะได้รับผลตอบแทนมากกว่าคนที่ไม่ทำงาน หรือ ขยันน้อยกว่า ผมคิดว่าความเชื่อนี้อาจจะใช้ได้กับการแข่งขันที่เป็นเรื่องเฉพาะเท่านั้น เช่น การขยันฝึกซ้อมเพื่อแข่งขันกีฬา หรือการอ่านหนังสือเพื่อสอบไล่ แต่ถ้าเราวัดผลตอบแทนเป็นเรื่องของ “เงิน” แล้ว แม้ว่าการ “ทำงานหนัก” จะมีผลอยู่บ้าง แต่ผมคิดว่ามีปัจจัยอื่นอีกมากมายที่จะส่งผลให้เราได้ผลตอบแทนมากกว่าคนอื่น
ผมได้พบกับคนรอบข้างผมหลายคนที่เขาได้ทำงานหนักตลอดชีวิตที่ผ่านมา แต่ในปัจจุบันเขาก็ยังคงมีสภาพทางการเงินที่ไม่ค่อยสู้ดีนักเมื่อเปรียบเทียบกับความทุ่มเทในการทำงานของเขา ผมจัดคนกลุ่มนี้ว่าเป็น “บุคคลที่ไม่มีอิสรภาพ” รายได้ของพวกเขาจะใกล้เคียงกับรายจ่ายที่เขาต้องใช้ในชีวิตประจำวัน รายจ่ายดังกล่าวอาจจะเปลี่ยนแปลงไปตามช่วงอายุ เช่น ถ้าเริ่มต้นวัยทำงานก็จะหมดไปกับการซื้อของฟุ่มเฟือย ผ่อนรถ ผ่อนบ้าน และต่อมาแต่งงานมีครอบครัวก็จะมีรายจ่ายค่าเลี้ยงดูลูก การศึกษาของลูก เมื่อแก่ตัวก็จะมีรายจ่ายในการรักษาพยาบาล ถึงแม้ว่ารายได้ของพวกเขาในปัจจุบันจะมากกว่ารายได้ของเขาในอดีต แต่เมื่อเปรียบเทียบกับรายจ่ายที่มากขึ้นและค่าครองชีพที่สูงขึ้นก็เหมือนกับว่าเขามีเงินเก็บเท่าเดิมหรืออาจจะน้อยลงด้วยซ้ำ บุคคลประเภทนี้จะต้อง “ทำงานหนัก” ตลอดชีวิตเพื่อหาเงินมาให้เพียงพอกับค่าใช้จ่าย
สำหรับกลุ่มคนอีกประเภทหนึ่งที่ผมจัดว่าเป็น “บุคคลกึ่งอิสรภาพ” บุคคลประเภทนี้เขาจะมีรายได้มากกว่ารายจ่ายในช่วงตลอดชีวิตการทำงานของเขาอยู่พอสมควร อาจจะมาจากการที่เขาเป็นคนประหยัด ใช้จ่ายน้อย หรือเป็นคนโสดที่ไม่ต้องมีภาระการเลี้ยงดูลูก หรือเขาเป็นคนที่มีความสามารถที่โดดเด่นทำให้รายได้ของเขามากกว่าเกณฑ์เฉลี่ยทั่วไป ซึ่งจะทำให้เขามีเงินเก็บอยู่บ้างแต่ก็ฝากเงินไว้กับธนาคารโดยไม่ค่อยสนใจการลงทุนมากนัก ถ้าพวกเขายังมีสุขภาพที่แข็งแรง พวกเขาก็น่าจะสามารถใช้ชีวิตได้อย่างสบายเพราะจะได้ผลตอบแทนจาก “การทำงานของตนเอง” อย่างไรก็ตามเขาจำเป็นต้องทำงานต่อไปจนเกษียณอายุ ถ้าวันใดเขาเหนื่อยและอยากจะหยุดพักก็คงมีรายได้ไม่เหมือนเดิม และรายได้จะหมดไปถ้าเขาต้องเผชิญกับปัญหาร้ายแรง เช่น ป่วย หรือพบอุบัติเหตุ
กลุ่มคนประเภทสุดท้ายที่ผมจัดว่าเป็น “บุคคลที่มีอิสรภาพ” จะแตกต่างจากกลุ่มคน 2 ประเภทแรกอย่างสิ้นเชิง บุคคลประเภทนี้จะไม่ได้ให้ความสำคัญกับ “การทำงานหนัก” ในปัจจุบัน แต่เขาจะมองถึงอนาคตว่าทำอย่างไรที่เขาจะมีเงินได้โดยที่เขาทำงานเพียงเล็กน้อย หรือไม่ต้องทำงานเลย บุคคลเหล่านี้จะทุ่มเทเวลาส่วนใหญ่ไปกับการสร้างระบบใดระบบหนึ่งขึ้นมาเพื่อให้ระบบนั้นผลิตเงินให้แก่เจ้าของระบบได้ด้วยตัวของมันเอง ถ้าสังเกตจะเห็นว่าบุคคลที่ร่ำรวยต่างๆจะเป็นเจ้าของระบบหรือกิจการมากมาย แม้ว่าพวกเขาจะไม่ทำงานอะไรเลยแต่ทุกวินาทีที่เขาหายใจเขาจะได้รับเงินจากระบบที่มีบุคคลต่างๆทำงานให้กับเขา (ในบางระบบอาจจะไม่ต้องมีคนทำงานให้ก็ได้เช่น อสังหาริมทรัพย์บางสถานที่จะมีมูลค่าเพิ่มในตัวของมันเองเมื่อเวลาผ่านไป)
ผมคิดว่ามีคนจำนวนไม่น้อยที่ไต่เต้าจาก บุคคลที่ไม่มีอิสรภาพ เป็น บุคคลกึ่งอิสรภาพ และเป็น บุคคลที่มีอิสรภาพ ในที่สุด เป็นเรื่องที่น่าเสียดายที่ความรู้เหล่านี้เป็นสิ่งที่สำคัญมากในการดำรงชีวิต แต่ไม่มีสอนให้กับเด็กในห้องเรียนในประเทศของเรา ทำให้มีคนจำนวนมากที่ยังคงติดกับดักในวงจรการเป็นบุคคลที่ไม่มีอิสรภาพ ซึ่งอาจจะเป็นเพราะเขาต้อง “ทำงานหนัก” โดยไม่มีเวลาออกมาฉุกคิด โดยถ้าเขาเปลี่ยนมุมมองเพียงนิดเดียวอาจจะทำให้เขามีชีวิตในอนาคตที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง
ผมขอสรุปบทความนี้ด้วยเคล็ดลับ 2-3 ประโยคที่จะทำให้เรา “เป็นบุคคลที่มีอิสรภาพ” ก็คือ “การที่เราได้เป็นเจ้าของสินทรัพย์หรือระบบที่สามารถผลิตเงินสดให้เราได้มากกว่าค่าใช้จ่ายของเรา และเราสามารถคาดการณ์ได้อย่างมีเหตุผลว่าสินทรัพย์หรือระบบดังกล่าวจะมีมูลค่าเพิ่มในอนาคตได้ด้วยตัวของมันเอง ด้วยอัตราการเพิ่มที่มากกว่าอัตราการเพิ่มของค่าใช้จ่ายที่ปรับด้วยเงินเฟ้อแล้ว”
ผมได้พบกับคนรอบข้างผมหลายคนที่เขาได้ทำงานหนักตลอดชีวิตที่ผ่านมา แต่ในปัจจุบันเขาก็ยังคงมีสภาพทางการเงินที่ไม่ค่อยสู้ดีนักเมื่อเปรียบเทียบกับความทุ่มเทในการทำงานของเขา ผมจัดคนกลุ่มนี้ว่าเป็น “บุคคลที่ไม่มีอิสรภาพ” รายได้ของพวกเขาจะใกล้เคียงกับรายจ่ายที่เขาต้องใช้ในชีวิตประจำวัน รายจ่ายดังกล่าวอาจจะเปลี่ยนแปลงไปตามช่วงอายุ เช่น ถ้าเริ่มต้นวัยทำงานก็จะหมดไปกับการซื้อของฟุ่มเฟือย ผ่อนรถ ผ่อนบ้าน และต่อมาแต่งงานมีครอบครัวก็จะมีรายจ่ายค่าเลี้ยงดูลูก การศึกษาของลูก เมื่อแก่ตัวก็จะมีรายจ่ายในการรักษาพยาบาล ถึงแม้ว่ารายได้ของพวกเขาในปัจจุบันจะมากกว่ารายได้ของเขาในอดีต แต่เมื่อเปรียบเทียบกับรายจ่ายที่มากขึ้นและค่าครองชีพที่สูงขึ้นก็เหมือนกับว่าเขามีเงินเก็บเท่าเดิมหรืออาจจะน้อยลงด้วยซ้ำ บุคคลประเภทนี้จะต้อง “ทำงานหนัก” ตลอดชีวิตเพื่อหาเงินมาให้เพียงพอกับค่าใช้จ่าย
สำหรับกลุ่มคนอีกประเภทหนึ่งที่ผมจัดว่าเป็น “บุคคลกึ่งอิสรภาพ” บุคคลประเภทนี้เขาจะมีรายได้มากกว่ารายจ่ายในช่วงตลอดชีวิตการทำงานของเขาอยู่พอสมควร อาจจะมาจากการที่เขาเป็นคนประหยัด ใช้จ่ายน้อย หรือเป็นคนโสดที่ไม่ต้องมีภาระการเลี้ยงดูลูก หรือเขาเป็นคนที่มีความสามารถที่โดดเด่นทำให้รายได้ของเขามากกว่าเกณฑ์เฉลี่ยทั่วไป ซึ่งจะทำให้เขามีเงินเก็บอยู่บ้างแต่ก็ฝากเงินไว้กับธนาคารโดยไม่ค่อยสนใจการลงทุนมากนัก ถ้าพวกเขายังมีสุขภาพที่แข็งแรง พวกเขาก็น่าจะสามารถใช้ชีวิตได้อย่างสบายเพราะจะได้ผลตอบแทนจาก “การทำงานของตนเอง” อย่างไรก็ตามเขาจำเป็นต้องทำงานต่อไปจนเกษียณอายุ ถ้าวันใดเขาเหนื่อยและอยากจะหยุดพักก็คงมีรายได้ไม่เหมือนเดิม และรายได้จะหมดไปถ้าเขาต้องเผชิญกับปัญหาร้ายแรง เช่น ป่วย หรือพบอุบัติเหตุ
กลุ่มคนประเภทสุดท้ายที่ผมจัดว่าเป็น “บุคคลที่มีอิสรภาพ” จะแตกต่างจากกลุ่มคน 2 ประเภทแรกอย่างสิ้นเชิง บุคคลประเภทนี้จะไม่ได้ให้ความสำคัญกับ “การทำงานหนัก” ในปัจจุบัน แต่เขาจะมองถึงอนาคตว่าทำอย่างไรที่เขาจะมีเงินได้โดยที่เขาทำงานเพียงเล็กน้อย หรือไม่ต้องทำงานเลย บุคคลเหล่านี้จะทุ่มเทเวลาส่วนใหญ่ไปกับการสร้างระบบใดระบบหนึ่งขึ้นมาเพื่อให้ระบบนั้นผลิตเงินให้แก่เจ้าของระบบได้ด้วยตัวของมันเอง ถ้าสังเกตจะเห็นว่าบุคคลที่ร่ำรวยต่างๆจะเป็นเจ้าของระบบหรือกิจการมากมาย แม้ว่าพวกเขาจะไม่ทำงานอะไรเลยแต่ทุกวินาทีที่เขาหายใจเขาจะได้รับเงินจากระบบที่มีบุคคลต่างๆทำงานให้กับเขา (ในบางระบบอาจจะไม่ต้องมีคนทำงานให้ก็ได้เช่น อสังหาริมทรัพย์บางสถานที่จะมีมูลค่าเพิ่มในตัวของมันเองเมื่อเวลาผ่านไป)
ผมคิดว่ามีคนจำนวนไม่น้อยที่ไต่เต้าจาก บุคคลที่ไม่มีอิสรภาพ เป็น บุคคลกึ่งอิสรภาพ และเป็น บุคคลที่มีอิสรภาพ ในที่สุด เป็นเรื่องที่น่าเสียดายที่ความรู้เหล่านี้เป็นสิ่งที่สำคัญมากในการดำรงชีวิต แต่ไม่มีสอนให้กับเด็กในห้องเรียนในประเทศของเรา ทำให้มีคนจำนวนมากที่ยังคงติดกับดักในวงจรการเป็นบุคคลที่ไม่มีอิสรภาพ ซึ่งอาจจะเป็นเพราะเขาต้อง “ทำงานหนัก” โดยไม่มีเวลาออกมาฉุกคิด โดยถ้าเขาเปลี่ยนมุมมองเพียงนิดเดียวอาจจะทำให้เขามีชีวิตในอนาคตที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง
ผมขอสรุปบทความนี้ด้วยเคล็ดลับ 2-3 ประโยคที่จะทำให้เรา “เป็นบุคคลที่มีอิสรภาพ” ก็คือ “การที่เราได้เป็นเจ้าของสินทรัพย์หรือระบบที่สามารถผลิตเงินสดให้เราได้มากกว่าค่าใช้จ่ายของเรา และเราสามารถคาดการณ์ได้อย่างมีเหตุผลว่าสินทรัพย์หรือระบบดังกล่าวจะมีมูลค่าเพิ่มในอนาคตได้ด้วยตัวของมันเอง ด้วยอัตราการเพิ่มที่มากกว่าอัตราการเพิ่มของค่าใช้จ่ายที่ปรับด้วยเงินเฟ้อแล้ว”
แต่ก็ขอหวังให้เป็นคนแบบที่ 3 ของคุณ Random ให้ได้ก่อน และก็ขอให้สนุกกับงานที่ทำอยู่ในปัจจุบันไปตลอดด้วยครับ 