Thai VI

การลงทุน กับ การเก็งกำไร
ไม่มีข้อกำหนดที่แบ่งแยกให้เห็นชัดเจนนัก ว่า ซื้ออย่างไร ถืออย่างไร เวลานานแค่ไหน ถึงจะแบ่งว่า นี่เป็นการลงทุน นี่เป็นการเก็งกำไร
ผมเห็นว่า แม้แต่ในหลักการลงทุน VI คนที่เอาไปใช้ก็เอาไปใช้ต่างกัน
ชื่อว่า value "investment" ก็จริง..... แต่ผู้ที่เรียกตัวเองว่า VI นั้น เป็นนัก"ลงทุน"ทั้งหมด จริงหรือ??
โดยเฉพาะในหุ้นร้อน ข่าวมาบอกพื้นฐานเปลี่ยนไปในทางที่ดีเลยซื้อ พอหุ้นขึ้นสูงภายในเวลารวดเร็ว ก็บอกว่า ราคาเกินพื้นฐาน เลยขาย
นี่ใช่การลงทุนจริงหรือ

ผมก็เลยอยากถามความเห็นครับว่า
พี่ๆเพื่อนๆแต่ละคน มีการแบ่งแยกอย่างไร ว่า นี่คือการลงทุน นี่คือการเก็งกำไร
และคิดว่าตัวเองเป็นไสตล์ไหน

แล้ว "การลงทุน" นี่ไม่หวัง "กำไร" หรอครับ?

aonzzung เขียน:แล้ว "การลงทุน" นี่ไม่หวัง "กำไร" หรอครับ?

แน่นอนครับ หวัง
แต่ในความคิดผม หวังทำกำไร ในแนวทางที่แตกต่างกัน
แล้วไม่ทราบในความคิดของคุณ aonzzung มันแตกต่างกันหรือไม่

ผมก็ไม่ใช่ผู้รู้อะไรนะครับ
แต่สำหรับผม VI = "หลักการ" + "ทัศนคติ" ของการมองการลงทุนในหุ้น ซึ่งเป็นแนวการลงทุนหนึ่งเท่านั้น (เหมือนคณิตศาสตร์ 1+1=2 0+2=2 คือมันเป็นแค่หนึ่งในหลายๆแนวคิดและวิธี)

ไม่ว่าจะเก็งกำไรแบบโซรอส
VI แบบบัฟเฟต
VI + จัดกลุ่มหุ้นแบบ ลินซ์
VI + ดูกราฟด้วย แบบ แอนโทนี่ โบลตัน

ถ้าวิธีไหนประยุกต์ใช้ได้กับตัวเองแล้วไม่ขาดทุน แล้วใช้เป็นกฏการลงทุนของตัวเอง ทำกำไรได้ซ้ำแล้่วซ้ำอีก จะวิธีไหนก็ได้นะผมว่า (เห็นคนชอบคิดว่าตัวเอง VI จ๋าแล้วชอบดูถูกแนวอื่นเช่น แนวเทคนิค อันนี้ผมก็ไม่ค่อยเห็นด้วย เพราะกราฟมันก็ไม่ได้อยู่ดีๆแล้วมีเส้นขึ้นมา มันมาจาก raw data จริงในตลาดนี่แหละ)

เหมือน Beckham ถึงจะเล่นปีก แต่จะให้ลากเลื้อยแบบ Ronaldo Messi มันก็ไม่ใช่ เพราะเค้าเก่งวางบอลแม่นยำ ไม่ใช่ลากเลื้อย แต่ถามว่าเป็นนักบอลที่เก่งและประสบความสำเร็จมั้ย ก็ต้องตอบว่า ใช่ (เริ่มนอกเรื่อง)

ขึ้นอยู่กับว่าคุณหาจุดที่คุณเชี่ยวชาญเจอหรือยัง?

ปล ผมก็ลองผิดลองถูกอยู่ หุหุ

sakkaphan เขียน: ผมก็เลยอยากถามความเห็นครับว่า
พี่ๆเพื่อนๆแต่ละคน มีการแบ่งแยกอย่างไร ว่า นี่คือการลงทุน นี่คือการเก็งกำไร
และคิดว่าตัวเองเป็นไสตล์ไหน

สำหรับผมความรู้อันน้อยนิดที่มีอยู่ ผมคิดว่า ผมแยกการลงทุน คือ เราซื้อเพราะเราอยากเป็นเจ้าของกิจการนั้น อยากเป็นหุ้นส่วน ซื้อเพราะคิดว่าจะถือหุ้นนี้ได้ไปตลอดชีวิต ส่วนการเก็งกำไร สำหรับผม ก้อคือการซื้อเพื่อหวังทำกำไร โดยไม่คิดที่อยากจะเป็นเจ้าของกิจการหรือถือหุ้นนั้นไว้นาน ๆ 555 สรุปส่วนตัวตอนนี้ผมก้อมีทั้ง 2 แบบนะ หุ้นตัวแรกที่ซื้อ มาปี กว่า ตอนนี้ยังไม่ขายผมก้อยังแยกไม่ออกว่าผมลงทุนหรือผมกำลังเก็งกำไรอยู่ แต่ผมไม่ซื้อหุ้นนี้เพิ่มแล้ว ผมก้อคิดว่าผมกำลังเก็งกำไรหุ้นตัวนี้อยู่ ถ้าถึงราคาที่เหมาะสม(ลงทุนไปนิดเดียวอยากได้สัก 2 เด้ง) ผมคงจะขายออกไปนะ เพราะระยะยาวคิดว่าธุรกิจนี้มีความไม่แน่นอนของรายได้... ผิดถูกไม่ทราบนะคับ เป็นแค่ความคิดเห็นส่วนตัวครับ..สรุปสุดท้ายผมเป็นสไตล์ไหน นี้คงต้องค้นหากันต่อไป ตอนนี้อยากลงทุน แต่ก้อหวังกำไรที่ได้เช่นกันคับ...

คงต้องย้อนกลับไปถามตัวเองว่า คุณเข้ามาตลาดหุ้นเพื่ออะไร?

สำหรับผมว่า ลงทุน ก็คือ เก็งว่าจะกำไร ( ดีขึ้นไปเรื่อยๆ ) ถ้ากำไรที่ว่าไม่ดีขึ้นไปเรื่อยๆ ก็ขาย ครับ หรือ ถ้ามีคนมาเสนอราคาให้ดีจัดๆ เราก็ลดการลงทุนได้ ไม่มีอะไรถูกหรือผิดครับ

sakkaphan เขียน: ชื่อว่า value "investment" ก็จริง..... แต่ผู้ที่เรียกตัวเองว่า VI นั้น เป็นนัก"ลงทุน"ทั้งหมด จริงหรือ??
โดยเฉพาะในหุ้นร้อน ข่าวมาบอกพื้นฐานเปลี่ยนไปในทางที่ดีเลยซื้อ พอหุ้นขึ้นสูงภายในเวลารวดเร็ว ก็บอกว่า ราคาเกินพื้นฐาน เลยขาย
นี่ใช่การลงทุนจริงหรือ

ถ้ามีการประเมินvalueก่อนซื้อ น่าจะใช่แล้วนี่ครับ

ผมเองอยากลงทุนยาวไปกับบริษัท ตราบเท่าที่บริษัทยังมีธุรกิจที่ดีอยู่ ถึงแม้บางครั้งอาจจะลุ่มๆ ดอนๆ บ้างก็ยังรับได้ถ้าเป็นผลจากปัจจัยภายนอกมากระทำ

ปัญหาคือเมื่อผมไปเจอบริษัทอื่นที่ดีกว่า ผมจำเป็นต้องขายตัวเก่านำมาลงตัวใหม่เพราะเงินทุนผมน้อยและไม่อยากดูหลายบริษัท

ตอนแรกที่เริ่มลงทุนใหม่ๆ ถือทิ้งไว้เลยครับ 3 - 4 ปี บางตัวก็ถือไปทั้งๆ ที่ขาดทุน ค่อนข้างมั่นใจว่าที่เราคิดนั้นถูกแต่จริงๆ คือผิดครับ ตอนหลังได้เรียนรู้แล้วครับถ้าซื้อแล้วราคาลดลง 10% ต้องพิจารณาขายครับ โดยรวมแล้วให้ผลตอบแทนค่อนข้างดีครับ

ระยะหลังผมลดหุ้นปันผลลงและเพิ่มหุ้นเติบโตมากขึ้น ปรากฎว่าให้ผลตอบแทนดีกว่าครับ
บางบริษัทได้ผลตอบแทน 60% ระยะเวลาเพียง 6 เดือน แต่ถ้าถือยาวไปเป็น 1 ปี ให้ผลตอบแทนรวมประมาน 70% ผมกำลังคิดว่าถ้าเจอกรณีแบบนี้อีกเมื่อถึงราคาที่ผมคิดไว้ก็จะขายเลยแล้วหาตัวอื่นที่จะให้ผลตอบแทนสูง (ซึ่งตอนนี้หายากมากหรือผมมองไม่ทะลุครับ) ผมก็ต้องหาไปเรื่อยๆ ดูเหมือนเก็งกำไรเลยครับ

ตอนนี้ไม่แน่ใจแล้วครับว่าเป็นการลงทุนหรือเก็งกำไร ผมรู้สึกว่าการถือระยะสั้นเป็นการเก็งกำไร เพราะระยะเวลาถือหุ้นของผมปัจจุบันนี้เริ่มลดลงแล้วครับเหลือ 9 เดือน - 2 ปี มีเพียง 3 ตัวเท่านั้นที่ถือมายาว 5 - 6 ปี แต่ทุกตัวที่ซื้อดูพื้นฐานก่อนครับ ปีนี้ยังไม่ได้ซื้อเลยครับ

ผมว่าคำว่าพื้นฐานเปลี่ยนนี่วิเคราะห์ยากครับ
เพราะบางอย่างที่มีการออกข่าวนั้นอาจนับรวมแค่ Organic Growth หรือเป็นการเติบโตภายใต้กลยุทธ์เดิมๆเท่านั้น
ซึ่งโดยปกติถ้าเราหามูลค่ากิจการจากวิธี DCF การเติบโตแบบ Organic Growth ก็ควรจะรวมในนั้นไปแล้ว
ดังนั้นข่าวหรือปัจจัยบางอย่างเราก็ไม่ควรนำมาใช้วิเคราะห์กันตลอดเวลาครับ ไม่งั้นซื้อขายกันทุกวันพอดี

ตอนนี้ผมดูแค่ Inorganic Growth หรือการเปลี่ยนแปลงในกลยุทธ์หลักๆที่ทำให้ธุรกิจเปลี่ยนไปเลย แล้วค่อยมาคำนวน Fair Price ใหม่อีกทีครับ เช่น Grammy ทำ TV ดาวเทียม, BH ถ้าเกิดการขยายสาขาทั้งในหรือต่างประเทศ, หรือ Pranda ถ้าเกิดสามารถบุกเบิกตลาดจีนและอินเดียได้จริง

และก็ดูเพิ่มพวกเศรษฐกิจมหภาคในระดับโลกหรือทวีป เพราะผมก็มีหุ้น Bull Ship หวกโรงกลั่นซึ่งราคากระทบจากข่าวพวกนี้มาก

ผมเป็นนักเก็งกำไรครับ

มาซื้อถูกขายแพง ด้วยการคิดแบบประเมินพื้นฐาน

ทุกอย่างเขียน อยู่ใน ไบเบิล บทแรกๆแล้วคับ
inteligent investor

nut776 เขียน:ทุกอย่างเขียน อยู่ใน ไบเบิล บทแรกๆแล้วคับ
inteligent investor

ขอบคุณครับ ผมยังไม่ได้อ่านหนังสือไบเบิลเล่มนี้เลย ตอนนี้อ่านเล่มอื่นอยู่ วันหลังจะซื้อมาอ่านมั่งครับ

ขอบคุณสำหรับทุกๆความเห็นครับ

เมื่อไม่นานมานี้ มีหุ้นตัวหนึ่ง
ผมใช้เวลาศึกษาหุ้นตัวนี้สักพักนึง ถึงจะไม่ได้ละเอียดเจาะลึกมากนัก แต่ก็ทำให้ผมเข้าใจในตัวบริษัทมากขึ้น ได้ไปดูสถานที่จริง โทรถามข้อสงสัยกับIR และสรุปได้ว่าผมชอบในตัวธุรกิจประมาณหนึ่ง จึงซื้อไว้และคิดว่าจะรอดูเป็นระยะเวลาอย่างน้อยไม่ต่ำกว่า1ปี เพื่อดูว่าสิ่งที่ผมคิดไว้จะออกดอกออกผลเมื่อเวลาผ่านไปหรือไม่
ปรากฏว่าผมซื้อไปไม่นาน ยังไม่ทันไร แค่1-2เดือนครับ ราคาขึ้นไปกว่า50เปอรเซนต์
ผมรู้สึกเฉยๆ และตัดสินใจไม่ขาย เพราะผมรู้สึกว่า ผมอยากลงทุนดูดอกผลของบริษัทนี้ในระยะเวลานานกว่านี้
และมันทำให้ผมฉุกคิดขึ้นมาว่า แล้วถ้าผมขายล่ะ?
แน่นอนว่า จะถือต่อเนื่องจากเหตุผลที่ผมบอก หรือจะขายเนื่องจากได้กำไรมากมายแล้ว หรือประเมิณว่า ณ ขณะนี้ ราคาover value ไม่ว่ามันจะขึ้นเพราะเหตุผลอะไร...... ก็ไม่ได้ผิดอะไร มันสิทธิ์ของผม ที่ในเมื่อมันทำกำไรได้มากในเวลาอันสั้นแล้วจะฉวยโอกาสจากมัน

ประเด็น ก็คืออย่างที่ผมบอก ถ้าผมขาย นี่ถือเป็นการลงทุนจริงหรือ? มีข่าวเข้ามาแล้วดูดี คนเลยแห่ซื้อ เราเลยขาย ทั้งที่พื้นฐานที่เราวิเคราะห์ไว้ว่า สมมติเราวิเคราะห์ว่ากลยุทธ์นี้จะใช้เวลาสักพักกว่าจะเห็นผล แต่มันยังไม่ทันเห็นผลลัพธ์ที่เราวิเคราะห์ไว้เลย คนแห่มาซื้อแล้วเราก็ขาย ก็ถือว่าเป็นการเก็งกำไร นี่คือความคิดของผม

และอย่างที่ผมบอก ผมไม่ได้ดูถูกการเก็งกำไรเลยสักนิด ผมอาจเลือกขายก็ได้ และผมก็เคยใช้วิธีนี้...ซึ่งผมเรียกมันว่าการเก็งกำไร ไม่ใช่การลงทุน ในเมื่อคุณฉวยโอกาสจากมันได้ เพียงแต่ในบางครั้ง ผมเลือกที่ลงทุน ก็เท่านั้น

ที่ผมพูด ผมก็เห็นตามความเป็นจริงว่า มีการทำเช่นนี้จริง คือ พื้นฐานดีจริง ข่าวมาจริง ราคาพุ่งจริง และขายตอนราคาพุ่งโดยที่มันยังไม่ได้พิสูจน์ว่าตัวบริษัทสำเร็จจริงหรือไม่ เหมือน right for the wrong reason อย่างที่ ดร.นิเวศน์พูด ซึ่งก็อย่างที่ผมบอก มันผลประโยชน์ของคุณ มันไม่ผิดเลยแม้แต่นิดเดียวที่จะเก็งกำไรโดยใช้การคำนวณอยู่บนพื้นฐานกิจการ ในเมื่อมันเงินของคุณ

แล้วผมก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมVIบางคน พอได้ยินคำว่า เก็งกำไร เข้าหน่อย บางคนถึงต้องดิ้นพลาดๆ ในเมื่อความจริงมันเป็นเช่นนั้น ไม่ใช่ทุกครั้งที่เราใช้วิธี"ลงทุน"รวมถึงผมเองด้วย คนเราต่างจริตต่างความคิด ที่ผมเห็นก็คือความจริง

แต่ก็ขึ้นอยู่กับนิยาม ที่เราให้กับคำว่า ลงทุน และ เก็งกำไร ด้วย ผมก็เลยถามความเห็นพี่ๆเพื่อนๆ ก็เท่านั้น

ขอบคุณสำหรับทุกๆความเห็นอีกครั้งครับ ได้เห็นแนวคิดหลากหลาย

ทีแรกไม่คิดจะตอบกระทู้นี้ เพราะมันขึ้นอยู่กับการนิยามของแต่ละคน
ซึ่งนิยามไปแล้ว ก็ไม่เห็นจะได้อะไรขึ้นมา
แต่เห็นโพสคุณ sakkaphan ล่าสุด...เป็นกรณีเดียวกัน
ที่ผมเคยสงสัยและหาคำตอบมานาน จนได้คำตอบ(ที่ส่วนตัวผมพอใจ)

sakkaphan เขียน: 1....ยังไม่ทันไร แค่1-2เดือนครับ ราคาขึ้นไปกว่า50เปอรเซนต์
2...ถ้าผมขาย นี่ถือเป็นการลงทุนจริงหรือ?
3...ขายตอนราคาพุ่งโดยที่มันยังไม่ได้พิสูจน์ว่าตัวบริษัทสำเร็จจริงหรือไม่
4...เหมือน right for the wrong reason อย่างที่ ดร.นิเวศน์พูด

1. ถ้ามันขึ้นเกินว่าที่คิดไว้ ผมขายทันทีไม่สนวันเวลา ซื้อวันนี้พรุ่งนี้ถึงเป้าเลยผมยิ่งชอบ
2. ผมไม่แคร์นิยาม, ดีกว่าถือเพื่อให้ได้โล่ห์คำว่า"การลงทุน"แต่สุดท้ายไม่มีกำไร
3. ขายแล้วก็ยังติดตามผลงานบริษัทได้และที่เราได้ไม่ใช่แค่กำไร เรายังมูลค่าเวลาด้วยครับ
4. ที่ดร.พูดมา ถูกครับ แต่ผมก็ยังชอบอีกประโยคของ Peter L. Brandt ด้วย
"I am much more interested in being profitable than in being right."

ซุนเซ็ก เขียน:ทีแรกไม่คิดจะตอบกระทู้นี้ เพราะมันขึ้นอยู่กับการนิยามของแต่ละคน
ซึ่งนิยามไปแล้ว ก็ไม่เห็นจะได้อะไรขึ้นมา
แต่เห็นโพสคุณ sakkaphan ล่าสุด...เป็นกรณีเดียวกัน
ที่ผมเคยสงสัยและหาคำตอบมานาน จนได้คำตอบ(ที่ส่วนตัวผมพอใจ)

sakkaphan เขียน: 1....ยังไม่ทันไร แค่1-2เดือนครับ ราคาขึ้นไปกว่า50เปอรเซนต์
2...ถ้าผมขาย นี่ถือเป็นการลงทุนจริงหรือ?
3...ขายตอนราคาพุ่งโดยที่มันยังไม่ได้พิสูจน์ว่าตัวบริษัทสำเร็จจริงหรือไม่
4...เหมือน right for the wrong reason อย่างที่ ดร.นิเวศน์พูด

1. ถ้ามันขึ้นเกินว่าที่คิดไว้ ผมขายทันทีไม่สนวันเวลา ซื้อวันนี้พรุ่งนี้ถึงเป้าเลยผมยิ่งชอบ
2. ผมไม่แคร์นิยาม, ดีกว่าถือเพื่อให้ได้โล่ห์คำว่า"การลงทุน"แต่สุดท้ายไม่มีกำไร
3. ขายแล้วก็ยังติดตามผลงานบริษัทได้และที่เราได้ไม่ใช่แค่กำไร เรายังมูลค่าเวลาด้วยครับ
4. ที่ดร.พูดมา ถูกครับ แต่ผมก็ยังชอบอีกประโยคของ Peter L. Brandt ด้วย
"I am much more interested in being profitable than in being right."

โอ้ ชอบประโยคสุดท้ายจริงๆแฮะ 5555
อืมม ส่วนข้อ 2 นี่ ที่ผมเลือกที่จะลงทุน ไม่ใช่เพราะเหตุผลยังงั้นครับ ไม่ใช่เลย
ถ้าการลงทุน มีประโยชน์แค่นั้นจริงละก็ ผมก็คงเลือกที่จะเก็งกำไรทุกครั้งไปแล้วครับ แต่ทำไมผมถึงเลือกลงทุนล่ะ
การลงทุนนั้น เป็นการเอาเงินก้อนหนึ่งของเรา ไปลง เพื่อหวังผลตอบแทนในระยะยาว หากในระยะสั้นมันขึ้นมาเยอะมาก คุณขายมา คุณพูดได้ว่า ได้กำไรแล้ว สิ่งที่คุณต้องทำต่อไปล่ะ??? มันกลับกลายเป็นก้อนเงินที่อยู่นิ่งๆ ที่ต้องหาบริษัทสิงสถิตต่อไป ใช่หรือไม่
ผมเลือกลงทุน เพราะผมหวังให้เงินก้อนนั้น ทำผลตอบแทนให้ผมในระยะยาว โดยที่ไม่ต้องโยกไปๆมาๆบ่อยครั้ง ถึงแม้ในระยะสั้นมันอาจจะทำผลตอบแทนได้ต่ำกว่า
อีกสาเหตุนึงคือ ผมเป็นคนเรื่องมาก ผมมักจะเจอหุ้นที่ดีที่ผมชอบจริงๆยาก อาจจะเพราะผมใช้เกณฑ์หลายอย่างในการเลือกลงทุน ผมเห็นว่าบริษัทที่ดีและราคาคุ้มค่าจริงๆนั้น หาค่อนข้างยาก นั่นหมายความว่า เมื่อผมเจอของดีเข้าให้แล้ว ผมจะผิดมหันต์หากปล่อยของดีนั้นไปในเวลาอันสั้น เพราะมันหมายความว่า ผมจะเจอของดีอีกครั้งยากมาก และต้องปล่อยเงินก้อนนั้นลอยเท้งเต้งอยู่ไม่รู้อีกนานเท่าไรกว่าจะเจอของดีอีก
นี่คือข้อดีของมันครับ ที่ทำให้ผมเลือกที่จะถือยาวต่อไป หากเราคิดว่าเราวิเคราะห์มาดีแล้ว และเชื่อมั่นในตัวบริษัท แม้ราคาระยะสั้นจะขึ้นไปมาก...... ดีกว่าขายทำกำไรไปในเวลาอันสั้น แล้วต้องทู่ซี้เอาเงินไปซื้อบริษัทอื่นที่ทำให้เราถือแล้วอกสั่นขวัญแขวน

อย่างที่บอกครับว่า ผมใช้วิธีนี้ เพราะผมหาหุ้นที่ถูกใจยาก นานๆเจอที ซึ่งถ้าใครหาเก่งๆเจอบ่อยๆ ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องทู่ซี้ถือให้ได้โล่ห์ อย่างที่คุณซุนเซ็กบอกแหละครับ

sakkaphan เขียน:
แล้วผมก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมVIบางคน พอได้ยินคำว่า เก็งกำไร เข้าหน่อย บางคนถึงต้องดิ้นพลาดๆ ในเมื่อความจริงมันเป็นเช่นนั้น ไม่ใช่ทุกครั้งที่เราใช้วิธี"ลงทุน"รวมถึงผมเองด้วย คนเราต่างจริตต่างความคิด ที่ผมเห็นก็คือความจริง

แต่ก็ขึ้นอยู่กับนิยาม ที่เราให้กับคำว่า ลงทุน และ เก็งกำไร ด้วย ผมก็เลยถามความเห็นพี่ๆเพื่อนๆ ก็เท่านั้น

ขอบคุณสำหรับทุกๆความเห็นอีกครั้งครับ ได้เห็นแนวคิดหลากหลาย

แล้วแต่ว่าใครพูดมั้งคับ
charisma มันต่างกัน

บางคนยังไม่รู้ตัวว่าตัวเองเก็งกำไรด้วยซ้ำ

ได้เงินก็ดีแล้วคับ อย่าไปคิดมาก
แค่ไม่ black swan ก็พอ

คนบางคนจัดการความเสี่ยงเก่ง หรือ port management เก่งๆ
เพื่อแลกกลับการ หมุน asset ได้เยอะรอบ
การฝากเงินกับคนแปลกหน้าเรื่อยๆ ไม่ถือว่าเสี่ยงมั้งคับ
ท่านซุนเขาก็เป็นหนึ่งในนั้นแหละคับ


เอาเข้าจริง
ผมเห็นเซียนเค้าก็ทำกันอย่างนี้แหละ
ได้ราคาเป้าก็ไป
ไม่ได้มาแช่เงินเป็นเจ้าของกิจการอะไร
น้อยเซียนจะคล้ายดร. หรือ เฮียคลายเครียด
แต่ผมก็ไม่รู้ว่า ถ้าพอร์ทเค้าใหญ่ระดับนึง วิธีนี้จะยังใช้ได้อีกไหมนะคับ

sakkaphan เขียน: ผมเลือกลงทุน เพราะผมหวังให้เงินก้อนนั้น ทำผลตอบแทนให้ผมในระยะยาว
โดยที่ไม่ต้องโยกไปๆมาๆบ่อยครั้ง ถึงแม้ในระยะสั้นมันอาจจะทำผลตอบแทนได้ต่ำกว่า

ประเด็นนี้ผมเคยคิดเหมือนกันครับ สมมุติเราซื้อที่ 6 บาท เป้า 10 บาทภายใน 3 ปี
แต่ผ่านมาแค่ 3 เดือน ราคาขึ้นเป็น 8 บาท....ทำนองนี้ใช่มั้ยครับคุณ sakkaphan
....จะขายเพื่อเอา 40% ตอนนี้ หรือ ถือต่อเพื่อเอาอีก 60% ในเวลาที่เราคาดไว้....เอาแบบไหนดี?
ไอเดียที่ผมใช้คือ Discount future value, หุ้นคุณภาพดีๆอาจจะคิดที่ 6% หุ้นไม่ดีเท่าไรอาจคิดที่ 10%
สมมุติตัวนี้เราคิดที่ 8% คิด Discount 3 ปีจะได้ 10/1.08^3 = 7.9 แปลว่า 8 บาท ณ วันนี้ Fair แล้ว

% เขียนผิดไปครับ, ต้อง 33% กับอีก 33%

ผมว่ามันขึ้นอยู่กับความพอใจของเรา ครับ ว่าเราจะลงทุนหรือเก็งกำไร
เราจะทำแบบ บัฟเฟตต์คือถือหุ้นตัวใดตัวหนึ่งไปเรื่่อยๆตราบที่มันยังสร้างผลกำไรและกิจการยังเติบโตดีอยู่
ไม่ว่าราคามันจะขึ้นหรือลงก็ตาม (ลงทุนแบบ บัฟเฟตต์ )
หรือเราจะขายหุ้นไปเมื่อได้กำไรจากส่วนต่างของหุ้นเป็นที่น่าพอใจแล้วก็ได้ (เก็งกำไร )
มันก็ขึ้นอยู่กับว่าเราทำแบบไหนแล้วมีความสุขกับมัน ไม่มีการนึกเสียใจภายหลังก็ถือว่า ใช้ได้แล้วครับ
ในความเห็นส่วนตัวของผม
ผมคิดว่าการเก็งกำไรก็มีประโยชน์กับตลาดเพราะทำให้เกิดสภาพคล่องกับตลาด
เพราะถ้าทุกคนลงทุนแบบบัฟเฟตต์ สภาพคล่องของหุ้นบริษัทที่ดีจะหายไปครับ

ตอบคุณ nut กับคุณซุนเซ็กพร้อมกันนะครับ

หุ้นที่ผมพูดข้างบน เป็นหุ้นตัวหนึ่งที่ไม่ใหญ่เท่าไรในพอร์ตผม จริงๆตอนนี้ หุ้นที่ใหญ่ที่สุดและผมชอบมากที่สุด ตอนนี้ราคาทะลุเป้าที่คิดว่าจะถึงใน3ปี ไปในระยะเวลาแค่1ปีนิดๆ
แต่ผมจะขายหรือไม่นั้น ...หุ้นตัวนี้เป็นตัวที่ผมวิเคราะห์มากที่สุด และศึกษาติดตามมากที่สุดตั้งแต่เข้าตลาดมา และชอบมากที่สุดด้วย ดังนั้นแม้ราคาจะขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แต่ผมคิด และมั่นใจว่า ด้วยศักยภาพของบริษัทนี้ มันจะไปได้อีกไกลมาก ผมจึงยังคงไม่ขาย ผมรู้สึกอยากเป็นเจ้าของมันไปนานๆ
ซึ่งถ้ามองในมุมหนึ่ง ก็อาจเป็นความเสี่ยงได้เหมือนกัน ที่ได้กำไรแล้วไม่ขาย และรอต่อในอนาคตซึ่งมันอาจจะไปได้ไม่ไกลอย่างที่เราคิดก็ได้
แต่ผมมั่นใจในองค์กรนี้มากเกินกว่าจะขายทิ้งได้ในตอนนี้ ตอนที่มันยังแค่เริ่มออกจากจุดสตาร์ท

ส่วนการmanageแบบที่คุณnut กับคุณ ซุนเซ็ก พูดถึง น่าสนใจครับ ผมคงจะเอาไว้เป็นแนวทางเลือกสำหรับบริษัทที่ผมไม่ได้มั่นใจมากขนาดนั้น โดยเฉพาะแนวคิด discount future value ของคุณซุนเซ็ก ดูน่าสนใจทีเดียว

ส่วนตัวผมชอบแนวการลงทุนแบบ ปีเตอร์ ลินซ์ ครับ

ถึงระยะเวลาที่เราพอใจกับกำไรแล้ว(อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับแต่ละคน)เป็นผม ผมก็จะขายไปเลย

ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ไม่ลืมที่จะดูความสามารถของบริษัท ณ ตอนนั้นด้วยว่ากำไรยังดีอยู่และยังไปต่อได้อีกหรือปล่าว?

เป็นคำถามที่ผมถามตัวเองตลอดเช่นกัน และคำตอบก็เปลี่ยนไปตามเวลา

แต่คำตอบที่คิดไว้ตอนนี้ คือ ผมเก็งกำไร โดยใช้แนวคิดการลงทุนครับ
ถ้าราคาที่ซื้อ เติบโตไปเรื่อยๆ ตามผลประกอบการ ผมก็ถือไปเรื่อยๆ ครับ จะกี่ปีก็ช่าง
แต่ถ้าอยู่ดีๆ นายตลาดมาให้ราคาของสามปีข้างหน้า ผมก็ขายครับ เพราะเท่ากับผมได้กำไรเวลา
และผมเชื่อว่า "เวลา" ที่ผมได้มานั้น สามารถเอามาหา หุ้นตัวอื่นได้

แต่เอาเข้าจริงๆ ก็ต้องยอมรับด้วยว่า ราคาที่คำนวณขึ้นมันไม่แน่นอน
เราคิดว่าเราประเมินถูก แต่หลายครั้ง หุ้นที่เราขายมันก็ขี้นไปต่ออีกเยอะ
ผมว่าตัวแปรมันเยอะครับ เราไม่มีทางบอกได้ว่าเรามีข้อมูลครบ
บางบริษัท เราเอาสิ่งที่เราคิด วิเคราะห์ ไปคุยกับเพื่อนที่เป็น ผบห.
เขายังหัวเราะ แล้วบอกว่า เขาเองยังไม่รู้เท่าเราเลย ก็ตลกดี

ผมว่าเก็งกำไรหรือลงทุนเป็น "คำศัพท์" เท่านั้น อย่าไปสนมันมาก

เคยเห็นไหมครับนักลงทุนเข้าใจบาง element ผิด ทำให้ประมาณการณ์ earnings ของบริษัทออกมาสูงมากเกินความเป็นจริง (eg : จะมีบางบริษัทมีการลงทุน พวกการลงทุนแบบร่วมทุน กำไรจะแบ่งตามสัดส่วน ownership แต่ดันไปคิดกำไรเต็มให้กับบริษัท) เสร็จแล้วซื้อหุ้น พอไปเรื่อยๆ ราคาหุ้นขึ้นเอาๆๆๆๆๆๆๆๆ (ระยะสั้น) ก็ไปคิดว่าใช่ คิดถูกแล้ว

เราคือนักลงทุนว้อย !!! เพราะมองผลประกอบการณ์

อย่างบางบริษัท book non-cash extra item มหาศาล ดู bottom line จาก P&L โตโคตร เข้าไปซื้อ ถ้าเกิด หุ้นขึ้นๆๆๆๆๆ ก็คิดว่าใช่ กู คือ VI...

คนส่วนใหญ่เล่นหุ้น คืออยู่ฝั่ง long กำไร cap gain จากราคาหุ้นขึ้น ไม่ว่าจะคิดอะไรถ้าซื้อไปแล้วหุ้นขึ้นคือ "I am right" ทันที... เออ .................

แบบนี้ถามว่า ... แล้วยังไง ..... ผมคงตอบว่า ถือว่าโชคดีโคตรๆที่หุ้นขึ้น ................. ยิ่งตอนตลาดกระทิงแบบนี้ "เซียนเพียบ"

แต่เรารู้กัน ถ้าเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆซักวันคงคำนวนผิด + เข้าผิดจังหวะ มีโอกาสเจ้งได้ ยกเว้นโชคดีโคตร

Good practice สำหรับ fundamentalist ก้คือ ดูว่า คาดการณ์ผลประกอบการถูกผิดหรือใกล้เคียงมากน้อยยังไง ราคา short term = random

แต่คนอื่นก็อาจพูดอย่างอื่น ก็ว่ากันไป

แต่ที่สำคัญ....

ไม่ว่าจะวิธีไหน จะถูกมองแบบไหน เก็งกำไร หรือ ลงทุน ผิดหรือถูก ถ้าทำแล้วเห็นผลบวก ในระยะเวลายาวๆๆๆๆๆๆ ถือว่าโอเค ทำซ้ำได้ เกิด success rate สูง ทำไป 20 - 30 ปี เห็นผลเหมือนเดิมหรือใกล้เคียง

ห้วใจของการวัด performance มีแค่สองอย่าง คือ

1.มี validity
2. มี consistency

เก็งกำไรไม่ผิด ถ้า 1. เรารู้ว่าเราเก็งกำไร 2. Speculation theme / method นั้น logical และทำซ้ำได้ บน success rate ที่สูงพอ

ถ้า objective และ method ชัด สอดคล้อง ไม่มั่วผมว่า ok หมดอะ

ส่วนตัวผมนั้นไม่ได้เก่งอะไรมากมายเลย งูๆปลาๆ อีก 10 ปีถึงจะเริ่มรู้ได้ว่าชัวร์หรือมั่วนิ่ม ตอนนี้ผมยังบอกตัวเองไม่ได้เหมือนกัน วัดไม่ได้ ชั่วโมงบินไม่นานพอ

ใน 10 ปี, 6 ปีอาจรวยโคตร เสร็จอีก 4 ปี ที่ทำมาทั้งหมด หมดตัว ถ้ามั่ว

อย่าง เพื่อนผม เอาง่ายๆมันซัด grammy ไปเต็มเหนี่ยว ก่อนวันที่ขึ้นเยอะๆ เหตุผลคือ rs ขึ้น grammy ต้องขึ้น

แล้วสรุปมันผิดไม๊? 5555 อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับมุมมองของแต่ละคน ผม no comment ครับ

การลงทุนคือการซื้อสินทรัพย์ซึ่งสามารถสร้างผลตอบแทนด้วยตัวมันเองได้
เช่น หุ้นที่มีปันผลและกิจการที่ทํากําไรได้ืํทําให้ได้capital gainด้วย
พันธบัตรหรือหุ้นกู้ที่มีผลตอบแทนเป็นดอกเบี้ย
การเปิดร้านค้าหรือบริษัท งานบริการต่างๆ ฯลฯ

การเก็งกําไรคือการซื้อสินทรัพย์ที่ไม่สร้างรายได้ด้วยตัวมันเอง
เช่นทอง นํ้ามัน ค่าเงิน อนุพันธ์ต่างๆ รวมทั้งของสะสมเช่นนาฬิกา งานศิลป์ ฯลฯ
ผู้ซื้อซื้อเพราะเชื่อว่าจะขายได้ที่ราคาแพงกว่าทุนเดิม

จะลงทุนหรือเก็งกําไร ถ้าได้ผลตอบแทนที่พอใจอย่างมั่นคงและยั่งยืน
ก็คงไม่มีใครว่าผิดได้
ปัญหาคือหลายคนยังสับสนตัวเองว่ากําลังลงทุนหรือเก็งกําไร
ซึ่งอาจทําให้เสียหายอย่างหนักได้
เพราะทั้ง2อย่างมีหลักการและปรัชญาที่แตกต่างกัน

ผมแบ่งตามระดับความเข้าใจกิจการ ถ้ากิจการไหนผมสามารถเข้าใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นใน 5 ปีข้างหน้า ผมเรียกว่าลงทุน แต่ถ้าไม่เข้าใจ สำหรับผมมันคือการเก็งกำไร การเก็งกำไรของผมจะไม่ถือเกิน 10% ครับ

สำหรับการเก็งกำไรผมจะมอง upside ส่วนการลงทุนผมจะมองอัตราผลตอบแทนในระยะยาว

การเก็งกำไรอาจจะไม่ต้องมี MOS แต่ Upside ต้องสูง ส่วนการลงทุนต้องมี MOS ถึงจะลงทุน

อีกนิดละกัน การลงทุนสำหรับผม จะสามารถหาผลตอบแทนในระยะยาวได้ ซึ่งผลตอบแทนในระยะยาวคือ ถ้าเกิดซื้อเสร็จเราไม่สามารถซื้อขายหุ้นได้อีกเลยเราจะได้ผลตอบแทนเท่าไหร่ ในขณะที่การเก็งกำไร คือ ต้องการหาทางขายต่อเท่านั้น

นิยามของการลงทุนของผมคือ การเก็งกำไร บนพื้นฐานของข้อมูลที่น่าเชื่อถือได้ เช่น ผลประกอบการในอดีต, cycle ของธุรกิจ และ อื่นๆ
ส่วนเรื่องเวลานั้น ผมคงคาดการณ์คร่าวๆเท่านั้น ถ้าราคาได้ตามเป้าก่อน ก็ขายก่อน แล้วไปหาตัวใหม่ที่ upside สูงกว่า ไม่จำเป็นต้อง 3 ปี 5 ปี หรือมากกว่า.
อย่างที่บอกครับ นิยามการลงทุนของแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนเสี่ยงมากกว่า แต่ก็ได้กำไรเยอะกว่า เร็วกว่า หรือบางคน เสี่ยงน้อยหน่อย ได้ผลกำไรตามเป้าเช่นกัน แต่นานกว่า ซึ่งทั้ง 2 คน ก็ถือเป็นนักลงทุนเหมือนกัน เพียงแต่อาจรับความเสี่ยงได้ไม่เท่ากัน แค่นั้นเองครับ
ส่วนเรื่อง VI หรือ VS นั้น ผมไม่มีความเห็นครับ