สินค้ามือสอง/ดร. นิเวศน์ เหมวชิรวรากร
โพสต์แล้ว: จันทร์ มี.ค. 12, 2012 7:45 am
โค้ด: เลือกทั้งหมด
โลกในมุมมองของ Value Investor 10 มีนาคม 55
ดร. นิเวศน์ เหมวชิรวรากร
ตลาดสินค้า “มือสอง” ในประเทศไทยนั้น คงต้องพูดว่ายังไม่พัฒนามากนักยกเว้นสินค้าบางอย่าง เช่น รถยนต์ เหตุผลที่สำคัญส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะเราไม่ใคร่มีบริษัทที่ตั้งใจหรือทุ่มเทในการที่จะเป็น “ตัวกลาง” ในการซื้อขายสินค้ามือสองอย่างจริงจัง อีกเหตุผลหนึ่งที่อาจจะสำคัญยิ่งกว่าก็คือ คนไทยจำนวนไม่น้อยอาจจะมีความรู้สึกว่า การใช้สินค้าที่ “ผ่านการใช้งานมาแล้ว” เป็นเรื่องที่ไม่น่าอภิรมย์ เป็นเรื่องที่ “เสียศักดิ์ศรี” เป็นเรื่องที่จะทำให้ถูกมองว่า “จน” หรือบางทีก็อาจจะรู้สึกว่าสินค้านั้นอาจจะเคยเกิด “สิ่งที่ไม่ดี” มาก่อน ด้วยเหตุผลเหล่านี้ ทำให้ราคาของสินค้ามือสองต่ำกว่า “สินค้าใหม่” มากแม้ว่าสินค้ามือสองบางชิ้นจะถูกใช้มาเพียงไม่กี่วัน ไม่กี่เดือน หรือไม่กี่ปี สินค้ายังอยู่ในสภาพที่ดีเกือบ ๆ เท่าสินค้าใหม่และอายุที่เหลือสำหรับการใช้งานยังยาวนานมาก ว่าที่จริง สินค้าบางชิ้นนั้น ก็คือสินค้าใหม่นั่นเอง เพียงแต่มันได้ผ่านการซื้อขายมาแล้ว เจ้าของไม่ใช่บริษัทผู้ขายเท่านั้นเอง ประเด็นอยู่ที่ว่า ในแง่ของ Value Investor เราควรซื้อสินค้ามือสองในสินค้าแต่ละกลุ่มที่มีตลาดมือสองไหม?
สินค้ามือสองกลุ่มแรกก็คือ คอนโดมิเนียม นี่คือสินค้าที่ผมคิดว่าน่าจะมีราคาถูกคุ้มค่ามากเมื่อเทียบกับคุณค่าของมัน ครั้งหนึ่งเมื่อประมาณปีสองปีที่แล้ว ผมเคยสอบถามราคาคอนโดเก่าที่มีการประกาศขายย่านถนนพญาไทห่างจากสถานีรถไฟฟ้าและสวนสาธารณะเพียง 200 เมตร แม้ว่าตัวอาคารจะสร้างมาแล้วกว่าสิบปีแต่เจ้าของเพิ่งตบแต่งห้องใหม่ดังนั้นสภาพของห้องชุดจึงดูดีและตัวอาคารก็น่าจะใช้ต่อไปได้อีกหลายสิบปี และถึงแม้ว่าอาคารจะไม่มีสระว่ายน้ำแต่ก็มีห้องออกกำลังกายที่ค่อนข้างจะ “ว่าง” นอกจากนั้นที่จอดรถก็มีเหลือเฟือสำหรับเจ้าของทุกยูนิต ดูไปแล้วนี่คือ “ทำเลทอง” ที่คนจะอาศัยอยู่ในเมืองและมีความสะดวกสบายทุกอย่างยกเว้นไม่มีสระว่ายน้ำ ถ้าจะให้ผมคิดอย่างคร่าว ๆ ถ้ามันเป็นคอนโดใหม่และตบแต่งพร้อมในทำเลแบบเดียวกันพร้อมสระว่ายน้ำ ราคาขายคงจะตกประมาณไม่ต่ำกว่าหนึ่งแสนบาทต่อตารางเมตรขึ้นไป แต่ราคาที่เจ้าของเรียกก็คือ ประมาณ 4-5 หมื่นบาทต่อตารางเมตร
ผมเองไม่ได้ซื้อห้องชุดนั้น แต่ก็คิดว่าถ้าผมไม่ได้มีเงินมากนัก การใช้เงินประมาณ 6 ล้านบาทเพื่อซื้อคอนโดที่ดูแล้วมีทำเล “สุดยอด” น่าจะคุ้มค่ากว่าการใช้เงินประมาณ ไม่ต่ำกว่า 12 ล้านบาทเพื่อที่จะมีสระน้ำหรือสิ่งอื่นเพิ่มขึ้นมาอีกเล็กน้อยในการซื้อคอนโด “มือหนึ่ง” หรือถ้าผมไม่ต้องการหรือไม่มีปัญญาจ่ายเงิน 12 ล้านบาทอยู่แล้ว แต่ถ้าผมต้องการซื้อคอนโดมือหนึ่งในราคา 6 ล้านบาท ผมอาจจะได้คอนโดที่ห่างออกไปจากทำเลนี้มาก ผมอาจจะต้องเดินประมาณหนึ่งกิโลเมตรทุกวันเพื่อที่จะไปขึ้นรถไฟฟ้า ผมอาจจะมีสระว่ายน้ำที่ผมแทบไม่ใคร่ได้ใช้แต่ต้องจ่ายค่าดูแลที่สูงตลอดไป สำหรับผมแล้ว ผมคงเลือกที่จะซื้อคอนโดมือสองตรงนี้มากกว่า ผมคิดว่ามันคุ้มค่า เหนือสิ่งอื่นใด ในไม่ช้า คอนโดมือหนึ่งนั้นก็จะกลายเป็น “คอนโดเก่า” อยู่ดี และนี่ก็คือการคิดซื้อของแบบ Value Investor
สินค้ากลุ่มที่สองที่ผมคิดว่าการหาของมือสองนั้นอาจจะได้ดีลที่ดีกว่าสินค้ามือหนึ่งมากก็คือ บ้านเดี่ยวหรือทาวน์เฮ้าส์ เหตุผลก็เพราะการซื้อขายบ้านมือสองนั้น มีความ “ยุ่งยาก” บางอย่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องของการกู้เงินเช่นเดียวกับการซื้อคอนโดเหมือนกัน สิ่งที่แตกต่างกับคอนโดเล็กน้อยก็คือ ในกรณีของบ้านที่ “ติดดิน” นั้น ส่วนใหญ่แล้วเจ้าของบ้านมักมีวัตถุประสงค์ในการที่จะใช้เป็น “บ้านหลังแรก” มากกว่าคอนโดที่คนจำนวนมากมักซื้อไว้เพื่อเป็น “บ้านหลังที่สอง” การตัดสินใจซื้อหรือขายบ้านจึงดูเหมือนว่าจะมีปัจจัยที่ต้องคำนึงถึงมากกว่า บางคนถึงขนาดที่นำเรื่องของผีหรือวิญญาณที่อาจจะ “สิง” อยู่ในบ้านเข้ามาประกอบการตัดสินใจก็มี ด้วยเหตุดังกล่าว คนที่คิดจะซื้อบ้านจำนวนมากมักจะไม่สนใจมองหาบ้านเก่า ดังนั้น คนที่ต้องการขาย “บ้านเก่า” จึงขายได้ราคาต่ำมากเมื่อเทียบกับสภาพบ้านและทำเล ผมเองเคยขายบ้านเก่าไปในราคาที่ต่ำกว่าบ้านใหม่ในระดับเดียวกันไม่ต่ำกว่าหนึ่งเท่าตัว ผมรู้ว่าคนที่ซื้อนั้นน่าจะมีความสุขมาก เพราะเขาคือคนที่เช่าบ้านหลังนั้นอยู่และเขาสามารถไปกู้เงินแบงค์มาซื้อโดยที่เขาจ่ายค่าผ่อนบ้านรายเดือนพอ ๆ กับค่าเช่าที่เขาจ่ายให้ผม
สินค้ากลุ่มต่อมาก็คือรถยนต์มือสอง นี่คือสินค้ามือสองที่มีระบบการขายที่มีประสิทธิภาพสูง ดังนั้น ราคาจึงไม่น่าที่จะลดลงมากเมื่อเทียบกับสินค้ามือหนึ่ง อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกว่าเป็นรถเก่านั้น ทำลายความ “ภาคภูมิใจ” ของเจ้าของไปมาก นอกจากนั้น เขาอาจจะรู้สึกว่ารถเก่ามักจะมีสภาพไม่ดีและเขาอาจจะต้องเข้าอู่ซ่อมบ่อย เปลืองน้ำมัน และปัญหาอื่น ๆ สารพัด มันจึงอาจจะไม่คุ้มเมื่อเทียบกับรถใหม่ เหนือสิ่งอื่นใด เขาก็มีความสามารถที่จะผ่อนรถใหม่ได้อยู่แล้ว ในส่วนตัวผมเองนั้น ในอดีตที่รถยนต์มีราคาสูงมากเมื่อเปรียบเทียบกับรายได้ของคนชั้นกลาง การซื้อรถยนต์เก่าก็มีเหตุผลที่น่าพิจารณามาก อย่างไรก็ตาม การเกิดขึ้นของรถอีโคคาร์ซึ่งประหยัดน้ำมันและมีราคาถูกรวมถึงผลประโยชน์อย่างอื่นเช่นภาษีก็ทำให้การซื้อรถเก่าอาจจะไม่ใช่ทางเลือกที่ดีอย่างชัดเจนอีกต่อไปก็ได้
สุดท้ายที่ผมจะพูดถึงเรื่องของสินค้ามือสองก็คือ หุ้น ซึ่งบางคนอาจจะงงว่าหุ้นนั้นมีตลาดมือสองด้วยหรือ? แต่ความเป็นจริงก็คือ หุ้นที่ซื้อขายในตลาดหลักทรัพย์ทั้งหมดนั้นต่างก็เป็น “หุ้นมือสอง” ทั้งนั้น ส่วน “หุ้นมือแรก” ก็คือ หุ้นที่ออกขายใหม่ที่ออกโดยบริษัทที่เรียกว่า IPO หรือหุ้นจองที่ขายให้แก่ประชาชนเป็นครั้งแรก คำถามก็คือ เราควรจะซื้อหุ้นมือสองหรือหุ้นมือแรก? คำตอบของผมก็คือ เราควรซื้อหุ้นมือสองที่เจ้าของหุ้นนำมาซื้อขายกันในตลาดหุ้น และอย่าไปซื้อหุ้น IPO นอกจากในบางช่วงบางเวลาและเป็นการซื้อหุ้นเพื่อเป็นการเก็งกำไรเป็นหลัก
เหตุผลก็คือ หุ้น IPO นั้น ถูกตั้งราคาโดยเจ้าของกิจการที่นำหุ้นเข้ามาซื้อขายในตลาดหลักทรัพย์ เจ้าของกิจการนั้นมีแรงจูงใจที่สำคัญก็คือ อยากขายหุ้นในราคาที่แพงเพื่อที่ว่าเขาจะ “ได้กำไร” มาก ๆ จริงอยู่ คนที่กำหนดราคาและค้ำประกันในการที่จะนำมาขายให้ประชาชนทั่วไปนั้นก็คือ บริษัทหลักทรัพย์และที่ปรึกษาการเงิน แต่ข้อมูล ผลประกอบการ และฐานะทางการเงินต่าง ๆ ก็มาจากเจ้าของกิจการที่สามารถ “ปรับบัญชี” ให้บริษัทดูดีกว่าความเป็นจริงได้อย่างน้อยในช่วงเวลาหนึ่ง ซึ่งจะทำให้มูลค่าหุ้นของบริษัทสูงขึ้น อย่างน้อยในช่วงเวลาที่จะขายหุ้น ดังนั้น การซื้อ “หุ้นใหม่” เราจึงมักจะต้องจ่ายแพงคล้าย ๆ กับคอนโดหรือบ้านใหม่ ในขณะที่ “หุ้นเก่า” หรือหุ้นมือสองที่ซื้อขายอยู่ในตลาดหุ้นนั้นมักจะมีราคาที่ถูกกว่า และนั่นก็เป็นเหตุผลสำคัญที่ผมมักไม่ซื้อหุ้นใหม่หรือหุ้น IPO เพื่อการลงทุนเลย นอกจากในบางช่วงเวลาที่ตลาดหุ้น “ร้อนแรง” และหุ้น IPO ถูกนำมาซื้อขายเก็งกำไร ซึ่งในกรณีอย่างนั้น ถ้าผมจองซื้อหุ้น ผมก็จะรีบขายออกไปอย่างรวดเร็วเมื่อหุ้นเข้าตลาด เพราะผมเห็นว่า หุ้นใหม่นั้น ราคาแพงเกินจริงเสมอ ในขณะที่หุ้นมือสองหรือหุ้นเก่าที่ซื้อขายอยู่ในตลาดหลักทรัพย์นั้น มีทั้งหุ้นที่แพงและถูก
ติดตามอ่านเสนอเพื่อเป็นข้อคิดครับ