Thai VI

ในอดีต การเกษตรเป็นหัวใจหลัก ในการทำมาหากินมาแต่กาลนานมาแล้ว
แต่เมื่อราคาผลิตเกษตร ไม่คงที่ และบางครั้งทำแล้วกำไร ขาดทุนไม่คงที่

ก็เริ่มมี การทำรายได้จากอุตสาหกรรม ต่างต่างเข้ามา ไม่ว่า
จะอีเล็กโทนิค และอื่น ในการผลิต

และมีเป็นรายได้ที่ทำเงินได้สม่ำเสมอ ตามภาวะความต้องการของตลาด

บ้างก็ละที่นาไร่นา ไปทำงานเมืองนอก เพราะค่าแรงดีกว่าการทำเกษตร

พอกลับมามอง
ในปัจจุบัน

เรากำลังพัฒนาอุสาหกรรมต่างต่างมากขึ้น แต่เรากำลังถูกราคาน้ำมัน
กดดัน มากขึ้นเช่นกัน

ใช้พลังงานมากขึ้นมากขึ้น แต่ผลผลิตทางเกษตรที่ขายออกไป
ไม่แน่ใจว่าสมดุลกันหรือเปล่า

มานั่งนึก

ถ้าเราสามารถทำเกษตรมาก ขึ้นสินค้าเกษตรสามารถทำกำไรได้
สม่ำเสมอ จนถึงทุกวันนี้

แล้วเราใช้พลังงานน้อยลงกว่าทุกวันนี้เพราะไม่ต้องมีอุตสาหกรรม
หลายตัวที่ใช้พลัังงานมากจนเกินไป

บางทีเราอาจไม่ต้องมาตื่นเต้นกับราคาขึ้นลงของพลังงานจนเกินไปก้ได้

การคงอยู่ มีชีวิตอย่างพอเพียง น่าจะพอกับสังคมไทยนะ

ถ้าสามารถที่จะเปลี่ยนให้กลับเป็นเศรษฐกิจแบบพอเพียง
ไม่ต้องทั้งหมดแม้จะไม่ถึงครึ่ง อาจจะเศษหนึ่งส่วนสี่ก็จะสามารถที่จะอยู่ได้ การแก้ไขจะต้องใช้เวลา ไม่ใช่ง่าย ๆ โดยมากคนก็ใจร้อนเพราะเดือดร้อน
แต่ว่าถ้าทำตั้งแต่เดี๋ยวนี้ก็จะสามารถที่จะแก้ไขได้

พระราชดำรัส
พระราชทานเมื่อวันที่ 4 ธันวาคม 2540

จากหนังสือคู่มือการดำเนินชีวิตสำหรับประชาชน ปี 2541 และ ทฤษฎีใหม่