Thai VI

ในกรณีของวิธีคิดส่วนลดกระแสเงินสด มันต้องอาศัยการคาดการณ์กระแสเงินสดตลอดระยะ

เวลา10ปีติดต่อกันรวมถึงมูลค่าสุดท้าย(terminal value)เมื่อบริษัทถึงจุดอิ่มตัวอย่างละเอียด

จากนั้นก็ทำการคิดลดด้วยอัตราคิดลด(discount rate) แล้วนำมารวมกันเป็นมูลค่าปัจจุบัน

ปัญหาของการประเมินมูลค่าแบบนี้ก็คือ มูลค่าส่วนใหญ่จะมาจากปีที่สี่หรือห้าเป็นต้นไปไม่ใช่

มาจากในช่วงปีแรกๆ จากประสพการณ์ของผมการคาดการณ์ตัวเลขในอีกสองหรือสามปีข้าง

หน้าให้ถูกต้องก็ยากพออยู่แล้ว อย่าไปพูดถึงการคาดการณ์ที่นานกว่านั้นเลย การเปลี่ยนแปลง

สมมุติฐานในช่วงปีหลังๆสามารถส่งผลต่อมูลค่าในปัจจุบันอย่างมาก

ผมก็เห็นเช่นนั้น
DCF คือ ข้อมูลที่ถูกต้อง + ข้อมูลที่ผิด = ข้อมูลที่ผิด

Likhit เขียน:ปัญหาของการประเมินมูลค่าแบบนี้ก็คือ มูลค่าส่วนใหญ่จะมาจากปีที่สี่หรือห้าเป็นต้นไปไม่ใช่

มาจากในช่วงปีแรกๆ จากประสพการณ์ของผมการคาดการณ์ตัวเลขในอีกสองหรือสามปีข้าง

หน้าให้ถูกต้องก็ยากพออยู่แล้ว อย่าไปพูดถึงการคาดการณ์ที่นานกว่านั้นเลย การเปลี่ยนแปลง

สมมุติฐานในช่วงปีหลังๆสามารถส่งผลต่อมูลค่าในปัจจุบันอย่างมาก

ถ้าคำนวณแล้ว มูลค่าของบริษัทมาจากปีที่สี่หรือห้าเป็นต้นไป แสดงว่าอัตราการเติบโตของกระแสเงินสดอิสระสูงมากพอสมควร กระแสเงินสดในอนาคตเมื่อคิดส่วนลดกลับมาเป็นปัจจุบันแล้วสูงกว่าปีต้นๆ

สำหรับผมแล้ว เราก็ตั้งสมมุติฐานต่ำหน่อยก็มีส่วนเหลือคิดพลาดพอสมควร แต่ราคาที่คำนวณได้อาจจะต่ำไปหน่อยก็เท่านั้น

จากประสพการณ์ของผมการคาดการณ์ตัวเลขในอีกสองหรือสามปีข้าง
หน้าให้ถูกต้องก็ยากพออยู่แล้ว อย่าไปพูดถึงการคาดการณ์ที่นานกว่านั้นเลย การเปลี่ยนแปลง
สมมุติฐานในช่วงปีหลังๆสามารถส่งผลต่อมูลค่าในปัจจุบันอย่างมาก

เห็นด้วย และคิดว่าเป็นส่วนสำคัญมากครับ

หากมองนานกว่า 3ปี ควนมองที่เทรนด์ใหญ่ ไปเลยจะดีกว่าครับ เหมือนที ดร. มองครับ หากจะประมาณตัวเลขที่นานกว่านั้นโดยเป็นตัวเลขออกมาจริงๆ โอกาสผิดน่าจะมีมากที่เดียวครับ

Likhit เขียน:ในกรณีของวิธีคิดส่วนลดกระแสเงินสด มันต้องอาศัยการคาดการณ์กระแสเงินสดตลอดระยะ

เวลา10ปีติดต่อกันรวมถึงมูลค่าสุดท้าย(terminal value)เมื่อบริษัทถึงจุดอิ่มตัวอย่างละเอียด

จากนั้นก็ทำการคิดลดด้วยอัตราคิดลด(discount rate) แล้วนำมารวมกันเป็นมูลค่าปัจจุบัน

ปัญหาของการประเมินมูลค่าแบบนี้ก็คือ มูลค่าส่วนใหญ่จะมาจากปีที่สี่หรือห้าเป็นต้นไปไม่ใช่

มาจากในช่วงปีแรกๆ จากประสพการณ์ของผมการคาดการณ์ตัวเลขในอีกสองหรือสามปีข้าง

หน้าให้ถูกต้องก็ยากพออยู่แล้ว อย่าไปพูดถึงการคาดการณ์ที่นานกว่านั้นเลย การเปลี่ยนแปลง

สมมุติฐานในช่วงปีหลังๆสามารถส่งผลต่อมูลค่าในปัจจุบันอย่างมาก

มันคือ ideal framework ไงครับ

ถ้าทำได้ก็ดี ไม่ได้ก็อย่า ที่สำคัญต้องเข้าใจ เท่านั้นหละครับ มันไม่มีดีไม่ดี ผิดถูก ที่สำคัญคืออะไรใช้แล้วเห็นผลแล้วทำซ้ำได้โดยมีความแม่นยำในระดับใกล้เคียงเดิม (ขึ้นอยู่กับพอใจที่ระดับกี่ %) เท่านั้น...

It depends on the type of business and industry krub. Some business like power where there is long term power purchase agreement (PPA) with government or industrial customers, it is not difficult to determine future cash flow over the next 10 years or even longer with high accuracy krub. So in this type of business, it is best to use DCF for valuation rather than using simple earnings multiples.

ผมว่าหลักการประเมินคุณค่าของกิจการแบบต่างๆ ล้วนมีข้อบกพร่องในตัวของมันเองครับ ถึงตอนนี้ผมว่าก็ยังไม่มี

Perfect Model ที่จะสมบูรณ์แบบร้อยเปอร์เซ็น บางอย่างบอกปัจจุบัน ไม่สามารถบอกอนาคต บองอย่างขึ้นอยู่กับอนาคต

มากไป แต่อย่างไรก็ตามการประเมินกิจการนั้นก็ทำไปเพื่อ หาจุดอ้างอิง

เหมือนกับการมองไปในจักวาร อันเวิ้งว้าง เหมือนว่า Scale เริ่มจาก 0 - 1,000,000,000,000,000,000,000

เอาว่ารู้ว่าอยู่ที่พิกัดโดยประมาณ ที่ 1,000,000 ก็น่าจะพอทำให้เห็นภาพได้ คุยกันรู้เรื่อง

ทั้งนี้ผมว่าการวิเคราะห์มูลค่ากิจการที่ดี ควรใช้หลายวิธีประกอบกัน รวมกันทั้งศาสตร์ และ ศิลป์ ทั้งเชิงปริมาณ และ

คุณภาพ พร้อมทั้งเชิงกลยุทธ์ จะช่วยให้เห็นเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา ว่าราคานี้เรายินดีจ่ายหรือไม่

ขอให้โชคดีในการลงทุนครับ

มองกระจกหลังบ้าง มองลูกแก้วพยากรณ์บ้าง มองไปมองมา บางทีก็งงครับ

ผมว่านะ DCF มันเหมาะ กับหุ้นที่มีDCA รึเปล่าครับ เพราะอานาคต เป็นเรื่องที่เดาได้ยาก แต่หุ้นที่มีDCA รายได้ในจะคำนวณได้ง่ายหน่อยเพราะ ระยะยาวมันจะไปกินคู่แข่งอ่ะครับ

ผมว่า DCF มันเหมาะกับธุรกิจที่กระแสเงินสดคาดการณ์ได้ไม่ยากมากนัก ความผันผวนต่ำ อย่างบัฟเฟตต์ใช้เพราะเค้าเลือกลงทุนธุรกิจที่

คาดการณ์ผลประกอบการณ์ได้ไม่ยากมาก ถ้าเป็นกลุ่มรับเหมา วัฎจักร หรือพวกงานประมูลเนี่ยเลิกเลย

ผมเคยใช้ DCF อยู่ในช่วงแรก ๆตอนหลัง ๆรู้สึกว่ามันอ่อนไหวต่อตัวแปรต่าง ๆมากเกินไป เลยไม่ค่อยเอามาเป็นตัวหลักในการประเมินเท่า

ไหร่นัก ควรประเมินโดยหลาย ๆวิธีตามแต่สถานการณ์ครับ

บางครั้งเคยเกิดความลำเอียงสุด ๆ ปรับตัวแปรเพื่อให้ค่าใกล้เคียงตัวเลขในใจเรา

Likhit เขียน:ในกรณีของวิธีคิดส่วนลดกระแสเงินสด มันต้องอาศัยการคาดการณ์กระแสเงินสดตลอดระยะ

เวลา10ปีติดต่อกันรวมถึงมูลค่าสุดท้าย(terminal value)เมื่อบริษัทถึงจุดอิ่มตัวอย่างละเอียด

จากนั้นก็ทำการคิดลดด้วยอัตราคิดลด(discount rate) แล้วนำมารวมกันเป็นมูลค่าปัจจุบัน

ปัญหาของการประเมินมูลค่าแบบนี้ก็คือ มูลค่าส่วนใหญ่จะมาจากปีที่สี่หรือห้าเป็นต้นไปไม่ใช่

มาจากในช่วงปีแรกๆ จากประสพการณ์ของผมการคาดการณ์ตัวเลขในอีกสองหรือสามปีข้าง

หน้าให้ถูกต้องก็ยากพออยู่แล้ว อย่าไปพูดถึงการคาดการณ์ที่นานกว่านั้นเลย การเปลี่ยนแปลง

สมมุติฐานในช่วงปีหลังๆสามารถส่งผลต่อมูลค่าในปัจจุบันอย่างมาก

DCF เหมาะกับธุรกิจที่ผูกขาดครับ ไม่เหมาะกับสินค้าโภคภัณฑ์ครับ เพราะสามารถคำนวณกระแสเงินสดได้อย่างแม่นยำกว่า

ผมว่าทำไว้ก็ดีนะครับ ตอนนี้ผมทำใส่ไว้ใน excel เวลาวิเคราะห์หุ้น
ก็เปลี่ยนตัวแปรนู่น นี่ นั่น ออกมาเป็นราคาปัจจุบัน พองบฯออกก็เอาค่าจริง
มาใส่ ไว้คอยมอนิเตอร์สุขภาพหุ้นไปด้วย มีติดตัวไว้ดีกว่าครับ