Thai VI

โดยทั่วไป vi ที่หนักแน่นและยึดมั่นในแนวทางของตัวเอง
และสำคัญที่สุด คือ การที่รู้จริงในบริษัทที่ตัวเองเข้าใจอย่างถ่องแท้

แต่ทุกครั้งที่เข้าไปอ่านในร้อยคนร้อยหุ้น
เราก็จะพบว่า ตัวเราเล็กแค่ไหน เรารู้น้อยแค่ไหน หรือ
มีคำถามกับตัวเองว่า ทำไมเราช่างเหมือนไม่รู้อะไรเอาซะเลย

คือ เราเป็นได้แค่ผู้มาหาข้อมูล หรือ ผู้ที่มารับสาร
เราไม่มีทางเป็นผู้รู้จริงได้มากกว่า เพื่อนที่มาโพสต์ให้ความรู้ในบริษัทนั้น
แน่นอนเราเป็นได้แค่ผู้ตามเท่านั้น

ดังนั้น ผมจึงอยากรู้ว่า เป็นไปได้ไหมที่ผู้ตาม(ผู้ที่เข้ามาขอเสพข้อมูล และการวิเคราะห์)
จะประสพความสำเร็จอย่างยิ่งยวด หรือในระดับที่น่าพอใจ
มีตัวอย่าง สมาชิก ท่านใด ที่ไม่ใช่กูรูในหุ้นตัวนั้นแต่กลับประสพความสำเร็จอย่างยิ่งยวด
ในหุ้นนั้นๆไหมคับ เพราะดูเหมือนพอเราสนใจหุ้นตัวไหน
ตามเสพข้อมูลใน ร้อยคนร้อยหุ้น มันก็เหมือนเราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับหุ้นตัวนั้นเลย
หรือไม่ก็เป็นสิ่งที่คนอื่นเค้ารู้กันก่อนหน้าเราแล้ว
แล้วเราจะประสพความสำเร็จได้อย่างไร

ขอบพระคุณคับ สำหรับทุกคำชี้แนะ

ผมว่าไม่สำคัญหรอกครับว่าเราจะเป็นผู้นำหรือผู้ตาม สำคัญว่าเรารู้รึเปล่าว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ มิใช่แค่ลงทุนในหุ้นหรอกครับ... การดำเนินชีวิตก็เช่นกัน

เช่น ถ้าเราลงทุนตามหุ้นร้อน VI ตัวนึงที่กำลังดังมากในตอนนี้ ซึ่งแน่นอนเซียนทั้งหลายก็ต้องมีต้นทุนต่ำกว่าเรามาก แต่เราได้อ่านข้อมูล ที่เซียนๆ ทั้งหลายและเพื่อนในบอร์ดนำมาเขียนแล้ว เราเข้าใจบริษัทนั้นมากแค่ไหน ถ้าเราเข้าใจดี เราก็จะรู้ว่าราคา ณ ปัจจุบันมี MOS เหลืออยู่เท่าไหร่ หรือที่เซียนไปมุงกันเขาหลงทางหรือไม่ ถ้าศึกษาแล้วปัจจัยพื้นฐานดีจริง ๆ และ MOS ยังมีอีกมาก และ UPSIDE ยังเหลืออีกมาก เราก็สามารถลงทุนได้ แต่ถ้าไม่ใช่ ตรงกันข้าม เราก็ผ่านเลยไป

และผมมองว่า ถ้าเราศึกษาอย่างจริงจัง กับหุ้นทุกตัวที่เราสนใจ ทั้งอ่านหนังสือ
อ่าน 56-1 อ่านมุมมองของเพื่อนคนอื่นในบอร์ด หาข้อมูลภาพรวมอุตสาหกรรม ฯลฯ ติดตามผลจากการพิเคราะห์หุ้นตัวนั้นของเรา เมื่อเราทำซ้ำเช่นนี้ไปเรื่อย ๆ เราก็จะมีประสบการณ์มากขึ้น

และสุดท้ายเรานั่นแหละครับจะเป็นคนให้ความรู้กับเพื่อน ๆ คนอื่นในบอร์ด

ผมเห็นความลึกในการวิเคราะห์ ของแต่ละคน แล้วท้อเหมือนกันคับ
เหมือนกับว่า ยังไง เราก็ไม่มีทางเข้าใจหรือวิเคราะห์ได้อย่างเค้าแน่
ไม่รู้เคยมีความรู้สึกอย่างนี้บ้างไหมคับ

คิดเหมือนกันเลยครับ สิ่งที่ผมกลัวก็คือ ถ้าเพื่อนที่มาโพสท์เกิดขี้เกียจแชร์ข้อมูลขึ้นมา แล้วผมจะมองบริษัทได้ทะลุเหมือนเพื่อนๆมั๊ย อีกอย่างคือ รู้สึกเอาเปรียบเพื่อนๆยังไงไม่รู้ที่เป็นผู้รับมากกว่าผู้ให้

chatree เขียน:คิดเหมือนกันเลยครับ สิ่งที่ผมกลัวก็คือ ถ้าเพื่อนที่มาโพสท์เกิดขี้เกียจแชร์ข้อมูลขึ้นมา แล้วผมจะมองบริษัทได้ทะลุเหมือนเพื่อนๆมั๊ย อีกอย่างคือ รู้สึกเอาเปรียบเพื่อนๆยังไงไม่รู้ที่เป็นผู้รับมากกว่าผู้ให้

คนดีกว่าผมมากเลยคับ
ของผมนี่เห็นได้ชัด ว่า โลภจนลืมสิ่งที่สำคัญ คือการให้ ไป

ยังไงเราก็คงเป็นผู้ที่รู้มากกว่า ผู้บริหารระดับสูง เจ้าของกิจการ ไปได้หรอกครับ

แต่การที่เราจะได้รับผลตอบแทนที่ดีหรือไม่ คงไม่ใช่แค่ความรู้เท่านั้นครับ ยังมีอีกหลายปัจจัย

และถึงแม้วันนี้เราอาจจะรู้น้อยกว่า แต่ถ้าเราศึกษาเพิ่มเติมต่อไปเรื่อยๆ เราอาจจะทันหรือแซงในอนาคตก็ได้ จริงไหมครับ

ได้ความเทพ ในการวิเคราะห์ งบ
แค่ 1 ใน 10 ก็ดีใจแล้วคับ

555555555

จงเป็นตัวของตัวเอง

ผมคิดว่าการจะลอกการบ้านใคร
ตัวเราเองก็ควรจะมีความรู้ด้วยครับ
คงจะลอกมั่วๆ ไม่ได้
และเป็นไปตามกฎข้อที่ 1
คือ อย่าขาดหุ้น

ส่วนตัวเชื่อเรื่อง โชคดี
ที่เกิดขึ้นจากน้ำพักน้ำแรง
ถึงแม้ว่าในหลายครั้ง
ความโชคดีของผม
จะไม่ได้เกิดจากน้ำพักน้ำแรงของผมคนเดียว
แต่เกิดขึ้นจากเพื่อนๆ นักลงทุนมาช่วยกันแชร์
อย่างพื้นที่ใน thaivi นี่แหละ

แล้ว ความโชคดี จะไม่ใช่ โชคช่วย อีกต่อไป
ความโชคดีมันจะเกิดขึ้นได้เอง
ทุกวันทุกวัน...

ผมว่าก็เหมือนชั้นเรียนแหล่ะครับ เรียนไปก็เก่งขึ้นเรื่อยๆ
เริ่มเรียนอนุบาลก่อน อยู่ๆจะเก่งเท่านักศึกษาปริญญาโทคงไม่ได้
ต้องค่อยๆเรียน ส่วนตัวผมก็หวังว่าจะได้ขึ้น อนุบาล3 เร็วๆนี้

ส่วนเรื่องประสบความสำเร็จนั้น
ถ้าเราเรียน โดยอ่านโจทย์,วิธีทำและคิดตาม ไม่ใช่ลอกคำตอบอย่างเดียว
ก็น่าจะประสบความสำเร็จได้ ตามสัดส่วนความสามารถของเรา

โดยส่วนตัวผมเชื่อว่า มุมมองหรือ"กึ๋น"ในการลงทุนของแต่ละคนไม่มีทางเท่ากันแน่ๆ
ต่อให้เริ่มเรียนรู้พร้อมกัน ขยันเท่ากัน สุดท้ายความคิดอันเฉียบขาดของเทพก็ยังเจ๋งกว่าคนทั่วไปอยู่ดี

เพราะผมเชื่อว่ามุมมองในเรื่องลงทุนของแต่ละคน มันเกิดจากความรู้และประสบการณ์ที่สะสมกันมาตั้งแต่เกิดจนโต

แต่ไม่ใช่ยุให้ขี้เกียจเรียนรู้สิ่งใหม่ๆนะครับ
เพราะการสะสมความรู้ไปเรื่อยๆยังไงก็ทำให้เราเก่งขึ้นแน่ๆ
ถึงจะไม่เก่งเท่าเทพแต่ผมว่าแค่เราเอาตัวรอดได้ก็โอเคแล้ว
การสอบไม่ได้อันดับต้นๆ ไม่ได้แปลว่าเราจะสอบไม่ผ่านครับ

แต่ถ้าเราตั้งหน้าตั้งตาลอกอย่างเดียวโดยไม่ฝึกคิดตามและคิดต่างเลย
รับรองได้ว่าสุดท้ายในระยะยาวแล้ว เราก็คงไม่สามารถอยู่รอดปลอดภัยในตลาดหุ้นแน่

chatchai เขียน:ยังไงเราก็คงเป็นผู้ที่รู้มากกว่า ผู้บริหารระดับสูง เจ้าของกิจการ ไปได้หรอกครับ

แต่การที่เราจะได้รับผลตอบแทนที่ดีหรือไม่ คงไม่ใช่แค่ความรู้เท่านั้นครับ ยังมีอีกหลายปัจจัย

และถึงแม้วันนี้เราอาจจะรู้น้อยกว่า แต่ถ้าเราศึกษาเพิ่มเติมต่อไปเรื่อยๆ เราอาจจะทันหรือแซงในอนาคตก็ได้ จริงไหมครับ

ผมเห็นด้วยกับพี่ฉัตรชัยครับ
ความรู้เป็นแค่ส่วนหนึ่งของความสำเร็จในการลงทุนครับ
ยังมีเรื่องอื่นๆ เช่นระยะเวลาในการลงทุน ทัศนคติในการลงทุน จำนวนเงินที่ใช้ในการลงทุน ฯลฯ

ความรู้เป็นสิ่งสำคัญที่จะขาดไม่ได้หากต้องการประสบความสำเร็จจากการลงทุน
แต่ไม่ใช่ว่าเราจะศึกษาให้เก่งกันไม่ได้
พี่ๆที่เก่งๆแต่ละท่าน ผมว่าเค้าต้องสั่งสมประสบการณ์และศึกษากันมาอย่างมากมายทั้งนั้นแหละครับ
เรานักลงทุนรุ่นใหม่ๆ แค่ลงทุนมาไม่นานจะให้เก่งเท่าพวกเค้าคงเป็นไปได้ยาก
(ยกเว้นมีประสบการณ์จากธุรกิจที่สนใจลงทุนโดยตรง)

ผมก็เป็นผู้ตามคนหนึ่งที่ยังไม่มีความรู้มากพอที่จะเข้าไปแชร์ความเห็นในห้องร้อยคนร้อยหุ้นมากนัก
และวันนี้ผมก็ยังไม่ประสบความสำเร็จถึงขั้นที่ตั้งเป้าไว้
แต่ผมเชื่อว่าเราทุกคนทำได้ หากมุ่งมั่น ศรัทธา และจริงจังกับสิ่งที่ทำครับ

สมัยนี้ การศึกษาง่าย และสะดวกกว่าสมัยเดิมมากๆครับ

หนังสือแนะนำเรื่องการลงทุนเน้นคุณค่าดีๆ ก็มีคนแปลมาให้อ่านเกือบทุกเล่มแล้ว สมัยก่อนไม่มีเลยครับ

สมัยนี้ มีเวบไซด์ การจัดสัมมนาให้ความรู้มากมาย สมัยก่อนก็ไม่มี

ข้อมูลข่าวสารของบริษัทก็เข้าถึงง่าย ไม่เหมือนสมัยก่อนที่ยังไม่มี Net ต้องเดินทางไป Copy งบการเงินเองที่ตลาดหลักทรัพย์ (เสียเงินด้วย)

"ครั้งหนึ่งพระพุทธเจ้า กำลังเสด็จไปกับพระสาวกหมู่ใหญ่เดินทางไกลผ่านป่า เมื่อนั่งพักระหว่างทาง: พระพุทธเจ้าได้ทรงหยิบใบไม้ขึ้นมากำมือหนึ่งจากพื้นดิน แล้วตรัสถามภิกษุทั้งหลายว่า....

ลองคำนวณดูทีว่าใบไม้กำมือหนึ่งนี้ กับใบไม้หมดทั้งป่ามันมากน้อยกว่ากันสักเท่าไร....ภิกษุทั้งหลายตอบว่าใบไม้เพียงกำมือเดียวมีน้อยกว่าใบไม้ทั้งป่า... พระพุทธเจ้าจึงตรัสว่า...

ธรรมะที่ตรัสรู้แล้ว นำมาเปิดเผยสั่งสอน....เทียบได้กับใบไม้กำมือเดียว ส่วนที่ไม่จำเป็นจะต้องนำมาสั่งสอนเทียบกันได้กับใบไม้ทั้งป่า.....หมายความว่า ขอบเขตของการตรัสรู้นั้นกว้างขวางรู้ไปหมดอย่างทั่วถึง

แต่ที่จำเป็น...จะต้องเอามาสอนและเทียบเท่ากับใบไม้กำมือเดียวนี้ คือ เรื่อง อริยสัจจ์ 4 ซึ่งสอนให้รู้ถึงความจริง 4 ประการ คือ 1)​ นี่คือทุกข์ 2) นี่คือเหตุแห่งทุกข์ 3) นี่คือการดับไปของทุกข์ และ 4) นี่คือหนทางแห่งการดับทุกข์"

ข้อมูล หลักการ องค์ความรู้ทั้งหมดของการลงทุน ฉันใดก็ฉันนั้น เฉกเช่นเดียวกับ ใบไม้ในป่าทั้งหมด แต่ข้อมูล หลักการ องค์ความรู้ ที่เป็นสาระสำคัญของการลงทุน กลับมีแค่กำมือเดียว

การลงทุนให้ประสบความสำเร็จ ไม่ใช่ว่าเราต้องรู้ทุกสิ่งที่อย่าง รู้อย่างท่องแท้... แค่เรารู้ว่าองค์ความรู้ใดสำคัญ ข้อมูลใดที่จะสำคัญ และเป็นประโยชน์ต่อการลงทุน... ขอแค่กำมือเดียวก็ประสบความสำเร็จในการลงทุนได้...


เป็นธรรมดาที่เมื่อยิ่งเราศึกษา เราจะยิ่งรู้สึกว่า ตัวเราช่างรู้น้อยเสียเหลือเกิน... ยิ่งศึกษา ก็ยิ่งรู้สึกว่ามีอะไรให้เรียนรู้อีกมาก...

การที่เรารู้สึกว่าเรารู้แล้ว เรารู้จริง เรารู้มาก ผมว่าเป็นสิ่งที่เป็นอันตรายกว่าการที่เรารู้สึกไม่รู้ซะอีก... เพราะ มันจะทำให้เราหยุดศึกษา ทำให้เรามั่นใจในตนเองมากเกินไป ทำให้เราอุ่นใจ และทำให้เราประมาทขาดความระมัดระวัง ซึ่งอันตรายกับพอร์ตของเรามากๆ

ดังนั้นผมของแสดงความยินดีกับท่านเจ้าของกระทู้ครับ... ที่ได้เข้าถึงสัจธรรมว่า... เราช่างรู้น้อยเหลือเกิน และเราไม่ควรประมาท... เพราะ แค่ความจริงข้อนี้ก็ทำให้เราประสบความสำเร็จในการลงทุนแล้วครับ...

อย่างบัฟเฟต... ผมคิดว่าความสามารถที่สำคัญที่สุดของเค้า ไม่ใช่ความสามารถที่เค้ารู้เรื่องต่างๆ เยอะ... แต่ความสามารถที่ทำให้บัฟเฟตประสบความสำเร็จในการลงทุนขั้นสุดยอด น่าจะมาจากการที่เค้ารู้ว่า เค้าไม่รู้อะไร ความสามารถในการปฎิเสธการลงทุนที่เค้าไม่เข้าใจได้อย่างมั่นคงเด็ดเดี่ยวมากกว่า...


สุดท้ายแล้ว... เราต้องระมัดระวังอย่าให้ข้อเท็จจริงที่ว่าเรารู้น้อย... มาขัดขวาง ทำให้จิตตก ห่อเหี่ยว หมดกำลังใจในการลงทุนนะครับ... สู้ๆ ครับ ผมเชื่อว่าพี่ nut776 มาถูกทางแล้วครับ...

เป็นไปได้ แต่ต้องไม่ใช่ตามหุ้นที่เขาซื้อไปแล้ว ต้องตามเฉพาะความคิดและวิธีการของผู้นำที่ใช้แล้วสำเร็จ นำมาต่อยอดแล้วพัฒนาเป็นวิธีการของตัวเองให้ได้ครับ

ขอบคุณ คุณ picatos มากคับ
แอบติตดตามผลงานเป็นระยะๆ
มีจริตบางอย่างของท่าน ผมแอบชอบ


@ คุณ noteli มันทำให้ไม่กล้าซื้อสักตัวมากกว่าคับ
เพราะมองย้อนไปก็เหมือนเราไม่เข้าใจก็ไม่กล้า
แต่ที่ผ่านมาซื้อต้องกลั้นใจ (บวก มั่ว) มันก็พอได้
แต่พอจะระลึกได้ว่าวิธี น่าจะไม่ใช่
ผมลองศึกษา แนวทางหลายท่าน ทั้งฝรั่ง ทั้งคนในthaivi
รู้สึกว่า แต่ละคนมีกรอบความคิดชัดเจน และลึกซึ้ง บางคนเข้าตลาดมาไม่กี่ปี
แต่ตกผลึก แนวทางและกรอบความคิดได้เยี่ยมยอดมาก
ส่วนตัว รู้สึกว่า ยังไม่มีเข็มทิศที่ชัดเจน แม้ว่าจะมาแนว vi ก็ตาม

ตอบแบบสนุกๆนะครับ ว่า...

เป็นไปได้ครับ!!!
ยกตัวอย่างผมเองแล้วกันนะครับ


คือ...
หลังจากงานจิบเบียร์รอบที่ผ่านมาล่าสุด
เมื่อผมกลับมา ผมก็กระซิบดังๆบอกเพื่อนผมที่ทำงานของผมคนนึง ว่า "JAS กับ HEMRAJ ท่าจะมาแรงวุ้ย!!!"
ผมบอก แต่ผมเองก็ไม่ซื้อไว้เลย
แต่...
อีตาเพื่อนผม(ที่รับสารไป)ซิครับ จัดเต็มพอร์ต ทั้งสองตัว
เพราะเค้าดูกราฟและ Technical ควบคู่ไปด้วย

แข่งอะไรก็แข่งได้ ยกเว้นแข่งวาสนาจริงๆ 555+
แต่ก็ยินดี เมื่อเห็นผู้อื่นมีความสุขครับผม
(^_^)

งานเฮฮาประสาวีไอครั้งหน้าขอเสนอชื่อคุณ pak เป็นวิทยากรอันดับหนึ่ง
(ชอบแนวความคิดครับตามอ่านหลายกระทู้แล้ว )

picatos เขียน:"ครั้งหนึ่งพระพุทธเจ้า กำลังเสด็จไปกับพระสาวกหมู่ใหญ่เดินทางไกลผ่านป่า เมื่อนั่งพักระหว่างทาง: พระพุทธเจ้าได้ทรงหยิบใบไม้ขึ้นมากำมือหนึ่งจากพื้นดิน แล้วตรัสถามภิกษุทั้งหลายว่า....

ลองคำนวณดูทีว่าใบไม้กำมือหนึ่งนี้ กับใบไม้หมดทั้งป่ามันมากน้อยกว่ากันสักเท่าไร....ภิกษุทั้งหลายตอบว่าใบไม้เพียงกำมือเดียวมีน้อยกว่าใบไม้ทั้งป่า... พระพุทธเจ้าจึงตรัสว่า...

ธรรมะที่ตรัสรู้แล้ว นำมาเปิดเผยสั่งสอน....เทียบได้กับใบไม้กำมือเดียว ส่วนที่ไม่จำเป็นจะต้องนำมาสั่งสอนเทียบกันได้กับใบไม้ทั้งป่า.....หมายความว่า ขอบเขตของการตรัสรู้นั้นกว้างขวางรู้ไปหมดอย่างทั่วถึง

แต่ที่จำเป็น...จะต้องเอามาสอนและเทียบเท่ากับใบไม้กำมือเดียวนี้ คือ เรื่อง อริยสัจจ์ 4 ซึ่งสอนให้รู้ถึงความจริง 4 ประการ คือ 1)​ นี่คือทุกข์ 2) นี่คือเหตุแห่งทุกข์ 3) นี่คือการดับไปของทุกข์ และ 4) นี่คือหนทางแห่งการดับทุกข์"

ข้อมูล หลักการ องค์ความรู้ทั้งหมดของการลงทุน ฉันใดก็ฉันนั้น เฉกเช่นเดียวกับ ใบไม้ในป่าทั้งหมด แต่ข้อมูล หลักการ องค์ความรู้ ที่เป็นสาระสำคัญของการลงทุน กลับมีแค่กำมือเดียว

การลงทุนให้ประสบความสำเร็จ ไม่ใช่ว่าเราต้องรู้ทุกสิ่งที่อย่าง รู้อย่างท่องแท้... แค่เรารู้ว่าองค์ความรู้ใดสำคัญ ข้อมูลใดที่จะสำคัญ และเป็นประโยชน์ต่อการลงทุน... ขอแค่กำมือเดียวก็ประสบความสำเร็จในการลงทุนได้...


เป็นธรรมดาที่เมื่อยิ่งเราศึกษา เราจะยิ่งรู้สึกว่า ตัวเราช่างรู้น้อยเสียเหลือเกิน... ยิ่งศึกษา ก็ยิ่งรู้สึกว่ามีอะไรให้เรียนรู้อีกมาก...

การที่เรารู้สึกว่าเรารู้แล้ว เรารู้จริง เรารู้มาก ผมว่าเป็นสิ่งที่เป็นอันตรายกว่าการที่เรารู้สึกไม่รู้ซะอีก... เพราะ มันจะทำให้เราหยุดศึกษา ทำให้เรามั่นใจในตนเองมากเกินไป ทำให้เราอุ่นใจ และทำให้เราประมาทขาดความระมัดระวัง ซึ่งอันตรายกับพอร์ตของเรามากๆ

ดังนั้นผมของแสดงความยินดีกับท่านเจ้าของกระทู้ครับ... ที่ได้เข้าถึงสัจธรรมว่า... เราช่างรู้น้อยเหลือเกิน และเราไม่ควรประมาท... เพราะ แค่ความจริงข้อนี้ก็ทำให้เราประสบความสำเร็จในการลงทุนแล้วครับ...

อย่างบัฟเฟต... ผมคิดว่าความสามารถที่สำคัญที่สุดของเค้า ไม่ใช่ความสามารถที่เค้ารู้เรื่องต่างๆ เยอะ... แต่ความสามารถที่ทำให้บัฟเฟตประสบความสำเร็จในการลงทุนขั้นสุดยอด น่าจะมาจากการที่เค้ารู้ว่า เค้าไม่รู้อะไร ความสามารถในการปฎิเสธการลงทุนที่เค้าไม่เข้าใจได้อย่างมั่นคงเด็ดเดี่ยวมากกว่า...


สุดท้ายแล้ว... เราต้องระมัดระวังอย่าให้ข้อเท็จจริงที่ว่าเรารู้น้อย... มาขัดขวาง ทำให้จิตตก ห่อเหี่ยว หมดกำลังใจในการลงทุนนะครับ... สู้ๆ ครับ ผมเชื่อว่าพี่ nut776 มาถูกทางแล้วครับ...

โดนครับ ใครที่ยังไม่อ่าน post คุณ picatos รีบอ่านซะ ไม่ค่อยเห็นคนพูดถึงเรื่องนี้ หลักการเดียวกับผมเลย
แต่ผม classify ประเด็นนี้เป็นสองอย่าง
1. degree of freedom (adopted from stat) - หลักการนี้บอกว่า คุณไม่ต้องรู้ไปทุกอย่าง แค่คุณรู้ ส่วนนึงก็จะสามารถ deduct ส่วนที่เหลือได้ ทุกสิ่งอย่างในโลกมี degree of freedom ยกตัวอย่าง ไฟจราจร เขียว เหลือง แดง (ถ้าเป็น stat n = 3 มี degree of freedom = 2 (n - 1)) , แปลว่า ถ้ารู้ ว่า มีเขียวกับเหลือง ก็รู้แล้วว่าอีกอันที่เหลือต้องเป็นแดง ... แน่นอน ( เออ อธิบายไม่ค่อยเก่งหวังว่าจะไม่งงกัน)
2. knowledge-information trap , อันนี้ตรงตามชื่อ มันมีกับดัก เยอะมาก ในชีวิตมนุยษ์ และ ชีวิตการลงทุน (เช่น emotional trap อันนี้กว้าง, เจาะจงหน่อยเป็น behavior ก็อาจจะ dividend trap, ซื้อตามเซียน-trap 55+ etc etc. ไม่จบ) สติและไหวพริบเท่านั้นจะทำให้คุณแยกออกได้ว่ากำลังไม่ได้จมไปกับอะไรที่ ไม่ create significant marginal difference

พอดีผมไม่ค่อยได้อ่านคำสอนหรือเนื้อเรื่องกี่ยวกับพุทธศาสนาเท่าไหร่ จึงอยากจะขอบคุณที่นำ passage นี้มา share ด้วยครับ

ความรู้เรียนตามทันได้
แต่สิ่งที่ต่างและไม่สามารถเรียนตามกันได้ คือ ความจิตใจ

picatos เขียน:"ครั้งหนึ่งพระพุทธเจ้า กำลังเสด็จไปกับพระสาวกหมู่ใหญ่เดินทางไกลผ่านป่า เมื่อนั่งพักระหว่างทาง: พระพุทธเจ้าได้ทรงหยิบใบไม้ขึ้นมากำมือหนึ่งจากพื้นดิน แล้วตรัสถามภิกษุทั้งหลายว่า....

ลองคำนวณดูทีว่าใบไม้กำมือหนึ่งนี้ กับใบไม้หมดทั้งป่ามันมากน้อยกว่ากันสักเท่าไร....ภิกษุทั้งหลายตอบว่าใบไม้เพียงกำมือเดียวมีน้อยกว่าใบไม้ทั้งป่า... พระพุทธเจ้าจึงตรัสว่า...

ธรรมะที่ตรัสรู้แล้ว นำมาเปิดเผยสั่งสอน....เทียบได้กับใบไม้กำมือเดียว ส่วนที่ไม่จำเป็นจะต้องนำมาสั่งสอนเทียบกันได้กับใบไม้ทั้งป่า.....หมายความว่า ขอบเขตของการตรัสรู้นั้นกว้างขวางรู้ไปหมดอย่างทั่วถึง

แต่ที่จำเป็น...จะต้องเอามาสอนและเทียบเท่ากับใบไม้กำมือเดียวนี้ คือ เรื่อง อริยสัจจ์ 4 ซึ่งสอนให้รู้ถึงความจริง 4 ประการ คือ 1)​ นี่คือทุกข์ 2) นี่คือเหตุแห่งทุกข์ 3) นี่คือการดับไปของทุกข์ และ 4) นี่คือหนทางแห่งการดับทุกข์"

ข้อมูล หลักการ องค์ความรู้ทั้งหมดของการลงทุน ฉันใดก็ฉันนั้น เฉกเช่นเดียวกับ ใบไม้ในป่าทั้งหมด แต่ข้อมูล หลักการ องค์ความรู้ ที่เป็นสาระสำคัญของการลงทุน กลับมีแค่กำมือเดียว

การลงทุนให้ประสบความสำเร็จ ไม่ใช่ว่าเราต้องรู้ทุกสิ่งที่อย่าง รู้อย่างท่องแท้... แค่เรารู้ว่าองค์ความรู้ใดสำคัญ ข้อมูลใดที่จะสำคัญ และเป็นประโยชน์ต่อการลงทุน... ขอแค่กำมือเดียวก็ประสบความสำเร็จในการลงทุนได้...


เป็นธรรมดาที่เมื่อยิ่งเราศึกษา เราจะยิ่งรู้สึกว่า ตัวเราช่างรู้น้อยเสียเหลือเกิน... ยิ่งศึกษา ก็ยิ่งรู้สึกว่ามีอะไรให้เรียนรู้อีกมาก...

การที่เรารู้สึกว่าเรารู้แล้ว เรารู้จริง เรารู้มาก ผมว่าเป็นสิ่งที่เป็นอันตรายกว่าการที่เรารู้สึกไม่รู้ซะอีก... เพราะ มันจะทำให้เราหยุดศึกษา ทำให้เรามั่นใจในตนเองมากเกินไป ทำให้เราอุ่นใจ และทำให้เราประมาทขาดความระมัดระวัง ซึ่งอันตรายกับพอร์ตของเรามากๆ

ดังนั้นผมของแสดงความยินดีกับท่านเจ้าของกระทู้ครับ... ที่ได้เข้าถึงสัจธรรมว่า... เราช่างรู้น้อยเหลือเกิน และเราไม่ควรประมาท... เพราะ แค่ความจริงข้อนี้ก็ทำให้เราประสบความสำเร็จในการลงทุนแล้วครับ...

อย่างบัฟเฟต... ผมคิดว่าความสามารถที่สำคัญที่สุดของเค้า ไม่ใช่ความสามารถที่เค้ารู้เรื่องต่างๆ เยอะ... แต่ความสามารถที่ทำให้บัฟเฟตประสบความสำเร็จในการลงทุนขั้นสุดยอด น่าจะมาจากการที่เค้ารู้ว่า เค้าไม่รู้อะไร ความสามารถในการปฎิเสธการลงทุนที่เค้าไม่เข้าใจได้อย่างมั่นคงเด็ดเดี่ยวมากกว่า...


สุดท้ายแล้ว... เราต้องระมัดระวังอย่าให้ข้อเท็จจริงที่ว่าเรารู้น้อย... มาขัดขวาง ทำให้จิตตก ห่อเหี่ยว หมดกำลังใจในการลงทุนนะครับ... สู้ๆ ครับ ผมเชื่อว่าพี่ nut776 มาถูกทางแล้วครับ...

+1

ทุกวันนี้บัฟเฟตต์ยังอ่านหนังสือมากกว่าวันละ 10 ชม. โดยที่ไม่คิดว่าเขารู้มากพอแล้ว

สุดยอดครับ พี่ picatos

ขอตอบแบบกำปั้นทุบดินว่า

จะสำเร็จหรือไม่สำเร็จ ขึ้นอยู่กับว่า

"เราเข้าไปตามตอนไหน"

คลายเครียด เขียน:ขอตอบแบบกำปั้นทุบดินว่า

จะสำเร็จหรือไม่สำเร็จ ขึ้นอยู่กับว่า

"เราเข้าไปตามตอนไหน"

ตอบแบบคลายเครียดจริงๆๆเลยครับ ท่านเจ้าสำนัก

ผมขอเรียกว่า เป็นการตามแห่เอาและกันนะครับ

คนไทยมีนิสัยอย่างหนึ่งคือ นิสัยตามแห่ ใครว่าดี ใครว่าเจ๋ง ขอเกาะล้อไปหมด

ลองนึกถึงสองแถวนะครับ (อาจจะอิมเมจิ้นยากไปนิดส์) คนมาก่อนคนที่หาข้อมูลก่อน

ได้นั่ง คนที่มาตามพวกเซียนหรือพวกนกรู้ ก้ตามมาบางคนได้นั่งบางคนก้ยืนไป

หลังจากนั้น หากสองแถว คนเต็มแล้ว ไอ้คนที่ตามมาทีหลังก้ต้องเกาะล้อ หรือ นั่งบน

หลังคาไป (ความเสี่ยงสูง) แล้วคิดว่า ถ้ารถคว่ำ

ใครจะตายก่อนกันหล่ะครับ

คนนั่ง MOS มาก รถคว่ำ ก้เผ่นก่อน

คนยืน MOS กลางๆ รถคว่ำ ก้รอดูคนนั่งว่าเอาไง

เกาะล้อ เกาะหลังคา เกาะลูกสูบ รถคว่ำ ซี้แหงแก๋ ไม่รอด MOS ไม่มี

พูดแบบนี้ คงเห็นภาพนะครับ สัจธรรมในการดำรงชีวิตกับการเล่นหุ้น

chukieat30 เขียน:

คลายเครียด เขียน:ขอตอบแบบกำปั้นทุบดินว่า

จะสำเร็จหรือไม่สำเร็จ ขึ้นอยู่กับว่า

"เราเข้าไปตามตอนไหน"

ตอบแบบคลายเครียดจริงๆๆเลยครับ ท่านเจ้าสำนัก

ผมขอเรียกว่า เป็นการตามแห่เอาและกันนะครับ

คนไทยมีนิสัยอย่างหนึ่งคือ นิสัยตามแห่ ใครว่าดี ใครว่าเจ๋ง ขอเกาะล้อไปหมด

ลองนึกถึงสองแถวนะครับ (อาจจะอิมเมจิ้นยากไปนิดส์) คนมาก่อนคนที่หาข้อมูลก่อน

ได้นั่ง คนที่มาตามพวกเซียนหรือพวกนกรู้ ก้ตามมาบางคนได้นั่งบางคนก้ยืนไป

หลังจากนั้น หากสองแถว คนเต็มแล้ว ไอ้คนที่ตามมาทีหลังก้ต้องเกาะล้อ หรือ นั่งบน

หลังคาไป (ความเสี่ยงสูง) แล้วคิดว่า ถ้ารถคว่ำ

ใครจะตายก่อนกันหล่ะครับ

คนนั่ง MOS มาก รถคว่ำ ก้เผ่นก่อน

คนยืน MOS กลางๆ รถคว่ำ ก้รอดูคนนั่งว่าเอาไง

เกาะล้อ เกาะหลังคา เกาะลูกสูบ รถคว่ำ ซี้แหงแก๋ ไม่รอด MOS ไม่มี

พูดแบบนี้ คงเห็นภาพนะครับ สัจธรรมในการดำรงชีวิตกับการเล่นหุ้น

เห็นภาพจริงๆครับ

mos ของแต่ละคนไม่เท่ากัน ผลลัพธ์เลยออกมาต่างกัน

ไม่รู้ว่าจะสำเร็จ หรือเปล่า แต่ถ้าตามไปแบบไม่........ ไม่เรียนรู้ ไม่ฝึก ไม่อดทนก็คงลำบากนะ