Thai VI

kongkam1 เขียน:อยากทราบว่าโปรกเกอร์หรือนักวิเคาะห์หุ้นต่างๆตามสถาบัน ที่วิเคาะห์หรือเชียรไห้เราชื้อหุ้นต่างๆ มันมีเปอร์เช็นต์หรือความน่าเชื่อถือระดับไหนกันครับ พอดีผมเพื่งลงทุนในหุ้นใด้ไม่นาน เข้ามาเล่นหุ้นก้เล่นแนว viไปเลย ไม่เคยเชื่อเรื่องข่าวหรือคำแนะนำจากนักวิเคาะห์เท่าไหร่ แต่เล่นหุ้นตามพื้นฐานดีก็เล่นไม่ดีก้ไม่เล่น และไม่เคยชื้อหุ้นตามนักวิเคาะห์เลย ก็เลยทำไห้ไม่รู้ว่านักวิเคาะห์เขาแม่นแค่ไหน ใครพอจะทราบช่วยแนะนำผมที มือไหม่จริงๆครับ

MIF Lab : ดร.อาณัติ ลีมัคเดช
เมื่อนักลงทุนไว้วางใจนักวิเคราะห์หุ้นว่าน่าจะมีความรู้ในการลงทุนดีกว่าตน แล้วตัดสินใจซื้อขายหุ้นตามคำแนะนำของนักวิเคราะห์หุ้น ผลจะเป็นอย่างไร



ในทางทฤษฎีนั้น มักจะมองว่าตลาดหุ้นอยู่สภาวะที่มีประสิทธิภาพตลอดเวลา (Efficient Market Hypothesis) ดังนั้นการใช้ข้อมูลจากแหล่งใด แม้กระทั่งจาก Insider ก็ตาม เพื่อสร้างกำไรเกินปกตินั้นไม่สามารถเกิดขึ้นได้ ดังนั้นการตอบคำถามข้างต้นจึงมีความน่าสนใจทั้งในทางทฤษฎีกล่าวคือหากเราพบ ว่าการลงทุนตามคำชี้ชวนของนักวิเคราะห์หุ้นแล้วสามารถทำกำไรเกินปกติได้ แสดงว่าทฤษฎีประสิทธิภาพตลาดทุนไม่เป็นจริง

นอกจากนี้ ในทางปฏิบัติคือการวางแผนการลงทุนของเราว่า ควรเชื่อนักวิเคราะห์หุ้นได้เพียงใด

งานวิจัยของนักศึกษา MIF มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ 2 คนที่ศึกษาคำแนะนำในการซื้อขายหุ้นของนักวิเคราะห์หุ้นในไทย ช่วยให้เราเห็นคำตอบได้ชัดขึ้น

งานชิ้นแรกของ นันทวรรณ บุศราวงศ์ เรื่อง “Can Investors Make Abnormal Profit from the Security Analyst Recommendations in Thailand” ทดลองสร้างพอร์ตหุ้นสามพอร์ตตามคำแนะนำของนักวิเคราะห์หุ้นหลายค่าย คือ พอร์ต “ซื้อ” พอร์ต “ขาย” โดยการช็อตเซลหุ้น พอร์ตที่สามคือพอร์ต “ถือ” ไว้หากนักวิเคราะห์หุ้นแนะนำ Hold

นันทวรรณมองการลงทุนในพอร์ตนี้ว่า เป็นการลงทุนระยะสั้นคือล้างพอร์ตทุกๆ สิ้นวัน และดำเนินกลยุทธ์ตามคำแนะนำของนักวิเคราะห์หุ้นเช่นนี้อีกในวันรุ่งขึ้น

เมื่อเทียบกับอัตราผลตอบแทนของดัชนีตลาดหุ้นแล้ว พอร์ตหุ้นที่สร้างตามคำแนะนำ “ซื้อ” และล้างพอร์ตทุกวัน จะมีอัตราผลตอบแทนเกินปกติอยู่ 0.18% ในขณะที่พอร์ต “ขาย” และ “ถือ” นั้นมีอัตราผลตอบแทนน้อยกว่าอัตราผลตอบแทนของตลาด

หากเทียบกับค่าโบรกเกอร์ซึ่งต่อให้ซื้อขายผ่านอินเทอร์เน็ต ก็จะเสียค่าธรรมเนียมอย่างน้อยไป-กลับ 0.44 แล้ว อัตราผลตอบแทนที่เป็นบวกของพอร์ต “ซื้อ” ก็ยังไม่คุ้ม

งานวิจัยนี้จึงมองว่า ทฤษฎีประสิทธิภาพยังใช้ได้กับตลาดหุ้นไทยอยู่ และนักลงทุนไม่สามารถหลับหูหลับตาลงทุนตามนักวิเคราะห์หุ้นได้ โดยเฉพาะควรระวังคำแนะนำประเภทให้ “ขาย” หรือให้ “ถือ” หุ้นไว้เป็นพิเศษ

งานวิจัยเรื่อง “Do Analysts’ Recommendations Have Investment Value? Evidence in Thailand” ของ พิมลรัตน์ สถาวรวงศ์ ทดลองสร้างพอร์ตสามแบบตามคำแนะนำของนักวิเคราะห์หุ้นเช่นกัน แต่แทนที่จะล้างพอร์ตทุกวัน

งานนี้ลองถือพอร์ตไว้ 30 วัน และ 6 เดือน โดยมองว่าเป็นการลงทุนระยะสั้นและระยะปานกลาง ผลที่ได้พบว่า พอร์ต “ซื้อ” สามารถช่วยสร้างอัตราผลตอบแทนเกินปกติได้ในกรอบการลงทุนระยะสั้น โดยให้ผลตอบแทนเฉลี่ยสะสมราวๆ 1.5. แต่ไม่เกิดกำไรในการลงทุนระยะปานกลาง

ในขณะที่พอร์ต “ขาย” และ “ถือ” นั้นจะให้กำไร เมื่อนักลงทุนลงทุนอย่างน้อย 6 เดือน แต่ดูแล้วไม่ค่อยมากนัก ดังนั้นผลการศึกษายังสอดคล้องกับนันทวรรณว่าให้ระวัง หากจะเชื่อคำแนะนำในการ “ขาย” หรือ “ถือ” ของนักวิเคราะห์หุ้น

เพื่อให้เกิดความเป็นธรรมต่อนักวิเคราะห์หุ้น ผมขอชี้จุดอ่อนของงานศึกษาทั้งสองก่อนว่า เนื่องจากเวลานักวิเคราะห์หุ้นแนะนำหุ้นนั้น เขาไม่ได้บอกน้ำหนักการลงทุนของหุ้นแต่ละตัวในพอร์ต

การศึกษาทั้งสองจึงต้องกำหนดน้ำหนักขึ้นมาเอง วิธีง่ายสุดคือกำหนดให้น้ำหนักการลงทุนในหุ้นทุกตัวเท่ากัน ซึ่งทำให้เกิดข้อโต้แย้งได้ว่า เวลาลงทุนซื้อหุ้นแล้วขาดทุน นักวิเคราะห์หุ้นอาจเถียงว่าเขาให้ “ซื้อ น้อยๆ” หากพบทีหลังว่าหุ้นตัวไหนได้กำไร นักวิเคราะห์อาจบอกว่าเขาหมายถึงให้ “ซื้อ มากๆ” ได้

ผู้ดูแลตลาดน่าจะมีกลไกอะไรสักอย่างเพื่อจัดอันดับนักวิเคราะห์หุ้นให้พวก เรานักลงทุนใช้เป็นแนวทางตัดสินใจได้บ้างว่า นักวิเคราะห์ค่ายไหนควร “เชื่อน้อยๆ” และค่ายไหนควร “เชื่อมากๆ”