Thai VI

Nov. 3 (Bloomberg) -- Warren Buffetts Berkshire Hathaway Inc. agreed to buy railroad Burlington Northern Santa Fe Corp. in the companys biggest takeover.

Buffetts firm will pay $26 billion, or $100 a share in cash and stock, for the 77.4 percent of the railroad it doesnt already own. Including his previous investment and the assumption of debt, the value of the deal is about $44 billion, Omaha, Nebraska-based Berkshire said in a statement today. That compares with the railroads closing price yesterday of $76.07.

Its an all-in wager on the economic future of the United States, Buffett said in the statement.

Berkshire has been building a stake in the Fort Worth, Texas-based railroad for more than two years as Buffett looked for what he called an elephant-sized acquisition in which he could deploy his companys cash hoard, valued at more than $24 billion as of the end of June. Trains stand to become more competitive against trucks with fuel prices high, he has said.

It is Warren being Warren, taking advantage of a market that is soft at a time when the possibility for competitive bids is relatively low, said Tom Russo, a partner at Gardner Russo & Gardner, which holds Berkshire shares. He looks at this as a business that has advantages against other forms of transportation.

At $100 a share, Buffett is paying 18.2 times Burlingtons estimated 2010 earnings of $5.51, according to the average analyst projection in a Bloomberg survey. That compares with the 13.4 multiple for the Standard & Poors 500 Index as of yesterdays close. Burlington Northern shares have dropped 13 percent in the 12 months through yesterday.

Union Pacific, CSX

Competing railroad Union Pacific Corp.s ratio was 13, while Jacksonville, Florida-based CSX Corp.s was 13.1, Bloomberg data show.

The deal culminates a search by Buffett, 79, that sent him to Europe looking for possible acquisitions and lamenting in letters to shareholders that he and Vice Chairman Charles Munger couldnt find companies they considered large enough to meaningfully add to annual earnings.

Buffett needs elephants in order for us to use Berkshires flood of incoming cash, he said in his annual letter to shareholders in 2007. Charlie and I must therefore ignore the pursuit of mice and focus our acquisition efforts on much bigger game.

Buffett will use $16 billion in cash for the deal, half of which is being borrowed from banks and will be paid back in three annual installments, he told the CNBC television network. Berkshire will have more than $20 billion in consolidated cash after the purchase, he said.

Cash Hoard

It doesnt mean were out of business, but it does mean that we wont be making any huge deals for a while, Buffett told the network today. He said earlier this year the company needs a minimum of $10 billion in cash to be ready for unforeseen events such as catastrophe claims at its insurance units.

Buffett built Berkshire into a $150 billion company buying firms that he deems to have durable competitive advantages. His largest purchases include the 1998 deal for General Reinsurance Corp. for more than $17 billion. Buffett expanded into power production with the purchase of MidAmerican Energy Holdings Co., and last year bought Marmon Holdings Inc., the collection of more than 100 businesses, from the Pritzker family.

He expects the economy to recover, he said in an interview in September with his companys Business Wire unit.

Itll Get There

We are still tossing out 14 trillion worth of product a year, he said. It will return. Its already returned with most people in most ways, but its not back 100 percent. Itll get there.

Buffett said in 2007 that railroads may prosper at the expense of trucks. As oil prices go up, higher diesel fuel raises costs for rails, but it raises costs for its competitors, truckers, roughly by a factor of four, Buffett told shareholders in 2007 at his companys annual meeting. There could be a lot more business there than there was in the past.

Berkshires board approved a 50-to-1 split of its Class B shares to help the acquisition, the company said. Goldman Sachs Group Inc., Evercore Partners Inc., and Cravath Swaine & Moore LLP are advising Burlington. Berkshire didnt disclose a financial adviser and said Munger Tolles & Olson LLP furnished legal advice.

Fired Up

Matthew Rose, the chief executive officer of Burlington Northern, said he struck the deal with Buffett after the two met in Texas where the billionaire investor was visiting because he has other business interests.

We spent a couple hours talking about the economy and the business, Rose told Bloomberg Television. The next day I got a call. He asked me to meet on a Friday night down in downtown Fort Worth. It was a relatively short conversation, he told me what he wanted to do. The next day we fired up the process.

Burlington Northern operates 32,000 miles of track, with 6,700 locomotives, according to its Web site. Most of the carriers network is west of the Mississippi, where it competes with Union Pacific. The company hauls cargo including grain, coal and so-called intermodal containers, which can move by a combination of rail, road and sea.

U.S. railroad shares advanced in early trading. Union Pacific rose 6.4 percent at 8:59 a.m. in New York. CSX Corp. climbed 6.9 percent.

The U.S. Department of Justice will conduct an antitrust review, which Burlington expects to be completed by the first quarter of next year, the company said today in a conference call with analysts and investors.

Burlington Northern said two-thirds of the shares that arent held by Berkshire must vote in favor of the transaction for it to proceed under Delaware law. The railroad said it anticipates a shareholder meeting in the first quarter of 2010 and to close the transaction very shortly thereafter.

To contact the reporters on this story: Andrew Frye in New York at [email protected]; Hugh Son in New York at [email protected]

Last Updated: November 3, 2009 09:26 EST

เมื่อคราวก่อนผมได้พูดถึงเรื่องการเพิ่มขึ้นของอัตราเงินเฟ้อ ซึ่งมีสาเหตุหลักจากการเพิ่มขึ้นของราคาน้ำมันและสินค้าโภคภัณฑ์ต่างๆ หรือ ภาวะเงินเฟ้อที่เกิดจากปัจจัยด้านต้นทุน

ภาวะเงินเฟ้อที่เกิดจากปัจจัยด้านต้นทุน หรือ cost push inflation จะทำให้หุ้นที่อยู่ในภาคบริการมีความน่าสนใจกว่าหุ้นที่อยู่ภาคการผลิตครับ

หากเราพิจารณาถึงตัวเลขที่บ่งบอกถึงการเพิ่มขึ้นของระดับราคาซึ่งมีตัวหลักๆ คือ Producer price index ( PPI ) , Wholesale price index ( WPI ) และ Consumer price index ( CPI )

อัตราเงินเฟ้อที่เราดูกันหลักๆ ในประเทศไทยจะมีตัวเดียวคือ CPI หรือ Consumer price index ซึ่งเป็นราคาที่ผู้บริโภคขั้นสุดท้ายจ่ายเพื่อซื้อสินค้าและบริการ

แต่ในสหรัฐอเมริกา นักลงทุนจะสนใจตัวเลขทั้ง 3 ตัวคือ PPI WPI และ CPI

ตัวเลข PPI หรือ Producer price index เป็นตัวเลขที่สะท้อนถึงต้นทุนของผู้ผลิตซึ่งจะเพิ่มขึ้นหรือลดลงขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายๆ อย่างเช่น ราคาวัตถุดิบ ค่าแรงขั้นต่ำ ประสิทธิภาพในการผลิต เป็นต้น

การที่ราคาน้ำมันและสินค้าโภคภัณฑ์อื่นๆ เช่น เหล็ก พลาสติก ทองแดง ปรับเพิ่มขึ้นก็ได้ทำให้ต้นทุนของผู้ผลิตในอุตสาหกรรมต่างๆ เพิ่มขึ้นมาก จึงส่งผลให้ต้นทุนการผลิตของผู้ผลิตในอุตสาหกรรมต่างๆ เพิ่มขึ้นมากในช่วงระยะเวลา 1-2 ปีที่ผ่านมา

แต่ในขณะเดียวกัน การที่ราคาน้ำมันเพิ่มขึ้นได้ทำให้ต้นทุนที่เกี่ยวข้องกับน้ำมันของผู้บริโภคเพิ่มขึ้น ทำให้ผู้บริโภคส่วนใหญ่ได้มีความสามารถที่จะรับสภาพการเพิ่มขึ้นของราคาสินค้าได้ไม่มากนัก ดังนั้นแม้ว่าต้นทุนการผลิตจะเพิ่มขึ้น แต่ผู้ผลิตในภาคอุตสาหกรรมส่วนใหญ่จึงไม่สามารถเพิ่มราคาขายได้ตามต้นทุนที่เพิ่มขึ้นได้ทั้งหมด เพราะหากเพิ่มราคาขายตามต้นทุนที่เพิ่มขึ้น ก็จะส่งผลต่อปริมาณการขายที่ลดลง ผู้ผลิตหลายรายก็ได้พยายามปรับตัวด้วยมาตรการการลดค่าใช้จ่ายต่างๆ โดยเฉพาะการเพิ่มประสิทธิภาพในการผลิต

ด้วยเหตุผลที่การปรับขึ้นราคาสินค้าของผู้ผลิตทำได้น้อยกว่าการเพิ่มขึ้นของต้นทุน จึงทำให้ตัวเลขการเพิ่มขึ้นของ CPI ซึ่งสะท้อนถึงราคาสินค้าที่เพิ่มขึ้นยังอยู่ในระดับที่ต่ำกว่าตัวเลข PPI ซึ่งสะท้อนถึงการเพิ่มขึ้นของต้นทุนของผู้ผลิต

หากเราให้ margin ของผู้จัดจำหน่ายคือ Wholesaler คงที่ เราจะได้ว่าการที่ CPI เพิ่มน้อยกว่า PPI จะทำให้อัตราการทำกำไรของผู้ผลิตแย่ลง ซึ่งสะท้อนถึงตัวเลขอัตราการทำกำไร คือ gross profit ของผู้ผลิตต่างๆ มีแนวโน้มที่จะลดลง

อย่างไรก็ตาม ก็มีผู้ผลิตบางรายที่มี brand สินค้าที่แข็งแกร่ง และมีอำนาจต่อรองกับลูกค้าสูง จึงสามารถเพิ่มราคาขายได้สอดคล้องกับต้นทุนที่เพิ่มขึ้น และยิ่งหากสินค้าดังกล่าวเป็นสินค้าจำเป็นต่อการดำเนินชีวิตก็จะทำให้ปริมาณการขายไม่ลดลง ผู้ผลิตเหล่านี้จะไม่ได้รับผลกระทบจากต้นทุนการผลิตที่เพิ่มขึ้นมากนัก

ผู้ผลิตที่มีลักษณะของการรับจ้างผลิต ซึ่งเป็นการผลิตในขั้นกลาง หรือผลิตสินค้าที่ผู้ผลิตแต่ละรายไม่มีความแตกต่างกันนัก จะเป็นผู้ผลิตที่จะได้รับผลกระทบมากที่สุดจากภาวะต้นทุนที่เพิ่มขึ้น

ในขณะเดียวกัน ธุรกิจในภาคบริการ เช่น โรงแรม โรงพยาบาล ร้านอาหาร จะมีแนวโน้มที่จะปรับราคาตามต้นทุนที่เพิ่มขึ้นได้มากกว่า โดยเฉพาะหากธุรกิจนั้นๆ ได้รับความนิยมสูง และจับลูกค้าที่มีกำลังซื้อ เนื่องจากลูกค้าจำนวนไม่น้อยที่ไม่คำนึงถึงราคาที่เพิ่มขึ้นหากได้รับบริการที่น่าพึงพอใจ ผมเชื่อว่าคนไข้ส่วนใหญ่ที่ไปใช้บริการโรงพยาบาลบำรุงราษฎร์ หรือลูกค้าที่ไปรับประทานอาหารในภัตตาคารแพงๆ คงจะไม่ได้สนใจการเปลี่ยนแปลงกับการเปลี่ยนแปลงของราคามากนัก

นอกจากนี้ หุ้นกลุ่มประเภทสาธารณูปโภค เช่น โทรศัพท์ ไฟฟ้า ประปา ซึ่งมีอำนาจต่อรองกับลูกค้าสูงเนื่องจากเป็นบริการที่จำเป็น และสามารถขึ้นราคาตามต้นทุนวัตถุดิบได้ในระดับหนึ่ง นอกจากนี้ต้นทุนหลักๆ ของหุ้นกลุ่มนี้ส่วนหนึ่งคือต้นทุนการวางระบบสาธารณูปโภค เช่น ค่าก่อสร้างโรงไฟฟ้า ท่อก๊าซ ประปา ระบบสัญญาณโทรศัพท์ จะเป็นต้นทุนที่เกิดขึ้นไปนานแล้วและรับรู้เป็นต้นทุนในรูปแบบของค่าเสื่อมราคา หุ้นกลุ่มดังกล่าวก็ได้รับผลกระทบน้อยเช่นกัน

ธุรกิจอีกประเภทหนึ่งที่สามารถตั้งราคาขายในลักษณะ cost plus คือ บวกกำไรเข้าไปกับต้นทุน ก็จะเป็นอีกธุรกิจหนึ่งที่ได้รับผลกระทบจากเงินเฟ้อค่อนข้างน้อย เนื่องจากจะยังสามารถรักษาอัตราการทำกำไรได้คงที่ในระดับหนึ่ง ธุรกิจดังกล่าวได้แก่ธุรกิจประเภทค้าปลีกและบริษัท trading บางบริษัท

ดังนั้น เมื่อเรามาพิจารณาถึงตลาดหุ้นบ้านเรา และตัดหุ้นพลังงานตัวใหญ่ๆ ที่มีผลต่อดัชนีออกไป จะพบว่าหุ้นกลุ่มอุตสาหกรรมและภาคการก่อสร้าง เช่น วัสดุก่อสร้าง อสังหาริมทรัพย์ บรรจุภัณฑ์ เครื่องใช้ไฟฟ้าและอิเลคทรอนิกส์มีผลกำไรที่ลดลงค่อนข้างมาก ในขณะที่หุ้นในภาคบริการและสาธารณูปโภค รวมไปถึงหุ้นค้าปลีก ส่วนใหญ่ยังมีผลกำไรที่ดีขึ้นหรือไม่แย่ลงไปกว่าเดิมนัก ทำให้ราคาหุ้นในกลุ่มหลังนี้หลายตัวมีราคาปรับตัวสูงขึ้นมากเมื่อเปรียบเทียบกับต้นปี ในขณะที่หุ้นในภาคการผลิตหลายตัวมีราคาลดลงมาตลอด

ผมเชื่อว่าภาวะดังกล่าวอาจจะเกิดขึ้นไปอีกหลายปีจากนี้ไป เพราะราคาสินค้าโภคภัณฑ์ยังมีแนวโน้มเป็นขาขึ้นอยู่ ดังนั้นหุ้นกลุ่มบริการ สาธารณูปโภคและค้าปลีก น่าจะเป็นกลุ่มที่น่าจะรักษาความสามารถในการทำกำไรและสร้างผลตอบแทนในรูปแบบของ capital gain และเงินปันผลได้ดีในระดับหนึ่ง ในขณะที่หุ้นในภาคการผลิตน่าจะให้ผลตอบแทนไม่ดีนัก

นอกจากนี้ บริษัทที่มีส่วนแบ่งการตลาดอันดับ 1 โดยส่วนใหญ่จะมีอำนาจต่อรองกับลูกค้ามากกว่าบริษัทที่มีส่วนแบ่งน้อยกว่า รวมไปถึงการมีส่วนแบ่งการตลาดอันดับสูงน่าจะหมายถึงว่าสินค้าและบริการดังกล่าวเป็นที่นิยมของลูกค้า ดังนั้นบริษัทที่จะได้เปรียบจึงเป็นบริษัทขนาดใหญ่ หรือแม้กระทั่งบริษัทขนาดเล็กหรือกลาง แต่มีส่วนแบ่งการตลาดเป็นอันดับ 1 ในธุรกิจนั้นๆ

เวลานี้ผมเชื่อว่า profit margin สำคัญกว่ายอดขายแล้วครับ หากยอดขายเพิ่มแต่ขาดทุนก็ไม่มีประโยชน์ครับ P/E ratio อาจจะมีความสำคัญน้อยลงในการตัดสินใจครับ เพราะ P/E กำลังสะท้อนอดีตและปัจจุบัน แต่ไม่ได้สะท้อนถึงอนาคตที่มีความยากลำบากรออยู่ข้างหน้าครับ เราได้เห็นหุ้นหลายตัวที่มีกำไรดีๆ ในปี 2546-2547 มีกำไรลดลงมากหรือขาดทุนในปีนี้ ดังนั้น การลงทุนจากนี้ไป ผมเชื่อว่าคงจะต้อง focus ไปที่คุณภาพของสินค้าและบริการของบริษัทนั้นๆ และอำนาจการต่อรองกับลูกค้า เป็นสำคัญครับ รวมไปถึงความสามารถของผู้บริหารในการจัดการกับปัญหาเรื่องต้นทุนที่จะเกิดขึ้น ดังนั้น brand value และ premium on management จึงสำคัญกว่า P/E ในภาวะเงินเฟ้อเช่นนี้

ผมได้อ่านข้อมูล ใน tvi ว่าเเงินเฟ้อในเดือน ก.ค. เพิ่มสูงถึง 5.3% แล้วครับ และผมคาดว่าอัตราเงินเฟ้อในเดือนต่อๆ ไปของปีนี้ก็น่าจะคงอยู่ในระดับนี้หรือมากกว่านี้ไปอีก โดยเหตุผลหลักก็เป็นที่ทราบกันว่ามาจากราคาน้ำมันที่เพิ่มขึ้น

หากมองอัตราดอกเบี้ยเงินฝากธนาคารในระดับปัจจุบันที่อยู่ประมาณ 1% ซึ่งก็หมายความว่า หากผู้ฝากเงินมีเงิน 1 ล้านบาท เมื่อครบ 1 ปีจะมีเงินเพิ่มขึ้น 1% แต่จะซื่อของได้น้อยลง 5% เพราะเงินเฟ้อทำให้อำนาจซื้อของเงินจำนวนเท่าเดิมลดลง เท่ากับว่าผู้ที่มีเงินออมและมีรายได้จากเงินฝากจนลง 4% ในแต่ละปี

อย่าคิดว่าจะเอาดอกเบี้ยมาเป็นค่าใช้จ่ายในแต่ละปีเลยครับ แค่ทำให้เราไม่จนลงยังทำไม่ได้เลยครับ

หากเหตุการณ์เป็นอย่างนี้ไปอีก 3 ปี ก็เท่ากับว่าผู้ออมเงินจนลงไป 12% ซึ่งก็เป็นตัวเลขที่น่ากลัวไม่น้อยทีเดียวครับ

แต่คนส่วนใหญ่ของประเทศก็เลือกที่จะออมด้วยการฝากธนาคาร !

หรือไม่บางส่วนก็ออมผ่านกองทุนตราสารหนี้ ซึ่งปัจจุบันเราเห็นขนาดกองทุนตราสารหนี้ใหญ่กว่ากองทุนหุ้นค่อนข้างมาก ซึ่งเป็นเพราะว่าหลายคนยังกลัวการลงทุนในหุ้นอยู่พอสมควร กองทุนตราสารหนี้ที่เป็นที่นิยมมากคือ กองทุนตราสารหนี้ระยะสั้น 9 เดือน 12 เดือน ซึ่งให้ผลตอบแทนประมาณ 2% กว่าๆ ดูเหมือนจะรับประกันผลตอบแทน ซึ่งก็คงจะเป็นเช่นนั้น หากกองทุนตราสารหนี้ดังกล่าวไม่ไปลงทุนใน B/E ของบริษัทเอกชนที่เสี่ยงเกินไปนัก เมื่อเงินเฟ้อขึ้นไปเป็น 5% ผู้ลงทุนในกองทุนตราสารหนี้ดังกล่าวก็จะจนลงปีละ 3%

หากพิจารณาการลงทุนในตราสารหนี้ระยะยาวอย่างพันธบัตรรัฐบาลอายุ 10 ปี ก็จะให้ผลตอบแทนวันนี้ที่ 4.69% ต่อปี ซึ่งก็ยังแพ้เงินเฟ้ออยู่ดี หากเป็นพันธบัตรที่อายุสั้นกว่านั้น ก็จะมีผลตอบแทนน้อยลงไปอีก เช่น พันธบัตรอายุ 5 ปีก็จะมีผลตอบแทน 4.16%

หากเราดูหน่วยงานภาครัฐหรือเอกชนที่มีบริหารเงินออมให้คนส่วนใหญ่ของประเทศ เช่น กองทุนสำรองเลี้ยงชีพ กองทุนบำเหน็จบำนาญข้าราชการ และกองทุนประกันสังคม ซึ่งมีทางเลือกในการลงทุนมากกว่าการฝากเงิน สินทรัพย์ส่วนใหญ่ของกองทุนดังกล่าวก็ยังเป็นพันธบัตรรัฐบาล หุ้นกู้ เงินฝากธนาคาร ซึ่งให้ผลตอบแทนต่ำกว่า 5% เกือบทั้งนั้น เว้นเสียแต่หุ้นกู้ บ. เอกชนบางบริษัทที่อาจจะให้ผลตอบแทนเกิน 5% แต่ก็เป็นส่วนน้อยและน่าจะเป็นบริษัทที่มีความเสี่ยงทางการเงินอยู่พอสมควร การลงทุนในหุ้นของหน่วยงานทั้ง 3 อยู่ในระดับค่อนข้างน้อยคือ ส่วนใหญ่จะไม่เกิน 15% ซึ่ผลตอบแทนของตลาดปีนี้ยังไม่ถึง 5% ดังนั้นผลตอบแทนของเงินออมของคนส่วนใหญ่ของประเทศต่ำกว่าเงินเฟ้อทั้งนั้น

ผมเชื่อว่าสถานการณ์ตรงนี้อาจจะคงอยู่ไม่นานนัก เราอาจจะได้เห็นการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นบ้าง เช่น การเพิ่มขึ้นของอัตราดอกเบี้ยระยะสั้น เพื่อให้ส่วนต่างระหว่างดอกเบี้ยและเงินเฟ้อแคบลง และเพื่อไม่ให้เงินไหลออกมากเกินไป การขึ้นดอกเบี้ยในกรณีนี้ก็น่าจะทำให้ดอกเบี้ยเงินฝากเพิ่มขึ้นด้วย

แต่หาก....... มีสถานการณ์หรือภาวะแวดล้อมอะไรบางอย่างที่ทำให้ภาวะดอกเบี้ยเงินฝากรวมไปถึงอัตราดอกเบี้ยในระบบไม่เพิ่มขึ้น ผมคิดว่าการลงทุนในหุ้นจะกลับมาน่าสนใจอีกครั้ง เพราะอัตราเงินปันผลของตลาดหุ้นยังสูงกว่าอัตราดอกเบี้ยค่อนข้างมาก รวมไปถึงการที่หุ้นเป็นสินทรัพย์ที่ป้องกันความเสี่ยงของเงินเฟ้อได้เป็นอย่างดี เนื่องจากในระยะยาวราคาหุ้นจะมีความสัมพันธ์กับเงินเฟ้อ

เมื่อวันอาทิตย์ผมได้เดินที่ร้าน se-ed อันดับหนังสือที่ขายดีอันดับที่ 16 ของร้าน se-ed คือ หนังสือ ทำธุรกิจอพาร์ตเมนท์กันดีกว่า ผมซื้อหนังสือเล่มนี้เป็นเล่มสุดท้ายของร้าน ซึ่งอาจจะเกิดจากหนังสือขายดี ประกอบกับจำนวนการพิมพ์และการสั่งเข้าร้านค่อนข้างน้อย แสดงว่าทั้งผู้พิมพ์และผู้ขายก็ไม่คิดเหมือนกันว่าหนังสือเล่มนี้จะขายดี

เป็นตัวบ่งบอกอย่างหนึ่งว่า ประชาชนที่มีเงินออมกำลังเบื่อกับดอกเบี้ยเงินฝาก 1% เต็มทนแล้ว จึงยอมทำอะไรที่เสี่ยงขึ้นกันแล้ว

หลายคนกำลังจะสร้างอพาร์ตเมนต์ หากประสบความสำเร็จ อาจจะได้ผลตอบแทนหลังหักค่าใช้จ่ายประมาณ 8-12% ต่อปี ขึ้นกับความสามารถในการบริหารจัดการ ซึ่งหากได้ 10% ต่อปีก็เท่ากับการฝากธนาคาร 10 ปี ผมซื้อหนังสือเล่มนี้มาอ่านเป็นความรู้แต่ผมคงไม่ทำอพาร์ตเมนท์ครับเพราะอพาร์ตเมนต์ที่เราจะทำได้คงไม่ใช่ระดับบนที่เก็บค่าเช่าเดือนละ 2-5 หมื่น แต่คงจะต้องเป็นระดับกลางถึงล่าง ซึ่งดูแล้วน่าจะมีปัญหาตามมาสารพัดทีเดียว และที่สำคัญก็คือเวลาส่วนตัวที่จะลดลงไปเยอะมากซึ่งผมมองว่ามันเป็นต้นทุนแฝงครับ

ดังนั้น ผมคิดว่าหากเงินเฟ้อระดับนี้ และดอกเบี้ยเงินฝากยัง 1% ควรจะกลับเข้ามาพิจารณาการลงทุนในตลาดหุ้นอีกครั้ง

แต่คราวนี้ ผมไม่คิดว่าควรจะข้ามาซื้อหุ้นทุกตัวแบบกระจายเหมือนปี 2546 แต่จะเป็นการซื้อแบบเจาะจง โดยจะเน้นไปที่หุ้นที่มี pricing power คือ สามารถผลักภาระต้นทุนให้กับลูกค้าได้เต็มๆ หรือเผลอๆ จะมี margin ดีขึ้นด้วยซ้ำจากการขึ้นราคาสินค้า ซึ่งมักจะเป็นหุ้นที่เป็นผู้นำตลาด หรือมีความนิยมในตัวสินค้าและผลิตภัณฑ์สูง หรือหุ้นที่เป็นลักษณะ monopoly ซึ่งหุ้นที่ว่ามานี้มักจะเป็นหุ้นขนาดใหญ่ ดังนั้นเราอาจจะได้เห็นหุ้นขนาดใหญ่หรือหุ้นขนาดกลางและเล็กที่เป็นผู้นำตลาด มีผลตอบแทนที่ดีกว่าหุ้นที่มีขนาดเล็ก ซึ่ง trend นี้เราก็เห็นมาบ้างแล้วพอสมควรตั้งแต่ต้นปีครับ

หุ้นอีกประเภทที่จะได้รับผลดีจากเงินเฟ้อ คือ หุ้นที่มีสินทรัพย์มากๆ ซึ่งราคาสินทรัพย์น่าจะปรับเพิ่มขึ้นจากภาวะเงินเฟ้อ เนื่องจากเงินเฟ้อทำให้ต้นทุนการก่อสร้างใหม่ๆ เพิ่มขึ้น ทำให้สินทรัพย์ที่มีอยู่จะมีมูลค่าเพิ่มขึ้น

หุ้น ไม่ว่าจะเป็นหุ้นใหญ่หรือเล็กที่สามารถฝ่าด่านต้นทุนที่เพิ่มขึ้นจากเงินเฟ้อมาได้ และมีกำไรไม่ลดลง และสามารถปันผลได้ 5-7% ต่อปี จะเป็นหุ้นที่น่าสนใจมากทีเดียวครับ

ดังนั้น กลยุทธ์การลงทุนในหุ้นในครึ่งหลังของปีนี้ คงจะต้องเป็นการซื้อหุ้นคุณภาพ คือหุ้นดีราคาไม่แพงเกินไป ไม่ใช่หุ้นถูกแต่คุณภาพอาจจะไม่ดี เพราะหุ้นถูก อาจจะถูกเพราะ p/e ของปีก่อน ซึ่งหากคิด p/e ปีนี้อาจจะแพงขึ้นมากหรือขาดทุนไปเลยก็เป็นไปได้ครับ

ผมได้แต่หวังว่า เงินที่เข้ามาซื้อหุ้น คงจะเป็นเงินออมของประชาชน ที่เข้ามาเลือกซื้อหุ้นดีๆ คงไม่ใช่เงินต่างชาติ ที่เค้ารู้ว่าหุ้นบ้านเราตัวไหนยังถูก อาศัยข้อมูลที่เหนือกว่าทำกำไรกลับไปอีก

และหวังว่าหน่วยงานทั้ง 2 ที่เป็นกึ่งรัฐอย่างกองทุนบำเหน็จบำนาญข้าราชการ กองทุนประกันสังคม หรือเอกชน คือ กองทุนสำรองเลี้ยงชีพ น่าจะพิจารณาเพิ่มสัดส่วนการลงทุนในหุ้นหรืออสังหาริมทรัพย์มากขึ้นครับ เพราะอย่างไรเสียหากเลือกหุ้นถูกตัว ผลตอบแทนในระยะยาวๆ ของหุ้นก็ดีกว่าการลงทุนประเภทอื่นๆ อยู่พอสมควรครับ

ผมอ่านกระทู้ของเพื่อนท่านหนึ่งใน tvi ยกประเด็นว่า การฝากธนาคารในปัจจุบัน ก็เหมือนการซื้อหุ้นที่ p/e 100 เท่า เพราะต้องจ่ายไป 100 แต่ได้กลับมาปีละ 1 เป็นประเด็นที่น่าสนใจทีเดียวครับ ผมเห็นว่าแม้จะเป็นหุ้นที่ดีที่สุดและไม่มีความเสี่ยงอะไรเลย ก็ไม่ควรมี p/e 100 เท่าครับ และยิ่งหุ้นตัวนั้นอาจจะไม่มี growth ด้วย

การถือเงินสดเป็นส่วนใหญ่อาจจะไม่ใช่กลยุทธ์ที่ดีเสมอไปสำหรับภาวะเศรษฐกิจชะลอตัวแต่เงินเฟ้อสูงอย่างที่เราเห็นในช่วงนี้เสมอไปครับ การถือหุ้นดีมีคุณภาพ และมีปันผล จึงเป็นทางเลือกที่น่าจะดีกว่าครับ

สิ่งที่ผมแปลกใจคือ ทำไมคนไทยส่วนใหญ่จึงมีความรู้เรื่องการลงทุน การบริหารเงินออม โดยเฉพาะการลงทุนในหุ้นน้อยมาก แม้ว่านักศึกษาที่จบมาจากสาขา finance ก็ไม่มีความรู้ทางการลงทุนเท่าที่ควรนัก ซึ่งไม่ต้องหวังอะไรกับนักศึกษาที่จบจากสาขาอื่นเลย แสดงว่าประเทศไทยยังล้มเหลวในการระบบการศึกษาพอสมควรครับ

ความรู้เรื่องการลงทุน จะเป็นความรู้ที่มีค่าขึ้นเรื่อยๆ ครับ หากเราไม่อยากจนลงปีละ 4% หรือซื้อหุ้นที่ p/e 100 เท่าครับ

การลงทุนก็เปรียบเสมือนเรือที่แล่นในทะเลอาจจะเสี่ยงที่จะจมลงจากคลื่นลมพายุ การฝากเงินอย่างเดียวก็เหมือนเรือที่จอดอยู่บนฝั่งแม้จะไม่จมจากพายุ แต่วันหนึ่งก็จะถูกสนิมกัดกร่อนจนผุ ซึ่งเงินเฟ้อก็เหมือนสนิมที่คอยกัดกินเรืออยู่ตลอดเวลาครับ

ยิ่งตอนนี้มีคลี่นสึนามิแล้วด้วย เรือที่จอดอยู่ริมฝั่งอาจจะพังง่ายๆ ได้ทีเดียวครับ : )

เป็นการลงทุนที่ใช้เงินมากที่สุด นั่นแสดงว่าบัฟเฟตต์คงมองแล้ว่าราคาน้ำมันระยะยาวคงตีตั๋วขาเดียวคือขาขึ้น ที่จริงในตลาดหุ้นไทยมีหุ้นนับสิบตัวที่ได้รับประโยชน์จากราคาน้ำมันที่เพิ่มขึ้นทั้งทางตรงทางอ้อม ไล่ๆดูมีตั้งแต่ pttep ptt lanna ksl upoic uvan uec ums age ust lvt sgp trc tndt qlt stpi  

ไม่รู้มีตัวอื่นๆอีกหรือเปล่าครับ....

mprandy เขียน:ระบบรางรถไฟของเราเป็นระบบที่ไม่มีประเทศไหนเขาใช้กันแล้ว (1 เมตร) จะปรับปรุงก็ต้องทำทั้งระบบ คงลงทุนอีกบาน แถมมีคุณภาพพนักงานอย่างที่เห็นเป็นข่าวกัน

Berkshire Hathaway Inc. Board of Directors Approves 50-for-1
Split of Its Class B Common Stock
FOR IMMEDIATE RELEASE November 3, 2009
Omaha, NE (BRK.A; BRK.B)—Berkshire Hathaway Inc.

Today announced that its Board of Directors approved a 50-for-1 split of its Class B Common Stock. The stock split is subject to the approval of Berkshire’s shareholders, who must approve an amendment to Berkshire’s
certificate of incorporation to increase Berkshire’s total number of authorized shares of common
stock, as well as the total number of authorized shares of Class B Common Stock, in order to
permit the consummation of this split. Berkshire’s Class A Common Stock is not being split.
Berkshire has not yet set the date for the special meeting of its shareholders to vote on the amendment to its certificate of incorporation, or the record date for the stock split.
The great majority of the stock issued by Berkshire in the BNSF acquisition announced today
will be “A” shares. “B” shares, however, will also be needed to accommodate holders of smaller
amounts of BNSF shares who opt for a share exchange rather than a cash payment.
By splitting Berkshire “B” shares 50-for-1, we can accommodate even the smallest holdings ofBNSF shares that elect a tax-free exchange.
Berkshire Hathaway and its subsidiaries engage in diverse business activities including property
and casualty insurance and reinsurance, utilities and energy, finance, manufacturing, retailing and
services. Common stock of the company is listed on the New York Stock Exchange, tradinsymbols BRK.A and BRK.B.