Thai VI

Not  Bear  Market  Rally  or  trap  as  widely   feared ..................

มีคนเขาศึกษาและเขาเห็นแบบนั้น ...............

จะเป็นแบบนั้นจริงหรือไม่    ตลาดจะเฉลยในอนาคต ............

คบคุญม้ากสำหรับข่าวนะครับ แต่ว่าเอ่อไม่ทราบว่าใครเป็นคนวิเคราะครับพี่ Loso ครับ

Seizhin เขียน:ไม่ทราบว่าใครเป็นคนวิเคราะครับพี่ Loso ครับ

เขาเป็นคนอเมริกัน ที่อยู่กลางป่ากลางเขา  ห่างจากwall street กว่า 2200 ไมล์์ ห่างไกลจาก madding crowd ...................

แต่สิ่งที่เขาใช้  มันน่าสนใจครับ .............

เครื่องมือที่เขาใช้อันหนึ่ง  ในรอบ 80 กว่าปีที่ผ่านมา มันให้ False Signal เพียงแค่ 2 ครั้ง !!!!!

เมื่อประกอบกับข้อมูลทางเศรษฐกิจ การเงิน เขาจึงเห็นว่า ............

์New  Bull  Market   Confirmed !!!!



จะเป็นแบบนั้นจริงหรือไม่    ตลาดจะเฉลยในอนาคต ............

LOSO เขียน:

เขาเป็นคนอเมริกัน ที่อยู่กลางป่ากลางเขา

น่าจะเป็นชายผู้นี้นะครับ



James Stack, president of Stack Financial Management

เมื่อคนมองแบมันจะบูล เมื่อคนมองบูลมันจะแบครับ ความเห็นส่วนตัว อิอิ  :)

Bull or Bear, It's hard to confirm until it has bee past

ขอบคุณ James Stack, president of Stack Financial Management
[img]
http://img269.imageshack.us/img269/6853/stack.png[/img]

ขอบคุณครับพี่ โลโซ ขอให้มันเป็นความจริงเพราะเต็มพอร์ทอยู่เลยเหอเหอ  :lol:

ขอบคุณครับพี่ Loso สำหรับข้อมูลครับ

[quote="sai"]ขอบคุณครับพี่ โลโซ ขอให้มันเป็นความจริงเพราะเต็มพอร์ทอยู่เลยเหอเหอ

7 conditions มีอะไรบ้างครับพี่ น่าสนใจมากๆ

http://finance.yahoo.com/news/467K-jobs ... et=&ccode=

467K jobs cut in June; jobless rate at 9.5 percent
Employers cut larger-than-expected 467,000 jobs in June; jobless rate ticks up to 9.5 percent
By Jeannine Aversa, AP Economics Writer
On Thursday July 2, 2009, 9:33 am EDT
      Buzz up! 0 Print.WASHINGTON (AP) -- Employers cut a larger-than-expected 467,000 jobs in June, driving the unemployment rate up to a 26-year high of 9.5 percent, suggesting that the economy's road to recovery will be bumpy.

The Labor Department report, released Thursday, showed that even as the recession flashes signs of easing, companies likely will want to keep a lid on costs and be wary of hiring until they feel certain the economy is on solid ground.

June's payroll reductions were deeper than the 363,000 that economists expected and average weekly earnings dropped to the lowest level in nearly a year.

However, the rise in the unemployment rate from 9.4 percent in May wasn't as sharp as the expected 9.6 percent. Still, many economists predict the jobless rate will hit 10 percent this year, and keep rising into next year, before falling back.

All told, 14.7 million people were unemployed in June.

If laid-off workers who have given up looking for new jobs or have settled for part-time work are included, the unemployment rate would have been 16.5 percent in June, the highest on records dating to 1994.

"We were on the road of things getting less bad in the jobs market, and that has been temporarily waylaid," said economist Ken Mayland, president of ClearView Economics. "But this doesn't change my view that the recession will end later this year. We're probably two months away."

Since the recession began in December 2007, the economy has lost a net total of 6.5 million jobs.

As the downturn bites into sales and profits, companies have turned to layoffs and other cost-cutting measures to survive. Those include holding down workers' hours and freezing or cutting pay.

The average work week in June fell to 33 hours, the lowest on records dating to 1964.

Layoffs in May turned out to smaller, 322,000, versus the 345,000 first reported. But job cuts in April were a big deeper -- 519,000 versus 504,000, according to government data.

Even with higher pace of job cuts in June, the report indicates that the worst of the layoffs have passed. The deepest job cuts of the recession came in January, when 741,000 jobs vanished, the most in any month since 1949.

And there was some other encouraging job news Thursday.

In a separate report, the department said the number of newly laid-off workers filing applications for unemployment benefits fell last week to 614,000, in line with economists' predictions. The number of people continuing to draw benefits unexpectedly dropped to 6.7 million.

Still, job losses last month were widespread.

Professional and business services slashed 118,000 jobs, more than double the 48,000 cut in May. Manufacturers cut 136,000, down from 156,000. Construction companies got rid of 79,000 jobs, up from 48,000 the previous month. Retailers eliminated 21,000, up from 17,600. Financial activities cut 27,000, following 30,000 in May. The government cut 52,000 jobs, up from 10,000 the previous month. Leisure and hospitality cut 18,000 jobs, erasing a gain of the same size in May.

One of the few industries adding jobs: education and health services, which added 34,000 positions last month and 47,000 in May.

Mayland and other economists said a good chunk of June's job losses likely were affected by shutdowns at General Motors Corp. and fallout from the troubled auto industry, which should let up later this summer. The government said employment at factories making autos and parts fell by 27,000 last month.

Payroll losses and the unemployment rate are derived from two separate statistical surveys. The jobless rate probably would have moved higher if not for people dropping out of the labor force.

With the weakness in the job market, workers didn't see any wage gains in June. Average hourly earnings were flat at $18.53. Average weekly earnings fell from $613.34 in May, to $611.49 in June, the lowest level in nearly a year and the first drop since March. That raises fresh questions about consumers' willingness to spend in the months ahead.

The worst crises in the housing, credit and financial markets since the 1930s have plunged the country into the longest recession since World War II.

Many think the jobless rate could rise as high as 10.7 percent by the second quarter of next year before it starts to make a slow descent. Some think the rate will top out at 11 percent. The post-World War II high was 10.8 percent at the end of 1982, when the country had suffered through a severe recession.

Federal Reserve Chairman Ben Bernanke predicts the recession will end this year, with many economists forecasting that the economy will start to grow again as soon as the current July-September quarter.

But recoveries after financial crises tend to be slow, which is why economists predict it will take years for the job market to return to normal. Some predict the nation's unemployment rate won't drop to 5 percent until 2013.

An elevated unemployment rate could become a political liability for President Barack Obama when congressional elections are held next year. The last time the unemployment rate topped 10 percent, the party of the president -- then Ronald Reagan's GOP -- lost 26 House seats in midterm elections in 1982.

So far, many people are saving -- rather than spending -- the extra money in their paychecks from Obama's tax cut, blunting its help in bracing the economy. Much of the economic benefit of Obama's increased government spending on big public works projects won't kick in until 2010, analysts say.

The White House last week said federal money was being shoveled out of Washington quickly, but states aren't steering the cash to counties that need jobs the most.

Large job cuts have continued this week. Newspaper publisher Gannett Co. said it plans to cut 1,400 jobs in the next few weeks, about 3 percent of the work force, as it faces a prolonged slump in advertising revenue. Farm machinery company Deere & Co. said 800 salaried employees, or 3 percent of its salaried work force, took a voluntary buyout offer.

Golden Bear Market confirmed !!!! kub eiei  :idea:

วันที่ 04 กรกฎาคม พ.ศ. 2552 ปีที่ 32 ฉบับที่ 11438 มติชนรายวัน


คอลัมน์ เรียงคนมาเป็นข่าว

โดย ชโลทร


.. ถ้าอยากรู้ว่า "หายนะทางเศรษฐกิจ" เนื่องมาจากกู้วิกฤตไม่ได้ ตัวอย่างเริ่มชัดที่ "รัฐแคลิฟอร์เนีย" ซึ่ง "คนเหล็ก-อาร์โนล ชวาเซเนกเกอร์" เป็นผู้ว่าฯ ที่สุดต้อง "ประกาศภาวะฉุกเฉินด้านงบประมาณ" ตัดงบฯ "การศึกษา" และ "ช่วยเหลือคนจน" เหี้ยน แถมสั่งให้เพิ่มวันศุกร์เป็นวันหยุดของพนักงานรัฐ เพื่อลดค่าใช้จ่าย....

เครื่องมือที่เขาใช้อันหนึ่ง  ในรอบ 80 กว่าปีที่ผ่านมา มันให้ False Signal เพียงแค่ 2 ครั้ง !!!!!

ครั้งนี้คงเป็นครั้งที่สามแล้วมั้งครับ

[quote="maeteeb"][quote]เครื่องมือที่เขาใช้อันหนึ่ง

วันที่ 05 กรกฎาคม พ.ศ. 2552 เวลา 07:08:05 น.  ประชาชาติธุรกิจออนไลน์ [อ่านล่าสุด 313 คน]


"ดร.โกร่ง"คนเดินตรอกฟันธง เศรษฐกิจอเมริกายังจะลงต่อไป ทำไม..และทำไม !!

ขณะที่หลายสำนักทั้งไทยและเทศประเมินว่าศก.สหรัฐอเมริกาน่าจะถึงจุดต่ำสุดแล้ว และเตรียมที่จะผงกหัวขึ้น แต่"ดร.โกร่ง" คนเดินตรอก ฟันธงว่า เศรษฐกิจของอเมริกาคงประสบกับปัญหาหนักอยู่ต่อไป ค่าเงินดอลลาร์ยังจะคงมีค่าอ่อนตัวลงไปอีก ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น?

ดร.โกร่ง คนเดินตรอก

เศรษฐกิจอเมริกายังจะลงต่อไป


คำถามดังกล่าวเป็นคำถามยอดนิยมอยู่ในปัจจุบัน ไม่ทราบเหมือนกันว่าทำไมพวกเราจึงให้น้ำหนักกับเศรษฐกิจอเมริกากันมากมาย ทั้งๆ ที่เศรษฐกิจของอเมริกาแม้ว่าจะมีความสำคัญต่อเศรษฐกิจของโลกอย่างมาก ในฐานะที่เป็นตลาดที่ใหญ่ที่สุดสำหรับทวีปเอเชียโดยเฉพาะอย่างยิ่งจีนและญี่ปุ่นก็ตาม
แต่ทุกวันนี้ประเทศอื่นๆ พัฒนาขึ้นมาเป็นผู้ซื้อสินค้าที่ประเทศต่างๆ ในเอเชียผลิตมากขึ้น ถ้าหากจีน ญี่ปุ่น อินเดีย รัสเซีย และตะวันออกกลาง คือบรรดาประเทศผู้ส่งออกน้ำมันทั้งหลายมีอัตราการขยายตัวทางเศรษฐกิจมากขึ้น ก็อาจจะชดเชยการชะลอตัวทางเศรษฐกิจของอเมริกาได้ อีกอย่างหนึ่งทุกวันนี้การเคลื่อนย้ายของเงินทุนไปมาซึ่งเป็นเหตุให้ราคาสินทรัพย์ทั้งที่เป็นสินทรัพย์ทางการเงิน เช่น ราคาหุ้น ตราสารทางการเงิน และอสังหาริมทรัพย์ ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้นเศรษฐกิจของประเทศต่างๆ ในเอเชียก็อาจจะฟื้นก่อนเศรษฐกิจของอเมริกาก็ได้ ไม่จำเป็นต้องรออเมริกาฟื้นก่อน
เท่าที่ตามดูเงินทุนไหลกลับมาที่ตลาดเอเชียตั้งแต่เริ่มไตรมาส 2 อาจจะด้วยเหตุผล 2 ประการ
ประการแรก การที่อเมริกาหลังจากรัฐสภาสหรัฐได้ผ่านกฎหมายให้อำนาจรัฐบาลกู้เงินมากระตุ้นเศรษฐกิจ แต่ความจริงแล้วเงินส่วนใหญ่ไม่ได้ใช้กระตุ้นเศรษฐกิจอย่างที่บอก เพราะรัฐบาลออกพันธบัตรแล้วให้ธนาคารกลางเป็นผู้ซื้อพันธบัตร พูดง่ายๆ ก็คือ ใช้วิธีพิมพ์เงินออกมาใช้แล้วรัฐบาลอเมริกันก็ใช้เงินที่ธนาคารกลางซื้อพันธบัตรเอามาอุ้มสถาบันการเงิน และบริษัทใหญ่ๆ เช่น บริษัทผลิตรถยนต์บ้าง บริษัทน้ำมันบ้าง โดยการเข้าไปซื้อหุ้นเพิ่มทุนของบริษัทเหล่านี้ ขณะนี้สถาบันการเงิน เช่น ธนาคารได้รวมเอาบริษัทวาณิชธนกิจเข้าไปแล้ว รวมทั้งบริษัทใหญ่ๆ ต่างก็กลายเป็นรัฐวิสาหกิจไปแล้ว เพราะรัฐบาลไปพยุงโดยการแปลงหนี้ธนาคารเป็นหุ้น แล้วรัฐบาลก็เข้าไปซื้อซึ่งขัดกับหลักการและปรัชญาเศรษฐกิจของคนอเมริกันอย่างสิ้นเชิง เมื่อเพิ่มทุน ตัดบัญชีหนี้สูญต่างๆ มากมายแล้วเงินดอลลาร์ก็หยุดไหลกลับไปอเมริกา แต่กลับจะไหลมาที่เอเชีย ค่าเงินสหรัฐในเอเชียอ่อนลง เงินตราของประเทศเอเชียมีแนวโน้มจะแข็งขึ้น
ประการที่ 2 วิกฤตการณ์คราวนี้ไม่สู้จะกระทบจีนและอินเดีย ดังจะเห็นว่าประเทศยักษ์ใหญ่ของประเทศนี้ยังรักษาการขยายตัวทางเศรษฐกิจไว้ได้ แม้ว่าอัตราการขยายตัวของการส่งออกจะขยายตัวในอัตราที่ลดลงแต่ก็ยังขยายตัวอยู่ และยังถูกชดเชยโดยการเร่งการลงทุนในประเทศอย่างมโหฬาร
ขณะเดียวกัน ก็ลดการนำเข้าสินค้าโภคภัณฑ์ที่เป็นวัตถุดิบ เช่น น้ำมันดิบ พลังงาน สินแร่ต่างๆ เช่น เหล็ก อะลูมิเนียม ทองแดง และอื่นๆ ทำให้ราคาสินค้าเหล่านี้ราคาตกอย่างฮวบฮาบหมด เข้าใจว่าจีนน่าจะมีบทบาทอย่างสำคัญต่อราคาสินค้าโภคภัณฑ์ของโลก รวมทั้งราคาทองคำ อัตราแลกเปลี่ยนระหว่างเงินดอลลาร์สหรัฐกับเงินตราสกุลสำคัญๆ ของโลก และเนื่องจากจีนยังคงเป็นสมาชิกกองทุนการเงินระหว่างประเทศตามมาตรา 14 ไม่ใช่ตามมาตรา 8 จึงยังไม่ต้องเปิดตลาดการเงิน รวมทั้งยังไม่ต้องเปิดเผยข้อมูลหลายอย่าง
ดุลการค้าและดุลบัญชีเดินสะพัดของจีนและอินเดียยังคงเกินดุลอย่างต่อเนื่อง โดยเงินไม่แข็งขึ้นจึงทำให้สามารถรักษาอัตราการขยายตัวไว้ในอัตราที่สูงได้
จีนเป็นประเทศที่จัดการบริหารเศรษฐกิจส่วนรวม หรือ "macroeconomic management" ที่ดีที่สุดในโลกขณะนี้โดยไม่เคยเชื่อไอเอ็มเอฟและแข็งข้อกับข้อเรียกร้องของอเมริกามาโดยตลอด เป็นตัวของตัวเองและเข้าใจเศรษฐกิจของตัวเองดีกว่าประเทศอื่นๆ ไม่ปล่อยให้เป็นไปตามกลไกตลาดทั้งหมด อาจจะเป็นเพราะปรัชญาความเชื่อที่ยังมีความคิดทางสังคมนิยมติดอยู่ เพราะยังคงสำนักงานคณะกรรมการวางแผนแห่งชาติ ที่มีการวางแผนจากส่วนกลางที่กระทรวง ทบวง กรม รัฐวิสาหกิจยังต้องปฏิบัติตามไม่ได้ปล่อยให้เป็นไปตามกลไกตลาดทั้งหมด พร้อมๆ กันก็เอาจริงเอาจังกับการฉ้อราษฎร์บังหลวงและลงโทษอย่างรุนแรง ด้วยเหตุนี้จีนจึงยังคงรักษาอัตราการขยายตัวในอัตราสูงไว้ได้
เมื่อค่าเงินในเอเชียเริ่มแข็งขึ้น พร้อมๆ กับราคาน้ำมันเริ่มสูงขึ้นมาใหม่ จีนก็เริ่มสะสมสต๊อกวัตถุดิบ จึงทำให้ราคาสินค้าโภคภัณฑ์ในตลาดโลกก็เริ่มฟื้นตัวขึ้น ในสถานการณ์เช่นนี้ประเทศที่ได้ประโยชน์ไม่น่าจะเป็นอเมริกา สหรัฐอเมริกา น่าจะเป็นประเทศที่เสียประโยชน์ ส่วนภูมิภาคที่จะได้ประโยชน์จึงน่าจะเป็นประเทศในภูมิภาคเอเชียและตะวันออกกลาง
การค้าและการลงทุนของโลกจึงจะยังหันมาทางเอเชียและตะวันออกกลาง ส่วนเศรษฐกิจของอเมริกาก็จะคงประสบกับปัญหาหนักอยู่ต่อไป และน่าจะยังคงหดตัวต่อไป ค่าเงินดอลลาร์ก็ยังจะคงมีค่าอ่อนตัวลงไปอีก
สื่อมวลชนในอเมริกาพยายามให้ข่าวว่า เศรษฐกิจของอเมริกาน่าจะถึงจุดต่ำสุดแล้วด้วยอัตราดอกเบี้ยระยะยาว หรือผลตอบแทนของตราสารระยะยาวเกินกว่า 1 เดือนขึ้นไปเริ่มผงกหัวขึ้น น่าจะเป็นสัญญาณว่าเศรษฐกิจอเมริกาน่าจะถึงจุดต่ำสุดแล้ว และเตรียมที่จะผงกหัวขึ้น
ความจริงไม่น่าจะเป็นเช่นนั้น เท่าที่ดูยังไม่เห็นมีสัญญาณอันใดที่ว่าเศรษฐกิจของอเมริกาถึงจุดต่ำสุดที่จะฟื้นตัวแล้ว ด้วยเหตุผลหลายอย่างเช่น
ราคาสินค้าอุปโภคบริโภคในสหรัฐอเมริกายังไม่ฟื้น ขณะเดียวกันราคาน้ำมันมีราคาแพงขึ้น ซึ่งจะยิ่งทำให้การบริโภคในสหรัฐอเมริกายังคงต่ำลง
ที่ดอกเบี้ยระยะยาวดูเหมือนจะขยับตัวสูงขึ้น น่าจะเป็นเพราะการคาดการณ์ของตลาดที่คิดว่าค่าเงินดอลลาร์ของสหรัฐคงจะยังอ่อนต่อไป เพื่อสะท้อนพื้นฐานทางเศรษฐกิจของอเมริกา
เงินที่รัฐบาลสหรัฐได้รับอนุมัติจากรัฐสภาก็มิได้นำมาใช้กระตุ้นเศรษฐกิจแต่อย่างใด เพียงแต่นำมาพยุงสถาบันการเงินและบริษัทใหญ่ๆ ต่างๆ ไม่ให้ล้ม ความต้องการทุนก็ยังไม่เกิด ธนาคารและสถาบันการเงินได้เพิ่มทุนมาแล้วก็ไม่สามารถปล่อยสินเชื่อได้ หรือไม่ก็ไม่กล้าปล่อย ในที่สุดสถาบันการเงินก็นำกลับเข้าไปฝากไว้กับธนาคารกลางตามเดิม ไม่มีผลในการกระตุ้นเศรษฐกิจ
ถ้าหากสถานการณ์เศรษฐกิจของสหรัฐยังเป็นเช่นนี้ต่อไป โอกาสที่จะเกิดวิกฤตการณ์รอบที่ 2 ในสหรัฐก็อาจจะเกิดขึ้นได้อีก ถ้าหากเงินดอลลาร์ไม่อ่อนอย่างรวดเร็วเพียงพอที่จะยับยั้งการนำเข้า กระตุ้นการส่งออกและสร้างความต้องการการลงทุนให้เกิดขึ้นด้วย
สถานการณ์ทางเศรษฐกิจในสหรัฐอเมริกาจึงยังคงเปราะบาง โอกาสที่สหรัฐจะต้องขอเงินเพื่อนำมาพยุงสถานการณ์การล้มละลายจากรัฐสภาอีกก็ยังมีอยู่สูง ที่สถานการณ์ยังประคองอยู่ ก็เพราะเงินที่รัฐบาลยืมมาจากธนาคารกลางแล้วเงินก็ไหลกลับมาที่ธนาคารกลางตามเดิม ไม่ได้เกิดการกระตุ้นเศรษฐกิจแต่อย่างใด แต่ขณะเดียวกันสหรัฐอเมริกาก็ร่วมมือกับกองทุนการเงินระหว่างประเทศออกประกาศชักชวนให้ประเทศต่างๆ ช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจของตนโดยการกู้ยืมจากตลาด ผลก็คงออกมาอย่างเดียวกัน กล่าวคือ ไม่มีผลอะไรที่จะทำให้เกิดการฟื้นตัวทางเศรษฐกิจ เงินเมื่อไหลออกจากธนาคารเพราะปกติผู้ที่ซื้อพันธบัตรรัฐบาลก็ฝากเงินอยู่ที่ธนาคาร เมื่อรัฐบาลจ่ายออกไปเงินก็กลับสู่ธนาคารตามเดิม ธนาคารก็ไม่ปล่อยสินเชื่อ เงินก็กลับไปฝากธนาคารกลางแห่งเดิม ไม่ทำให้เกิดการจ้างงาน หรือการใช้จ่ายของผู้คน ธนาคารหรือสถาบันการเงินก็เป็น "กับดักสภาพคล่องตามเดิม ไม่มีอะไรเกิดขึ้น นอกจากตัวเลขยอดหนี้ของรัฐบาลเพิ่มขึ้นเท่านั้นเอง ปริมาณเงินก็ไม่เพิ่มขึ้นเพราะเงินเพิ่มมาเท่าใดก็ไหลกลับไปที่ธนาคารกลางตามเดิม"
ที่น่าห่วงก็คือ ปฏิกิริยาตอบโต้จากประเทศที่ถือเงินดอลลาร์ไว้เป็นทุนสำรองที่มีจำนวนมาก เช่น จีน ญี่ปุ่น สหภาพยุโรป อาหรับ เมื่อก่อนญี่ปุ่นและอาหรับเมื่อมีทุนสำรองมากขึ้นก็นำกลับไปซื้อพันธบัตรของรัฐบาลอเมริกันหรือสินทรัพย์ทางการเงินต่างๆ ในสหรัฐ เท่ากับเป็นการพยุงค่าเงินดอลลาร์ไว้
แต่คราวนี้จีนและอาหรับจะไม่เหมือนญี่ปุ่นและยุโรปที่ทำตัวเป็นลูกไล่ของอเมริกา จีนเริ่มเขย่าฐานะของเงินดอลลาร์โดยออกมาประกาศร่วมกับรัสเซียว่า เงินดอลลาร์ไม่ควรจะเป็นเงินตราที่ใช้ชำระหนี้ระหว่างประเทศต่อไปแล้ว โลกควรจะสร้างเงินตราชนิดใหม่ที่ไม่มีผู้ใดเป็นเจ้าของ แต่เป็นขององค์กรการเงินระหว่างประเทศ เช่น ไอเอ็มเอฟ โดยมีการรื้อฟื้นเงิน "สิทธิถอนเงินพิเศษ" หรือที่เรียกกันง่ายๆ ว่า "SDR" มาใช้อีก แม้ว่าในระยะใกล้ๆ นี้คงทำไม่ได้เพราะเคยคิดจะทำแต่ก็ล้มเหลวมาแล้วเมื่อเกือบ 50 ปีก่อน
มาเที่ยวนี้จีนเขย่าเงินดอลลาร์โดยประกาศว่าจีนจะปรับสัดส่วนการถือเงินดอลลาร์และเงินตราสกุลอื่นๆ ซึ่งทันทีที่จีนประกาศออกไปค่าเงินดอลลาร์ก็อ่อนลงทันที เมื่อค่าเงินดอลลาร์อ่อนตัวลงเมื่อเทียบเงินยูโร เงินยุโรปสกุลอื่นๆ รวมทั้งเงินเยน เงินหยวน การวิพากษ์วิจารณ์ฐานะทางเศรษฐกิจของอเมริกาที่เป็นฐานรองรับค่าเงินดอลลาร์จึงเดินไปในทิศทางที่ทำให้เงินไหลออกจากอเมริกามากยิ่งขึ้น
หลายคนวิตกว่าวิกฤตการณ์ทางการเงินอาจจะเกิดขึ้นอีกในสหรัฐ ถ้าจีนร่วมมือกับญี่ปุ่น กับอาหรับ และกับรัสเซีย เขย่าแรงๆ อีกที
วิธีเขย่าก็อาจจะเริ่มประกาศว่า ต่อไปนี้การซื้อขายน้ำมันจะไม่รับเงินดอลลาร์สหรัฐ แต่จะรับเงินที่มีเสถียรภาพหรือ SDR แทน และในไม่กี่อึดใจค่าเงินดอลลาร์ก็จะอ่อนลงไปอีก
การที่จีนออกมาหาแนวร่วมเขย่าเงินดอลลาร์ในยามที่เศรษฐกิจของอเมริกายังอยู่ในสถานการณ์วิกฤต สถานการณ์การเงินยังอยู่ใน "กับดักสภาพคล่อง" อย่างนี้น่าจะเป็นการซ้ำเติมภาวะเศรษฐกิจของอเมริกาที่ย่ำแย่อยู่แล้ว แทนที่จะช่วยพยุงประคับประคองเพื่อมิให้มูลค่าของทรัพย์สินที่อยู่ในรูปของเงินดอลลาร์ให้ตกต่ำลง เป็นเรื่องที่น่าคิดว่า "จีนกำลังคิดอย่างไร" ทั้งในแง่เศรษฐกิจและการเมืองระหว่างประเทศ ในฐานะที่จีนถือทรัพย์สินในรูปของดอลลาร์มากที่สุด หากค่าเงินดอลลาร์อ่อนลงจีนน่าจะเป็นประเทศที่เสียหายมากที่สุด แต่จีนก็ทำ
การติดต่อสัมพันธ์กับจีนนั้นต้องระมัดระวัง เพราะจีนเป็นประเทศใหญ่ต่อไปคงจะเป็นมหาอำนาจแทนรัสเซีย ถ่วงดุลอเมริกาในภูมิภาคนี้
ความสัมพันธ์ระหว่างจีนกับอเมริกาในตอนนี้จึงน่าคิด น่าติดตามมาก

ล่าสุด ผมไปเยอรมีเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว สนามบินมิวนิคนี่ ค่อนข้างเหงาครับ พี่ที่นั่นบอกว่า คาดว่าจะเศรษฐกิจจะกลับมาดีประมาณปี 2012

ลานเบียร์นี่่ สมัยก่อนต้องโทรจอง ตอนนี้มีพนักงานมายืนเรียกลูกค้าแทน

ผมคิดว่า คงเป็นการยากมาก หากใครสักคนจะสามารถคาดการณ์อนาคตได้อย่างแม่นย่ำ แต่ผมก็มิอาจที่จะดูถูก วิทยายุทธของท่านจอมยุทธ James Stack ผมเข้าใจว่าสิ่งที่เค้าวิเคราะห์ออกมานั้น วิเคราะห์อ้างอิงบนพื้นฐานของทางสถิติในอดีตที่ผ่าน และ ความน่าจะเป็นของข้อมูลต่างๆที่มีอยู่ในมือ
ณ สถานการณ์ ตอนนี้ผมเชื่อว่า ทุกคนที่ออกมากล่าวกันนั้น ต้องการพูดสิ่งต่างๆแต่ในด้านดีๆ เพื่อเป็นจิตวิทยาที่ทำให้คนกลุ่มที่เหลือคลายความกังวล และ มีกำลังใจทำงาน เพื่อต่อสู่วิกฤตอันเลวร้าย และ แน่นอนผลลัพธ์ปลายทาง เค้าก็คิดว่า เมื่อกลไกลเศรษฐกิจเริ่มเคลื่อนตัวเมื่อไรแล้วละก็ แม้มันช้าแต่ก็ดีกว่าให้มันหยุดนิ่ง หรือ ถอยหลัง
ทุกสิ่งทุกอย่างคือการคาดเดา และ สถิติความน่าจะเป็น ซึ่งเหรียญย่อมมีสองด้านเสมอ มันย่อมมีสถิติความไม่น่าจะเป็นด้วย
ผมเคยอ่านเรื่องทฤษฎี Butterfly Effect ( แบบงูๆ ปลาๆ มาบ้าง ) อยากจะคิดให้มันสุดกู่แบบหลุดโลก ไม่แน่การที่ประเทศเรามีแพนด้าน้อย อาจจะทำให้เศรษฐกิจโลกทั้งใบฟื้นก็ได้ เนื่องจากการเดินทาง
 
ขอโทษนะครับ หาก ผมเพ้อเจ้อเยอะไปหน่อย

http://www.cnbc.com/id/31706523

อีกหนึ่งมุมมองด้านลบครับ  จาก Nassim Taleb

ิผมว่า  blur market ละกัน
ตลาดผันผวนจริงๆ

ตอบได้ตรงประเด็นดี 5555  :lol:

ถ้าท่านคิดว่าต่อไปนี้จะเป็นตลาดกระทิง   ท่านต้องมีหุ้นเต็มมือ   เพื่อไม่ให้เสียโอกาส
ถ้าท่านคิดว่าต่อไปนี้จะเป็นตลาดหมี   ท่านต้องมีเงินสดเต็มมือ   เพื่อไม่ให้เสียโอกาส
อย่ากลัวตลาด   ทำแล้วท่านจะมีประสบการณ์

ผมว่า จะ bull or bear market  ก็ได้  ถูกผิด 50-50

แต่ที่แน่ ๆ ตลาดสับสนมาก  ไม่น่าจะเพราะเศรษฐกิจ  แต่น่าจะเป็นเพราะนักวิเคราะห์ทั้งหลาย  ที่ชอบคาดการณ์เศรษฐกิจแบบตามน้ำ และ ชี้แนะให้เล่นสั้น

ในภาวะปกติการคาดการณ์เศรษฐกิจหรือตลาดหุ้นอาจทำได้ง่าย เพราะว่า parameter ต่าง ๆ ไม่ผันผวนมาก

แต่ในบางช่วง เช่นขณะนี้ เนื่องจาก parameter  ต่างๆ ไม่นิ่ง อาทิเช่น อัตราการจ้างงาน  npl  อัตราดอกเบี้ย  อัตราแลกเลี่ยนเงินตรา  ราคาน้ำมัน  ฯลฯ  ดังนั้นลำพังเพียงแค่จะทำนาย parameter แต่ละตัว ก็มีโอกาสผิดพลาดสูง  แล้วจะมาทำนายภาพรวม หรือ ดัชนีตลาดได้อย่างไร  ดังนั้นการทำนายจึงไม่ต่างจากการเดา

สรุป คือ ในน้ำขุ่นบอกไม่ได้หรอกว่ามีปลากี่ตัว   รอจนน้ำเริ่มใสเราจะบอกได้ดีกว่า....

FedEx ตัวชี้บ่งกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่ดีตัวหนึ่ง .......................

http://www.cnbc.com/id/31751676/site/14081545/for/cnbc/

The Recession Is… Over?

What America's best economic forecaster is saying.

Could our long national nightmare be over? The economic contraction, this Great Recession, began in December 2007, and there's no apparent end in sight. As the unemployment rate has spiked, analysts have thrown cold water on Federal Reserve Chairman Ben Bernanke's March sighting of "green shoots." The stock market's spring rally has fizzled.

But in this season of doubt, I'm prepared to declare that the recession is really, most probably over. Why? Well, it's not because the economists surveyed by the Wall Street Journal believe it'll end in this quarter. (These guys wouldn't know an economic inflection point if it hit them upside the head. All through 2008, when the economy was contracting, they projected growth for the year.) No, two of the best and most objective forecasters, who are not connected to investment banks or to the CNBC noise machine, have recently called the upturn. Macroeconomic Advisers, the St. Louis-based consulting firm that compiles a monthly GDP index, reported to its clients Monday that while second-quarter GDP was tracking at negative 0.1 percent (recession), the third quarter was tracking at 2.4 percent growth.

The folks at the Economic Cycles Research Institute agree enthusiastically. It's not because they've detected green pea shoots in Central Park. Rather, it's because we've seen the three P's, says Lakshman Achuthan, managing director at ECRI, which has been studying business cycles for decades and was one of the few outfits to call the last two recessions with any degree of accuracy.


The economic data that get the most play in the news—unemployment, retail sales—are coincident or lagging indicators and historically have not revealed much about directional changes in the economy. ECRI's proprietary methodology breaks down indicators into a long-leading index, a weekly leading index, and a short-leading index. "We watch for turning points in the leading indexes to anticipate turning points in the business cycle and the overall economy," says Achuthan. It's tough to recognize transitions objectively "because so often our hopes and fears can get in the way." To prevent exuberance and despair from clouding vision, ECRI looks for the three P's: a pronounced rise in the leading indicators; one that persists for at least three months; and one that's pervasive, meaning a majority of indicators are moving in the same direction.

The long-leading index—which goes back to the 1920s and doesn't include stock prices but does include measures related to credit, housing, productivity, and profits—hits bottom and starts to climb about six months before a recession ends. The weekly leading index calls directional shifts about three to four months in advance. And the short-leading index, which includes stock prices and jobless claims, is typically the last to turn up.

All three are now flashing green. According to Achuthan, the long-leading index growth rate has been recovering since November 2008, the weekly leading index has been recovering since last December, and the short-leading index growth rate bottomed in February 2009. In sequence, each turned up, "and by April the three Ps had all been satisfied." Sure, corporate profits continue to disappoint, and the unemployment rate is climbing. But for ECRI, which navigates by relying exclusively on its instruments, that's only a part of their picture. They're the Spocks of the economic forecasting crowd—unemotional, uninvested in anything but the logic of what history and their dashboard tell them. "From our vantage point, every week and every month our call is getting stronger, not weaker, including over the last few weeks," says Achuthan. "The recession is ending somewhere this summer." In fact, it may already be over.
There's plenty of ground for skepticism, in part because the news flow is still quite negative, especially when it comes to corporate profits. ECRI's response? "Indicators are typically judged by their freshness, not their prescience. Since most market-moving numbers are coincident to short leaning, while corporate guidance is often lagging, it is no surprise that analysts do not discern any convincing evidence of an economic upturn."

Still, Achuthan warns that one of the most important indicators—employment—isn't showing recovery yet. The reason: The combination of deleveraging and the long-term decline of manufacturing is hindering job creation and destroying existing jobs. After the last recession ended in 2001, the service sector created jobs, but payroll employment continued to fall through 2003 because millions of jobs were lost in the manufacturing sector during the expansion. "We may see some echo of that in this recovery." But while employment is vital, payroll jobs growth alone doesn't make the difference between recession and expansion.

"We've always felt that employment is very important, but it's a roughly coincident indicator," said Achuthan. "We would not expect the employment indicators to be mirroring anything we're seeing in the leading indicators." ECRI notes that job losses and unemployment claims are off their worst levels. "If we're right and the recession is over, the job market should improve by year's end."

Of course, improvement doesn't mean the sort of 1990s-vintage broad-based employment growth that boosts wages and expands benefits coverage. And without the tailwind of cheap money and a housing boom, it's difficult to see—as it always is at the beginning of expansions—what is going to produce large-scale jobs growth.

The recession is over! Let the jobless recovery begin!

http://www.newsweek.com/id/206631

THE WALL STREET JOURNAL.: JULY 14, 2009.

The Economy Is Even Worse Than You Think
The average length of unemployment is higher than it's been since government began tracking the data in 1948..

By MORTIMER ZUCKERMAN

The recent unemployment numbers have undermined confidence that we might be nearing the bottom of the recession. What we can see on the surface is disconcerting enough, but the inside numbers are just as bad.

The Bureau of Labor Statistics preliminary estimate for job losses for June is 467,000, which means 7.2 million people have lost their jobs since the start of the recession. The cumulative job losses over the last six months have been greater than for any other half year period since World War II, including the military demobilization after the war. The job losses are also now equal to the net job gains over the previous nine years, making this the only recession since the Great Depression to wipe out all job growth from the previous expansion.

Here are 10 reasons we are in even more trouble than the 9.5% unemployment rate indicates:

David Klein .
- June's total assumed 185,000 people at work who probably were not. The government could not identify them; it made an assumption about trends. But many of the mythical jobs are in industries that have absolutely no job creation, e.g., finance. When the official numbers are adjusted over the next several months, June will look worse.

- More companies are asking employees to take unpaid leave. These people don't count on the unemployment roll.

- No fewer than 1.4 million people wanted or were available for work in the last 12 months but were not counted. Why? Because they hadn't searched for work in the four weeks preceding the survey.

- The number of workers taking part-time jobs due to the slack economy, a kind of stealth underemployment, has doubled in this recession to about nine million, or 5.8% of the work force. Add those whose hours have been cut to those who cannot find a full-time job and the total unemployed rises to 16.5%, putting the number of involuntarily idle in the range of 25 million.

- The average work week for rank-and-file employees in the private sector, roughly 80% of the work force, slipped to 33 hours. That's 48 minutes a week less than before the recession began, the lowest level since the government began tracking such data 45 years ago. Full-time workers are being downgraded to part time as businesses slash labor costs to remain above water, and factories are operating at only 65% of capacity. If Americans were still clocking those extra 48 minutes a week now, the same aggregate amount of work would get done with 3.3 million fewer employees, which means that if it were not for the shorter work week the jobless rate would be 11.7%, not 9.5% (which far exceeds the 8% rate projected by the Obama administration).

- The average length of official unemployment increased to 24.5 weeks, the longest since government began tracking this data in 1948. The number of long-term unemployed (i.e., for 27 weeks or more) has now jumped to 4.4 million, an all-time high.

- The average worker saw no wage gains in June, with average compensation running flat at $18.53 an hour.

- The goods producing sector is losing the most jobs -- 223,000 in the last report alone.

- The prospects for job creation are equally distressing. The likelihood is that when economic activity picks up, employers will first choose to increase hours for existing workers and bring part-time workers back to full time. Many unemployed workers looking for jobs once the recovery begins will discover that jobs as good as the ones they lost are almost impossible to find because many layoffs have been permanent. Instead of shrinking operations, companies have shut down whole business units or made sweeping structural changes in the way they conduct business. General Motors and Chrysler, closed hundreds of dealerships and reduced brands. Citigroup and Bank of America cut tens of thousands of positions and exited many parts of the world of finance.

Job losses may last well into 2010 to hit an unemployment peak close to 11%. That unemployment rate may be sustained for an extended period.

Can we find comfort in the fact that employment has long been considered a lagging indicator? It is conventionally seen as having limited predictive power since employment reflects decisions taken earlier in the business cycle. But today is different. Unemployment has doubled to 9.5% from 4.8% in only 16 months, a rate so fast it may influence future economic behavior and outlook.

How could this happen when Washington has thrown trillions of dollars into the pot, including the famous $787 billion in stimulus spending that was supposed to yield $1.50 in growth for every dollar spent? For a start, too much of the money went to transfer payments such as Medicaid, jobless benefits and the like that do nothing for jobs and growth. The spending that creates new jobs is new spending, particularly on infrastructure. It amounts to less than 10% of the stimulus package today.

About 40% of U.S. workers believe the recession will continue for another full year, and their pessimism is justified. As paychecks shrink and disappear, consumers are more hesitant to spend and won't lead the economy out of the doldrums quickly enough.

It may have made him unpopular in parts of the Obama administration, but Vice President Joe Biden was right when he said a week ago that the administration misread how bad the economy was and how effective the stimulus would be. It was supposed to be about jobs but it wasn't. The Recovery Act was a single piece of legislation but it included thousands of funding schemes for tens of thousands of projects, and those programs are stuck in the bureaucracy as the government releases the funds with typical inefficiency.

Another $150 billion, which was allocated to state coffers to continue programs like Medicaid, did not add new jobs; hundreds of billions were set aside for tax cuts and for new benefits for the poor and the unemployed, and they did not add new jobs. Now state budgets are drowning in red ink as jobless claims and Medicaid bills climb.

Next year state budgets will have depleted their initial rescue dollars. Absent another rescue plan, they will have no choice but to slash spending, raise taxes, or both. State and local governments, representing about 15% of the economy, are beginning the worst contraction in postwar history amid a deficit of $166 billion for fiscal 2010, according to the Center on Budget and Policy Priorities, and a gap of $350 billion in fiscal 2011.

Households overburdened with historic levels of debt will also be saving more. The savings rate has already jumped to almost 7% of after-tax income from 0% in 2007, and it is still going up. Every dollar of saving comes out of consumption. Since consumer spending is the economy's main driver, we are going to have a weak consumer sector and many businesses simply won't have the means or the need to hire employees. After the 1990-91 recessions, consumers went out and bought houses, cars and other expensive goods. This time, the combination of a weak job picture and a severe credit crunch means that people won't be able to get the financing for big expenditures, and those who can borrow will be reluctant to do so. The paycheck has returned as the primary source of spending.

This process is nowhere near complete and, until it is, the economy will barely grow if it does at all, and it may well oscillate between sluggish growth and modest decline for the next several years until the rebalancing of excessive debt has been completed. Until then, the economy will be deprived of adequate profits and cash flow, and businesses will not start to hire nor race to make capital expenditures when they have vast idle capacity.

No wonder poll after poll shows a steady erosion of confidence in the stimulus. So what kind of second-act stimulus should we look for? Something that might have a real multiplier effect, not a congressional wish list of pet programs. It is critical that the Obama administration not play politics with the issue. The time to get ready for a serious infrastructure program is now. It's a shame Washington didn't get it right the first time.

Mr. Zuckerman is chairman and editor in chief of U.S. News & World Report.

Copyright 2009 Dow Jones & Company, Inc. All Rights Reserved

http://online.wsj.com/article/SB124753066246235811.html#