Thai VI

กรณีบางบริษัท  ไม่ให้ความสำคัญกับผู้ถือหุ้น  
แต่กิจการก็ดำเนินไปได้เรื่อยๆ ตามภาวะตลาดสินค้านั้นๆ
เราควรต้องตั้ง margin of safety เพิ่มมั้ยคับ

ดิฉันคิดว่า ไม่น่าเกี่ยวกะเรื่องเชิงปริมาณ
แต่น่าเกี่ยวในเชิงคุณภาพ

สำหรับดิฉัน
คุณภาพนั้นให้ถือเป็นหัวใจ
ส่วนปริมาณควรเป็นเรื่องของกลยุทธ

คือเรียกง่ายๆ หากเห็นว่า ไม่ผ่านด้านคุณภาพ ราคาเท่าไหร่ๆ ก็ไม่น่าซื้ออยู่ดี หรือหากถือไว้อยู่แล้ว เกิดมาพบภายหลังว่า คุณภาพเริ่มไม่เข้าตา สาดซ้ายได้เลย ไม่มีรอ
ดังนั้นดิฉันจะเน้นที่การตรวจสอบเรื่องหัวใจก่อนอื่น ถ้าข้อนี้ผ่าน ค่อยมาดูกำหนดกลยุทธ ว่าระดับราคา หรือ จังหวะไหน ที่เห็นว่าเป็นที่น่าสนใจ ควรใส่หมัดเดียวเลย หรือแค่ส่งแย๊ปรบกวน เต้นพิงเชือกไปพลางก่อน

:lol:

นักมวยเก่า? :lol:

Kao เขียน:นักมวยเก่า? :lol:

:lovl:

007-s เขียน: ดังนั้นดิฉันจะเน้นที่การตรวจสอบเรื่องหัวใจก่อนอื่น

Quality Assurance, คุณหมอ

ถ้าข้อนี้ผ่าน ค่อยมาดูกำหนดกลยุทธ

นักบริหาร นักวางกลยุทธ

ควรใส่หมัดเดียวเลย หรือแค่ส่งแย๊ปรบกวน เต้นพิงเชือกไปพลางก่อน

นักมวยสาว

สาดซ้ายได้เลย ไม่มีรอ

แม่ค้ารบกับเทศกิจ


คุณ 007 ความสามารถหลากหลายจริงๆ

HVI เขียน:

ไปๆมาๆ คือ เป็นเป็ดค่ะ ก๊าบ ก๊าบบบ

กรณีบางบริษัท  ไม่ให้ความสำคัญกับผู้ถือหุ้น  
แต่กิจการก็ดำเนินไปได้เรื่อยๆ ตามภาวะตลาดสินค้านั้นๆ
เราควรต้องตั้ง margin of safety เพิ่มมั้ยคับ

ผมว่าเรื่อง CG เป็น Deal Qualifier มากกว่า แปลว่า ต้องมี CG ถึงระดับหนึ่งถึงจะลงทุนได้ ต่ำว่านี้ จบ ไม่มีการลงทุนใดๆทั้งนั้น disquilified ไปเลย
ในขณะเดียวกันถ้าบริษัทมี CG สูงมากๆก็ไม่จำเป็นว่าจะน่าลงทุนกว่าบริษัทที่ CG ผ่านเกณท์

เท่าที่ผมลงทุนมา หุ้นที่ให้กำไรกับผมมากๆ ก็ไม่ได้มีผู้บริหารที่สะอาดบริสุทธิ์ซักกะแห่ง ผมไม่ต้องการดีแบบนักบุญ ขอแค่ดีแบบคนธรรมดา แต่เก่งแบบเทพดีกว่า

[quote="Alastor"][quote]กรณีบางบริษัท

[quote="prasits"]กรณีบางบริษัท

ขอบคุณทุกท่านสำหรับความเห็นดีๆครับ



เอ.. คุ้นๆเหมือนหุ้นตัวไหนหว่า  :roll:

Alastor เขียน: เท่าที่ผมลงทุนมา หุ้นที่ให้กำไรกับผมมากๆ ก็ไม่ได้มีผู้บริหารที่สะอาดบริสุทธิ์ซักกะแห่ง ผมไม่ต้องการดีแบบนักบุญ ขอแค่ดีแบบคนธรรมดา แต่เก่งแบบเทพดีกว่า

จริงๆการตีค่าคนอื่น ว่าเป็นคนดี หรือเป็นคนเก่งแค่ไหนนั้น วัดยากมาก การมองเห็นว่าใครดีหรือร้าย ขึ้นอยู่กะเหลี่ยมมุมที่เรายืน บวกกะฐานข้อมูลรับรู้ที่เรามีอยู่ แล้วมองไปยังบุคคลนั้น...แล้วเราก็จะได้ภาพที่เป็นมายาขึ้นมาภาพนึงปรากฏขึ้นในหัวเรา

ดังนั้นสิ่งนึง ที่ดิฉันว่า เราอาจจะให้น้ำหนักได้เที่ยงตรงกว่า ในการตัดสินใจลงทุน หรือไม่ นั้นน่าจะเป็นจาก การคิดคำนวน ไตร่ตรอง ในเนื้อหาสาระของสิ่งที่บุคคล(ในที่นี้คือ ผู้บริหาร)ผู้นั้น กระทำ จะกระทำ คิดอยากจะกระทำ รวมไปถึงสิ่งที่ได้กระทำไปแล้ว ว่ามันมีผลอย่างใด...ต่อบริษัท จนส่งต่อมาถึง...ต่อเรา(ผถห.ส่วนกระจ้อยร่อย)

ภาพ(หรือรูป หรือชื่อ) ไม่ได้สำคัญกว่าเนื้อหาที่เป็นสาระ

ดอกเหมยบานเผยให้เห็นฤดูใบไม้ผลิ
มิใช่ดอกเหมยบานในฤดูใบไม้ผลิ

:lol:

007-s เขียน: จริงๆการตีค่าคนอื่น ว่าเป็นคนดี หรือเป็นคนเก่งแค่ไหนนั้น วัดยากมาก การมองเห็นว่าใครดีหรือร้าย ขึ้นอยู่กะเหลี่ยมมุมที่เรายืน บวกกะฐานข้อมูลรับรู้ที่เรามีอยู่ แล้วมองไปยังบุคคลนั้น...แล้วเราก็จะได้ภาพที่เป็นมายาขึ้นมาภาพนึงปรากฏขึ้นในหัวเรา

นักจิตวิทยา

ในการตัดสินใจลงทุน หรือไม่ นั้นน่าจะเป็นจาก การคิดคำนวน ไตร่ตรอง

นักคณิตศาสตร์

ภาพ(หรือรูป หรือชื่อ) ไม่ได้สำคัญกว่าเนื้อหาที่เป็นสาระ

นักปรัชญา

ดอกเหมยบานเผยให้เห็นฤดูใบไม้ผลิ
มิใช่ดอกเหมยบานในฤดูใบไม้ผลิ

นักพฤกษศาสตร์

:lol: เพ่หวีเป็นนักวิเคราะห์

เลิกคบ

ง่ายดีครับ

แต่บัฟเฟตต์บอกว่า  "เขามองธุรกิจที่แม้แต่คนโง่ๆก็มาบริหารได้" แปลว่าธุรกิจนั้นเก่งระดับเทพด้วยตัวเองจนกระทั่งแม้ผู้บริหารที่ไม่เก่งก็ยังทำได้ดี

เรื่องฝีมือผู้บริหารผมก็ยังไม่แน่ใจว่าสำคัญแค่ไหน เคยซื้อ oishi ไว้ แต่พอคนเลิกนิยม ผู้บริหารเก่งแค่ไหนก็เจ็งได้ ตอนนั้นเกือบเอาตัวไม่รอด -_-'

ผมว่าธุรกิจที่ง่ายขนาดคนโง่ๆมาบริหารได้ คงไม่ได้มีผู้บริหารที่โง่อยู่จริงๆหรอกครับ เพราะกว่าจะสร้างมาเป็นธุรกิจโง่ๆกำไรดีได้ คงต้องมีการวางแผนวางกลยุทธที่ชาวบ้านทำกันไม่ได้มาก่อนหน้า ผมนึกถึงที่ Howard Schultz บอกว่า

ถ้าจะทำอะไรที่ต่างจากคนอื่น คนจะคิดว่า บ้า แต่ถ้าทำแล้วประสบความสำเร็จ คนจะคิดว่า โชคดี

คนอาจจะมองว่า Starbucks โชคดี หรือ SHIN โชคดี หรือ PTTEP โชคดี แต่ก่อนจะมาเป็นธุรกิจขนาดใหญ่ที่ประสบความสำเร็จได้ ผู้บริหาร(ที่คนข้างนอกอาจจะคิดว่าไม่ต้องฉลาดมาก)ก็ต้องทำเรื่องฉลาดๆ & ทุ่มเทให้กับบริษัท มาเยอะนะครับ

[quote="สามัญชน"][quote="prasits"]กรณีบางบริษัท