Thai VI

หลายๆคนยังเข้าใจผิดเกี่ยวกับคำว่า "เศรษฐกิจพอเพียง" อยู่

คำว่า "เศรษฐกิจพอเพียง" นั้นคงไม่ใช่จะไล่ไปให้ปลูกผักปลูกหญ้าเลี้ยงไก่กิน ไม่ได้ไล่ให้ออกจากงานไปอยู่ในชนบท

คำว่าพอเพียงนั้น หมายความว่า กินอยู่มีใช้ให้พอดีกับสิ่งที่มีอยู่ พอดีกับสิ่งที่หามาได้ ไม่มากเกินไป ไม่น้อยเกินไป ไม่ได้ให้อยู่อย่างอดๆอยากๆ มีเหลือพอสำหรับดูแลตนเองได้ สามารถยืนอยู่ได้ด้วยตนเอง ไม่ต้องพึ่งผู้อื่นมากมายนัก

คำว่าพอเพียง ไม่ได้หมายถึงปริมาณของเงินพันหมื่นแสน แต่อยู่ที่ "ความสมดุลย์ของเงินที่หามาได้ กับเงินที่ใช้ไป"

เงินเดือนหนึ่งหมื่น ก็พอเพียงแบบหนึ่งหมื่น
เงินเดือนหนึ่งแสน ก็พอเพียงแบบหนึ่งแสน

ไม่ต้องถึงขนาดเงินเดือนแสน แต่กินมาม่า อันนั้นก็ไม่เหมาะสมแล้ว

การเป็นหนี้ ก็เป็นหนี้แบบเศรษฐกิจพอเพียงได้
ถ้ามีแผนการชัดเจน ว่าเงินที่ได้มาจะเอาไปทำอะไรบ้าง คาดหวังผลตอบแทนมากน้อยเพียงใด รู้ว่าความเป็นไปได้มีมากน้อยแค่ไหน ไม่ลงทุนเกินตัว มองเห็นผลตอบแทนชัดเจน อันนี้ก็เรียกว่า ทำธุรกิจแบบพอเพียง

ตามที่ในหลวงสอนไว้
เศรษฐกิจพอเพียงมี 3 ขั้น
1 พอเพียงระดับตัวเองและครอบครัว พึ่งพาตัวเองได้
2 พอเพียงระดับชุมชน ภายในชุมชนช่วยหลือตัวเองได้ นอกจากนั้นยังช่วยเหลือกันและกันในชุมชน ให้ชุมชนนั้นพัฒนาต่อไปได้
3 ธุรกิจใหญ ช่วยธุรกิจเล็ก ช่วยเหลือชุมชน ให้กลายเป็นธุรกิจใหญ๋ขึ้น สามารถช่วยเหลือชุมชนอื่นๆได้ต่อไป

จะเห็นได้ว่าไม่ได้ปฏิเสธเรื่องธุรกิจแต่อย่างใด แต่กลับมองเห็นประโยชน์ของระบบเศรษฐกิจ และนำมาประยุกต์ใช้ได้เป็นอย่างดี

เป็นเครื่องยืนยันถึงพระอัจฉริยภาพของในหลวงได้อย่างชัดเจน
   

ผมตีความเศรษฐกิจพอเพียง มาสรุปลงที่คำว่า การพึ่งพาตนเองได้

ซึ่งสามารถนำไปใช้กับทุกเรื่องได้
ภาคเกษตร คงเป็นที่เข้าใจง่าย ว่า เพาะปลูกเอง มีพอกินพอใช้ และยังมีพอไว้ขาย

ภาคอุตสาหกรรม การที่เราจะพึ่งพาตนเองได้ จำเป็นที่เราจะต้องมีฐานความรู้ของเราเอง ไม่ใช่การขายแรงงานราคาถูก แต่ต้องรู้วิธีสร้าง วิธีดูแล วิธีพัฒนาให้ดีขึ้นเรื่อยๆ

สิ่งใดที่ทำแล้ว ส่งเสริมให้มีการพึ่งพาตนเองได้ ผมเชื่อว่า เข้ากับหลักเศรษฐกิจพอเพียงทั้งสิ้น

เศรษฐกิจแบบตลาด ก็ไม่ต่างจากแบบพอเพียงนะครับ ทุกอย่างเข้าสู่ Equilibrium อยู่ดี แบบพอเพียงน่าจะทำให้การ swing ของ cycle แคบลง

รัฐบาลนี้ควรจะตระหนักและทำความเข้าใจมากๆ

ผมตีความเศรษฐกิจพอเพียง มาสรุปลงที่คำว่า การพึ่งพาตนเองได้

ผมก็เห็นด้วยกับคำนี้มากกว่า

ผมเป็นอะไรไม่รู้ เห็นป้ายโฆษณาของเทสโก โลตัสคลอง 7

เขาใช้คำว่า ยุคเศรษฐกิจพอเพียง เมื่ออ่านแล้ว

ทำไมผมรู้สึกว่าเป็นยุคเศรษฐกิจตกต่ำ จนเราต้องพยายามประหยัดอดออม

อันนี้มาจากความรู้สึกจริงๆ ไม่ได้เสแสร้งใดๆ

ทำไมรับรู้ว่าเศรษฐกิจพอเพียง กลายเป็นเศรษฐกิจตกต่ำไปได้

ผมว่านะ  บ้านเราส่วนใหญ่พอเพียงเพระว่าโดนบังคับให้พอเพียงแบบอัตโนมัตินะครับ  รึป่าวครับ

ส่วนที่สมัครใจพอเพียงนั้น มีน้อยครับ

ส่วนใหญ่เน้นหน้าตาครับ  คนไทยใจใหญ่  มือเติบ ครับ
คนต่างชาติยังรู้นิสัยของคนไทยดีเลย

อิอิอิ

เห็นโฆษณา  บัตรเครดิต  อะไรหว่า  แพลตตินั่ม  เน้นหน้าตา  อิอิอิ  เน้นให้กู้  เฮ้อ.....

อยากรู้เฉยๆ เพราะไม่ค่อยเข้าใจ
ถ้ายังงั้น เราควรลงทุนขยายกิจการหรือไม่ ถ้าต้องกู้เงินมาลงทุน
เงินลงทุน ถ้าหลักล้าน เจ้าของกิจการคงมีเองได้ แต่ถ้าเป็นร้อยเป็นพัน เรากู้ได้ไหม
อุตสากรรมหลายอย่าง ต้องมีการขยายกำลังการผลิต ต้องลงทุนเพิ่ม อย่างเหล็กก็เป็นตัวอย่างที่ดี เราควรทำ backward integretion มั้ย
ถ้าเราอยากให้แรงงานมีฝีมือ เราต้องพัฒนาคน แต่ขณะเดียวกัน ถ้าไม่มีเงินลงทุนจากต่างประเทศเข้ามา ทุนที่มีในประเทศเพียงพอหรือเปล่า

คนที่อยากเห็นไทยเป็นศุนย์กลางการบิน เป็น ดีทรอยแห่งเอเชีย ฝันเกืนตัว ขัดหลักเศรษฐกิจพอเพียงหรือเปล่า

ในระดับบุคคล เห็นด้วย แต่คิดว่าเป็นสิทธิของคนที่จะเลือก
และถ้าเลือกที่จะไม่เชื่อ ก็ไม่ใช่สิ่งผิด

ในระดับประเทศ ทิศทางของประเทสเราจะไปทางไหน เกษตร อุตสาหกรรมเกษตร ท่องเที่ยว

ได้เคยไปดูโครงการเกษตรพอเพียงกับบริษัท TOSHIBA ครับ
ทำให้รู้เลยว่าในหลวงเราความคิดลึกซึ้งมากๆ

ท่านวิเคราะห์ว่าการปลูกพืชให้เจริญเติบโตจะต้องมี
1. น้ำและความชื้น
2. อาหารในดิน
3. การเกื้อหนุนกันระหว่างพืชต่างชนิด เพื่อเก็บกักอาหาร ความชื้นและน้ำ

ในขั้นเตรียมน้ำและความชื้น ท่านน้ำหญ้าแฝก (ถ้าจำไม่ผิด) มาปลูกบนภูเขา เพื่อให้ภูเขาสามารเก็บกับน้ำและความชื้นได้
และป้องกันการพังทลายของหน้าดิน (อาหาร) ท่านใช้เวลากว่าสิบปีในการเตรียมความชื้น และน้ำ

ในระยะถัดมาท่านใช้วิธี ขุดหลุมไว้กลางพื้นที่ เศษอาหาร มูลสัตว์ เศษหญ้า เศษไม้ ทุกอย่างที่ย่อยสลายได้ง่าย มาทิ้งไว้ในหลุม
เมื่อฝนตกหลุมก็เก็บน้ำไว้ พร้อมกับเป็นการหมักปุ๋ยไปในตัว หลุมที่ว่าเป็นทั้งแหล่งอาหารและความชื้นให้กับดิน น้ำที่เน่าบูดในหลุม
เมื่อซึมออกไปรอบๆ หลุม กลับกลายเป็น สารอาหารให้กับดิน

เมื่อความชื้น น้ำ และอาหารพร้อม เมื่อท่านปลูกพืช แทนที่จะปลูกพืชชนิดเดียว เพื่อให้ได้ผลประโยชน์สูงสุด ท่านกลับปลูกพืชหลายๆ ชนิด
แน่นอนว่าพืชหลายชนิดย่อมแย่งอาหารกัน แต่มันก็เกื้อหนุนกันด้วย ปลูกพืชคลุมดิน เมื่อพืชตายก็กลายเป็นปุ๋ยนอกจากนั้น
นอกจากนั้นยังป้อ

ทำให้ผมปิ้งไอเดียของท่านหากนำมาใช้ในการลงทุน
การเตรียมน้ำและดินในช่วงแรก คือ การสะสมเงินไว้ลงทุน หรือการอดออม ต้องค่อยๆ เก็บ พอเก็บจนพอแล้ว เมื่อนำมาลงทุนหรือปลูกพืช
ต้องคิดถึงการบริหาร Cash Flow คือทำอย่างไร ให้อาหารในดิน และน้ำ เพียงพอต่อความต้องการ ส่วนการปลูกพืชหลายๆ ประเภท ก็คือ
การกระจายความเสี่ยงโดยการลงทุน เช่น การลงทุนในหุ้นหลายๆ ตัว การใช้อนุพันธ์เพื่อป้องกันความเสี่ยง หลักการเหมือน Hedging คือ
ปลูกพืชมากชนิดได้ผลผลิตน้อยหน่อยแต่ได้เรื่อยๆ ความเสี่ยงไม่เอา หรือเลี้ยงกุ้งแบบมีกุ้งให้เรื่อยๆ ไม่ใช่ทำการเกษตรเหมือนพนัน
เลี้ยงมันจำนวนมากๆ ต่อบ่อ กลัวกุ้งป่วย ก็อัดยาปฎิชีวนะแรงๆ (ไม่ได้พาดพิงหม่อมคนไหนนะครับ) ไม่ตายหมดบ่อ ก็รวยไปเลย
เลี้ยงได้ไม่กี่ครั้ง บ่อก็เน่าจนเอาไปทำอะไรไม่ได้

ส่วนการปลูกพืช จะเห็นว่าพืชที่ต้องปลูกในจุดเดียวกัน บางทีมาจากคนล่ะที่ ตรงจุดนี้เหมือนกันการซื้อธุรกิจ, Know how และสินทรัพย์ คือ ถ้าไม่มีธุรกิจ หรือสินทรัพย์
ที่จะมาเกื้อหนุน ธุรกิจ หรือสินทรัพย์ เดิมของเรา เราก็ต้องซื้อสินทรัพย์ที่มีค่า Beta ตรงข้ามกับธุรกิจหรือสินทรัพย์ที่ถืออยู่ ซึ่งในกรณีที่เป็นสินทรัพย์ทางปัญญา ก็ต้องเสียค่าโง่
อย่างถ้าเราโง่กว่าฝรั่ง ต้องการความรู้ฝรั่งมาเกื้อหนุนเศรษฐกิจประเทศ เราก็ต้องซื้อความรู้เขา อาจจะโดยล่อให้เขามาลงทุนในประเทศ แล้วเก็บเกี่ยวความรู้จากเขา
พอผลลัพท์ออกดอกผล แถมหลังๆ คิดอะไรเจ๋งๆ ได้มากกว่าฝรั่ง ถ้าเนรคุณหน่อย ค่อยเนรเทศหัวแดงออกจากประเทศ (ก็มี Know How แล้วนี่) ไม่ใช่ว่าเดินมาถึงไร่ เห็นพืชขึ้นอยู่ 10 ชนิด
ไม่ทันไปนั่งคิดว่า มันเกื้อหนุนอะไรกันอยู่ พี่แกก็ถอนไอ้ชนิดที่เก็บผลไปขายไม่ได้ทิ้งหมด พอไม่มีพืชอื่นมาเกื้อหนุน น้ำมาก็พัดหน้าดินไปหมด หน้าแล้งดินก็แห้ง สรุปพืชตายห่าทั้งไร่
(ไม่ได้พาดพิงหม่อมคนไหนเช่นกัน) มุขนี้พี่ใหญ่เอเชีย หรือจีนก็ใช้มาก่อน จะเห็นว่าเมื่อหลายปีก่อนจีนเปิดประเทศ ให้ฝรั่งมาซื้อที่เดิม เปิดโรงงาน เปิดบริษัทได้
คนจีนก็ไปทำงานในโรงงานฝรั่ง ทำได้ซักพัก ก็เปิดโรงงานเอง จากเดิมไม่มีรถยนต์ยี่ห้อตัวเอง ก็มีรถยนต์ยี่ห้อตัวเองแล้ว แถมบางโรงงานเป็นเจ้าของร่วมกัน
กลางวัน ของออกจากโรงงานตีโลโก้ต่างชาติ กะดึกของออกมาตีโลโก้ประเทศตู

เมื่อความชื้น น้ำ และอาหารพร้อม เมื่อท่านปลูกพืช แทนที่จะปลูกพืชชนิดเดียว เพื่อให้ได้ผลประโยชน์สูงสุด ท่านกลับปลูกพืชหลายๆ ชนิด
แน่นอนว่าพืชหลายชนิดย่อมแย่งอาหารกัน แต่มันก็เกื้อหนุนกันด้วย ปลูกพืชคลุมดิน เมื่อพืชตายก็กลายเป็นปุ๋ยนอกจากนั้น
นอกจากนั้นยังป้องกันหน้าดิน และช่วยรักษาความชื้น

ตกไปครับ

มาคุยกันต่อ ถือว่าแลกเปลี่ยนความคิดแล้วกัน
การทำเกษตร ระหว่างการทำแบบเป็นอุตสาหกรรม กับการทำแบบครบวงจร พอกินพอใช้ ไม่เป็นหนี้ มีเหลือก็ขาย
เราจะค่อยๆขยายไปหรือ ในแง่ชาวบ้านคงดี แต่ถ้าเราแก้ปัญหาพ่อค้าคนกลาง ให้ความรู้ชาวบ้านเพิ่มเติม พัฒนาผลผลิตต่อไร่ให้สูงขึ้น ดูแลเรื่องราคาพืชผล ชาวบ้านอาจมีมากกว่าพอมีพอกินหรือเปล่า
ชาวบ้านอาจเริ่มมีเงินออมเหลือที่จะคิดส่งลูกหลานเรียนสูงๆหรือเปล่า

โดยส่วนตัวข้องใจมากๆ การเน้นให้คนพึ่งตนเองได้ก็เป็นสิ่งที่ดี แต่คนเรามี handicap อยู่ คนที่จน ทำนา ลูกหลานเขาจะมีโอกาศเรียนหนังสือสูงๆแค่ไหน ถ้ารัฐบาลไม่ช่วย การรักษาพยาบาลก็อีกอย่าง
คิดเอาเองนะ คิดว่า เศรษฐกิจพอเพียงถูกนำมาใช้เพื่อให้เกิด status quo ในสังคมให้มากที่สุด เพื่อประโยชน์ของชนชั้นนำของประเทศ

เรื่องการทำเกษตรแบบขายมีราคาไม่พึ่งอุตสาหกรรมคงต้องดูญี่ปุ่นเป็นตัวอย่างครับ ถ้าเคยดูรายการญี่ปุ่นจะเห็นมีมีเกษตรกรญี่ปุ่นบางกลุ่ม ไม่ต้องป้อนของเข้าโรงงาน โรงงานก็ไม่คิดจะซื้อของจากเกษตรกรกลุ่มนี้เพราะราคาแพง แต่มีคนวิ่งไปซื้อสินค้ากับเกษตรกรกลุ่มนี้จนเขาผลิตกันแทบไม่ทัน แต่ก็เพิ่มกำลังการผลิตไม่ได้ เพราะจะทำให้สินค้าเสียจุดเด่นไป ซึ่ง supply ที่น้อยเลยทำให้สินค้ามีกำไรสูง คุ้มกับที่ลงแรงทำ อย่างที่ผมพอจำได้ คือ เกลือทะเล ใครจะไปคิดว่าเกลือทะเลเนี่ยนะ ขายมีราคาจนเกษตรกรอยู่ได้ แต่พอเห็นวิธีทำเขาแล้ว ต้องบอกว่าเข้าใจเลยทำไมคนญี่ปุ่นกล้าซื้อเกลือทะเลกิโลละหลักร้อยหลักพันบาท
ถ้าใครมีความรู้เรื่องทำอาหารจะรู้ว่าเกลือบริสุทธิ์ เป็นเกลือเกรดต่ำ เพราะเค็มมาก ใช้ก็ยาก รสชาติไม่ดี เกลือที่ดี คือเกลือที่มีสารอื่นเจอปน ไม่ใช่ โซเดียมคลอไรด์ ล้วน เป็นสาเหตุที่พ่อครัวเก่งๆ จะเลือกเกลือที่ใช้ในการทำอาหารโดนการชิมเกลือก่อน ที่ญี่ปุ่น จึงมีการทำนาเกลือแบบไม่เน้นปริมาณผลผลิต แต่เน้นคุณภาพ โดนตั้งนาเกลือไว้บริเวณที่น้ำทะเลใสสะอาด นำน้ำทะเลมาตากแดด ช่วงที่ตากใช้วิธีสูบน้ำทะเลขึ้นไปบนหลังคาเพื่อให้น้ำระเหยออกไป และให้น้ำมีการไหลเวียน หลังจากนั้นจึงนำมากรอง แล้วต้ม แล้วช้อนสิ่งสกปรกที่ลอยอยู่ตามผิวน้ำออก เกลือที่ได้ออกมาเป็นเกลือทะเลสีขาวบริสุทธิ์ ไม่มีเศษดิน เศษทราย หรือเศษสิ่งมีชีวิตปนอยู่ ขึ้นชื่อว่าเป็นเกลือที่รถชาติดีที่สุดในญี่ปุ่น ปีนึงๆ ทำได้ไม่มาก ใครจะซื้อต้องจองไม่ก็ประมูล… (นี่… เกลือเหรอนี่) ส่วนเกลือทะเลเมืองไทย มีแต่คนร้องยี้ กินเข้าไปได้ยังไงสกปรก บางทีมีก้อนอะไรไม่รู้สีดำๆ ติดมา ไม่รู้ว่าเป็นตัวอะไร
กับเมืองไทย ที่ทำการเกษตรแบบเน้นเอาปริมาณเข้าว่า ทำไงก็ได้ให้ปีนี้ได้ผลผลิตเยอะๆ ปีหน้าข้าไม่สน ดินจังพัง น้ำจะไม่มี ความชื้นจะหาย ความร่วนซุยของดินจะไม่เหลือ ข้าก็ไม่แคร์ พ่นยาฆ่าแมลงกัน ใช้ปุ๋ยเคมี ได้ผลผลิตเยอะ คุณภาพต่ำ ก็แข่งกันได้แค่เรื่องราคา ใครขายถูกกว่ากันละ คนขายถูกกว่าก็ได้เงินไป นอกนั้นก็มาโวยวายให้รัฐประกันราคา เอาภาษีไปเผาเล่น เกษตรกรก็กรอบ รัฐก็จนลง

เห็นด้วยกับคุณ trathlon ว่า เศรษฐกิจพอเพียงนั้นเป็น "ปรัชญา" ที่ดีแน่ ควรที่คนไทยทุกคนจะศึกษาและปรับใช้  แต่ ...

แต่ในความเป็นปรัชญานี้ ผมมองว่ามีความเป็นส่วนบุคคลสูง  และมีความเป็น micro economics สูงมาก  ไม่มีความเป็น macro economics และไม่มีความเป็น "เชิงนโยบาย" อยู่เท่าใดนัก  

โดยเฉพาะในประเทศที่คนจำนวนมากยังติด handicap ขาดโอกาสเรื่องเรียนเรื่องทำมาหากิน และความมั่นคงปลอดภัยในชีวิตเรื่องทำมาหากินหรือยามเจ็บไข้ได้ป่วย

ระบบเสียภาษียังไม่เป็นธรรมแต่รัฐก็อ้างได้เรื่อยว่าระบบหลักประกันสวัสดิการพื้นฐานของคนถ้วนหน้ายังทำไม่ได้เพราะงบไม่พอ

ฉะนั้นรัฐจะทำนโยบายเศรษฐกิจพอเพียงก็อย่าลืมเรื่อง รัฐสวัสดิการ พื้นฐานให้เน้นๆด้วยครับ

เห็นด้วยเรื่องเกษตรกรญี่ปุ่น และฝันอยากเห็นเกษตรกรไทยเป็นเช่นนั้น
แต่เคยอ่านเจอว่าอาชีพเกษตรกรเป็นอาชีพที่รัฐบาลญี่ปุ่นดูแลดีที่สุด เพราะงานหนัก ครรุ่นใหม่ไม่อยากทำ และความที่ภูมิประเทศเป็นเกาะ ญี่ปุ่นจะกลัวการถูกปิดล้อม ดังนั้นแม้ต้นทุนในการปลูกข้าวจะสูง (ค่าแรงคนญี่ปุ่นแพงกว่าไทยกี่เท่า ตัวอย่างง่ายๆ) รัฐบาลก็ส่งเสริม
แถมคนญี่ปุ่นมีความเป็นชาตินิยมสูงมาก พร้อมและเต็มใจจะจ่ายราคาสูงให้สินค้าญี่ปุ่นเสมอ
บ้านเราน่าจะยังขาดตรงนี้ เศรษฐกิจของประเทศโดยรวมก็ยังไม่ดีขนาดที่มีคนชั้นกลางเป็นส่วนใหญ่ที่จะใช้แต่ของที่ผลิตในไทย

สำหรับตัวเอง เชื่อว่าวิถีการดำรงชีวิตที่ดีที่สุดคือการยึดคำสอนของพระพุทธเจ้าที่ว่า
จงตั้งอยู่ด้วยความไม่ประมาท
มีเงิน ก็อย่าฟุ่มเฟือย พรุ่งนี้อาจตกงาน หมดอนาคต ดังนั้น ประหยัด เก็บเงินไว้บ้าง
ร่างกาย ก็อย่าใช้ฟุ่มเฟือย แก่ลงทุกวัน เหล้า บุหรี่ เพลาๆ หรือเลิกได้ก็ดี
คนรัก ครอบครัว ดีกับเขาไว้ ทำดีวันนี้เลย อย่ารอ เดี๋ยวเย็นนี้ตาย แล้วจะเสียใจ
การลงทุน อย่าเป็นแมงเม่า คิดให้ดี อย่ากู้เขามาลงทุน ก่อนลงทุนต้องออมเงินก่อน แล้วลงทุนหาความรู้จนมั่นใจ แล้วค่อยๆลงทุน
ตามแนวคิดนี้ คุณขยายกิจการก็ได้ กู้เงินหมื่นล้านก็ได้ ฝันจะเป็นวอเรน บุฟเฟต์ หรือ บิลล์ เกตส์ ก็ได้ แต่ให้ระวังรอบคอบ และที่สำคัญที่สุด
อย่าประมาท

ผมคิดว่าคนญี่ปุ่นไม่ได้ใช้สินค้าญี่ปุ่นเพราะเขารักชาิติหรอกครับ
เขาใช้เพราะมันดีกว่า สินค้านำเข้า
ผมมีคนรู้จักเป็นคนญี่ปุ่น เคยไปกินร้านอาหารญี่ปุ่นในไทย
เขาบอกว่าข้าวที่คนไทยใช้ทำอาหารญี่ปุ่น แย่มาก
ยิ่งถ้าเป็นข้าวไทย เป็นไปได้เขาไม่อยากกินเลย เพราะเนื้อหยาบ แล้วก็แข็ง

ผมเองก็มีประสบการณ์ที่เจอมากับตัวเหมือนกัน

ผมเคยเขียนวิจารณ์เครื่องเล่น DVD ยี่ห้อหนึ่งลงนิตยสาร
ตัวที่ส่งมาให้ผม review เป็นของทำในญี่ปุ่น เครื่องหนักเกือบ 3 กิโล ผมลองแล้วประทับใจมาก เลยติดต่อซื้อจากคนที่เอาเครื่องมาให้ลอง เครื่องจริงที่ขายให้คนไทย ทำในจีน หนักไม่ถึงกิโล แค่เอามือลูบตัวเครื่อง ไม่ต้องเปิดฝาเครื่องออกมาดูก็รู้ว่าห่วยกว่า เพราะเนื้อสีที่พ่นหยาบกว่ามาก พอเปิดเครื่องมาดูพบว่า อุปกรณ์หลายตัวโดนลดเกรดไปแบบสุดๆ จากเดิมใช้หม้อแปลง EI อย่างดี เปลี่ยนมาใช้หม้อแปลง Switching ห่วยๆ
IC เบอร์ที่ใช้ จากเดิมใช้ตัวละหลายร้อยบาท มาใช้ของถูกๆ ตัวละไม่กี่สิบบาท จึงได้โทรไปคุยกับทางบริษัทว่าหมายความว่าอะไร? เพราะบทความก็ลงไปแล้ว (ผมได้เครื่องจริงที่วางขายหลังบทความตีพิมพ์) เขาอธิบายมากว่า ตลาดไทยต้องการของถูก เมื่อก่อนบริษัทพยายามดันของคุณภาพ แต่ไม่มีใครสนใจ สุดท้ายเลยต้องลดต้นทุนลงมาสู้ เขาบอกผมต่อว่า ราคาที่ขายอยู่ตอนนี้ตลาดก็ยังรับไม่ได้ เดือนหน้าเขาต้องหาจุดที่จะลดต้นทุนลงไปอีก 1000-2000 บาท  เพื่อให้ขายได้

ผมก็เลยไม่รู้จะพูดอย่างไร สุดท้ายก็หาคนมาซื้อต่อไปได้ แล้วก็ดูหนังในคอมต่อไป จนถึงทุกวันนี้ผมก็ยังหาเครื่องเล่น DVD ที่เสียงดีเท่านั้นไม่ได้ ถ้าไม่ใช่เครื่องเสียง Hi-End ระดับแพงกว่าแสนบาท

http://th.wikipedia.org/wiki/จากครรภ์มารดาถึงเชิงตะกอน

จากครรภ์มารดาถึงเชิงตะกอน
http://www.geocities.com/judge4843/arti ... tml?200727

ป๋วย อึ๊งภากรณ์

ผมว่าเกษตรกรในประเทศพัฒนาแล้วเช่น USA, EU, Japan น่าจะได้รับ Subsidy กันหมดนะ ด้วยเห็นผลทางการเมือง ไม่งั้นคงไม่รอด ไม่ใช่ว่าเค้าเก่งเค้าดีหรอกนะ ไม่งั้นข้าวUSA หรือ ไข่ไก่Franch คงไม่มีทางข้ามทวีปแล้วดันถูกกว่าข้าวAfrican ได้

Viewtiful Investor เขียน:ผมว่าเกษตรกรในประเทศพัฒนาแล้วเช่น USA, EU, Japan น่าจะได้รับ Subsidy กันหมดนะ ด้วยเห็นผลทางการเมือง ไม่งั้นคงไม่รอด ไม่ใช่ว่าเค้าเก่งเค้าดีหรอกนะ ไม่งั้นข้าวUSA หรือ ไข่ไก่Franch คงไม่มีทางข้ามทวีปแล้วดันถูกกว่าข้าวAfrican ได้

เท่าที่รู้ มีsoybean ใน US ที่ได้subsidy จนราคาถูกกว่าที่อื่นบนโลก
ตีตลาดจนหลายๆที่ต้องยกเลิกการปลูกถั่วเหลืองไปแล้วเพราะสู้ราคาไม่ได้

Main Goal = Self Reliance (การพึ่งพาตนเองได้)
Concept = Sufficiency Economy (เศรษฐกิจพอเพียง)

ในหลวงยกตัวอย่างเรื่องการเกษตรเพราะเป็นคนส่วนใหญ่ของประเทศและต้องการความช่วยเหลือมาก โดยใช้ New Theory เป็นตัวอย่าง

New Theory = an agricultural approch which emphasizes proper management of land and water to create the optimum benefits
การเกษตรทฤษฎีใหม่นั่นเอง แต่หัวใจอยู่ที่ใช้ Local Knowledge ให้มากที่สุดมีคำขวัญดังนี้

Sufficiency, Rationality, Risk Management with the conditions of Morality, Knowledge & Know How
มีความพอเพียง มีเหตุผล มีภูมิคุ้มกัน ภายใต้เงื่อนไขใช้ความรู้คู่คุณธรรม

ไม่ได้หมายความว่าให้ทุกคนทำนา ทำสวนกินเองแต่ให้พึ่งพาตนเองได้ครับ  :D  :D

ply33 เขียน:Main Goal = Self Reliance (การพึ่งพาตนเองได้)
Concept = Sufficiency Economy (เศรษฐกิจพอเพียง)

ในหลวงยกตัวอย่างเรื่องการเกษตรเพราะเป็นคนส่วนใหญ่ของประเทศและต้องการความช่วยเหลือมาก โดยใช้ New Theory เป็นตัวอย่าง

New Theory = an agricultural approch which emphasizes proper management of land and water to create the optimum benefits
การเกษตรทฤษฎีใหม่นั่นเอง แต่หัวใจอยู่ที่ใช้ Local Knowledge ให้มากที่สุดมีคำขวัญดังนี้

Sufficiency, Rationality, Risk Management with the conditions of Morality, Knowledge & Know How
มีความพอเพียง มีเหตุผล มีภูมิคุ้มกัน ภายใต้เงื่อนไขใช้ความรู้คู่คุณธรรม

ไม่ได้หมายความว่าให้ทุกคนทำนา ทำสวนกินเองแต่ให้พึ่งพาตนเองได้ครับ  :D  :D

สรุปจากสถานะการณ์ปัจจุบันหากนำไปใช้กับเศรษฐกิจในความคิดของผมนะครับ
Sufficiency อยากจะเป็น
Rationality พบได้ยากในสังคมไทย
Risk Management ยังขาดความเข้าใจอีกเยอะ เช่น Future ยังถูกมองว่าเป็นการพนัน แม้กระทั่งจากมุมมองของคนในแบงค์
Morality มี... ละมั้ง?
Knowledge & Know How ดูจากสินค้าอิเล็กทรอนิกส์ รถยนต์ และอื่นๆ ไม่ค่อยเห็นยี่ห้อคนไทยเลยครับ เลยคิดว่าไม่น่าจะมีหรอก

ตัวผมเห็นด้วยกับหลายท่านที่ว่าเศรษฐกิจพอเพียงเป็นแนวคิดทางปรัชญามากกว่าจะเป็นนโยบายเศรษฐกิจอย่างที่รัฐบาลพยายามอ้างอิงถึง เวลาผมได้ยินได้อ่านเกี่ยวกับเรื่องเศรษฐกิจพอเพียง ตัวผมนึกถึงหลักธรรมทางด้านพุทธศาสนา และหลักปรัชญาของเต๋ามากกว่าเรื่องทางเศรษฐกิจ

ดังนั้นเวลามีใครบอกว่าจะพัฒนาประเทศชาติด้วยเศรษฐกิจพอเพียง ผมนึกถึงการพัฒนาคุณภาพของคน มากกว่าเศรษฐกิจครับ เศรษฐกิจพอเพียงจะนำมาใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ คนต้องมีสติ และปัญญา(ในความหมายของพุทธศาสนา) รู้จักพอ ไม่เบียดเบียน ทำให้ยิ่งรู้สึกว่ามันยากมาก แต่ถ้าทำได้ ประเทศไทยน่าจะเป็นสถานที่ที่น่าอยู่ที่สุดในโลก เราคงจะอยู่ห่างไกลจากลัทธิวัตถุนิยมมากขึ้นทุกวัน แต่ในทางกลับกันถ้าเราไม่สามารถพัฒนาคุณภาพคนได้ เศรษฐกิจพอเพียงก็อาจเป็นแค่การขายฝันครับ

ทั้งหมดเป็นความเห็นของผมน่ะครับ ผิดถูกขออภัยด้วย

yield เขียน:ตัวผมเห็นด้วยกับหลายท่านที่ว่าเศรษฐกิจพอเพียงเป็นแนวคิดทางปรัชญามากกว่าจะเป็นนโยบายเศรษฐกิจอย่างที่รัฐบาลพยายามอ้างอิงถึง เวลาผมได้ยินได้อ่านเกี่ยวกับเรื่องเศรษฐกิจพอเพียง ตัวผมนึกถึงหลักธรรมทางด้านพุทธศาสนา และหลักปรัชญาของเต๋ามากกว่าเรื่องทางเศรษฐกิจ

ดังนั้นเวลามีใครบอกว่าจะพัฒนาประเทศชาติด้วยเศรษฐกิจพอเพียง ผมนึกถึงการพัฒนาคุณภาพของคน มากกว่าเศรษฐกิจครับ เศรษฐกิจพอเพียงจะนำมาใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ คนต้องมีสติ และปัญญา(ในความหมายของพุทธศาสนา) รู้จักพอ ไม่เบียดเบียน ทำให้ยิ่งรู้สึกว่ามันยากมาก แต่ถ้าทำได้ ประเทศไทยน่าจะเป็นสถานที่ที่น่าอยู่ที่สุดในโลก เราคงจะอยู่ห่างไกลจากลัทธิวัตถุนิยมมากขึ้นทุกวัน

เห็นด้วยครับ

ความจริง พระพุทธเจ้า ก็ทรงตรัสมานาน 2550 ปีแล้ว
เรื่อง ทางสายกลาง มัชฌิมาปฏิปทา

สายซอ
ขึงตึงนัก ก็มักขาด
ขึงหย่อนมาก ก็ขาดซึ่งเสียงใส
ขึงพอดี เสียงหวาน กังวาลไกล
ทำอะไร ให้รู้จัก ความพอดี

คำว่า พอดี ผมก็ว่าต่างกับคำว่า พอเพียง นะ

เราลองมาพิจารณาง่ายๆ เกี่ยวกับคนกินข้าวกินอาหาร
ถ้าปริมาณข้าว ที่ทำให้เรากินเข้าไปแล้ว
ทำให้เราคงสภาพอยู่ ไม่อ้วนขึ้น ไม่ผอมลง คือปริมาณ 1 กำมือ

ถ้าเรากิน พอดี 1 กำมือทุกมื่อ เราก็ไม่อ้วนขึ้น และก็ไม่ผอมลง

ถ้าเรากิน ขาดจาก 1 กำมือทุกมื่อ เราก็จะผอมลง

แต่ถ้าเรากินแบบ พอเพียง นี้อาจจะกิน 1 กำมือ หรือ 1 กำมือกว่าๆก็ได้
อย่างนี้มันก็ จะไม่ผอมลง แต่ก็มีโอกาสอ้วนขึ้นได้ ขึ้นกับว่า 1 กำมือกว่าๆ นะมันมากแค่ไหน