Thai VI

ขอถามความเห็นหน่อยครับ ผมเองคิดว่าธุรกิจหลายอย่างในไทยสุดท้ายแล้วจีนคงแย่งตลาดไปได้ในที่สุด ไม่เว้นแม้แต่เรื่องการแพทย์ เพียงแต่เมื่อไหร่จีนจะเข้ามาทำตลาดและโฟกัสเรื่องนี้เท่านั้นเอง โรงพยาบาลยอดฮิตอย่างไทยนครินทร์ก็ยังต้องเชิญแพทย์จีนเข้ามารักษาในแผนจีนเลย

จากประสบการณ์ที่ผมเคยใช้บริการรพ.ในจีนนะครับ บอกได้เลยว่าไม่ขอเข้าไปอีกแล้วครับ เทียบกับบ้านเราไม่ได้เลยครับทั้งเรื่องการรักษาพยาบาล การบริการ สภาพแวดล้อมในรพ. แต่มองถึงศักยภาพของคนจีนถ้าหันมาสนใจด้านนี้จริงๆก็น่ากลัวนะครับ เพราะเห็นทำได้ทุกอย่างจริงๆ :lol:

วันนี้ดูสารคดีในจีน มีโครงการอสังหาระดับสุดหรู เป็นสถานที่จัดงานแต่งงาน เค้าสร้างเป็นปราสาทลอกแบบจากยุโรปมาเลย ทั้งอาคาร เฟอร์ เครื่องตกแต่ง รูปปั้น สวนดอกไม้ มีอย่างเดียวที่บอกให้รู้ว่าเป็นจีน คือบริกร และพนักงาน หน้าหมวยทั้งสิ้น

เชื่อว่างานใดที่ใช้มนุษย์ทำ ไทยทำได้ จีนก็ต้องทำได้ ถูกกว่าและใหญ่กว่า

แพทย์แผนไทย , นวดไทย , สอนมวยไทย  ฯลฯ  อะไรก็ได้ที่ต้องมีความเป็นไทยมีคำว่าไทยอยู่  อิๆ ไม่ได้ล้อเล่นนะ ก็มันเป็นอย่างนี้จริงๆ
เพียงแต่ว่า สินค้าดังกล่าวที่ว่ามันไม่มี Brand recognition เลย ประมาณว่าจะมีคนเป็นมะเร็งที่เมืองนอกสักกี่คนทีอยากจะมาลองรักษาโดยใช้สมุนไพรไทย
ผมว่าไม่มีเลยแหละ นี่คือจุดอ่อนของสินค้าไทยครับผม ที่เราไม่ได้มีการทำ R&D อย่างเพียงพอจึงไม่มีจุดแข็งใดๆที่จะไปแข่งกับเค้าได้
อีกอันที่คิดว่ายังพอเข้าท่า ก็คือ ที่ดินในเมืองไทย ที่จีนคงไม่สามารถมาทำแข่งกับเราได้ จำได้ว่าคุณสุมาอี้ก็เคยบอกว่า Location is matter ประมาณว่า ทำสินค้าส่งออกแข่งกับเค้าไม่ได้ เราก็เอาความได้เปรียบในการเป็นเจ้าของสถานที่ในการทำขาย เช่นที่ตอนนี้ที่เริ่มทำกัน ก็พวก ที่อยู่อาศัยไว้ให้พวกนักท่องเที่ยวมาพักช่วงฤดูพักร้อนหรือพักหลบหนาวของฝรั่ง (แต่ดันกลายเป็นว่า ไม่ใช่คนไทยทำเองหรอก คนไทยเป็นแค่ นอมินี แต่ทุนเป็นของฝรั่ง ) อีกอันที่น่าจะเป็นปัจจัยกระตุ้นให้มีการซื้อขายพวกนี้มากขึ้นก็คือ ผู้หญิงไทยแต่งงานกับฝรั่งเยอะมาก แล้วเค้าก็จะซื้อบ้านที่ดินอยู่ในเมืองไทย ซึ่งอาจจะมีบ้างที่อยู่ตามบ้านนอกที่ภรรยาอยู่ แต่ก็มีไม่น้อยที่ซื้อบ้านจัดสรรอยู่ อย่างหมู่บ้านที่ผมอยู่มีฝรั่งอยู่ไม่ต่ำกว่า สี่ห้าหลังเลยครับ

ข้อสังเกตเพิ่มเติม  
สังเกตไหมครับว่า เทมาเส็ก จะซื้อแต่กิจการที่เป็นเชิงบริการกับReal estateเท่านั้น นั่นคือ เค้ามองไปไกลแล้วว่าอนาคต สินค้าที่จะขายได้ของเมืองไทยก็คือสินค้าที่เป็นในเชิงบริการให้กับคนไทยเราเองเท่านั้น เช่นพวกแบ๊งค์ , สื่อสาร , Real estate เค้าจะไม่ลงทุนกับสินค้าที่เราทำส่งออกขายเลย

ทุกวันนี้สินค้าที่ไทยส่งออกไปจีนได้คือแผงวงจรและชิ้นส่วนยานยนต์ แต่ถ้าดูดีๆ จะพบว่าเป็นการส่งชิ้นส่วนจากโรงงานไต้หวันที่มาเปิดในไทยไปยังโรงงานประกอบไต้หวันที่อยู่ในจีน คือเป็นการแยก part ผลิตเพื่อป้องกัน know-how รั่วไหลเฉยๆ

มีสินค้าที่ส่งออกไปจีนมากแค่สองอย่างเท่านั้นที่ไม่เข้าข่ายแบบนี้ หนึ่งคือ น้ำยางดิบ จีนกำลังเริ่มปลูกแต่เชื่อว่าน่าจะอีกหลายปีอยู่กว่าจะสำเร็จ และสองคือ ผลไม้ไทยๆ แต่คิดเป็นมูลค่าก็ไม่มากนัก

สินค้าส่งออกของไทยคงไม่ได้สิ้นหวังถึงขนาดกับตายไปเลย น่าจะคงอยู่ส่วนหนึ่งเพราะไต้หวันต้องการมีโรงงานที่ไทยไว้เป็น backup ด้วย

ส่วนโรงงานรถยนต์ของญี่ปุ่นในไทยนั้นน่าจะอยู่ได้อีกนานเพราะเขาปักฐานอยู่ที่ไทยนานมากแล้ว การย้ายต้องย้ายทั้งยวง switching cost สูงมาก ต้องเลวร้ายจริงๆ เขาถึงจะย้ายออก  :D

ที่จริงเกษตรเราได้เปรียบจีนเนื่องจากประเทศจีนนั้นมีเนื่อที่เป็นหุบเขาไปเยอะมาก จึงเพาะปลูกได้ไม่เพียงพอต่อความต้องการภายในประเทศ ในขณะที่ไทยมีพื้นที่สำหรับเพาะปลูกเกินการบริโภคในประเทศไปมาก

เพียงแต่เราต้องเอาทุนและเทคโนโลยีเข้าไปจึงจะทำให้เกษตรแข่งขันได้อย่างแท้จริง ซึ่งตรงนี้ไม่รู้ว่าคนไทยจะรับได้หรือเปล่า

ถ้าพูดถึงธุรกิจผู้รับจ้างผลิต ฐานที่มั่นของญี่ปุ่นในเขตเอเชีย มีไทยเป็นหลักเกือบทุกวงการ
เพราะสงครามในอดีต พันธมิตรเขาญี่ปุ่นมีแต่ไทยครับ

และจีนนี่เกลียดญี่ปุ่นเข้าใส้เลยครับ จีนเขาเรียกสงครามฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ กว่าจีนจะลืมนี่ผมว่าอย่างน้อยๆต้องซัก 2รุ่นครับ ขนาดข้าวของที่ใช้ยังไม่อยากใช้ของญี่ปุ่นเลยครับ เช่นตอนนี้รถยนต์ที่วิ่งอยู่ในประเทศจีน มีแต่สัญชาติฝรั่งเกือบทั้งนั้น

โรงแรม ติด หาดทรายสวยๆ ครับ

เท่าที่ทราบ จีน มีหาดที่สวยงามคือที่ SANYA อยู่เกาะ HAINAN หรือที่

เรารู้จักในนาม ไหหลำ แต่ผมว่ายังห่างไกลจากภูเก็ต กระบี่ ตรัง อีกเยอะครับ

คนจีน 1,000 กว่าล้าน แต่ประเทศจีน มีหาดสวยไม่กี่แห่งเองครับ

ผมว่าอันนี้บ้านเราได้เปรียบ เพราะ Location Location Location ครับ

Eto Demerzel เขียน:ขายของแพงกว่าชาวบ้านครับ

ประโยคเดียวจบ.  

1.ขายอาหารสัตว์แข่งคนไทยในประเทศไทยและเวียดนาม
ธุรกิจที่ลูกค้า(เกษตรกร) ร้อยละ98
พูดจีนไม่ได้ และไม่คิดที่จะพูดจีนเพื่อขยายธุรกิจ
margin ของธุรกิจขึ้นกับวัตถุดิบเป็นหลัก
อาหารสัตว์จะที่ไทยหรือจีนราคาก็ไม่ได้ต่างกัน
ถ้าคิดจะขายขาดทุนเพื่อทุ่มตลาดช่วงแรก
จะเจอการกักตุนจากคู่แข่งรายอื่น(อาหารสัตว์เหมือนๆกัน)
จนผลิตไม่ทัน แต่ขาดทุนเละเทะ
และจะต้องสู้กับคู่แข่งเขี้ยวๆเช่น CPF

2.ธุรกิจทำหนังทำละคร แย่งmarket shareได้
แต่จะมาถล่มจนหนังและละครไทยน้ำเน่าต้องเลิกไป ยากมาก
เรื่องพวกนี้เป็นรสนิยมที่เกี่ยวข้องด้วย คนส่วนใหญ่ก็ยังดูละครไทยอยู่ดี

3.ธุรกิจสำนักงานทนายความ
เทียบกับUSแล้ว sectorที่ไม่ค่อยมีคนเอเชียหรือhispanicเข้ามาเกี่ยวข้อง
มี law,  investment banker , sale และอื่นๆที่ต้องใช้ภาษาระดับnative
เป็นหลัก  ถึงจีนเข้ามาก็ทำได้แค่เป็นเจ้าของ ก็ต้องจ้างคนไทยอยู่ดี
และค่านิยมคนพึ่งเรียนจบ(เท่าที่ผมรู้จัก) ไม่มีคนคิดจะไปเป็นลูกจ้าง
บริษัทจีนหรือญี่ปุ่นซักเท่าไหร่ เนื่องจากค่าตอบแทนน้อยกว่าบ.ฝรั่ง

4.โรงพยายาล มีแพทย์จีนเข้ามา  แต่ถ้าแพทย์แผนทั่วไปและอื่นๆ
ผมไม่คิดว่าจีนจะเข้ามาได้มากนัก ลูกค้ายังคงสบายใจกว่าที่จะปรึกษา
โรคภัยกับคนภาษาเดียวกัน

5.โรงเรียนสอนพิเศษที่ไม่ใช่ภาษาจีน
ธุรกิจที่ครูผู้สอนต้องมีความสามารถในการอธิบายสูง
คงไม่มีคนคิดไปเรียนเลขแบบที่ต้องส่งภาษาใบ้สื่อสารกับคนสอน
ราคาไม่ใช่ปัจจัยที่สำคัญสุดในการตัดสินใจ  ชื่อผู้สอนเป็นสำคัญ

6.สถานบันเทิงยามค่ำคืน ร้านเหล้า
ขนาดไม่ใช่จุดตัดสินในธุรกิจนี้ การที่จะมาเปิดbar30ที่พร้อมกันทั่วไทย
ไม่ได้gauranteeว่าคนจะอยากเข้าและจะไม่เข้าร้านอื่นอีกในอนาคต

บริการคงเป็นภาพพจน์ที่ชาวต่างชาติมองว่าคนไทยทำได้ดีนะครับ เคยอ่านข่าวที่ไทยไปขุดเจาะน้ำมันที่โอมาน เค้าบอกเลยว่าคนไทยไม่น่าจะมาสำรวจและผลิตปิโตรเลียม คนไทยเก่งเรื่องการบริการไม่ใช่หรือ

โรงพยาบาลนี่ มันไม่ใช่เรื่องราคาถูกอย่างเดียว แต่คนไทยมีค่านิยมว่าคนเก่งต้องเรียนหมอ คนหัวกะทิของไทยเลยไปเรียนหมอ หมอไทยเลยเก่ง ถ้าไปดูต่างชาติ คนเก่งๆเค้าไปเรียนกฎหมาย วิศวะ ไอที มากกว่านะครับ แล้วส่วนงานบริการอื่นๆในโรงบาล นไทยก็ทำได้ดี เพราะเรามี service mind เลยดีแบบยกกำลังนะครับ แต่ราคาหุ้นโรงบาล หลายตัวก็สะท้อนสิ่งดีๆของธุรกิจไปแล้ว อย่างที่ดอกเตอร์นิเวศน์พูดไว้นะครับ

เห็นด้วยกับท่านสุมาอี้และท่านคนขายของครับ พวกอะไรที่เกี่ยวกับภูมิประเทศ ภูมิอากาศมันยากจะแข่งขัน แต่ไทยเรามีทุนทางธรรมชาติแบบนี้จะสามารถเอามาเป็นประโยชน์ได้หรือเปล่า คงเป็นอีกเรื่องหนึ่ง

คนจีน 1,000 กว่าล้าน แต่ประเทศจีน มีหาดสวยไม่กี่แห่งเองครับ

ผมว่าอันนี้บ้านเราได้เปรียบ เพราะ Location Location Location ครับ

เรื่องจีนเที่ยวไทย น่าสนใจนะครับ จีนมีอะไรเหมือนไทยอย่างหนึ่งคือช่องว่างระหว่างคนรวยและคนจนห่างกันมากขึ้นเรื่อยๆ วันหนึ่งเศรษฐีจีนจะมาซื้อบ้านพักตากอากาศในเมืองไทยไว้หนีหนาวก็เป็นการใช้เงินที่ฉลาดวิธีหนึ่ง

ธุรกิจท่องเที่ยวครับ

เพราะ สิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติเป็นเรื่องเฉพาะตัว

เมืองจีนไม่มีชายหาดแบบบ้านเรา ไม่มี เกาะ หรือปะการังเหมือนทางภาคใต้
และไม่มีความเป็นไทย บนแผ่นดินจีน ครับ  

ส่วนเรื่องอื่นๆ จะสู้จีนคงยากครับ

ธุรกิจท่องเที่ยวเมืองไทยจะเน่า เพราะการเมืองนี่แหละ

เบื่อจริงๆ

ที่จริงเกษตรเราได้เปรียบจีนเนื่องจากประเทศจีนนั้นมีเนื่อที่เป็นหุบเขาไปเยอะมาก จึงเพาะปลูกได้ไม่เพียงพอต่อความต้องการภายในประเทศ ในขณะที่ไทยมีพื้นที่สำหรับเพาะปลูกเกินการบริโภคในประเทศไปมาก

เพียงแต่เราต้องเอาทุนและเทคโนโลยีเข้าไปจึงจะทำให้เกษตรแข่งขันได้อย่างแท้จริง ซึ่งตรงนี้ไม่รู้ว่าคนไทยจะรับได้หรือเปล่า

ผมสนับสนุนเต็มที่นะครับ ทำไมเราไม่ทำอะไรที่เราถนัดและมีทุนอยู่แล้ว ทำไมต้องไปไขว้คว้าอะไรที่เราไม่มี

ผมขอลงท้ายด้วยการสนับสนุนนโยบายระบบชลประทานขนาดใหญ่ที่จะทำให้เราทำการเกษตรได้ทั้งปี