Thai VI

ผมลองสำรวจข้อมูลในรอบ10ปี
พบว่าคนชั้นกลางขึ้นไปนิยมให้ลูกเรียนดนตรี
กัน ยิ่งที่ตามมา อุปกรณ์ในการสอนดนตรี
ก็ขายดีมาทีหลัง  ห้องเรียนส่วนใหญ่จะไม่ใหญ่โต
มากนักเพราะต้องตั้งอยู่ในห้างสรรพสินค้าเสียส่วนใหญ่

เรียนอาทิตย์ละครั้ง  ต้องเรียนไม่ต่ำกว่า3-10ปี
มักเริ่มต้นแต่เด็ก4ขวบขึ้นไป

ดูเหมือนเป็นธุรกิจที่ต่อเนื่องระยะยาวมาก
ครั้งมาดู

ธุรกิจอะไรที่คล้ายแบบนี้

ก็มีแต่

ธุรกิจออกกำลังกาย

แต่ทำไมcawow  ผลกำไรไม่มี เท่าไร

หรือต้องดูผลเป็น5-10ปีขึ้นไปคับ

หรือต่างจากธุรกิจสอนดนตรี

จริงๆอย่าง สยามกลการ ที่แต่ก่อนดังมาก
ผมก็ว่า มีวันตายนะครับ

ผมนึกว่าเด็กสมัยนี้ อยากเป็นดารา นักร้อง มากกว่าเป็นนักดนตรีซะอีก

จริงๆที่มาเรื่อยๆ และตายยากจริงๆเป็น สอนพิเศษ ครับ
ไม่ว่าจะเป็น เรียน TOEFL, GMAT อย่าง อจ.สงวน, kaplan หรือ bb&c
เรียนภาษาจีน ญีปุ่น อย่าง OKLS
เรียนติว ม.ต้น ม.ปลาย อย่าง เคมี อ. อุ๊

อะไรแบบนี้ กำไรเอ้า กำไรเอา

เพราะการศึกษาในระบบไม่สนองความต้องการครับ

ผมว่าธุรกิจที่เกี่ยวกับเด็กจะดีขึ้นไปอีกเรื่อยๆ อีกหลายปีอยู่นะครับ พ่อแม่กล้าจ่ายเพื่อลูกมากขึ้นเรื่อยๆ

เหตุผลหนึ่งเพราะการเปรียบเทียบ
หรือเปล่าคับ

jaychou เขียน:เพราะการศึกษาในระบบไม่สนองความต้องการครับ

ความต้องการนั้นมีหลายระดับครับ  และมีหลายด้าน

ผู้ปกครองบางคนก็เน้นอยากให้ลูกเก่งเรื่องภาษาอังกฤษ  บางคนอยากให้ลูกเน้นกีฬา  บางคนอยากให้ลูกเน้นดนตรี

ยังไงโรงเรียนก็คงสนองความต้องการพ่อแม่ได้ไม่ครบครับ

ลองคิดดูว่า  ถ้าโรงเรียนจะสอนเปียโนให้เด็กเหมือนโรงเรียนพิเศษ  มีเปียโนให้เด็กคนละหลัง  มีครูสอนตัวต่อตัว  จะไหวหรือครับ  พอ่แม่เด็กบางคนก็ไม่สนับสนุนให้เด็กเรียนเปียโน  เพราะไม่คิดที่จะลงทุนซื้อไว้ซ้อมที่บ้าน

วิชาดนตรีในโรงเรียนก็คงสอนแบบพื้นฐานให้แก่เด็กทุกคนมากกว่า  และคงเช่นเดียวกับกีฬา

สอนว่ายน้ำทั้งห้อง  ชั่วโมงหนึ่งจะว่ายกันได้ซักเท่าไร  นั่งหนาวกันซะมากกว่า

คุณฉัตรชัย  :D
ลูกๆร้องขอเปลี่ยนเปียโนให้ใหญ่ขึ้นรึเปล่าครับ
เรียนไปถึงขั้นไหนแล้วครับ






พ่อแม่ระดับชนชั้นกลางมากขึ้น มีการศึกษามากขึ้น
เล็งเห็นความสำคัญของการลงทุนเพื่อการศึกษาต่างๆแก่ลูก

อืมม ไปดูหนังเรื่อง Seasons Change แล้วอาจพอทำให้เข้าใจได้มากขึ้นก็ได้ครับ

อะไรที่ยังมี demand อยู่ ก็แน่นอนว่าฝั่ง supply ก็ยังมีอยู่เช่นเดียวกัน  ไม่ใช่เรื่องประหลาดอะไร

แต่การมีอยู่ แตกต่างจากการอยู่อย่างเจริญรุ่งเรือง  และการเจริญรุ่งเรืองก็ยังต้องดูต่อว่า  แล้วบริษัทเราเจริญรุ่งเรืองด้วยหรือไม่  บางทีคู่แข่งรุ่งเอาๆ  แต่เราร่วงเอาๆ  ทั้งที่อยู่ในอุตสาหกรรมเดียวกัน

ธุรกิจที่ไม่มีวันตายมีเยอะแยะเป็นหมื่นเป็นแสนอย่าง  ร้านขายข้าวแกงก็ไม่มีวันตาย ตราบเท่าที่คนยังกินข้าวแกง  แต่คนขายข้าวแกงที่เจ๊งแล้วเลิกไปก็มีเยอะ  คนที่ยังไม่เจ๊งแต่กำลังเจ๊งก็มีไม่น้อย คนที่รุ่งกลับมีไม่มาก และก็เปลี่ยนหน้าเปลี่ยนตาไปไม่จีรังยั่งยืน

นี่แหละธุรกิจที่ไม่มีวันตาย เพราะตัวธุรกิจนั้นไม่ตาย (แต่เจ้าของตายเรียบ)

บุหรี่น่าจะเป็นธุรกิจที่ไม่มีวันโต

แต่ด้วยความสามารถในการแข่งขัน  มาร์ลโบโร่ก็ทำให้เจ้าของรวยเอาๆ

ธุรกิจดีๆที่กำไรต่อเนื่องมักไม่เข้าตลาด
ผมว่า ธุรกิจที่ลงทุนน้อยแล้วมีกำไรต่อเนื่องเค้าไม่อยากเข้ามาในตลาดให้คนแบ่งกำไรเท่าไหร่ครับ

ส่วนธุรกิจที่ต้องลงทุนเยอะๆ ถึงอยากเพิ่มทุนครับ

ไม่เช่นนั้นทำไมต้องหาคนมาเป็นหุ้น มาเฉือนกำไรไปด้วยล่ะครับ  :?:

ขอ confirm ครับ ว่าคนเรียนดนตรีสมัยนี้น้อยลงกว่าสมัยก่อนครับ

[quote="ต.หยวนเปียว"]คุณฉัตรชัย

[quote="chatchai"][quote="ต.หยวนเปียว"]คุณฉัตรชัย

 :D  :D

              อย่าว่าแต่เด็กเลยครับ  ผมเองก้อยังเรียนอยู่เลย 555 แต่ไม่เรียนกะสถาบันมีชื่อทั้งหลาย  เพราะเค้าสอนแบบทั่วไป  สอนทีเป็นกลุ่ม ไม่ค่อยได้อะไร เสียเงินป่าวๆๆ  แต่ยังไงซะดนตรีต้องอยู่ที่ความขยันซ้อม ไม่หลอกตัวเอง  ฟังให้เยอะๆๆ  แต่เห้นเด็กๆๆสมัยนี้  ไม่รู้ว่าโดนบังคับให้เรียนทั้งๆๆที่ไม่ชอบจริงๆๆบ้างหรือป่าว  หรือแค่เห็นคนอื่นเรียนพ่อแม่ ก้อส่งให้เรียนบ้าง
เป็นแฟชั่น

เมื่อวานเดินผ่านโรงเรียนดนตรี KPN เห็นคนเพียบ
แต่ อืม.. อาจเพราะพ่อแม่มาส่ง ลูกเรียนคนเดียว

หลายวันก่อน อ่าน China Daily โรงเรียนสอนภาษาอังกฤษในจีน กำลังจะไปจดทะเบียนที่ตลาด S&P หรือ NASDAQ นี่ละครับ ถ้าหาเจอจะนำมาลงให้นะครับ ไม่รู้ว่าอาจารย์สงวนอยากจะเข้าตลาดมั่งหรือเปล่า นึกถึงสมัยเรียน ม ปลาย ขนาดเรียนกับวีดีโอยังแทบจะไม่มีที่นั่ง

[quote="Supra"]

คงต้องให้ท่านสุนทรภู่ตอบอะคับ

"...อันชนใดไม่มีดนตรีกาล ในสันดานเป็นคนชอบกลนัก..." เหอๆ

ไม่ใช่ของสุนทรภู่
เป็นพระราชดำรัสของ ร.6 ครับ  

เด็กส่วนใหญ่เป็นอย่างไรไม่รู้  รู้แต่ลูกของผมและเพื่อนลูกที่เรียนดนตรี  พ่อแม่ไม่บังคับแต่เด็กอยากเรียนเอง  จะมีบังคับบ้างก็ตอนซ้อมที่บ้าน  ลูกผมลองแหย่ถามเรื่องเลิกเรียนอยู่บ่อยๆ (เพราะค่าเรียนแพงเหลือเกิน)  แต่แกก็ไม่ยอมเลิก

   :D  :D  พี่ฉัตรชัยเข้าใจและเอาใจใส่ลูกดีจังครับ  แต่ผมพูดถึงเรื่องการบังคับเด็กเพราะเห็นที่โรงเรียนน่ะครับ  ประมาณว่าเด็ก งอเเง ไม่ค่อยอยากมาอ่ะครับเลยมา คิดถึงตัวเองด้วยตอนเด็กๆๆโดนบังคับเรียนเปียโน แต่ไม่รอด
สุดท้ายต้องมาจับกีตาร์ 5555 ยังไม่ถึงไหนเลย แค่ป่องแป๋งๆๆ แถมจะโดนข้างบ้านเขวี้ยงกระถางดอกไม้ให้ผมอีก    

ตามโรงเรียนพิเศษหลายแห่ง  ก็มีการสอนแบบตัวต่อตัวนะครับ  เพียงแต่ค่าเรียนจะแพงหน่อย  

 :roll:  :roll:  ครับพี่ ค่าเรียนเอาเรื่องเลยอ่ะ ตัวต่อตัว   :lol:

ผมให้ลูกเรียนไม่ว่าจะเป็นอะไร  ก็ไม่ได้คาดหวังผลว่าลูกจะต้องทำได้ดี  ขอแค่ให้ลูกทำแล้วมีความสุขก็เพียงพอแล้วครับ

แต่เมื่อลูกมีความสุขที่ได้ทำ  การเคี่ยวเข็ญบังคับให้ทำก็แทบจะไม่มี

ทุกวันนี้ลูกชอบไปโรงเรียนมาก  ผมถามว่าวิชาไหนที่ลูกเกลียดที่สุด  ลูกคิดไม่ออก  แค่นี้ก็โอเคแล้วครับ  ไม่ต้องสอบได้ดีทุกวิชาก็ได้

Supra เขียน:ครับพี่ ค่าเรียนเอาเรื่องเลยอ่ะ ตัวต่อตัว

ผมว่าถ้ามีกำลังทรัพย์พอที่จะจ่ายและได้ครูดี  

เมื่อเปรียบเทียบ ความก้าวหน้า กับ ค่าใช้จ่ายและเวลาที่เสียไป แล้ว  ผมว่าคุ้มค่ากว่าเยอะเลยครับ

less is more เขียน:คงต้องให้ท่านสุนทรภู่ตอบอะคับ

"...อันชนใดไม่มีดนตรีกาล ในสันดานเป็นคนชอบกลนัก..." เหอๆ

8) สุนทรภู่ต้องนี่เลยครับ

   ...เอาปี่เป่าเล้าโลมน้ำใจคน  ด้วยเล่ห์กลโลกาห้าประการ
คือรูปรสกลิ่นเสียงเคียงสำผัส  เกิดกำหนัดลุ่มหลงในสงสาร...

ต้องการภาพประกอบไหมครับท่านพี่........

[quote="greenstock"]ไม่ใช่ของสุนทรภู่
เป็นพระราชดำรัสของ ร.6 ครับ