Thai VI

ที่ผมเข้าใจ ไต่กำแพงแห่งความกังวล คือ ถ้าคนกังวล จะทำให้ระมัดระวังตัว การซื้อหุ้นก็จะค่อยๆ ซื้อไปตามพื้นฐาน ไม่ใช่ซื้อด้วยความโลภแบบไม่มีเหตุผล  ถ้าแบบนั้น ราคาระดับสูงจะอยู่ได้ไม่นาน และตกแรงในที่สุด ถึงจะน่ากลัวอย่างแท้จริง

ความโลภ ความกลัว

วอเร็น  บัฟเฟตต์  เคยพูดเกี่ยวกับการลงทุนว่า  ในขณะที่คนส่วนใหญ่กำลังโลภ  เราต้องพยายามกลัว  และในขณะที่คนทั่วไปกำลังรู้สึกกลัวนั้น  เราต้องพยายามโลภ




                       ในช่วงนี้คนจำนวนมากในตลาดหุ้นคงจะโลภ  เพราะการทำเงินดูเหมือนจะง่ายและเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ  ภาวะเศรษฐกิจ  การเมือง  การเงิน  ตลาดหุ้นและผลการดำเนินงานของบริษัทจดทะเบียนดูเหมือนจะมีทิศทางเดียวคือดีขึ้นและจะดีขึ้นเรื่อย ๆ  เช่นเดียวกับดัชนีตลาดหลักทรัพย์และปริมาณการซื้อขายที่เพิ่มสูงขึ้นมหาศาล  และนี่คือสิ่งที่ทำให้นักลงทุนเกิดความโลภ


                       Value Investor  จำนวนมากก็คือปุถุชนดังนั้นความโลภจึงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงได้ยากโดยเฉพาะเมื่อเห็นเพื่อน ๆ นักลงทุนและนักเก็งกำไรทำเงินจากการลงทุนในหุ้นบางตัวหรือบางกลุ่มได้อย่างรวดเร็ว  แต่คำแนะนำของผมก็คือในภาวะอย่างนี้เราต้องพยายามกลัว  เช่น  กลัวว่าหุ้นจะปรับตัวลง  กลัวว่าหุ้นที่ราคาขึ้นไปมาก ๆ จะตกลงมาเมื่อเกิดเหตุการณ์บางอย่างที่ไม่คาดฝัน  กลัวว่าเศรษฐกิจที่ร้อนแรงจะชะลอตัวลง  กลัวว่าผลการดำเนินงานของกิจการจะไม่เป็นไปดังคาดและพยายามหาเรื่องอื่น ๆ มากลัวอีกหลายเรื่อง




                       แต่สิ่งหนึ่งที่สำคัญก็คือ  อย่ากลัวจนต้องขายหุ้นทิ้ง  ถอนการลงทุนจากตลาดหุ้นเพื่อที่จะรอให้ดัชนีปรับตัวลงมาเพื่อ รอซื้อหุ้นถูก  เพราะการออกจากตลาดหุ้นอาจจะทำให้เสียโอกาสกำไรมหาศาลหากตลาดไม่ปรับตัวลงแต่กลับปรับตัวขึ้นไปอีกมาก    Value Investor  พันธุ์แท้จะไม่ออกจากตลาดหุ้นถ้าไม่คิดว่าหุ้นทั้งตลาดมีราคาแพงเกินไปมาก  ซึ่งในความเห็นของผมไม่ใช่เวลานี้




                       คำถามก็คือ  เราควรกลัวแค่ไหน?  กลยุทธ์การลงทุนควรจะเป็นอย่างไร?  




ผมคงไม่สามารถตอบคำถามให้แต่ละคนได้  เพราะความโลภและความกลัวของแต่ละคนคงไม่เหมือนกัน  แต่จะให้แนวทางคร่าว ๆ ว่าในความเห็นของผมซึ่งค่อนข้างจะอนุรักษ์นิยม  และไม่ใช่คนที่โลภมากเท่าไรนัก  ผมคิดว่า:



การลงทุนในหุ้นกลุ่มรีแฮบโก้หลายหุ้นในขณะนี้เป็นการลงทุนที่เกิดจากความโลภ  และคนลงทุนไม่ได้คิดถึงความกลัวหรือไม่ได้ พยายาม  กลัวเท่าที่ควร  เหลุผลก็คือ  บริษัทที่เข้าอยู่ในแผนฟื้นฟูนั้นถึงแม้ว่าหลาย ๆ บริษัทจะมีโอกาสออกจากแผนได้  แต่ฐานะการเงินก็ยังไม่ดีนัก  หนี้ยังคงมากในขณะที่ส่วนของผู้ถือหุ้นมักจะมีน้อย  ที่สำคัญกำไรที่เกิดขึ้นยังไม่ใช่กำไรจริงที่เกิดจากผลการดำเนินงานปกติ    ส่วนใหญ่มักจะเป็นกำไรที่เกิดจากการปรับโครงสร้างหนี้  กำไรที่เกิดจากการทำธุรกิจที่เกิดขึ้นก็มักจะยังไม่มีความแน่นอนว่าจะสามารถดำรงอยู่ได้ในระยะยาว  สรุปได้ว่าธุรกิจยังไม่มีความแน่นอน




ที่สำคัญกว่าเรื่องฐานะและผลการดำเนินงานก็คือเรื่องราคาหุ้นของบริษัทในกลุ่มรีแฮปโก้หรือหุ้นที่เพิ่งออกจากการฟื้นฟูใหม่ ๆ  ซึ่งหลายบริษัทมีราคาสูงขึ้นไปมาก  หรือมูลค่าหุ้นของบริษัทมีค่าสูงขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ  ประเด็นหลังนี้เป็นเรื่องที่สำคัญเพราะนักลงทุนที่ไม่ได้วิเคราะห์หุ้นอย่างลึกซึ้งจะมองไม่เห็น  ทำให้เกิดความเข้าใจผิดคิดว่าหุ้นมีราคา ไม่แพง  จึง  น่าลงทุน เมื่อเปรียบเทียบกับการฟื้นตัวของกิจการ




หุ้นรีแฮปโก้ส่วนใหญ่มักจะมีการแปลงหนี้เป็นทุนจำนวนมาก  ทำให้มีจำนวนหุ้นมากว่าปกติ  หลาย ๆ บริษัทยังมีวอแรนต์ที่ยังไม่ได้ถูกใช้สิทธิแต่ก็มีโอกาสที่จะแปลงมาเป็นหุ้น  หุ้นจำนวนมากเหล่านี้จะมาเป็นตัวหารหรือตัวแบ่งกำไรทำให้กำไรต่อหุ้นของบริษัททั้งในปัจจุบันและอนาคตต่ำลงมาก  เพราะฉะนั้นแม้ว่าราคาหุ้นของบริษัทในกลุ่มรีแฮปโก้จะดูเหมือนต่ำไม่ถึง  10  บาทต่อหุ้น  แต่ถ้าคิดถึงค่า P/E  ที่คิดจากกำไรปกติของบริษัทแล้ว  อาจจะบอกได้ว่าเป็นหุ้นที่มีราคาแพงมาก




การลงทุนในหุ้นของบริษัทพัฒนาอสังหาริมทรัพย์หลาย ๆ บริษัทที่เพิ่งมีผลกำไรพุ่งพรวดจากการปรับโครงสร้างหนี้  และ/หรือจากการขายบ้านหรือคอนโดมีเนียมในช่วงนี้ผมรู้สึกว่าน่าจะเกิดจากความโลภมากกว่าความกลัว  เนื่องจากราคาหุ้นของบริษัทเหล่านี้ได้ปรับตัวขึ้นไปมากเป็นหลาย ๆ เท่า ๆ จากราคาหุ้นที่ผ่านมาเพียงปีหรือสองปี




ความกลัวของผมในเรื่องของอสังหาริมทรัพย์นั้นมีหลายเรื่อง  แต่ที่สำคัญก็คือเวลาที่อสังหาริมทรัพย์บูมนั้น  ผู้ประกอบการสามารถเข้ามาเล่นในตลาดได้อย่างไม่จำกัด  และทำได้อย่างรวดเร็ว  ฟองสบู่ของอสังหาริมทรัพย์นั้นเป็นฟองที่เกิดได้เร็วและรุนแรงแค่ไหนคงไม่ต้องพูดถึงและเราได้เห็นมาแล้ว  ดังนั้นก่อนที่ Value Investor  จะลงทุนในธุรกิจนี้จึงควรพยายามกลัวไว้บ้างก็จะดีครับ



ดีกว่าธุรกิจอสังหาริมทรัพย์เพราะผู้เล่นหน้าใหม่เข้าตลาดไม่ได้ก็คือธุรกิจหลักทรัพย์ซึ่งได้รับประโยชน์เต็มที่จากการที่ตลาดหุ้นบูมในช่วงนี้  แต่ก็เป็นธุรกิจที่ควรกลัวด้วยเหมือนกันเพราะธุรกิจหลักทรัพย์นั้นมีช่วงดีและช่วงเลวร้ายสลับกันมาตลอดและไม่สามารถคาดการณ์ได้  ดังนั้นการลงทุนในหุ้นของบริษัทหลักทรัพย์ที่มีราคาแพงคือมีค่า P/E สูงมาก ๆ จึงมีความเสี่ยงที่สูงและอาจทำให้เกิดความเสียหายมากได้ถ้าสถานการณ์เปลี่ยนไป




หุ้นของกิจการที่ผลิตและขายสินค้าโภคภัณฑ์ที่มีราคาขึ้นลงเป็นวัฎจักรเช่นหุ้นของบริษัทปิโตรเคมี  หุ้นของบริษัทเรือ  หุ้นของบริษัทที่ผลิตสินค้าเกี่ยวกับเกษตรกรรมที่กำลังมีราคาพุ่งขึ้นนั้น  แม้ว่าจะมีคนบอกว่าราคาจะยังพุ่งขึ้นหรือสูงต่อไปอีกระยะหนึ่งนั้นก็เป็นหุ้นที่ควรพยายามกลัวด้วยเหมือนกัน




เพราะราคาของผลิตภัณฑ์ที่สูงมากนั้นอาจจะชักนำให้ผู้ผลิตขยายกำลังการผลิตอย่างรวดเร็วและทำให้ราคาตกลงมาเร็วกว่าที่คิด  ทำให้กำไรของกิจการลดลงเร็วกว่าที่คาด  และราคาหุ้นที่วิ่งขึ้นไปมากเกินพื้นฐานอาจจะตกกลับลงมาอยู่ในระดับที่เหมาะสม




ที่เขียนมาทั้งหมดนั้นไม่ได้เป็นการคาดการณ์ว่าหุ้นเหล่านั้นไม่ควรจะลงทุน  มีความเป็นไปได้ว่าหุ้นที่ ร้อน  เหล่านั้นจะร้อนต่อไปและคนที่เข้าไปลงทุนก็มีกำไรอย่างมากและรวดเร็วต่อไปและคนที่ โลภ เป็นผู้ชนะ  แต่สำหรับ Value Investor ที่มุ่งมั่นในการลงทุนที่มีความเสี่ยงต่ำและลงทุนระยะยาวมากนั้น  เวลานี้ควรเป็นเวลาที่ต้อง พยายามกลัว เพื่อการเป็นผู้ชนะในระยะยาว