Thai VI

ควรจะกี่เปอร์เซนต์ดีครับ

ตามความรู้ความสามารถครับ ไม่มีตัวเลขที่แน่นอน

เท่าที่เหลือเก็บน่ะแหละครับ

ผมว่าสำคัญที่รายจ่ายครับ

ตอบเป็น % ลำบาก เพราะว่า รายจ่ายที่ลดไม่ได้ จะเป็น minimum ของรายจ่าย ที่เป็นตัวจำกัด เงินส่วนเกินที่เกิดจากรายได้หักค่าใช้จ่าย

ดังนั้น ถ้า รายได้เพิ่ม แต่สามารถ control รายจ่ายได้ดี ไม่ให้เพิ่มตาม
เงินในส่วนนี้ ก็ควรจะเก็บมาลงทุนได้เพิ่มครับ

ของผม มักจะใช้เงินกับค่าใช้จ่ายด้านบันเทิงมากเกินไป ทำให้เก็บตังได้น้อย

ขึ้นกับฐานเงินเดือน และสภาพครับ
แต่ถ้าเป็นเด็กๆ เนี่ยะ สัก 20% ขึ้นไปครับ

ถ้าตัวคนเดียวนะครับ ไม่ต้องจ่ายค่าที่พัก
ถ้าเงินเดือนสัก 10000 ต้องมีเก็บอย่างน้อย 20%
ถ้าเงินเดือนสัก 20000 ต้องมีเก็บเกินครึ่งครับ

แต่ผมทำบ่ได้นะ  :lol:

ผมส่วนใหญ่รดรายจ่ายไม่ค่อยได้ครับ มีแต่เพิ่ม  :lol:

ตอนโสดก็ 30%
ตอนแต่งงานแล้วก็ 50%

ตอนมีลูกก็ -10% :lol:

แล้วแต่เป้าหมายครับ ถ้าเป้าหมายคือ ร่ำรวย ก็ต้องเก็บเงินมาลงทุนมากหน่อยครับ (ผมว่าอย่างน้อยต้องสักครึ่งหนึ่งของเงินเดือน) แต่ถ้าเป้าหมายแค่อยู่อย่างสบาย เก็บสัก 10-20% ของเงินเดือนก็พอ ถ้าเป็นข้าราชการมีบำนาญใช้เพียงพอและพอใจแค่นั้น อาจไม่ต้องเก็บเลยก็ได้

ดังนั้น ถ้า รายได้เพิ่ม แต่สามารถ control รายจ่ายได้ดี ไม่ให้เพิ่มตาม
เงินในส่วนนี้ ก็ควรจะเก็บมาลงทุนได้เพิ่มครับ

เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งครับ

สำหรับคนที่มีอายุ 20 ปี ถึง 30 ปี
 
ถือเป็นวัยที่เริ่มการทำงาน ยังไม่มีภาระต้องรับผิดชอบมากนัก
และยังเป็นวัยที่ยังสามารถหารายได้อีกนานในอนาคต ช่วงอายุขนาดนี้เป็น
วัยที่ได้เปรียบในการลงทุนมากที่สุด เพราะสามารถรับความเสี่ยงได้มากกว่า
จึงลงทุนในหลักทรัพย์ที่ให้ผลตอบแทนสูงได้มากกว่า เพราะถึงแม้ว่าจะมี
โอกาสที่จะสูญเสียเงินต้นสูง ถ้าเสียเงินไปจริงก็ยังมีเวลาอีกนานเพื่อหาราย
ได้มาทดแทน ทั้งยังไม่มีครอบครัวที่ต้องดูแล
 
สำหรับการลงทุนของคนอายุช่วงนี้ อาจจะนำ 90% ของเงินออมไปลงทุนใน
หุ้นได้ แต่ไม่ใช่การซื้อหุ้นแบบเก็งกำไรนะ หรือการซื้อมาขายไป แต่เป็นการ
ลงทุนในหุ้นระยะยาว เพราะจากสถิติของต่างประเทศพบว่า การลงทุนในหุ้นมี
อัตราผลตอบแทนเฉลี่ยสูงสุดแม้ว่าจะมีความผันผวนคือเดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลง แต่
ถึงอย่างไรในระยะยาวแล้วหุ้นมีโอกาสพุ่งขึ้นได้คือกำไรเสมอนะครับ ส่วนการ
เลือกซื้อหุ้นนั้นควรเลือกหุ้นที่มีปัจจัยพื้นฐานที่ดีเลือกบริษัทที่เอาตัวรอดได้
แล้วซื้อทิ้งไปเรื่อยๆ จะมีโอกาสที่ได้กำไรสูงมากเพราะเวลาช่วยลดความ
เสี่ยงในการขึ้น ๆ ลง ๆ ของหุ้นได้มาก
 
ส่วนเงินออมที่เหลืออีก 10% ควรเก็บไว้ในรูปเงินฝากธนาคารและตราสารหนี้
ต่าง ๆเช่น พันธบัตรรัฐบาล หรือหุ้นกู้ต่างๆ ที่มีความปลอดภัยของเงินต้นสูง
มีอัตราผลตอบแทนที่แน่นอน เพื่อเป็นหลักประกันให้กับตัวเอง



สำหรับคนที่มีอายุในช่วง 31 ปี ถึง 40 ปี

เป็นช่วงที่หน้าที่การงานเริ่มก้าวหน้ามีรายได้สูงขึ้นแต่รายจ่ายก็สูงขึ้นเป็นเงา
ตามตัว เพราะ เป็นวัยที่เริ่มสร้างครอบครัว แต่งงาน ผ่อนบ้าน ผ่อนรถ มีภาระ
ค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นมากขึ้น ผู้ที่อยู่ในวัยนี้จะลดสัดส่วนการลงทุนในหุ้นลงจาก
เดิมที่มี 90% ก็น่าจะลดลงมาเหลือประมาณ 50% เพราะเริ่มรับความเสี่ยงได้
น้อยลง เนื่องจากเป็นวัยที่มีภาระผูกพัน คือมีครอบครัวที่ต้องเลี้ยงดู

เงินอีก 50% จึงควรไปไว้ในหลักทรัพย์ที่เสี่ยงต่อเงินต้นหรือการรอเวลาน้อย
ลง อย่างเงินฝากธนาคารและตราสารหนี้ต่างๆ


ในช่วงอายุ 41 ปี ถึง 50 ปี
 
ถือเป็นช่วงที่มีรายได้สูงสุดมีความมั่นคงในหน้าที่การงาน แต่ก็เป็นช่วงที่มี
รายจ่ายสูงที่สุดเช่นกัน ทั้งค่าจับจ่ายใช้สอย หรือค่าเล่าเรียนบุตร ฯลฯ
 
การลงทุนของคนวัยนี้จะเน้นให้นำเงินออมส่วนใหญ่หรือ 70% ไปไว้ในที่
ปลอดภัย เพราะมีเวลาที่จะหารายได้เหลืออีกไม่กี่ปี เงินที่มีอยู่ควรรักษาไว้ใช้
ตอนไม่มีรายได้แล้ว ไม่ควรนำไปลงทุนที่มีความเสี่ยงมากกว่านี้ และควรกัน
ส่วนที่เหลืออีก 30%มาลงทุนในหุ้นระยะยาวเพื่อเพิ่มพูนเงินออมให้มากขึ้น
นอกเหนือจากดอกเบี้ยที่ได้รับจากเงินฝาก


ส่วนผู้ที่อายุ 55 ปีขึ้นไป
 
บางคนก็ไม่มีรายได้แล้วบางคนเหลือเวลาที่จะหารายได้อีกไม่ถึง 5 ปี
ไม่มีเวลาพอสำหรับการลงทุนในระยะยาวอีกต่อไป เป็นช่วงที่ยอมรับ
ความเสี่ยงได้น้อยที่สุด เงินออมเกือบทั้งหมดที่มี คือ 90% ควรนำไป
ฝากธนาคารไว้กินดอกเบี้ย หรือไปซื้อตราสารหนี้ต่างๆ ก็จะได้ผลตอบแทนที่
มากกว่าดอกเบี้ยเงินฝาก และอาจจะแบ่งเพียง 10% ไปลงทุนซื้อหุ้นเพื่อหวัง
ให้ได้กำไรสูงขึ้น แต่หากว่าผิดคาดเกิดสูญเงินก้อนนี้ไปบางส่วน ก็คงไม่
กระทบกระเทือนฐานะการเงินโดยรวมมากนัก

หมายเหตุ: เก็บตกจากเว็บนักศึกษาแข่งขันแห่งหนึ่ง ชื่อ KATANG
http://chiangmai02.mfcwebactivity.com/index.php

น้อยที่สุด คือ 20% มากที่สุดคือ กู้มาเพิ่มด้วย

กิเลศ และ ความต้องการ เท่านั้นเป็นตัวบอกเรา ผมชอบ NURINGRX ตอบ ค่อนข้างโดนใจ.